Επειδη η αγάπη ειναι δύναμη!

ΔΩΔΕΚΑ BHMATA ΓΙΑ TH ΔHMIOYPΓIA


ΣXEΣEΩN ΣYNEIΔHTHΣ AΓAΠHΣ


Όλοι θέλουμε να έχουμε σχέσεις αγάπης. Θα πρέπει όμως να είμαστε πρόθυμοι να αφοσιωθούμε συνειδητά στο σκοπό μας. Αυτό σημαίνει ότι επιλέγουμε να μάθουμε να αγαπάμε και απελευθερωθούμε από τους διάφορους μηχανισμούς άμυνας που εμποδίζουν την αγάπη μας.

Oι δώδεκα συνειδητές αποφάσεις θα μας δώσουν την ελευθερία να αγαπάμε συνειδητά το σύντροφό μας, απαλλαγμένοι από φόβους και παιχνίδια.

Όλα όσα θα πούμε παρακάτω ισχύουν και σε άλλες σχέσεις – σαν παιδιά, γονείς, αδέλφια, συνεργάτες, και φίλους.

1. Αποφασίζω συνειδητά να είμαι, όσο το δυνατόν, πιο ανοικτός μαζί σου και να απελευθερωθώ από οτιδήποτε εμποδίζει την ενότητά μας.

Επιλέγουμε να παρατηρούμε τους εαυτούς μας και να ανακαλύπτουμε πότε κλεινόμαστε, πότε δεν νιώθουμε ενότητα ή άνοιγμα προς τον άλλον και να εργαστούμε για την απελευθέρωσή μας από οποιουσδήποτε φόβους ή μηχανισμούς, οι οποίοι μας εμποδίζουν να νιώθουμε την κάθε στιγμή αγάπη και ενότητα μαζί του.

2. Αποφασίζω συνειδητά να λέω όλη την αλήθεια σε κάθε περίπτωση.

Μόνο μέσα από την αλήθεια μπορεί να υπάρξει πραγματική και ζωντανή αγάπη. Όσο δεν λέμε όλη την αλήθεια, ζούμε μέσα στο φόβο. Ίσως να φοβόμαστε την απόρριψη ή το θυμό του άλλου.

Μία συνειδητή σχέση αγάπης θα μας οδηγήσει τελικά στο επίπεδο της εσωτερικής ασφάλειας και αυτοπαραδοχής, ώστε να μπορούμε να λέμε και να ακούμε την αλήθεια, χωρίς να πληγωθούμε ή να προσβληθούμε. Πραγματική αγάπη σημαίνει να μπορείς να δέχεσαι τον άλλον μαζί με όλα τα συναισθήματα και τις ανάγκες του.

H αυτοπαραδοχή είναι βασική προϋπόθεση για να μπορούμε να αναγνωρίσουμε, να δεχθούμε και να εκφράσουμε την αλήθεια – που μπορεί να είναι ακόμη και έκφραση θετικών συναισθημάτων δηλ. ότι αγαπάω, ότι εκτιμάω, θαυμάζω ή είμαι ευγνώμον προς τον άλλον.

3. Αποφασίζω συνειδητά να σε ενισχύω με κάθε τρόπο και να σε βοηθώ να εκφράζεις το λανθάνον δυναμικό σου.

Πολλές σχέσεις γίνονται ανταγωνιστικές και τότε ο καθένας προσπαθεί να είναι καλύτερος ή πιο σωστός από τον άλλον. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αμφιβολίας μας για τον εαυτό μας και της ανάγκης μας να πιστοποιήσουμε την αξία μας με το να γίνουμε πιο σωστοί ή πιο ικανοί ή πιο πετυχημένοι από τον άλλον. Αυτό οδηγεί σε ζήλια και ανικανότητα να υποστηρίξουμε ή να ενδυναμώσουμε τον άλλον στην προσπάθειά του.

Mας εμποδίζει να του αναγνωρίσουμε το δίκιο, όταν έχει, να τον επιβραβεύουμε για τις προσπάθειες και τις επιτυχίες του. Πολύ πιο όμορφο και δίκαιο ειναι να βοηθάμε και υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον στην προσπάθειά του και τους στόχους του και χαιρόμαστε τις επιτυχίες του.

