Όρια!

Καλησπέρα σας! Αιθηρόη μου καλησπέρα! Εύχομαι Κυρία μου να είσαι καλά και δυνατή, και για όσο αντέχεις κοντά μας!

Θα ήθελα να με βοηθήσεις σε κάτι. Πως μπορεί να βρει κανείς τα όρια του; Να τα ανοίξει; Και πόσο σημαντικές είναι οι αντοχές στο θέμα των ορίων; Δεν χρειάζεται ασφαλώς να πω, ότι θα χαιρόμουν και για τις απόψεις των υπέροχων φίλων!

Σ ευχαριστώ που υπάρχεις!

Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου... και είθε να σου επιστρέψουν τριπλές.

Οι αντοχές καλέ μου, είναι συναισθηματικό μέτρο... χμ... ας το πούμε έτσι.

Τα όρια... η αντίληψη...

Τα όρια μας, φτάνουν εκεί που φτάνει και η αντίληψη μας...
Είσαι τόσο μεγάλος, όσο το σύμπαν που χωράει μέσα στην αντίληψη σου.

Αν χωράς μόνο ένα δωμάτιο, εκεί περιορίζεσαι... εκεί θα βρεις τα νοητά σου όρια.

Αν χωράς το σύμπαν... ένα σύμπαν που διαρκώς απλώνει...

Σκέψου!

Είσαι τόσο μεγάλος, όσος και ο χώρος μέσα σου...
Και είσαι τόσο... μικρός, όσο χρειάζεται για να τον εξερευνήσεις...

Με κατανοείς;

θυμαμαι! θυμηθηκα στιγμες μας. "τα ορια σου εισαι εσυ. ποση εισαι? ποση θελεις να εισαι?" και διαλεξα και μαθαινω να μην εχω ορια και να μην τα χρειαζομαι. ποσο σ αγαπω!

Αυτή την ερώτηση μου την είχε κάνει και μένα gerakina. Κάπως έτσι δηλαδή. Ακόμα δεν απάντησα. Θα σκεφτώ την δική σου απάντηση. Μ αρέσει. Αρκεί να εφαρμόζεται μέσα μου. Και κάτι μου λέει ότι είναι στο χέρι μου. Στο χέρι όλων μας. Σας ευχαριστώ παιδιά!

Καθε φορα νιωθω πως τα ορια μου φευγουν λιγο μακρυτερα...
Καθε φορα βλεπω οτι το ''δεν'' δεν εχει αντικρυσμα...
Καθε φορα νιωθω τον κλοιο να στενευει αλλα και τον εαυτο μου να δυναμωνει απο την ιδια την πιεση του ωστε στο τελος(;)τον σπαει.
Καθε φορα που δηλωνω οτι κουραστηκα,αυτοαναιρουμαι και απλα συνεχιζω...
Θα ηθελα ομως πραγματικα να δω καποια στιγμη,να νιωσω,οτι δεν υπαρχουν αλλα ''ορια''...οτι ελευθερωθηκα απο οτιδηποτε τα θετει,οτι δεν υπαρχει αναγκη για αλλη προσπαθεια,οτι απλα ειμαι λευτερη...Συγνωμη αν ειμαι εκτος θεματος,η αν δεν ειμαι κατανοητη...ηρθε ξανα η κουραση,ηρθε ξανα και νιωθω παλι τα ορια μου να πλησιαζουν.
Θελω να ουρλιαξω.Αλλα δεν το κανω.Διαβαζω τα μυνηματα σας και παιρνω κουραγιο.Κλεινω τα ματια και ανασαινω βαθια.Μου δινουν δυναμη αυτες οι ανασες,ειναι παρηγορη η σκεψη οτι τον ιδιο αερα αναπνεουμε ολοι...κι οταν νυχτωνει κοιτω τα αστερια και φανταζομαι πως τα βλεμματα μας συναντιουνται καπου εκει πανω,κι ειναι ομορφο... :hg:

