Μοιραστείτε μαζί μας._

Ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα, που αναλύει λεξαριθμικά, λέξεις, φράσεις κι ονόματα, αν και δυστυχώς κάποιοι πέρασαν μέσα και κάποιες γελοιότητες κι ανοησίες (πάρτε το χιουμοριστικά!) , θα το βρείτε http://www.schizas.com/lexarithmos/

Κατά τ άλλα, θα δείτε συστοιχίες που θα σας ξαφνιάσουν ευχάριστα.
Έτσι για να πάρουμε μια ιδέα, από την κρυφή σημασία των γραμμάτων, λέξεων και αριθμών.


Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το αστρονομικό online πρόγραμμα.
http://www.wikisky.org/

Για να βγάζετε γρήγορα το αριθμητικό σύνολο, λέξεων και ονομάτων.
http://www.lexarithmos.gr/Ypologismos.html

http://www.falundafa.gr/flg.htm.Αυ&t... ειναι η δικη μου προσφορα.........αν καποιοσ διαφωνει σε ολα η σε μερικα ας το αναφερει.Ολα τα προηγουμενα ειναι υπεροχα

http://www.falundafa.gr/flg.htm

Ασχολούμαι πολύ με την αριθμολογία και αριθμοσοφία της γλώσσας μας. Έχω πάθος από μικρός. Σε παρακολουθώ πάρα πολύ καιρό Αιθηρόη. Και έχω μαζέψει διάφορα στοιχεία που δίνεις ανα περίοδους. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Μέσα από την αριθμολογία και λεξάριθμους που έχω δοκιμάσει πάνω σου, παρατήρησα κάτι που νομίζω πως πρέπει να σου πω. Παρουσιάζεται πολύ συχνά ο αριθμός 2012. Αυτό ήθελα να σου πω. Με πολύ βαθιά και ειλικρινή εκτίμηση! Βίκτωρας. Να είσαι καλά και να προσέχεις!
http://www.inout.gr/showthread.php?t=30142

http://video.google.com/videosearch?hl=el&sour...

Καταλαβαίνω...
Όμως, Βίκτωρα, θα σου συνιστούσα να χρησιμοποιήσεις αυτή την γνώση, για σημαντικά πράγματα.
Σου έστειλα μήνυμα στον αγγελιοφόρο. Ελπίζω να σεβαστείς την επιθυμία μου.
Να είσαι καλά πάντα...

---
Να έχετε αγάπη στην καρδιά, φως στο πνεύμα, θάρρος στην ψυχή και αλήθεια στο στόμα.

Για οσους ενδιαφερωνται για τους λεξαριμθους ενα καλο site ειναι και αυτο

http://www.arithmosofia.com/

Στις 10 Δεκεμβρίου του 2011, η δεύτερη και τελευταία
συνολική σεληνιακή εκλείψη του 2011 λαμβάνει χώρα. Αυτό και μόνο θα είναι
καλύτερα ορατό στην Αυστραλία και σε όλη τη Ασία. Η Παρατήρηση θα πρέπει να
είναι εύκολη υπόθεση, χρησιμοποιώντας ένα μικρό τηλεσκόπιο.
Η συνολική
έκλειψη της σελήνης αρχίζει 11:33 UT όταν η Σελήνη μπαίνει στην παρασκιά της
Γης. Αυτή η στιγμή δεν είναι πολύ θεαματική, επειδή είναι δύσκολο να
παρατηρήσετε κάποια διαφορά. Γύρω από 12:45 UT θα δείτε μια σταδιακή συσκότιση
της Σελήνης από τη μία πλευρά και τις αλλαγές χρώματος, η Σελήνη άρχισε μόλις να
σκοτεινιάζει Η μεγαλύτερη έκλειψη είναι στις 14:32:565 UT, όταν η Σελήνη είναι
μέγιστη στο κέντρο της σκιάς της Γης. Γύρω UT 14:57 η Σελήνη θα αφήσει την σκιά,
και σταδιακά επιστρέφει στο κανονικό χρώμα της. Στις 17:29 παγκόσμια ώρα το
τελευταίο σύνολο σεληνιακή έκλειψη του 2011 τελειώνει.
Ορατότητα: Θα είναι
ορατό από όλες τις χώρες της Ασίας και στην Αυστραλία, θεωρείται ως ανατέλλει
πάνω από την Ανατολική Ευρώπη, και τον καθορισμό βορειοδυτικά πάνω από τη Βόρεια
Αμερική.
Ας ευχηθούμε μια έναστρη νύχτα !!!

