Από τα παιδιά της νύχτας! Και μόνο για τα παιδιά της νύχτας.

Μόλις πέσει η νύχτα, εκείνη αναπνέει βαθιά.
Στέκεται όρθια με το κεφάλι σκυφτό και με τα μάτια κλειστά.
Προσεύχεται; Εύχεται; Ανησυχεί;
Μήπως κλαίει σιωπηλά; Μήπως η κούραση την πονά;

Δεν μιλάει. Σηκώνει το βλέμμα της. Είναι βλέμμα που καίει.
Καίνε και τα ρουθούνια μας στην εκπνοή.
Κοιτάζει. Χαμογελάει στα μάτια μας που την ρωτάνε.
Δεν την ρωτάνε μόνο Τρελένονται!

Κι εκείνη χαμογελάει.
"Όλα καλά." ψιθυρίζει με μια φωνή που μοιάζει με νύχτα.

Φοράει τις μπότες.
Χτυπάει τα πόδια δυνατά σα να καρφώνει στα πέλματα το βήμα της.
Σφίγγει την ζώνη της σφιχτά στο δαχτυλίδι του κορμιού της, σα να θέλει να δεθεί στον σκελετό της.

Φοράει την πανοπλία της ψυχής.
Σφίγγει τις γροθιές σα να θέλει να κατεβάσει αίμα. Ξυπνάει τα νεύρα της.

Φτάνει στην πόρτα.
Την ανοίγει κι αφουγκράζεται τους δρόμους.
Ποιον θα πάρει απόψε;
Πάντα ξέρει.

Μόλις πέσει η νύχτα εκείνη βγαίνει.
Κανείς δεν την προσέχει.
Άνεμος γίνεται. Θρόϊσμα. Ψίθυρος. Κραυγή. Χάδι. Λαβή. Ανάσα δροσερή. Λάβας πνοή.

Γονατίζει ο δρόμος. Σκύβουν τα δέντρα. Χαμηλώνουν τ' άστρα.

Κρύο; Βροχή; Γύρω της. Όχι πάνω της.

Βαδίζει. Τρέχει. Ακούει. Παρατηρεί. Οσφρίζεται. Τίποτα δεν της ξεφεύγει.

Κρύβονται τ' αγριόσκυλα.
Περάσματα ανοίγει. Την νιώθουν οι θνητές καρδιές. Την νιώθουν τ' άσαρκα μάτια.
Γίνεται ανακούφιση. Γίνεται φόβος.

Απλώνει το μήνυμα.
Στους δρόμους βγήκε πάλι!

Κι η νύχτα σωπαίνει ήσυχα.

Έρχεται.
Η πόρτα ανοίγει.
Κάθονται κι οι καρδιές.
Χαμογελάει. Δεν μιλάει. Σκύβει το κεφάλι. Προσεύχεται; Εύχεται; Ανησυχεί;
Μήπως κλαίει σιωπηλά; Μήπως η κούραση την πονά;

Δεν μιλάει. Σηκώνει το βλέμμα. Βλέμμα που καίει.
Καίνε τα ρουθούνια μας στην εκπνοή.
Κοιτάζει. Χαμογελάει στα μάτια μας που ρωτάνε.

"Σσσσσσ" ψιθυρίζει με την φωνή της νύχτας.

Βγάζει την ζώνη.
Δροσίζουν τα μάτια της.
Βγάζει τις μπότες.
Καίνε τα πόδια της. Τα νεύρα καίνε. Γέμισαν.
Ψάχνουν γη. Χώμα.
Ακούραστη. Μετράει το κοντάρι στα χέρια της. Παίρνει ζωή.
Κι αναμετριέται με την ψυχή της την ατίθαση. Κι η γη οργιάζει απ' το πάθος της.

Βασίλισσα κρυμμένη στις σκιές. Άγνωστη. Φύλακας. Άγνωστος. Κρυμμένη σε ονόματα και μύθους. Ξακουστή σε ουράνιους θρύλους.

