Ιησούς

Ηλιόδωρος έγραψε:

Ήταν Έλληνας ο Ιησούς:
14.Ο Χριστός ήταν Έλληνας της Παλαιστίνης, μιλούσε ελληνικά, είχε ελληνικό όνομα: Ιάσωνας, το γένος Του ήταν ελληνικό, η Μητέρα Του, η Θεοτόκος- ήταν Ελληνίδα
1) Ήταν Γαλιλαίος (Έλληνας της Παλαιστίνης) και όχι Ιουδαίος. Οι Εβραίοι Τον αποκαλούσαν περιφρονητικά Ναζωραίο και στην Εβραϊκή γλώσσα η λέξη «ναζωραίος» σημαίνει «ξένος, άλλου αίματος», τον αποκαλούσαν Σαμαρείτη- ονομασία των Ελλήνων της Παλαιστίνης.
2) Ο ίδιος ο Χριστός αρνήθηκε, ότι είναι Εβραίος, αμφισβητεί τον Θεό του Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, αμφισβητεί, ότι είναι από τη γενιά του Δαυΐδ:


«37 …και Μωυσής εμήνυσεν επί της βάτου, ως λέγει Κύριον τον Θεόν Αβραάμ και τον Θεόν Ισαάκ και τον Θεόν Ιακώβ. 38 Θεός δε ουκ εστί νεκρών, αλλά ζώντων»
(Κατά Λουκάν, 20/37)
Καταλάβατε τι τους είπε ο Χριστός; Αυτούς που επικαλείστε, δηλαδή τον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ- είναι Θεός των νεκρών! Τον Θεό των Εβραίων, τον Ιαχβέ (Ιεχωβά) – ο Χριστός αποκαλεί νεκρό Θεό!!! Και λέει, ότι ο όντως Θεός δεν είναι των νεκρών, αλλά των ζώντων! Εκείνη την εποχή τέτοια πράγματα δεν θα τολμούσε να ξεστομίσει ούτε ο πιο θαρραλέος Ιουδαίος, παρά μόνο εκείνοι, που ήσαν υπήκοοι της Ρώμης και δεν υπάγονταν στο ιουδαϊκό δικαστήριο, δηλαδή οι πολλοί της ιουδαϊκής διανόησης, οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι.
Παρακάτω:
«44 Δαυΐδ αυτόν Κύριον καλεί και πως υιός αυτού εστίν;»
(Κατά Λουκάν, 20/ 44)
3) Ο ίδιος ο Χριστός αρνείται, ότι είναι βασιλεύς των Ιουδαίων, και οι ίδιοι οι Ιουδαίοι αρνούνται, ότι είναι συμπατριώτης τους.
Π.χ. όταν ο Πιλάτος βγήκε και ρώτησε σε τι κατηγορείτε αυτόν τον άνθρωπο’ Και οι Εβραίοι απήντησαν, ότι αν δεν ήταν Αυτός κακούργος, δεν θα Τον παράδιδαν στον Πιλάτο. Και ο Πιλάτος τους προτείνει να Τον πάρουν και να Τον δικάσουν με το νόμο τους, ξέροντας πολύ καλά, ότι οι Εβραίοι είχαν το δικαίωμα να δικάζουν μόνο τους ομοφύλους τους και κανέναν άλλον. Και τι του απαντάν οι Ιουδαίοι;
– Δεν μας επιτρέπεται να σκοτώσουμε κανένα.
Ενώ ξέρουμε πολύ καλά, ότι εκείνη την εποχή οι Εβραίοι είχαν δικαίωμα να εκτελέσουν έναν άνθρωπο (με λιθοβολισμό παρακαλώ) μόνο της φυλής τους. Κανένας Έλλην, κανένας Ρωμαίος δεν είχαν φόβο Ιουδαϊκού δικαστηρίου, διότι οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ήσαν πολίτες της Ρώμης. Όποιος πείραζε Ρωμαίο πολίτη θα είχε άσχημα ξεμπερδέματα. Όταν οι ίδιοι οι Εβραίοι λένε, ότι δεν έχουνε δικαίωμα να Τον σκοτώσουν, ομολογούν οι ίδιοι (!!!) ότι ο Χριστός ΔΕΝ είναι συμπατριώτης τους. Και όταν ο Πιλάτος ρώτησε τον Χριστό:
– Είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;- ο Χριστός του απαντά: – Συ λέγεις (δεν το λέω αυτό Εγώ, αυτό το λες εσύ)
Και όταν ο Πιλάτος του λέει, ότι αυτοί σε κατηγορούν, ο Χριστός του απάντησε:
– Δεν είμαι του κόσμου τούτου, αν ήμουν, οι ιερείς δεν θα με έδεναν και δεν θα με παρέδιδαν σε σένα…
4) Πάνω από 50 φορές (!!!) στα Ευαγγέλια ο Χριστός ξεχωρίζει την εθνικότητά Του από την εθνικότητα των Εβραίων, χρησιμοποιώντας τις φράσεις: «Εγώ – εσείς, το γένος σας, οι πρόγονοί σας, οι πατέρες σας, οι προφήτες σας, ο νόμος σας, ο Θεός σας»- δείχνοντας ξεκάθαρα και στους πλέον άπιστους Θωμάδες, ότι δεν είναι Εβραίος.
Πουθενά ο Χριστός δεν λέει στα Ευαγγέλια: «εμείς, το γένος μας, οι πρόγονοί μας, ο λαός μας, οι πατέρες μας, οι προφήτες μας, ο νόμος μας, ο Θεός μας». Ενώ οι Εβραίοι χρησιμοποιούν το «εμείς» κατά κόρον και παντού! Πρέπει απλά να προσέχεις την λέξη, την κάθε λέξη…
5) Οι Εβραίοι ποτέ δεν δέχτηκαν τον Χριστό, ούτε την διδασκαλία Του. Αντιθέτως- αυτοί βρήκαν τον άλλον τρόπο να Τον σκοτώσουν, διότι Αυτός δεν ήταν Εβραίος και ήταν ο μεγάλος πνευματικός κίνδυνος για την θρησκεία τους.
6) Ο Χριστός ποτέ δεν είχε φοιτήσει στα πνευματικά τους σχολεία, όπως συνηθίζονταν στους Εβραίους εκείνης της εποχής υποχρεωτικά για όλους, που προορίζονταν να γίνουν ραβίνοι.
«14 Ήδη δε της εορτής μεσούσης ανέβη ο Ιησούς εις το ιερόν και εδίδασκε. 15 εθαύμαζαν οι Ιουδαίοι λέγοντες: πως ούτως γράμματα οίδε μη μεμαθηκώς; 16 απεκρίθη ουν αυτοίς ο Ιησούς και είπεν: Η εμή διδαχή ουκ εστίν εμή, αλλά του πέμψαντός με».
