Η Μεγαλύτερη ερωτική ιστορία του κόσμου...

Πολλές Παραδόσεις και θρησκείες δίνουν τη δική τους εκδοχή για τη δημιουργία του κόσμου. Οπωσδήποτε οι περισσότερες εκδοχές έχουν κοινά σημεία μεταξύ τους καθώς προέρχονται από κοινές πηγές. Ο τρόπος, όμως, που βγαίνουν τελικά προς τα έξω είναι διανθισμένος με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε Παράδοσης. Στην Wicca οι ιστορίες της δημιουργίας είναι παραπλήσιες παρόλο που ο συμβολισμός τους μπορεί να διαφέρει. Παρακάτω σας δίνω την πιο αγαπημένη μου, που, εν μέρει, έχει επιβεβαιωθεί, πέρα από τον ρομαντικό της χαρακτήρα, από τις αποκαλύψεις της επιστήμης της κβαντικής φυσικής που γεφυρώνουν με τον τρόπο τους την επιστήμη με την πνευματικότητα.

Μια φορά και έναν καιρό, λοιπόν, ήταν το ...κενό. Δεν υπήρχε τίποτε στην απεραντοσύνη, ούτε καν ο χώρος ο ίδιος και ο χρόνος όπως τα αντιλαμβανόμαστε τώρα. Αυτό το κενό όμως είχε μέσα του όλους τους σπόρους κάθε δημιουργίας. Ήταν η Θεά, που σε κατάσταση ενός άχρονου ύπνου βρισκόταν και ήταν τα πάντα χωρίς όμως να υπάρχει εκδηλωμένη σε κανένα επίπεδο. Σ' αυτήν την κατάσταση έμεινε για πολύ καιρό, αλλά μιας και ο χρόνος δεν υπήρχε και δεν υπήρχε και κανένας να τον μετρήσει, δεν υπήρχε και κανένας για να προβληματιστεί γι' αυτό. Κάποτε, ταρακουνήθηκε μέσα στον ύπνο της, δείγμα του ότι έβλεπε κάποιο όνειρο. Για πολύ καιρό έβλεπε στην αρχή φευγαλέα, μετά μικρά και κατόπιν πιο ολοκληρωμένα όνειρα. Μέσα στον ύπνο της άρχισε να προβληματίζεται, να επιθυμεί και να αναρρωτιέται. Αναρρωτιόταν πως θα ήταν να είχε εμπειρίες ύπαρξης, πως θα ήταν να μπορούσε να γευτεί, να μυρίσει, να ζήσει. Και κάποια στιγμή αποφάσισε ότι ήθελε να το κάνει.

Για να έχει την εμπειρία της ζωής, έπρεπε να εκδηλωθεί στον κόσμο ή μάλλον να γίνει ο κόσμος. Έτσι, χώρισε την εαυτή της στα δυο, στο Θεό και στη Θεά. Αυτό έγινε γιατί για να υπάρξει εκδήλωση πρέπει να υπάρξουν δυο δυνάμεις που θα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Ο Θεός μόλις χωρίστηκε από την πρωταρχική αρχή κάθε δημιουργίας, έτρεξε ξέφρενα να καλύψει τον χώρο που ήταν ο ίδιος και δημιουργούνταν εκείνη τη στιγμή. Αστέρια κάθε είδους, γαλαξίες και ουράνια σώματα κάλυψαν τον χώρο που δεν υπήρχε λίγο πιο πριν και υπέροχα χρώματα στις άπειρες αποχρώσεις τους εκδηλώθηκαν.

Η Θεά είδε το Θεό που ήταν η υλική υπόσταση της ύπαρξης μέσα σ' αυτόν τον ωκεανό λαμπερής ενέργειας και τον ερωτεύθηκε. Πρωτόγνωρα συναισθήματα την πλημμύρισαν και θέλησε να ενωθεί ξανά μαζί του. Έτρεξε, λοιπόν, πίσω του. Ο Θεός, όμως, που είχε αρχίσει να βιώνει πως είναι να είσαι ζωντανός, έφυγε μακριά της με όση μεγαλύτερη ταχύτητα μπορούσε, ώστε να μην τον προλάβει, δημιουργώντας όλο και περισσότερα σύμπαντα, όλο και περισσότερη ζωή στον χώρο που επεκτείνονταν όσο επεκτεινόταν ο ίδιος. Η Θεά δε μπορούσε να τον προλάβει και για πρώτη φορά ένιωσε κάτι που ήταν πόνος και απόρριψη.

Καθώς όμως ήταν γεμάτη από τον έρωτά της για το Θεό, έκανε το μόνο που μπορούσε: γύρισε πίσω στην πρωταρχική Θεά, από την οποία η ίδια και ο Θεός είχαν αποχωριστεί και ήταν η πηγή της ύπαρξής της, και ζήτησε την συμβουλή της. Η πρωταρχική Θεά της είπε ότι για να ενωθεί ξανά με το Θεό έπρεπε να πέσει και η ίδια. "Για να σηκωθείς πρέπει πρώτα να πέσεις. Για να γίνεις η μεγαλύτερη των Θεαινών, πρέπει πρώτα να γίνεις θνητή." Η Θεά, μη μπορώντας να κάνει αλλιώς, χωρίστηκε σε άπειρα μικρά κομματάκια και έπεσε κι αυτήν στην ύπαρξη. Κάθε κομματάκι της Θεάς ενώθηκε με ένα αντίστοιχο κομμάτι του Θεού και έγινε η ουσία του ή αλλιώς η ψυχή του. Έτσι η ύλη ενώθηκε με τους ανώτερους κόσμους και απέκτησε ψυχή, που έμεσα την σμπρώχνει να επιστρέψει πίσω, στην πηγή της. Εκεί που η πρωταρχική Θεά περιμένει πάντα την επιστροφή του. Έτσι το φυσικό επιπεδο και ο πνευματικός κοσμος, η ύλη και η ψυχή της, το φως και το σκοτάδι, το έξω και το μέσα, ο Θεός και η Θεά είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μέσα από το Θεό, η αρχέγονη Θεά βιώνει τις αισθήσεις του φυσικού κόσμου και απολαμβάνει τις εκδηλώσεις και τις εμπειρίες που η ίδια δημιούργησε. Και χωρίς βιασύνη, λίγο λίγο τον φέρνει πίσω στην πηγή του, από όπου προήλθε, όταν κάποιες ψυχές, αφού περάσουν όλα τα στάδια και τις δοκιμασίες που θα τις οδηγήσουν στην φώτιση, κάνουν την υπέρβαση και μέσα από την προσωπική τους δουλειά και συνειδητοποίηση, που είναι η ίδια η συνειδητοποίηση της Θεάς για τον εαυτό της, επιστρέφουν πίσω.

Η επιθυμία και η αγάπη δημιούργησαν τον κόσμο όπως τον ξέρουμε και τον συντηρούν και τον τροφοδοτούν καθώς παλιές ψυχές, που έχουν ζήσει πολλές ζωές, επιστρέφουν πίσω και νέες ψυχές παίρνουν τον δρόμο για την υλοποίηση στο φυσικό επίπεδο.

Αυτή είναι ίσως μια ρομαντική άποψη του Μπιγκ Μπανγκ και μια συναισθηματική θεώρηση του σκοπού της ζωής μας. Αυτή η ιστορία της δημιουργίας είναι τμήμα ενός εγγράφου που λέγεται Vangello Delle Streghe, του οποίου ένα αντίγραφο έδωσε η ιταλίδα μάγισσα Maddalena στον Charles Godfrey Leland. H Πρωταρχική Θεά, που θεωρείται ότι είναι η γριά θεά από τις τρεις απόψεις της θηλυκής αρχής, είναι η Εκάτη και είναι το πιο σοφό μέρος της Θεάς, ενώ η Ντιάνα είναι η Θεά που ερωτεύθηκε το Θεό και τον ακολούθησε στην πτώση του. Ο Θεός, πέφτοντας προς τον φυσικό κόσμο, δημιούργησε σταδιακά τα επτά επίπεδα της ύπαρξης. Αν και τα επίπεδα δεν είναι μόνο επτά και ο διαχωρισμός μεταξύ δυο επιπέδων δεν είναι πάντα ξεκάθαρος, συμβολικά θεωρείται ότι δημιούργησε όλα τα υλικά επίπεδα, από τα πιο λεπτά έως τα πιο βαριά από αυτά.