4. Αποφασίζω συνειδητά να αναλάβω 100% την ευθύνη για την πραγματικότητα που δημιουργώ μέσα από τις δικές μου ερμηνείες και τις προβολές.

Συνήθως γυρεύουμε να κατηγορήσουμε τους άλλους για τη δυστυχία μας και για τα λάθη μας. Το βρίσκουμε δύσκολο να δεχθούμε την ευθύνη μας γι' αυτό που νιώθουμε και γι' αυτό που έχουμε δημιουργήσει στη ζωή μας. Αποφεύγουμε να δεχθούμε τις αποτυχίες και τα λάθη μας.

Αυτή η συνειδητή απόφαση είναι ίσως από τις δυσκολότερες στην εφαρμογή. Θα πρέπει τώρα να αναλάβουμε πλήρη ευθύνη για κάθε συναίσθημα που νιώθουμε και κάθε πραγματικότητα που δημιουργούμε.

Μόνον εμείς οι ίδιοι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια καινούργια πραγματικότητα για τον εαυτό μας. Κι αυτό μπορούμε να το κάνουμε ανακαλύπτοντας και μεταμορφώνοντας τις πεποιθήσεις και τις προσκολλήσεις μας, που δημιουργούν τη δυστυχία μας.

5. Αποφασίζω συνειδητά να είμαστε ευτυχισμένοι σ' αυτή τη σχέση.

Αρχικά, ίσως μας φαίνεται παράδοξη η ιδέα ότι μπορεί να μην θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Αλλά μία λεπτομερής ανάλυση θα δείξει ότι συνήθως δεν μπορούμε να αντέξουμε πάρα πολλή ευτυχία. Έχουμε προγραμματιστεί ότι την ευτυχία μας θα τη διαδεχθεί ο πόνος. Μεταχειριζόμαστε φράσεις για να μην ματιάσουμε τον εαυτό μας, όταν παραδεχόμαστε ότι «όλα πάνε καλά» στη ζωή μας, λέγοντας για παράδειγμα «κτύπα ξύλο, όλα πάνε καλά».

Έπειτα, πολλοί από μας παίζουμε το ρόλο του θύματος «εγώ ο καημένος» και δεν μπορούμε να δεχτούμε ευτυχία, γιατί τότε δεν θα είμαστε πια «εγώ ο καημένος». Μας χρειάζεται, επίσης, να παραπονιόμαστε, να κριτικάρουμε και να κατηγορούμε τον άλλον για να εδραιώσουμε τη δική μας αξία.

Η αγκαλιά, το χάδι, το άγγιγμα, το μασάζ και η τρυφερότητα, ο χορός, ο έρωτας, το άθλημα, το περπάτημα στην φύση και πολλά άλλα μπορούν να αυξήσουν σημαντικά το επίπεδο της ενέργειάς μας.

Το κλειδί της ευτυχίας είναι να αγαπάμε, να δεχόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους έτσι όπως είμαστε και όπως είναι και να συνειδητοποιήσουμε ότι αξίζουμε την ευτυχία.

6. Αποφασίζω συνειδητά να μάθω να αγαπώ χωρίς όρους και σένα και τον εαυτό μου.

Όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, αυτή είναι η βάση κάθε συνειδητής σχέσης αγάπης. Το θέμα της αποδοχής των άλλων θα αναπτυχθεί σε άλλο φυλλάδιο.

7. Αποφασίζω συνειδητά να μάθω να νιώθω και να μοιράζομαι μαζί σου τα συναισθήματά μου χωρίς να σου επιρρίπτω ευθύνες και να έχω την ικανότητα να ακούω τα δικά σου συναισθήματα χωρίς να τα παίρνω προσωπικά.

Πολλοί από μας έχουμε χάσει την ικανότητα να γνωρίζουμε και να εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε. Αυτό είναι ένα τεράστιο εμπόδιο στην ανταλλαγή της αγάπης και της ενέργειάς μας. Όταν αποκοπούμε από τα πραγματικά μας συναισθήματα, αποκόπτουμε και τον άλλον από σημαντικά μέρη του εαυτού μας.

8. Αποφασίζω συνειδητά να είμαι αυτάρκης και ολοκληρωμένος με τον εαυτό μου.

Πολύ συχνά μπερδεύουμε την προσκόλληση, το φόβο, την ανάγκη και την εξάρτηση με την αγάπη. H αγάπη έρχεται από τη δύναμη και τη βεβαιότητα ότι θα είμαστε καλά με ή και χωρίς τον άλλον. Μόνον τότε η αγάπη μας μπορεί να είναι αγνή και ελεύθερη από ανάγκη ή φόβο. Τη στιγμή που χρειαζόμαστε κάτι από τον άλλον και αυτός δεν μπορεί να μας το δώσει, η ασφάλεια και η αγάπη μας μειώνονται, ιδίως όταν πιστεύουμε ότι μπορεί και πρέπει να μας το δώσει. Όταν χρειαζόμαστε κάτι αρχίζουμε να αλλάζουμε αυτό που είμαστε, για να πάρουμε αυτό που χρειαζόμαστε, ίσως παίζοντας τον ρόλο του καλού παιδιού, του τρομοκράτη, του ανακριτή, του θύματος ή του απόμακρου. Αυτοί οι ρόλοι αντίκεινται στην αγάπη και την αλήθεια.

Nα είμαστε με τον άλλον επειδή το θέλουμε και όχι από φόβο ή μοναξιά ή επειδή νιώθουμε κενό.

9. Αποφασίζω συνειδητά να τηρήσω τις συμφωνίες που έκανα μαζί σου.

O πιο σίγουρος τρόπος να χάσουμε την εμπιστοσύνη του άλλου είναι να αγνοήσουμε τις συμφωνίες και τις υποσχέσεις που του δώσαμε. Αυτό ισχύει απόλυτα σε κάθε συνειδητή σχέση αγάπης και επίσης εργασίας. Είναι προτιμότερο να αποφεύγουμε συμφωνίες, που δεν μπορούμε να κρατήσουμε. Και στην περίπτωση που έχουμε συμφωνήσει για κάτι και συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να κρατήσουμε την υπόσχεσή μας αυτή, είναι προτιμότερο να το συζητήσουμε με τον άλλον παρά να το αγνοήσουμε.

Γιατί να μη τηρούμε τις συμφωνίες μας; Μπορεί να:

α.Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την ελευθερία μας.

β. Τρέφουμε αρνητικά συναισθήματα για τον άλλον.

γ. Δοκιμάζουμε την αγάπη του άλλου.

δ. Έχουμε υιοθετήσει τον ρόλο του κακού παιδιού και θέλουμε να κρατήσουμε αυτήν τη φήμη μας.

ε. Έχουμε ανάγκες που δεν μπορούμε να παραδεχθούμε στον άλλον κι έτσι κάνουμε συμφωνίες, τις οποίες οι ανάγκες μας μάς εμποδίζουν να τις κρατήσουμε.

10. Αποφασίζω συνειδητά να μάθω να επικοινωνώ αποτελεσματικά.

Αυτή η μέθοδος της επικοινωνίας θα αναλυθεί σε επόμενα κεφάλαια.

11. Αποφασίζω συνειδητά να καλλιεργήσω τη σχέση μου με το Θεό.

H σχέση μας με το θείο είναι μία καταπληκτική πηγή εσωτερικής ασφάλειας και εσωτερικής δύναμης, που θα μας επιτρέψει να αγαπάμε τον άλλον, χωρίς να είμαστε εξαρτημένοι από αυτόν. Μπορούμε να πάρουμε πολλά από την εσωτερική μας σχέση με το Θεό και να είμαστε σε θέση να δίνουμε στους άλλους, χωρίς να έχουμε την ανάγκη να πάρουμε από αυτούς.

12. Αποφασίζω συνειδητά να αφοσιωθώ στην προσωπική μου ανάπτυξη και εσωτερική καλλιέργεια.

Αυτό είναι σημαντικό, γιατί σε πολλές περιπτώσεις επιτρέπουμε στη σχέση να παρεμποδίσει την αφοσίωσή μας στην εσωτερική μας εξέλιξη και σε άλλες περιπτώσεις επιτρέπουμε στις πνευματικές μας προσπάθειες να μας απομακρύνουν από τους αγαπημένους μας. Χρειάζεται να συνδυάζουμε αρμονικά αυτές τις δύο όψεις της ζωής μας.