ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΖΗΤΑΣ...

Σαπφώ έγραψε:: Ανέφερα κάπου, ότι εδώ βρήκα το καλό. Γι' αυτό ακριβώς μιλούσα. Κι αυτό ακούει στ' όνομα Αιθηρόη. Και ποτίζεις τους λόγους σου με αυτό το καλό που έχεις μέσα σου. Με φως- καλό- ελπίδα- δύναμη.
Συμφωνώ με όλο σου το κείμενο, με κάθε πρόταση και με κάθε λέξη.

Να πω κι εγώ κάτι; Αυτό που νομίσαμε ότι είμασταν, έφτιαξε τον κόσμο που έχουμε. Αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε, τον διατηρεί αυτόν τον κόσμο. Ποιοι είμαστε πραγματικά να βρούμε, αυτό είναι που θα καθορίσει τον κόσμο στο μέλλον.

Εχεις δίκιο Σαπφώ. Αυτό το ποιοι είμαστε δεν καθορίζει μόνο το μέλλον. Καθορίζει την κάθε μας στιγμή. Κι ανάλογα με το τι δίνουμε παίρνουμε. Τίποτα δεν μας χαρίζεται αλλά και τίποτε δεν μας έρχεται κατα λάθος.

βαγγελης1234 έγραψε:: επετρεψε μου να πω την γνωμη μου λες πως να μην επηρεαζεσαι απο την κρηση την γκρινια την μουρμουρα τον αλλον
ακου τη θα κανης
πανε σε ενα σκοτηνο δωματιο τελειως σκοτηνο με ενα κερι στο χερη και σπιρτο οι αναππτηρα
αφου εισαι σκοτηνα αναψε το κερι και κοιτα το φως
τωρα κοιταζε το για ενα λεπτο και ετα σκεψου το εξης
οτη το κερι και το φως εισαι εσει το σκοταδη ειναι οι αρνητηκη ενεργεια οι απισιοδοξια οι δυστηχια οτι θες εσσει πες το.. που εκπεμπουν οι αλλη αθρωποι εσσει ομως εισαι το κερι που εκπεμπη φως που ειναι οι θετηκη ενεργεια οι μη γκρινια οι αισιοδοξια πες το οπως θες
και σηνηδητοποιησε το αυτονοητο γυρω σου εχεις σκοταδι εσσει εισαι το φως το σκοταδι σβηνη
απο το κερι το φως οχι.. ετσι και εσσει ακριβως αν εισαι ατομο με αισιοδοξια με θετηκη ενεργεια οτι θες να πρεσβευης και να εκπεμπης οσση αρνητηκη ενεργεια υπαρχη γυρω σου δεν μπορη νασε επηρεαση

για να μην αναφερω οτι φωτηζης το σκοταδι αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα
καλη σου επυτηχια καντο και θα με θυμηθης
και γενικα αν οι φιλη σου οι παρεες σου οιγονης σου λενε για αρνητηκα πραγματα σου προτηνο
οι να φευγης οι να προσπαθης να αλαζης την σηζητηση ποιο θετικα πραγματα να τους κανης να γελανε
οι στην τελικη να αποχωρης

Ευχαριστω πολυ...Πολυ καλο αυτο θα το κανω ...Ξερω οτι φωτιζουμε το σκοταδι...Εχω δει τα χερια μου να φεγγουν στο σκοταδι ....Αυτα κοιτουσα και εβλεπα αχνο φως να βγαζουν...Επισης βλεπω την αυρα μου και το χρωμα της αλλα στους ανθρωπους πιο ευκολα βλεπω τις δονησεις γυρω απο το περιγραμμα τους...Τελικα η' θα απαντας θετικα η' δεν θα απαντας καθολου στα αρνητικα ....Γιατι αν αρνητικα σκεφτομαι και απαντω παλι αρνητικο θα παιρνω...Αν επιμενουν ειναι αληθεια οτι απλα πρεπει να τους απομακρυνω απο τη ζωη μου...Δεν μπορω την γκρινια ουτε και τα αρνητικα σχολια εις βαρος αλλων...Δεν ειμαι αγια φυσικα αλλα κανω ο,τι μπορω για να αισθανομαι ειρηνη και αν εκανα τα ιδια δεν θα το αισθανομουν...Ακομα βεβαια δεν εχω φτασει στο επιθυμητο αποτελεσμα...Απλα προσπαθω ομως...

Η πράξη, ο λόγος... φανερώνουν τον τρόπο, τα εσώτερα εργαλεία.

Ψήγματα της ουσίας μας, εκδηλώνονται στην πρόθεση μας.

Η πρόθεση συχνά περνάει απαρατήρητη. Σε αυτήν, όμως, μπορεί να ελεγχθεί η αλήθεια... με την προϋπόθεση πως το ον, γνωρίζει τον Εαυτό του στο μέγιστο που του είναι δυνατόν.

(Δεν μπορείς να "κρίνεις" κάτι το οποίο είναι ακόμη στην διαδικασία του... "φτιαξίματος" του.)

Συχνά μία λάθος καθοδηγούμενη δύναμη, το μόνο που χρειάζεται, είναι να επανα-προσανατολιστεί ανάλογα, ώστε να γίνει χρήσιμη και να αποδώσει τα, πάλι, ανάλογα προς αυτήν, σε εμάς τους ίδιους και στους γύρω μας.

Το κάθε τι, είναι αυτό που έχει την ανάγκη να είναι, τον δεδομένο χωρο-χρόνο που υφίσταται. Έχει τις δικές του εποχές, τον δικό του ρυθμό, τον δικό του δρόμο.

Είστε όλοι διαφορετικοί. Έχετε μάθει διαφορετικά. Διαφορετικοί δρόμοι. Διαφορετικές ωθήσεις.

Όμως για όλους υπάρχουν κοινά σημεία, μέσα από τα οποία μπορείτε να βρεθείτε ο ένας με τον άλλον. Μην ψάχνετε αυτά που σας χωρίζουν, αλλά εκείνα που σας ενώνουν. Θα ανακαλύψετε, πως είναι περισσότερα.

Τα υπόλοιπα, ακολουθούν εκ των πραγμάτων. Ο κάθε ένας, το κάθε τι, είναι αυτό που Είναι, μέσα από την πορεία που ακολούθησε.

Κατανοείστε... και προχωρήστε.

Αυτό εδώ το θέμα που άνοιξε κι έχει αναλύσει η Αιθηρόη, πιστεύω ότι είναι το πιο σημαντικό και το πρώτο που είναι απαραίτητο να καταλάβει κάποιος. Το έχω διαβάσει πάρα πολλές φορές. Και καταλαβαίνω πόσο σπουδαία σημασία έχει να ξέρεις ποιος είσαι.
Κανονικά με αυτό θα πρέπει να ξεκινάει κάποιος πριν περιηγηθεί, όχι μόνο εδώ στα μονοπάτια του αόρατου ναού, αλλά σε όλα τα μονοπάτια γενικότερα οπουδήποτε αλλού.

Γινεται να εισαι κατι σκοτεινο κ να μην το γνωριζεις ¨?

Επισκέπτης

φοιβη W. έγραψε:: Γινεται να εισαι κατι σκοτεινο κ να μην το γνωριζεις ¨?

« Υπάρχει η πιθανότητα ένας άνθρωπος, χωρίς να το επιδιώκει να γίνει βλαβερός; ...>>
http://www.aoratos-naos.com/t2201p27-topic

« Δύο δυνάμεις…; Καλό και κακό. » ψιθύρισε φωναχτά τις σκέψεις του ο Αλέξανδρος. Ο Ήγανδρος τον κοίταξε με το πλάι του ματιού του.

« Ο άνθρωπος ζει στο κύκλο της δυαδικότητας. Συνοδεύεται από δύο δυνάμεις που δεν κατανοούνται σωστά, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του και την αλήθεια του. Αδυνατεί να χρησιμοποιήσει και να εκπληρώσει το σκοπό του, όποιος και αν είναι αυτός. Πότε αντιστέκεται στη μία και πότε στην άλλη, χωρίς όμως να έχει κατανοήσει καμία από τους δύο τους. » του απάντησε ο Ήγανδρος.

« Κι αν είναι κακός; Δεν είναι καλύτερα να μην εκπληρώνετε; » πήρε το λόγο η Θεοδώρα.

« Αν και δεν είναι σωστός ο ορισμός του κακού που κατανοείς, θα σου απαντήσω όχι. Γιατί δεν υπάρχει πιθανότητα να μην εκπληρωθεί. Κι αλίμονο αν περίμενε πολύ! Το κακό που κρύβετε και περιμένει, είναι επικίνδυνο. Είναι σαν μια χιονόμπαλα που κυλάει και όλο μεγαλώνει. Δεν του δίνετε η ελευθερία να εξατμιστεί, να πάψει και να εξαϋλωθεί. Το κακό που κρύβεται, φοράει μάσκες και σέρνετε μέσα στις ζωές. Όταν γνωρίζεις πως το κουβαλάς, στη προσπάθεια σου να κρύψεις την αρνητική αλήθεια του, τόσο ασχολείσαι μαζί του. Και όσο ασχολείσαι μαζί του, τόσο δυναμώνει εκείνο και γίνετε πιο ισχυρό και δυνατό. Και όσο δυναμώνει αυτό, τόσο αηδιάζει ο άνθρωπος με ό,τι καλό υπάρχει μέσα του. » και καθώς έλεγε αυτά ο Ήγανδρος, την κοίταζε σκεφτικός.

« Δεν καταλαβαίνω! » επέμενε η Θεοδώρα.

« Όσο περνάει ο καιρός, τόσο ενώνεσαι και ταυτίζεσαι μαζί του. Όλο και περισσότερο σου γίνετε εμμονή. Σχηματίζεσαι και καθορίζεσαι σύμφωνα με αυτό. Πόσο μάλλον, όταν αυτό είναι το μεγαλύτερο μέρος της ίδιας σου της μορφής. Μορφή που πλάσαμε με τα ίδια μας τα δάχτυλα. Είναι λάθος να αποφεύγουμε την εκπλήρωση των αιτιών μας. » Κοίταξε τρυφερά την Θεοδώρα και έσκυψε προς το μέρος της.

« Ξέρεις Θεοδώρα… το κακό όσο το κρύβεις, τόσο χαίρετε. Και χαίρετε γιατί ξέρει να περιμένει. Και περιμένει να ξεγελάσει και σένα τον ίδιον. Και την στιγμή που θα θελήσεις να πράξεις το ιδανικότερο, θα ορθωθεί και θα σε διαψεύσει τόσο δυνατά, που θα γεννήσει τα αυγά του μισούς μέσα σου. »

Η Θεοδώρα κουνούσε το κεφάλι, δείχνοντας μπερδεμένη. Δεν μπορούσε να βγάλει νόημα. Άρχισε να εκνευρίζετε.

« Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω… Δεν μου απαντάς απλά και συγκεκριμένα. Δεν μπορώ να βρω τις ενώσεις για να τα συνδέσω σε ένα νόημα όλα αυτά. Είναι όλα τόσο γενικά, που λες! » είπε γρυλίζοντας, νευριασμένη με τον εαυτό της που δεν καταλάβαινε.

« Ένας άνθρωπος, ανάλογα με τις ευκαιρίες που δημιούργησε και τις επιλογές που έκανε, σχηματίζει τα πρώτα συστατικά της ουσίας του. » μίλησε η Ήνηθα ήρεμα και υπομονετικά. « Η πορεία του, καθορίζεται μέσα από τα πρώτα χαρακτηριστικά που όρισε η Φύση στον χαρακτήρα της ουσίας αυτής. Και βηματίζει… και προχωράει… και δημιουργεί… και έρχεται κάποια στιγμή που συναντάει, μια λευκοντυμένη οντότητα με γαλάζιο λάβαρο και μία μαυροντυμένη οντότητα με κόκκινο λάβαρο. Και ο κάθε ένας με την σειρά του, του προτείνει να ακολουθήσει τις δυνάμεις του και τους στόχους του. Σε αυτή την απόφαση, καθορίζεται το πριν, το παρών και το μέλλον.» είπε και την κοίταζε διαπεραστικά. « Άσχετα με τα όσα έχει συλλέξει μέσα του μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή, αυτό το γεγονός είναι η μοναδική του ευκαιρία να αποφασίσει ελεύθερα χωρίς εξωτερικές επιρροές, για την επόμενη του ταυτότητα. Του απλώνουν μπροστά του τις πρόσφορες τους, τις πράξεις τους και τους στόχους τους σε όλη τους την ένταση, χωρίς να αλλοιώνουν την πραγματικότητα τους, κάτι που συμβαίνει μόνο εκείνη την στιγμή, παρουσία των δύο. Και ο άνθρωπος επιλέγει με ποιον θα συμπράξει, ποιανού πλευρά θα συντηρήσει και θα ενισχύσει, σε ποιον κόσμο θα χτίσει, δοκιμάζοντας τον εαυτό του και τον Κόσμο του. » είπε και ο Ήγανδρος την κοιτούσε ύποπτα. « Καλό, κακό. Πιστεύουν στην επιλογή αυτή, από ανάγκη να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να πάρουν θέση. Και το Σύμπαν τους δίνει ότι θέλουν. Το σύμπαν δεν ήταν ποτέ… χμ… σοβαρό. Του αρέσει να παίζει και να δοκιμάζει. Όσο λοιπόν χρειάζεται, τους αφήνει να βιώνουν δύο κόσμους αντίθετους. » και έκλεισε το μάτι στην Ήγανδρο.

« Και γιατί θα πρέπει να υπάρχουν δυο κόσμοι αντίθετοι; » ρώτησε ελαφρά θυμωμένα ο Αλέξανδρος. Δεν του άρεσε καθόλου αυτή η ιδέα. Η Ήνηθα αναστέναξε.

« Αντίθετοι; Θυμήσου πώς έπαιζες μικρός. Εσύ ο ίδιος δεν ήσουν, που άλλαζες ρόλους; Πότε έπαιζες τον ιππότη και πότε τον δυνάστη. Ο κόσμος είναι ένας. Από εσένα εξαρτάται λοιπόν. »ένιωσε πως δύσκολα πλέον την παρακολουθούσαν. « Αρκετά με αυτό το θέμα! »

« Εγώ θέλω να πράττω μόνο το καλό! » απάντησε απότομα και πεισματικά η Θεοδώρα, ξαφνιάζοντας τον Αλέξανδρο.

« Αυτό δεν αρκεί! » της είπε, κάνοντας την να τον κοιτάξει παραξενεμένη.

« Μπορείς να ξεχωρίσεις το καλό από το κακό; » την ρώτησε καθώς την κοιτούσε έντονα στα μάτια.

« Γνωρίζεις κανέναν, που να μην μπορεί; » απάντησε ειρωνικά.

« Παρά πολλούς Θεοδώρα. » και καθώς έλεγε αυτά, χαμήλωσε το κεφάλι του. Έδειχνε τόσο πληγωμένος και απογοητευμένος, που η Θεοδώρα αισθάνθηκε το στομάχι της να σφίγγει ενοχλητικά. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, πίστεψε πως τα λόγια του μιλούσαν περισσότερο για εκείνη την ίδια και ένας κόμπος στάθηκε στο λαιμό της. Αυτή η σκέψη την πόνεσε, μα δεν το φανέρωσε σε κανέναν.

Το σημαντικότερο όλων και το πρώτιστο, είναι να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε τον εαυτό μας. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να καταλάβουμε και το γιατί βλέπουμε κι αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, έτσι όπως τον βλέπουμε και τον αντιλαμβανόμαστε.

Ξέρω πολύ καλά ότι δεν είναι εύκολο. Έχουμε πολλά σφάλματα κι αδυναμίες, για να μπορέσουμε να είμαστε ειλικρινείς κι αμερόληπτοι σε αυτήν την αναζήτηση. Όμως δεν είναι και δύσκολο. Και είναι και απελευθερωτικό.

Επισκέπτης

Σαπφώ έγραψε:: Ανέφερα κάπου, ότι εδώ βρήκα το καλό. Γι' αυτό ακριβώς μιλούσα. Κι αυτό ακούει στ' όνομα Αιθηρόη. Και ποτίζεις τους λόγους σου με αυτό το καλό που έχεις μέσα σου. Με φως- καλό- ελπίδα- δύναμη.
Συμφωνώ με όλο σου το κείμενο, με κάθε πρόταση και με κάθε λέξη.

Να πω κι εγώ κάτι; Αυτό που νομίσαμε ότι είμασταν, έφτιαξε τον κόσμο που έχουμε. Αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε, τον διατηρεί αυτόν τον κόσμο. Ποιοι είμαστε πραγματικά να βρούμε, αυτό είναι που θα καθορίσει τον κόσμο στο μέλλον.

Πολύ ρεζουμέ στο βίντεο αυτό! Εχει πολύ αλήθεια.

Αιθηρόη έγραψε:: Ποιος είσαι και τι ζητάς...

Όλα εξαρτόνται από αυτά τα δύο.

Όλες οι απαντήσεις που ζητάς... όλα όσα αδυνατείς να κατανοήσεις, όλα όσα σε έχουν φέρει στην θέση που βρίσκεσαι, όλα όσα με "λάθος" ή "σωστό" τρόπο υπερασπίζεσαι, όλα όσα "δίκαια" ή "άδικα" διεκδικείς, όλα όσα σε κάνουν να συγκρούεσαι ή να ενώνεσαι μέσα σου... βρίσκονται σε αυτές που ακόμη δεν έχεις δώσει στον εαυτό σου.

ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ; ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;

Το θέμα δεν είναι να βρεις μόνον τις απάντησεις, αλλά να τις κατανοήσεις και να τις αποδεχτείς.

Ψάχνεις να βρεις την θέση σου στον κόσμο...

Χρειάζεται και να κατανοήσεις, ότι είμαστε αυτό που Είμαστε. Όχι "σαν"... όχι "ναι μεν, αλλά"...

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Μόνο τρόπος.
Τρόπος με τον οποίο ταξιδεύουμε... γινόμαστε... είμαστε...

Δεν υπάρχει καλύτερος... ή χειρότερος.
Μόνο καταστάσεις... καταστάσεις μέσα από τις οποίες ανταποκρινόμαστε, σύμφωνα με αυτό που ήδη (μέχρι εκείνη... την κάθε εκείνη στιγμή) είμαστε.

Με αλήθεια ή με ψέμα...
Ο φόβος... η ανάγκη... η αγάπη και η εκτίμηση του εαυτού, δίνουν την αντοχή και τον τρόπο να ανταποκρινόμαστε στους άλλους, με το ένα ή το άλλο (αλήθεια - ψέμα).

Το ένα εκδηλώνει δύναμη, το άλλο αδυναμία.

(Το ένα δεν σε κάνει καλό... μα ούτε το άλλο κακό.)

Δεν μοιάζει εύκολη η αλήθεια. Το κατανοώ. Έχει όμως άμεση σχέση με την πίστη στον εαυτό. Την αποδοχή του.

(Δεν μιλώ για το ψέμα που έχει πρόθεση να βλάψει και να διαβάλλει).

Η πράξη, ο λόγος... φανερώνουν τον τρόπο, τα εσώτερα εργαλεία.

Ψήγματα της ουσίας μας, εκδηλώνονται στην πρόθεση μας.

Η πρόθεση συχνά περνάει απαρατήρητη. Σε αυτήν, όμως, μπορεί να ελεγχθεί η αλήθεια... με την προϋπόθεση πως το ον, γνωρίζει τον Εαυτό του στο μέγιστο που του είναι δυνατόν.

(Δεν μπορείς να "κρίνεις" κάτι το οποίο είναι ακόμη στην διαδικασία του... "φτιαξίματος" του.)

Συχνά μία λάθος καθοδηγούμενη δύναμη, το μόνο που χρειάζεται, είναι να επανα-προσανατολιστεί ανάλογα, ώστε να γίνει χρήσιμη και να αποδώσει τα, πάλι, ανάλογα προς αυτήν, σε εμάς τους ίδιους και στους γύρω μας.

Το κάθε τι, είναι αυτό που έχει την ανάγκη να είναι, τον δεδομένο χωρο-χρόνο που υφίσταται. Έχει τις δικές του εποχές, τον δικό του ρυθμό, τον δικό του δρόμο.

Είστε όλοι διαφορετικοί. Έχετε μάθει διαφορετικά. Διαφορετικοί δρόμοι. Διαφορετικές ωθήσεις.

Όμως για όλους υπάρχουν κοινά σημεία, μέσα από τα οποία μπορείτε να βρεθείτε ο ένας με τον άλλον. Μην ψάχνετε αυτά που σας χωρίζουν, αλλά εκείνα που σας ενώνουν. Θα ανακαλύψετε, πως είναι περισσότερα.

Τα υπόλοιπα, ακολουθούν εκ των πραγμάτων. Ο κάθε ένας, το κάθε τι, είναι αυτό που Είναι, μέσα από την πορεία που ακολούθησε.

Κατανοείστε... και προχωρήστε.

Πάρτε πίσω τον εαυτό σας... βγάλτε στην επιφάνεια το δυναμικό σας... αναγνωρίστε τα δικαιώματα και τις ικανότητες σας, ως το Ον που είστε... αδράξτε γερά την Ελευθερία που σας ανήκει...

Και κάνετε ισχυρά αισθητή την παρουσία σας στον Κόσμο.

Ο φόβος της έκφρασης, δεν είναι προστασία... είναι μη δράση. Κίνηση δεν παύει να υπάρχει, αλλά... δεν πάτε και πουθενά.

Ειπώθηκε πως υπάρχει σχέδιο, ώστε να φανερωθούν οι δυνατότητες σας. (Δεν χρειάζονται να ανακαλύψουν, κάτι που ήδη γνωρίζουν.) Το σχέδιο, όμως, ήταν πάντα η καταστολή τους. Και ο φόβος, ήταν πάντα μία πετυχημένη μέθοδος.

Δεν είστε εσείς που θα πρέπει να φοβάστε.

Είναι εκείνοι, που πάντα ανησυχούσαν για την εσωτερική αφύπνιση σας.

Αυτή είναι η εργασία τους, σε αυτό τον κόσμο εμπειριών.

Η δική σας, είναι να αντισταθείτε... να ελευθερωθείτε... να δημιουργήσετε όμορφα και δίκαια... και να "αποδράσετε" από αυτόν και να προχωρήσετε...

Το μόνο που σας κρατάει ακόμη, είναι η άγνοια του ποιοι είστε, τι μπορείτε να κάνετε... και του άπειρου των κόσμων που σας περιμένουν.

Και αυτή είναι η διαφορά σας... αυτοί που σας θέλουν δέσμιους, θα παραμείνουν για να συντηρούν αυτόν εδώ, για όσο χρειαστεί... ενώ εσείς μπορείτε να συνεχίσετε.

