Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου...
Και ο Νους... ο Αλχημιστής των Πάντων... και η Αλήθεια, οδηγός!
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου...Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν…Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο…Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις…
Αν υπάρχει κάποιος στον οποίο θα πρέπει να πιστεύεις δυνατά και ανυποχώρητα, αυτός είσαι Εσύ!
Όλη μου η προσπάθεια και η αγωνία, είναι να βοηθήσω να συνειδητοποιήσετε πως είστε αυτόφωτα όντα… πως το καλύτερο και ομορφότερο πρότυπο που θα μπορούσατε να έχετε, είναι το καλύτερο μέρος του εαυτού σας… πως είστε τόσο υπέροχοι, όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε (διότι αυτήν την γνώση, σας την στέρησαν) και δεν χρειάζεται να ψάχνετε πέρα από εσάς την αλήθεια. Αρκεί να κοιτάξετε με ειλικρίνεια και θάρρος βαθιά μέσα σας, χωρίς φόβο – ντροπή – αμφιβολία.
Δεν με ενδιαφέρει τι ξέρατε ως τώρα, τι σας λέγανε, τι σας λένε…
Όλους αυτούς τους καιρούς προσπαθούν να σας αποδυναμώσουν… να σας αφαιρέσουν την πίστη και την γνώση του εαυτού σας, ώστε να μην έχετε τον έλεγχο της ζωής σας και των δυνάμεων που υπάρχουν ως ιδιότητες και ικανότητες, του Όντος που είστε.
Δυνάμεις που είναι έμφυτες μέσα σας (τις οποίες φρόντισαν καλά να αδρανοποιήσουν, μέσω της λήθης, του φόβου και της άγνοιας).
Γενιές και γενιές πέρασαν, παραδομένες στα χέρια επιτήδειων οι οποίοι είχαν τον πλήρη έλεγχο και οικειοποιούνταν μία ισχύ (που ποτέ δεν είχαν, αλλά εκείνες τους έδωσαν!), αποφασίζοντας για την σωτηρία της ψυχής, του νου και της ύπαρξης τους.
Μάτια μου; Ποιος είσαι;
ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΣΑΙ;
Θαυμάζεις το Σύμπαν; Την ζωή που πάλλεται; Την ομορφιά που έχει; Τις θαυμαστές ιδιότητες που εκφράζει; Την δύναμη και το ανυπέρβλητο του; Το αλάνθαστο του ακόμη και στα, όχι τυχαία, «λάθη» του; Το δέος που εκπέμπει με θράσος; Τις εκφάνσεις και τις μορφές που κρύβει ως σπέρματα στα αόρατα σπλάχνα του, και εκφράζει – αποκαλύπτει μέσω της δημιουργίας;
Αν ναι… τότε έχεις κάθε λόγο να θαυμάζεις την αλήθεια του Εαυτού σου…
«Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα έρθεις.»…
Κατανοείς τι σημαίνει αυτό;
…;
Ακριβώς!
Η Αιθηρόη (και η κάθε Αιθηρόη) δεν είναι τίποτα παραπάνω, από αυτό που ήδη υπάρχει μέσα σου, αλλά δεν έχεις αποκαλύψει (ή πιστέψει και συνειδητοποιήσει) ακόμη…
Είτε είσαι πρώτος στην σειρά, είτε τελευταίος… ο Κόσμος και η Αλήθεια δεν εξαρτάται από αυτό… δεν γίνεται περισσότερος… δεν λιγοστεύει… δεν υπάρχουν μερίδια, ούτε στερείσαι της θεϊκής κληρονομιάς σου…
Καμία Αιθηρόη δεν χρειάζεστε… μόνο πίστη σε αυτό το μοναδικό Πλάσμα που είστε, ο καθένας ξεχωριστά…
Και αυτά (τα παραπάνω), δεν τα διαπραγματεύομαι, ούτε τα θέτω προς αμφισβήτηση.-
Να εμπιστεύεσαι την αλήθεια της ψυχής σου και το ανόθευτο του πυρήνα της καρδιάς σου…
Υπάρχει γύρω μας (και όταν λέω γύρω μας, δεν μιλώ τοπικά και περιορισμένα σε συγκεκριμένα σύνορα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ!) μία Διάνοια – Νους – Ψυχή, που ενεργοποιεί το Παν και του δίνει λόγους να πάλλεται και να σφύζει από μορφές έκφρασης της Παρουσίας της/του.
Μέρος και προέκταση του είστε (κάθε είδος ζωής και όντος)…
Ίδια δικαιώματα!