http://en.wikipedia.org/wiki/December_2011_lunar_eclipse

Πηγη:http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=15397&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=&sid=c7d112bf9571f389d982a62d1e519512

Το τραγούδι βασίζεται στο ποιήμα της βραβευμένης Γερμανίδας συγγραφέως, ποιήτριας, δημοσιογράφου, αρθογράφου και καλλιτέχνιδας Hildegard Maria Rauchfuß (1918-2000), και βρίσκεται στο βιβλίο "Versuch es mit der kleinen Liebe – Gedichte, Lieder und Chansons", ( "Δοκίμασε το με μια μικρή αγάπη - Ποιήματα και τραγούδια"), εκδοτικός
οίκος "Henschelverlag Berlin", έτος 1970.


Ένα ποιήμα για την βαθύτερη και αληθινή αγάπη, για το βάθος και την επιθυμία για κάτι, που όταν το βρεις πρέπει να το κρατήσεις σφιχτά να μην το χάσεις. Μια παρότρυνση, κραυγή προς την ελευθερία αλλά και ο φόβος και η αγωνία για το αύριο που καταδοκεί. Η σωματική και βαθιά συναισθηματική επαφή δύο ανθρώπων, και μέσω αυτής η απόλυτη ολοκληρωσή τους.
Το τραγούδι δημιουργήθηκε τον Απρίλιο του 1974, πολύ πριν την έλευση του Toni Krahl στο συγκρότημα. Ο Fritz Puppel (κιθάρα), ο Klaus Selmke (drums), ο Georgi Gogow (μπάσο) και ο Emil Bogdanow (φωνητικά), οι τότε City ή αλλιώς City Band Berlin, είχαν ήδη 2-3 χρόνια στο ενεργητικό τους σαν μουσικό συγκρότημα, παρ' όλες τις διάφορες αλλαγές στα μέλη.


Βρίσκονταν σε μια αναζήτηση για καινούργια μουσικά ερεθίσματα και "εδάφη". “Συνήθως παίζαμε Hardrock, και απλά κάποιες φορές θέλαμε να χαλαρώνουμε με λίγη folklore μουσική, και να πειραματιζόμαστε. Να δοκιμάζουμε διάφορα είδη”, δηλώνει ο Klaus Selmke και συνεχίζει “Φυσικά, το τραγούδι δεν θα υπήρχε χωρίς την συμβολή του θείου μου Fritz, που τότε ζούσε στη Δυτική Γερμανία.


Αυτός μου χάρισε τα drums μου, καθώς και το βιολί, αυτό που χρησιμοποιεί κάθε φορά ο Georgi. Ένα απόγευμα έφερα το βιολί στη πρόβα και ο Georgi αμέσως αρχίζει να παίζει! Μείναμε έκπληκτοι από την τεχνική του! Αργότερα μας είπε πως ξέρει να παίζει βιολί, από μικρό αγόρι όταν ζούσε στην Βουλγαρία και έπαιζε με τους τσιγγάνους διάφορες μαγικές μελωδίες. Δύο μέρες αργότερα, και ενώ κάναμε διάφορα μουσικά πειράματα, ήρθε ο Emil με το ποίημα “Am Fenster”, το οποίο τραγούδησε με την συνοδεία μας. Και αμέσως μας κυρίευσε μια ακατανίκητη έκσταση και πάθος, μια μαγεία! Έτσι έγινε η αρχή. Ποτέ όμως δεν είχαμε φανταστεί πως αυτός ο μουσικός αυτοσχεδιασμός μας θα αποτελούσε εθνικό ύμνο της τότε καταπιεσμένης νεολαίας της Ανατολικής Γερμανίας.

Ο δρόμος όμως για την υλοποίηση του δίσκου δεν ήταν στρωμένος με ρόδα. Αρχικά το τραγούδι ήταν πολύ μεγάλο, "7 λεπτά υπεραρκετά", είχε πει τότε η δισκογραφική εταιρία Amiga. Εν τω μεταξύ ο Emil Bogdanow αναγκάστηκε να διαφύγει στη Σουηδία για να αποφύγει την ένταξή του στον βουλγαρικό στρατό, δίνοντας έτσι τη θέση του στον Toni Krahl. Τελικά, το 1976 μπήκαν στο στούντιο για ηχογράφηση.


