Σε παρακαλώ, άκουσέ με
Όταν εγώ σου ζητάω να μ' ακούσεις
κι' εσύ αρχίζεις να μου δίνεις συμβουλές
Δεν κάνεις αυτό που σου ζήτησα.
Όταν εγώ σου ζητάω να μ' ακούσεις
κι' εσύ αρχίζεις να μου λες
πως δεν πρέπει να αισθάνομαι έτσι,
ποδοπατείς τα συναισθήματά μου.
Όταν εγώ σου ζητάω να μ' ακούσεις
κι' εσύ νομίζεις ότι πρέπει να κάνεις κάτι
Για να λύσεις το πρόβλημά μου
Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο,
μ' απογοητεύεις.
Άκουσέ με! Μόνο αυτό σου ζητάω. Άκουσέ με!
Μη μου μιλήσεις, μη κάνεις πράγματα για μένα,
δεν είναι αυτό που θέλω.
Απλά άκουσέ με!
Μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου.
Δεν είμαι ανήμπορος.
Ίσως αποθαρρυμένος και διστακτικός,
αλλά όχι ανήμπορος.
Όταν εσύ κάνεις κάτι για μένα,
που μπορώ να το κάνω μόνος μου,
μου εντείνεις το φόβο και την αδυναμία μου.
Όταν όμως αποδεχθείς απλά πως αισθάνομαι,
αυτό που αισθάνομαι
όσο παράλογο κι αν το συναίσθημά μου,
τότε μπορώ να προχωρήσω
να καταλάβω τι κρύβει ο παραλογισμός μου.
Κι όταν πια αυτό το αποσαφηνίσω,
οι απαντήσεις γίνονται ξεκάθαρες
και δεν χρειάζομαι συμβουλές.
Τα παράλογα συναισθήματα
δεν είναι πια παράλογα σαν καταλάβουμε τι κρύβουν.
Ίσως γι' αυτό η προσευχή
να λειτουργεί συχνά για μερικούς ανθρώπους.
Γιατί ο Θεός είναι βουβός.
Δεν προσπαθεί να δώσει συμβουλές
ούτε να σώσει την κατάσταση.
Εκείνος ακούει μόνο
και αφήνει σε σένα να κάνεις τη δουλειά.
Γι' αυτό σε παρακαλώ, άκουσε με! Άκουσέ με!
Κι αν θέλεις να μιλήσεις, περίμενε λίγο τη σειρά σου.
Και τότε εγώ θα ακούσω εσένα!
ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ
ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΥΤΟ.
ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΠΟΥΝ.