Λίγο παλιό, αλλά πολύ εύστοχο και με πάρα πολλές προεκτάσεις...

Η φετινή αθλιότητα που ονομάστηκε ‘Ολυμπιακοί Αγώνες Λονδίνο 2012′



της Ολγας Γεριτσίδου, Πηγή: Κατοχικά Νέα

Μόλυνση, ειλωτεία, αλλοτρίωση, κάστες. Σε μία γιορτή που υποτίθεται ότι γιορτάζει το απαύγασμα της Ανθρωπότητας, τα κάλλη και τα επιτεύγματα της κουλτούρας της Χώρας που…
φιλοξενεί τους Αγώνες κάθε 4ετία και την συμβολική τιμή και εξύψωση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι διοργανωτές της εναρκτήριας τελετής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 στο Λονδίνο επέλεξαν, καταξοδεύοντας τα χρήματα των ήδη χειμαζομένων Βρετανών Πολιτών, να αφήσουν στα δισεκατομμύρια των Πολιτών του κόσμου που παρακολουθούσαν την εντύπωση μίας χώρας που εξολοθρεύει το περιβάλλον της

… μεταλλάσσοντας το σε μία εφιαλτική βιομηχανική και σκοταδιστική αχανή κόλαση όπου η ασθένεια, ο θάνατος, ο πόλεμος και οι εφιάλτες των παιδιών κυριαρχούν. Πουθενά δεν αναδείχθηκε τίποτε από ό,τι έχει να επιδείξει η Αγγλική κουλτούρα, έστω και από το παρελθόν της ως ιμπεριαλιστική επιθετική δύναμη, εάν υποθέσουμε ότι ο σκηνοθέτης του slumdog millionaire ήθελε με το show που παρουσίασε να εκδικηθεί τους Άγγλους.

Τίποτε από τις συμβολές των Άγγλων διαχρονικά στον παγκόσμιο πολιτισμό δεν επελέγη, έστω και για να παρουσιαστεί ευπροσήγορα η διοργανώτρια χώρα: ούτε βασιλιάς Αρθούρος με τους ιππότες της στρογγυλής τραπέζης, ούτε Geoffrey Chaucer, ούτε Shakespeare, ούτε έστω Jane Austen, εάν ήθελαν να υμνήσουν τον όχι και τόσο κολακευτικό ιμπεριαλιστικό τους χαρακτήρα. Αλλά και αν ήθελαν να δείξουν την δύναμη του Λαού όπως ισχυρίζονται μερικοί Βρετανοί αρθρογράφοι σήμερα στα ηλεκτρονικά media, πού είναι ο Cromwell, πού είναι ο Guy Fawkes, πού είναι η Florence Nightingale, που είναι ο Alexander Fleming, ιδίως αφού θεωρητικά επέλεξαν να εξυμνήσουν το σύστημα υγείας τους ;
Αντιθέτως, παρουσίασαν την δημιουργία της Mordor του J.R.R. Tolkien όπως και ο ίδιος πολύ σωστά την είχε απεικονίσει : την βιομηχανική βικτωριανή και μεσοπολεμική εποχή της Βρετανίας όπου η μόλυνση και βρώμα κυριαρχούσαν στο όνομα του κέρδους και της άκρας εκμετάλλευσης του ανθρώπου. Μέσα σε αυτήν την Mordor οι άθλιοι του Καρόλου Ντίκενς ειλωτεύουν υπό την αυτάρεσκη επισκόπηση, καταπίεση και τυραννία των υπερπλουσίων ‘ευγενών’ και βιομηχάνων που κάπνιζαν πούρα.

Εξαφανισμένες μορφές οι Σουφραζέτες ενώ το ένα και μοναδικό απόσπασμα του Shakespeare πνίγεται ανάμεσα στους ήχους και τους ρύπους της βιομηχανίας και των τυμπάνων της αγριότητας, και φαντάζει ξεκάρφωτο και ξένο.