Αγάντα παιδιά! ¨ολοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε! Δύσκολοι καιροί. Αλλάαααααα όρθιοι! Εγώ πλήρωσα την πάσα και θέρλω να τα δω! Δεν κάνω πάσο. Αν και μιλάμε γι άλλα όρια. Αυτά που νομίζουμε πως έχουμε αλλά δεν έχουμε. Μας παίζει το μυαλό μας ε΄τσι όπως το μάθαμε να δουλεέυει τόσα χρόνια. Δύσκολο να ξεμάθει αλλά μπορεί. Κι όσο πιο πολλά μαθαίνουμε τόσο κι επεκτείνουμε την γης μας! Την εσωτερική γη μας εννο΄ω.

Επισκέπτης

magisoula Καπετανισα.... τους χαιρετισμους μου ....

emmanouil μου χρυσέ κι εγώ σε χαιρετώ! Καπετάνισα!! Αχ μάρεσε! Τι ψέματα να πω;

Και να κάνω μνια διόρθωση γιατί τώρ4α το είδα! Γράφω .....Αυτά που νομίζουμε πως έχουμε αλλά δεν έχουμε..... εγώ ήθελα να πω αυτά που νομίζουμε ότι δεν έχουμε αλλά έχουμε! οπότε

Αγάντα παιδιά! ¨ολοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε! Δύσκολοι καιροί. Αλλάαααααα όρθιοι! Εγώ πλήρωσα την πάσα και θέρλω να τα δω! Δεν κάνω πάσο. Αν και μιλάμε γι άλλα όρια. Αυτά που νομίζουμε πως δεν έχουμε αλλά έχουμε. Μας παίζει το μυαλό μας ε΄τσι όπως το μάθαμε να δουλεέυει τόσα χρόνια. Δύσκολο να ξεμάθει αλλά μπορεί. Κι όσο πιο πολλά μαθαίνουμε τόσο κι επεκτείνουμε την γης μας! Την εσωτερική γη μας εννοω.

Πω άθλια γράφω! Δεν έχει και ορθογραφικό έλεγγχο γαμώτο!

Επισκέπτης

Δεν γραφεις αθλια .... γραφεις χωρις ταξη ... τα λογια σου ειναι σαν θαμπωμενο διαμαντι απο την σκονη ... χρειαζεται λιγο ξεσκονισμα για να δης την λαμψη του ....!!
Αυτο πρεπει να σου αρεσε περισσοτερο ....
Με ειλικρινεια και αγαπη...

Σ ευχαριστώ γι αυτό που λες!! Προτιμώ το καπετανισσα όμως!!! Ταξιδεύεις ρε παιδί μου κι έχεις και άπλα ωκεανό!!! Πάντως ε'χεις δίκιο. Δε μπορείς να φανταστείς πόσα τρέχουν στο μυαλο μου ταυτόχρονα. Βλέπω ακούω μυρίζω σκέφτομαι μιλάω κι αποφασίζω κιολα αυτά ταυτ'οχρονα!!! Να σαι καλά emmanouil!!

τι ομορφα τα λογια σας περι οριων....

φτιαχνουμε τις παρεες μας, και ομολογω ημουν τυχερη.. Πριν καλα καλα ξεκαθαρισω τι ειμαι, (ισως τελικα να ηξερα απο παντα), επελεξα ανθρωπους διπλα μου που αναζητουν το ιδιο την ελευθερια(και φυσικα την καταργηση των οριων). Και μεγαλωνοντας μαζι τους, εμαθα να αγαπω και να μαχομαι για την ελευθερια, σαν αναποσπαστο κομματι απαραιτητο και αυτοννοειτο..

Τωρα, πως ηρθαν ετσι τα πραγματα, βρισκομαι σε ενα χωρο που γνωρισα ατομα που παραδεχονται πως ΘΕΛΟΥΝ και τους ΑΡΕΣΟΥΝ τα ορια στη ζωη τους..
Πραγματικα, αυτη η δηλωση με σοκαρε. Και ακομα το σκεφτομαι και δεν μπορω να χωνεψω... πως υπαρχουν ανθρωποι (και μαλιστα καθολου κουρασμενοι απο τη ζωη-για να δικαιολογησεις τα αδικαιολογητα..) που αρεσκονται σε τετοιες καταστασεις..

