Σάντρο Μποτιτσέλι...

ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Πρόκειται για έναν από τους γνωστότερους πίνακες των Ουφίτσι, λαμπρή εξιδανίκευση του έρωτα. Τον παρήγγειλε ο Λορέντσο ντι Πιερφραντσιέσκο των Μεδίκων, εξάδελφος του Λορέντσο του Μεγαλοπρεπούς, για τον οποίο επίσης ο Μποτιτσέλι εικονογράφησε την Θεία Κωμωδία. Το έργο κοσμούσε μία αίθουσα της κατοικίας των Μεδίκων στο Καστέλο, στη Φλωρεντία. Μετά τον θάνατο του Λορέντσο ο πίνακας και η κατοικία του Καστέλο πέρασαν στην κατοχή του Τζοβάνι ντέλε Μπάντε Νέρε. Το 1815 το έργο εισήλθε στα Ουφίτσι, αργότερα μεταφέρθηκε στην Ακαδημία και επέστρεψε οριστικά στα Ουφίτσι το 1919. Ο ζωγράφος φαίνεται πως αντλεί έμπνευση γι αυτήν την αλληγορία από τον Οβίδιο και τον Λουκρήτιο αλλά πάνω απ όλα από τους στίχους του έργου Ανιόλο Πολιτσιάνο, φίλου της οικογένειας των Μεδίκων και του ιδίου του Μποτιτσελι,. Ο Πολιτσιάνο περιγράφει τις τρεις Χάριτες και τον άνεμο Ζέφυρο καθώς αυτός καταδιώκει τη νύμφη Χλωρίδα, στην οποία χαρίζει αφού πρώτα νυμφεύεται την ικανότητα να βγάζει άνθη από το στόμα της. Δίπλα στην νύμφη, μια γυναίκα ντυμένη με φόρεμα γεμάτο λουλούδια είναι η μεταμόρφωση της Χλωρίδας σε Φλώρα, ρωμαϊκή θεά της άνοιξης. Στο κέντρο βρίσκεται η Αφροδίτη μέσα στον κήπο της. Η αλληγορία είναι μία από τις υψηλότερες εκφράσεις της ιδεατής επιστροφής της Φλωρεντίας στη χρυσή εποχή υπό τον Λορέντσο τον Μεγαλοπρεπούς.

Πηγή: Έθνος της κυριακής

en-texnon.blogspot.com

Σάντρο Μποτιτσέλι... Thebirthofvenuslarge

Η γέννηση της Αφροδίτης

Ο πασίγνωστος αυτός πίνακας άνηκε στον Τζοβάνι και τον Λορέντζο ντι Πιερφραντσέσκο των Μεδίκων. Το όνομα του παραγγελιοδότη παραμένει άγνωστο, γνωρίζουμε όμως ότι ο τίτλος ανάγεται στον 19ο αιώνα λόγω λανθασμένης ερμηνείας του θέματος ως Αναδυόμενης Αφροδίτης. Οι πηγές του Μποτιτσέλι ήταν ο Όμηρος, οι μεταμορφώσεις του Οβιδίου και ο λόγιος φίλος του Πολιτσιάνο, πηγές οι οποίες αφηγούνται ένα άλλο επεισόδιο του μύθου της Αφροδίτης, εκείνο της προσέγγισης της στην νήσο Κύπρο. Αυτό ακριβώς φαίνεται να απεικονίζει ο πίνακας. Το έργο βρίσκεται εμφανώς υπό την επίδραση του νεοπλατωνικού πνευματικού περιβάλλοντος της Φλωρεντίας την εποχή του Λορέντζο του Μεγαλοπρεπούς: εδώ απεικονίζεται σε συμβολική μορφή η αρμονική σύντηξη ύλης και πνεύματος. Το τοπίο σχηματίζεται από τη ρυτιδωμένη επιφάνεια της θάλασσας και τις χλοερές ακτές σε μια μεταφυσική σύνθεση. Κυριαρχούν τα ευγενικά χρώματα με ασημένιες αποχρώσεις. Η Αφροδίτη στο κέντρο, με τα απαλά περιγράμματα, αποτελεί σύμβολο της ιδανικής ομορφιάς. Η ελαφριά φωτοσκίαση που χαϊδεύει το σώμα της τονίζει την ιδανική τελειότητά της, μακριά από τον αισθησιασμό. Η στάση και το μελαγχολικό βλέμμα της θεάς εκφράζουν την παροδικότητα όλων των πραγμάτων.

Πηγή: Εθνος της Κυριακής

en-texnon.blogspot.com