Ας πούμε ότι ήταν όνειρο. Ή μήπως αλήθεια; 
Χα χα!
Δεν τραγουδάω μόνο. Γράφω και κάτι τρελά για να ξεκοιλιάζω όσα δεν λέγονται αλλιώς. 
Κι αν σκοτεινιάζει το βλέμμα μου, είναι από τις μνήμες. Κι απ' αυτά που ακούω και βλέπω. Κι από αυτά που θέλω να πω και δεν μπορώ. 
Κάποτε κάποιος θα το κάνει. Κάποιος θα το κάνει. Κάποιος που δεν θα είναι ορκισμένος. Κάποιος ελεύθερος. 

Καλό σας ύπνο λοιπόν.

I See Fire ♪ ♪ 


Σειρά μου. 

!!!!!!!!!!!!!..........
Πώρωση!






Ευχαριστώ.

Τα μάτια μας ξύπνησαν,
και τα στρέψαμε εκεί.
Στα βουνά.
Βουνά ψηλά.
Βουνά γαλάζια,
μοβ,
πορτοκαλιά,
κίτρινα.
Γαλάζιος ήλιος,
κίτρινο ταίρι.
Κι όλα περήφανα σε αυτό το φόρεμα.
Φόρεμα σημαία.
Μάτια πολύχρωμα.
Μάτια αρχοντικά.
Γένος αρχοντικό.
Αρχόντισσα ανάμνηση.

I see fire.

I See hope again.

Παρένθεση
(Προσωπικά και εφόσον "συγκατοικούμε"
και λόγω της "παλαιότητας" μου στο χώρο
και για κάθε έναν που δεν ξέρει και για να μην νομίζει..
Όσο αφορά το άτομο μου,
δεν έχω γνωρίσει ποτέ την Αιθηρόη (αν και πολύ θα ήθελα)
δεν έχω ιδέα σε τι αναφέρονται εδώ μέσα, στο συγκεκριμένο μύνημα (και όπως είναι φυσικό, μου δημιουργούνται απορίες που δεν μου αρέσουν καθόλου , εφόσον δεν γνωρίζω περι τίνος πρόκειται. Άρα δεν θέλω να μετέχω και δεν θέλω να με μετέχουν)
ούτε για ποιόν όρκο,μιλάνε, ούτε ποιοι έχουν ορκιστεί και γιατί.
Ήθελα να διαχωρίσω την θέση μου από όλο αυτό, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις.)
Συνεχίστε

Και συνεχίζουμε. Αθάνωρ!!!! Δε στο χα! Αν κι έχεις δείξει δείγματα. Αλλα όχι τόσο σε στυλ ποίησης. Ωωωω! Μ άρεσε πολύ! Γιεπ!!!! Να το κάνεις πιο συχνά να παίρνουμε εικόνες απο σένα. Ξέρεις! Οδυσσέα καλώς ήρθες! Μάλλον καλώς μας ξαναρθες!

ναν μου οποιος δε θέλει να μετέχει σ ενα θέμα δε συμμετέχει και τελειώνει η ιστορία. Δε χρειάζονται δηλώσεις. Κι οι απορίες που σου δημιουργούνται και δε σ αρέσουν κιολας και καθόλου, δε θα χαν λόγους να σου δημιουργηθούν. Ας κάνω λίγο τη χαζή......κι εγω είμαι απ τ ακόμα πιο παλιά μέλη. και λοιπόν; εγω όπως και κάποιοι άλλοι γνωρίσαμε την Αιθηρόη. Και λοιπόν; Που κολλάει ολο αυτό που γράφεις;

Περδικοστηθη Τσιγγάνα
Ω μαγευτρα που μιλείς
Τα μεσάνυχτα προς τ άστρα
Γλώσσα προσταγής
Που μιλώντας γιγαντευεις
Και τους κόσμους ξεπερνάς
Και τ αστέρια σου φορούνε
Μια κορώνα ξωτικιάς.

Κωστής Παλαμάς.