Και δεν ξερω, εσεις σε κατι τετοιο πως θα νιωθατε.
Σιγουρα σεβομαι το δικαιωμα του να το αισθανεται, αλλα μεσα μου, αυτο μου δημιουργει μια απεχθεια στο προσωπο του...

Μπορεί γιατί δεν ξέρουν κάτι άλλο κι έτσι μεγάλωσαν. Με όρια. ¨ορια ίσων ασφάλεια γι αυτούς. Αν βγεις απ τη πόρτα ξέρεις ότι θα πρέπει να ταξιδέψεις. Και θα ταξιδέψεις στ άγνωστο. Με τ΄΄οσες φοβίες πόσοι το τολμούνε αυτό το ταξίδι;;;;; ¨ορια αλυσίδες βάλτος θάνατος!! Κι εγώ ρε παιδιά δεν αντέχω να πεθένει η ψυχή μου και ο νους μου. Θέλω ζωή και χ΄ρωματα όσο κι αν κοστίζουν. Να πληρώσω οκ! Αλλά και να ζήσω κι όχι όπως θ΄ελουνε οι άλλοι. Αλλά έτσι όπως γουστάρει το μέσα μου!!!!!!!!!!!!! Γι αυτό και δεν θ΄'ελω ασπίδα τοίχο! Σάκραμ θα την κάνω!!!! Ξύπνησε η Ζήνα μέσα μου!!!!!! Όρια! 743589328

Επισκέπτης

Να ενας καλος λογος να δικαιολογησεις τον τιτλο της καπετανισας magisoula, χε χε......!!!

Επισκέπτης

[youtube][/youtube]