"Μας δόθηκε η απίστευτη ευκαιρία να κάνουμε ένα καλό demo για το τραγούδι αυτό", εξηγεί ο Fritz Puppel. "Παίξαμε όπως θα παίζαμε σε ένα live, τα δώσαμε όλα! Ο Toni από το άγχος του και τον ενθουσιασμό του ξέχασε τα πρώτα λόγια της τρίτης στροφής και επανέλαβε τη δεύτερη! Αλλά αυτή η ηχογράφηση είχε μια μαγεία, ήταν εκπληκτική και τέλεια από κάθε άποψη". το τραγούδι κυκλοφορούσε ήδη από το 1975 σε κασέτα. Ο τότε μουσικός συντάκτης της ραδιοφωνικής εκπομπής "Stimme der DDR", Wolfgang Martin, δήλωσε τα εξής: "Το καλοκαίρι του '75 πήγα σε μια συναυλία των City και ήταν μοναδικά! Ζήτησα να μου δώσουν την κασέτα τους, την οποία έπαιξα στην εκπομπή μου. Το τραγούδι έγινε κατευθείαν ανάρπαστο!". Στο ραδιόφωνο τους είχε ακούσει και ο τότε μουσικός παραγωγός της Δυτικής Γερμανίας, ο Peter Schimmelpfennig. "Υπήρξα πάντα σκεπτικός όσο αναφορά τη rock μουσική σκηνή της Ανατολικής Γερμανόας. Κάτι τέτοιο όμως δεν υπήρξε ποτέ μέχρι τότε, εγχώριο τουλάχιστον. Όταν άκουσα πρώτη φορά αυτό το τραγούδι, αυτή την αληθινή ποίηση, θέλησα αμέσως να κάνω ένα album μαζί τους". Το 1977 βγήκε στην Ανατολική Γερμανία από την εταιρία παραγωγής Amiga.


Την ίδια χρονιά ο Schimmelpfennig κατάφερε να φέρει τους City στο Αμβούργο, κάτι που δεν είχε ξαναγίνει μέχρι τότε δεδομένου της πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το single και στην Δυτική Γερμανία από την εταιρία Teldec. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε και το album, στην Ανατολική Γερμανία με τον τίτλο “Am Fenster”, στην Δυτική Γερμανία έφερε τον τίτλο “City”. "Δεν είχαμε πολλά κομμάτια, πολλά τραγούδια. Οπότε παρουσιάσαμε μια μεγαλύτερη εκδοχή του “Am Fenster”, που ήταν περίπου λίγο παραπάνω από 17 λεπτά", αφηγείται ο Selmke. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το τραγούδι να χωριστεί σε 3 μέρη: 1) Traum (Όνειρο), 2) Tagtraum (Ονειροπόλημα), 3)Am Fenster (Στο παράθυρο). "Το κομμάτι Tagtraum, με τους χτύπους του ρολογιού και το κλείσιμο του παραθύρου, ήταν ιδέα του Schimmelpfennig", εξηγεί ο Selmke. Από κει και πέρα όλα πήραν το δρόμο τους: συναυλίες στην Ευρώπη, χρυσοί δίσκοι σε Ανατολική και Δυτική Γερμανία, καθώς και στην Ελλάδα.

Μέχρι στιγμής έχουν πωληθεί πάνω από 10 εκατομμύρια αντίγραφα αυτού του τραγουδιού, και δικαίως αποτελεί την μεγαλύτερη επιτυχία των City γενικότερα, αλλά και την μεγαλύτερη επιτυχία ενός τραγουδιού της τότε Ανατολικής Γερμανίας στην Δυτική Γερμανία. Πριν από μερικά χρόνια μάλιστα ανακηρύχθηκε ως το καλύτερο γερμανικό rock τραγούδι του 20ου αιώνα.

Ίσως φταίνε αυτά τα θλιβερά λόγια που τα νιώθεις σαν μικρές - μικρές μαχαιριές στο κορμί σου. Ίσως πάλι η μελαγχολική φωνή του Toni Krahl που σε διαπερνά… Το θρηνώδες solo βιολί του Gogow, που πραγματικά μοιάζει να κλαίει… Δεν είναι τυχαίο πως ακόμη και ο πρώην καγκελάριος Gerhard Schröder είχε μιλήσει για το ρίγος που σε πλημμυρίζει όταν ακούς αυτά τα λόγια, αυτή τη μουσική. Ο ένας και μοναδικός ύμνος που αντιπροσωπεύει εκείνη τη γενιά, που έψαχνε κάτι να βρει, από κάπου να κρατηθεί και να πάρει δύναμη και να ρίξει τα τείχη, επιτυγχάνοντας την ένωση της Γερμανίας σε ένα ενιαίο κράτος. Όπως και να 'χει, όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, αυτό το τραγούδι ήταν και είναι ο ύμνος κάθε γενιάς, κάθε ανθρώπου που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει διέξοδο στην αδιέξοδη ζωή του, να γκρεμίσει τα τείχη, να βρει την ελευθερία του.


Το κείμενο στα γερμανικά αποτελείται κυρίως από ατελείς φράσεις, που μπορούν να ερμηνευτούν με διάφορους τρόπους. Είναι πάρα πολύ ελεύθερα γραμμένο, καθώς δεν ακολουθεί συνηθισμένους συντακτικούς κανόνες της γερμανικής γλώσσας. Γι' αυτό και ερμηνεύεται μέσα από τις όποιες περιγραφές γίνονται κατανοητές από τον αναγνώστη.

..2007




Και επειδή η δουλειά ενός καλλιτέχνη αντικατροπτίζει σε μεγάλο βαθμό την στάση ζωής του:


Γεννήθηκα στη Μελβούρνη στην Αυστραλία, οι γονείς μου ήταν μετανάστες.
Μεγάλωσα στην Αθήνα, στο Περιστέρι, και μετά το λύκειο ξαναπήγα
Αυστραλία για να σπουδάσω καλές τέχνες και ιστορία. Μια έντονη ανάμνηση
από την παιδική μου ηλικία είναι η εικόνα του ωκεανού, οι ατέλειωτες
μέρες πάνω στο πλοίο που πηγαινοερχόμασταν Ελλάδα-Αυστραλία. Μου άρεσε
να πίνω λεμονάδα και να χαζεύω ώρες χωρίς να συμβαίνει τίποτα το
ιδιαίτερο.


Σε μέρη που υπάρχει πολύς κόσμος δεν συστήνομαι ποτέ. Αν έρθει η
καταραμένη στιγμή, λέω «γεια, είμαι ο Κωνσταντίνος», κι αν δεν με
γνωρίζουν λέω «ε... να... ασχολούμαι λίγο με τους υπολογιστές». Αν
υπάρχει κάποιος στην παρέα που ασχολείται με την τέχνη, τότε μπορεί να
πάρω λίγο θάρρος και να πω τις χαζοαπόψεις μου για αυτά που συμβαίνουν.
Είμαι βαρετός και σιωπηλός γενικά στις παρέες, και όσο μεγαλώνω γίνομαι
όλο και πιο λιγομίλητος, σχεδόν βαριέμαι να μιλάω. Επικοινωνώ καλύτερα
με τα σκυλιά, τα δέντρα και τα κτίρια της Αθήνας. Κάποια από αυτά.


Πέρα απ' το ότι είμαι μουσικός, δεν θα ήθελα να ξέρει κανείς τίποτα για
μένα. Πιστεύω πως μέσα στα τραγούδια μου τους έχω αφήσει αυτά που
χρειάζονται για να επικοινωνήσω μαζί τους. Ποτέ δεν πίστευα πως η ζωή
μου, η ζωή γενικά των ανθρώπων της τέχνης, είναι κάτι το ιδιαίτερο,
είναι το ίδιο βαρετή και το ίδιο σημαντική όπως όλων των υπόλοιπων. Δεν
κάνω τίποτε διαφορετικό από αυτούς που περπατούν δίπλα μου.


Όταν ήμουν μικρός ήθελα να μάθω κιθάρα. Αυτό ήταν το όνειρό μου. Είχα
ένα ξάδελφο που ήταν ναύτης και πηγαινοερχόταν Νέα Υόρκη. Μια μέρα μου
έφερε ένα δίσκο του Μπομπ Ντίλαν - έμαθα όλα τα τραγούδια απέξω σε τρεις
μήνες. Νομίζω το όνειρό μου ήταν να γίνω σαν τον Μπομπ. Κάποιες φορές
όταν γράφω δικά μου τραγούδια στην κιθάρα νομίζω πως το όνειρό μου
εκπληρώθηκε και γελάω με χαρά από μέσα μου.


Με γοητεύουν οι άνθρωποι που έχουν αθώα μάτια. Μπορώ να τους χαζεύω
ώρες. Οι πιο σπουδαίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει είναι οι φίλοι μου.
Τους ακούω με προσοχή και τους θαυμάζω. Μου αρέσει πολύ όταν μου
μαγειρεύουν ή όταν με κοιτάνε στα μάτια και μου λένε κάτι σοβαρό. Αυτό
νομίζω πως είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο.