Τι να θελε να πει; Ενοχλεισαι ακόμα και με τα υπονοούμενα του Παλαμά; επειδή το γραψα εδώ σημαίνει οτι.......τι; Γιατί τσιτωνεις όταν κάποιοι γράφουν για κάτι που μπορεί να μη ξέρεις η να μη καταλαβαίνεις; και το λέω αυτό έτσι,γιατί το χεις ξανακάνει. Σε πιάνει κάποιες φορές. Κάποιες συγκεκριμένες φορές. Αλλα άστο αυτό. πολλές φορές έχεις μπει κι έχεις γράψει κάτι επειδή έτσι ενιωσες-σου ρθε-ήθελες-εμπνεύστηκες-σου κατσε και που κανείς δε ήξερε γιατί το γραψες. Πειραξε κανέναν; Η ποίηση είναι ποιηση και σ άλλους αρέσουν κάποια ποιήματα και σ άλλους όχι. Ο καθένας εμπνέεται απο κάτι που αγαπάει η τον πονάει και γράφει. Δε θα δώσει εξηγήσεις σε κανέναν επειδή δε καταλαβαίνει κι ούτε χρειάζεται να νιώσει άσχημα γι αυτό. Αλλααααα........ετσι όπως γραφεις είναι σα να λες οτι ο Αθάνωρ εγραψε για την Αιθηρόη. Αλλιώς δε θα βιαζοσουν να ξεκαθαρισεις οτι δε την γνωρίζεις λες κι ο Αθάνωρ ζήτησε τη γνώμη σου η την γνωμη των άλλων η τη συμμετοχή μας σε κάτι. Τεσπά. ΚΑΙ...........Συνεχίζουμεεεεε!
Ας προχωρήσουμε μπροστά βαρδοι και παραμυθαδες, κι ας αδραξουμε όποιο λαφυρο λαχταρά η καρδιά. Και μη φοβάστε. Μη φοβάστε! Τα πάντα υπάρχουν. Τα πάντα ειν αληθινά. Κι η γη δεν είναι παρά ένας μικρός κόκκος κόσμου κάτω από τα πόδια μας. Κόκκος μαγικός και πολύτιμος που αξίζει να περπατηθει.

Μαγεύτηκα από το κείμενο,τίποτα δεν θα μου στερήσει όσα ένιωσα,είδα,άκουσα διαβάζοντάς το.
Νυχτερινή γραφή,όμορφη.


Δεν είναι εύκολο να αναρτηθούν αυτά τα λόγια και ευχαριστώ,από την μεριά μου,για όσα έλαβα.

Αυτή η αγάπη με συγκλονίζει,η λαχτάρα,η αγωνία.

Μπορώ να γράψω οτι θέλω όταν με ενοχλήσει κάτι,όπως εξάλλου μπορούν όλοι. Ελπίζω.

Αθάνωρ έγραψε:

Ας πούμε ότι ήταν όνειρο. Ή μήπως αλήθεια;
Χα χα!
Δεν τραγουδάω μόνο. Γράφω και κάτι τρελά για να ξεκοιλιάζω όσα δεν λέγονται αλλιώς.
Κι αν σκοτεινιάζει το βλέμμα μου, είναι από τις μνήμες. Κι απ' αυτά που ακούω και βλέπω. Κι από αυτά που θέλω να πω και δεν μπορώ.
Κάποτε κάποιος θα το κάνει. Κάποιος θα το κάνει. Κάποιος που δεν θα είναι ορκισμένος. Κάποιος ελεύθερος.

Καλό σας ύπνο λοιπόν.

I See Fire ♪ ♪


Σειρά μου.

Είπαμε όπως νομίζει και επιθυμεί ο καθένας , αλλα αυτό έχει ξαναεπαναληφθεί, με παρόμοιο τρόπο.Προσωπικά αν είχα λάβει Ορκο , ποτέ δεν θα του φερόμουν με αυτό τον τρόπο.
Απόψή μου. Εχω δεχτεί, επίσης την κριτική σας, όπως τώρα. Εσείς; Εδώ δεν είσαστε μόνοι σας, υπάρχουν και άλλοι. Εφόσον όμως δεν δέχεστε την κριτική δεν θα με ξανααπασχολήσει να την κάνω.
Δηλώνω όμως την θέση μου, ως πιο νεώτερη απο σενα, σε καινουργιους, που δεν εχουν επαφη με την σχεση σας, στο οτι δεν ειναι οι μονοι. Εγω , για παραδειγμα, παροτι εχω καιρο εδω περα, δεν την γνωριζω, δεν σας γνωριζω. Να μην αισθάνονται περιεργα,  οχι τιποτις αλλο..
και εγω δεν καταλαβαινω, οπως δεν καταλαβαινω και την ποιηση. Και οπως εσεις γυρνατε απο θεμα σε θεμα και λετε τα δικα σας.. οι υπολοιποι μπορουν ή δεν μπορούν;

