Το Μυστικό Δάσος

[youtube][/youtube]

Είναι τόσο όμορφα εδώ! Όμορφες εικόνες και όμορφα λόγια διακλαδώνονται! Μου θυμίζει μαγικό βιβλίο. Ευχαριστώ!

Όταν η ψυχή θυμάται και απλώνει τα «ενθύμια» της…

Σας αγαπώ βαθιά…

Αιθηρόη έγραψε:

Όταν η ψυχή θυμάται και απλώνει τα «ενθύμια» της…

Σας αγαπώ βαθιά…

... μου είχες πει ... τότε στο Σύμπαν ολάκερο θα αλλάξει, θα απελευθερωθούν δυνάμεις....
Δεν υπάρχουν λόγια για το πως βλέπω πλέον το χρόνο, μα καρτερώ !!
Ενθύμια - ενθύμηση, τι εκπληκτικός θησαυρός Θαύμα γεννιέται στο Σύμπαν μέσα μου.
Και η καρδία μου έχει χαρά κάθε μέρα όλο και περισσότερο(!), δεν είναι μόνο αυτό που νόμιζα πως έχει, μα και κάτι που το άγνωστο της ποια κατανοείται με πειθαρχική γαλήνη κατανόησης, με πιότερη πίστη προς αυτό το άγνωστο που "ξέρω"... .
Η Γαία Μας, η Δασκάλα της ψυχής μας, η Μάνα οντότητα του γαλαξία μας, θα δώσει πολύ ΑΓΑΠΗ, δίνει... , μα πόσα καταλαβαίνω και οι λέξης δεν έχουν τα ίδια νοήματα... .

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ, όπου και αν ταξιδεύω θα σε έχω μέσα μου για Παν τα Αιθηρόη ...

Υπέροχο, υπέροχο ladosifa αυτό με τα βιβλία!

Και τι όμορφα που μιλάτε όλοι σας! Προσπαθώ να διαβάσω απ την αρχή όλο αυτό το βιβλίο τον αόρατο ναό. Εγώ δηλαδή το λέω βιβλίο. Δύσκολο βέβαια δε λέω, αλλά το προσπαθώ. Μέχρι εκεί που διάβασα, είναι απίστευτο αυτό που διαπιστώνω. Δηλαδή αλλιώς γράφατε στις αρχές και αλλιώς με το καιρό. Πως να το πω; Αλλάζατε σιγά σιγά. Αλλάζατε όμορφα. Εκτός από κάποιες εξαιρέσεις, όπως κάποιων μελών που κατάλαβα ότι είστε από παλιά. Δε μπορώ να ξέρω πως είσασταν εκεί από παλιά. Κι όλο αυτό μου δίνει σπρώξιμο. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.
Δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται εδώ, αλλά μ αρέσει πολύ όλη η αύρα του. Ακόμα και από την αρνητική περίοδο, με τα τελευταία γεγονότα που βγάλατε πέρα, μετά φαίνεται μια καλύτερη αλλαγή! Δεν τα σπάσατε μεταξύ σας, δεν σκορπίσατε να φύγετε. Είναι σαν να γίνατε ακόμα καλύτεροι. Δεν το παίζω έξυπνη. Μην το πάρετε έτσι. Λέω ότι βλέπω. Παρασύρομαι και λέω πως αισθάνομαι. Αλλά αυτό που γίνεται εδώ μέσα, είναι σπάνιο πράγμα. Σας θαυμάζω! Κι ευχαριστώ που με δεχτήκατε στο κόσμο σας. Έτσι το βλέπω. Σαν ένα μικρό κόσμο. Όμορφο κόσμο με πολλά μονοπάτια.

Λιακάδα,δεν στο κρύβω οτι σε νιώθω πραγματική λιακάδα...
Εχεις κάτι...έναν τρόπο κατανόησης,βλέπεις όμορφα...θα χαίρομαι να σε δω να απλώνεις το φως σου στον ναο.

ladosifa σ ευχαριστώ πολύ! Πρέπει πρώτα να βρω ποια είμαι και τι ζητάω. Έτσι δεν είναι; Η Αιθηρόη καταλαβαίνω γιατί επιμένει σ αυτό. Εσείς έχετε αρχίσει να το καταλαβαίνετε αυτό, και γι αυτό δείχνετε τόσο όμορφοι. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να κάνω κι εγώ. Και νομίζω ότι εδώ, θα έχω την καλύτερη βοήθεια. Όχι μόνο την Αιθηρόη που για μένα έχει ανυπέρβλητη ομορφιά και χάρη, αλλά και παράξενη σοφία. Αλλά κι εσάς όλους εννοώ! Εσάς που με δεχτήκατε με αγάπη και ζεστασιά. Εύχομαι να σταθώ αντάξια στο πλάι σας! Σας ευχαριστώ πολύ γία όλα!

Καλώς ήρθατε και τα δυο 'ομορφα πλάσματα! Σισυφε δε στο κρύβω όμως οτι προσπάθησα να λ'υσω τον αναγραμματισμό! Τι στο καλό γράφεις;;;

Sisyphus έγραψε:

Καλησπέρα!

Αν εννοείς το ΕΔΙΖΗΣΑΜΗΝ ΕΜΕΩΥΤΟΝ είναι έκφραση του Ηράκλειτου και στα νεοελληνικά σημαίνει "τον εαυτό μου αναζήτησα"...

...αν έχω κάνει κάποιον άλλο αναγραμματισμό, συγχώρεσε με αλλά ήταν παρά την πρόθεσή μου, δεν έχω καν καταλάβει ότι έχω κάνει κάτι τέτοιο...

