Βουδισμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Βουδισμός

Ντάρμα

Κάρμα

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες

Η οκταπλή ατραπός

Σχολές

Όροι και έννοιες

Κείμενα

Με τον όρο Βουδισμός ή Βουδδισμός εννοείται μία από τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου με κεντρικό πρόσωπο του μυθολογικού υλικού της τη ζωή και τη διδασκαλία του Σιντάτ(χ)α Γκοτάμα (Σιντάρτα Γκαουτάμα σανσκριτικά) Μπούντχα (Buddha) ή Βούδα ή Βούδδα , του Πεφωτισμένου όπως αποκαλείται ενίοτε.

Σιντάρτα Γκαουτάμα Βούδας
Σιντάτα Γκοτάμα, ο Βούδας



Ο Βούδας γεννήθηκε ως Σιντάρτα Γκοτάμα, πρίγκηπας της φυλής Σάκυα του Νεπάλ (Σακυαμούνι) περίπου το 566 Π.Κ.Ε. Στη ηλικία των 29 εγκατέλειψε τις ανέσεις του βασιλικού οίκου, για να αναζητήσει το νόημα της οδύνης που αντίκριζε γύρω του. Μετά από 6 χρόνια σκληρής εκπαίδευσης και πειθαρχίας εγκατέλειψε την οδό του ασκητισμού και κάθισε κάτω από τον δέντρο Μπόντχι, σε γαλήνιο διαλογισμό.
Την πανσέληνο του Μαΐου, με την ανατολή του πρωινού άστρου, ο Σιντάρτα Γκοτάμα έγινε Βούδας (Μπούντχα) ο Πεφωτισμένος. Κατόπιν περιπλανήθηκε στις πεδιάδες της βορειοανατολικής Ασίας επί 45 περίπου χρόνια, διδάσκοντας την ατραπό του Ντάρμα. Γύρω του αναπτύχθηκε μια κοινότητα ή Σάγκχα μοναχών -ανεξαρτήτως φύλου από κάθε κάστα και κάθε φυλή- αφοσιωμένων στην άσκηση της ατραπού του Βούδα. Το ιστορικό πρόσωπο που έλαβε τον τίτλο Βούδας πέθανε σύμφωνα με τις εκτιμήσεις σύγχρονων ιστορικών το 486 Π.Κ.Ε., στην ηλικία των 80 ετών περίπου.

Η ιστορία του Βουδισμού
Σύντομα μετά από το θάνατο του Βούδα ή παρινιρβάνα, πεντακόσιοι μοναχοί συναντήθηκαν στο πρώτο συμβούλιο της Ρατζάγκρ(χ)α, υπό την ηγεσία του Κασυάπα, (Kashyapa). Ο Ουπάλι (Upali) απήγγειλε τον YO μοναστικό κώδικα (Βινάγια) όπως τον θυμόταν. Ο Ανάντα (Ananda), εξάδελφος, φίλος και αγαπημένος μαθητής του Σιντάτα -άτομο με καταπληκτική μνήμη- απήγγειλε τα μαθήματα του Βούδα (Σούτρα). Οι μοναχοί συζήτησαν τις λεπτομέρειες και ψήφισαν για την τελική μορφή του κειμένου. Κατόπιν δεσμεύτηκαν να απομνημονεύσουν το κείμενο και να το μεταφέρουν σε άλλους μοναχούς, καθώς επίσης και να το μεταφράσουν σε πολυάριθμες γλώσσες και διαλέκτους των ινδικών πεδιάδων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Βουδισμός παρέμεινε προφορική παράδοση σχεδόν για 200 χρόνια.
Στους επόμενους αιώνες, η αρχική ενότητα του Βουδισμού άρχισε να κομματιάζεται. Η σημαντικότερη διάσπαση εμφανίστηκε μετά από το δεύτερο συμβούλιο, που έγινε στο Βαϊσχάλι (Vaishali) 100 χρόνια μετά από το πρώτο. Μετά από αρκετές συζητήσεις μεταξύ μιας ανανεωτικής ομάδας και των παραδοσιακών μοναχών του Βουδισμού οι ανανεωτές έφυγαν διαμορφώνοντας την Μαχασάνγκ(χ)α[...] Στο πέρασμα του χρόνου από αυτή την ανανεωτική ομάδα διαμορφώθηκε η παράδοση (Μαχαγιάνα) της βόρειας Ασίας, της οποίας μίας σχολή είναι ο ζεν βουδισμός.
Οι παραδοσιακοί Βουδιστές, που αναφέρονται πλέον ως Στ(χ)αβιραβάντα (Sthaviravada) ή «ατραπός των πρεσβύτερων» (Τ(χ)εραβάντα στη διάλεκτο Πάλι), ανέπτυξαν ένα σύνθετο σύνολο φιλοσοφικών ιδεών πέρα από εκείνες που διευκρίνισε ο ίδιος ο Βούδας. Αυτές οι ιδέες συλλέχθηκαν και καταγράφηκαν με τον γενικό τίτλο Αμπιντάρμα (Abhidharma) ή «ανώτερες διδασκαλίες». Ωστόσο και εδώ προέκυψαν αλλεπάλληλες διαφωνίες, με αποτέλεσμα τη διάσπαση της αρχικής παραδοσιακής ομάδας σε 18 διαφορετικές σχολές που ανέπτυξαν η καθεμία τη δική της ανεξάρτητη ερμηνεία επί διαφόρων θεμάτων. Αυτές οι σχολές με τη σειρά τους εξαπλώθηκαν σε όλη την Ινδία και τη νότιο Ασία. Σήμερα, μόνο η σχολή της Σρι Λάνκα Τεραβάντα επιβιώνει.