Σαφέστατα και μπορείς να γράψεις ό,τι επιθυμείς,ποιος θα στο απαγορέψει και με ποιο δικαίωμα;

Αλλά,αν αυτό που ειπωθεί,δεν αρέσει,δεν έχουν και οι άλλοι το δικαίωμα να το πουν;
Αυτό διαφέρει από το να σου δηλώσει κάποιος εδώ μέσα,μην μιλάς.Αυτό ποτέ.

Θέλω να μου πεις,τι εννοείς με τον όρκο,αν είχες πάρει δεν θα του φερόσουν έτσι.
Και γενικά,πες ό,τι θες να πεις.
Είναι φανερό ότι κάτι σε ενοχλεί πολύ,κάτι περισσότερο από όσα λες,άπλωσε το,τι σε σταματά;

Οι όρκοι είναι για να τηρούνται με κωδικα σιωπής. Και αυτο είναι κατί πολύ δυσκολο, ακόμα και αν σου κόψουν την γλώσσα.Καλό λοιπόν είναι να μην ορκίζεσαι.
Το να εκφερει καποιος τοσο πολυ την επιθυμία του να "πατηθεί" ο όρκος, δείχνει δίψα. Και η δίψα βαζει πάντα το Εγώ μπροστά.

Είπα εγώ σε κανέναν "σώπα μην μιλάς";

Το σώπα μην μιλάς δεν εννόησα ότι το είπες εσύ,αλλά ότι δεν στο είπε κανείς και ούτε πρόκειται.

Αν το επιθυμείς και όποτε,πραγματικά από την μεριά μου δηλώνω ενδιαφέρον να μάθω τι σε ενοχλεί γενικά,πέρα από την πλάκα και τα γέλια μας που κάνουμε μεταξύ μας,κάτι ανάμεσα υπάρχει και βγαίνει,κάποιο απωθημένο,κρατημένο δικό σου.Είτε είναι παράπονο,είτε κάποια διαπίστωση.

Άμα έχω κάτι να πω , το λέω. Αυτό που με ενόχλησε βγήκα και το είπα. Την πρώτη φορά δεν το έκανα και όπως είπα, ίσως να έπρεπε να το είχα κάνει.

Επρεπε να ειχες πει-είπες-δεν είπες-η δίψα βάζει το εγω μπροστά.....τι λες; η ίδια η ζωή διψα. Η δίψα για τα πάντα είναι ζωή. Ετσι όπως το λες το κάνεις να μοιάζει λάθος. Και δεν είναι. Και μη το πάρεις για κριτική κι αυτό. ναν σ αγαπάω αλλα εχω τσατιστει και δε μπορώ να μη το πω θα ταν υποκριτικό. Το χω καλύτερο να κάνω λάθος παρά να κοροιδευω τον άλλον. Τη προηγούμενη φορά πονούσα πολύ και δεν ασχολήθηκα αλλα αυτή τη φορά δε τ αφήνω.
Ξεκινάς και λες...............
Μπορώ να γράψω οτι θέλω όταν με ενοχλήσει κάτι,όπως εξάλλου μπορούν όλοι. Ελπίζω.

Ναι μπορείς και δε χρειάζεται να λες ελπίζω. Το ξέρεις.

Αθάνωρ έγραψε:
Ας πούμε ότι ήταν όνειρο. Ή μήπως αλήθεια; Χα χα! Δεν τραγουδάω μόνο. Γράφω και κάτι τρελά για να ξεκοιλιάζω όσα δεν λέγονται αλλιώς. Κι αν σκοτεινιάζει το βλέμμα μου, είναι από τις μνήμες. Κι απ' αυτά που ακούω και βλέπω. Κι από αυτά που θέλω να πω και δεν μπορώ. Κάποτε κάποιος θα το κάνει. Κάποιος θα το κάνει. Κάποιος που δεν θα είναι ορκισμένος. Κάποιος ελεύθερος.
Καλό σας ύπνο λοιπόν.
I See Fire ♪ ♪
Σειρά μου.

