Σ ευχαριστώ φρένο μου!!! Σ αγαπαωω και λυπάμαι!!!

κι εγω ευχαριστω εσενα και οσους αλλους εχεις ευχαριστησει γι αυτο.

Με πολύ πολύ αγάπη για σένα Αιθηρόη!!!

Μην με παρεξηγήτε σήμερα. Σαν σήμερα πριν μερικά χρόνια χέρι αιθερικό μ ακούμπησε στο ώμο και με πήγε μερικά βήματα πιοκει. Κι επειδή πίστεψα αυτό το χέρι πάλεψα και νίκησα. κι ερχόταν πίσω μου όχι για να με σπρ΄΄ωχνει αλλά για να προσέχει τα βήματα μου και να μου ψυθυρίζει στ αυτί προχώρα μάτια μου. ¨οπου θες μα προχώρα......κι ερχόταν πίσω μου κι ούτε για μια φορ΄α δεν έκανε να προσπερασει γιατί την πλάτη της την ΄'εχει μόνο για τους οχθρούς.

Δεν μπορείτε να υποψιαστείτε καν πόσο δεν με νοιάζει τι σκέφτεστε για την αγα΄πη μου τούτη που μου δωσε τη ψυχή μου πίσω. Τη ψυχή μου και το φως μου. Τ αγόρασε πίσω για μένα. Και τ αγόρασε ακριβά. Μόνο ο Πανούλης μου μπορεί να με νιώσει που ξέρει καλά πως ε΄ναι.

Όταν καταλάβεις καλά εσένα θα καταλάβεις και το κόσμο μάτια μου μου λεγε. Κι εγω ζύμωσα σε τούτον το κόσμο. Εδώ παράπεσα και ζύμωσα! Ας είχα περισσότερη φαντασία να μπω σ άλλο κόσμο γαμώτο!!!

Με θες στο δικό σου ανεμοκόρη; Δεν μπορεί! Θα ναι αλλιώτικα τα υλικά εκεί! Είμαι καλή μαγείρισα μόνο τα υλικά μου είναι κάπως ληγμένα!!! Με θες; Ξέρω βε΄βαια πως μακάρι να το μπορούσες. Δε μπορείς και γι αυτό προσπαθείς να φτιάξεις το δικό μου τέτοιον σα τον δικό σου.

Μα τι κανεις τόσες ώρες στο ιντενέτι;;;; Με ρώτησε κάποτε ο πασάς του σπιτιού!!! Ο Πασάς τ ανέκδοτο που λεγα!!! ¨ενα σου ποιήμα διάβασε μια φορά. Ποτέ δε ξαναγκρίνιαξε!!! Τον αγαπάω εσύ το ξέρεις. Κι αυτός ο μουργος το ξέρει γι αυτό κι όλα χλαααααπ μου τα πετάει κατάμουτρα! Και γι αυτό τον αγαπώ ακόμα πιο πολύ. Γιατί με πιστεύει και πιστεύει ότι αντέχω την αλήθεια. Με εκτιμάει. Γι αυτό!

Μην μαδάς τα φτερά σου άλλο για να μας δυναμώσεις τα δικά μας. Ποιος θα κουνάει μετά τα φτερά του για να φυσάει ο άνεμος;

Η ξωτικιά μου ο Πάνος μου ο mikroulis11 μου ο emmanouil μου η ioessa μου η kara μου κι ας μην είναι εδώ η gerakina μου το sofaki μου η ladosifa μου η ΑΓΓΕΛΙΚΗ μου η nenya μου ο leontas μου ο ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ μου η kirka μου η spathi μου που παλεύει με τη κακιά αρρωστια το marilenaki μου η illia μου αγαπημε΄να μου αδέρφια στο τραπέζι γύρω μου! Κι όλα τόσο φωτεινά κι ευλογημένα κι ανεμοφερμένα!!! Κι όλα τ άλλα τα εκατομύρια αδέρφια μου σκόρπια στο κόσμο αχ τι να πω!!! Τι μαγικό ζευγάρι να ταν αυτό που τα φτιαξε;;;;;;;

Αχχχ! ¨οχι δεν το πήρα το χάπι!!!! Της αγάπης καμώματα είναι τούτα!

ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΑΝΕΜΟ!