(Κατά Ιωάννην, 7/ 14-15)
7) Πέραν αυτού, ο Χριστός απαγορεύει στους μαθητές Του να λαμβάνουν τον τίτλο του ραβίνου, δηλαδή Ιουδαίου δασκάλου, λέγοντάς τους καθαρά και ξάστερα:
«10 μηδέ κληθήτε ραβίνοι, εις γαρ υμών εστίν ο διδάσκαλος, ο Χριστός.»
(Κατά Ματθαίον, 23/10)
8) Ο Χριστός δεν έκανε περιτομή, όπως ισχυρίζονται οι σχολιαστές των Ιερών Γραφών και αυτό θα αποδειχθεί αργότερα.
9) Ο Χριστός δεν είχε καταδικαστεί από το εβραϊκό δικαστήριο, αλλά από το ρωμαϊκό. Βάσει των νόμων εκείνης της εποχής στα ρωμαϊκά δικαστήρια υπάγονταν ΜΟΜΟΝ ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΗΣΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΥΠΗΚΟΟΙ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠ’ ΟΤΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ. Στους Εβραίους παραχωρούνταν το δικαίωμα να δικάζουν ΜΟΝΟ τους ομοφύλους τους και αυτό το γεγονός είναι γνωστό και από την επίσημη ιστορία και από τα Ευαγγέλια.
Ιησούς
Οι Ρωμαίοι ήξεραν και καταλάβαιναν πολύ καλά τι κάνει ο Χριστός, αυτοί δεν μπορούσαν να είναι βλάκες, διότι ήλεγχαν τα πάντα λόγω εξουσίας στην περιοχή και ας το πούμε καθαρά, κατά βάθος ήσαν σύμφωνοι με την δράση του Πανδήρα Χριστού κατά των Ιουδαίων, που εκείνη την εποχή ήσαν η πιο επικίνδυνη εστία επαναστάσεων κατά της ρωμαϊκής εξουσίας. Η συμπεριφορά του Πιλάτου, που έδειξε απροθυμία να τιμωρήσει τον Χριστό, που προσπάθησε έμμεσα να δικαιολογήσει τον Χριστό (δεν βρίσκω τίποτε το μεμπτό σ’ αυτόν τον άνθρωπο, όπως δήλωνε), που προσπάθησε να γλυτώσει τον Χριστό (πρότεινε στους Ιουδαίους αντί του Χριστού να εκτελεστεί ο Βαρνάβας ο βαρυποινίτης)- αποδεικνύει την έμμεση συμμετοχή της ρωμαϊκής εξουσίας στην υπόθεση της πνευματικής απορρόφησης των Ιουδαίων.
Μόνον η απειλή νέων ανταρσιών και εξεγέρσεων, πρόκλησης πρόσθετης ανησυχίας στον Καίσαρα της Ρώμης για την έκρυθμη κατάσταση στην επαρχία της Ιουδαίας, ανάγκασε τον Πιλάτο, για το δικό του το καλό ως έπαρχου και αντιπροσώπου της Ρώμης να θυσιάσει τον Χριστό, παραδίδοντάς Τον στον θάνατο με μεγάλη εντούτοις απροθυμία. Ας θυμηθούμε τις λέξεις του ίδιου Πιλάτου πριν την εκτέλεση του Χριστού: «Εγώ νίπτω τας χείρας μου και το αίμα Του είναι πάνω σας και πάνω στους απογόνους σας». Σαν προφητεία της επερχόμενης κατάρας ακούγεται αυτό, αν το καλοσκεφτείς…
10) Ο Χριστός ποδοπατούσε τον νόμο του Σαββάτου, τα άγια των αγίων της εβραϊκής θρησκείας και του πολιτισμού, όπου απαγορεύονταν αυστηρά στους Εβραίους να κάνουν οτιδήποτε, ακόμη και να θεραπεύουν και ο Χριστός ΘΕΡΑΠΕΥΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΑΒΒΑΤΟ. Αυτή η πράξη ήταν ένα άμεσο και συνειδητό χτύπημα κατά του ιουδαϊκού τρόπου ζωής και ας το αναγνωρίσουμε δίκαια- ήταν ανοιχτή πρόκληση προς τους Ιουδαίους από την πλευρά του Χριστού. Οι Εβραίοι εκείνης της εποχής δεν θα τολμούσαν να πράξουν τούτο, διότι οι ομόφυλοί τους θα τους είχαν λιθοβολήσει με τον νόμο μέχρι θανάτου και οι Ρωμαίοι, οι αληθινοί άρχοντες της περιοχής, αναγνώριζαν αυτό το δικαίωμα απόδοσης δικαιοσύνης μόνον μεταξύ των Ιουδαίων.
Επαναλαμβάνω και πάλι: είμαι Έλληνας, αλλά από της ανθρώπινης πλευράς καταλαβαίνω την άκρως δυσχερή και τραγική κατάσταση των Ιουδαίων εκείνης της εποχής: ρωμαϊκή κυριαρχία, περιφρόνηση των Ιουδαίων από τους Ρωμαίους και Έλληνες, που τους θεωρούσαν υποδεέστερους (στους Έλληνες κυριαρχούσε το δόγμα πας μη Έλλην βάρβαρος) και οι Ρωμαίοι, που μιμούνταν στα πάντα τους Έλληνες, φέρονταν με τον ίδιον τρόπο και θεωρούσαν στο βάθος της ψυχής τους εαυτούς τους έμμεσους απογόνους των Ελλήνων. Μην ξεχνάμε, ότι μετά τον Τρωικό Πόλεμο, σύμφωνα με την παράδοση, οι διασωθέντες Τρώες έφυγαν στην Ιταλία, πήγε στην Ιταλία και ο γιός του Οδυσσέα Τηλέμαχος και ίδρυσε εκεί τις ελληνικές αποικίες και την πρώτη πόλη- την Ρώμη, που έχει ελληνικό όνομα. Ρώμη στην επί λέξει μετάφραση από τα ελληνικά σημαίνει δύναμη (ρωμαλέος).
Αυτήν την παράδοση τιμούσαν φανατικά οι Ρωμαίοι, θεωρούντες τους εαυτούς τους απογόνους των Τρώων και του Τηλεμάχου – γι’ αυτό και δέχτηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό τον Ελληνικό Πολιτισμό. Οι Ιουδαίοι δέχτηκαν την μεγάλη πολιτιστική επίθεση του Ελληνικού πολιτισμού και του Ελληνικού τρόπου ζωής, που τον τηρούσαν όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ρωμαίοι και το μεγαλύτερο τμήμα της Ιουδαϊκής διανόησης, που ξέκοψε από την παράδοση των πατέρων της και πέρασε στην πλευρά των Ρωμαίων και Ελλήνων. Εμφανίστηκε ένας ορατός πια κίνδυνος πολιτιστικής απορρόφησης των Ιουδαίων και της εξαφάνισης τους ως εθνικής οντότητας. Στην ουσία οι Εβραίοι βρέθηκαν σε τραγικό γι’ αυτούς δίλλημα: η να εξαφανιστούν ως Έθνος η να σκοτώσουν τον Χριστό, που αντιπροσώπευε γι’ αυτούς τον μεγαλύτερο κίνδυνο στην αρχόμενη διαδικασία απορρόφησης των Ιουδαίων από το ανώτερο και ισχυρότερο πολιτιστικά στοιχείο- τον ελληνικό και κατ’ επέκτασιν – και το ρωμαϊκό. Ο θάνατος του Χριστού γλύτωσε τους Εβραίους από την πλήρη εξαφάνισή τους ως λαού. Ο καθένας έχει την δική του αλήθεια και την αλήθεια αυτή πρέπει τίμια να την αναγνωρίζουμε.
11) Ο Χριστός κατάγονταν από την ελληνική Γαλιλαία, από το συγκρότημα της Δεκαπόλεως- τις αποικίες των Ελλήνων στην Παλαιστίνη και αργότερα θα παρατεθεί και ο ιστορικός χάρτης των ελληνικών πόλεων της Παλαιστίνης. Και αυτές οι πόλεις υπάρχουν σε όλους τους ιστορικούς χάρτες, αλλά και στους χάρτες των Ευαγγελίων.
12) Όταν ο Χριστός δίδασκε τα πλήθη (προσέξετε – δίδασκε ΣΤΗΝ ΥΠΑΙΘΡΟ, μακριά από τους άλλους)- Αυτός δίδασκε στον Ιουδαϊκό λαό τον Ελληνικό Πολιτισμό, Τον πλησίασαν κάτι Έλληνες (κάτοικοι της Δεκαπόλεως) και θέλησαν να Του μιλήσουν. Με άλλα λόγια θέλησαν να Τον υποστηρίξουν και να Τον βοηθήσουν. Πια ήταν η αντίδραση του Χριστού; Την αντίδραση του Χριστού μας την μεταφέρουν τα ίδια τα Ευαγγέλια:
«20 Ήσαν δε τινές Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή. 21 ούτοι ουν προσήλθον Φιλίππω από Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ηρώτων αυτόν, λέγοντες: Κύριε, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν. 22 έρχεται Φίλιππος και λέγει τω Ανδρέα, και πάλιν Ανδρέας και Φίλιππος και λέγουσι τω Ιησού. 23 ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς λέγων: ΕΛΗΛΥΘΕΝ Η ΩΡΑ ΙΝΑ ΔΟΞΑΣΘΗ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»
(Κατά Ιωάννην, 12/ 20-23)
Με λίγη προσοχή στις φράσεις μπορούμε να δούμε πολλά κρυμμένα πράγματα: – Φίλιππος από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας (Γαλιλαίος κι αυτός, άρα Έλληνας με φυσιολογικό ελληνικό όνομα) – Ανδρέας: πάλι ελληνικό όνομα, χωρίς να αναφέρεται ο τόπος της καταγωγής του. – Δεν έχουν συμπεριληφθεί στα επίσημα Ευαγγέλια τα Ευαγγέλια μαθητών του Χριστού, ΠΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΚΑΘΑΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ όπως του Φιλίππου, του Ανδρέα, του Νικόδημου… γιατί άραγε;;;
Υπάρχει πολύ μεγάλη υποψία, ότι ο Ιωάννης ήταν κι αυτός Έλληνας, διότι το όνομα Ιωάννης προέρχεται από το Ίων και γραμματολογικά και ετυμολογικά. Και κατά περίεργο τρόπο, αυτός ο Ιωάννης περιφέρεται στους ελληνικούς τόπους και γράφει την Αποκάλυψη του. Τα πρωτότυπα κείμενα των Ευαγγελίων είναι γραμμένα στα Ελληνικά, απ’ τα οποία έγιναν όλες οι μετέπειτα μεταφράσεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Ελήλυθεν λοιπόν η ώρα, ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου! Και όντως, ο Υιός του Ανθρώπου δοξάστηκε σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο! Πολλοί αναρωτιούνται, γιατί ο Χριστός αποκαλεί Τον Εαυτόν Του μια Υιό του Ανθρώπου και μια Υιό του Θεού. Οι γνώστες της Ελληνικής Φιλοσοφίας βρίσκουν την απάντηση, αν θυμηθούν την ρήση του Ηρακλείτου περί Θεού και ανθρώπου:
«Θεός τι εστί; – Αθάνατος άνθρωπος. Άνθρωπος τι εστί;- Θνητός θεός». Και ο Χριστός ως Έλληνας γνώριζε αυτά τα πράγματα και πολύ καλλίτερα μάλιστα από εμάς, τους σημερινούς Έλληνες.
13) Τους ορθόδοξους Ιουδαίους ανησυχούσε πάρα πολύ η ελληνική δραστηριότητα του Χριστού και γι’ αυτόν τον λόγο, αφού δεν είχαν το δικαίωμα να Τον εκτελέσουν ανοιχτά, γύρευαν τρόπους να Τον σκοτώσουν στα μουλωχτά και δεν Τον εύρισκαν, διότι ο Χριστός, ξέροντας πολύ καλά τι έχουν στο μυαλό τους, κρύβονταν στους συμπατριώτες Του, όπου ήταν σε ασφαλείς συνθήκες.
Ας θυμηθούμε τι λένε μεταξύ τους οι Ιουδαίοι στα Ευαγγέλια:
Ιησούς
«Που κρύβεται Αυτός; Μήπως Αυτός κρύβεται στην Ελληνική Διασπορά (στους δικούς Του) και διδάσκει τους Έλληνες (τους μυεί και τους οργανώνει); Για να σκεφτούμε λιγάκι λογικά- απλή λογική, πολύ απλή: ζεις σε μια περιοχή με δυο αντιμαχόμενα πολιτιστικά συνεχώς Έθνη, οι αλλόφυλοι σε κυνηγούν, που θα καταφύγεις για να προστατευτείς- στα χωριά των αλλοφύλων η στα χωριά των ομοφύλων σου; Η στοιχειώδης λογική έχει την εξής ιδιότητα- αυτήν μένει αναλλοίωτη στο διάβα των αιώνων… Και ο νοών – νοήτω.
14) Ο Χριστός ήταν Έλληνας της Παλαιστίνης, μιλούσε ελληνικά, είχε ελληνικό όνομα: Ιάσωνας, το γένος Του ήταν ελληνικό, η Μητέρα Του, η Θεοτόκος- ήταν Ελληνίδα, οι Έλληνες δέχτηκαν την θρησκεία του Χριστού και έγιναν οι πρώτοι και οι σημαντικότεροι αγωγοί και διδάσκαλοι του Χριστιανισμού. Οι Έλληνες έγιναν το οξυγόνο του Χριστιανισμού. Χωρίς την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΕΒΙΩΝΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΔΙΔΟΝΤΑΝ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ. Ο Χριστιανισμός, με όπλο την Ιερά Διδασκαλία του Χριστού και τον τα πάντα εμπόδια νικών μέσον- την Ελληνική Γλώσσα- κατέκτησε όλην την χωρίς εξαίρεση Ευρώπη και την εκπολίτισε. Ο Χριστός, ο Υιός των Ελλήνων της Παλαιστίνης, ο Ιάσωνας ο Χρησμένος θεραπεύειν τους ανθρώπους- άλλαξε όλο το ρουν της ανθρώπινης Ιστορίας και ήταν ο μοναδικός Υιός του Θεού, που κατάφερε να χωρίσει την Ιστορία σε δυο εποχές- στην προ Χριστού και την μετά του Χριστού εποχή.
Και αυτό το μέγα πράγμα είχε την δύναμη να το κάνει μόνον ο Χριστός- Απόλλωνας Ηλιοφόρος, με την ασυνείδητη ιουδαϊκή συμμετοχή, που αντιστράφηκε αργότερα εναντίον τους με την μεγάλη διασπορά τους ανά τον κόσμο, με τους μαζικούς άγριους διωγμούς και τα πογκρόμ στους αιώνες, που ακολούθησαν.
Η Παγκόσμια Ιστορία, χωρισθείσα στα δύο: στην προ Χριστού και μετά Χριστού εποχή, με άμεση συμμετοχή των Ελλήνων και των Εβραίων, στην οποία ο καθένας έπαιξε τον ρόλο του «καλού» και του «κακού» στην παγκόσμια σκακιέρα εκείνης της εποχής-έβαλαν την σφραγίδα και καθόρισαν την μοίρα της μετέπειτα Ιστορίας. Πηγη:http://oysia.blogspot.gr/
Πριν μπούμε, αδέρφια και να τεκμηριώσουμε τούτο το τρομερά δύσκολο εγχείρημα για την καταγωγή του Χριστού, κάνομε μνεία τα εξής βοηθητικά αλλά σημαντικά:
α’ Η προσωνυμία Χριστός εννοεί Μεσίας. Ο απεσταλμένος από το Θεό για τη σωτηρία του ανθρώπου. Δηλαδή, χρισμένος σωτήρας.
β’ Το όνομά του, Ιησούς, είναι παράφραση στην εβραϊκή γλώσσα του ελληνικού ονόματος Ιάσων. Άρα, το αρχικό, το πραγματικό είναι Ιάσων Χριστός.
γ’ Ο Χριστός ήταν Φιλισταίος, όπως θα ιδούμε παρακάτω. Οι Φιλισταίοι ήταν Κρήτες άποικοι. Από την αρχαία εποχή –τότες που οι πολεμοχαρείς Δωριείς κατέβηκαν στην Ελλάδα και στην Κρήτη- πολλοί Μινωίτες με αρχηγό το Φίλιστο έφυγαν από τη Φαιστό με τα πλοία τους, τράβηξαν ανατολικά και μετοίκησαν σε μια χώρα στα παράλια της Μέσης Ανατολής. Η χώρα αυτή και οι κάτοικοί της, Κρήτες και ντόπιοι, από τότε πήραν το σημερινό όνομά τους από το όνομα του Φίλιστου.
Από το Φίλιστος, η χώρα Φιλιστίνη και μετά από παράφραση Παλαιστίνη.
Από το Φιλισταίοι, μετά από παράφραση, οι κάτοικοι Παλαιστίνιοι.
Να μπούμε τώρα στο κυρίως θέμα μας, την ελληνικότητα του Χριστού. Μιλάμε για την ανθρώπινη φύση του, γιατί η θεϊκή είναι δεδομένη. Ήταν υιός τού Θεού.
δ’ Ο Θεάνθρωπος Χριστός γεννήθηκε στην Παλαιστίνη, που εκατοικείτο εκείνη την εποχή και από Έλληνες (Αλεξανδρινούς), και από Εβραίους, αλλά και από κρητικογενείς Φιλισταίους, όπως αναλύσαμε παραπάνω. Οι Φιλισταίοι ήταν Έλληνες από την Κρήτη. Το αναφέρει αυτό ακόμη και η μυθολογία των Εβραίων, η βίβλος(Παλαιά Διαθήκη).
ε’ Το όνομα της μητέρας του Ιάσωνα-Ιησού Χριστού είναι Μαρία και είναι Μινωικό. Το αρχικό ήταν Μάϊρα, που με αναγραμματισμό γίνηκε Μαρία. Το Εβραϊκό Μάριαμ προήλθε από το Μινωικό Μάϊρα(Μαρία)
στ’ Η μητρική γλώσσα του Χριστού ήταν η ελληνική γλώσσα. Το αμερικανικό περιοδικό «Τάιμ» το είχε αποκαλύψει πολύ παλιά, όμως τα τεύχη εκείνα εξαφανιστήκανε μυστηριωδώς. Βέβαια, ο Χριστός μιλούσε και την αραμαϊκή γλώσσα της Μέσης Ανατολής(Συρία-Χαναάν), την οποία οι Εβραίοι δε γνώριζαν την εποχή του Χριστού.
Από απόκρυφο ευαγγέλιο που βρίσκεται στις βιβλιοθήκες του Βατικανού, ο Χριστός είπε: «Εμέ υβρίζετε. Όμως μην υβρίζετε το Άγιον Πνεύμα. Το Άγιον Πνεύμα του Σύμπαντος εστί η Ελλάς! ήτις γεννά ανθρώπους κα’γώ ειμί ο υιός του Ανθρώπου». Εδώ, στη ρήση αυτή, ο ίδιος ο Ιησούς(Ιάσων) Χριστός αποκαλύπτει την ελληνικότητά του.
Ντοκουμέντα για
την ελληνικότητά του (Από την Καινή Διαθήκη και άλλες ενδείξεις)
1jesus_praying
• Η φιλοσοφική έκφραση και ο λόγος του Χριστού, που είναι ταυτόσημος με των αρχαίων Ελλήνων σοφών και κυρίως του Ισοκράτη. Του Χριστου, βέβαια, ο λόγος και το μήνυμα μεταφράζεται σε δυο και μοναδικές λέξεις: “Αγαπάτε αλλήλους”. Όλη η διδασκαλία του Χριστού μετουσιώνεται σ’αυτή τη μεγαλειώδη φράση!