Ο ύμνος της χθεσινής έναρξης δεν ήταν ούτε στην δύναμη του Αγγλικού Λαού να ξεπεράσει τα εμπόδια ( πού είναι αλήθεια ο Πυγμαλίωνας του Bernard Shaw για να το δείξει ; ) ούτε καν την στάση του κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με το κλασικό keep calm and carry on. Αντιθέτως, ο ύμνος ήταν στην επιτυχή καταπίεση και κυριολεκτικό ξεζούμισμα των Λαών, τόσο των γηγενών όσο και των αποικιών, των οποίων την ενέργεια και τα έργα εκμεταλλεύονται οι μόνοι που τοποθετήθηκαν σε βάθρο εχθές : η κλασική καρικατούρα του παρασιτικά ζώντος μεγαλοβιομηχάνου και κεφαλαιοκράτη με το κοστούμι και το ημίψηλο που καπνίζει πούρο και περιμένει να τον ταΐσουν οι μάζες που καταπατάει με απόλαυση.

…και όταν δόθηκε η σκηνή στον Αγγλικό Λαό τί δείχτηκε; ένα μπουλούκι που για να επικοινωνήσει χρειάζεται το face book και το κινητό, που η οικογένεια είναι σκορποχώρι, τα παιδιά καλωδιωμένα σε video game ενώ οι έφηβοι προς άγρα ζευγαρώματος που θεωρούν ως κορυφαία επιτυχία. Από τα μεταπολεμικά επιτεύγματα δηλαδή των Βρετανών παρουσιάζονται η εφηβική ελευθεριότητα άνευ κάποιας περαιτέρω ουσίας και πλαισίου, ενώ ακόμα και σταθμοί της μουσικής σκηνής χαντακώνονται και δεν αναδεικνύονται : τόσο οι Beatles όσο και οι Rolling Stones χαρακτήρισαν μία ολόκληρη εποχή όπου οι νέοι είχαν πολιτική τοποθέτηση και δράση που απείλησε όλη την καθεστηκυία τάξη που προηγήθηκε στο χθεσινό θέαμα, η οποία κάπνιζε βλέποντας εργάτες να κοπιάζουν σε χείριστες συνθήκες, παιδιά άρρωστα σε αμέτρητα κρεβάτια που θύμιζαν γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης με όλα αυτά τα κάγκελα και τις ριγέ πυτζάμες και αμέτρητους νεκρούς των Παγκοσμίων και των πολέμων της αποικιοκρατίας.

Αλλά και το φαινόμενο της J.K.Rowling του Harry Potter παρουσιάστηκε μέσα από τον Voldemort και τους Θανατοφάγους, τα σύμβολα δηλαδή των Ναζί και της Κου Κλουξ Κλαν εντός των μυθιστορημάτων που ξαμολιούνται ανάμεσα στα άρρωστα παιδιά. Πού είναι οι ήρωες των μυθιστορημάτων αυτών ; Πού είναι τα στοιχεία που συμβολίζουν το φώς, την αγάπη για τον Άνθρωπο, την δίψα για ζωή, ανάταση, εξέλιξη και πολιτισμό ; Πού είναι ο θρίαμβος του πνεύματος και της υπέρβασης έναντι της ύλης, η αναγνώριση της υπεροχής των ιδανικών έναντι του άκρατου και ασύδοτου υλισμού και καταναλωτισμού ;

Αυτά δηλαδή που συμβολίζουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες έτσι όπως τα δώρισε στην Ανθρωπότητα η Ελλάδα και το Ελληνικό Πνεύμα τόσο από την αρχαιότητα όσο και από την αναγέννηση των Ολυμπιακών Αγώνων από τους Pierre de Coubertin και Δημήτρη Βικέλα.

Αλλά εάν χαντάκωσαν τον Αγγλικό Λαό, αυτόν που πραγματικά εξαφάνισαν με μίσος απρόσμενο και λύσσα που σίγουρα δεν ταιριάζει στους δήθεν διοργανωτές και εκπροσώπους των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν κάθε τι Ελληνικό, από τους ίδιους τους Έλληνες μέχρι και την ίδια την συμβολή της Ελλάδας στην ύπαρξη, πόσο μάλλον το περιεχόμενο των Ολυμπιακών Αγώνων. Εάν δεν υπήρχε σαφές πρωτόκολλο για την παρέλαση και τα τυπικά του Ολυμπιακού Ύμνου και Σημαίας είναι μαθηματικά σίγουρο από δυο-τρία σημεία που θα εκθέσω παρακάτω ότι θα είχαν εντελώς αποβάλλει και την παραμικρότερη ιδέα της Ελλάδας ως κεντρικής και ζωτικής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τοποθετώντας μάλιστα τους εαυτούς τους στον ρόλο του ‘πατέρα/μητέρας’ της Ολυμπιακής Ιδέας και Αγώνων, συναγωνιζόμενοι τους Σκοπιανούς σε καπήλευση.