Βήμα το βήμα…
Ό,τι μας χαρίστηκε… κάθε σπόρος, ουσία, ελευθερία… είναι δικό μας έργο να τα ανα-αποκαλύψουμε (και είναι μέγιστη ευλογημένη Χαρά αυτό, πιστέψτε με!) και να το αξιοποιήσουμε, «φυτεύοντας» σε αυτόν τον θεσπέσιο και ονειρικά μαγικό κήπο ζωής, που ονομάζουμε Κόσμο…
Αν υπάρχει κάποιος στον οποίο θα πρέπει να πιστεύεις δυνατά και ανυποχώρητα, αυτός είσαι Εσύ!
Όλη μου η προσπάθεια και η αγωνία, είναι να βοηθήσω να συνειδητοποιήσετε πως είστε αυτόφωτα όντα… πως το καλύτερο και ομορφότερο πρότυπο που θα μπορούσατε να έχετε, είναι το καλύτερο μέρος του εαυτού σας… πως είστε τόσο υπέροχοι, όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε (διότι αυτήν την γνώση, σας την στέρησαν) και δεν χρειάζεται να ψάχνετε πέρα από εσάς την αλήθεια. Αρκεί να κοιτάξετε με ειλικρίνεια και θάρρος βαθιά μέσα σας, χωρίς φόβο – ντροπή – αμφιβολία.
Δεν με ενδιαφέρει τι ξέρατε ως τώρα, τι σας λέγανε, τι σας λένε…
Όλους αυτούς τους καιρούς προσπαθούν να σας αποδυναμώσουν… να σας αφαιρέσουν την πίστη και την γνώση του εαυτού σας, ώστε να μην έχετε τον έλεγχο της ζωής σας και των δυνάμεων που υπάρχουν ως ιδιότητες και ικανότητες, του Όντος που είστε.
Δυνάμεις που είναι έμφυτες μέσα σας (τις οποίες φρόντισαν καλά να αδρανοποιήσουν, μέσω της λήθης, του φόβου και της άγνοιας).
Γενιές και γενιές πέρασαν, παραδομένες στα χέρια επιτήδειων οι οποίοι είχαν τον πλήρη έλεγχο και οικειοποιούνταν μία ισχύ (που ποτέ δεν είχαν, αλλά εκείνες τους έδωσαν!), αποφασίζοντας για την σωτηρία της ψυχής, του νου και της ύπαρξης τους.
Μάτια μου; Ποιος είσαι;
ΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΣΑΙ;
Θαυμάζεις το Σύμπαν; Την ζωή που πάλλεται; Την ομορφιά που έχει; Τις θαυμαστές ιδιότητες που εκφράζει; Την δύναμη και το ανυπέρβλητο του; Το αλάνθαστο του ακόμη και στα, όχι τυχαία, «λάθη» του; Το δέος που εκπέμπει με θράσος; Τις εκφάνσεις και τις μορφές που κρύβει ως σπέρματα στα αόρατα σπλάχνα του, και εκφράζει – αποκαλύπτει μέσω της δημιουργίας;
Αν ναι… τότε έχεις κάθε λόγο να θαυμάζεις την αλήθεια του Εαυτού σου…
«Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα έρθεις.»…
Κατανοείς τι σημαίνει αυτό;
…;
Ακριβώς!
Η Αιθηρόη (και η κάθε Αιθηρόη) δεν είναι τίποτα παραπάνω, από αυτό που ήδη υπάρχει μέσα σου, αλλά δεν έχεις αποκαλύψει (ή πιστέψει και συνειδητοποιήσει) ακόμη…
Είτε είσαι πρώτος στην σειρά, είτε τελευταίος… ο Κόσμος και η Αλήθεια δεν εξαρτάται από αυτό… δεν γίνεται περισσότερος… δεν λιγοστεύει… δεν υπάρχουν μερίδια, ούτε στερείσαι της θεϊκής κληρονομιάς σου…
Καμία Αιθηρόη δεν χρειάζεστε… μόνο πίστη σε αυτό το μοναδικό Πλάσμα που είστε, ο καθένας ξεχωριστά…
Και αυτά (τα παραπάνω), δεν τα διαπραγματεύομαι, ούτε τα θέτω προς αμφισβήτηση.-
Να εμπιστεύεσαι την αλήθεια της ψυχής σου και το ανόθευτο του πυρήνα της καρδιάς σου…
Υπάρχει γύρω μας (και όταν λέω γύρω μας, δεν μιλώ τοπικά και περιορισμένα σε συγκεκριμένα σύνορα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ!) μία Διάνοια – Νους – Ψυχή, που ενεργοποιεί το Παν και του δίνει λόγους να πάλλεται και να σφύζει από μορφές έκφρασης της Παρουσίας της/του.
