Μαγικό δαχτυλίδι._

Όλοι έχετε ακούσει για μαγικά δαχτυλίδια. Όπως και για διάφορα μαγικά αντικείμενα.
Τι είναι αυτό που τα κάνει μαγικά;

Κάποτε (την περίοδο που το κυνήγι των μαγισσών ήταν στο ζενίθ και η ιερά εξέταση δρούσε ανεξέλεγκτα), μία γυναίκα είχε βγει στο δάσος ψάχνοντας να βρει κάποια συγκεκριμένα βρύα, για να κάνει κατάπλασμα για το χτυπημένο πόδι του άντρα της.
Τα βρύα που χρειαζόταν έπρεπε να είναι στην πιο ώριμη ηλικία τους και πριν αρχίσουν να χάνουν το πράσινο χρώμα τους. Φύτρωναν κοντά και γύρω στους κορμούς των δέντρων και δεν ήταν και τόσο εύκολο να βρεις διότι ο ήλιος τα κιτρίνιζε γρήγορα.
Ήξερε λοιπόν η γυναίκα πως θα ήταν τυχερότερη αν έβρισκε κάποιο δέντρο με κουφάλα.
Και όντως έτσι έγινε.
Έβαλε το χέρι της μέσα, ψηλάφισε και μόλις τα δάχτυλα της ένιωσαν τα δροσερά βρύα, προσεχτικά έσκαψε με τα νύχια της γύρω από τα βρύα και τράβηξε απαλά μια πλούσια τούφα.
Την έβαλε μέσα στο υφασμάτινο πουγκί της και συνέχισε μαζεύοντας και τα υπόλοιπα, συμπληρώνοντας την ποσότητα που χρειαζόταν. Ούτε περισσότερα, ούτε λιγότερα.
Ικανοποιημένη γύρισε σπίτι της και άρχισε να ετοιμάζει το κατάπλασμα.
Καθώς ξεχώριζε τις ρίζες από τα βρύα, τα χέρια της έπιασαν κάτι σκληρό. Για πέτρα το φαντάστηκε και τα τίναξε απαλά για να πέσει στο τραπέζι της.
Μια ευχάριστη έκπληξη την περίμενε.
Δεν ήταν πέτρα.
Ήταν ένα χρυσό δαχτυλίδι με μια παράξενη μπλε πέτρα. Το πήρε στο χέρι και το εξερευνούσε με τα μάτια της. Είχε μερικά παράξενα σύμβολα στις δύο άκρες, εκεί που τελείωνε η βάση της μπλε πέτρας.
Στο εσωτερικό του δαχτυλιδιού, με δυσκολία ξεχώρισε τις λέξεις «ό,τι διατάξω».
Παραξενεύτηκε στην αρχή.
Αλλά μιας και δεν είχε απάντηση για το τι ήταν και σήμαιναν οι λέξεις και τα σύμβολα, έπαψε να παιδεύει το νου της. Το καθάρισε, το γυάλισε με λινάρι και το φόρεσε στο δάχτυλο της. Από την πρώτη στιγμή, ένιωσε παράξενα. Παράξενα όμορφα. Αντιλήφθηκε βαθιά μέσα της, πως είχε κάτι μαγικό αυτό το υπέροχο κόσμημα και σύντομα επιβεβαιώθηκαν τα αισθήματα της.

Για να μην πολυλογώ, αυτή η γυναίκα απόκτησε όλα όσα λαχτάρησε η ψυχή και οι ανάγκες της. Και πρέπει να ομολογήσω πως το χρησιμοποίησε σοφά, γιατί μοιράστηκε από τα αγαθά της και βοήθησε όσους μπόρεσε.
Μα το πιο σημαντικό; Αποφάσισε μια μέρα, πως ήταν αρκετά τα δώρα του δαχτυλιδιού κι αντί να το κρατήσει για πάντα για τον εαυτό της, το επέστρεψε στο κορμό του δέντρου, ευχαριστώντας τον φύλακα του.