• Το άγιο φως παρουσιάζεται μόνο στον Ελληνορθόδοξο Πατριάρχη, σε κανέναν άλλο ιερωμένο άλλου θρησκευτικού δόγματος.
•Το Μέγα Σάββατο ακούμε τον ψαλμό του Ιωσήφ από Αριμαθαία προς τον Πιλάτο που του λέει: «Δώσε μου το σώμα του Ιησού να το ενταφιάσω, γιατί ξένος είναι και δεν έχει πού την κεφαλή κλίνει».
• Εκείνος που σήκωσε το Χριστό και από το σταυρό τον πήγε στον τάφο στο κτήμα του Αριμαθαίου ήταν Έλληνας από την Κρήτη(Φιλισταίος) και λεγότανε Νικόδημος.
• Ο θρήνος της Παναγίας (τα λεγόμενα απόκρυφα ευαγγέλια). Έκλαιγε η μάνα του Χριστού στο Γολγοθά κάτω από το σταυρό του υιού της και έλεγε: «Ώ άνομοι Ιουδαίοι, πώς σταυρώνετε έναν ξένο…!!!» Προσέξετε, αδέρφια, η Παναγία αποκαλεί το γιο της, το Χριστό «ξένο» προς τους Ιουδαίους. Δηλαδή, όχι Εβραίο.
•Ο Χριστός δεν είχε σε εκτίμηση τους Εβραίους, τους οποίους αποκαλεί λαό μισθαρό, υποκριτή, βλάσφημο και αμαρτωλό.
• Δίδει ονόματα ελληνικά στους μαθητές του (Πέτρος-από την πέτρα, Φίλιππος- από το φίλος κ.α.).
• Όταν του είπαν πως θέλουν να τον δουν κάποιοι Έλληνες, χάρηκε και είπε: «Αλήθεια σας λέγω. Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο υιός του Ανθρώπου».
•Ο Χριστός διακήρυξε το οικουμενικό πνεύμα του Ελληνισμού –το θείο πνεύμα- λέγοντας: «Δεν υπάρχει Ιουδαίος, ούτε Έλληνας, γιατί όλοι είμαστε αδελφοί».
Διακηρύσει και προτρέπει προς την έρευνα, δηλαδή το «αεικίνητον» των Ελλήνων, σε αντίθεση με τις εβραϊκές σοφίες: «πίστευε και μη ερεύνα». Εδώ φαίνεται πως το πνεύμα του είναι εναρμονισμένο με τη φυλετική του καταγωγή, με το ανήσυχο ερευνητικό πνεύμα των προγόνων του Ελλήνων.
• Ο Χριστός είναι πολέμιος της φιλαργυρίας. Σε αντίθεση με τους Εβραίους που η τσιγκουνιά και ο χρηματισμός είναι φυλετικό τους γνώρισμα.

•Η εμφάνιση του Χριστού. Ντυνόταν με αρχαίο ελληνικό χιτώνα, χωρίς κάλυμμα στην κεφαλή. Σε αντίθεση με την κελεμπία στο σώμα και το ντουρμπάνι στο κεφάλι των Εβραίων.
• Και το αποκορύφωμα των αποδείξεων πως ο Χριστός δεν ήταν Εβραίος αλλά Έλληνας, είναι η ίδια η ανθρώπινη μορφή του. Είχε ολοκάθαρα τα χαραχτηριστικά της φυλής των Ιαπετών, απόπου κατάγονται οι αρχαίοι Έλληνες. Ήταν ψηλός, ξανθός, με γαλανά μάθια, με ίσα κλασσική μύτη, με λεπτά χαραχτηριστικά. Ενώ οι Εβραίοι είναι το ακριβώς αντίθετο. Κοντοί, μελαχροινοί, με μαύρα μικρά μάθια, με γαμψές μύτες και τα χοντρά χαραχτηριστικά της σημίτικης φυλής από την οποία ποσέρνουν.
Αδέρφια Έλληνες, όπως διαπιστώσαμε ο Χριστός ήταν πέρα για πέρα Έλληνας, από τη Μινωϊκή Κρήτη. Και το ευλογημένο έθνος του Θεού είναι η πατρίδα μας. Η αγάπη και η εύνοια του Θεού προς τον ελληνισμό έχει εκδηλωθεί με τα ευαγγέλια, που γράφτηκαν σε γλώσσα ελληνική. Με τα ελληνικά σύμβολα «ΙΧΘΥΣ» =(Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ). Με το όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου «Εν τούτω Νίκα». Με την αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου στην Πάτμο (νησί και γλώσσα ελληνικά). Και με αμέτρητα άλλα άγια σημάδια.
Δυστυχώς και δεν είναι σε τιμή τους, οι Εβραίοι, ενώ σταυρώσανε τον Έλληνα Ιάσων-Ιησού Χριστό Σωτήρα του κόσμου βγαίνουν κι αποπάνω και σφετερίζονται τώρα για λόγους οικονομισάς και παγκόσμιας επικράτησης την καταγωγή του.
Δυστυχώς, τουλάχιστον οι Έλληνες επιστήμονες, θεολόγοι και ιεράρχες δεν εντρυφήσανε πάνω σ’αυτό το τεράστιο για τη χριστιανοσύνη και τον Ελληνισμό θέμα όσο θα έπρεπε και αφήσανε άλλους… να αλωνίζουν και οι λόγοι που το κάμανε μας βάζουν σε προβληματισμούς… Θα ήταν μεγαλοσύνη έστω και τώρα να το κάνουν και να δώσουν μια ξεκάθαρη, επίσημη απάντηση στους λαούς.
Οι απανταχού Έλληνες να είμαστε υπερήφανοι που ο Ιάσων-Ιησους Χριστός ήταν η ενσάρκωση του πνεύματος της φωτοδότρας Ελλάδας, για κείνο και η πατρίδα μας είναι η καρδιά και η σημαία του κόσμου. Και μια πάρτε παρεπάνω εμείς οι απόγονοι του Μίνωα και του Φίλιστου από τους οποίους προέρχεται η γενιά του Ιάσων-Ιησού. Και μια που είναι δικός μας, να μου επιτρέψετε να εκφραστώ, με σεβασμό βέβαια προς Εκείνον, με μια μαντινάδα.
«Ήθελα να’μουνε ληστής
στου Γολγοθά τη μ-πάντα,
για να φωνάξω του Χριστού
Αδέρφι μου, νταγιάντα!»
(Ευχαριστούμε πολύ τον εξαίρετο φίλο και μεγάλο πατριώτη και Κρητίκαρο Γιάννη Σωπασή- «ΔΑΝΑΟ»,από τα Αχελιανά Μυλοποτάμου, γόνο του ξακουστού οπλαρχηγού στο Αρκάδι Σωπή ή Κούβου που μας παραχώρησε το αρχείο του για να παρουσιάσομε τούτο το δύσκολο άρθρο).