Πηγή απο http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Ντάρμα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Βουδισμός

Ντάρμα

Κάρμα

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες

Η οκταπλή ατραπός

Σχολές

Όροι και έννοιες

Κείμενα

Δίγλωσση επιγραφή (ελληνικά και αραμαϊκά) από Ήδικτο του Βασιλιά Ασόκα που βρέθηκε στην Κανταχάρ του Πακιστάν, η οποία αποδίδει τον όρο Ντάρμα με τη λέξη «ΕΥΣΕΒΕΙΑ». Μουσείο της Καμπούλ.



Δίγλωσσο νόμισμα του Μενάνδρου, βασιλιά της Βακτρίας. Η λέξη «ΔΙΚΑΙΟΥ» μεταφράζεται σε «DHARMIKASA», (ακολούθου / υποστηρικτή του Ντάρμα)



Ο όρος Ντάρμα (Σανσκριτικά: धर्म) ή Ντάμμα (Παλικά: धमा) (Φυσικός Νόμος) αναφέρεται στην υφιστάμενη τάξη της Φύσης και της ανθρώπινης ζωής και στην συμπεριφορά που θεωρείται ότι εναρμονίζεται με αυτή την τάξη. Όσον αφορά την ηθική, ορίζεται ως «ορθός τρόπος ζωής» και «ορθή διαγωγή», ειδικά με τη θρησκευτική έννοια. Όσον αφορά την πνευματικότητα, το ντάρμα μπορεί να οριστεί ως «η Οδός των Ανώτερων Αληθειών».

Απόδοση του όρου στην αρχαιότητα
Ο ελληνικός όρος που επέλεξε τον 3ο αιώνα π.Χ. ο Βασιλιάς Ασόκα σε τμήμα του 13ου ηδίκτου του, όπως εμφανίζεται σε δίγλωσση επιγραφή (ελληνικά και αραμαϊκά) απευθυνόμενη και στους Έλληνες της Βακτρίας που βρέθηκε στην Κανταχάρ του Πακιστάν, για τον όρο Ντάρμα είναι «ΕΥΣΕΒΕΙΑ». Αντίστοιχα ο Βασιλιάς της Βακτρίας Μένανδρος ο Δίκαιος (γύρω στο 100 π.Χ.), μετάφρασε στο νόμισμά του τον όρο «ΔΙΚΑΙΟΥ» (ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΜΕΝΑΝΔΡΟΥ) σε «DHARMIKASA» (ακολούθου / υποστηρικτή του Ντάρμα). Υπάρχουν λοιπόν δυο μεταφράσεις του όρου Ντάρμα, προερχόμενες από σύγχρονους κατά τους πρώτους αιώνες της χρήσης του: Ευσέβεια και Δικαιοσύνη.