Στην ιστορία, η Θεά πήρε τη μορφή μιας γάτας (η ψυχή που μπαίνει σε υλική μορφή) ώστε να πλησιάσει το Θεό. Μετά έκανε παθιασμένο έρωτα μαζί του και, για να επιτύχει την Ένωση του Πνεύματος με την Ύλη, έκανε ένα ξόρκι: Τραγούδησε μια γητεία και η φωνή της ήταν σαν τον βόμβο πολλών μελισσών. Και μετά η Ντιάνα κάθησε στην ανέμη της και άρχισε να γνέθει το νήμα της ζωής, καθώς ο Θεός γυρνούσε τον τροχό. Αυτή η συμβολική εικόνα σημαίνει ότι η δύναμη του ήχου, ή αλλιώς οι δονήσεις, χρησιμοποιήθηκε για να μπει σε κίνηση το Σύμπαν όπως το ξέρουμε. Η ενέργεια, που κρατά μαζί όλα τα πράγματα είτε είναι υποατομικά σωματίδια είτε γαλαξίες αστεριών, δονείται διαρκώς και οι κινήσεις της, η συχνότητά της, κάνουν τον κόσμο να υπάρχει και καθορίζουν το επίπεδο στο οποίο υπάρχει κάθε τι. Όσο πιο χαμηλές οι δονήσεις του, τόσο πιο πυκνό και πιο κοντά στο φυσικό επίπεδο είναι κάτι. Όσο πιο υψηλές οι δονήσεις του, τόσο πιο λεπτό και πνευματικό είναι. Για το λόγο αυτό, λέμε ότι το Σύμπαν διατηρείται μέσα από τη δόνηση του, που υπάρχει διαρκώς σε διαφορετικές συχνότητες ώστε να στηρίζουν όλα τα διαφορετικά επίπεδα, και ονομάζεται "μουσική των σφαιρών". Λέγεται, επίσης, ότι αν κάποιος καθήσει μια ήρεμη νύχτα και παρατηρήσει τον έναστρο ουρανό μακριά από τη φασαρία των πόλεων, μπορεί να καταφέρει να την ακούσει μέσα στη σιωπή.

Ο Τροχός της Ζωής, που γιορτάζεται με τα 8 sabbats, είναι η ετήσια μορφή του Τροχού όπου ή Θεά (πνεύμα) γνέθει το νήμα της ζωής, ορίζει δηλαδή τη φύση, τις ιδιότητες, τα μαθήματα που έχουμε να μάθουμε και τα πράγματα που έχουμε να πετύχουμε σε κάθε συγκεκριμένη ζωή: θα μπορούσαμε να πούμε τη Μοίρα. Αλλά ο Θεός (η ύλη και η φυσική εμπειρία ταυτόχρονα) είναι αυτός που γυρίζει τον τρόχο. Έτσι, καθώς η Θεά είναι η φύση της ζωής, ο Θεός είναι η διαδικασία του να ζούμε. Ενόσω η θεά είναι η ουσιώδης φύση του Σύμπαντος και η ίδια η ζωή και παρέχει την θεϊκή σπίθα που εμψυχώνει όλα τα πράγματα, ο Θεός μεταφέρει αυτή την σπίθα μέσα στο χρόνο και στο χώρο που είναι ο ίδιος. Γι' αυτό ονομάζεται Κύριος του Χορού, γιατί οδηγεί το χορό της ζωής διευκολύνοντας την εμπειρία και την ανάπτυξη. Έτσι, η κάθε ψυχή, αφού πέσει και αποκτήσει την εμπειρία του φυσικού επιπέδου, αρχίζει την άνοδό της προς τις ανώτερες διαστάσεις, παίρνοντας από κάθε μια τα ιδιαίτερα μαθήματά της, μέχρι να επιστρέψει και να ξαναενωθεί με την αρχική Θεά, από την οποία προήλθε.

Αν και φαινομενικά είμαστε μόνοι και ξεχωριστοί από κάθε τι άλλο, στην πραγματικότητα είμαστε πάντα ενωμένοι με την υπόλοιπη ύπαρξη, πάντα τμήμα της πρωταρχικής Θεάς και οι εμπειρίες μας είναι δικές της εμπειρίες. Είμαστε αιώνια πλάσματα και αθάνατοι σαν ψυχές. Όλες οι δυνάμεις και οι ικανότητες της Θεάς είναι μέσα μας αρκεί να καθαρίσουμε την όρασή μας ώστε να τις δούμε και να αναπτύξουμε την συνειδητοποίησή μας ώστε να βάλουμε στην άκρη το πέπλο που μας κρύβει την πραγματικότητά μας. Αυτό είναι πιο εύκολο για κάποιους και πιο δύσκολο για κάποιους άλλους.

call901
Μαγεμενη