Αν ψάξετε θα βρείτε πολλές ιστορίες με μαγικά αντικείμενα και ιδίως δαχτυλίδια. Κι αυτό διότι α) τα υλικά του (μέταλλα, λίθοι) έχουν την τάση να συγκρατούν ενέργειες και ταυτόχρονα να μεταδίδουν. β) Όσο κι αν δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε, είναι ζωντανοί οργανισμοί και ανταποκρίνονται στα δυνατά ερεθίσματα. γ) Είναι κομμάτια της φύσης, της Γαίας και κύτταρα που κρύβουν μέσα τους την δύναμη των νόμων της φύσης, και κώδικες που αν τους ξεκλειδώσεις, θα σου προσφέρουν τα δώρα τους.

Γνωρίζω πως πολλοί θα ρωτήσουν πως μπορεί να μαγέψει κανείς ένα τέτοιο αντικείμενο ώστε να αποκτήσει δύναμη και να τυλιχτεί με μαγεία.

Χμ…
Θα σας πω μια ιστορία.
Πριν αρκετό καιρό, ένας άντρας δώρισε ένα απλό λυτό χρυσό δαχτυλίδι στην αγαπημένη του. Το φόρεσε στο δάχτυλο της και της ζήτησε να μην το βγάλει ποτέ, εκτός κι αν έπαυε να τον αγαπάει. Εκείνη του το υποσχέθηκε.
-«Θέλω να βάλεις κι ένα φιλί πάνω!» του είπε γελώντας εκείνη και του έδειξε το δαχτυλίδι της για να το φιλήσει. Εκείνος δεν δίστασε στιγμή και το φίλησε τρεις φορές.
Οι μέρες περνούσαν και το δαχτυλίδι είχε γίνει ένα με εκείνη. Ήταν φορές που δεν το ένιωθε καθόλου στο χέρι της και το κοίταζε για να επιβεβαιώσει πως ήταν ακόμα εκεί.
Ένα μεσημέρι, ετοιμαζόταν να ζυμώσει και για να μην λερώσει το δαχτυλίδι, το έβγαλε και το έβαλε στο τσεπάκι της.
Οι ώρες πέρασαν κι εκείνη το ξέχασε.
Το απόγευμα αργά, παίρνει ένα ανήσυχο μήνυμα από τον σύντροφο της. Της ομολόγησε πως ένιωθε πολύ ανήσυχος και φόβο για εκείνη, χωρίς να έχει λόγο και την ρωτούσε ξανά και ξανά μήπως δεν τον ήθελε πια. Εκείνη προσπαθούσε να τον καθησυχάσει, επιβεβαιώνοντας του πως δεν συμβαίνει τίποτα.
Μετά από αυτό, προσπαθούσε να καταλάβει η γυναίκα τι συνέβη με τον αγαπημένο της. Κι εκείνη ακριβώς την στιγμή, συνειδητοποιεί πως δεν φοράει το δαχτυλίδι.
Δεν πέρασε κάποια περίεργη σκέψη από το μυαλό της και απλά το φόρεσε, ενώ συνέχισε να αναρωτιέται τι ήταν αυτό που ανησύχησε τον σύντροφο της.

Για να μην τραβήξω την ιστορία, το ίδιο ακριβώς επαναλήφθηκε όταν έβγαλε πάλι τι δαχτυλίδι από το χέρι της για κάποιες ώρες.
Και τότε κατάλαβε πως αυτό ήταν η αιτία της ανησυχίας του συντρόφου της.

Είχε αποκτήσει κάποια μυστήρια δύναμη το αντικείμενο αυτό, χωρίς να κάνει κανείς από τους δυο κάτι γι αυτό. Συνέβη ασυνείδητα και ο άντρας ένιωθε ό,τι ένιωθε και το δαχτυλίδι. Έγινε μαγικό χωρίς να υπάρχει τέτοια πρόθεση και χωρίς να υπάρξουν τελετές και γητείες.

Τα συναισθήματα και οι σκέψεις, επηρεάζουν την ύλη.
Κι αυτό…. είναι μια πραγματικότητα!



Αιθηρόη 16-5-2009



---
Να έχετε αγάπη στην καρδιά, φως στο πνεύμα, θάρρος στην ψυχή και αλήθεια στο στόμα.