Ο πολυτιμότερος "μυς", ο Εγκέφαλος...

Γεννιέται ένα μωρό. Αδυνατεί να κάνει πολλά, πάρα πολλά...
Όμως από την στιγμή της γέννας του, γνωρίζουμε ότι μπορεί να κάνει αυτά που μπορεί και ένας άνθρωπος 20 - 30 - 40 - 50 ετών.
Κάθε χρόνο, αποκτά συνείδηση των δυνατοτήτων του, καθώς δημιουργεί και τις προδιαγραφές για να τις ασκήσει.

Και το δέντρο της πορτοκαλιάς, είναι πορτοκαλιά... αλλά και ο σπόρος της πορτοκαλιάς είναι πορτοκαλιά.
Ο σπόρος για να γίνει δέντρο, θέλει χρόνο και ανάλογο υλικό (γη, νερό, ατμόσφαιρα, φροντίδα φύσης).

Ας πούμε ότι η ψυχοπνευματική δύναμη, είναι μια ρευστή ουσία... και πως ο εγκέφαλος είναι το εργαλείο εκείνο, από όπου εισέρχεται και περνάει αυτή η ουσία, μέσα από εκατοντάδες μικρά κανάλια και ρέει σε διάφορα ψυχοσωματικά όργανα, ενεργοποιώντας διάφορες δυνατότητες. Ανάλογα με το πόσα κανάλια, είναι ανοιχτά, ανάλογες και οι δυνάμεις.

Γεννιόμαστε, ήδη με κάποια κανάλια ανοιχτά, έτοιμα να ενεργοποιηθούν.
Τα υπόλοιπα, τα ανοίγουμε καθοδόν.

Αυτό που θέλω να πω, είναι πως έχουμε την ενέργεια - ουσία - ρευστό υλικό για να κάνουμε θαύματα... αλλά ο επεξεργαστής μας και αποκωδικοποιητής μας (ο εγκέφαλος μας), έχει συγκεκριμένες δυνατότητες. Είναι κατά το 5% ενεργός και ικανός να συν-αντιδράσει με την ενεργειακή μας δύναμη.
Μπορεί να ανταπεξέλθει σε και με αυτήν, μόνο σε κάποιο ποσοστό.

Σε έναν εγκέφαλο, όπου το 90-95% του είναι απενεργοποιημένο ή ανέτοιμο, το να πιέσουμε ή να περιμένουμε να λειτουργήσει όλη την διαθέσιμη ενέργεια, είναι επικίνδυνο.
Είναι σαν να θέλουμε να περάσουμε από μία πρίζα που αντέχει να δεχθεί ρεύμα 5 βατ, ρεύμα 1000 βατ. Το λιγότερο που θα συμβεί, είναι να προκληθεί βραχυκύκλωμα. Το χειρότερο... να δημιουργηθεί μια κατάσταση που θα καταστρέψει ολικά όλο το σύστημα.

Ένας αγύμναστος πλαδαρός μυς μπορεί να σηκώσει έως 5 κιλά κι ένας γυμνασμένος, μπορεί να σηκώσει 100.
Και ο εγκέφαλος μας, εκπαιδεύεται και γυμνάζεται, με γνώση, πληροφορίες, συγκέντρωση, διαλογισμό...

Να θυμάστε όμως, πώς όσο απαραίτητη του είναι η πνευματική άσκηση και τροφή, άλλο τόσο και η φυσική.

Πέρα απ αυτά που μ βρίσκουν σύμφωνη, πιστεύω ότι η μνήμη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Δεν είναι τυχαίο που ο Πυθαγόρας έδινε μεγάλη σπουδαιότητα σ αυτό. Είναι μεγάλο μειονέκτημα ν μ μπορείς ν συγκρατήσεις πληροφορίες. Τελευταία ξεχνάω πολύ. Λες κ έχω μ μαύρη τρύπα στο μυαλό μ κ καταπίνει δεδομένα. Ξεχνάω! Τι ν κάνω. Μ ενοχλεί πάρα πολύ. Αυτά τ τεστ μνήμης δ κάνουν τίποτα.

Μαρία μου αυτό που σου συμβαίνει τελευταία, όπως λες, θα περάσει μόλις σταματήσεις την φαρμακευτική αγωγή.

Μην ανησυχείς… πέρασες πολλά και συνεχίζεις να αντιμετωπίζεις καταστάσεις δύσκολες. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου.

Τα τεστ που αναφέρεις, δεν έχουν την δυνατότητα μετά από 1 – 2 – 3 φορές ή και 50 – 100 να σου φέρουν πίσω αυτά που θεωρείς πως έχεις ξεχάσει. Αυτά σε βοηθούν ως προς το να μπορείς να συγκεντρώνεσαι καλύτερα, να παρατηρείς περισσότερα, να είσαι πιο γρήγορη στη σκέψη… και στην πορεία να δυναμώνει η μνήμη σου, ώστε να μην ξεχνάς το ίδιο εύκολα με πριν.

Μία πολύ καλή μέθοδος, είναι κάθε βράδυ, να κάνεις ανασκόπηση της όλης ημέρας… ποιος, τι, πώς, πού, πότε.

Καθημερινά.

Μετά από δύο μήνες περίπου, θα καταλάβεις πόσο σημαντική εργασία είναι αυτό που κάνεις.

Δεν θα θυμάσαι μόνο λεπτομέρειες και πληροφορίες δύο μηνών… θα ανακαλύψεις πως ξαφνικά, μπορείς να ανακαλέσεις μνήμες περισσότερων μηνών, ετών… και όχι μόνο…

Όσο κατανοητό και να μην είναι, αυτό που κάνεις στην ουσία, είναι πως καθαρίζεις και ανοίγεις (κάνεις λειτουργικά) τα κανάλια πρόσβασης προς εκείνους τους αποθηκευτικούς χώρους, όπου συλλέγονται – κάθονται οι όποιες πληροφορίες των… Πάντων.

Κάθε σκέψη, κάθε πράξη, κάθε λόγος, που έχει ποτέ σχηματιστεί, συμβεί, ειπωθεί…

Τίποτα δεν χάνεται…

Η μνήμη, δεν είναι ένας χώρος που βρίσκεται κάπου μέσα στον εγκέφαλο μας ή σε κάποιο όργανο του σώματος μας… (και δεν μιλώ για την κυτταρική μνήμη των ειδών, όπου δεν μιλάμε στην ουσία για μνήμη αλλά για κώδικα συμπεριφοράς γενεών).

Η «Μνήμη», είναι εκείνα τα κανάλια (και ο τρόπος) που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να έχουμε πρόσβαση σε αυτό που αναζητούμε, στον Χώρο γύρω μας.

Χμ…

Έχει τύχει ποτέ, να επεξεργάζεσαι κάτι για το πώς να το κάνεις, ή να έχεις μια ιδέα την οποία προσπαθείς να υλοποιήσεις πρώτα στο νου σου... αλλά στην πορεία να μην ασχοληθείς με αυτό ποτέ. Και κάποια ημέρα να ακούσεις ότι κάποιος είχε ξαφνικά μια έμπνευση – έκλαμψη και να έκανε την ιδέα σου πράξη;

Αυτός ο κάποιος είναι πιθανόν, να «συνάντησε» την ιδέα σου στο Χώρο… μία έτοιμη ιδέα, την οποία θεώρησε έμπνευση από το πουθενά… μόνο που δεν ήταν από το πουθενά…

Είναι από έναν συγκεκριμένο Χώρο και πέρα για πέρα αληθινό και υπαρκτό. Κάποιοι τον αποκαλούν Ακασικά αρχεία, άλλοι Πεδίο σχηματισμού, ή Κόσμο ιδεών, ή Αρχείο του Σύμπαντος κτλ.

Δεν έχει σημασία προς το παρών…

Το σημαντικό είναι πως όλοι μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτόν, αρκεί να γνωρίζουν τον τρόπο… τον δρόμο…

Μία μέθοδος, είναι ο διαλογισμός πάνω σε κάτι συγκεκριμένο.

Ο διαλογισμός αυτό που κάνει, είναι να απομονώνει το συνειδητό εγώ και να δίνει τον χειρισμό στο υποσυνείδητο… το οποίο έχει πρόσβαση σε χώρους όπου το συνειδητό δυσκολεύεται να μπει. Και αυτοί, είναι κυρίως οι χώροι όπου βρίσκεται η δική μας πορεία στον Χωροχρόνο… και ό,τι έχει σχέση με εμάς.