Είπαμε όπως νομίζει και επιθυμεί ο καθένας ,αλλα αυτό έχει ξαναεπαναληφθεί, με παρόμοιο τρόπο.

Ποιο έχει επαναληφθεί; να μιλάει κάποιος για κάτι που δεν ξέρεις; και; και;;;;;

Προσωπικά αν είχα λάβει Ορκο , ποτέ δεν θα του φερόμουν με αυτό τον τρόπο. Απόψή μου.

Για ποιο τρόπο μιλάς; για τι πράγμα μιλάς; δεν ξέρεις καν σε τι όρκο αναφέρεται κι έβγαλες συμπερασμα πάνω σε τι; άποψη για να χει κάποιος για κάτι ναν μου θα πρέπει να γνωρίζει αυτό για το οποίο εκφράζει άποψη. Εσύ λοιπόν πάνω σε τι ακριβώς λες την άποψη σου; μη το πάρεις για κριτική αυτό. Γι απλά πραματα μιλάω.

Εχω δεχτεί, επίσης την κριτική σας, όπως τώρα. Εσείς;

Εμείς; εμείς εσείς.......καταντάει τόσο χαζό πια! Λοιπόν εμείς πότε σε κρίναμε ακριβώς ΕΣΕΝΑ όπως τώρα; γιατί και τώρα εγω......ΕΓΩ ΚΙ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ....... δε σου κανα κριτική. Αντεδρασα σ αυτό που γραψες. Το ξερες οτι θ αντιδρασω δε μπορεί να μη το ξερες,όπως το κανα και τη πρώτη φορά που τοποθετήθηκες ετσι παρόμοια γιατί απλά πάλι δεν ήξερες για τι μιλαγαμε. Δεν καταλαβα! για να σαι εντάξει θα πρέπει να μην εκφραζόμαστε για πραματα που δεν ξέρεις,οταν θα μας έρχεται; κι εκτός απ αυτό........εγω δεν εχω δεχτεί κριτική......αν και δε το λέω κριτική.......και μάλιστα τη χειρότερη; δεχτηκες εσύ ποτέ τη κριτική που χω δεχτεί εγώ; παραπονεθηκα; όχι! Δέχομαι κι αντιδρώ. Κρίνω κρίνεις κρίνει.......μπούρδες!

Εδώ δεν είσαστε μόνοι σας, υπάρχουν και άλλοι.

Κι επιμένω.......που κολλάει αυτό σ αυτά που γραψε ο Αθάνωρ; θα σαι εντάξει αν σου δώσει πλήρη αναφορά; για να καταλάβω τι έχεις τελικά στο μυαλό σου.

Εφόσον όμως δεν δέχεστε την κριτική δεν θα με ξανααπασχολήσει να την κάνω.

Προσωπικα δε δέχομαι τη λέξη κριτική εδώ μέσα. Δεν υπάρχει εδώ μέσα. Οταν μπλέκονται αισθήματα κι αποθυμενα δε μιλάμε για κριτική κι ασε αυτό το λογοπαιγνιο με αστοχες ορολογίες. Εγω ξέρω τα ρηματα θυμώνω χαίρομαι στεναχωριεμαι τσακωνομαι αγκαλιαζομαι και λοιπά. Το ΚΡΙΝΩ είναι μπαρουφα κι υποκριτικό. Οταν μ αρέσει κάτι το λέω κι οταν δε μ αρέσει κάτι πάλι το λέω γιατί έχει να κάνει μ αυτά που νιώθω και σκέφτομαι κι αυτό δε λέγεται κριτική αλλα αλληλεπιδραση. Δεν κάνουμε διαγωνισμό για να χουμε κριτές και κριτική.