πηγή: Δημήτρης Κοτζάκης 


Το διάβασα εδώ

Ναι κάπου διάβασα κάτι παρόμοιο...Προσωπικά δεν συμφωνώ καν με την ύπαρξη αυτού του ατόμου.Γενικά πιστεύω πως το Ματριξ είναι οι ίδιες οι θρησκείες...Δεν είμαι άθεη αγαπώ την φύση, πιστεύω στις δυνάμεις του Σύμπαντος και πως κάπου υπάρχει μία θεία πηγή.Όσο και αν επιμένετε δεν υπάρχουν θεοί υπάρχουν απλά αιθέρια όντα που δεν βλέπουμε και υπάρχουν και οι κάτοικοι άλλων Πλανητών.,,αυτούς μπερδεψαμε και τους είπαμε θεούς...Ανήκω στην υπερβορεια φυλή και σιγά σιγά μαθαίνω διάφορα ...μελετώ πχ αρχαίους ρουνους είναι πολύ ενδιαφέρον....Πιστεύει οτι σύντομα ο άνθρωπος θα βγει από το Ματριξ θα ξυπνήσει και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους,Αγαπητέ μας αδελφέ Ηλιοδωρε σε ευχαριστούμε πολύ για τις υπέροχες πληροφορίες!!Φίλοι του Ναού Καλώς σας βρήκα και πάλι

Θα δώσω συνέχεια στο θέμα στην άγνωστη ιστορία του Ιησού, με μια πολύ περίεργη εισαγωγή.
 
Λένε, πως τα μαθηματικά είναι η γλώσσα με την οποία ο Θεός έγραψε το Σύμπαν και πως το Σύμπαν είναι φτιαγμένο από μαθηματικά. Ο διάσημος κοσμολόγος Μαξ Τέγκμαρκ, Καθηγητής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) υποστηρίζει πως ό,τι υπάρχει στον κόσμο, από τα «άψυχα» πράγματα ως τα έμψυχα όντα, αποτελεί μέρος μιας μαθηματικής δομής.
Σύμφωνα λοιπόν με τον καθηγητή Τέγκμαρκ, ό,τι υπάρχει στον κόσμο μας αποτελεί μέρος μιας μαθηματικής δομής. Κάθε μορφή ύλης αποτελείται από άτομα τα οποία έχουν ιδιότητες, όπως π.χ. το φορτίο ή το σπιν τους, όμως αυτές οι ιδιότητες περιγράφονται μαθηματικά, επισημαίνει. Αντίστοιχα, προσθέτει, το ίδιο το Διάστημα έχει και αυτό ιδιότητες, όπως π.χ. οι διαστάσεις του, αλλά τελικά στο σύνολό του δεν είναι παρά μια μαθηματική δομή.


«Αν δεχθείτε την ιδέα ότι τόσο το ίδιο το Διάστημα όσο και όλα τα πράγματα που υπάρχουν μέσα σε αυτό δεν έχουν καθόλου ιδιότητες εκτός από τις μαθηματικές τους ιδιότητες, τότε η ιδέα ότι όλα είναι μαθηματικά αρχίζει να ακούγεται λίγο λιγότερο τρελή» είπε στη διάλεξή του. «Αν η ιδέα μου είναι λανθασμένη, τότε η Φυσική είναι τελικά καταδικασμένη. Αν όμως το Σύμπαν είναι μαθηματικά, τότε δεν υπάρχει σε αυτό τίποτε που να μην μπορούμε κατ' αρχήν να καταλάβουμε».
 
Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα από πολλούς ερευνητές, ξένους, μα θα έρθω σε έναν Έλληνα, τον κ. Βασίλη Λυκιαρδόπουλο, είχα αναφέρει για αυτόν σε ένα topic, (  https://aoratos-naos.forumgreek.com/t3503-topic?highlight=%CE%91%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1
  , όπου εκεί σ αυτούς του δυο τόμους των 2000 περίπου σελίδων, είχε προσπαθήσει να δώσει όπως ισχυρίζεται το διπλό μηνυμα του Ομήρου στην ανθρωπότητα) σχετικά για μια σοβαρή έρευνα που έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια πάνω στην αποκωδικοποίηση των επών του Ομήρου, την Οδύσσεια και την Ιλιάδα.
 Πάμε τώρα να δούμε τι λέει ο κ. Λυκιαρδόπουλος, εν ολίγοις, διότι το θέμα είναι πολύ μεγάλο και αστείρευτο.
Λέει, πως τα πράγματα για τον πλανήτη μας είναι οριακά από δικά μας σφάλματα, σύμφωνα με το Ομηρικό μήνυμα σε συνδυασμό με τα δρώμενα επί της ΓΗΣ. Η πορεία είναι λανθασμένη και τείνει να γίνει μη αναστρέψιμη.
Η ταπεινή μου άποψη είναι πως μόνο με τα Ομηρικά κείμενα σαν αναφορά μπορεί να αλλάξει η συνειδητοτητα της σημερινής Γήινης ανθρώπινης κοινωνίας.
Τα Ομηρικά έπη αποτελούν μήνυμα των δημιουργών μας, Ελλήνων του γαλαξία Ελλάδα , προς δυο γενιές Δωριέων που τους χωρίζουν 2853 χρόνια .
Τους απογόνους των Δωριέων του 840 π.χ. και αυτούς του 2013 μ.χ .
Το μήνυμα προς τους απογόνους των Δωριέων του 840 π.χ. ήταν επιτυχές ,έδωσε στους τότε «Έλληνες» μια πλήρη και ολοκληρωμένη γλώσσα την Ομηρική [έμπνευση και δημιουργία της οντότητας Ποσειδώνας] που δεν είχαν, καθώς και ένα ένδοξο και ηρωικό παρελθόν [Ιλιαδα-Τρωικός πόλεμος] που «αγνοούσαν» !!!
Το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε εμάς σήμερα η ένδοξη αρχαία Ελληνική Ιστορία με την παγκόσμια αναγνώριση.
Το μήνυμα προς τους απογόνους των Δωριέων του 2013 μ.χ. είναι αυτό που προκύπτει από την ερμηνεία της Οδύσσειας λαμβάνοντας υπ’οψιν τις επιστημονικές γνώσεις που έχουμε σήμερα στα χέρια μας σαν παγκόσμια κοινότητα.