Ένας πιο προχωρημένος και βαθύς διαλογισμός, (όπου απαιτεί εξάσκηση ετών για τους περισσότερους), δίνει τα ηνία στο υπερσυνείδητο. Εκεί… έχουμε πρόσβαση στο Χώρο των «Ιδεών» των Πάντων…

Ζείτε συνειδητά… την κάθε στιγμή… είναι ένας τρόπος για να ζείτε και να λαμβάνετε όσα υπάρχουν στο παρών, αλλά και να ανακαλύπτετε τα πράγματα πίσω από… την στιγμή (και όσα εμπεριέχει αυτή η στιγμή)…

Κάτι που μοιάζει με ταξίδι στο «παρελθόν»… δηλαδή όλα όσα είναι και ήταν ποτέ, αυτό που εσείς ζείτε – ανακαλύπτεται – γνωρίζεται εκείνη την στιγμή.

Πέρα απ αυτό όμως, οι άνθρωποι ξεχνούν, διότι ζουν μηχανικά… ή ζουν συγκεκριμένες στιγμές…

Σαν να… είναι 9π.μ. και έχουν να κάνουν κάτι που θεωρούν σημαντικό στις 8μ.μ. Από τις 9:00 το πρωί ως τις 8:00 το βράδυ, με κάποιο τρόπο καταλήγουν να είναι απών.

Ή έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα και όλο τους το ενεργειακό δυναμικό και προσοχή το δίνουν εκεί, ανησυχώντας και αγωνιώντας… και σε όλη αυτή την διάρκεια, χάνουν όλα τα υπόλοιπα που συμβαίνουν γύρω τους.

Άσχετα με το αν αυτό τους βοηθά να βρουν εν τέλει μία λύση… είναι οδυνηρό και θλιβερή σπατάλη να είσαι απών από την ίδια σου την ζωή και ύπαρξη…

Χμ...

Γνωρίζω...

Πώς να στραφείτε και να ασχοληθείτε με αυτά που σας μιλώ… στον πεινασμένο πώς να μιλήσεις για τα αστέρια;

Συναισθάνομαι περισσότερα από όσα νομίζετε…

Όμως… πρόκειται για την ψυχή και το πνεύμα σας… σε ό,τι κάνετε… σε ό,τι σας συμβαίνει…

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΑΣ…

Δεν μπορώ να το αγνοήσω αυτό…

Όσο και να μην κατανοείτε την επιμονή μου, όσο και αν πιστεύετε πως είμαι… στην κοσμάρα μου (όπως μου ειπώθηκε αρκετές φορές και το κατανοώ)… μου είναι αδύνατον να ασχοληθώ με την άποψη σας για εμένα… έχω επιλέξει προ καιρών, να ασχοληθώ με αυτό που είναι (και πάντα ήταν και θα είναι) σημαντικό για όλους…

Κατανοώ απόλυτα την κάθε σας κρίση και άποψη. Μακάρι να μπορούσα να κάνω «κλικ» με τα δάχτυλα του χεριού μου και να πάψω όλα αυτά τα προβλήματα της ανθρωπότητας, ώστε να μπορείτε να ασχοληθείτε με όλα τα υπόλοιπα.

Αλλά… δεν είναι αυτό το Ζητούμενο…

Είναι προσωπική μάχη του καθενός…

Και θα έρθει η στιγμή που θα κατανοήσετε, πως… οι «πίστες» (κόσμοι), φτιάχτηκαν και υπάρχουν για όποιον τις έχει ανάγκη…

Τις «πίστες»… εσείς τις επιλέγετε για ξεχωριστούς λόγους ο καθένας… και η «παρουσία» σας σε αυτές, είναι τόσο έντονη, ώστε να μοιάζει για εσάς, ως η μόνη πραγματικότητα… και αυτό είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη που υφίσταται…

Όταν παίζεται ένα παιχνίδι, και προσπαθείτε να λύσετε όλους τους γρίφους, τα εμπόδια, τις δυσκολίες, γνωρίζετε πως πρόκειται για παιχνίδι και δεν είστε εσείς ο «ρόλος» σε αυτό…

Παρ όλα αυτά… όσο είστε συνδεδεμένος με αυτόν, είστε είτε στην διάθεση, είτε στην υποχρέωση να φέρετε εις πέρας τα δεδομένα που σας δίνονται…

Εσείς διαλέξατε το παιχνίδι… εκείνο όμως είναι αυτό που είναι, και δεν μπορείτε να αλλάξετε τα δεδομένα που χρησιμοποιεί για να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για να εκπληρώσει αυτό για το οποίο φτιάχτηκε.

Αυτό που μπορείτε να ορίσετε, είναι τον τρόπο που θα παίξετε, ποιο ρόλο θα αναλάβετε, να δημιουργήσετε βάση των «υλικών» που δύναται να έχει και σας δίνει, κτλ.

Όσες φορές και αν το παίξετε… δεν μπορείτε να το φτάσετε πέραν των ορίων που ήδη έχει…

Για πόσο θα παίζετε… πότε θα αποχωρίσετε… αν θα το φτάσετε στο τέλος κτλ… είναι δική σας επιλογή και επιθυμία (ή ανάγκη).

Το συγκεκριμένο «παιχνίδι»… θα εξακολουθεί να υπάρχει…

Μπορεί να του γίνει κάποια αναβάθμιση… να προστεθούν δεδομένα… (κάτι που αποφασίζει ο Δημιουργός, ο οποίος κατά κάποιο τρόπο «αναγκάζεται» να το κάνει, από εσάς.)… αλλά ως εκεί…

Μπορεί επίσης κάποια στιγμή να «τραβηχτεί» πίσω, διότι δεν θα χρειάζεται πλέον, ή οι προδιαγραφές του δεν έχουν να προσφέρουν…

Χμ…

Όλο αυτό το παραπάνω, μην το χρησιμοποιήσετε ως ακριβές παράδειγμα. Ούτε καν ως κάποιο παράδειγμα.

Προσπαθώ να βρω ένα κοντινό «σαν», για να ερεθίσω την σκέψη σας…

Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο...

Σας αγαπώ πολύ... και αυτό είναι όλοι οι λόγοι που χρειάζομαι, για να κάνω αυτό που έχω επιλέξει...

Καλημέρα, Όμορφο θέμα και δυνατό! Λένε ακόμα και το περπάτημα διευρύνει την μνήμη όπως και το να μασάς τσίχλα! Ωραίο παιχνίδι και καθημερινό είναι η απομνημόνευση στοιχείων του περιβάλλοντος μας. Παράδειγμα πινακίδες αυτοκινήτων ή να παρατηρείς τις αφίσες στο δρόμο. Κάνοντας το μια δυο τρεις φορές όσο μπορείς αρχίζει και καταγράφετε μόνο του μετά. Να θυμάσαι δηλαδη πράγματα. Είναι αυτο που λέει η Κυρά μας. Εστιάζεις με τον οραματισμό σε κάτι συγκεκριμένο. Ή προσπαθείς με λεπτομέρειες να θυμηθείς τη μερα σου, ετσι αρχίζει ο εγκέφαλος και δίνει ενέργεια στο συγκεκριμένο κομμάτι του.
Τα μικρά παιδιά για να αρχίζουν να εντάσσονται στη καθημερινότητα και να αναπτύσσουν ειτε κατανοούν τις δυνατότητες τους , το κάνουν μέσα απο παιχνίδια. Τα παιχνίδια κιναίσθησης είναι ένα ειδος μνήμης.
Αντίληψης του χώρου και της κίνησης. Για παράδειγμα το παιχνίδι που παίζαμε στο σχολείο, το μαντήλι, ειναι ένα τέτοιο παιχνίδι. Μετά απο αυτό όμως μπορείς να παίξεις την τυφλόμυγα. Ο πεινασμένος να δει τα αστέρια.. ναι αλλα άμα δεν γυρίσει το κεφάλι του προς τα πάνω και κοιτάει το στομάχι του πως θα το κάνει? Αρα ένα πράγμα τη φορά. Βάλε ενα μαντήλι σε ένα συρτάρι την μία μέρα, και θυμήσου το μετά απο μια βδομάδα. μετά βάλε δυο αντικείμενα σε ξεχωριστά μέρη το καθένα και προσπάθησε να το θυμηθείς. Απλά πράγματα. Και η καθημερινότητα μας αποσβολώνει, δεν υπάρχει κίνηση, ειναι μηχανική κίνηση και όχι ελεύθερη, άρα ο εγκέφαλος αρχίζει και σταματά τη λειτουργία απο περιττές δράσεις και συγκεντρώνεται εκει. Προσπαθούμε να σπάσουμε τη ροή πριν γίνει ρέμα. Διαβάζουμε ένα ωραίο στιχάκι και προσπαθούμε να το θυμόμαστε. Ανατρέχουμε όσες φορές χρειαστεί για να το πετύχουμε.
Το ίδιο πράγμα αντιμετώπιζα και εγώ. Αλλα όλα αυτά με έχουν βοηθήσει.(Προσωπικά έχω ένα μικρό θεματάκι με τον διαλογισμό.... ξέρουν τα κορίτσια.) Και ακόμα ενας πιο απλός τρόπος είναι να διαβάζουμε, όχι μονο ίντερνετ και τηλεόραση, αλλα βιβλίο. Άλλωστε η μνήμη χωρίζεται σε πάρα πολλές κατηγορίες, και θα σας κάνω ένα θέμα γ αυτό.
Το παν είναι το περιβάλλον μας και πως μπορούμε να εξασκηθούμε απο αυτό.
Πολύ ωραίο θέμα Αιθηρόη μας.