Λοιπόν τέλος εκπομπής! Τα λέμε άλλη μέρα.

Χρησμούς κρατάς
μάγισσα, κυρά
τα μάτια σου
κάστρα ψηλά

Λόγια, γραφές
και θαύματα
στα χέρια σου
ξόρκια, κρύσταλλα

Τρόπο θα βρω
στον κόσμο σου να μπω
σπαθί κρατώ
τι κυνηγώ;

Το δράκο, το θεριό
στο δρόμο που τραβώ
ψάχνω να βρω
με ποιόν να μετρηθώ

Πέρα μακριά
τα μάτια σου ερημιά
ότι κι αν πω
ξανά θα νικηθώ
*
Νύχτα γλυκιά
νεράιδα, ξωτικιά
σκιά περνάς
τι μου φυλάς;

Ποιο μυστικό
μ' αφήνει μοναχό
που να σταθώ
το βάθος σου να δω

Λύκοι, στοιχειά
φεγγάρια μακρινά
ποιο σκοτεινό
γεννιέσαι αερικό

Λίμνη βαθιά
σε κλείνει, σε κρατά
Τα μαγικά
σου αν μου' δινες κλειδιά....

maggisoula!!!! Δεν γινόταν να μην μπω να πω κάτι! Λες όλο για τους άλλους τι όμορφα γράφουν! Δες! Με συγκίνησες τόσο πολύ!



Είσαι άδικη μαζί μας! Μας αγαπάς αλλά δεν μας δίνεις τα όμορφα σου! Ελπίζω αυτό να είναι η αρχή αγαπημένη μας maggisoula!

sofaki μαγικό! Αχ σ αγαπάω μωρεέ το ξέρεις; Και δεν αδικώ κανέναν χάρη σας κάνω ΄'αντε!!!΄Άλλωστε ποιος σου πε ότι τα όμορφα πάνε μόνα τους; ¨εχουν τ άσχημα παρέα.

Νιώθω σαν παιδάκι που το κέρασαν γλυκάκι, γλυκιά μου μαγισουλα.Τόσο τρυφερά λόγια, τόση αγάπη...Ξέρεις όλα αυτά εδωτα πρωτογνωρισα,εδω μεσα, από αγνωστους,αποψυχεςελευθερες σαν τη δικη σου μου δόθηκαν πρωτη φορα,καικαθε φορα που γεμιζει ο χωρος απο την αγαπη σας,η καρδια μου χτυπα πιο δυνατα και θελω να κλαιω απο χαρα ομως που αξιωθηκα να σας γνωρισω,να ζησω μαζι σας εστω και διαδυκτιακα...Και προσωπικα,λατρευω τον τροπο που γραφεις!Δεν υπαρχει,ειναι ενας,μοναδικος,αναγνωρισιμος μεσα σε χιλιους! :hg:

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΟΥ;

Αιθηρόη σ αγαπώ πολύ. Κι όσα τ άστρα στον ουρανό τόσες χαρές να σου πληρωθούν.

Λοιπόν δε παω για μαγειρεμα οπως καταλαβατε και θα το κανω ποντιακο πρόγραμμα αφιερωμενο στην αμαζόνα κυρά των ανέμων και στη Θεμέσκυρα στη γη που βγαλε αυτη τη πολύτιμη ρίζα! 'ς σην πατρίδαν τεσόν!

Και σε ραπ παρακαλώ! Ρεμίξ! Γουστάρωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!

Απ το 1:00 και μετά. Γιατί ε καλά κι εγώ πόντια είμαι αλλά δεν είναι για όλες τις ώρες τα μοιρολόγια!! Πως ανατριχιάζω όταν τον ακούω και ιδίως στο τέλος της απαγγελίας που φωνάζει με αλέτριν και χορόν ΣΕΡΡΑΑΑ!! Καλά τώρα φτιάχτηκα έφυγα σου λέω!!

Μακάρι να κλείσει και πάλι ο κύκλος του. Κλειστός να ξεκινάει και πάλι. Ναι θυμήθηκα εκείνες τις σελίδες απ το βιβλ΄ιο.

Ααααααχ! Γιαβρί μου πούλιμ να λελέβω εγώ!!! Αιθηρόη κοίτα το μικρό μας τι τους έκανε!!! Τι πλάσμα είναι αυτό!!!

Επειδή την έχει η ψυχη σου τη φωτιά

"Ένα άκρως ερωτικό ποντιακό τραγούδι να χορεύεται από έναν απόμαχο, κατατρεγμένο της ζωής σε συννεφιασμένο τοπίο, κυκλωμένος από μνήματα. Αν το δεις αλλιώς, χορεύει έχοντας φτάσει την κορυφή του Γολγοθά του."

Το "Σαρίκουζ" προέρχεται απο τον χορό Σαρί κουζ (= ξανθόν κορίτς). Πρόκειται για έναν από τους πιο όμορφους ποντιακούς χορούς. Υπάρχει σε πολλές παραλλαγές αναλόγως την περιοχή του Πόντου από την οποία προέρχεται, όπως Καρς, Τραπεζούντα, Μπάφρα, Αργυρούπολη, Σερείενα. Λέγεται ότι το ξανθό κορίτσι είναι το ώριμο στάχυ και το τραγούδι συμβολίζει το θερισμό.

Και κλείνω το πρόγραμμα μου με κάτι να σαας ηρεμήσει γιατί ο ζουρνάς δεν είναι για όλα τ αυτιά.

Είδος: Ζεϊμπέκικο

Ανάλυση: Συλλεκτική εκτέλεση (3ος αιώνας προ Χριστού) του σημερινού ελληνικού χορού. Ακούστε το πασίγνωστο σε όλους αρχαιοελληνικό μέτρο του χορού των Ελλήνων 9/8 - ζεϊμπέκικο (με μέτρημα:ε-νά, δυοτρία, τέσσερα, πε-ντέ, εξεπτά, οκτώ, εννιά) και στον 3ο αιώνα π.Χ.! Η αναφορά του τίτλου ειναι:"Ύμνος στον Δία" ή αλλιώς: "Ζεϊμπέκικο του Δία". Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να κάνουν προσφορές στον Θεό Δία, χρησιμοποιώντας το ίδιο μοτίβο του δωρικού ρυθμού!

Ξαναρθα. Επειδής μου κατσε το βιντεον με τη μικρή θέλω ξνα σε ρωτήσω κάτι. Εσύ μικρή χόρευες πυρίχιο;

