οτι παραγει η ψυχη...με λεξεις και εικονες...

χαθηκα παλι...και ξεχαστηκα...
απ'ολους ενιωσα μιλια μακρια...
μοναχα πονο και δακρυ ατελειωτο
ειχε να δωσει καθε βραδυα...
εδωσα!ελεγα κι ομως δεν μου δωσαν...
εδωσα!ελεγα,αδειασα πια!
ψυχη μου αστο,
παμε να φυγουμε...
οχι αλλο πονο...
οχι ξανα...
και της ψυθιριζα,και της τραγουδαγα..
για την πικρια...την μοναξια...
και εκεινη μικραινε...και ολο μικραινε...
μεσα στου ειναι μου την ερημια...
κι ολο τις μιλαγα,με λογια ασχημα...
γεματα μισος...λογια βαρια...
Μα καποιο βραδυ,τα ματια σηκωσε...
και μεσ'τα ματια με κοιτα...
κι απο το στομα της τρεις λεξεις βγηκανε
που με σημαδεψαν βαθια....
για ολα αυτα...εσυ τι εκανες...;
εδωσες λες...και φτανει πια...
σε μενα ομως πεσ'μου τι εδωσες..;
κοιτα τα χαλια μου!κοιτα καλα!
οπλο βαρυ στο εγω σου προσφερες
να με σκοτωνει σιγα-σιγα...
Που ειναι τα ρουχα μου;φινα και αιθερια
απο του απειρου τον αργαλειο...
γυμνη με αφησες...δεν με προστατευσες
απο του μισους το βιασμο...
εμπρος σου στεκομαι λοιπον,
και ακουμε...ειμαι εσυ,και εισαι εγω...
αγαπη ντυσεμε και σου υποσχομαι
μαζι θα διωξουμε καθε κακο...

Αααα! ¨εχουμε κι άλλη ποιήτρια εδώ! Μπράβο κορίτσι!

Δανάη

ψυχη βαθια..Ελευθερη...
Νιωθει..Σκιρτα...
κι υστερα ψαχνει...
Σαν πεταλουδα πλησιαζει τη φωτια...
Σαν μαγεμενη απο το φως
γυρω γυρνα...
Μα δεν γνωριζει...Δεν εχει μαθει...
Δεν ξεχωριζει πως το φως απο το Φως
ειναι αλλο...Και πλησιαζει...
Και ξεγελιεται απο την ψευτικη τη θερμη...
Και ξεγελιεται κι ολο παει πιο κοντα...
Θαρρει πως Φως καθαριο ειν' η φωτια...
Κι η ζεστασια της πως αγαπη ξεχειλιζει...
Μα ειναι φωτια...
Κι οταν αρχιζει και της καιει τα φτερα,
οταν πια βλεπει ,νιωθει πως θα πεσει...
Ελευθερωνετε!
Χωρις φτερα πεταει...Πεταει ψηλα!
Κι αναγνωριζει...που ειναι το Φως...!
Και δεν υπαρχει πια αναγκη να το ψαχνει...
Ειναι εκει...
Ειναι και μεσα...
Ειναι και γυρω...
Ειναι η ιδια πια το Φως που λαχταρουσε...
Και ειναι Ελευθερη!

Ψαχνω να σε βρω...
που εισαι που να κρυβεσαι...
μα απο μενα ,γιατι;
εγω σε πιστεψα...
δεν εκανα αυτο που διεταξες;
δεν εδωσα το λιγο απο το τιποτα;
δεν εδωσα το πολυ απ'το περισσιο;
γιατι δεν φανερωνεσε;
που να σε ψαξω;
σ'εψαξα στα λογια...
κι υστερα στα βλεμματα...
εφτασα στις πραξεις...
απογοητευση...
σ'εψαξα στο μεσα...
κι υστερα στο εξω...
πουθενα...
δεν σε βρηκα πουθενα...
γιατι να κρυβεσαι;
τι πρεπει να κανω
για να φανερωθεις;
τι πρεπει να κανω
για να λαμψεις;;
''λαμπω μου λες...''
''μεσα σου λες...''
και λεω...οχι...
δεν ειναι αρκετο!
μια φλογα μονο...και τοσο σκοταδι...
που εισαι;φανερωσου!
σε λενε Αγαπη...σε φωναζω...

