Αλήθεια, ή παραμύθι;

Έχω έναν προβληματισμό και θέλω να τον καταθέσω εδώ σε σας να μου πείτε την άποψη σας. 
Και ειδικά θέλω την άποψη της κυρίας Αιθηρόης, και θα το εκτιμούσα πολύ αν μου απαντούσε γιατί πραγματικά είμαι σε σύγχυση και δεν ξέρω πως να ανταποκριθώ. 
Αιθηρόη έχω διαβάσει πολλές απαντήσεις σου και πραγματικά εύχομαι να μπορούσα να σε γνωρίσω από κοντά. Δεν σου κρύβω ότι μ΄έχεις εντυπωσιάσει. 
Λοιπόν το ζήτημα μου είναι το εξής, είμαι μητέρα δύο παιδιών. Η κόρη μου είναι 7 ετών κι ο γιος μου 5. 
Έρχονται Χριστούγεννα και είναι το θέμα συζήτησης των παιδιών, μιας και τα περιμένουν γεμάτο αγωνία κι αδημονία. 

Λοιπόν εγώ θέλω να τους πω την αλήθεια. Θέλω να τους πω ότι τίποτα απ΄αυτά δεν είναι αλήθεια, κι ότι είναι ψέματα. Θα μου πείτε πολλοί ότι θα τα απογοητεύσω. Καλύτερα να τα απογοητεύσω παρά να ζουν με ένα ψέμα. Ο άντρας μου είναι αντίθετος κι έχουμε τσακωθεί πολλές φορές γι΄αυτό το θέμα. Είναι ένας ανόητος ρομαντικός που προσπαθεί να βρει και να δώσει μαγεία, από εκεί που δεν υπάρχει, κι εκεί που δεν χρειάζεται. 

Φυσικά αγαπάω πολύ τα παιδιά μου. Αλλά δεν θέλω να πιστεύουν σε ανοησίες. Έχουν να περάσουν μια ζωή σε δύσκολες συνθήκες και θα πρέπει να είναι σκληραγωγημένα, κι όχι να ονειροπατούν. Και θέλω τα παιδιά μου να μπορούν να επιβιώνουν. 

Θέλω λοιπόν την άποψη σας και ιδίως από σένα Αιθηρόη. Θέλω να τους πω την αλήθεια. Νομίζω ότι εσύ θα με καταλαβαίνεις. Δεν είναι καλύτερα να ξέρουν; Εγώ δηλαδή που ήξερα από τα 3 μου, τι έπαθα; Με είχαν προετοιμάσει για έναν σκληρό κόσμο οι δικοί μου, και τουλάχιστον δεν απογοητεύτηκα ποτέ γιατί ήξερα τι να περιμένω. Λοιπόν δεν είναι καλύτερα να τους πω από τώρα την αλήθεια;

Θα ήθελα να πω  οτι τα παιδιά στην καθημερινότητα τους ακούνε την αλήθεια με πολύ σκληρό τρόπο και οτι ίσως να είναι καλύτερα να τους πούμε εμείς την αλήθεια, πρώτοι από την ηλικία που αρχίζουν να γίνονται ενεργά μέλη της κοινωνίας ,το τι συμβαίνει στις μέρες μας με τα Χριστούγεννα, ποιος ήταν ο Αη Βασίλης, γιατί κρατάμε τον θεσμό ακόμα, τί θα μπορούσαμε να κάνουμε και για την  προσωπική μας ευχαρίστηση ως παιδιά, αλλά και μια προσφορά στο σύνολο ανευ ανταλλαγματος, γιατί νομίζω οτι η ουσία είναι αυτή που πρέπει να μένει καθότι τα Χριστούγεννα είναι γιορτή ΑΓΑΠΗΣ και όχι γιορτή ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ μόνο,  όλα χρειάζονται.  :)    μελωδία σοφή



υγ. Ναι εγώ είμαι... χεχε

Μαίρη έγραψε:

Αλλά δεν θέλω να πιστεύουν σε ανοησίες. Έχουν να περάσουν μια ζωή σε δύσκολες συνθήκες και θα πρέπει να είναι σκληραγωγημένα, κι όχι να ονειροπατούν. Και θέλω τα παιδιά μου να μπορούν να επιβιώνουν. 

Πρόσεχε μόνο μην για χάρη της επιβίωσης σκληρύνεις τη ψυχή τους. Γιατί δεν φτάνει να επιβιώνεις. Δεν θα σου πω πως να μεγαλώσεις τα παιδιά που ήρθαν στο κόσμο μέσα από σενα. Αλλά έτσι όπως μιλάς έχω την άισθηση ότι νομίζεις ότι εσύ αποφασίζεις γι αυτά. Κι έχω αντίρρηση μεγάλη σ αυτό. Δε το συνεχίζω όμως γιατί δε μπορώ να μιλάω με γνώμονα την αίσθηση που μου δίνεις.

Τα Χριστούγεννα είναι μια μαγική γιορτή,μια εξαιρετική δικαιολογία και αφορμή για σπουδαία πράγματα.
Μην βιαστείς να πιστέψεις ότι εννοώ την θρησκευτική ή την εμπορική της πλευρά,με αφήνουν αδιάφορη και όταν έμαθα την αλήθεια;Δεν θυμάμαι καν το στάδιο αυτό,ακόμη πιστεύω στην μαγεία.
Ούτε με έλουζαν στα δώρα και τα λέω αυτά από προνομιακή θέση.

Μαίρη,γίνεσαι μικρή για λίγο;Θες,με αφορμή τα Χριστούγεννα,να γεμίσει το σπίτι μυρωδιές από τα μπαχαρικά των γλυκών;Να σου δίνω να φτιάχνεις κι εσύ,να συμμετέχεις και τα δικά σου,θα τα στολίσω στις πιατέλες πάνω-πάνω,να φαίνονται.Δεν θα ξεχάσεις ποτέ τις μυρωδιές,στο υπόσχομαι.
Θες να φτιάχνουμε στολίδια και να γεμίσουμε το σπίτι με αυτά;Θα είναι ο χρόνος,που περάσαμε μαζί στολισμένος από κάτι δικό σου.
Θες να στολίσουμε το δένδρο;Έστω και πλαστικό,ξυπνά εκείνες τις αρχέγονες μνήμες στο dna μας,τότε,που ζούσαμε εναρμονισμένοι με την φύση και αγαπούσαμε τα δένδρα και,ως φόρο τιμής για την προσφορά τους σε μας,κάθε στολίδι,δες το σαν παράσημο.Και οι μπάλες,θυμίζουν τους πλανήτες και τα πολύχρωμα φωτάκια είναι τα αστέρια-άλλες μνήμες εδώ:από τότε που ήμασταν σκόνη αστρική.Παιδιά της γης και του ουρανού.
Θες να περπατήσουμε στους δρόμους,με την στολισμένη ατμόσφαιρα,τις βιτρίνες,την μυρωδιά καμένου ξύλου;
Θες να έχω προβλέψει τις επιθυμίες σου;Να σου έχω κρύψει εκείνο που ζητάς με αγωνία και χαρά;Θες την έκπληξη;
Θες να σου πω μια ιστορία πίσω από το δώρο σου,ώστε ακόμη κι αν το ίδιο φθαρεί,η ανάμνηση της ιστορίας,θα σου μείνει αναλλοίωτη;
Θες να σου μάθω την αξία της προσφοράς,την χαρά του να δίνεις στους άλλους;Να σπαταλάς χρόνο,διάθεση,σκέψη για εκείνους;Και μετά,να διαλέξουμε τα πιο χαρούμενα περιτυλίγματα και κορδέλες και να τα κρύψουμε μαζί με την πρόθεση της σκέψης μας;
Και όλα αυτά πάντα με μουσική Μαίρη,όχι τα κλασικά,θα σου έβαζα άλλα και οπωσδήποτε Pink Floyd,αλλά ποτά μην μου ζητήσεις,είσαι μικρή.

Θες..θες..να σου φυλακίσω μέσα από τις αισθήσεις σου,τις πιο ζεστές και χαρούμενες μνήμες,να σου χτίσω έναν όμορφο χώρο από μνήμες,έτσι ώστε,κάθε φορά που θα συναντάς τον άγριο κόσμο,κάθε φορά που θα νιώθεις μόνη,θα αρκεί μια κανέλα,ένα κόκκινο χρώμα,μια εποχή..ένα απλό ερέθισμα,για να θυμάσαι τις στιγμές εκείνες και ότι ο κόσμος δεν είναι ούτε μόνο όμορφος,ούτε  μόνο άσχημος,είναι και τα δύο κι εμείς δημιουργοί και συνδημιουργοί του.

Και τώρα,θες να στα πάρω όλα αυτά;Να τα γκρεμίσω όλα,γιατί τα Χριστούγεννα είναι ένα ψέμα,μια εμπορική γιορτή και καλά θα κάνουμε να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα;