2. Ο κόσμος των ονείρων...

Όνειρα... στιγμές σε έναν άγνωστο χωροχρόνο.
Ο κόσμος των ονείρων ήταν ανέκαθεν μία άβατη περιοχή.
Εκεί όπου αλήθεια και ψέμα δεν έχουν καμία σημασία.

Έχουν προσπαθήσει πολλοί να ερμηνεύσουν την διαδικασία αυτή του εγκεφάλου
και έχουν υπάρξει διάφορες απόψεις.
Καταλήγοντας σε κάποια μισά συμπεράσματα, σκέφτομαι πως:

-Πως τα όνειρα είναι τα συναισθήματα που δεν εκφράζουμε και καταπιέζουμε
βαθιά μέσα μας και εκτονώνονται με την μορφή ονείρων. Συναισθήματα όπως
φοβίες, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, καταχωνιασμένος θυμός κτλ.
-Πως είναι σκέψεις που δεν εκφράζουμε.
-Πως είναι πράγματα που εισέβαλαν μέσα μας και δεν συνειδητοποιήσαμε
και έρχονται με την μορφή εικόνων και δηλώνουν την παρουσία τους.
-Πως ο χώρος των ονείρων είναι ένας... κάδος ανακύκλωσης, όπου ο εγκέφαλος
φροντίζει από μόνος του να απαλλαγεί από πράγματα που έμειναν μέσα μας και
δεν μας χρειάζονται πλέον και κατά κάποιο τρόπο το όνειρο... τα εξορκίζει.
-Πως είναι ο τρόπος να πιέζει το υποσυνείδητο το συνειδητό, να επεξεργαστεί
κάποια πράγματα που αρνείται. Φέρνει στην επιφάνεια κρυμμένα ξεχασμένα πράγματα.
-Πως το ένστικτο μας δείχνει γεγονότα που είναι να συμβούν. Το προαίσθημα
μεταφράζει με εικόνες ό,τι δεν μπορεί να κάνει κατανοητό προς τον νου με σκεπτολέξεις.
-Πως μπαίνουμε σε χώρους όπου βλέπουμε γεγονότα έντονα που μέλλουν να συμβούν.
Κι εκεί έχουμε τα λεγόμενα προφητικά όνειρα.

Τα όνειρα είναι εικόνες που μας οδηγούν σε αισθήματα και σκέψεις με εικόνες, γιατί έτσι μιλάει το ασυνείδητο.
Κι έτσι καταλαβαίνει. Η γλώσσα του είναι χρώμα, σχήματα, μορφές.

Όπως και να έχει, πέραν της τελευταίας περίπτωσης, τα όνειρα «υλοποιούνται»
στον καθένα ξεχωριστά, με εικόνες που μόνο εμείς μπορούμε να καταλάβουμε και να εξηγήσουμε.
Χρησιμοποιούν συγκεκριμένο κώδικα. Είναι Κώδικας.
Και αυτός ο κώδικας, είναι προσαρμοσμένος στην δική μας κατανόηση και μόνο.
Δικά μας αρχέτυπα δανείζεται και χρησιμοποιεί.

Ένα σύννεφο δεν έχει την ίδια ισχύ στον δικό μου συναισθηματικό κόσμο, με τον δικό σου/του/της.
Εγώ λατρεύω τον άνεμο. Όταν βλέπω να στέκομαι στην μέση του πουθενά και να
να με φυσάει άνεμος, μου μιλάει γλυκά η ψυχή μου. Κι έτσι είναι.
Για κάποιον άλλον όμως, σημαίνει και του βγαίνει αναστάτωση, γιατί έτσι τον αντιλαμβάνεται τον άνεμο μέσα του.
Όσους ονειροκρίτες και να διαβάσετε λοιπόν, δεν θα έχετε την αναμενόμενη βοήθεια.
Μόνο το ένστικτο και το συναίσθημα που εισπράξατε μπορεί να σας εξηγήσει τι συμβαίνει μέσα σας,
τι θέλει να σας επισημάνει το ασυνείδητο σας και που σας συστήνει να δώσετε προσοχή.
Όλες οι εξηγήσεις... μέσα μας βρίσκονται. Μέσα σας ψάξτε. Αφεθείτε στο ένστικτο σας.
Στα δικά σας αρχέτυπα. Στις δικές σας αποθήκες. Στους δικούς σας κοσμοχώρους.