Ο λόγος βεβαίως για τον Jacques Rogge ο οποίος είπε κατά λέξη «κατά μία έννοια οι ολυμπιακοί αγώνες έρχονται στο σπίτι τους απόψε …Η Βρετανική προσέγγιση στα σπορ είχε βαθύτατη επιρροή στον ιδρυτή μας Pierre de Coubertin ο οποίος ανέπτυξε το πλαίσιο για το μοντέρνο ολυμπιακό κίνημα στο κλείσιμο του 19ου αιώνα.». Ενώ παλαιότερα, το 2004 αναγνώριζε την Ελλάδα ως αυτή που επηρέασε και ενέπνευσε τον Coubertin για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων και βεβαίως το Ολυμπιακό κίνημα.

Η ιδέα της εκεχειρίας κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, της ευγενούς άμιλλας, της αδελφοσύνης, της ειρήνης και της αρμονίας των Λαών και του Πνεύματος μέσα από την γιορτή όπου τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης σπρώχνονται ακόμα παρά πέρα προς το καλύτερο ( και όχι προς το χειρότερο ) με στόχο την ολοένα και μεγαλύτερη κατάκτηση της τελειότητας του ανθρωπίνου όντος είναι ιδέες και ιδανικά Ελληνικά. Κάτι που όχι μόνο δεν αναγνώρισε το 2012 ( εν αντιθέσει με το 2004 ) αλλά και που προσπάθησε να υποκλέψει.
Βεβαίως, πολλοί θα προσπαθήσουν να ισχυρισθούν ότι δεν εννοούσε τίποτε τέτοιο ο Rogge αλλά απλώς έκανε μνεία στο άλφα ή βήτα γεγονός σχετικά με το Λονδίνο και τους Βρετανούς, στην προσπάθεια του να τους κολακέψει ( ας μη ξεχνάμε ότι στεκόταν ενώπιον όλων των βασιλικών και ανώτατων καστών της Ευρώπης ) όπως προσπαθεί να κολακέψει κάθε διοργανώτρια χώρα. Υπάρχει όμως διαφορά του να προσφέρεις φιλοφρόνηση από το να καπηλεύεσαι επιτεύγματα άλλων για χάρη τους, λες και δεν έχουν να επιδείξουν κάτι εντελώς δικό τους σαν συμβολή στο Ολυμπιακό Πνεύμα και κίνημα.

Διότι ακόμα και αν ο προσεκτικός τρόπος φρασεολογίας που επέλεξε θα τον προστάτευε ενώπιον ενός δικαστηρίου, κάθε επικοινωνιολόγος, κοινωνικός αναλυτής και ψυχολόγος που ενδιαφέρεται για την αντικειμενικότητα θα συμφωνήσει ότι η γενική ιδέα που επικοινωνήθηκε δεν ήταν ότι οι Βρετανοί προσέφεραν καλή οργάνωση ή κάτι τέτοιο αλλά ότι προσέφεραν τους ίδιους τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η γενική ψυχρότητα έως και επιθετικότητα προς την Ελλάδα κορυφώθηκε με την έπαρση της Ολυμπιακής Σημαίας με μόνο την μουσική υπόκρουση του Ολυμπιακού Ύμνου και όχι με την συνοδεία των Ελληνικών στίχων. Ούτε καν την Αγγλική μετάφραση των στίχων δεν τραγούδησαν, αν υποθέσουμε ότι δεν αισθανόταν άνετα ή δεν είχαν την δυνατότητα να προφέρουν Ελληνικά. Εδώ ακόμα και το Πεκίνο τραγούδησε τον Ολυμπιακό Ύμνο ορθώς σε άριστα Ελληνικά.