Δηλώνω όμως την θέση μου, ως πιο νεώτερη απο σενα, σε καινουργιους, που δεν εχουν επαφη με την σχεση σας, στο οτι δεν ειναι οι μονοι. Εγω , για παραδειγμα, παροτι εχω καιρο εδω περα, δεν την γνωριζω, δεν σας γνωριζω. Να μην αισθάνονται περιεργα, οχι τιποτις αλλο..

Γι αυτό ενοχληθηκες πάλι δηλαδή......και τα λες αυτά για να μη παρεξηγηθούν οι άλλοι που κάποιοι απο μας γνωρίστηκαν απο κοντά και μιλαν συχνά μ αλλη οικειότητα και τρόπο.....λέμε για να λέμε και τίποτα δε λέμε ναν.
Και αυτό το......ΕΣΕΙΣ......είναι δική σου-σας άποψη και δικό σου-σας θέμα. Εκφρασου ελεύθερα όπως ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ κανείς δε σ ενοχλεί. Συνεχισε.

Α ρε Αθάνωρ με τα ποιήματα σου! Μείνε στο τραγούδι ρε αγόρι μου!

Όχι,δεν θα μείνει στο τραγούδι ούτε αυτός,ούτε και κανένας άλλος.



Και κριτική είναι το να μην γνωρίζεις κάτι και αντί να ρωτάς-να αναζητάς να μάθεις,να βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα,όπως αυτά με τον όρκο,που κρίνεις ότι υπάρχει επιθυμία να πατηθεί και γενικά όσα είπες σχετικά με αυτό,κριτική είναι και μάλιστα σκληρή απέναντι σε ένα άτομο που δεν το ξέρεις καν κι ούτε ποτέ εκδήλωσες επιθυμία να το γνωρίσεις ή να το πλησιάσεις,μέσα από αυτόν τον χώρο.


Εσύ,δηλαδή,έβγαλες το πόρισμα ότι έχει έναν όρκο και την δίψα να τον σπάσει,γιατί θέλει το εγώ του να βγει μπροστά και δηλώνεις ότι σε πείραξε αυτό..γιατί;
Παραβίασε το βαρόμετρο του ζεν;
Εσύ δεν θα φερόσουν έτσι..άρα αυτός φέρθηκε έτσι;
Έσπασε κάποιους κώδικες σιωπής;
Να του κόψουμε την γλώσσα;

Και γιατί αυτή η επιλεκτική αντίδραση στο συγκεκριμένο μέλος,εφόσον κι άλλοι,ανάμεσά τους κι εγώ,κατα καιρούς γράφουν,γράφουμε,θα γράψουμε κείμενα πιο ιδιαίτερα;

Οτι είχα να πω σε σενα το είπα.

Αθάνωρ, με συγχωρεις για την κριτικη , δεν εχω κατι εναντιον σου, το ποιημα σου, ηταν κατι αντιθετο απο αυτο που πιστευω εγω, απο κει και περα, δεν ειναι αυτο κατι που πρεπει να σε κανει να νιωθεις αβολα.
Εγω ειχα αδικο, απο οτι καταλαβαινεις, εξαλλου ηταν μια παρενθεση.
Τωρα ladosifa, μπορεις να συνεχισεις.

Τώρα νιώθω άβολα. Τι έγινε κυρίες μου; Προκάλεσα τόση αναστάτωση; Χα χα! Δεν έχασα την γοητεία μου!

Χα χα! Αριστέα! Λυπάμαι αλλά δεν θα σε ευχαριστήσω.

Να σοβαρευτώ όμως λίγο.
Έγραψα κάτι από επιθυμία να αφήσω κάτι με πολύ αγάπη. Ήταν λόγια δυνατής αγάπης. Δεν έχω τρόπο να τα φτιάχνω ροζ τα λόγια μου. Τα αφήνω στο χρώμα τους. Κι εσείς από ένα κείμενο αγάπης και προσωπικής έμπνευσης, το κάνατε εστία διαμάχης.
Τελειώνει εδώ.