Έννοια και θρησκευτικές επιδράσεις
Το ντάρμα βρίσκεται στο επίκεντρο των θρησκευτικών και φιλοσοφικών αντιλήψεων που προέρχονται από την Ινδία. Οι κυριότερες «νταρμικές» θρησκείες είναι ο Ινδουισμός (Σανατάνα Ντάρμα), ο Βουδισμός (Μπούντανταρμα), ο Ζαϊνισμός (Τζαΐν Ντάρμα) και ο Σιχισμός, καθώς οι διδασκαλίες όλων αυτών των θρησκειών επικεντρώνεται στο ντάρμα^[1][2]. Σε αυτές τις παραδόσεις, τα πλάσματα που ζουν σε αρμονία με το ντάρμα προχωρούν ταχύτερα προς την Ντάρμα Γιούκαμ, τη Μόκσα ή την Νιρβάνα (δηλαδή, την ατομική απελευθέρωση). Το ντάρμα αναφέρεται επίσης στις διδασκαλίες και τα δόγματα των ιδρυτών αυτών των παραδόσεων, όπως του Γκαουτάμα Βούδα και του Μαχαβίρα. Στην παραδοσιακή ινδουιστική κοινωνία με την δομή των καστών, το ντάρμα αποτελεί τη θρησκευτική και ηθική διδασκαλία των δικαιωμάτων και των καθηκόντων του κάθε ατόμου.
Το ντάρμα πιστεύεται ότι έχει θεία καταγωγή κι αφορά τόσο στη δομή και λειτουργία του κόσμου, όσο και της κοινωνίας. Όσον αφορά την κοινωνία, ήταν χωρισμένη πριν από την εγκατάσταση των Αρίων σε τρεις τάξεις, τις βάρνες ή κάστες όπως τις ονόμασαν αργότερα οι Πορτογάλοι άποικοι: α) τους ιερείς ή βραχμάνους, β) τους αριστοκράτες πολεμιστές και γ) τους καλλιεργητές, στους οποίους προστέθηκαν αργότερα οι χειρώνακτες δηλαδή οι κατακτημένοι ντόπιοι λαοί. Σύμφωνα με αυτό το σύστημα των καστών, από τη στιγμή που γεννιέται το άτομο είναι ήδη καθορισμένο σε ποια κάστα θα ανήκει για όλη του τη ζωή, χωρίς καμιά δυνατότητα αλλαγής (έλλειψη κοινωνικής κινητικότητας). Οι κάστες εντάσσονται στην ιδέα του ντάρμα, καθώς ως ντάρμα έχει οριστεί επίσης το σύνολο των κανόνων της κάθε κάστας. Στο τέλος της βεδικής εποχής διαμορφώνεται η αντίληψη ότι στο βάθος του κόσμου βρίσκεται μια θεϊκή πραγματικότητα, ενώ ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι το εξωτερικό-επιφανειακό στρώμα αυτής της θεϊκής πραγματικότητας. Έτσι ο κόσμος χωρίζεται σε δυο μέρη: α) τη θεμελιώδη πραγματικότητα και β) τον φαινόμενο κόσμο.

Πηγή απο http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1

Κάρμα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Βουδισμός

Ντάρμα

Κάρμα

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες

Η οκταπλή ατραπός

Σχολές

Όροι και έννοιες

Κείμενα

Η λέξη κάρμα φέρεται περισσότερο ως σανσκριτική και σημαίνει γενικά πράξη.
Κατά τον Ινδουισμό και τον Βουδισμό, το κάρμα αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προσδιορίζοντας ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θ΄ ακολουθήσουν στο μέλλον. Έτσι ο νόμος του κάρμα ταυτίζεται με τον νόμο της αιτιότητας, της αναπόφευκτης δηλαδή σχέσεως αιτίου και αιτιατού, ο νόμος της δράσης και της αντίδρασης, ο νόμος της δικαιοσύνης και της ισορροπίας, που ακολουθούν την εφαρμογή του σε κάθε εκδήλωση της ζωής με συνέπεια να διαμορφώνεται ανάλογα απ΄ αυτό το ίδιο το κάρμα.
Σύμφωνα με τη δοξασία αυτή, το κάρμα ακολουθεί τον άνθρωπο κατά τις επίγειες ενσαρκώσεις του, τις συνθήκες των οποίων και προσδιορίζει. Έτσι, όσο ο άνθρωπος εξελίσσεται τόσο λιγότερο εξαρτάται από τα δεσμά του κάρμα, με συνέπεια να καταστεί ο ίδιος συνειδητός δημιουργός των συνθηκών της ζωής του.
Η σχέση αιτίου αποτελέσματος και εμμέσως η ηθική συνέπεια του νόμου του κάρμα στα πλαίσια της χριστιανικής διδασκαλίας έχει διατυπωθεί ότι αντιστοιχεί στη ρήση του αποστόλου Παύλου όπου επισημαίνεται:






«Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει» (Προς Γαλάτες 6:7)^{[1]
Πηγή απο http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1}

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Βουδισμός

Ντάρμα

Κάρμα

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες

Η οκταπλή ατραπός

Σχολές

Όροι και έννοιες

Κείμενα

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες (ή οι τέσσερεις αλήθειες των ευγενών^[1]) (catvāri āryasatyāni, 'phags pa'i bden pa bzhi, ή cattāri ariyasaccāni) είναι μία από τις θεμελιωδέστερες βουδιστικές διδασκαλίες. Υπό την ευρεία έννοια αυτές οι τέσσερεις αλήθειες σχετίζονται με τη φύση, την προέλευση την απελευθέρωση και την ατραπό που οδηγεί στην απελευθέρωση από την οδύνη. Ταξινομούνται ανάμεσα στις αλήθειες που κατανόησε ο Γκοτάμα Βούδας κατά τη διάρκεια της εμπειρίας της φώτισης^[2].
Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες εμφανίζονται συχνά στα Χειρόγραφα Πάλι τα αρχαιότερα βουδιστικά κείμενα. Οι πρώιμες διδασκαλίες και η παραδοσιακή κατανόηση στην Τεραβάντα είναι ότι οι τέσσερεις αλήθειες είναι προχωρημένη διδασκαλία για εκείνους είναι έτοιμοι να τις κατανοήσουν. Ο Βουδισμός Μαχαγιάνα, αντίθετα, τις θεωρεί πρωταρχικές διδασκαλίες για ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι για τις διδασκαλίες του^[3] They are little known in the Far East.
Ορισμένοι θεωρούν τον όρο αλήθειες ως λανθασμένη μετάφραση, κάποιος μάλιστα προτείνει τον όρο πραγματικότερες ως καλύτερη επιλογή από την άποψη της αρχικής γραμματικής^[4]. Ωστόσο, οι πρώτοι θιβετανοί Λοτσάβα (Σανσκρ.: locchāwa, Θιβετ.: lo ts'a ba), που μελέτησαν προσεκτικά τη σανσκριτική γραμματική, μετέφρασαν τον όρο από τα Σανσκριτικά στη θιβετιανή γλώσσα ως «bden pa» που σημαίνει «αλήθεια».

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες επιγραμματικά

• η οδύνη
  
• η αιτία της οδύνης
  
• η εξάλειψη της οδύνης
  
• η ατραπός που οδηγεί στην εξάλειψη της οδύνης. Η τελευταία εξ αυτών δεν είναι τίποτα άλλο παρά η οκταπλή ατραπός^[5].
  

Πηγή απο http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9_%CF%84%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82_%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82

Η οκταπλή ατραπός
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Βουδισμός

Ντάρμα

Κάρμα

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες

Η οκταπλή ατραπός

Σχολές

Όροι και έννοιες

Κείμενα

H οκταπλή ατραπός (ή Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι) αποτελεί την τέταρτη από τις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες του Βούδα. Αν ανατρέξουμε στην Πρώτη Ομιλία του Βούδα, - την Ομιλία για το Γύρισμα του Τροχού του Ντάρμα, που πραγματοποιήθηκε στο Άλσος των Ελαφιών του Σαρνάθ λίγο μετά την επίτευξη της Ανώτερης Φώτισης- θα βρούμε ότι το πιο σημαντικό μέρος του, διαμέσου του οποίου ο Βούδδας αποκάλυψε τη μεγάλη πνευματική του ανακάλυψη στην ανθρωπότητα, ήταν αυτό που αναφερόταν στις Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες: την οδύνη, την αιτία της οδύνης, την εξάλειψη της οδύνης, και την οδό που οδηγεί στην εξάλειψη της οδύνης. Η τελευταία εξ αυτών δεν είναι τίποτα άλλο παρά το Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι.

Ετυμολογία
Ο όρος Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι είναι η μετάφραση του Σανσκριτικού άρυα-αστανγκίκα-μάργκα (παλί: άριυα-αττχανγκίκα-μάγκα), η λέξη που μεταφράζουμε ως «ευγενές» είναι η άρυα. Στην αρχαία Ινδία η λέξη αυτή χρησιμοποιούταν με έννοια φυλετική, και αναφερόταν στους κατακτητές που κατέβηκαν από την κεντρική Ασία στις ινδικές πεδιάδες, διαμέσου των βορειοδυτικών περασμάτων, κατακτώντας τον ιθαγενή πληθυσμό. Mε το πέρασμα των αιώνων, ο όρος «άρυα» και το παράγωγο «άρειος» απέκτησε ηθικές και πνευματικές αποχρώσεις. Στο βουδδισμό η λέξη αυτή φέρνει στο νου οτιδήποτε έχει να κάνει άμεσα ή έμμεσα με τη συνειδητοποίηση της Απόλυτης Πραγματικότητας. Οτιδήποτε σχετίζεται με την πνευματικότητα, είτε είναι το πνευματικό μονοπάτι καθαυτό, η πνευματική φιλοδοξία, ή οποιαδήποτε άλλη άποψη της πνευματικής ζωής, μπορεί να ονομαστεί «άρυα». Επομένως «άρυα» εκτός από «ευγενές» σημαίνει και «ιερό».
Η σανσκριτική λέξη «άστα» σημαίνει απλά «οκτώ», ενώ «άνγκα» σημαίνει «μέλος», «μέρος» ή ακόμα «φύτρο». Έτσι, ενώ συνήθως αντιλαμβανόμαστε το Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι ως κάτι που αποτελείται από οκτώ διαδοχικά βήματα ή στάδια, η χρήση της λέξης άνγκα υποδηλώνει ότι αυτά τα βήματα είναι μάλλον ταυτόχρονα παρά διαδοχικά. Το μονοπάτι λέγεται οκταπλό γιατί αποτελείται από οκτώ μέλη και όχι επειδή αποτελείται από οκτώ βήματα. Τέλος μάργκα σημαίνει «μονοπάτι» ή «οδός».

Το Μονοπάτι της Θέασης και το Μονοπάτι της Μεταμόρφωσης
Σύμφωνα με τη βουδδιστική παράδοση της Ινδίας, το Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι διαιρείται οργανικά σε δύο γενικές κατηγορίες. Η πρώτη, είναι το «Μονοπάτι της Θέασης» (ντάρσανα-μάργκα), και η δεύτερη το «Μονοπάτι της Μεταμόρφωσης» (μπάβανα-μάργκα). Έτσι το Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι διαιρείται σε δύο μικρότερα «Μονοπάτια», με την έννοια των δύο διαδοχικών σταδίων. Το Μονοπάτι της Θέασης αντιστοιχεί στο πρώτο βήμα, το πρώτο άνγκα, την Τέλεια Θέαση. Το Μονοπάτι της Μεταμόρφωσης αντιστοιχεί στα επτά εναπομείναντα «βήματα»: Τέλειο Συναίσθημα, Τέλειος Λόγος, Τέλεια Συμπεριφορά, Τέλεια Εργασία, Τέλεια Προσπάθεια, Τέλεια Επίγνωση και Τέλειος Διαλογισμός.<sup>[1]

Πηγή απο http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AE_%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%82</sup>