Εμ που να το καταλάβεις!! Αφού δεν έκανες!!! Πω πωωωωω! Ρεζίλι!!! Αρχαία Ελληνικά έγραφες κι εγώ είχα σπάσει το κεφάλι μου να βρω τις λέξεις νο'μιζα ήταν αναγραμματισμος! Και μη ζητάς συγνώμη δεν έκανες τίποτα! Σε παρακαλώ δηλαδή και συγνώμη αν φ'ανηκα καπως! ΠΩ πω!!!! Ακου αναγραμματισμός!

ladosifa έγραψε:

Λιακάδα,δεν στο κρύβω οτι σε νιώθω πραγματική λιακάδα...
Εχεις κάτι...έναν τρόπο κατανόησης,βλέπεις όμορφα...θα χαίρομαι να σε δω να απλώνεις το φως σου στον ναο.

maggisoula δεν πειράζει... συμβαίνουν αυτά. Μην αισθάνεσαι άσχημα, όλοι είμαστε σε στάδιο ενθύμησης. Το γνώριζες, απλά το είχες ξεχάσει... και στο υπενθύμισα...

Αιθηρόη έγραψε:

Έτοιμα όλα...
Το μονοπάτι εκεί... φέγγει, δείχνει προς το ξέφωτο.
Εει, ελάτε, μη χασομεράτε ... εσάς εκεί πίσω το λέω...
Θα τους περιμένω να μη χαθούν...
Στο γεφυράκι των ευχών, εκεί, που τα νερά χαίρονται, σα νιώθουν χαρά επάνω σε κάθε ζωντανό πλάσμα.
θα κάτσω να ακούσω να τραγουδά για τους ερωτευμένους με τη ζωή με το κόσμο, με τη φύση και τη Γαία την ίδια.

- Όμορφα λόγια λες ρυάκι, δε τα έχω ξανακούσει!
- Και συ ποιος είσαι;
- το όνομά μου έχει σχέση με Άνεμο !!
- Χμμ .. και τρέχεις σαν αυτόν;
- Δε ξέρω, δε προσπάθησα ακόμα... , ξέρω όμως πως μπορώ τα πάντα σα το θελήσω!!
- Τι σε κρατά να το κάνεις;
- Κανείς. Απλά, δεν το ΄κανα ποτέ ... εδώ.
- Άντε να σε δω, υπάρχουν λίγοι που ΄ρθαν ως εδώ και λιγότεροι πέρασαν απέναντι...
- ΑΛΗΘΕΙΑ;; ΓΙΑΤΙ;
- Πολύ απλό, δε προσπάθησαν...
- Εγώ θα προσπαθήσω...
- Καλά !!
- Αλήθεια σου το λέω, περιμένω Αγαπημένα πρόσωπα, έρχονται... ακούς;; πλησιάζουν και είναι πολύ, θα περάσουμε, θα το δεις και θα ΄χεις να το λες πως παραλίγο θα βούλιαζαν το γεφυράκι ...
- Το λες και το πιστεύεις...
- Το λέω και το αισθάνομαι από μέσα μου.
- Υπέροχα. Διψάς;
- Ναι.
- Γιατί δε πίνεις;
- ... υπέροχη η γεύση σου και γάργαρο που είσαι;;
- Ξεδίψασες ;
- Να ΄χεις όλη την καθαρότητα αυτή πάντα ρυάκι μου, είσαι φίλος πραγματικός. Να ξέρεις θα σε θυμάμαι για πολύ καιρό, ήταν και η κουβέντα μας πιο βάλσαμο από τη γεύση σου.
- Να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο;
- Βέβαια!
- θυμάσαι ποτέ σου στεναχώριες;
- Χαχα... τώρα είσαι εσύ υπέροχος, με έκανες να γελάσω. Πάνω μου αγόρι μου δε μένει ποτέ τίποτα, η ροή που έχω, δεν επιτρέπει να σταθεί κάτι τέτοιο επιβλαβή πάνω, και συ αυτό να το θυμάσαι, πήγαινε με τη ροή που σε πάει το ποτάμι που έχεις μέσα σου και δε θα σκαλώσει πάνω σου τίποτα, ούτε στεναχώρια, ούτε σκέψη άρρωστη.
- Σε ευχαριστώ καλέ μου φίλε... για όλα.
- Εγώ σε ευχαριστώ που στάθηκες δίπλα μου, αγόρι μου Άνεμε και Αυγερινέ μου, ή όπως αλλιώς σε λένε !!

ΣΕΛΑΣ ΤΩΝ ΑΝΤΗΧΗΣΕΩΝ, Α.Εμπειρίκος

Μια γυναίκα λούζεται στην άμμο

Και πέφτουν τα φιλιά της στον αφρό

'Αστρα και μέδουσες προσμένουνε την ιπποκάμπη

Το τηλεσκόπιον εν εγρηγόρσει

Ρουφά το γλεύκος τ' ουρανού
Ο γαλαξίας μετουσιώνεται

Τρέφει τις νοσταλγίες του κ' έπειτα σβήνει

Σαν φως που πια κουράστηκε να περιμένει

Γλυκειά η αναμονή της γυναικός που ελούσθη

Μέσα στο σκότος την συνήντησε ο κουρσάρος

Η καρατόμησις του εχθρού του δεν τον εμποδίζει

Να σχίσει την χλαμύδα του να φανερώσει

Στα μάτια της καλής του

Τα μυστικά των κοιμισμένων πέρα ως πέρα

Μια νύχτα
Δυο νύχτες

Κ' έπειτα φως μέσα στο μέγα πλήθος που κραυγάζει

Κάτω από τον θόλο της ηχούς ενός αιώνος.

Α.Εμπειρίκος

...ακούστε πως ακούγεται ... ακούστε τη καρδία σας ...

[youtube][/youtube]

Ε Λ Α Τ Ε .............


[youtube][/youtube]