Οι άνθρωποι που με επηρέασαν είναι οι γονείς μου. Ο τρόπος που τρώνε,
που σκέφτονται για τον κόσμο μας, είναι πολύ ήσυχος και αυτό μου αρέσει.
Είναι ταπεινοί άνθρωποι, κι αυτό με συγκινεί. Οι συναναστροφές μου με
διάφορα άτομα από κάθε χώρο, από πολύ περίεργα μέχρι και πολύ
καθημερινά, με έχουν επηρεάσει σ' αυτό που κάνω και είμαι. Μ' αρέσει
όταν καμιά φορά μου λέει η μάνα μου στο χωριό καληνύχτα και μετά από
λίγο ψιθυρίζει καλό ξημέρωμα.


Νομίζω ότι οι Στέρεο Νόβα ήταν σημαντικοί γιατί ήταν μια πολύ αγνή
μπάντα. Οι φαν δεν είχαν να κάνουν με σούπερ σταρ ή τιβί σταρ χαζούς,
ήταν μια μπάντα ακριβώς όπως και οι φαν της. Στις συναυλίες γινόμασταν
ένα όλοι γιατί σκεφτόμασταν τα ίδια πράγματα, θέλαμε τα ίδια, ήμασταν το
ίδιο μόνοι όλοι. Η μουσική μας και τα τραγούδια μας ήταν αθώα και
επαναστατικά ταυτόχρονα, ήταν η αποθέωση της νεότητας. Είμαι πολύ
περήφανος που ήμουν στους Στέρεο Νόβα. Και το ίδιο περήφανοι νιώθουν και
αυτοί που μας άκουγαν, αυτοί που ήταν φίλοι μας.


Είχαμε την ποίηση με το μέρος μας. Νομίζω πως αυτό ήταν το πιο σημαντικό
απ' όλα στους Στέρεο Νόβα. Αυτό μας έδωσε και τη συμπεριφορά. Δεν έχω
ξανακούσει κανένα συγκρότημα να ηχεί τόσο ποιητικά από τότε. Ήταν σαν
ποιητική λύσσα, σαν γλώσσα των σκυλιών. Μου είναι δύσκολο να το
περιγράψω. Νομίζω πως μόνο ένας φαν θα μπορούσε να μιλήσει για τους
Στέρεο Νόβα και όχι εγώ ή ο Μιχάλης.


Πάντοτε ακούω τη σιγανή ψιθυριστή φωνή της Αθήνας όταν γράφω, το λίγο
χώμα της και το τσιμέντο της μου μιλάνε συνέχεια. Παρ' όλα αυτά που έχει
δει και έχει περάσει, έχει μια διακριτική ομορφιά και ησυχία που λίγοι
πια σήμερα την αισθάνονται. Εκνευρίζομαι όταν δεν τη σέβεται κανείς και
την αφήνουν στο έλεος του κάθε τυχάρπαστου και κακόγουστου. Την αγαπώ
γιατί είναι η πόλη μου και δεν μπορώ να την αφήσω ποτέ. Η μουσική μου
είναι οι δρόμοι της.


Η επιτυχία δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για μένα, μπορώ να σου πω ότι
δεν κατάλαβα ποτέ την έννοια αυτής της λέξης. Άσε που θεωρώ πως είναι η
πιο χαζή λέξη που άκουσα ποτέ. Μου φέρνει σχεδόν νύστα.


Από το παρελθόν νοσταλγώ τις μέρες που ήμουν ένα τίποτα. Αν μπορούσα να
γυρίσω πίσω το χρόνο δεν θα άλλαζα τίποτα απ' τη ζωή μου, αλλά θα
κατέστρεφα σίγουρα όλα τα κακόγουστα κτίρια, τα κάγκελα του
Αβραμόπουλου, θα έσπαγα τα μοντέρνα έργα τέχνης που κοσμούν κάποιες
πλατείες στην Αθήνα, τα γιορτινά φώτα της Αθήνας στους μεγάλους δρόμους,
και σίγουρα δεν θα άφηνα να γίνουν κάποιοι κινηματογράφοι σουπερμάρκετ.
Με ενοχλεί η κακογουστιά, τα εγκαταλελειμμένα σπίτια, όπως το σπίτι του
Παλαμά στην Πλάκα, η έλλειψη κάδων ανακύκλωσης, τα αυτοκίνητα στην
Αθήνα, η ανευθυνότητα, οι πολιτικοί μας, τα ηλίθια αστεία, η έλλειψη
ευφυΐας.


