« Πρέπει να ξέρετε πως δεν υπάρχει τίποτα πάνω σε αυτό το πλανήτη και μέσα σε αυτόν, που να το έχει γεννήσει η φύση και να είναι κενό. Τίποτα δεν είναι άδειο. Όλα έχουν το δικό τους επίπεδο συνείδησης, το δικό τους σκοπό, τη δική τους ζωή. Όλα έχουν να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο, αλλιώς δεν θα χρειαζόταν να υπάρχουν. Αποτελούν ένα κομμάτι και μία συνέχεια της αλυσίδας αυτής που λέγετε δημιουργία και ζωή. Είναι οι ακρούλες δυο υπέροχων Δημιουργών, που και αυτοί με την σειρά τους είναι η αντανάκλαση, ή αν θέλετε, το άπλωμα της ανώτερης Αιτίας όλων αυτών που υπάρχουν τώρα στη ζωή του σύμπαντος. »είπε και τους κοίταξε για να δει αν μπορούν να την παρακολουθήσουν και να καταλάβουν. Τα μάτια των νέων ήταν γεμάτα απορία.
« Όλα μοιάζουν να είναι κομμάτια του χαρακτήρα αυτής της Αιτίας. Η παρουσία τους πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις και ερωτήματα. Όλα αποτελούν ένα ερέθισμα για αναζήτηση και όλα μας δείχνουν τον τρόπο να βρούμε. Είναι η ερώτηση και η απάντηση μαζί. Αυτό που ονομάζετε Υλη, έχει δημιουργηθεί από την ανάγκη της Αιτίας να παρουσιάσει τον εαυτό της. Για να την θέσει σε λειτουργία, ελευθέρωσε και το Πνεύμα. Έτσι λοιπόν με την συνεργασία αυτών των δυο και τις θεϊκές αμέτρητες εκπορεύσεις τους, δημιουργήθηκε ένα υπέροχο άπειρο Σύμπαν. »
« Ποια είναι αυτή η Αιτία για την οποία μιλάς; » ρώτησε με φωνή όλο δέος η Θεοδώρα.
« Όταν αρχίσετε να περπατάτε ανάποδα και προς τα πίσω, ίσως μπορέσετε να αγγίξετε τις άκρες από τα ενδύματα της. » απάντησε με ύφος που έδειχνε πως είπε ήδη αρκετά. Αδιαφόρησε για τα κρυφά μπερδεμένα βλέμματα που αντάλλαξε μεταξύ τους το ζευγάρι και συνέχισε. « Η Ύλη μπορεί να αποβεί για εσάς ένας σπουδαίος βοηθός. Χρησιμοποιήστε την για να αναζητήσετε και να γνωρίσετε τον εαυτό σας σε σχέση με αυτήν, αλλά να βρείτε και την θέση σας πέρα από αυτήν. » σηκώθηκε και έφερε μία πετσέτα και την ακούμπησε στο τραπέζι.
« Δηλαδή; Πώς; » ρώτησε η Θεοδώρα σκουπίζοντας τα χέρια της.
« Ο ζωγράφος αποκαλύπτει το μυστικό μουρμουρητό της καρδιάς του μέσα από τα σχήματα και τα χρώματα. Ταυτόχρονα προσφέρει μία εικόνα που μπορεί να ξυπνήσει κάτι από την κρυφή φαντασία σου. Δέκα διαφορετικά ζευγάρια μάτια την κοιτάζουν και το κάθε ένα από αυτά εντοπίζει μία σχέση με κάποιο αθέατο κομμάτι του, ολότελα διαφορετικό του ενός από του αλλού. Μήπως ήταν δέκα διαφορετικές ζωγραφιές; »
« Όχι. Διαφορετικές ήταν οι εσωτερικές οπτικές γωνιές από όπου έβλεπε ο καθένας. »απάντησε ο Αλέξανδρος.
« Ακριβώς! Και μέσα από αυτές τις διαφορετικές οπτικές γωνιές έχουμε ποικιλία δημιουργίας χωρίς να απομακρύνονται από την κεντρική και αρχική εικόνα. Απλά είναι σα να χτίζουν γύρω της ο καθένας από τη δική του θέση και αντίληψη και μέσα από τη δική του ιδιότητα και ικανότητα που τον έχει χρήσει και προικίσει η φύση. » είπε και σταμάτησε δίνοντας τους χρόνο για να σκεφτούν.
« Ναι, αλλά δεν καταλαβαίνω τη σύνδεση ανάμεσα σε αυτά που είπες στην αρχή και σε αυτά που ειπώθηκαν τώρα. » είπε ο Αλέξανδρος βάζοντας ένα κεράσι στο στόμα του.
« Καμία πινελιά, κανένα σχήμα και καμία μορφή δεν έχει τοποθετηθεί από τύχη στο πίνακα του καλλιτέχνη. Κάθε τι εκεί μέσα, είναι μία σκέψη, μία ιδέα, μία δύναμη και μία αδυναμία του. Για τον ζωγράφο όλα είναι συμβολικά. » συμπλήρωσε ο Ήγανδρος και συνέχισε « Σύμβολα που τα έχει δανειστεί από την ίδια την φύση, την ίδια την ύπαρξη για να εκφράσει την ιστορία της ψυχής του. Όλα τα πράγματα στη φύση, εκφράζουν και έχουν μία συγκεκριμένη ιδιότητα αν όχι και περισσότερες. »
« Κάθε τι αποτελεί ένα αναγνωριστικό σημάδι του εαυτού μας. Ένα παραδείγματος χάριν, κάποιου στοιχείου μέσα μας. Η ύλη είναι η ορατή έκφραση του αόρατου εαυτού μας. » είπε η Ήνηθα κοιτάζοντας πότε το κορίτσι και πότε τον νεαρό άνδρα.
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου... 
Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν… Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο… Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις… 
Πεμ 18 Αυγ - 17:37:13
