Εξερευνητές του κόσμου των διαυγών ονείρων...

Εχω αρκετο καιρο,περιπου πεντε χρονια τωρα που βλεπω ενα αρκετα παραξενο ονειρο.
Οπως εχω ξαναγραψει απο μικρη ειχα συνειδητα ονειρα.
Στο συγκεκριμενο ομως υπαρχει μια βασικη διαφορα.
Ενω γνωριζω πως ονειρευομαι δεν μπορω να παρω τον ελεγχο στο παραμικρο.
Καθε φορα αλλαζει το τοπιο παραμενει ομως η ιδια κατασταση.
Ξαφνικα λοιπον -μεσα στο ονειρο-περνα απο το νου μιυ η σκεψη οτι η γη ειναι ενας πλανητης ο οποιος λογω της βαρυτητας συγκρατει ολους μας επανω του.
Η επομενη σκεψη-κι ενω εχω πλεον καταλαβει τι θα συμβει διοτι θυμαμαι απο αλλες φορες -ειναι οτι αυτο δεν ισχυει για μενα!
Αρχιζω λοιπον αρχικα να νιωθω οτι ειμαι...αναποδα,χανω τον προσανατολισμο μου,κατι σαν αυτο που παθαινουμε βουτωντας  στην θαλασσα(το επαθα καποτε κι ηταν απαισιο...μπερδεψα το "πανω"με το "κατω" πανω σε παιχνιδι...)...
Υστερα νιωθω την καρδια μου να χτυπα πολυ εντονα,φοβαμαι κι ας γνωριζω πως ειναι ονειρο...
Δυσκολευομαι να κρατησω την ψυχραιμια μου,προσπαθω,αλλα αισθανομαι ολο και πιο "ελαφρια"και σιγα σιγα "φευγω",χανω την επαφη με την γη,αιωρουμαι και βλεπω τον κοσμο απο κατω μου ολο να μικραινει,απομακρυνομαι και εξακολουθω να νιωθω τρομο παρολη την γνωση πως προκειτε για ονειρο...
Η γη ειναι πλεον ενας τεραστιος "ογκος" μπροστα μου....συγνωμη αλλα δεν μπορω να δωσω καλυτερη περιγραφη...
Ολο απομακρυνομαι,ο τρομος,το αγχος μεγαλωνουν διοτι δεν θελω να το κανω αυτο,η σκεψη μου ειναι οτι δεν θελω να το ζησω αυτο!
Ξυπνω με ταχυκαρδια και με την αισθηση της ελλειψης βαρους για δευτερολεπτα.
Ειναι λιγος καιρος που το ονειρο επαναλαμβανεται ολο συχνοτερα...
Εχω δει οτι βγαινω στο διαστημα,οτι επιπλεω στο συμπαν...κι ηταν ευχαριστο...
Αυτο το ονειρο διαφερει.
Με αγχωνει,με δυσαρεστει.
Καποιες φορες κατα την διαρκεια της ημερας νιωθω τον αποπροσανατολισμο για πολυ λιγο,ενα λεπτο ισως.
Τον ιδιο αποπροσανατολισμο που αισθανομαι και στο ονειρο.
Εκνευριζομαι και...ανυσηχω...
Αιθηροη η οποιος αλλος επιθυμει ...η αποψη,η γνωση σας;
 

Αγγελική,θα σου πω την πρώτη-πρώτη σκέψη μου:
Βέρτιγκο (ίλιγγος),αποκαλείται συχνά και ως η νόσος των πιλότων,όπου την στιγμή που κοιτάνε τον ορίζοντα,(συγκεκριμένο παράδειγμα:την νοητή γραμμή που χωρίζει τον ουρανό με την θάλασσα)δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το πάνω με το κάτω και σε αυτήν την κατάσταση,του χωρικού αποπροσανατολισμού,αδυνατούν να αποφασίσουν αν θα πάνε πάνω ή κάτω.

Θα μπορούσε η εμπειρία σου να είναι μνήμη,να πιλοτάριζες κάποτε και ίσως να μην ήταν ευχάριστη εμπειρία.πχ,πόλεμος ή θα μπορούσε να είναι ένα μήνυμα από τον οργανισμό σου να κοιτάξεις λίγο τον λαβύρινθο σου[σε ωρλ],γιατί πολλές φορές,το σώμα βρίσκει τρόπους να εισακουστεί και μέσα από τα όνειρά μας.
Αυτά,ως πιθανές εκδοχές πάντα.

Ευχαριστώ ladosifa.
Έχεις δίκιο, πρέπει να πάω σε ορλ καθώς έχω θέμα, έχω ιγμορίτιδα.
Δεν το σκέφτηκα...!
Πιλότος όμως...μπααα...!
Οι ταινίες με αερομαχιες μου προκαλούν αφόρητη...πλήξη!
Σε αεροπλάνο δύο φορές έχω μπει ούτε κρύο ούτε ζέστη, κανένα ιδιαίτερο συναίσθημα...σε αντίθεση με τον άνδρα μου...χι χι χι

Ναι,να πας,να σε φροντίσεις...
Εύχομαι να βρεις όμως έναν καλό γιατρό,να είναι άνθρωπος πρώτα και μετά τιτλούχος..άλλο γιατρός και άλλο θεραπευτής.

Θα ήθελα να προσθέσω κάτι που μου είχε πει κάποτε η Αιθηρόη. Είναι ένα απόσπασμα από μία μεγάλη συζήτηση που είχαμε.
Αυτό το απόσπασμα έχει πολλές οπτικές. Και γενικότερα τα λόγια της, έχουν εξηγήσεις κι απαντήσεις που εξαρτιόνται από αυτόν που έχει απορία κι απ αυτόν που αναζητάει. Είναι αυτό που λένε, πολυδιαστατικά. Όπως το λέει και στη πρώτη παράγραφο του αποσπάσματος.

*Καλέ μου φίλε, η πραγματικότητα είναι απόλυτα εξαρτόμενη από αυτόν που την παρατηρεί, την επεξεργάζεται και την εξηγεί.

Για να φτιάξει κάποιος μια κοινή, για πολλούς, πραγματικότητα, χρειάζεται να εκπαιδεύσει με τον ίδιο τρόπο, την λογική και την σκέψη των πολλών, δημιουργώντας (όσο το δυνατόν) μια κοινή αντίληψη, με κοινά γνωρίσματα πίστης. Και κάποιοι κατανάλωσαν πολύ κόπο και χρόνο για ένα τέτοιο... κατασκεύασμα.

Αυτό όμως, είναι για μία άλλη συζήτηση.

Τα όνειρα, διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, διότι πηγάζουν από τον χώρο εκείνον, που δεν έχει παραδοθεί στα χέρια των "ειδικών" (διότι δεν έχουν καταφέρει ακόμη να τον ελέγξουν)... από τον χώρο του επαναστάτη και αντάρτη νου, που προτιμά την αλήθεια που εκπροσωπεί ως ουσία, από οποιοδήποτε ερεθιστικό εθισμό ή φόβο. Και για τον λόγο αυτόν, τα όνειρα, είναι στιγμές ειλικρίνειας και βοήθειας, που προσφέρει ο Εαυτός στον εαυτό.*

Και νομίζω ότι ο εαυτός σου κάτι θέλει να σου πει, και στο λέει καιρό τώρα. Αγαπητή ΑΓΓΕΛΙΚΗ, κι εγώ θα σε συμβούλευα μια επίσκεψη σε γιατρό. Έλεγξε τα αυτιά σου και τα μάτια σου. Και θα ήταν πολύ χρήσιμο να σε δει και ένας νευρολόγος, μήπως χρειαστεί να κάνεις εγκεφαλογράφημα. Κάποιο παλιό χτύπημα, κάποια φλεγμονή σε νεύρο, μπορεί να δημιουργήσει τέτοια συμπτώματα. Αν όλα βγουν καθαρά και το εύχομαι απ την καρδιά μου, ψάξε να βρεις πως και πότε σου συμβαίνει. Ίσως να οφείλονται σε κάποιον ψυχολογικό παράγοντα.

Στάσου όρθια. Κλείσε τα μάτια και τέντωσε τα χέρια στο πλάι. Ζαλίζεσαι; Κάνε το ίδιο με τα χέρια τεντωμένα μπροστά. Ζαλίζεσαι; Κάνε το ίδιο, με το ένα πόδι σηκωμένο σαν κουτσό. Ζαλίζεσαι; Φρόντισε να μην είσαι ανάμεσα σε έπιπλα και κοντά σε τοίχο, μήπως χρειαστεί να στηριχτείς. Αν έστω και σε μία απαντήσεις ναι, ξεκίνα με ωτορινολαρυγγολόγο. Και να μην ανησυχείς, όλα διορθώνονται. Ότι κι αν προκύψει. Αλήθεια σου το λέω. Να είσαι καλά!