Η Αθηνά είναι η μοναδική θεότητα που εκτελεί τον πυρρίχιο. Το γεγονός αναφέρεται στον Ομηρικό Ύμνο στην Αθηνά (6ος [;] αι. π.Χ.), στον Κρατύλο του Πλάτωνα (4ος αι. π.Χ.) και στο Λουκιανό (2ος αι. π.Χ.), στο έργο του Θεών Διάλογοι, όπου περιγράφεται η γέννηση της Αθηνάς ένοπλης, από το κεφάλι του Δία, η οποία εκτελεί εκείνη τη στιγμή τον πυρρίχιο. Από τον Πλάτωνα μάλιστα πληροφορούμαστε την προέλευση του ονόματος της θεάς: “Παλλάδα”, επειδή αυτή κατά την εκτέλεση του χορού “πάλλεται”. Οι αγγειογράφοι, επηρεαζόμενοι από τέτοιου είδους πληροφορίες των συγχρόνων τους ή και παλαιότερων συγγραφέων, απεικόνιζαν τη σκηνή της γέννησης της θεάς Αθηνάς (από το β’ τέταρτο του 6ου αι. π.Χ. και μετά) σε πολλές παραλλαγές, παρουσιάζοντας τις τέσσερις φάσεις του γεγονότος:
α) την “προ-γέννηση”, με τον μεγαλοπρεπώς καθισμένο Δία και τις δύο Ειλείθυιες δίπλα του, που τον ανακουφίζουν από τους πόνους της γέννας στο κεφάλι β) την “κύρια σκηνή της γέννησης”, όπου η θεά πετιέται πάνοπλη, ως Πρόμαχος (σε μικροσκοπική κλίμακα αποδοσμένη), από το κεφάλι του καθισμένου Δία, και εκτελεί τον πυρρίχιο, είτε κρατώντας το δόρυ της, είτε προστατευόμενη από την αιγίδα της γ) τη “μετά τη γέννηση”, με τη θεά στηριζόμενη στα γόνατα του πατέρα της και δ) τη φάση “η θεά έφηβος”, μπροστά στο Δία και τους υπόλοιπους παριστάμενους θεούς.
Ο πυρρίχιος που εκτελεί η θεά Αθηνά είναι χορός νίκης, που συμβολίζει τον αγώνα και τη δικαίωση απέναντι στα επίγεια, ακόμη και στο ίδιο το γεγονός της γέννησης. Την ίδια έννοια της “νίκης” συμβολίζει και ο χορός των πυρριχιστών στα Παναθήναια. Με το χορό αυτόν εκφραζόταν ο πολεμικός χαρακτήρας της θεάς, προστάτιδας της πόλης των Αθηνών.
Η απεικόνιση του ανδρικού ένοπλου χορού στην αγγειογραφία μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι κάνει την εμφάνιση της στο τελευταίο τέταρτο του 6ου αι. π.Χ. και διαρκεί έως και τα μέσα του 5ου αι. π.Χ. Ο ανδρικός πυρρίχιος εμφανίζεται άλλοτε ως ατομικός (ένας χορευτής) και άλλοτε ως ομαδικός χορός (δύο ή περισσότεροι χορευτές). Διακρίνουμε προτίμηση στην ατομική εκτέλεση, που μιμείται μάχη εναντίον ενός αντιπάλου. Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι πέντε:
α) η παρουσία αυλητή (μουσική) β) η γυμνότητα των χορευτών γ) ο οπλισμός {ο κανονικός οπλισμός του πυρριχιστή είναι ίδιος με αυτόν της θεάς Αθηνάς, δηλ. δόρυ και στρογγυλή ασπίδα} δ) η έντονη όρχηση και ε) ο αριθμός των χορευτών
Οι παραστάσεις του γυναικείου πυρρίχιου στην αγγειογραφία είναι λίγες. Στη μελέτη μας παρουσιάζουμε είκοσι εννέα, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Εμφανίζονται αργότερα από τις παραστάσεις του ανδρικού πυρρίχιου, στα μέσα δηλαδή του 5ου αι. π.Χ. περίπου (440-420 π.Χ.)Τ και διαφοροποιούνται παντελώς απ’αυτές. Είναι εντελώς άγνωστες στον αυστηρό ρυθμό και φθάνουν ώς την αρχή του 4ου αι. π.Χ.
Το βασικό ερώτημα, πότε έκανε την εμφάνιση του ο γυναικείος πυρρίχιος, μένει αναπάντητο. Εκτελούνταν από τον 6ο αι. π.Χ., όπως και ο ανδρικός, ή η εποχή τής απεικόνισης του στην αγγειογραφία συμπίπτει με την εμφάνιση του; Επίσης, το γεγονός ότι από κάποια στιγμή και μετά δεν υπάρχουν πια παραστάσεις του οφείλεται στη συμπτωματική απουσία ευρημάτων, στην αλλαγή των ενδιαφερόντων των αγγειογράφων ή στην εξαφάνιση του χορού; Στις αρχαίες γραπτές πηγές ο γυναικείος ένοπλος χορός συναντάται στο μύθο της γέννησης της Αθηνάς, στο μύθο του χορού των Αμαζόνων, που ονομαζόταν “Πρύλις” (Καλλίμαχος), και στην αφήγηση του Ξενοφώντα για μια νεαρή πυρριχίστρια που ψυχαγωγεί και εμψυχώνει τους ‘Ελληνες μισθοφόρους. Η αναφορά του σχετικά με τον ανδρικό πυρρίχιο είναι σπανιότερη.
Και οι 29 αγγειογραφίες έχουν ως κοινό στοιχείο την ένοπλη χορεύτρια nou θεωρούμε ότι χορεύει τον πυρρίχιο. Τις χωρίζουμε όμως σε επιμέρους ομάδες με βάση το εικονογραφικό θέμα:
1) Παραστάσεις με μία πυρριχίστρια (εικ. 1). 2) Παραστάσεις με πυρριχίστρια και αυλητρίδα (εικ. 2). 3) Παραστάσεις με πυρριχίστρια -ες, αυλητρίδα και άνδρες παρατηρητές σε κλειστό χώρο (εικ. 3). 4) Παραστάσεις με πυρριχίστρια και αυλητρίδα ανάμεσα σε άλλες χορεύτριες, σε αίθουσα χορού (εικ. 4). 5) Παραστάσεις με πυρριχίστρια σε συμπόσιο (εικ. 5). 6) Παραστάσεις με πυρριχίστρια σε ιερό της θεάς Αρτέμιδος (εικ. 6).
Στις παραστάσεις όπου η πυρριχίστρια απεικονίζεται μόνη της (εικ. 1), οι στάσεις κατά την εκτέλεση του χορού δε διαφοροποιούνται από τις αντίστοιχες ανδρικές. Οι μορφές παριστάνονται στραμμένες προς τα δεξιά, γυμνές ή ντυμένες, με το βασικό οπλισμό: κράνος – ασπίδα – δόρυ. Η συγκεκριμένη πυρριχίστρια της εικόνας είναι νεαρή και το μόνο που φορά είναι ο ανάλαβος, χιαστί στο στήθος της. Το κράνος της, το οποίο πρέπει να είναι αττικό, απολήγει σε μεγάλο λοφίο. Κρατά ραβδί μάλλον, παρά πραγματικό δόρυ, ενώ δεν γνωρίζουμε αν κρατούσε και ασπίδα, γιατί το αγγείο δεν σώζεται ολόκληρο. Πατά πιθανόν σε βάθρο, τα πόδια της είναι ενωμένα και το κορμί της έντονα τεντωμένο, στάση που φανερώνει πως πρέπει να έχει μόλις ολοκληρώσει ένα άλμα και ίσως να πλησιάζει στο τέλος του χορού της.
Στην εικ, 2 το ζεύγος πυρριχίστριας-αυλητρίδας καταλαμβάνει όλη την ελεύθερη επιφάνεια του αγγείου. Η αυλητρίδα, όρθια μπροστά στον κλισμό της, με χειριδωτό ποδήρη χιτώνα, ιμάτιο και κεκρύφαλο, παίζει διπλό αυλό συνοδεύοντας την πυρριχίστρια στο χορό της. Το γεγονός ότι αντικείμενα κρέμονται στον τοίχο φανερώνει ότι η σκηνή εκτυλίσσεται σε κλειστό χώρο. Η νεαρή πυρριχίστρια απεικονίζεται γυμνή, φορώντας μόνο ανάλαβο (αλλιώς, “πολυσταύριον” ή “μοναχικό ζωστήρα”) χιαστί στο στήθος και αττικό κράνος. Στο δεξί χέρι, αντί για δόρυ, κρατά ραβδί (βακτηρία), με φανερούς τους κόμπους του ξύλου, ενώ στο αριστερό φέρει μικρή στρογγυλή ασπίδα, αποδοσμένη κατά τα τρία τέταρτα, με αποτέλεσμα να φαίνεται ο πήχυς της περασμένος στο όχανο. Στην αριστερή κνήμη και στο δεξί καρπό η χορεύτρια φορά κορδόνι. Ο αγγειογράφος έχει αποδώσει ρεαλιστικά και με όλες τις ανατομικές λεπτομέρειες το σώμα της, ιδίως τα άκρα. Στις παραστάσεις αυτής της ομάδας οι μορφές κινούνται ανεξάρτητα ή μία από την άλλη, αποτελώντας, παρ’όλα αυτά, αναπόσπαστο ζεύγος.

Στην επόμενη ομάδα παραστάσεων, με πυρριχίστρια-ες, αυλητρίδα και άνδρες παρατηρητές σε κλειστό χώρο, δύο είναι τα νέα στοιχεία που εμφανίζονται: α) Η παρουσία ανδρών-θεατών σ’ένα χώρο προσιτό σ’αυτούς. Όσον αφορά το χορό, εδώ πρόκειται μάλλον για ψυχαγωγικής φύσης, δεν αποκλείεται όμως και ο εμψυχωτικός χαρακτήρας του, καθώς απευθύνεται σε νεαρούς, β) Η εμφάνιση πυρριχιστριών ντυμένων, για άγνωστο σε μας λόγο, σαν τη θεά Αθηνά. Η απεικόνιση των χορευτριών είναι η εξής: γυμνές, με περίζωμα και ανάλαβο, και ντυμένες σαν τη θεά Αθηνά. Αυτό σημαίνει ότι ο γυναικείος πυρρίχιος δεν απαιτούσε ένα συγκεκριμένο ένδυμα ή απαραίτητα τη γυμνότητα που ίσχυε για τους άνδρες πυρριχιστές. Το ίδιο συμβαίνει και με τον οπλισμό: ναι μεν τα όπλα είναι τα ίδια με τα ανδρικά, αλλά δεν είναι πάντοτε “πραγματικά”. Όπως είδαμε και στις δύο προηγούμενες παραστάσεις, το δόρυ, κυρίως, αντικαθίσταται από ένα ραβδί με ή χωρίς κόμπους.
Στην εικ. 3. εκατέρωθεν του ζεύγους πυρριχίστριας-αυλητρίδας απεικονίζονται δύο άνδρες-θεατές. Η σκηνή εκτυλίσσεται σε κλειστό χώρο. Τις μορφές χαρακτηρίζει ηρεμία, εντύπωση που ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι τέσσερις μορφές απεικονίζονται ακίνητες (σε αντίθεση με τις προηγούμενες παραστάσεις). Η αυλητρίδα παίζει το διπλό αυλό και η πυρριχίστρια είναι σε στάση αναμονής. Υποθέτουμε ότι η χορεύτρια βρίσκεται στην αρχή του χορού της. Ο ένας από τους δύο νεαρούς στηρίζεται στη βακτηρία του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στην παράσταση αυτή η πυρριχίστρια απεικονίζεται σύμφωνα με τον τύπο της Αθηνάς Προμάχου, αν και υπάρχουν ορισμένες διαφοροποιήσεις ως προς το ένδυμα της θεάς (πέπλος) και της χορεύτριας (χιτώνας). Ενώ υπάρχουν κοινά στοιχεία στο κράτημα των όπλων καθώς και στον τρόπο που λυγίζει το αριστερό της πόδι, προβάλλοντας το δεξί. Η συγκεκριμένη στάση αποτελούσε καθορισμένο μοτίβο στην αρχή του χορού; Γιατί όμως δεν ήταν όλες οι χορεύτριες ντυμένες σαν τη θεά Αθηνά, αλλά μόνο ορισμένες; Μήπως δεν πρόκειται για παράσταση γυναικείου πυρρίχιου αλλά για κάποιον άλλον ένοπλο χορό; Μήπως πρόκειται για παντόμιμο; Τα ερωτήματα είναι δύσκολο να απαντηθούν. Θεωρούμε ότι πρόκειται για παράσταση γυναικείου πυρρίχιου, η οποία διαφοροποιείται από τις προηγούμενες, πιθανόν γιατί αλλάζει η φύση και ο σκοπός της εκτέλεσης του χορού.
Η μελέτη της τέταρτης εικονογραφικής ομάδας προσκομίζει νέα στοιχεία για τον γυναικείο πυρρίχιο. Στις πολυπρόσωπες παραστάσεις κάνει την εμφάνιση της μια δεύτερη πυρριχίστρια καθώς και άλλες χορεύτριες-ακροβάτισσες, ενώ δεν λείπουν οι άνδρες θεατές. Η παρουσία ενός βαλλάντιου μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για επαγγελματίες, αμειβόμενες χορεύτριες, προφανώς εταίρες. Ο χώρος είναι αίθουσα χορού ή γυναικωνίτης κάποιας οικίας, όπου διαμένουν εταίρες. Κάποια γυναικεία μορφή μπορεί να χαρακτηρισθεί ως εκπαιδεύτρια, ενώ των ανδρών ο απώτερος σκοπός είναι να πάρουν την πυρριχίστρια μαζί τους για να τους ψυχαγωγήσει σε κάποιο συμπόσιο. Αυτό ίσως δεν ισχύει για τις περιπτώσεις που η πυρριχίστρια είναι ντυμένη σαν τη θεά Αθηνά. Ταυτόχρονη όρχηση δύο πυρριχιστριών δε συναντούμε πουθενά. Η ατομική φύση του χορού φαίνεται καθαρά, καθώς η μία χορεύτρια ορχείται και η άλλη περιμένει τη σειρά της.
Στην εικ. 4 (σχεδιαστική απόδοση) συναντούμε μια πολυπληθή παράσταση, από τις πιο ενδιαφέρουσες που εξετάζουμε. Οι επιγραφές μάς πληροφορούν για τα ονόματα των παρευρισκόμενων προσώπων: ΚΑΛΛΙΑΣ, ΝΙΚΟΠΟΛΙΣ, Π(Κ)ΛΕΟΔΟΞΑ, ΔΟΡΚΑ ή ΓΟΡΝΑ, ΣΕΛΙΝΙΚΟΣ (Σελινίκη). Απεικονίζονται δύο ζεύγη αυλητρίδων-πυρριχιστριών. Σε μια αίθουσα χορού, παρουσία ενός άνδρα και πιθανόν κατόπιν αιτήματος του, γίνονταν μικρές “παραστάσεις” ή “διαγωνισμοί” πυρρίχιου από νεαρές χορεύτριες, ανάμεσα σε δυο από τις οποίες (που διαδοχικά ανέβαιναν στο βάθρο) ο θεατής έπρεπε να επιλέξει. Η ορχούμενη πυρριχίστρια στο μέσον κινεί τα νήματα στην εξέλιξη της σκηνής. Βρίσκεται σε διασκελισμό, ή άλμα, μιμούμενη επίθεση κατά του αντιπάλου. Το κορδόνι στην κνήμη αλλά και στο μηρό, που συνήθως απολήγει σε θύσανο, ενισχύει την υπόθεση ότι πρόκειται για “επαγγελματίες” χορεύτριες, και μάλιστα εταίρες, καθώς μας παραπέμπει σε παραστάσεις γυμνών, νεαρών εταίρων.
Η επόμενη ομάδα των παραστάσεων πυρριχιστριών σε συμπόσια είναι ίσως η μόνη στην οποία το πλαίσιο που κινούνται οι χορεύτριες είναι τόσο σαφές. Γνωρίζουμε το χώρο, γνωρίζουμε τα πρόσωπα που απεικονίζονται στην παράσταση και, το σημαντικότερο, γνωρίζουμε το σκοπό της όρχησης των νεαρών χορευτριών, που δεν είναι άλλος από ψυχαγωγικός. Το κλίμα είναι έντονα ερωτικό, και σ’αυτό συμβάλλει το παιχνίδι του “κοττάβου” που παίζουν οι συμποσιαστές, όπως βλέπουμε στην εικ. 5. Η πυρριχιστρια είναι γυμνή και φορεί κορινθιακό κράνος. Η μορφή είναι πολύ ενδιαφέρουσα γιατί εμφανίζει ένα στοιχείο που συναντούμε για πρώτη φορά. Σε κάποιες από τις προηγούμενες παραστάσεις είχαμε διαπιστώσει την απουσία ενός από τα όπλα, ή την αντικατάσταση του. Εδώ η πυρριχιστρια, καθώς ορχείται, κρατά δύο στρογγυλές ασπίδες, “πραγματικά” όπλα μάλλον, το βάρος των οποίων δεν φαίνεται να τη δυσκολεύει. Τα ενωμένα πόδια της δείχνουν ότι μόλις έχει ολοκληρώσει ένα άλμα και έχει πιθανόν τελειώσει το χορό της. Μάλλον πρόκειται για μια φιγούρα του γυναικείου πυρρίχιου, αφού σε πραγματική άμυνα δεν εμφανίζονται ποτέ δύο ασπίδες.

Στην τελευταία εικ. 6 απεικονίζεται πυρριχίστρια μπροστά σε ναό με άγαλμα της θεάς Αρτέμιδος. Ο χώρος είναι υπαίθριος, όπως φανερώνει ο βωμός και η πρόσοψη ναού. Πρόκειται δηλαδή για ιερό. Η χορεύτρια αναπαριστά θέση άμυνας και ταυτόχρονης ετοιμασίας για επίθεση. Η παράσταση είναι πολύ σημαντική, λόγω της μοναδικότητας της, γιατί μας δείχνει μια πτυχή του γυναικείου πυρρίχιου που δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα. Ο χορός εδώ δεν είναι ψυχαγωγικός ούτε συνδέεται με άνδρες θεατές και συμπόσια. Είναι θρησκευτικής φύσης, ίσως αναβίωση ενός παλιού ένοπλου χορού σε ιερά της Αρτέμιδος, υπό την ιδιότητα της θεάς, που σχετίζεται με μάχες. Πιθανόν στη σκηνή αυτή να μην πρόκειται για πυρριχίστρια-εταίρα, όπως προηγουμένως, αλλά για νεαρή κοπέλα που στη γιορτή της θεάς χόρεψε προς τιμήν της.
Το θέμα του γυναικείου πυρρίχιου διακοσμεί 10 σχήματα αγγείων. Διαπιστώνουμε ιδιαίτερη προτίμηση στα αγγεία που χρησιμοποιούνταν στα συμπόσια, όπως οι κρατήρες και οι υδρίες, και οτα αγγεία που χρησιμοποιούνταν από τις γυναίκες στην καθημερινή ζωή, όπως οι υδρίες, οι λήκυθοι και οι πυξίδες. Παρατηρούμε επίσης ότι υπάρχουν αγγειογράφοι που έχουν ζωγραφίσει το θέμα οε αγγεία περισσότερο από μια φορά, είτε γιατί τους ήταν αγαπητό είτε γιατί τους ζητήθηκε. Από αυτούς, οι ζωγράφοι της Φιάλης, του Cassel, του Μονάχου 2335 και η ομάδα του Πολυγνώτου σχετίζονται μεταξύ τους, αφού κινούνται γύρω από το καλλιτεχνικό εργαστήριο του Ζ. του Αχιλλέα και αυτού της Φιάλης, ή έχουν επαφή μαζί τους.
Ανακεφαλαιώνοντας, ας αναφέρουμε ότι οι τρεις μορφές, με τις οποίες εμφανίζεται ο γυναικείος πυρρίχιος στις παραστάσεις μέσα από τις έξι εικονογραφικές κατηγορίες που εξετάσαμε, είναι οι εξής: α) Εξάσκηση χορευτριών, β) Ψυχαγώγηση ανδρών σε συμπόσιο ή ψυχαγώγηση γυναικών μεταξύ τους στο γυναικωνίτη, γ) Εκτέλεση του χορού οτα πλαίσια της λατρείας της Αρτέμιδος. Και στις τρεις περιπτώσεις πρόκειται για “μιμητικό” χορό. Οι χορεύτριες, μιμούμενες κάποιες κινήσεις και στάσεις, αναπαριστούν μια μάχη σε διάφορες χρονικές στιγμές της. Τα όπλα τους δεν είναι πάντοτε πραγματικά, ίσως γιατί λόγω του νεαρού της ηλικίας τους δεν ήταν δυνατόν να κινηθούν με τόσο βαριά και επικίνδυνα αντικείμενα, ίσως γιατί αυτά ήταν ακόμα και δύσκολο να αποκτηθούν. Η εκτέλεση του χορού τους είναι καθαρά ατομική και δεν απαιτεί την παρουσία αντιπάλου, του οποίου η ύπαρξη είναι νοητή. Στις παραστάσεις όπου εμφανίζονται άνδρες-θεατές επικρατεί ερωτικό κλίμα. Παρ’όλα αυτά δε συναντούμε κάποιο στοιχείο που να συνηγορεί με την άποψη ότι η πυρριχιστρια εκτός από το χορό της είναι και σεξουαλικά διαθέσιμη σ’αυτούς. Στις σκηνές συμποσίου δεν αποκλείεται η αντιστροφή του ρόλου (γυναίκα που μάχεται) να έπαιρνε μια κωμική χροιά εξαιτίας της παραδοξότητας της, γεγονός που δέχονταν οι άνδρες ευχάριστα. Όσον αφορά τη λατρεία της Αρτέμιδος, μας είναι άγνωστος ο ρόλος που έπαιξε ο γυναικείος πυρρίχιος χορός σ’αυτή.
Ο πυρρίχιος δεν ξεχάστηκε με το πέρασμα του χρόνου. Η πολεμική του φύση, το πάθος των χορευτών και η αγωνιστικότητα που ενέπνεε έχουν διατηρηθεί στους παραδοσιακούς χορούς του Πόντου, πάντοτε με το όνομα “πυρρίχιος”.



Πηγή: http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/07/blog-post_8511.html

http://www.arxaiologia.gr/assets/media/PDF/migrated/1454.pdf