Αλλάζουν οι άνθρωποι;

Διάβασα ένα κείμενο που μ άρεσε πολύ. Μ αρέσουν γενικά οι αλήθειες κι επειδή αυτό το άτομο μιλούσε απλά κι αληθινά, είπα να το μεταφέρω εδώ.

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι στο ερώτημα του τίτλου θα μου απαντούσατε πως όχι δεν αλλάζει ο άνθρωπος, ίσως να βελτιώνεται αλλά δεν αλλάζει. Το ίδιο πίστευα και εγώ και εξακολουθώ να το πιστεύω κάθε φορά που απόγοητεύομαι από κάποιους ανθρώπους που αγαπώ, όμως βαθιά μέσα μου ξέρω πως ο άνθρωπος αλλάζει και εξελίσσεται. Δυστυχώς όμως κάποιες φορές αλλάζει προς το χειρότερο αλλά παρ' όλα αυτά αλλάζει.

Δε ξέρω τι είναι αυτό που ωθεί κάποιον στο να αλλάξει το χαρακτήρα του αλλά θεωρώ πως οφείλεται στα γεγονότα που καλείτε να αντιμετωπίσει στη ζωή του, όμως ειλικρινά μου είναι αδιανόητο να φανταστώ ότι δε μπορούμε να αλλάξουμε ιδίως στο πέρασμα του χρόνου. Εγώ προσωπικά θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος στο μέλλον και να βελτιώσω αισθητά κάποια ελλατωματικά του χαρακτήρα μου, όμως πως θα μπορέσω να το κάνω αν δε πιστεύω πως δε μπορώ να αλλάξω; Μήπως εδώ θα πρέπει να τεθεί το εξής ερώτημα; Μήπως όταν λέμε ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει περικλύουμε ένα γενικευμένο σύνολο εξαιρώντας όμως τον εαυτό μας τον οποίο θέλουμε να εξελίξουμε προw το καλύτερο μελλοντικά; Ίσως εδώ μου πείτε πως άλλο βελτιώνω και άλλο αλλάζω αλλά εγώ σκέφτομαι και λέω πως η βελτίωση στην ουσία αλλαγή δεν είναι;
Ο κάθε άνθρωπος δεν εύχεται για τον εαυτό του να γίνει ακόμη καλύτερος; Να καταφέρει να γίνει όλα αυτά που δεν είναι ακόμα, να καταφέρει να βελτιωθεί και να μάθει τον εαυτό του καλύτερα μέσα από την ίδια του τη ζωη; Να αλλαξετε προς το καλύτερο δεν επιθυμούμε όλοι μας; Ε λοιπόν πως θα το καταφέρουμε αυτό εάν δε πιστεύουμε σε αυτή την αλλαγή; Μάλλον εδώ είναι που πιστευουμε πως οι άλλοι παραμένουν ίδιοι ενώ μονάχα ο εαυτός μας καλυτερεύει.... αλλά και πάλι ποτέ δε καταφέρουμε να γίνουμε καλύτεροι αν πιστεύουμε ότι ο άλλος δεν αλλάζει και αυτό γιατί δε μπορείς να καταλάβεις και να αναλύσεις κάτι το οποίο δε πιστεύεις!
Εάν πάτε με τη σκέψη του μυαλού σας πέντε χρόνια πίσω, και δείτε τους εαυτούς σας τότε ,ειλικρινά με το χέρι στη καρδιά που λένε, δε θα διακρίνεται τη παραμικρή διαφορά στο χαρακτήρα και τη προσωπικότητά σας; Εάν μου πείτε όχι δε θα σας πιστέψω γιατί θεωρώ πως δεν υπάρχει άνθρωπος που δε μεταβάλεται από τα γεγονότα που απαρτίζουν τη κοινωνία μέσα στην οποία ανήκει.
Πιστεύω με όλη μου τη δύναμη πως οι άνθρωποι αλλάζουν πραγματικά μόνο όταν το θελήσουν οι ίδιοι και μόνο όταν αυτή η αλλαγή δε γίνεται κάτω από πίεση, αλλιώς αυτή η αλλαγή θα κρατήσει το πολύ λίγες μέρες.
Μακάρι όλοι μας να γινόμασταν καλύτεροι πρώτα για τους εαυτούς μας και μετά για τους άλλους και αυτό το στηρίζω στο ότι προσπαθώντας να αλλάξεις τον άλλο για καλό δικό σου καταφέρνεις να βυθίσεις τον εαυτό σου εσύ σε κάτι άλλο που δεν είσαι στη πραγματικότητα και αυτό γιατί προσπαθώντας να βελτιώσεις τους άλλους ξεχνάς να βελτιώσεις τον εαυτό σου, τον οποίο εσύ θεωρείς πως βρίσκεται στο βέλτιστο σημείο και όταν συνειδητοποιεις πως προσπαθώντας να αλλάξεις τον άλλο άλλαξες εσύ "τρομάζεις" και λες εχασα τον εαυτό μου για σένα.... Πόσο λάθος είναι αυτό που κάνουμε οι άνθρωποι..... χάνουμε τους εαυτούς μας προσπαθώντας να βοηθήσουμε άλλους να βρουν αυτό που έπρεπε να βρούμε εμείς οι ίδιοι για εμάς. Είναι αυτό που λένε πως προσπαθώ να σε κάνω αυτό που ήθελα να γίνω εγώ αλλά δε τα κατάφερα γιατί προσπαθώντας να εξελίξω εσένα ξέχασα να εξελίξω εμένα ..... και είναι τόσο άδικο αυτό.
Δε ξέρω αν με καταλαίνεται, τα γράφω μπερδεμένα γιατί έτσι ένοιωθα εκείνη τη στιγμή και εγώ όταν γράφω δεν ακολουθώ το κανόνα σκέφτομαι και γράφω αλλά νοιώθω και γράφω.....
Θα ήθελα να κλεισω με την εξής φράση και ευελπιστώ να καταφέρω να την ακολουθώ πάντα στη ζωή μου: "Μη προσπαθείς να αλλάξεις τους άλλους για να αρέσουν σε σένα, βελτίωσε τον εαυτό σου και όταν αρέσεις εσύ σε εσένα τότε θα δεις τη πραγματική σου αξία δίχως να περιμένεις να στη καταλογίσουν άλλοι, άλλοι που τι πιο πιθανό είναι να μη σε ενδιαφέρουν κιόλας...."

http://ekfrastite.blogspot.gr/2011/02/blog-post_02.html

Ο ίδιος πιστεύω ότι αλλάζουν. Το ξέρω ότι αλλάζουν. Έχω βιώσει την αλλαγή. Η την ενθύμηση. Η την επιστροφή. Η την σωτηρία. Έχει πολλές εκδοχές.

anarhe ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΕΣΥ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ,ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΤΟΤΕ ΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΠΙΡΕΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ,ΑΡΑ ΟΤΑΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΒΕΛΤΙΩΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ,ΠΡΟΣΕΛΚΥΕΙΣ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΘΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ.ΑΥΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΒΙΩΜΑΤΑ.

Κι εγώ μαζί σου! Ναι το πιστευω ότι ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει...
Αλλά μόνο αν και αφού καταφέρει να παραδεχθεί ότι έχει ανάγκη κάποια αλλαγη...Αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει εύκολα ούτε και συχνά...Συνήθως θεωρούμε ότι δεν έχουμε τέτοια ανάγκη....η ότι όλοι οι άλλοι την έχουν...
Κάποιο γεγονός που θα μας"ταράξει συθέμελα"ευθύνεται για την αναγνώριση των ελαττωμάτων μας...η κάποια γνωριμία που θα μας"οδηγήσει"στην παρατήρηση του εαυτού μας...Πιστεύω πολύ στη λαϊκή ρήση"βρήκε το δάσκαλο του"με την καλή έννοια...