Μέρος και προέκταση του είστε (κάθε είδος ζωής και όντος)…
Ίδια δικαιώματα!
Βήμα το βήμα…
Ό,τι μας χαρίστηκε… κάθε σπόρος, ουσία, ελευθερία… είναι δικό μας έργο να τα ανα-αποκαλύψουμε (και είναι μέγιστη ευλογημένη Χαρά αυτό, πιστέψτε με!) και να το αξιοποιήσουμε, «φυτεύοντας» σε αυτόν τον θεσπέσιο και ονειρικά μαγικό κήπο ζωής, που ονομάζουμε Κόσμο…
Σε σκεφτόμουν πολύ σήμερα. Και χαμογελούσα κι ας είχα ένα κόμπο στο λαιμό. ήταν από αγάπη και συγκίνηση που έχω να σε σκέφτομαι για πολλά πράγματα. Τι ωραίο που είναι αυτό!! Είσαι ένα σμίξιμο πολλών συγκινήσεων. Είσαι σμίξιμο της φαντασίας και της πραγματικότητας. Μάλλον της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ και της πραγματικότητας. Σ αγαπώ πολύ μη το ξεχνάς όμορφη κυρά μου.
elgr
Ηλικία : 42 Ημερομηνία εγγραφής : 22/03/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 125
Δύο πουλιά... δύο πουλιά πέρασαν να με δουν. Μου τα έστειλε ο άνεμος θαρρώ. Μπήκαν αγκαλιά, από την ανοιχτή πόρτα και ήταν σαν να το ένα έφερνε το άλλο κατευθείαν σε μένα και το άφησε να πέσει πάνω στο γραφείο μου. Στάθηκε μπροστά μου και μου κελάηδησε χωρίς να νιώθει τον παραμικρό φόβο. Του χαμογέλασα, του μίλησα και όπως ήρθε, πέταξε και χάθηκε από εμπρός μου.
Έβαλα μουσική να παίζει και ξάφνου άκουσα πάλι ένα κελάηδημα.
Γύρισε. Δεν ήθελε να φύγει. Καθόταν σε μια άκρη και με κοιτούσε.
Έλεγξα αν είναι καλά και προσπάθησα να το βοηθήσω να βγει έξω, για να μην εγκλωβιστεί στο κλειστό χώρο και τρομάξει.
Προσπάθησα αλλά... τίποτα. Με έκανε κύκλους γύρω από το σαλονάκι κελαϊδίζοντας και δεν έφευγε.
Έτριψα σε ψίχες ένα κομμάτι από ψωμάκι και τις ακούμπησα πάνω στο τραπεζάκι και σε ένα καπάκι έβαλα, όσο έπαιρνε, φρέσκο νεράκι.
Πέταξε δίπλα τους και στάθηκε εκεί. Μα τίποτα δεν άγγιξε. Απλά με κοιτούσε.
Χαμογέλασα και κάθισα στο γραφείο μου.
Του μιλούσα... κοιτούσε... δυνάμωσα την μουσική και με το λεπτό ποδαράκι του ανακάτευε τα ψίχουλα πατώντας πάνω τους.
Κάποια στιγμή άρχισε να κοιτάζει γύρω γύρω. Κατάλαβα. Σηκώθηκα και πήγα και στάθηκα στο παράθυρο. Φτερούγισε προς το μέρος μου. Στάθηκε για λίγο στον ώμο μου, κάνοντας με να γελάσω και μετά... φρφρφρφρ... χάθηκε έτσι όπως ήρθε.
Γλύκανε η ψυχή και ο νους μου.
Μήνυμα γλυκό...
Θυμήθηκα πόσο πολύ τα λάτρευα μικρή και έψαχνα να τα ξετρυπώσω από τα δέντρα.
Πόσες φορές είχα πέσει από ψηλά, μέχρι να μάθω να σκαρφαλώνω αθόρυβα! Και κάθε φορά εκείνα πηδούσαν στα μικρά εύθραυστα ποδαράκια τους τιτιβίζοντας, σαν να γελούσαν μαζί μου! Κι εγώ σκεφτόμουν πως τουλάχιστον, κάποιος κέρδιζε από την αποτυχία μου!
Θυμάμαι πώς ένιωσα όταν πρωτοείδα πουλί νεκρό στο χώμα. Ένα τόσο δα μικρούλι.
Πίστευα πως κάποιος το σκότωσε κι έκλαιγα ασταμάτητα. Το πήρα και το πήγα στην Αιθηρόη παρακαλώντας την να κάνει κάτι για να αρχίσει να φτερουγίζει πάλι.
Εκείνη το πήρε στα χέρια της, το κοίταξε καλά και δάκρυσε.
Με πήρε από το χέρι και βγήκαμε στην αυλή με τον κήπο. Άνοιξε τρύπα στο χώμα, με τα δάχτυλα της και το ακούμπησε μέσα.
«Περίμενε!» της φώναξα κι έτρεξα και μάζεψα μερικά ροδοπέταλα. Το σκέπασα με αυτά και μετά απαλά εκείνη, έκλεισε και πάλι την τόσο δα μικρή αγκαλιά της γης.
Με πήρε αγκαλιά η γιαγιά και με κράτησε σφιχτά.
« Δεν το σκότωσε άνθρωπος. Η μάνα του ήταν. Γεννήθηκε άρρωστο και γι αυτό το πέταξε στη γη για να ελευθερώσει την φωλιά της από το άρρωστο και το περιττό. Έτσι πέθανε το μικρό το πουλάκι.»
Θυμάμαι πόσο θύμωσα γι αυτό που έκανε η μητέρα του πουλιού! Μου ήταν αδύνατο να δεχτώ την πράξη της.
Το σκεφτόμουν όλη νύχτα. Το πρωί πήγα κοντά στην Αιθηρόη.
«Αν αρρωστήσω θα με πετάξεις και μένα;» την ρώτησα σοβαρά.
Δεν γέλασε καθόλου. Ούτε ένα τόσο δα τσάκισμα στην άκρη των χειλιών.
«Κανείς δεν θέλει να σε πετάξει εσένα!» μου είπε μόνο και με έσπρωξε προς την βρύση.
Μου πήρε πολύ να δεχτώ την πράξη αυτή των πουλιών. Έψαχνα τις φωλιές μήπως βρω κανένα άρρωστο πριν το καταλάβει η μάνα του και το πετάξει στη γη.
Είχα βρει αρκετή δουλειά για την Αιθηρόη. Διότι όλα τα νόμιζα άρρωστα, επειδή δεν πετούσαν. Εγώ τα πήγαινα σε εκείνη κι εκείνη τα γύρναγε στις φωλιές τους.
Δεν μου έφερνε αντίρρηση και δεν βαρυγκωμούσε.
Με άφησε στο χρόνο μου, μέχρι να μπορέσω να καταλάβω μόνη μου, πως η μάνα πουλί απλά πήγαινε με την φύση. Πως απλά άφηνε να φύγει αυτό για το οποίο δεν μπορούσε να κάνει τίποτα και συνέχιζε να φροντίζει τα υπόλοιπα που ήξερε πως θα πετούσαν σύντομα.
Και κάποια στιγμή, καταλάγιασε ο θυμός μου. Τακτοποίησα τις σκέψεις μέσα μου. Και όταν ήμουν σίγουρη, πως η μητέρα έκανε ότι μπορούσε, ελευθέρωσα από μέσα μου την αμφιβολία και την πίκρα και ήρθαν όλα πάλι στην θέση τους.
Αιθηρόη 14-72009
maggisoula
Ημερομηνία εγγραφής : 09/03/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 3634
Και εδώ που λες πόσο λυπάσαι, αλλά και πόσο αγαπάς, θέλω να σου πω…
Να είσαι ελεύθερη, κρατώντας την αλήθεια σου μπροστά… έτσι να παραμείνεις.
Δεν χρωστάς τίποτα… και δεν έχεις λόγους να λυπάσαι. Σταμάτα να τους δημιουργείς. Έτσι δεν Ανασαίνεις.
Να Ανασαίνεις…
Δέξου το και προχώρα!
Μην «φεύγεις» από την θέση που αγαπάς. Όπου αλλού, θα νιώθεις ξένη και αποκομμένη. Δεν θα είσαι εσύ.
Τα «πράγματα» είναι καλό να φανερώνονται.
Η σιωπή δεν είναι πάντα δειλία… αλλά και σοφία.
Κανείς δεν πάει εκεί που δεν θέλει και δεν έχει επιλέξει… με όποιο τρόπο.
Κανείς δεν είναι… αυτό που δεν Είναι εκ της ουσίας και εκ σπόρου.
Αυτό που Είσαι, Γίνεσαι… και όχι κάτι άλλο. Η ίδια η Ζωή σε αποκαλύπτει. Και αν δεν δοκιμαστείς και δεν τριφτείς με τα στοιχεία της… πώς θα σε βρεις; Πώς θα εκπληρώσεις; Πώς θα συνδιαλλαγείς με τον Κόσμο; Πώς θα εναποθέσεις το έργο σου και την εσώτερη εντολή σου, ώστε να έχεις την δυνατότητα να προχωρήσεις και να δημιουργήσεις… ή να επανορθώσεις;
Δεν γίνεται να εμποδίσεις την αλήθεια, από όπου και αν προέρχεται… δεν μπορείς… διότι δεν μπορεί κανείς να εμποδίσει την Έκφανση… και αν το προσπαθήσει, τότε κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί, για την επόμενη εκδήλωση, πόσο μέγεθος προκάλεσε… διότι μένει κρυφή η συσσώρευση…
Όταν αντιμετωπίζεις το «ολοκληρωμένο», γνωρίζεις ότι δεν άφησες κάποιο κομμάτι που έμεινε κρυμμένο από τα μάτια σου… ούτως ώστε να μην βρεθεί ξανά στο δρόμο σου.
Ένα κομμάτι να παραβλέψεις… και από αυτό, γεννιέται εκ νέου και πάλι…
Όλα θα βρουν την θέση τους… είναι χαραγμένη ήδη…
Να έχεις την γαλήνη και την χαρά που πήρες από το βαθύ κοίταγμα των αστεριών… κάνε το πηγή έμπνευσης και αφέσου σε αυτό που πραγματικά είσαι.
Βρείτε όλη την πηγή Έμπνευσης σας και αφεθείτε σε αυτό που πραγματικά είστε…
maggisoula
Ημερομηνία εγγραφής : 09/03/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 3634
Και εδώ που λες πόσο λυπάσαι, αλλά και πόσο αγαπάς, θέλω να σου πω…
Να είσαι ελεύθερη, κρατώντας την αλήθεια σου μπροστά… έτσι να παραμείνεις.
Δεν χρωστάς τίποτα… και δεν έχεις λόγους να λυπάσαι. Σταμάτα να τους δημιουργείς. Έτσι δεν Ανασαίνεις.
Να Ανασαίνεις…
Δέξου το και προχώρα!
Μην «φεύγεις» από την θέση που αγαπάς. Όπου αλλού, θα νιώθεις ξένη και αποκομμένη. Δεν θα είσαι εσύ.
Τα «πράγματα» είναι καλό να φανερώνονται.
Η σιωπή δεν είναι πάντα δειλία… αλλά και σοφία.
Κανείς δεν πάει εκεί που δεν θέλει και δεν έχει επιλέξει… με όποιο τρόπο.
Κανείς δεν είναι… αυτό που δεν Είναι εκ της ουσίας και εκ σπόρου.
Αυτό που Είσαι, Γίνεσαι… και όχι κάτι άλλο. Η ίδια η Ζωή σε αποκαλύπτει. Και αν δεν δοκιμαστείς και δεν τριφτείς με τα στοιχεία της… πώς θα σε βρεις; Πώς θα εκπληρώσεις; Πώς θα συνδιαλλαγείς με τον Κόσμο; Πώς θα εναποθέσεις το έργο σου και την εσώτερη εντολή σου, ώστε να έχεις την δυνατότητα να προχωρήσεις και να δημιουργήσεις… ή να επανορθώσεις;
Δεν γίνεται να εμποδίσεις την αλήθεια, από όπου και αν προέρχεται… δεν μπορείς… διότι δεν μπορεί κανείς να εμποδίσει την Έκφανση… και αν το προσπαθήσει, τότε κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί, για την επόμενη εκδήλωση, πόσο μέγεθος προκάλεσε… διότι μένει κρυφή η συσσώρευση…
Όταν αντιμετωπίζεις το «ολοκληρωμένο», γνωρίζεις ότι δεν άφησες κάποιο κομμάτι που έμεινε κρυμμένο από τα μάτια σου… ούτως ώστε να μην βρεθεί ξανά στο δρόμο σου.
Ένα κομμάτι να παραβλέψεις… και από αυτό, γεννιέται εκ νέου και πάλι…
Όλα θα βρουν την θέση τους… είναι χαραγμένη ήδη…
Να έχεις την γαλήνη και την χαρά που πήρες από το βαθύ κοίταγμα των αστεριών… κάνε το πηγή έμπνευσης και αφέσου σε αυτό που πραγματικά είσαι.
Βρείτε όλη την πηγή Έμπνευσης σας και αφεθείτε σε αυτό που πραγματικά είστε…
maggisoula
Ημερομηνία εγγραφής : 09/03/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 3634
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου... 
Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν… Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο… Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις… 
Παρ 26 Απρ - 11:00:27