Απλα...προσπαθησα....αυτα τα ματια ειναι φοβερα...αν σκεφτεις τι εχουν δει..!

Πρωτη προσπαθεια με λαδι...και τα δακτυλα μου πιο χρησιμα απο τα πινελα!

Αγγελικούλα μας;;;;;;;; Εσύ τα ζωγράφισες; Μπράβοοοοοοο! Πολύ όμορφααααα!!!!

Αγγελική τώρα τα διάβασα τα ποιηματά ειναι πολύ ωραία και η ζωγραφική επίσεις !!!!

Γεμάτα συναισθήματα....

Ευχαριστω για τα καλα σας λογια,παρα πολυ!

Το μεγαλο μου απωθημενο...να μπορουσα να γραφω και να ζωγραφιζω σωστα!

Τωρα βεβαια δεν ειναι πια ''απωθημενο''...

Κι αφου ηρθε στην επιφανεια,μενει να το αφησω να ''αναπνευσει''...

Μου ειπε,''ποτε δεν ειναι αργα...''

Ναι,ισως ειναι αργα για να μαθω ολες τις τεχνικες,τις μεθοδους,την ιστορια,την ορολογια...

...αλλα σιγουρα δεν ειναι ουτε και θα ειναι ποτε αργα,να εκφραζω οτι νιωθω με τη γραφη και τη ζωγραφικη...

Η ανιψια μου παει για φιλολογος,και με μαλωνει γιατι βαζω συνεχως αποσιοπιτικα....(!)

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ!Κι αυτο αρκει....

Οπως επισης μου αρεσει να χρωματιζω με τα δακτυλα μου...

Δεν περιμενω πια τη βαθμολογια!Τι ωραια!

Αν και η δικη σας ενθαρυνση,τα δικα σας ομορφα λογια μετρανε για μενα σαν ενα μεγαααλο αστραφτερο εικοσαρι...

Υπέροχες οι ζωγραφιές σου, ειδικά η δεύτερη. Δεν μπορώ να μιλήσω για τα ποιήματα σου, γιατί δεν τα πάω και πολύ καλά με την ποίηση.Διαβάζοντας το τελευταίο σου μύνημα, μου ήρθε στο μυαλό πρώτα ο Βινσεντ Βαν Γκογκ και έπειτα κάποια λόγια της Αιθηρόης..

Η ποιότητα
μοιάζει να είναι πράγματι δικό μας έργο, εκ των πραγμάτων, μιας και
δημιουργούμε ως έκφραση της δικής μας ουσίας και ανάγκης… ανάγκης να
εκφράσουμε τον εαυτό μας…
...
Και
είναι γεγονός, πως η Φύση έχει την δική της αίσθηση δικαίου, όπως την
λες… διότι η Φύση δεν έχει τον διαχωρισμό του όμορφου ή του άσχημου,
καλού ή κακού… αυτό είναι δική μας αντίληψη…
...
Αποφασίστε… αλλάξτε μέσα σας, τον τρόπο σκέψης… επιλέξτε συνειδητά σε αυτό που θέλετε… πράξτε σύμφωνα με αυτό…

Και δεν χρειάζεται να περιμένετε να μιλήσετε σε χιλιάδες, ή να πράξετε, να επέμβετε σε χιλιάδες…

Αυτό που μπορείτε… στον διπλανό σας, στους γύρω σας…

Διότι τα πάντα ρέουν… κυκλοφορούν… μεταδίδονται… μεταφέρονται… απλώνουν… όπως ο σπόρος που τον μεταφέρει ο άνεμος…

Από
χέρι σε χέρι… τίποτε δεν γίνεται τυχαία… ποτέ δεν ξέρεις, ποιο χέρι
είναι αυτό, που θα φυτέψει τον σπόρο σου… ιδέα… για να γίνει δέντρο…
κόσμος…

Διαλέξτε το «καλύτερο» και «δώστε» το στον διπλανό σας…
...
και αυτό που είναι από άλλο κείμενο..