Το αποκωδικοποιημένο Ομηρικό κείμενο δίνει απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως,
Ποιος είναι ο κωδικας των Ελληνων Αθανατων του γαλαξια Ελλαδα;
Ποιος είναι ο δημιουργός του Γήινου ανθρώπου;
Πότε δημιουργήθηκε ο πρώτος σύγχρονος άνθρωπος;
Ποια συμφωνια επετρεψε την δημιουργία του Γήινου ανθρώπου;
Ποιος είναι ο σημαντικοτερος ορος της συμφωνιας αυτης;
Γιατί το ανθρώπινο γένος της ΓΗΣ θεωρείται το χειρότερο από κάθε άποψη στη γαλαξιακή πραγματικότητα;
Τι σημαίνει ο όρος [Ελληνική διπλή βίο-νανοελικα];
Ποιος είναι κατά δήλωση του ο κατασκευαστής της;
Υπάρχει νοήμων ζωή στο σύμπαν;
Τι είδους ζωή;
Από πότε;
Τι θεωρείται θεός στο σύμπαν;
Ποιο είναι το όνομα του γαλαξία μας σύμφωνα με τους δημιουργούς μας;
Τι είναι η αστροπυλη;
Που βρίσκεται η αστροπυλη του αστρικού μας συστήματος;
Τι είναι ο Ουράνιος ποταμός;
Γιατί οι ουράνιοι ποταμοί θεωρούνται τόσο σημαντικοί στο σύμπαν;
 
Τώρα γιατί τα γράφω αυτά, σε ένα θέμα σχετικά με τον Ιησού, θα καταλάβετε στην συνέχεια, καθώς ο Όμηρος, στη Α΄ Ραψωδία της Ιλιάδας, μιλάει για τον Ιησού.
Για τον Ιησού;;;;
Το 840 π.χ.;;;;
Μα πως;;;
Θα πρέπει να παρθούν τα πράγματα απ την αρχή τους και για να καταλήξουμε εμείς οι αναγνώστες σ ένα συμπέρασμα που να δίνει νόημα στη λογική που μας διακρίνει, θα πρέπει να δούμε μια λεπτομέρεια στην μελέτη εργασίας του κ. Λυκιαρδόπουλου.
 
Θα ήθελα να υπενθυμίσω πως η Ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία, χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά  και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.
 
Το εργαλείο αποκωδικοποίησης της Οδύσσειας, κατ εκείνον, είναι οι Λεξάριθμοι.
Αναφέρει κάπου στο έργο του, το πώς έφθασε σε αυτή την ερμηνεία των όσων γράφει:
ΟΙ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΙ
Η ιδέα είναι απλή, κάθε γράμμα από τα [24] του Ελληνικού αλφάβητου αντιστοιχεί σε ένα αριθμο.Ετσι κάθε λέξη αντιστοιχεί σε ένα αριθμό τον ΛΕΞΑΡΙΘΜΟ.
Τα μαθηματικά δηλαδή, σαν συμπαντική «γλώσσα» που είναι, σε συνδυασμό με την Ομηρικη-Ελληνική γλώσσα, το απόλυτο εργαλείο κατανόησης και ανάλυσης δεδομένων στο γαλαξία, έρχονται να μας βοηθήσουν στην κατανόηση κειμένων που γραφτήκαν πριν χιλιάδες χρόνια, από ανώτερους πολιτισμούς του γαλαξία.
Έρχονται να μας διδάξουν την απλότητα στην σκέψη που τόσο χρειαζόμαστε. 
Το σκεπτικό των λεξαριθμων μας διευκολύνει, να εισβάλουμε στην εσωτερική δομή αυτών των κειμένων, να παρακολουθήσουμε από κοντά τις φανερές η κρυφές διαδρομές, να ξεκλειδώσουμε τις πολύπλοκες έννοιες, να τις απλοποιήσουμε και έτσι να κατανοήσουμε τα κρυμμένα νοήματα τους.
Έχουμε λεξαριθμο μιας λέξης, λεξαριθμο μιας πρότασης, ακόμη και λεξαριθμο μιας παραγράφου.
Φαντάζομαι πως έχουμε και λεξαριθμο ενός βιβλίου,η μιας ολόκληρης βιβλιοθήκης, αυτό όμως θα δυσκόλευε την έρευνα μας υπερβολικά διότι στο επίπεδο αυτό τα μεγέθη είναι άπλα μη διαχειρισιμα.
ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ
1].-Α = ΑΛΦΑ = 1 
2].-Β = ΒΗΤΑ = 2
3].-Γ = ΓΑΜΑ= 3
4].-Δ = ΔΕΛΤΑ= 4
5].-Ε = ΕΨΙΛΟΝ η ΕΙ= 5
6].-Ζ = ΖΗΤΑ= 7
7].-Η = ΗΤΑ= 8 
8].-Θ = ΘΗΤΑ= 9
9].- Ι = ΙΩΤΑ= 10
10].- Κ = ΚΑΠΠΑ= 20
11].- Λ = ΛΑΜΔΑ= 30
12].- Μ = ΜΕΙ= 40
13].-Ν = ΝΕΙ= 50
14].-Ξ = ΞΕΙ= 60
15].-Ο = ΟΜΙΚΡΟΝ= 70
16].-Π = ΠΕΙ= 80
17].-Ρ = ΡΩ= 100
18].-Σ = ΣΙΓΜΑ= 200
19].-Τ = ΤΑΥ= 300
20].-Υ = ΥΨΙΛΟΝ= 400
21].-Φ= ΦΕΙ= 500
22].-Χ = ΧΕΙ= 600
23].-Ψ= ΨΕΙ= 700
24].-Ω = ΩΜΕΓΑ= 800
____________________
ΣΥΝΟΛΟ = 3.999 =[ 3+9+9+9 =30=3+0= 3] 
Αν προσθέσουμε τώρα και τους αριθμούς από το 1 έως το 24 έχουμε αποτέλεσμα [300=3+0+0= 3].
Έχουμε δηλαδή τον αριθμό [33] από τα δυο αθροίσματα.
Ο αριθμός αντιστοιχεί στη ΓΗ [κωδικη ονομασία ΙΘΑΚΗ 33] και στην Ελληνική διπλή βίο-νανοελικα [3+3 δις γράμματα σε κάθε έλικα]
Σε καμια γλωσσα του κοσμου δεν είναι δυνατη η προσληψη σαφων νοηματων όταν εφαρμοζουμαι την παγκοσμια αρμονικη σταθερα Φ=1,618 πανω σε εννοιες όπως σοφια-παιδεια-εγω-διαστημα –γαλαξιας-αστροπυλη-γονιδιο κ.α.π.