Άρης έγραψε:

Θα ήθελα να προσθέσω κάτι που μου είχε πει κάποτε η Αιθηρόη. Είναι ένα απόσπασμα από μία μεγάλη συζήτηση που είχαμε.
Αυτό το απόσπασμα έχει πολλές οπτικές. Και γενικότερα τα λόγια της, έχουν εξηγήσεις κι απαντήσεις που εξαρτιόνται από αυτόν που έχει απορία κι απ αυτόν που αναζητάει. Είναι αυτό που λένε, πολυδιαστατικά. Όπως το λέει και στη πρώτη παράγραφο του αποσπάσματος.

*Καλέ μου φίλε, η πραγματικότητα είναι απόλυτα εξαρτόμενη από αυτόν που την παρατηρεί, την επεξεργάζεται και την εξηγεί.

Για να φτιάξει κάποιος μια κοινή, για πολλούς, πραγματικότητα, χρειάζεται να εκπαιδεύσει με τον ίδιο τρόπο, την λογική και την σκέψη των πολλών, δημιουργώντας (όσο το δυνατόν) μια κοινή αντίληψη, με κοινά γνωρίσματα πίστης. Και κάποιοι κατανάλωσαν πολύ κόπο και χρόνο για ένα τέτοιο... κατασκεύασμα.

Αυτό όμως, είναι για μία άλλη συζήτηση.

Τα όνειρα, διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, διότι πηγάζουν από τον χώρο εκείνον, που δεν έχει παραδοθεί στα χέρια των "ειδικών" (διότι δεν έχουν καταφέρει ακόμη να τον ελέγξουν)... από τον χώρο του επαναστάτη και αντάρτη νου, που προτιμά την αλήθεια που εκπροσωπεί ως ουσία, από οποιοδήποτε ερεθιστικό εθισμό ή φόβο. Και για τον λόγο αυτόν, τα όνειρα, είναι στιγμές ειλικρίνειας και βοήθειας, που προσφέρει ο Εαυτός στον εαυτό.*

Και νομίζω ότι ο εαυτός σου κάτι θέλει να σου πει, και στο λέει καιρό τώρα. Αγαπητή ΑΓΓΕΛΙΚΗ, κι εγώ θα σε συμβούλευα μια επίσκεψη σε γιατρό. Έλεγξε τα αυτιά σου και τα μάτια σου. Και θα ήταν πολύ χρήσιμο να σε δει και ένας νευρολόγος, μήπως χρειαστεί να κάνεις εγκεφαλογράφημα. Κάποιο παλιό χτύπημα, κάποια φλεγμονή σε νεύρο, μπορεί να δημιουργήσει τέτοια συμπτώματα. Αν όλα βγουν καθαρά και το εύχομαι απ την καρδιά μου, ψάξε να βρεις πως και πότε σου συμβαίνει. Ίσως να οφείλονται σε κάποιον ψυχολογικό παράγοντα.

Συμφωνώ και επαυξάνω! Και χαίρομαι που δεν παραμελούμε να τονίζουμε την φροντίδα της ιατρικής επιστήμης.

Αγαπητέ μου Άρη τα λόγια της Αιθηρόης είναι πάντα ένας θησαυρός. Και μακάρι όλες αυτές οι συζητήσεις που έχουν γίνει σε προσωπικό επίπεδο, να ήταν ανοιχτές σε όλους.

Σας ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες και το ενδιαφερον σας!
Αρη εκανα οπως μου ειπες και εκτος μιας μικρης ασταθειας δεν μπορω να πω οτι ζαλιστηκα.
Οπως και να εχει θα επισκεφθω γιατρο βεβαια!
Να ειστε καλα!
 

ΑΓΓΕΛΙΚΗ μας να το φροντίσεις. Εγώ είχα παρόμοια με σένα συμπτώματα. Κυρίως όταν κυκλοφορούσα στο δρόμο με πολύ κόσμο, στο λεωφορείο, στο αυτοκίνητο. Σε συναυλίες δεν έχω πάει ποτέ. Με πιάνει πανικός. Βέβαια τώρα είμαι πολύ καλύτερα. Με την κατάλληλη βοήθεια, κατάλαβα ότι το πάθαινα από φόβο εγκλωβισμού. Για να καταλάβεις, όταν είμαι θυμωμένη, και στο κλουβί με τα λιοντάρια μπαίνω. Όμως στα ήρεμα μου, ασανσέρ έβλεπα και ένιωθα μαίρη πόπινς, άλλαζε το πάνω με το κάτω. Το μυαλό μου βραχυκύκλωμα! Και ποτέ δεν είχα καταλάβει ότι φοβόμουνα κάτι.

Μόλις βρήκα την αιτία, μπόρεσα να το αντιμετωπίσω.
Δεν λέω πως σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, μόνο την περίπτωση μου σου εξήγησα, μήπως σε βοηθήσω σε κάτι.
Σου εύχομαι τα καλύτερα!