Οι άνθρωποι έχουν
τόσες ανασφάλειες και φοβίες, που παρ όλο που επιμένουν για την αλήθεια
και δηλώνουν με πειθώ πως θέλουν ειλικρίνεια… δεν το εννοούν… δεν είναι
έτοιμοι…

Περισσότερη ανάγκη έχουν την θετική ψήφο των υπολοίπων…

Άμυνες… άμυνες…

Έχουν
μάθει συγκεκριμένα… διαστρεβλωμένα… γεννήθηκαν με ένα προπατορικό
αμάρτημα… και όλη η ζωή, μια προσπάθεια εξιλέωσης… (πώς να μην χαμογελώ σ
αυτήν την σκέψη;)

Και
όλες τις επιβεβαιώσεις για τον εαυτό, τις γυρεύουν από τους άλλους…
διότι οι άλλοι τους δείχνουν ποιοι είναι… πόσο είναι… αν είναι… τι
είναι… έτσι έμαθαν… η διαστρέβλωση που λέγαμε…

Μία διαρκή προσπάθεια του ανθρώπου να γίνει αποδεκτός…

Το καταλαβαίνεις το… άδικο;

Δεν κατανοούν πως η αλήθεια, δεν έχει «φύλο»… κακή αλήθεια… καλή αλήθεια…

(συγνώμη Αιθηρόη , που τα χρησιμοποίησα κομματάκι , κομματάκι, αλλά ήταν , είναι και θα είναι μια μεγάλη αλήθεια για μένα αυτά τα λόγια σου, και μια μεγάλη βοήθεια στην εξέλιξη μου ως άνθρωπος.
Αγγελικούλα μας, οι άνθρωποι στην προσπάθεια τους για "πρωταθλητισμό", επικεντρώνουν τις δυνάμεις τους στην κατάκτηση της πρωτιάς και στο να αγγίξουν το τέλειο, για να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους και όχι για να καλυτερεύσουν τις επιδόσεις τους πρός όφελος της εξελικτικής τους πορείας και κατά συνέπεια της εξέλιξης της κοινωνίας. Η ανηψιά σου, είναι επίσης πολύ αυστηρή,(αυτό το λέω, γιατί κάποια στιγμή σε είχε χαρακτηρήσει "Μέρκελ"), ίσως να πρέπει όλοι να πάψουμε να είμαστε αυστηροί με τους άλλους και να γίνουμε περισσότερο αυστηροί με τους ευατούς μας, δίνοντας το παράδειγμα στους υπόλοιπους , για μια νέα συνέχεια.
Συνέχισε να ζωγραφίζεις, τα δάχτυλα σου είναι θαυματουργά,σκέψου πόσα πιο πολλά θα είχε αφήσει ο Βίνσεντ αν δεν σύγκρινε τον ευατό του με αυτό που θεωρούσε τέλειο ,στην εποχή του. Σκέψου, πόσο αλλιώτικα θα είχε ωφελήσει την ανθρώποτητα , αυτό του το "πάντρεμα" διαφορετικών τεχνοτροπιών, αν δεν είχε μέσα τουτο το "σαράκι" της ζήλιας. Πόσο πολύ θα είχε ωφεληθεί η ανθρωπότητα.. )

Μπράβο ΑΓΓΕΛΙΚΗ! Κι ελπίζω να δούμε πολλές δημιουργίες σου. Συνέχισε έτσι! Και συμφωνώ απόλυτα με την nnan. Που ξέρει να ξεχωρίζει τα διαμάντια. Θέλω τώρα να πω ότι είμαι πολύ περήφανος για τους φίλους μου. Φίλοι μου! Σας ευχαριστώ!