Έγραψα για ένα πρόσωπο που αγαπώ, θαυμάζω, λατρεύω, σέβομαι, εκτιμώ, τιμώ, αγαπούσα, θαύμαζα, λάτρευα, σεβόμουν, εκτιμούσα, τιμούσα, θα αγαπώ, θα θαυμάζω, θα λατρεύω, θα σέβομαι, θα εκτιμώ, θα τιμώ, σε αυτή την ζωή, και στην άλλη, και στην άλλη και αεί! Είναι σε αυτό που λέτε εσείς κύτταρο. Είναι στο κύτταρο μου. Όμως αυτό το κύτταρο που δεν το βλέπει κανένα μάτι ανθρώπου, και κανένα μικροσκόπιο. Ενώ αντίθετα κάποιες ψυχές μπορούν και το βλέπουν διά γυμνού οφθαλμού. Με αυτές τις ψυχές το μοιράστηκα. Τις υπόλοιπες δεν τις ανάγκασα, ούτε τις προσκάλεσα. Γιατί δημιουργήθηκε θέμα; Θα μπείτε σε ρεμπετάδικο και θα κάνετε καβγά γιατί δεν παίζουν ροκ; Την ταμπέλα δεν την είδατε; Τότε λυπάμαι γιατί ή θα χορέψετε ζειμπέκικο, ή θα αλλάξετε μαγαζί. Το γλέντι όμως δεν σταματάει.

Και κάτι ακόμα. Υπάρχουν όρκοι που δεν τιμούν εσένα που τον δίνεις, αλλά αυτόν που στο ζητάει. Και υπάρχουν όρκοι nnan, που δεν είναι ούτε αδυναμία, ούτε δέσμευση. Είναι δύναμη, είναι βεβαιότητα, κι είναι τρόπος να δηλώνεις την θέση σου. Γενικότερα ότι πιστεύεις σαν οντότητα είναι μια μορφή όρκου.
Δεν σας το έμαθε κανείς. Γι αυτό τους καταπατάτε δεκάδες φορές κάθε μέρα. Το είμαι, το Είμαι! Το Είμαι κι αυτό όρκος είναι με κάποιο τρόπο, και τον καταπατάτε εκατοντάδες φορές κάθε μέρα. Θα βγάλετε ετημογορία για τον δικό μου όρκο; Τέτοιες νοοτροπίες με κάνουν να ισχυροποιώ καθημερινά τον όρκο μου. Γιατί θέλω να προστατέψω ότι αγαπώ.
Ότι ήταν να ειπωθεί ειπώθηκε.

Αριστέα να τραγουδήσω, ή να γράψω;

Ετσι νιώθεις εσύ άβολα; δηλαδή οταν νιώθεις βολικα τι κάνεις; Χαχααα! Πρώτον οκ έχεις δίκιο. Διαφωνίες υπάρχουν ζωντανα όντα είμεθα σπίθες βγάζουμε. Το λατρεύω το ποίημα σου και δε κοντραριστηκα γι αυτό. Δεύτερον και τραγουδα και γραφε μ αρέσει είμαι μαζοχα! Και πολύ μ αρέσει οταν δε μιλάς ροζ! Εχεις το σεβασμό για όσα διαβασα μόλις τώρα. Σεβασμός καρδιάς και ψυχής.

Αα! Τρίτον έχεις γοητεία που σ ακολουθεί όπου κι αν πας.

Τελειώνει εδώ,λέει.

Ετσι είναι η τέχνη,εγείρει καταστάσεις τι να κάνουμε;

Αθάνωρ έγραψε:

Μόλις πέσει η νύχτα, εκείνη αναπνέει βαθιά.
Στέκεται όρθια με το κεφάλι σκυφτό και με τα μάτια κλειστά.
Προσεύχεται; Εύχεται; Ανησυχεί;
Μήπως κλαίει σιωπηλά; Μήπως η κούραση την πονά;

Δεν μιλάει. Σηκώνει το βλέμμα της. Είναι βλέμμα που καίει.
Καίνε και τα ρουθούνια μας στην εκπνοή.
Κοιτάζει. Χαμογελάει στα μάτια μας που την ρωτάνε.
Δεν την ρωτάνε μόνο Τρελένονται!

Κι εκείνη χαμογελάει.
"Όλα καλά." ψιθυρίζει με μια φωνή που μοιάζει με νύχτα.