Το Δύο είναι μια δουλειά συλλογική, είναι μια δουλειά πολλών ανθρώπων
και φίλων, δεν ξεχωρίζω ποτέ τον εαυτό μου από μια συλλογική δουλειά,
δεν ξέρω πώς να το κάνω. Νιώθω όμως πολύ ωραία που δούλεψα με τον
Δημήτρη. Ήμασταν μια πολύ ωραία ομάδα και μένα με βοήθησε να ξεπεράσω
πολλά αγοραφοβικά προβλήματα που είχα.


Οι φίλοι μου είναι η οικογένειά μου. Δεν έχω τίποτε άλλο.


Δεν με ενοχλούν οι άνθρωποι στην Αθήνα, ξέρω πώς να τους αντιμετωπίσω κι
έχω πολλή υπομονή μέσα μου για τον καθένα. Ακόμα και οι πιο δύσκολοι
άνθρωποι έχουν μια ομορφιά κρυμμένη μέσα τους. Μ' αρέσει να τους κοιτάζω
και να τους αφήνω να εκφράζονται με όποιον τρόπο μπορούν.


Μου αρέσει το κέντρο της Αθήνας. Καμιά φορά, αν δεν έχω δουλειά, ξυπνώ
πολύ πρωί και κάνω βόλτες με το ποδήλατο και σταματώ για καφέ εκεί που
με χτυπάνε οι αχτίδες του πρωινού ήλιου.


Με επηρεάζει άμεσα το περιβάλλον και η οποιαδήποτε καταστροφή του. Τα
τελευταία χρόνια σκέφτομαι καθημερινά κάθε κίνηση που κάνω, ώστε να μην
έχει άσχημη επίπτωση για το περιβάλλον. Το ότι υπήρξα χορτοφάγος από τα
25 μου με μικρές διακοπές κάποιες φορές έπαιξε μεγάλο ρόλο στις
καθημερινές μου συνήθειες και στη συμπεριφορά μου σε σχέση με το
περιβάλλον. Ήταν ένας δρόμος για να αποκτήσω πολύ γρήγορα συνείδηση.


Είμαι old fashioned. Σκέψου ότι ακούω και αγοράζω ακόμα βινύλια. Τα
λατρεύω. Όταν έχεις μάθει με τα βινύλια ή τα cd, τα mp3 ακούγονται σαν
πορδή. Μου αρέσει να έρχομαι σε επαφή με τον αληθινό ήχο. Μουσική ακούω
μόνο στα ηχεία στο σπίτι.


Μερικές φορές με κουράζει η ιδέα να μαγειρέψω για τον εαυτό μου. Μου
συμβαίνει πολύ συχνά, γιατί είμαι μοναχικό άτομο. Γεννήθηκα μοναχικός
και θα πεθάνω έτσι.


Θεός σημαίνει να είσαι ταπεινός και να αφήνεις χώρο για την αγάπη μέσα και έξω από σένα.


Κάποια μέρα οι εταιρείες δίσκων θα με αναγκάσουν και μένα να πουλάω τα
άλμπουμ μου μόνος μου στο ίντερνετ. Αν δεν έχω κουραστεί από όλες αυτές
τις πικρές ιστορίες μέχρι τότε, γιατί σκέφτομαι να πάω στο χωριό να
φυτέψω πατάτες.


Το νέο άλμπουμ μου ονομάζεται Άργος. Του έδωσα το όνομα από το σκυλί του
Οδυσσέα, που για μένα συμβολίζει την πίστη, την καρτερικότητα, την
υπομονή, τη μικρή σπίθα της αγάπης. Αυτόν ψάχνω να βρω μέσα από τη μικρή
μου οδύσσεια και, μιας και κανείς δεν βγαίνει αλώβητος από το ταξίδι
του, του χαρίζω τη στραπατσαρισμένη μου ποπ.


Η ζωή, μέσα από τις βλακείες και τα λάθη μου, με δίδαξε το μέτρο. Μου
είπε να το γράψω σ' ένα χαρτί στον τοίχο: Παν μέτρον άριστον.


ευχαριστω Κ.Β να σαι καλα
Υ.Γ μακαρι να εισαι στο χωριο σου και να φυτευεις πατατες , :) ευχαριστω και για το θαρρος που παιρνω

http://clubs.pathfinder.gr/OLYMPIA/632060

ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΕΡΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ,ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΩ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.ΒΡΗΚΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ.
ΣΧΟΛΙΑ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΑ!