ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

ΕΓΡΑΨΕ Η ΑΡΙΣΤΕΑ


Σε τρομαζω ε; μου το χουν πει κι άλλοι αυτό. Εχω πολυ θράσος με τον εαυτό μου γι αυτό. Δε τον λυπάμαι δεν ντρέπομαι δεν φοβάμαι. Μπορώ να παω στο περίπτερο με ρολά στο κεφ'αλι και ξυπόλυτη. στην εφορία χωρίς να χω πιει καφέ......της Πόπης!!!!!......αβαφτη σε μια γιορτή. Να κλείσω τη πόρτα σε κάποιον που ρχεται όταν δεν είμαι καλά και δε πήρε τηλ πριν έρθει. Να τα παρω στο κρανίο γιατί κάποιος είπε οτι είναι ωραία η φο'υστα μου ενω η φούστα μου ειχε καψιμο από τσιγάρο κι είπε ψ'εματα γιατί δε μ αρέσει η τάχα ευγένεια. Και σκιζω τον εαυτό μου σα χασέ στα δυο όταν κάνει λάθος επιτηδες η έκανε ένα άδικο σε κάποιον. Δεν έχω τρόπους το ξέρω. Αλλα δε μ αρέσει να πνιγομαι μέσα μου γιατί τότε τη πληρώνει ο κόσμος κι ειν άδικο. Οτι δε μ αρέσει δε μπορώ να το καταπιώ ούτε παω στη ουρα με τους πολλούς. Κι εχω μια ρουφιανα διαίσθηση και βλ'επω! Κι πράξεις το μέτρημα γίνεται τόσο γρήγορα μ'εσα μου που μοιάζει με μπαμ! Κι όταν κάνω τη χαζη που ναι σπάνιο είναι γιατί το κυκλωνω μέχρι να μαι σίγουρη. Θα μου πεις δε σκέφτεσαι οτι μπορε'ι να πληγωσεις κάποιον; Ω γιες! Και βέβαια! Αλλα ξέρω κι οτι κανείς δε σπάει. Ειν ικανός για το βρώμικο αρα αντέχει. Ξέρω οτι όλοι χρειάζονται ενέργεια κι οτι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να την πάρεις. Εμενα μου τη δίνει να τη παίρνω απ τους άλλους και μου τη δ'ινει να βλέπω να τη κλέβουν απ τους άλλους. Μου τη δίνει να προσπαθεί ο εαυτός μου να προσπαθε'ι να με κοροιδεψει. Πως θα μπορουσα να το κανω τότε εγω στους άλλους; αν θέλω μπορώ να σου μιλήσω όπως θα θελε κάποιος να τον εντυπωσιασω και ν αρχίσουν ν αραδιαζουν τα διπλωματα μου στο τραπέζι σα εκείνη τη παλια διαφήμιση που σκαγε κάποιος τις φωτό και κάρτες στο τραπέζι......τ αυτοκίνητο μου το κότερο μου το σπίτι μου η βίζα μου η κάρτα μου. Τ αρνούμαι!!!! Λοιπόν!! Θα σας εμπιστευτώ κάτι. Μισό.......Αριστέα φιλενάδα δευρο εξω πουλάκι μου!

Κάποτε έβαλα μια ερώτηση. Δεν έχει καμία σημασία ποια ήταν. Η απάντηση όμως έχει. Μου είπε αυτολεξεί τα παρακάτω λόγια.....Νιώσε τι είσαι αυτή τη στιγμή. Δεν έχουν σημασία οι γνώσεις που αποκτάς. Σημασία έχει αυτό που θα γίνεις μέσα απ αυτές.
Μπορεί ν ακούγεται ασήμαντη για σας. Εγώ όμως βρήκα τον δρόμο μου. Μετά από πολύ σκ'εψη κατέληξα σε μία απόφαση. Έκατσα λοιπόν και έκανα την διαθήκη μου. Έκανα μία λίστα μ όλα τα αποκτήματα μου. Όσα πήρα μέσα από σχολεία-σχολές-κοινωνία. Από την μηχανή αυτή που σκέφτηκε κι αποφάσισεγια μένα τι θέλω και τι μπορώ. Στο τέλος έγραψα ότι τα επιστρέφω και τα αφήνω εδώ που τα βρήκα. Υπόγραψα.
Δίπλωσα το χαρτί και μαζ'ι μ όλες τις σφραγισμενες γνώσεις που κέρδισα.....απ το δημοτικό μέχρι και τα 28 μου. Όσα πλήρωσα με νύχτες και μέρες. Τις έβαλα σ ένα μεταλλικό κουτί και το έθαψα κάπου. Βαθιά και μακριά μην ψάξετε!
Κι άρχισα απ την αρχή να βρω τον εαυτό μου. Η διαπίστωση οτι στους περισσότερους δεν άρεσα, ήταν για μένα αποκάλυψη. Σημάδι ότι είχα πάρει τη σωστή απόφαση. Για την ψυχή μου πρόκειται γαμώτο! Όχι για όμορφες συνεστιάσεις!
Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο. Μέχρι που μου έδωσε και μια άλλη σημαντική απάντηση. Μην ψάχνεις για την Αριστέα που ήταν κάποτε αλλά για εκείνη που πρέπει να βρεις. Κι όλα γίναν απλά. Και είδα ότι μπορώ να με μετρήσω όχι μ αυτά που κάνω. Αλλα μ αυτό που είμαι στην κάθε στιγμή. Το χε πει. Νιώσε τι είσαι αυτή τη στιγμή.
Χρειάστηκε να διασχισω σκοτεινα στενά και μυστικα περάσματα και τις σοφιτες με τα φαντάσματα που έβαζα χρόνια μέσα στο ναό μου. Δηλαδή μέσα μου. Χρειάστηκε ν αφαιρεσω πολλες στρώσεις και να γκρεμισω αγάλματα και θρόνους και συνεχίζω. Βρήκα πολλές εκδοχέςμου κι όλες αληθινές. Αλλα καμία πλήρης.
Είδα επίσης ότι κανένας νόμος δε σε κατοχυρώνει σαν οντότητα. Ούτε υπάρχει νομική κάλυψη για τις απώλειες του εαυτού σου και της ψυχής σου.
Και φυσικά κατάλαβα ότι ο υπεύθυνος αναζητείται σε λάθος μέρη και πρόσωπα.
Ο εαυτός μου. Εχθρός και φίλος. Και αυτό μ έκανε να θέλω να είμαι αληθινή και δίκαιη.

Οκ φτανει!! Φιου μου πηρε ωρα αυτό!! Απαπα!
Το λοιπόν!!!!! Αυτά! Δεν θέλω να τρομαζω κανέναν κι ούτε με πειράζει να μου λέτε στα μουτρα όσα πιστεύετε για μένα σας τ ορκίζομαι γιατί με τιμαει να στε ειλικρινής μαζί μου. Είναι χαρά μου όμως να μπορώ να μαι όπως ειμαι αυθορμητα κάθε στιγμή. Γι αυτό δε αλλάζω.
Κυρίες και κύριοι.........δε με νοιάζει τι βλ'επει το μάτι σας όταν με κοιτάει. Με νοιάζει τι βλέπει το δικό μου κάθε πρωί που ξυπνάει και το βράδυ πριν κοιμηθεί στο καθρέφτη. Κι όταν μιλάω δε βάζω ελεγκτη στη γλώσσα κι όταν γράφω δε ζορ'ιζω τα δάχτυλα να χουν τάξη κι όταν σκέφτομαι δε το κανω σα να μαι σχολείο και γράφω έκθεση. Χύμα στο κύμα. Ετσι μ αγ'πησα και μ εκτ'ιμησα πιο πολύ κι είμαι ΚΑΛΑΑΑΑ! Με λένε Αριστέα και είμαι καλά! Ερατώ μου δε παίζει να σκεφτείς οτι είπες κάτι λάθος? Θ αρπαχτουμε αν το κανείς αφου τώρα στο ξεκαθαρ'ζω αυτό! Μου δωσες μια αφορμή να πω πραματα που θελα γιατι.......γιατί έτσι! Ξέρω εγώ.


ΑΡΙΣΤΩ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΠΛΑΚΑ! ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΛΑΤΡΕΨΑ ΑΠ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ. ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΞΥΡΑΦΙ! ΠΟΤΕ ΔΕΝ Σ ΑΚΟΥΣΑ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ. ΟΛΑ ΜΕ ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΣΑΤΥΡΑ. ΚΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΒΑΘΙΑ ΝΟΗΜΑΤΑ. ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΕΠΑΘΑ ΠΛΑΚΑ!

Κάποτε έβαλα μια ερώτηση. Δεν έχει καμία σημασία ποια ήταν. Η απάντηση όμως έχει. Μου είπε αυτολεξεί τα παρακάτω λόγια.....Νιώσε τι είσαι αυτή τη στιγμή. Δεν έχουν σημασία οι γνώσεις που αποκτάς. Σημασία έχει αυτό που θα γίνεις μέσα απ αυτές.
Μπορεί ν ακούγεται ασήμαντη για σας. Εγώ όμως βρήκα τον δρόμο μου. Μετά από πολύ σκ'εψη κατέληξα σε μία απόφαση. Έκατσα λοιπόν και έκανα την διαθήκη μου. Έκανα μία λίστα μ όλα τα αποκτήματα μου. Όσα πήρα μέσα από σχολεία-σχολές-κοινωνία. Από την μηχανή αυτή που σκέφτηκε κι αποφάσισεγια μένα τι θέλω και τι μπορώ. Στο τέλος έγραψα ότι τα επιστρέφω και τα αφήνω εδώ που τα βρήκα. Υπόγραψα.
Δίπλωσα το χαρτί και μαζ'ι μ όλες τις σφραγισμενες γνώσεις που κέρδισα.....απ το δημοτικό μέχρι και τα 28 μου. Όσα πλήρωσα με νύχτες και μέρες. Τις έβαλα σ ένα μεταλλικό κουτί και το έθαψα κάπου. Βαθιά και μακριά μην ψάξετε!
Κι άρχισα απ την αρχή να βρω τον εαυτό μου. Η διαπίστωση οτι στους περισσότερους δεν άρεσα, ήταν για μένα αποκάλυψη. Σημάδι ότι είχα πάρει τη σωστή απόφαση. Για την ψυχή μου πρόκειται γαμώτο! Όχι για όμορφες συνεστιάσεις!
Στην αρχή ήταν λίγο δύσκολο. Μέχρι που μου έδωσε και μια άλλη σημαντική απάντηση. Μην ψάχνεις για την Αριστέα που ήταν κάποτε αλλά για εκείνη που πρέπει να βρεις. Κι όλα γίναν απλά. Και είδα ότι μπορώ να με μετρήσω όχι μ αυτά που κάνω. Αλλα μ αυτό που είμαι στην κάθε στιγμή. Το χε πει. Νιώσε τι είσαι αυτή τη στιγμή.
Χρειάστηκε να διασχισω σκοτεινα στενά και μυστικα περάσματα και τις σοφιτες με τα φαντάσματα που έβαζα χρόνια μέσα στο ναό μου. Δηλαδή μέσα μου. Χρειάστηκε ν αφαιρεσω πολλες στρώσεις και να γκρεμισω αγάλματα και θρόνους και συνεχίζω. Βρήκα πολλές εκδοχέςμου κι όλες αληθινές. Αλλα καμία πλήρης.
Είδα επίσης ότι κανένας νόμος δε σε κατοχυρώνει σαν οντότητα. Ούτε υπάρχει νομική κάλυψη για τις απώλειες του εαυτού σου και της ψυχής σου.
Και φυσικά κατάλαβα ότι ο υπεύθυνος αναζητείται σε λάθος μέρη και πρόσωπα.
Ο εαυτός μου. Εχθρός και φίλος. Και αυτό μ έκανε να θέλω να είμαι αληθινή και δίκαιη.

ΑΡΙΣΤΩ ΕΙΣΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΠΑΙΔΙ! ΚΑΙ ΚΡΥΦΗ ΠΛΗΓΗ ΧΑ ΧΑ! ΕΤΣΙ Σ ΕΛΕΓΕ Ο ΛΕΩΝΤΑΣ!
ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ!

Είμαστε αρχαίες ψυχές από αρχαίους τόπους κι αρχαίους καιρούς κι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι ένα περασμα κι ένας ρόλος. Ε λοιπόν εγώ αποφάσισα κι αυτό το ρόλο να τον παίξω όπως θέλω γω και κανείς άλλος! ΟΛΕΕ!!!

Αυτό πως σου φανηκε Κωστή μου; Αγοράκι μου γλυκό πόσο σ αγαπαω! Ετσι έλεγε ο Λέων μας το ξ'ερω! Εγω έκανα οτι θυμ'ωνω του τα χωνα αυτός έκανε ότι τσιμπάει και τόσο με σκαλιζε και οοοολοι γελαγαμε και μια χαρά! Τι να κάνει αραγε τώρα; Να κουγα μια φορά ακόμα το γ'ελιο του! Τι καλά που μου τον θύμισες! Σ ευχαριστώ αγοράκι μου!!!!

Απάντησες στον elgr ότι δεν είναι μαγκιά. Κι όμως είναι μαγκιά! Δες τι έκανες και ποια είσαι; Κι εγώ παράτησα την επιστήμη μου γιατί εναντιώθηκα στον τρόπο που μου επέβαλλαν να την εξασκώ.

Κι όταν διάβασα τι έκανες; Έμεινα! Είπα: Ναι! Αυτό!

Κι όμως αγαπημένη μου! Εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Κι αν το χρειαστώ; Κι αν βρεθεί ανάγκη; Κι αν βρεθεί τρόπος;

Τόση απόσταση από την σκέψη στην πράξη! Είδα πόσο εύκολα τα λέμε, και πόσο δύσκολα είναι στην πράξη. Και κατά βάθος, δεν είναι ούτε αυτό. Είναι πως άλλο πράγμα θέλουμε στην πραγματικότητα. Διαφορετικά η απόσταση από την σκέψη στην πράξη, δεν θα ήταν μεγάλη.

Θαυμάζω αυτό που έκανες Αριστέα! Και αποδεικνύει ένα μέρος του χαρακτήρα σου, που είναι πλευρά ενός διαμαντιού.