Φοράει τις μπότες.
Χτυπάει τα πόδια δυνατά σα να καρφώνει στα πέλματα το βήμα της.
Σφίγγει την ζώνη της σφιχτά στο δαχτυλίδι του κορμιού της, σα να θέλει να δεθεί στον σκελετό της.

Φοράει την πανοπλία της ψυχής.
Σφίγγει τις γροθιές σα να θέλει να κατεβάσει αίμα. Ξυπνάει τα νεύρα της.

Φτάνει στην πόρτα.
Την ανοίγει κι αφουγκράζεται τους δρόμους.
Ποιον θα πάρει απόψε;
Πάντα ξέρει.

Μόλις πέσει η νύχτα εκείνη βγαίνει.
Κανείς δεν την προσέχει.
Άνεμος γίνεται. Θρόϊσμα. Ψίθυρος. Κραυγή. Χάδι. Λαβή. Ανάσα δροσερή. Λάβας πνοή.

Γονατίζει ο δρόμος. Σκύβουν τα δέντρα. Χαμηλώνουν τ' άστρα.

Κρύο; Βροχή; Γύρω της. Όχι πάνω της.

Βαδίζει. Τρέχει. Ακούει. Παρατηρεί. Οσφρίζεται. Τίποτα δεν της ξεφεύγει.

Κρύβονται τ' αγριόσκυλα.
Περάσματα ανοίγει. Την νιώθουν οι θνητές καρδιές. Την νιώθουν τ' άσαρκα μάτια.
Γίνεται ανακούφιση. Γίνεται φόβος.

Απλώνει το μήνυμα.
Στους δρόμους βγήκε πάλι!

Κι η νύχτα σωπαίνει ήσυχα.

Έρχεται.
Η πόρτα ανοίγει.
Κάθονται κι οι καρδιές.
Χαμογελάει. Δεν μιλάει. Σκύβει το κεφάλι. Προσεύχεται; Εύχεται; Ανησυχεί;
Μήπως κλαίει σιωπηλά; Μήπως η κούραση την πονά;

Δεν μιλάει. Σηκώνει το βλέμμα. Βλέμμα που καίει.
Καίνε τα ρουθούνια μας στην εκπνοή.
Κοιτάζει. Χαμογελάει στα μάτια μας που ρωτάνε.

"Σσσσσσ" ψιθυρίζει με την φωνή της νύχτας.

Βγάζει την ζώνη.
Δροσίζουν τα μάτια της.
Βγάζει τις μπότες.
Καίνε τα πόδια της. Τα νεύρα καίνε. Γέμισαν.
Ψάχνουν γη. Χώμα.
Ακούραστη. Μετράει το κοντάρι στα χέρια της. Παίρνει ζωή.
Κι αναμετριέται με την ψυχή της την ατίθαση. Κι η γη οργιάζει απ' το πάθος της.

Βασίλισσα κρυμμένη στις σκιές. Άγνωστη. Φύλακας. Άγνωστος. Κρυμμένη σε ονόματα και μύθους. Ξακουστή σε ουράνιους θρύλους.

Ας πούμε ότι ήταν όνειρο. Ή μήπως αλήθεια;
Χα χα!
Δεν τραγουδάω μόνο. Γράφω και κάτι τρελά για να ξεκοιλιάζω όσα δεν λέγονται αλλιώς.
Κι αν σκοτεινιάζει το βλέμμα μου, είναι από τις μνήμες. Κι απ' αυτά που ακούω και βλέπω. Κι από αυτά που θέλω να πω και δεν μπορώ.
Κάποτε κάποιος θα το κάνει. Κάποιος θα το κάνει. Κάποιος που δεν θα είναι ορκισμένος. Κάποιος ελεύθερος.

Καλό σας ύπνο λοιπόν.

I See Fire ♪ ♪


Σειρά μου.

ΟΛΟ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΕΙΣΑΙ! ΜΑΖΙ ΣΟΥ!

Ευχαριστώ! Ευχαριστώ πολύ. Αυτό ένιωθα να πω, και μπήκα για να το κάνω.