Ανησυχία για την ανθρωπότητα.

Θέλω να ρωτήσω κάτι. Στα γενέθλια μιας ξαδέλφης εχθές,καταλήξαμε αργά να μιλάμε για διάφορα κοινωνικά-πολιτικά και περί κόσμου-ανθρώπων. Απογοητεύτηκα! Μου φαίνεται απίστευτο που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν μπορούν να υποψιαστούν ότι υπάρχει κάτι άλλο πέρα από αυτό που βλέπουν. Πες μας τι πίνεις; μου έλεγαν. Είχα βγει από τα ρούχα μου! Αυτό που θέλω να πω εδώ είναι άλλο όμως. Αιθηρόη τι θα γίνει αν οι άνθρωποι δεν αλλάξουν; Αν δεν ανοίξουν τα μάτια τους; Με καταλαβαίνεις; Ανησυχώ! Και γι αυτούς και για μας. Πως μπορεί να υπάρχει ανταπόκριση και αφύπνιση σε όλους αλλά και για όλους; Πόσο κακό είναι το να συνεχίζουν οι άνθρωποι να ζουν στην κοσμάρα τους; Αυτό που ακούω συνέχεια ότι όλα γίνονται για τα λεφτά με τρελαίνει! Κι όταν πας να τους πεις κάτι παραπάνω από αυτό και ότι όλοι φταίμε για όσα γίνονται, σε κοιτάνε η σαν ηλίθιο η σαν καημένο η και σαν αντιπαθητικό. Και τελικά δεν με νοιάζει τόσο αυτό. Όμως ανησυχώ για το τι μπορεί να προκαλέσει αυτή η απάθεια τους και η επίμονη άγνοια τους. Μου ξυπνάει ένα άσχημο προαίσθημα. Και δεν μπορώ να το αγνοήσω. Γι αυτό στρέφομαι σε σένα. Δεν θέλω να με καθησυχάσεις. Δηλαδή θέλω, αλλά θέλω και την αλήθεια.