Εάν μπορείτε να το κατανοήσετε αυτό... θα καταλάβετε πως το μίσος είναι περιττό και μόνο εσάς βλάπτει, καθυστερώντας σας.

Καλό... Κακό... Δυνάμεις - Ενέργειες του Κόσμου.

Συνεργάζονται με έναν τρόπο, που δεν είναι εύκολο να κατανοηθεί.

Αλλά αυτό είναι δικό τους έργο.

Εσείς δεν έχετε, παρά να πράξετε ό,τι χρειάζεται, σύμφωνα με αυτά που έχετε να αντιμετωπίσετε, ώστε να απαγκιστρωθείτε και να συνεχίσετε την πορεία σας στους Ορίζοντες του Κόσμου.

Η Αθηνά... του πολέμου και της σοφίας... παράξενος συνδυασμός, δεν νομίζετε; Σχεδόν παράλογος.

Μα είναι;

Πνευματική μάχη...

Κρόνος... σας θέλει μέσα σε αυτόν τον κόσμο...

Αθηνά... ο τρόπος "άμυνας" σας...

ποιος είσαι - ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΖΗΤΑΣ... - Σελίδα 2 3456657117

Επιμένω στην σημαντικότητα αυτού του κειμένου.

Βρηκα υπολογιστη & ειπα να θυμηθω το πληκτρολογιο για λιγο ....

Καλημερα σε ολους σας κατα ρχας . ..:)))

Θεωρησα πως εδω ειναι καλα για να τα πω .

Αραγε τι ζηταμε ολοι μας ;

Εχουμε φθασει την Σκεψη στο ΕΚΕΙ σημειο,
ή Παρατήσαμε την προσπαθεια στο πρωτο βημα ;
( λογο του οτι ο μεγαλυτερος πολεμος που γινετε ανα τους αιωνες ειναι στο συναισθημα
& αιτια να παγωσει η δραση εντος μας ..<τιποτα δεν γινετε κατα τυχη> *)

Δεν το εχουμε εξακριβωσει ακριβως ,
τι Θελουμε
& εδω εγκειτε το προβλημα των αιωνων ...

Σιγουρα θα εισαι αυτος ο οποιος εχεις βλεψη μεχρι εκεινο το σημειον .. ΣΤΟΧΟ ---> .

Σιγουρα το ποιο δυσκολο
ειναι να μην εχεις σκεψη & να παραμενει αγνη η καρδια . ..

Ποσες λεξεις
& ποσες ασκοπες κινησεις γλυτωνουμε στην πραξη Θεε μου
εαν το πραξουμε ετουτο ;

Ποσο αμεση σχεση εχει ετουτο που οταν λειτουργουμε αναποδα
δηλ με σκεψη ,
αποκλεινουμε τοσο οσο χρειαζετε & αδρανοποιουμε τον "Δρομέα εντος μας " ;

Τοσα χρονια , τοσους χρονους χανω την Δυναμη μου , πεθαινω ,
καταρρεω γι αυτον τον λογο . .. αρρωσταινω ... ως εδω <---./

Πλανη πελωρια που μας σκεπαζεις
οπως ενα παλτο το χειμωνα που το εχουμε αναγκη ...! ! !

Θυμαστε την σκια του δεντρου σας που προτοαντικρισατε στο σπιτι σας ;
το πρωτο τρεξιμο που εκανες & λαχανιασες & το γελιο που εκανες ;
Την πρωτη ματια που θαυμασες την φυση που μας περυτριγυριζει ;

κατι ζωηρο εστω απο τα παλια που ειναι Αυθεντικο . ..

Η Καρδια λαχταρα την απλοτητα & μονον . ..

(αυτα . ..

» ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;
» Ποιος Είσαι Πραγματικά...;
» Τι ζητάς απ'τη ζωή σου?... (Anasfalitis)
» ΕΙΣΑΙ . .. ! ! !
» Πλανήτης Γη...