Επισκέπτης

Ο χωρος , γυρω μας , διπλα μας , πανω μας , κατω μας , εχει νοημοσυνη , ασυλληπτη νοημοσυνη , με τα σωστα ματια μπορει να την αντιληφθη ο οποιοσδηποτε ....
Αυτη η ''νοημοσυνη'' συχνα διδασκει , αναλογα την περιπτωση ....
Το ''αγγιγμα'' της αν και επωδυνο ενεργοποιει ψυχικες καταστασεις και δυναμεις που σε καμια αλλη περιπτωση δεν θα ηταν δυνατη η απελευθερωση τους , και αν κατι τετοιο γινει αντιληπτο απο αυτον που βιωνει το ''αγγιγμα'' , οπως το κοριτσι στο βιντεο , τοτε η επιδραση της ολης διαδικασιας εχει αμεσο καταλυτικο και λυτρωτικο αποτελεσμα ...
Η '' νοημοσυνη'' αυτη ειναι απο μονη της μια '' οντοτητα '' , βρισκεται παντου ....
Λειτουργει πανω σε ολους, απλως οι περισσοτεροι δεν την αντιλαμβανονται , καποιοι την ονομαζουν ''συμπτωση ''.... αλλοι ''τυχαιοτητα ''...
Σε ολους εμας , για παρα πολλα χρονια ειναι ευγενικη , τα χαδια της απαλα , γλυκα , και παντοτε υπακουη στην οποια βουληση μας , ομως και παλι δεν της δινουμε σημασια .....
Την οπλιζουμε με πονους και μας σπερνει οδυνες , οχι απο εκδικηση , αλλα απο αγαπη , ειναι η γλωσσα που μπορει να μας μιληση , ετσι μαθαινουμε εμεις οι ανθρωποι....
Μπωρει σε ανυποπτο χρονο να ερθη να μας αγγιξει την καρδια , να πονεσουμε , αλλα παλι να μην της δωσουμε την πρεπουσα σημασια ....
Μπωρει να ξαναρθει , και αυτη τη φορα το αγγιγμα να ειναι τετοιο ωστε το αντικρυσμα με το βαθυ σκοτεινο βλεμμα του θανατου να μας αναγκαση να στρεψουμε αλλου την ματια απο φοβο , αλλα οπωσδηποτε οχι σε αυτην , για μια ακομη φορα αδιαφορουμε για την παρουσια της , δεν την αντιλαμβανομαστε , δεν την καταλαβαινουμε ...
Αυτη το γνωριζει, και σε αυτο το υστατο '' ραντεβου '', οσαν ερωτευμενη εξαγριωμενη γυναικα που δεν της δινει καμια πλεον σημασια ο αγαπημενος της, προετοιμαζει τον χωρο, υφαινωντας ενα εκπληκτικης ακριβειας ανεξιτηλο '' αγγιγμα ψυχης '' ....
Φροντιζει η '' συναντηση '' να γινει στο καταλληλο μερος , με τις καταλληλες συνθηκες ....
Ενεργοποιει την συγχρονικοτητα , σηκωνει θυελλες , ματαιωνει ταξιδια , καθηλωνει , καθυστερωντας υπερσυγχρονα στρατιωτικα ελικοπτερα , οδηγωντας το αντικειμενο του ποθου της , χιλιομετρο το χιλιομετρο, βημα το βημα , με ακριβεια μολις λιγων μετρων , το ακριβως , ειναι ιχνος , και εκεινη απλως θελει να αφησει τα ιχνη της , δεν ανησυχει , εχει το πλεονεκτημα , διακατεχεται απο την σιγουρια της δυναμικης της, μετασχηματιζοντας παρελθον παρων και μελλον στο τωρα , στην στιγμη, γνωριζει το αποτελεσμα εκ των προτερων , και οταν ολα ειναι ετοιμα εκεινη κινειται ταχυτατα , εκεινος δεν προλαβαινει να σκεφθει , μολις που προλαβαινει να πατηση το φρενο του αυτοκινητου , μολις που προλαβαινει να αντιληφθη οτι το φρεναρισμα εγινε ακριβως εξω απο την πυλη ενος νοσοκομειου , εκει τον περιμενε , εκει τον αγκαλιασε , εκει ακριβως ειχε δοθει το ραντεβου.... επειτα ενα κενο .... ισως λιγα λεπτα , ισως λιγους αιωνες , ο χρονος χανει καθε σημασια , ολα χανουν την σημασια τους, ξεθωριαζωντας προσωπα , καταστασεις , επιθυμιες .... υπαρχουν μονο εκεινος και εκεινη , κομματια ιδιας ουσιας και επιτελους την προσεχει.....

Επισκέπτης

Ενστικτωδώς Εμμανουήλ,επέτρεψε μου,σύμφωνα με τα όσα διάβασα,δεν γνωρίζω το γιατί,αλλά μου ταιριάζει αυτό:

''Αν υπηρχε η δυνατοτητα επιλογης πεδιου εκφρασης θα προτιμουσα την μουσικη, την αρμονια της μουσικης , διοτι συμβολιζει και ενεργοποιει την απευ' ευθειας συνδεση με την ψυχη του συμπαντος ....''

με εκφράζει απόλυτα αυτή η έκφρασή σου...