Αγγελικούλα μας, οι άνθρωποι στην προσπάθεια τους για "πρωταθλητισμό", επικεντρώνουν τις δυνάμεις τους στην κατάκτηση της πρωτιάς και στο να αγγίξουν το τέλειο, για να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι από τους άλλους και όχι για να καλυτερεύσουν τις επιδόσεις τους πρός όφελος της εξελικτικής τους πορείας

Eχεις δικιο,ετσι ειναι....με αποτελεσμα να στηνω εναν ''τοιχο''η ιδια στον εαυτο μου,πιστευοντας οτι δεν εχω τις ικανοτητες να ''φτασω καπου'',απλα εμενα στασιμη,αδρανης...χανοντας την χαρα που προσφερει απλα και μονο η δημιουργια...

Για τον βαν γκογκ δεν γνωριζω,θα το κοιταξω,γιατι μου κεντρισες την περιεργεια!

Αναρχε σ'ευχαριστω!Κι εγω νιωθω οπως εσυ...Υπερηφανη και πολυ τυχερη...

ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ!

(Τι επαθαν τα γραμματα;;)

Τι ωραία που ζωγραφίζετε! Και τα αγγελάκια μου άρεσαν και το σκίτσο. Θαυμάζω τους ζωγράφους! Το θεωρώ εξαιρετικό ταλέντο! Όπως και την συγγραφή! Χαίρομαι για εσάς κυρία ΑΓΓΕΛΙΚΗ!
Κυρία nnan που μπορώ να διαβάσω τα κείμενα που βάλατε; Σας ευχαριστώ!

Αγγελικη ενα μεγαλο μπραβο κι απο μενα για τα ποιηματα κ τη ζωγραφικη σου!!Μου αρεσουν πολυ!!Εχεις πολυ καλο χερι!!Συνεχισε ετσι!!

Καλή σας μέρα... (το παλεύω, δεν κοροϊδεύω)(χεχεχε)(η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή ..μωρό μου)

Καλή σου μέρα Μαριλένα μας, μάλλον τώρα θα είσαι στην τάξη σου και θα αγναντεύεις έξω από το παράθυρο....
Νομίζω ότι εννοείς τα κείμενα της Αιθηρόης τα οποία είναι εδώ : http://www.aoratos-naos.com/t1792p27-topic
(νομίζω ότι θα πρέπει να διαβάσεις ίσως όλες τις ελίδες του θέματος)
και εδώ : http://www.aoratos-naos.com/t738p189-topic
όπου δεν χρειάζεται να διαβάσεις όλες τις σελίδες. Σε φιλώ

πολυ μου αρεσαν....ευχαριστω!Αυτα τα δυο,με εναν παραξενο τροπο ξυπνουν μεσα μου συναισθηματα ομορφα,ζεστα,μια γλυκα,μια νοσταλγια,ο συνδιασμος των χρωματων αποπνεει κατι μαγικο,ολα ειναι ζωντανα,οι θαμωνες,τα επιπλα,ο δρομος,κι αυτος ο ουρανος,μοιαζει με υποσχεση!

"Έναστρη νύχτα"
Οι πινελιές του Vincent van Gogh φανερώνουν "κίνηση" , λέει στο wiki

Τάχα πως είναι ζωή δική μας...

Με τις ανάσες μετρημενες με το ζύγι...

Με τις ματιές τις κλεφτές στα ονειρα μας...

Με τα ακούσματα τα άδεια απο ουσία...

Με τις κινήσεις μας ρολόγια κουρδισμένα...

ΤΙΚ-ΤΟΚ...ΤΙΚ-ΤΟΚ...

Με τις καρδιές να ακούν μοναχα αυτόν τον ηχο...

Και συναισθήματα αιωνια κλειδωμενα...

ΤΙΚ-ΤΟΚ...ΤΙΚ-ΤΟΚ..

Με κάθε ανάσα κι ένας χτύπος να ζυγισουν...

να τον μετρησουν...

να μην ξεφυγει απο το μέτρο ούτε στάλα...

ΤΙΚ-ΤΟΚ...ΤΙΚ-ΤΟΚ...

Νιώσε...παρε ανασα...κι ακου...

ΤΙΚ-ΤΟΚ...ΤΙΚ-ΤΟΚ...

Νιωθεις;

ΤΙΚ....ΤΟΚ...

Τωρα τ'ακους;

ΤΙΚ...ΤΟΚ...

Ανασαινεις...;

Μπορεις ακομα...;