Πρωταρχικοί νόμοι της Φύσης...

Οι πρωταρχικοί νόμοι της Φύσεως συνεργάζο­νται μεταξύ τους. Η συ­νερ­γασία όμως αυτή είναι στε­νότερη μεταξύ νόμων που επιτελούν έναν ιδιαί­τερο σκοπό. Αποτέλεσμα αυτού είναι ο διαχωρισμός τους σε τρεις “ομά­δες” στενότερα συνεργαζομένων νόμων όπου η κάθε ομάδα περιλαμ­βάνει τρεις νόμους και χαρακτηρί­ζεται ως τρίγωνο συνεργαζομένων νόμων. Εκ της συνεργασίας των θεμελιωτικών νόμων των ουσιών και μορφών της Φύσεως εξαρτάται η εξέλιξη (δηλαδή η αύξηση της ενεργείας) των κόσμων. Η συ­νεργασία αυτή των θεμελιωτικών νόμων της Φύσεως έχει παράγωγα. Τα παράγωγα αυτά είναι νόμοι και μάλιστα όχι πρωταρχικοί νόμοι αλλά νόμοι λε­πτομερειακοί με μεγα­λύτερη δυναμικότητα που εμ­φανίζουν πιο λεπτές λειτουρ­γίες της Φύσεως και του Πνεύματος οι οποίοι εικονίζονται δια της εννοίας των συνθέτων αριθμών των μο­νάδων. Συνεπώς οι σύνθετοι αριθμοί συνιστούν παράγωγους νόμους των οποίων (νόμων) η επέκταση δεν έχει όρια (όπως δεν έχει όρια η επέκταση των αριθμών) με αποτέλεσμα η παραγωγή και επέκταση των παραγώγων νόμων να είναι ατελεύτητη και άπειρη στον άπειρο χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι και η εξέλιξη των κόσμων και της πνευματικής φύσεως να είναι άπειρη και ατελεύτητη στον άπειρο χρόνο. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο κάθε σύνθετος αριθμός (όπως αναφέρεται ανωτέρω) εμπεριέχει την έννοια των θεμελιωτικών νόμων εκ των οποίων προέκυψε.

Το Άπειρο στο σύνολο του διευθετείται από επιστατό νόμο ο οποίος, αφού προηγουμένως συντε­λέσει την αρμονία των κόσμων και μεταβάλει την αποτελούσα αυτούς θεία ουσία σε ειδικές μορ­φές τις εξαναγκάζει να ακο­λουθήσουν κυκλική τροχιά (δηλ. να διαγράφουν αναμορφωτικούς κύ­κλους). Συνεπώς οι ουσίες του Απείρου ακολουθούν αναμορφωτικούς κύ­κλους των οποίων το τέλος ποτέ δεν επανέρχεται στην αφετηρία του γιατί η κατάληξη στο ίδιο σημείο θα σήμαινε διάσπαση της αρμονίας του Απείρου και καταστροφή του [Απείρου] (πράγμα που σημαίνει ότι οι ανα­μορφωτικοί κύκλοι ακολουθούν σπειροειδή τροχιά όμοια με τε­ντωμένο ελατήριο).
Fibonacci..Νομος της Εντροπιας..

Aπό: Παν