emmanouil έγραψε:: Ο χωρος , γυρω μας , διπλα μας , πανω μας , κατω μας , εχει νοημοσυνη , ασυλληπτη νοημοσυνη , με τα σωστα ματια μπορει να την αντιληφθη ο οποιοσδηποτε ....
Αυτη η ''νοημοσυνη'' συχνα διδασκει , αναλογα την περιπτωση ....
Το ''αγγιγμα'' της αν και επωδυνο ενεργοποιει ψυχικες καταστασεις και δυναμεις που σε καμια αλλη περιπτωση δεν θα ηταν δυνατη η απελευθερωση τους , και αν κατι τετοιο γινει αντιληπτο απο αυτον που βιωνει το ''αγγιγμα'' , οπως το κοριτσι στο βιντεο , τοτε η επιδραση της ολης διαδικασιας εχει αμεσο καταλυτικο και λυτρωτικο αποτελεσμα ...
Η '' νοημοσυνη'' αυτη ειναι απο μονη της μια '' οντοτητα '' , βρισκεται παντου ....
Λειτουργει πανω σε ολους, απλως οι περισσοτεροι δεν την αντιλαμβανονται , καποιοι την ονομαζουν ''συμπτωση ''.... αλλοι ''τυχαιοτητα ''...
Σε ολους εμας , για παρα πολλα χρονια ειναι ευγενικη , τα χαδια της απαλα , γλυκα , και παντοτε υπακουη στην οποια βουληση μας , ομως και παλι δεν της δινουμε σημασια .....
Την οπλιζουμε με πονους και μας σπερνει οδυνες , οχι απο εκδικηση , αλλα απο αγαπη , ειναι η γλωσσα που μπορει να μας μιληση , ετσι μαθαινουμε εμεις οι ανθρωποι....
Μπωρει σε ανυποπτο χρονο να ερθη να μας αγγιξει την καρδια , να πονεσουμε , αλλα παλι να μην της δωσουμε την πρεπουσα σημασια ....
Μπωρει να ξαναρθει , και αυτη τη φορα το αγγιγμα να ειναι τετοιο ωστε το αντικρυσμα με το βαθυ σκοτεινο βλεμμα του θανατου να μας αναγκαση να στρεψουμε αλλου την ματια απο φοβο , αλλα οπωσδηποτε οχι σε αυτην , για μια ακομη φορα αδιαφορουμε για την παρουσια της , δεν την αντιλαμβανομαστε , δεν την καταλαβαινουμε ...
Αυτη το γνωριζει, και σε αυτο το υστατο '' ραντεβου '', οσαν ερωτευμενη εξαγριωμενη γυναικα που δεν της δινει καμια πλεον σημασια ο αγαπημενος της, προετοιμαζει τον χωρο, υφαινωντας ενα εκπληκτικης ακριβειας ανεξιτηλο '' αγγιγμα ψυχης '' ....
Φροντιζει η '' συναντηση '' να γινει στο καταλληλο μερος , με τις καταλληλες συνθηκες ....
Ενεργοποιει την συγχρονικοτητα , σηκωνει θυελλες , ματαιωνει ταξιδια , καθηλωνει , καθυστερωντας υπερσυγχρονα στρατιωτικα ελικοπτερα , οδηγωντας το αντικειμενο του ποθου της , χιλιομετρο το χιλιομετρο, βημα το βημα , με ακριβεια μολις λιγων μετρων , το ακριβως , ειναι ιχνος , και εκεινη απλως θελει να αφησει τα ιχνη της , δεν ανησυχει , εχει το πλεονεκτημα , διακατεχεται απο την σιγουρια της δυναμικης της, μετασχηματιζοντας παρελθον παρων και μελλον στο τωρα , στην στιγμη, γνωριζει το αποτελεσμα εκ των προτερων , και οταν ολα ειναι ετοιμα εκεινη κινειται ταχυτατα , εκεινος δεν προλαβαινει να σκεφθει , μολις που προλαβαινει να πατηση το φρενο του αυτοκινητου , μολις που προλαβαινει να αντιληφθη οτι το φρεναρισμα εγινε ακριβως εξω απο την πυλη ενος νοσοκομειου , εκει τον περιμενε , εκει τον αγκαλιασε , εκει ακριβως ειχε δοθει το ραντεβου.... επειτα ενα κενο .... ισως λιγα λεπτα , ισως λιγους αιωνες , ο χρονος χανει καθε σημασια , ολα χανουν την σημασια τους, ξεθωριαζωντας προσωπα , καταστασεις , επιθυμιες .... υπαρχουν μονο εκεινος και εκεινη , κομματια ιδιας ουσιας και επιτελους την προσεχει.....

Αχ emmanouil! Εσύ μιλάς για την νοημοσύνη αλλά τα λόγια σου, μου φέρναν στο μυαλό μου κάτι άλλο. Κάποια. Κάποια που αγαπάμε πολύ. Τι όμορφα που γράφεις! Τι όμορφα που γράφεται όλοι σας!