Συμφωνώ απόλυτα και με τους τρεις σας. Και η αλλαγή είναι στη φύση άλλωστε. Και θα ταν βαρετος ο κόσμος αν δεν άλλαζε. Και συνήθως αλλάζει σ΄υμφωνα μ αυτό που είναι. Δηλαδή η αλλαγή σε κάτι είναι πάντα μια συνέχεια αυτού που ήταν. Η αλλαγή είναι σα........πως να το πω τώρα; Σαν το μεγάλωμα. Η εξέλιξη σ ένα πράμα. Απ το σπόρο ως το δέντρο. Που σημαίνει όμως ότι έχει μια κορύφωση η εξέλιξη το μεγάλωμα η αλλαγή. Εκτός κι αν μ όλη αυτή τη διαδικασ΄ια δημιουργούντε καινούργιες προυποθέσεις και συνεχίζει και συνεχ΄ιζει και συνεχίζει......

Είχα δίκιο για την άποψη μου για σένα. Πραγματικά έχουν βάση αυτά που λες. Ο βασικός σκελετός του χαρακτήρα του ανθρώπου δεν αλλάζει. Όλες οι διαφοροποιήσεις πατάνε ουσιαστικά σ αυτόν.

Συμπερασματικά λοιπόν, αγαπητέ anarhe αυτό που συνέβη ήταν να επανέρθει το πραγματικό σου Εγώ. Αλλιώς δεν θα δεχόταν έτσι αυτή που λες εσύ αλλαγή. Γιατί η αλλαγή πρέπει να είναι συμβατή προς εμάς.

Στην ουσία δεν αλλάζεις,επιλέγεις ποια στοιχεία μέσα σου,θέλεις να κυριαρχήσουν.
Αυτή και η προσφορά της εδώ ζωής,η επιλογή.
Δεν είναι εύκολο.
Αλλά,αν ψυχή είναι δυνατή και ταγμένη σε κάτι,θα βρει τα μονοπάτια εκείνα να ακολουθήσει τον πραγματικό της δρόμο.
Αγαπώ και εκτιμώ πάντως όσες ψυχές δοκίμασαν τον εαυτό τους...στο πυρ και στο ύδωρ ισχυρά μέταλλα σχηματίστηκαν.
Μόνο οι γενναίοι κάνουν το άλμα.

να κανω μια εωτηση;
αυτο το καπελο γιατι το εχεις στην υπογραφη σου και
δεν φαινεται;
βιβα  

Αθόρυβο και διακριτικό όσο χρειάζεται.
Το είδες όμως, κι ας μην φαίνεται.

δεν ξερω τι συμβολιζει ομως
και γιατι να μην φαινεται

Να σου πω τι είχα σκεφτεί όταν το πρωτοείδα το καπέλο.
Φαντάστηκα έναν δρόμο,μιας άλλης εποχής,με άμαξες,άλογα,μη ασφαλτωμένο δρόμο,τότε που φορούσαν άλλα ρούχα και συνήθιζαν τα καπέλα κι ένα ακόμη καπέλο,δεν ήταν κάτι το εκκεντρικό.
Πλήθος μέσα στον δρόμο περπατά και κάπου ανάμεσα στο πλήθος,ένας άντρας διακρίνει μια οικεία ψυχή και κάνει αυτήν την κίνηση με το καπέλο,καθώς διασταυρώνονται και απομακρύνονται βιαστικά.
Είναι μια κίνηση:χαιρετισμού,τα σέβη μου,ένα σινιάλο και ένα δείγμα αναγνώρισης,ένα είσαι εδώ και σε είδα,είμαι εδώ και με είδες.Σαν να δηλώνει την παρουσία,διακριτικά.Όχι αόρατα.
Κανένας δεν πρόσεξε τίποτα,γιατί έτσι έπρεπε να γίνει.
Σε άλλη περίπτωση,το καπέλο θα έβγαινε και θα ήταν εκκωφαντικά εμφανίσιμο.