Παράξενες σκέψεις.

Έχω μια σκέψη που την φοβάμαι. Πιστεύω ότι υπάρχουν παράλληλα σύμπαντα. Και το ένα επηρεάζει το άλλο. Και ότι ο δικός μας πλανήτης επηρεάζει μια άλλη παράλληλη Γαία. Αν όλα τα άσχημα που έχουμε σκεφτεί και έχουμε φανταστεί, αλλά δεν τα έχουμε κάνει, πραγματοποιούνται στην παράλληλη Γαία; Ξέρω τι θα μου πείτε. Ότι θα έπρεπε να σκέφτομαι τις συνέπειες των σκέψεων μας στον δικό μας κόσμο, κι ότι αρκετό κακό κάνουν εδώ, κι ότι δεν χρειάζεται να σας βάζω κι άλλη σκέψη και άλλη ευθήνη στο κεφάλι.

Συγνώμη γι αυτό. Ήθελα μόνο να βγάλω αυτό το φόβο κι αυτή τη σκέψη από μέσα μου. Άλλωστε όλα στη δημιουργία συνδέονται με κάποιο τρόπο. Ότι κάνουμε έχει συνέπειες και παρενέργειες σε όλο το σύμπαν μας. Κι αυτό με τη σειρά του στο διπλανό του σύμπαν. Αν πετάξουμε ένα βότσαλο στο βυθό θα τον αλλάξουμε για πάντα. Έχει αλλάξει όλη η εικόνα του βυθού της θάλασσας και του ωκεανού. Και ακόμα κι αν ξαναπάρεις πίσω το βότσαλο, δεν γίνεται να επαναφέρεις πίσω τη προηγούμενη εικόνα του βυθού. Αντίθετα όμως, συνεχίζεις να κάνεις τη μία αλλαγή πίσω από την άλλη.

Συγνώμη είναι σκόρπιες σκέψεις όλα αυτά.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Η αλήθεια είναι ότι κάτι γίνεται μέσα μου. Όχι τόσο ότι αλλάζουν πράγματα. Περισσότερο μοιάζουν να παίρνουν την σωστή τους θέση θα μπορούσα να πω. Πριν δεν έβγαζαν νόημα. Ίσως γιατί ήταν σε λάθος θέση και δεν έδεναν με τα υπόλοιπα.

Πάντως χαίρομαι που έχετε αυτή την άποψη! Σας ευχαριστώ και πάλι!

Συμφωνώ με τον φίλο μας Μανθάνων μη κάμνε. Και τον επιβεβαιώνεις και με την απάντηση σου. Μπράβο μικρή μας! Αν και στα 18 δεν είσαι πια μικρή. Μόνο σε σχέση με πολλούς από εμάς. Και που αρκετοί δε σε πλησιάζουν κι ας έχουν και τα διπλά και τριπλά σου χρόνια. Μπράβο λοιπόν! Κράτα καθαρό αυτό το μυαλό.

Μόλις διάβασα ένα θέμα της Αιθηρόης για την φαντασία και ξεχώρισα το παρακάτω απόσπασμα, που το βάζω εδώ γιατί μου θύμισε τον προβληματισμό σου, που ίσως να μην είναι άστοχος.

< Οτιδήποτε σκεφτόμαστε ή φανταζόμαστε, πρέπει να το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας. Δημιουργούμε ενεργειακά πεδία γύρω μας, τα οποία έλκουν τα ανάλογα πάνω μας. Τι και πώς; Αυτό δεν μπορούμε να το υπολογίσουμε.

Αλλά πέρα από αυτό, παράγουμε μελλοντικές πιθανότητες, σε αυτή ή και σε επόμενη ζωή. ‘Οσο πιο τυπικοί και συνεπείς είμαστε σε κάποια έμμονη φαντασίωση-όνειρο-σκέψη, τόσο πιο ισχυρή η εν-τύπωση στο χώρο των ιδεών που παράγει και προετοιμάζει πιθανότητες-επιλογές-μέλλοντα.

Όση δύναμη έχει μια πράξη, τόση έχει και μία σκέψη. Απλά στην πρώτη περίπτωση έχουμε γρήγορα και απτά αποτελέσματα, στην δεύτερη δεν γνωρίζουμε πότε, πώς και πού. Και για αυτό το λόγο, άλλωτε θεωρούμε τύχη κάτι καλό που μας συμβαίνει και άλλωτε ατυχία. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, αδυνατούμε να δούμε, να αναγνωρίσουμε, να θυμόμαστε, να κατανοήσουμε πως εμείς ευθυνόμαστε για ό,τι συμβαίνει στην ζωή μας.

Το ατυχές είναι, πως όλοι, μα όλοι έχουμε επέμβει με αυτό τον τρόπο στη ζωή μας, στο παρών μας, στο μέλλον μας, αλλά ελάχιστοι των ελαχίστων έχουν την γνώση και την αυτογνωσία για αυτό το μέγιστο έργο, που σχεδόν πάντα πράττουμε ασυνείδητα και συχνά ανεύθυνα. >