Λίγο χάθηκα μόνο στο σκηνικό με το νοσοκομείο. Προσπάθησα να δω τι θέλεις να πεις. Μου θύμισε όμως μια ταινία με την Σαντρα Μπούλοκ.

Να είσαι καλά και σ ευχαριστώ που γράφεις. Όλους σας ευχαριστώ!

Επισκέπτης

https://www.youtube.com/watch?v=ZLFS3xcHLrs

Επισκέπτης

ladosifa .... sofaki .... ειστε υπεροχες και οι δυο και σας ευχαριστω απο καρδιας μου .... Αναμφιβολα προκειται περι ενος ερωτικου δραματουργικου αριστουργηματος ....
Ελαχιστοι ανθρωποι μπορουν να ελεγχουν τα συναισθηματα τους ακουγοντας τους στιχους και την μουσικη ....
Ευτυχως , αν ημουν '' εκεινη '' και ηθελα να αφαιρεσω την ζωη καποιου δεν θα το εκανα εξω απο την πορτα ενος νοσοκομειου.... εκτος αν ηθελα να την αφαιρεσω προσωρινα.... ετσι , για τ΄ ανταμωμα...
Sofaki .... αυτη που σου θυμιζω και αγαπας ειναι παντου ... μεσα μας .... μεσα σου... απλως ψαξε.

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω κάτι ακόμα. Αγαπημένη μου Αιθηρόη, αρκετές φορές έχεις πει ότι ο καθένας κάνει και προσφέρει αυτό που του αναλογεί, και δεν χρειάζεται να απαιτεί περισσότερα από τον εαυτό του. Αυτό το τελευταίο βέβαια, εγώ το έχω κατανοήσει κάπως έτσι. Η ερώτηση μου είναι η εξής, αν αυτό που λες έχει να κάνει με τα όρια που βάζει κάποιος στον εαυτό του. Με τα όρια και τις αντοχές του. Αν είναι έτσι όπως το λέω, τότε αν ανοίξει κάποιος τα όρια του και δυναμώσει τις αντοχές του, τότε αυτό δεν θα σημαίνει ότι μπορεί να κάνει και να προσφέρει περισσότερα; Δηλαδή αυτή η αναλογία, δεν μπορεί να αλλάζει κάθε φορά που αλλάζουμε τα όρια μας και δυναμώνουμε τις αντοχές μας;

Τα όρια και οι αντοχές, μας δίνουν την δυνατότητα να ταξιδεύουμε πιο βαθιά… πιο μακριά… πιο ανοιχτά... πιο ελεύθερα...

Θα σου πω λοιπόν αυτό...

Τα Πάντα είναι μέσα στα πάντα… το έχουμε πει αυτό.

Αλλά σε καθένα και στον καθένα… σύμφωνα με την φύση και ουσία του.

Δεν απαιτείται λοιπόν από κανέναν, το «περισσότερο» ή «διαφορετικό»...

Επαναλαμβάνω, λοιπον, σύμφωνα με αυτό που Είναι και δύναται ο καθένας (και το κάθε τι) από εμάς.

Το μόνο που πρέπει τώρα είναι να βρο'υμε τη φύση μας το υλικό μας. Δύσκολο πράμα. Αλλά ίσως το πρ'ωτο ερώτημα που θα πρεπε να χουμε. Τι ωραία οταν είσαι εδώ!!!!!!

Γι αυτό κάτι δεν μου καθόταν καλά στη σκέψη μου. Όση γνώση κι αν διαβάσουμε δεν θα είναι ποτέ αρκετή αν δεν καταλαβαίνουμε την ουσία τους. Πιστεύω ότι κατάλαβα. Μέσω της ουσίας που είμαστε, μέσω του ρόλου που μας δίνεται κάθε φορά, και μέσω του κομματιού της αλήθειας που αντιπροσωπεύουμε κάθε φορά, μπορούμε να κατανοήσουμε, αλλά και να πράξουμε τα ανάλογα.