Όμως, το Πεκίνο είναι και αυτό περήφανο για την διαδρομή του ανά τις χιλιετηρίδες, δεν αισθάνεται την ανάγκη να μην αναγνωρίσει τα επιτεύγματα άλλων πολιτισμών γιατί η ίδια η Κίνα είναι από τους ταγούς της ανθρώπινης πολιτισμικής εξέλιξης, και ήταν βέβαια και 2008 και ακόμα δεν είχε απογειωθεί η στοχοποίηση της Ελλάδας και των Ελλήνων επίσημα ως τον … εχθρό της Υφηλίου.

Αλλά και στα Αγγλικά ήταν απαγορευτικός ο Ολυμπιακός Ύμνος διότι μιλάει για αξίες και έννοιες που αντιτίθενται κάθετα και σθεναρά σε ό,τι περιείχε το show της έναρξης των ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου του 2012 ως μηνύματα και ως ‘θετικές’ ιδέες ( η δουλειά απελευθερώνει/ arbeit macht frei, το περιβάλλον είναι για ξεπάτωμα, τα πάντα είναι βιομηχανία, σίδερο, καπνός και χρήμα, η αρρώστια, η ιδρυματοποίηση, ο εγκλεισμός και η ανημποριά είναι διασκέδαση εκτός όταν σε βρίσκει ο Voldemort και δεν προλαβαίνει η Mary Poppins ). Εξ άλλου, πώς θα ισχυρίζονταν ότι ενέπνευσαν οι ιμπεριαλιστές το ολυμπιακό κίνημα με το Ελληνικό Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο που ποτέ δεν είχαν διότι εκείνες τις εποχές υπήρχαν διάφορα φύλα με άλλες αναζητήσεις και στόχους στα εδάφη τους.

Πολλές φορές έχει γίνει παραδεκτό σε αναλύσεις πώς οι ολυμπιακοί αγώνες κρύβουν ακριβώς κάτω από την επιφάνεια τους πολιτικά παιχνίδια, σκοπιμότητες και βλέψεις ενώ τα πάντα μεταφράζονται σε επικοινωνιακό και πολιτικό κεφάλαιο.

Δεδομένης λοιπόν της οργανωμένης, συστηματικής και ακατάπαυστης σφυροκόπησης των Ελλήνων σε κάθε τομέα της ύπαρξης μας και των κεκτημένων από τα χρήματα μας που τα κατάκλεψαν όλοι μαζί οι διεθνείς και εγχώριοι τύποι με τα ημίψηλα και τα πούρα μέχρι τα εδάφη μας και τα νησιά μας που εποφθαλμιούν οι πάντες από την Αυστρογερμανία και την Αγγλία μέχρι την Τουρκία, χώρια τους Αγώνες μας, τον πολιτισμό μας, τις προσφορές μας στην Ανθρωπότητα σε αίμα, εργασία, πολιτισμικά μοτίβα, επιστήμες, φιλοσοφία και τέχνες: πλούτο που απλόχερα δίνουμε αφιλοκερδώς διαχρονικά διότι είμαστε πλούσιοι και ξέρουμε ότι πέρα από αυτά που δώσαμε μπορούμε να δημιουργήσουμε και άλλα, και το μόνο που θέλουμε είναι μία χαρούμενη αναγνώριση και ένα ευχαριστώ.

Τελικά όμως αποδεικνύεται στην πράξη ότι αυτό ήταν και εξακολουθεί να είναι λάθος μας. Διότι για να μπορέσει κάποιος να εκτιμήσει ένα δώρο αξίας, ένα κομψοτέχνημα, μία θυσία, κάτι αλτρουιστικό, μία υπέρβαση θα πρέπει να έχει υψωθεί υπεράνω από το επίπεδο του ζωώδη υλισμού όπου τα πάντα μεταφράζονται σε κλεψιά/αρπαγή και μία λάθος έννοια δύναμης που είναι ψεύτικη και υφαρπαγμένη, γιατί αλλιώς πρόκειται για την περίπτωση των «μαργαριταριών στα γουρούνια».

Εφ’ όσον λοιπόν το μόνο που καταλαβαίνουν είναι το χρήμα και πιστεύουν ότι αυτό τους δίνει δύναμη να τσαλαπατάν πολιτισμούς και Λαούς και ανθρώπους προσπαθώντας να επιβάλλουν σε όλη την Ανθρωπότητα το «Brave New World» του Aldus Huxley ( Βρετανού τον οποίο όμως επίσης τσαλαπάτησαν και που τον χρησιμοποιούν ακριβώς για να πετύχουν αυτό που ο ίδιος ήθελε η Ανθρωπότητα να αποφύγει ), έχει έρθει η στιγμή να τους δείξουμε ότι το υφαρπαγμένο και κλεμμένο τους χρήμα δεν είναι τίποτα εμπρός στην πραγματική δύναμη που κλείνουμε εμείς με την μικρή μας Χώρα την τόσο λεηλατημένη αλλά ακόμα τόσο πλούσια και περιζήτητη και ζηλευτή από όλους αυτούς που αισθάνονται τόσο φτωχοί και ανίκανοι και ατάλαντοι που πρέπει να κλέψουν αφού έχουν ισοπεδώσει ό,τι έχει να επιδείξει ο ( σε αυτή την περίπτωση Αγγλικός ) Λαός που καταδυναστεύουν και που βέβαια έχει πολύ περισσότερη δυνατότητα από αυτά τα παράσιτα που μια ζωή το μόνο που ξέρουν είναι να βάζουν Λαούς να σκοτώνονται μεταξύ τους για να κάνουν κουμάντο αυτοί όντας τενεκέδες και μάλιστα ξεγάνωτοι :

Ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε να μας πληρώσουν για κάθε χρήση του ονόματος «Ολυμπιακό», για κάθε επέτειο των Ολυμπιακών Αγώνων, κάθε διοργάνωση τους με αυτό το όνομα, κάθε αίτημα για αφή της φλόγας και την συνοδεύουσα τελετή, για τους στίχους του Ολυμπιακού Ύμνου και την μουσική του, και βεβαίως να μας δίνονται επίσημες ευχαριστίες από κάθε κράτος που επωφελείται από την εκεχειρία των Ολυμπιακών Αγώνων, δεδομένου ότι η έννοια αυτή είναι επίσης Ελληνική, εάν και όποτε κρατείται.

Να απαιτήσουμε έλεγχο επί κάθε πτυχής της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων ώστε να αποζημιωνόμαστε για κάθε παράβαση των Ολυμπιακών Ιδεωδών που λαμβάνει χώρα μετά από ψηφοφορία του συνόλου των Ελλήνων απανταχού της γης, και επίσημη συγγνώμη διότι ζημιώθηκε το πολιτισμικό δώρο που έχουμε δώσει στην Ανθρωπότητα. Φιέστες υλισμού όπου ο άνθρωπος γίνεται ένα υποβαθμισμένο θύμα μίας μικρής ομάδας καταχραστών να απαγορεύονται επί ποινή προστίμου/αποζημιώσεων που θα πληρώνονται σε εμάς, και να αναδεικνύεται σε κάθε οργανώτρια χώρα ο πολιτισμός της, όχι οι ντροπές και οι πομπές της.

Εάν δεν συμφωνούν όλοι αυτοί οι ‘επίτροποι’, να αρνηθούμε την αφή της φλόγας και να απαγορεύσουμε την ονομασία της λαμπαδηδρομίας ως «Ολυμπιακή», μη στέλνοντας ούτε Σημαία ούτε να επιτρέψουμε αναπαραγωγή της Ελληνικής δημιουργίας που ονομάζεται «Ολυμπιακός Ύμνος» λόγω προσβολής της ανθρώπινης κληρονομιάς. Και για να μην σβήσει το Ολυμπιακό Πνεύμα να γίνουν ορθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες με πραγματική αναβίωση τους με μόνιμο κέντρο την Ολυμπία, χωρίς σπόνσορες και καταναλωτισμό με ανοιχτή πρόσκληση σε όποιον αθλητή δηλώνει με τον βίο και πολιτεία του «μη βάρβαρος».

…και επειδή τόσο περιφρονούν την Ελλάδα και τους Έλληνες μεν, δεν λένε να ξεκολλήσουν τα χέρια τους από τις κληρονομιές και τα υπάρχοντα μας δε, ας τους δείξουμε ότι ξέρουμε αναίμακτα να πολεμάμε όπως πολεμήσαμε και με τα όπλα : ας κρατήσουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα αφού τα χρειάζονται για να τραβήξουν τουρισμό και να βγάλουν χρήμα, πληρώνοντας μας ετήσια ενοίκιο βάσει υπολογισμού της απόδοσης φήμης του μουσείου και του εισοδήματος του ποσοστιαία λόγω αυτών και κάθε άλλου Ελληνικού αρχαίου αντικειμένου, συν ένα πάγιο κεφάλαιο άμεσα πληρωτέο ως πρόστιμο για την δολιοφθορά υπό του Έλγιν που σύλησε σαν τον χειρότερο άγριο με πριόνια τον Παρθενώνα και μία αποζημίωση για κάθε έτος που έχουν εκθέσει τα μάρμαρα επί πληρωμή μέχρι σήμερα.

Επίσης, ακόμα ένα πρόστιμο για την κάκιστη συντήρηση των μαρμάρων που κατέστρεψε την χιλιάδων ετών πατίνα και λεπτομέρειες των αναγλύφων με την υπογραφή ειδικής συγγραφής και ρήτρας ότι από εδώ και στο εξής υπό την επιμέλεια και έλεγχο Ελλήνων ειδικών θα επιτηρείται η συντήρηση και εάν σημειωθεί περαιτέρω φθορά με υπαιτιότητα του μουσείου θα τους αρθεί η άδεια κατοχής των μαρμάρων και είτε θα ανατεθούν με τους ίδιους όρους σε άλλο πιο αξιόλογο μουσείο είτε θα επιστρέψουν στην Χώρα τους. Βεβαίως, με επιπλέον ρήτρα και εγγύηση κάποια από τα κοσμήματα του στέμματος τα οποία είναι κατά πολύ φθηνότερα και αντικαταστάσιμα από τα μάρμαρα που αποτελούν ανεκτίμητη και ανεπανάληπτη πολιτισμική ΜΑΣ κληρονομιά.

Θα ξαναγίνουν διεθνούς κληρονομιάς με την μόνη προϋπόθεση ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες, που τα γέννησαν, απολαμβάνουν σεβασμού, ευγνωμοσύνης και τιμής από αυτούς που τόλμησαν να σηκώσουν χέρι επάνω μας, να μας κοροϊδέψουν, να μας εγκαταστήσουν αλλοδαπούς βασιλείς που ουδέποτε θελήσουμε, να μας εκτελούν και να μας γενοκτονούν, να μας αποκλείουν από τους δικούς μας θεσμούς για χάρη των διεφθαρμένων τους υπαλλήλων και επιτετραμμένων που τοποθέτησαν στην Χώρα μας από το 1832, γιατί η ιδέα μίας Ελλάδας Ελεύθερης που εν μέσω αυτοκρατοριών και βασιλείων ύψωσε Σύνταγμα Ανθρωπιστικό και Δημοκρατικό αναδυόμενη από μία εξοντωτική σκλαβιά με σειρά Επαναστάσεων πνιγμένων στο αίμα τους τρομοκρατούσε και τρομοκρατεί διότι όπως είπε και ο Νίτσε, δίπλα στους Έλληνες τα πάντα βρίσκουν τον πήχη σύγκρισης τους.

Αλλά βέβαια από κυβερνήτες και επιτρόπους που κρατούν τον Λαό που πλήρωσε για τους ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου του 2012 εκτός εορτής με ηλεκτροφόρο τείχος και πυραύλους εδάφους αέρος στις ταράτσες τους λες και έχουν πόλεμο και όχι το σύμβολο της παγκόσμιας ειρήνης και εκεχειρίας, συμμόρφωση μπορείς να περιμένεις μόνο εάν καταλάβουν ότι η δίωξη της Ελλάδας θα τους κοστίσει σε χρήμα τόσο πολύ που το μόνο που έχουν να επιδείξουν ως δήθεν δύναμη θα διασκορπιστεί. Αλλά έτσι μόνο μπορείς να φερθείς στην κάστα των κεφαλαιούχων και φεουδαρχών βαρβάρων.