Τα όνειρα, είναι η γλώσσα του ασυνείδητου.
Ο κόσμος των ονείρων, είναι ένας αόρατος απόκρυφος κόσμος.
Και αυτός ο κόσμος βρίσκεται μέσα μας.
Θυμάμαι, μικρή κοιταζόμουν στον καθρέφτη και με έψαχνα εξονυχιστικά
για να εντοπίσω κάποιο στοιχείο που θα μου έδειχνε, πως είναι κάπου εκεί!
Γελούσε η Αιθηρόη (η Γιαγιά μου) και με άφηνε να παιδεύομαι.
Θύμωνα και της έλεγα πως φταίει ο καθρέφτης που δεν ήταν αρκετά μεγάλος.
Για να με διευκολύνει πήγε και μου πήρε έναν μεγάλο ολόσωμο.
Κάθε φορά που έβλεπα όνειρο πεταγόμουν από το κρεβάτι και έτρεχα μπροστά στο
καθρέφτη, μήπως και βρω κάποια ένδειξη.
Και συνέχιζα να ψάχνω εγώ... και συνέχισε κι εκείνη να γελάει.
Ώσπου άρχισα να εξαγριώνομαι από την αποτυχία μου.
Και ένα πρωί ήρθε από πίσω μου και μου έδεσε τα μάτια.
«Βλέπεις αυτό το μαύρο χάος; Πήγαινε και μην φοβάσαι. Θα βρεις πολλά πράγματα.
Κάπου εκεί είναι και αυτό που ψάχνεις.»

Δεν μπορώ να σας πω πού ακριβώς βρίσκεται, σε ποια «διεύθυνση» εδρεύει και να σας οδηγήσω.
Αλλά ξέρω πως υπάρχει.
Δεν ξέρω την ολοκληρωμένη σημασία του.
Ξέρω όμως πως με βοηθάει.
Πότε με ανταμείβει με όμορφα όνειρα επιβεβαιώνοντας με
για το ότι βρίσκομαι σε καλό σημείο και σύμφωνα με τις εσωτερικές μου σονάτες.
Πότε απαντάει στις ερωτήσεις μου.
Πότε με σκουντάει για να μου τραβήξει την προσοχή όταν το αγνοώ.
Πότε μου ρίχνει χαστούκια για να προσέξω κάτι που επιδεικτικά αρνούμαι.

Υπάρχουν όμως και φορές, που χρησιμοποιώ τον κόσμο αυτό τον μυστικό,
των ονείρων, για να ξεκουράζω την ψυχή και το νου μου.

Αιθηρόη._ 2008-12-03

Ο κόσμος των ονείρων, είναι ένας ενδιάμεσος κόσμος. Όπου δανείζεται από την «πραγματικότητα» και το αόρατο. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε και αυτό που δεν. Από μνήμες και από πιθανότητες.

Τα υλικά του ονείρου είναι εύθραυστα.

Θυμάμαι μικρή πόσο επίμονα υπερασπιζόμουν την άποψη πως υπάρχει κάπου ένας κόσμος, ένας πλανήτης, όπου προετοίμαζαν και δημιουργούσαν τα όνειρα των ανθρώπων.

Μέχρι που βούλιαξα στο κόσμο των ονείρων και βρήκα την δημιουργό των ονείρων μου. Εμένα.
Και όταν προχωρήσεις, βρίσκεις την γέφυρα. Ή πιο σωστά, την μαγική πύλη.

«Βλέπεις αυτό το μαύρο χάος; Πήγαινε και μην φοβάσαι. Θα βρεις πολλά πράγματα.
Κάπου εκεί είναι και αυτό που ψάχνεις.»

Θα πω μόνο πως τίποτα…. μα τίποτα δεν παύει να υπάρχει.
Μια υπέροχη αλχημεία είναι η ζωή! Η όποια ζωή!
Στην όποια μορφή!

Δεν υπάρχει τίποτα που να μην σε εμπεριέχει και δεν υπάρχει τίποτα που να μην εμπεριέχεται σε σένα.

Οι απόψεις που τρέφουμε για τα περισσότερα πράγματα, σχετίζονται από την κουλτούρα, την κοινωνία και τον τρόπο ζωής που μας έμαθαν.

Όταν γνωρίζεις μόνο τα 4 δωμάτια του σπιτιού σου, όλες σου οι πεποιθήσεις και οι κρίσεις, εφοδιάζονται από αυτούς τους χώρους και τα αντικείμενα που περιέχονται σε αυτούς. Ακόμα και το σύμπαν, θα το κατανοήσεις και θα το μεταφράσεις, μέσα από αυτά τα τετραγωνικά και μορφές που γνωρίζεις.

Ο μόνος τρόπος για να ανοίξεις τα όρια του πνεύματος σου και να αρχίσεις να ανακαλύπτεις την δική σου αλήθεια, είναι να αδειάσεις τα πάντα και να ξεκινήσεις από την αρχή.

ioessa έγραψε:

 
Είδα ενα ωραίο όνειρο , ημουν καπου δεν θυμαμε με σιγουρια που , ίσως σε κάποιο μαγαζί μάλλόν , ειδα την Αιθηρόη  μια όμορφη κοπέλα με πράσινα μάτια μέσα στα μάτια της είχε κηλίδες πολυ μικρές μαύρες
ήταν  υπέροχα μάτια !
Τρυφερά μα και αυστηρά κατα κάποιον τρόπο  ! Κάτι μου έλεγε' συμφώνησα μα δεν θυμάμε τι !
Αχ Αιθηρόη καθόσουν κάπου ίσως σε πέτρα δεν ηταν καρέκλα πάντως κάτι μακρύ  φορούσες φόρεμα στα χρώματα της Γής πρασινο καφέ μπορεί και πορτοκαλί  με τα μαλλία σου λυτα
Χαρηκα που το είδα !!!
Ισως θυμιθώ τι μου έλεγες είχα όμορφη αίσθηση, μα και σαν να μου έλεγες να βιαστώ για κάτι και συμφώνησα
Μου άρεσε πολύ  που σε είδα

:cvbzxb: 

Κι εγώ την βλέπω συχνά! Τρυφερή μα και αυστηρή. Αλλά μια αυστηρότητα όχι που σε μαλώνει, αλλά που δείχνει ότι είσαι σημαντική και σε παίρνει πολύ σοβαρά.

Τα όνειρα, είναι η γλώσσα του ασυνείδητου.
Ο κόσμος των ονείρων, είναι ένας αόρατος απόκρυφος κόσμος.
Και αυτός ο κόσμος βρίσκεται μέσα μας.
Θυμάμαι, μικρή κοιταζόμουν στον καθρέφτη και με έψαχνα εξονυχιστικά
για να εντοπίσω κάποιο στοιχείο που θα μου έδειχνε, πως είναι κάπου εκεί!
Γελούσε η Αιθηρόη (η Γιαγιά μου) και με άφηνε να παιδεύομαι.
Θύμωνα και της έλεγα πως φταίει ο καθρέφτης που δεν ήταν αρκετά μεγάλος.
Για να με διευκολύνει πήγε και μου πήρε έναν μεγάλο ολόσωμο.
Κάθε φορά που έβλεπα όνειρο πεταγόμουν από το κρεβάτι και έτρεχα μπροστά στο
καθρέφτη, μήπως και βρω κάποια ένδειξη.
Και συνέχιζα να ψάχνω εγώ... και συνέχισε κι εκείνη να γελάει.
Ώσπου άρχισα να εξαγριώνομαι από την αποτυχία μου.
Και ένα πρωί ήρθε από πίσω μου και μου έδεσε τα μάτια.
«Βλέπεις αυτό το μαύρο χάος; Πήγαινε και μην φοβάσαι. Θα βρεις πολλά πράγματα.
Κάπου εκεί είναι και αυτό που ψάχνεις.»

Όλα τα παιδιά ρωτάνε τα πιο περίεργα πράγματα. Οι δικές σου παιδικές απορίες και περιέργιες με αφήνουν πάντα άναυδη, και στο έχω ξαναπεί. Απλά στο λέω πάλι γιατί αυτό δεν το είχα διαβάσει.