Έχεις δίκιο αγαπητή kirka για το διάβασμα. Παραθέτω και την εξής διεύθυνση για περισσότερα http://www.aoratos-naos.com/t1136-topic

Πρέπει επίσης να πω ότι εδώ έχει πολύ χρήσιμες και αποτελεσματικές ασκήσεις http://www.aoratos-naos.com/f229-forum. Αυτό το διάστημα θέλω να ασχοληθώ με την άσκηση του παραδόξου. Δύσκολη φαίνεται. Αλλά έχω την εντύπωση ότι θα μου προσφέρει μια άλλη οπτική. Μάλλον πολλαπλή οπτική.

Ευχαριστώ αόρατε ναέ!

Εχω ακουσει οτι ο πιο τεμπελικος μυς ειναι ο εγκεφαλος ειναι αληθεια;

Επισκέπτης

Κενταυρος έγραψε:: Εχω ακουσει οτι ο πιο τεμπελικος μυς ειναι ο εγκεφαλος ειναι αληθεια;

Αν κρίνω από τον δικό μου,τότε ναι.

Ο εγκέφαλος κατά την άποψη μου είναι απλώς το hardware (o ηλεκτρονικός υπολογιστής) μέσω του οποίου λειτουργεί το software του Νού.
Ο νούς εδράζεται στο νοητικό σύμπαν δυό επίπεδα πάνω του υλικού και διοχετευει τη νόηση που παράγει στον υλικό εγκέφαλο μέσω του αστρικού νού του αστρικού σώματος.
Υπάρχουν ξεχωριστές δίοδοι-κανάλια μέσω των οποίων μεταφέρονται στον υλικό εγκέφαλο διάφορα είδη νόησης.
Υπάρχει ξεχωριστό κανάλι για τη μαθηματική επεξαργασία επιστημονικών προβλημάτων,άλλο κανάλι για τη σύνθεση ενος μουσικού κομματιού ,άλλο κανάλι για τη φιλοσοφική σκέψη κ.ο.κ.
Επειδή σε κάθε άνθρωπο ορισμένα κανάλια είναι κλειστά ενώ άλλα ανοιχτά γι αυτό κάποιοι εχουν έφεση στην επιστήμη ,άλλοι στην τέχνη και αλλοι στη φιλοσοφία.
Ο εγκέφαλος λοιπόν δεν είναι παρά ένα εργαλείο του πραγματικου συστήματος που παραγει σκέψη και νόηση και είναι ο νούς.

ladosifa έγραψε:

Κενταυρος έγραψε:: Εχω ακουσει οτι ο πιο τεμπελικος μυς ειναι ο εγκεφαλος ειναι αληθεια;

Αν κρίνω από τον δικό μου,τότε ναι.

Χα χα χαααα! Τωρα το είδα αυτό! χαχα

Επισκέπτης

100...99,99..99,98...99,97..

ladosifa έγραψε:: 100...99,99..99,98...99,97..

Αυτό είναι!

Δε μιλάω δε λέω τίποτα! Το IQ μου μέσα! Να σε χαίρομαι!

Αιθηρόη έγραψε:: Και θα έρθει η στιγμή που θα κατανοήσετε, πως… οι «πίστες» (κόσμοι), φτιάχτηκαν και υπάρχουν για όποιον τις έχει ανάγκη…

Τις «πίστες»… εσείς τις επιλέγετε για ξεχωριστούς λόγους ο καθένας… και η «παρουσία» σας σε αυτές, είναι τόσο έντονη, ώστε να μοιάζει για εσάς, ως η μόνη πραγματικότητα… και αυτό είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη που υφίσταται…

Όταν παίζεται ένα παιχνίδι, και προσπαθείτε να λύσετε όλους τους γρίφους, τα εμπόδια, τις δυσκολίες, γνωρίζετε πως πρόκειται για παιχνίδι και δεν είστε εσείς ο «ρόλος» σε αυτό…

Παρ όλα αυτά… όσο είστε συνδεδεμένος με αυτόν, είστε είτε στην διάθεση, είτε στην υποχρέωση να φέρετε εις πέρας τα δεδομένα που σας δίνονται…

Εσείς διαλέξατε το παιχνίδι… εκείνο όμως είναι αυτό που είναι, και δεν μπορείτε να αλλάξετε τα δεδομένα που χρησιμοποιεί για να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για να εκπληρώσει αυτό για το οποίο φτιάχτηκε.

Αυτό που μπορείτε να ορίσετε, είναι τον τρόπο που θα παίξετε, ποιο ρόλο θα αναλάβετε, να δημιουργήσετε βάση των «υλικών» που δύναται να έχει και σας δίνει, κτλ.

Όσες φορές και αν το παίξετε… δεν μπορείτε να το φτάσετε πέραν των ορίων που ήδη έχει…

Για πόσο θα παίζετε… πότε θα αποχωρίσετε… αν θα το φτάσετε στο τέλος κτλ… είναι δική σας επιλογή και επιθυμία (ή ανάγκη).

Το συγκεκριμένο «παιχνίδι»… θα εξακολουθεί να υπάρχει…

Μπορεί να του γίνει κάποια αναβάθμιση… να προστεθούν δεδομένα… (κάτι που αποφασίζει ο Δημιουργός, ο οποίος κατά κάποιο τρόπο «αναγκάζεται» να το κάνει, από εσάς.)… αλλά ως εκεί…

Μπορεί επίσης κάποια στιγμή να «τραβηχτεί» πίσω, διότι δεν θα χρειάζεται πλέον, ή οι προδιαγραφές του δεν έχουν να προσφέρουν…

Χμ…

Όλο αυτό το παραπάνω, μην το χρησιμοποιήσετε ως ακριβές παράδειγμα. Ούτε καν ως κάποιο παράδειγμα.

Προσπαθώ να βρω ένα κοντινό «σαν», για να ερεθίσω την σκέψη σας…

Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο...

Και πόσο όμορφα ερεθίζεις τις σκέψεις. Με αγάπη και χωρίς επίκριση.

Να προσθέσω;

Είμαστε αυτό που Είμαστε.
Τα υπόλοιπα, είναι αυτά που Είναι.
Σε αυτό που κάνουμε με αυτά, εξελίσσεται το Γίνομαι.

Ένα είναι μόνο σίγουρο πως μόνο εσύ δεν είσαι στον κόσμο σου .
Εμείς ζούμε σε ένα κόσμο όπως τον έχουμε φτιάξει μέχρι σήμερα και δεν μας αρέσει γιατί δεν μπορεί να συμβαδίσει με τίποτα .
Όλη μας τη ζωή κάνουμε κύκλους και δεν δημιουργούμε τίποτα

» Εγκέφαλος.
» Ήχος και εγκέφαλος.
» Συχνότητες και εγκέφαλος...
» Ζώδια & Εγκέφαλος...
» ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