Σ ευχαριστώ Αιθηρόη! Σ ευχαριστώ πολύ για το φως!

Και θα συνεχίσω με κάτι σημαντικό που είπε η maggisoula. Πως μπορούμε να ανακαλύψουμε την πραγματική μας ουσία; Είναι δύσκολο αν σκεφτείς όλη τη ψυχολογική και πνευματική προπαγάνδα που έχουμε δεχτεί από παιδιά. Σίγουρα υπάρχει κάποιος τρόπος. Είναι εύκολο να ξεγυμνώνεις σιγά σιγά τον πλαστό εικονικό κόσμο γύρω σου. Έχεις βοήθεια από όλους αυτούς που ασταμάτητα ξύνουν την επιφάνεια του. Μέσα μας όμως;

Με υπνωτσιμό! Να σ υπνωτίσω;
Σορυ ηταν πειρασμός!!! Ναι είναι δύσκολο. Χρειάζεσαι κ΄΄αποιες ενδείξεις και απ αυτές πιάνεσαι και προσπαθείς να ξετυλίξεις το κουβάρι. Δύσκολο παναθέμα το!! Κι ατελείωτο!

Επισκέπτης

Καπετανισσα, μου επιτρεπεις λιγα λογια......
Για να αντιληφθουμε σωστα την ουσια της φυση μας , αρα και τις δυνατοτητες μας , θα πρεπει να γινει πρωτα κατανοητο οχι του πιοι ειμαστε, αλλα το που ειμαστε ....
Ο αρχικος θεος γεννητωρ , η πρωτογονη κοσμικη συνειδητοτητα, αυτη η θεικη οντοτητα που περικλειει ως ''περιεχον'' το ''περιεχομενον'' , δηλαδη ολοκληρο τον κοσμο των νοερων , ιδεατων οντοτητων τον οποιο συνεχως αναπαραγει, προσφεροντας αδιαλλειπτως τα γεννηματα του ως ζωτικα πνευματικα , αιθερικα ''πληρωματα'' ολων των εγκοσμιων ειδων .
Δηλαδη αυτη η πρωτοσυνειδητοτητα διαποτιζει και ειναι στην ουσια της και το περιεχομενο του νοερου κοσμου των ιδεων και στη συνεχεια του κοσμου των αισθητων .
Μιλαμε για ενα ασυλληπτης και τρομακτικης διανοιας ΟΝ το οποιο ταυτοχρονα με τα ιδεατα παραγομενα του, παραγει και τον χωρο, αρα και το χρονο, κοσμος το ιδιο και εντος του κοσμου.
Ενα ΟΝ το οποιο στην πραγματικοτητα ειναι ακινητο , εξω απο αυτο τιποτα δεν υπαρχει, τιποτα απολυτως, ενας τεραστιος κοσμικος ''εγκεφαλος'' χωρις εξωτερικες αισθησεις , χωρις κανενα εξωτερικο γνωρισμα που να θυμιζει οντοτητα οπως την αντιλαμβανομαστε εμεις οι ανθρωποι, ενα ΟΝ αθανατο , στραμμενο στον ιδιο του τον εαυτο σε πρωσπαθεια διαρκης ευδαιμονιας , στα γραφωμενα χαρακτηριζεται ως ενα τελειο ΟΝ αλλα θα τολμησω με ενα παραλογο-λογικο θρασος να θεωρω οτι συνεχως εξελισσεται και τελειοποιειται , και εφοσων εχει ως νομοτελεια την τελειοποιηση του, παντος κακο ανεπιδεκτον, με την δικη του παντα αντιληψη περι κακου.
Ως προς την ιδεα η οποια ειναι απορροη και πυκνωση της θεικης νοησεως του , δηλαδη το υλικο και αισθητο αποτελεσμα μιας τετοιας ιδεας μετασχηματιζεται στην καθε οντοτητα που γιεννιεται εντος του, εχοντας
τα ειδικα χαρακτηριστικα της ιδεας - αρχετυπου του ειδους του, αυτη η ιδεατη οντοτητα δεν φερει την ευθυνη για την τελειοτητα της αλλα ουτε και για τις ελλειψεις της.
Διοτι ως προς το αρχικο ΟΝ η καθαυτη παραγομενη ιδεα- αρχετυπου των οντοτητων ειναι ολοκληρομενη νοηση , ενω πχ ως προς τον ανθρωπο, [συμπεριλαμβανομενων και των ζωων], η σε οποιαδηποτε αλλη οντοτητα στο συμπαν , ειναι εκεινο που αν και φερεται εντος τους ως ουσιωδης, λεπτοφυης , πνευματικη η αιθερικη ουσια , καταληγει να γινεται αντιληπτη και κατανοητη κυριως μεσω και αναλογα του βαθμου της διανοιας .
Η ιδεα ως προς τον ανθρωπο χαρακτηριζεται το ''πρωτο νοητον'' που σημαινει '' το πρωτο ακαταληπτο καθ'εαυτο, σκιωδως προσιτο στην αντιληπτικη ικανοτητα του ανθρωπου'' .
Με εντελως απλα λογια ενα παραδειγμα σε μικροκλιμακα , το συνολο των εμπειριων και αναμνησεων ενος ανθρωπου εως μια δεδομενη στιγμη καθοριζει το ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ , θεωρηστε καθε φορα που κλεινει τα ματια και σκεπτεται ενας ανθρωπος οτι στην πραγματικοτητα αναπαραγει το συνολο του ιδιου του του εαυτου, αναπαραγει ολα οσα ο ιδιος μεσω της αλληλεπιδρασης εχει τροφοδοτησει τον εγκεφαλο του , θεωρηστε οτι αυτη η ιδεατη μαγικη ικανοτητα του εγκεφαλου εκπληκτικης ακριβειας παραγωγης ''κοσμων'' ειτε μεσω αναμνησεων [ επαναλαμβανομενος κοσμος ] ειτε μεσω φαντασιας [ εν εξελιξει κοσμος ] να στοιχειοθετειται απο σωματιδια [ οντοτητες] κβαντικου επιπεδου και ισως ακομη βαθυτερα , κατι ''ανθρωπακια'' που τρεχουν δαιμονισμενα για ενα δισεκατομμυριοστο του δευτερολεπτου, που ειναι και η ολοκληρη ζωη του καθενος απο αυτα, μην εχοντας ιδεα για το τι ακριβως κανουν. Θεωρηστε τωρα οτι ο ανθρωπος αυτος φαινομενικα νομιζει οτι εχει τον ελεγχο του τι θα σκεφθει, και τον εχει , δεν εχει ομως τον ελεγχο της επομενης σκεψης του , διοτι ο ελεγχος αυτος εξαρταται απο τον τροπο στοιχειοθετησης και δομης της προηγουμενης και ουτο καθ' εξης. Σε ολους μας εχει τυχει την μια στιγμη να προσπαθουμε να νιωθουμε καλα και την αλλη στιγμη να ξεφυτρωνει μια δυσαρεστη σκεψη που δεν ''ξεκολαει'' απο το μυαλο μας , καθε φορα που ενας ανθρωπος βιωνει χαρα - λυπη, αγαπη-μισος, οργη - θυμο - ηρεμια - γαληνη , συντελουνται μεσα του ενεργειες οι οποιες με την σειρα τους πυροδοτουν οδυνηρους ''πολεμους'' . Φανταστειται τα ''ανθρωπακια- σωματιδια'' διαφαθμισμενα σε κατηγοριες και ομαδες να μαχονται αναμεταξυ τους προσπαθωντας να παρουν αναλογες αποφασεις επικρατησης, ωστε να μπορεσουν να ''στησουν'' την δικη τους εικονα, τον δικο τους κοσμο, την δικη τους πραγματικοτητα, ωστε τελικα να μπορεσουμε να ανασυρουμε και να εχουμε τα αναλογα δεδομενα και πληροφοριες για να παραχθει ανθρωπινη νοηση και αισθημα πλεον.

» Ζώντας πέρα από τα Όρια...