αφιερωμένο ...

Είμαι η μέρα!

Που το φως της σκορπίζει

όλα τ'αρπαχτικά, τα ερπετά, τα τρωκτικά

πίσω στις τρύπες τους.

Γίνομαι η νύχτα!

Που η γαλήνη της

καταλαγιάζει το φλύαρο θόρυβο των σκέψεων

και η θαλπωρή της απαλύνει τις αγωνίες της ψυχής.

Γίνομαι το βλέμμα!

Του Πολεμιστή που χαμογελάει

γιατί άλλη μια μέρα είναι ζωντανός.

Που εκστασιάζεται με όλα τα θαύματα της ζωής, και τα πιο μικρά.

Που συντονίζεται με τη ροή του ποταμού

χωρίς να μπαίνει δεύτερη φορά στο ίδιο ποτάμι.

Γίνομαι ο Φόβος!

Του Φόβου

που οι χειριστές του σπέρνουν στο πνεύμα

για να παραλύουν και το σώμα.

Είμαι ανθρώπινο ον!

Όπως κι εσύ αδέλφι μου!

Είμαι εδώ και θα'μαι κι αύριο.

Στο πλευρό σου.