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΛΕΞΑΡΙΘΜΩΝ
Οι λεξαριθμοι, αλληλοσυμπληρώνουν το νόημα-έννοια ο ένας του άλλου, ερμηνεύουν ο ένας τον άλλον , η βοηθούν στην κατανόηση της ερμηνείας ο ένας του άλλου, η υποδεικνύουν κατεύθυνση ερμηνείας σε ένα ανώτερο επίπεδο εννοιών, η αποκαλύπτουν κρυμμένες ιδιότητες ο ένας του άλλου, η βοηθούν στην απόκτηση νέας γνώσης, ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο το «πάζλ» της τελικής-μυστικής ερμηνείας τους.
Με αυτόν τον τρόπο ο ερευνητής καταλήγει σε ένα ασφαλές συμπέρασμα, πιθανώς μυστικό του νοήματος του υπό εξέταση λεξαριθμου/ων, που σε κάθε άλλη περίπτωση θα παρέμενε άγνωστο σε κάθε ερευνητή.
ΕΙΔΗ ΛΕΞΑΡΙΘΜΩΝ
Ασφαλή και κρυμμένα συμπεράσματα –νοήματα η νέα γνώση αποκτώνται με ποικίλους τρόπους από την χρήση των λεξαριθμων,ας τους δούμε.
Έχουμε τεσσάρων [4] ειδών λέξεις-προτάσεις-στίχους [λεξαριθμους] όσα και τα «γράμματα» που είναι γραμμένη η Ελληνική Έλικα 
1].- τις απόλυτα όμοιες λέξεις-προτάσεις-στίχους, δηλαδή αυτές που προκυπτουν από τα ίδια γράμματα [αναγραμματισμος*] χωρίς καμία παρέκκλιση, άρα και η αριθμητική αποτίμηση των γραμμάτων τους είναι ο ίδιος αριθμος.Συνηθως προέρχονται από μετακίνηση των γραμμάτων της ίδιας λέξης η πρότασης και αποδίδουν διαφορετικό νόημα, συμπληρωματικό της αρχικής λέξης –πρότασης αποτελούν το [α] και το [ω] του συστήματος σε συνδυασμο παντα με το Ελληνικο Γραμμαριθμικο Συστημα Π.χ. Μυθος=719[8]=θυμός.
*αναγραμματισμος=ο σχηματισμος νεων λεξεων-φρασεων με την μεταθεση γραμματων σε μια λεξη η φραση.
2].-τους ισους λεξαριθμους, που είναι λέξεις-προτάσεις-στίχοι που η αριθμητική απόδοση των γραμμάτων τους αποδίδει τον ίδιο αριθμό χωρίς να αποτελούνται από τα ίδια γράμματα, αποτελούν τους δεύτερους, σε ερμηνευτική βαρύτητα ,λεξαριθμους του συστηματος.π.χ. θεά =15[6] / ΔΙΑ =15[6] / αγαθα=15[6]
3].- τους ταυτόσημους λεξαριθμους δηλαδή αυτούς που έχουν την ίδια ταυτοτητα.Ανηκουν δηλαδή στην ίδια οικογένεια αριθμών, από το [1] έως το [9], χωρίς να είναι ισοι, η απόλυτα όμοιοι μεταξύ τους, αποτελούν τον τρίτο σε σημασία ερμηνευτικό πυλώνα του συστήματος π.χ. άνδρα =156[3] / μοι=120[3] / ον= 120[3]
4].- λεξαριθμους με διαφορετική ταυτότητα,μη απόλυτα όμοιους, μη ισους, μη ταυτόσημους π.χ. ανδρα=156[3] / μυθος=719[8]
5].-λεξαριθμους με διαδοχικες ταυτοτητες [934[7]-935[8] η [35[8]-36[9]
ΠΡΩΤΟΝ -ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΜΟΙΟΙ ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΙ
Παράδειγμα απόλυτα όμοιων λεξαριθμων οι λέξεις [ΘΥΜΟΣ =9+400+40+70+200 =719[8] = ΜΥΘΟΣ] 
Τι προσλαμβάνουμε από αυτή την απόλυτη ομοιότητα ;
Προσλαμβάνουμε την σοβαρή πληροφορία πως κάθε λόγος [Μυθος=λόγος] που εξέρχεται από το στόμα μας πρέπει πρώτα να τον επεξεργαστεί ο εγκέφαλος μας[θυμος=νοηση].
Είναι αδύνατον να καταθέσουμε, ιδέα ,άποψη, σκέψη, προφορικά η γραπτά, πριν την επεξεργαστούμε νοητικά.
Θα ήταν καλό να γνωρίζαμε πότε έγινε κτήμα της ανθρώπινης κοινότητας ,αυτή η «απλή» πληροφόρηση-γνώση που μας δίνουν δυο [2] μόνο λέξεις της Ομηρικής - Ελληνικής γλώσσας εφαρμόζοντας το Ελληνικό Γραμμαριθμικο Σύστημα.
Δεύτερο παράδειγμα η λέξη Γαια=15[6] έχουμε, 
Γαία =15[6]= η ΓΗ 
αγία = 15[6]=η αγία ΓΗ 
αιγα=15[6]=η αγία ΓΗ την εποχή του Κριού
ερμηνεία ισότητας
ο άγιος [ευλογημένος] πλανήτης Γη την εποχή του Κριού,
η
ο πλανήτης Γη ευλογήθηκε με την αγία Ελληνική Έλικα την εποχή του Κριού,
η
η αγία Ελληνική Έλικα ήρθε στον πλανήτη ΓΗ την εποχή του Κριού.
Και οι τρεις ερμηνείες όπως γνωρίζουμε είναι ορθες.Ειμαστε ο μοναδικός ευλογημένος με ζωή πλανήτης του αστρικού μας συστήματος .Την ζωή έφερε στον πλανήτη μας η αγία Ελληνική Έλικα και όλα συνέβησαν την εποχή του Κριού, πριν από 2320 + 2013 =4333 χρόνια. 
Τρίτο παράδειγμα
Μητις=558[9]= Μη τις = Τιμής
Ερμηνεία λέξεων
Μητις =σοφία
Μη τις =κανένας.- [μεταφορικά ο Γενετικός μας Κώδικας καθότι είναι αόρατος στο γυμνό μάτι]
Τιμης=αμοιβη-τιμή-αξίωμα
Ερμηνεία 
Ο αόρατος Γενετικός μας Κώδικας περιέχει όλη την σοφία του κόσμου, αυτός αμείβει και μοιράζει τιμή και αξιώματα.
Τέταρτο παράδειγμα
Θεον γε εγνω*=1000[10].-[εγώ γνωρίζω τον θεό]
Θεον γε εγων*=1000[10]=[εγώ είμαι θεός]
Ερμηνεία 
Εγώ γνωρίζω το θεό, εγώ είμαι θεός
Ένα παράδειγμα, της εννοιολογικής σύνδεσης που υπάρχει μεταξύ απόλυτα ομοίων λεξαριθμων, είναι και ο στίχος [Α202] της Οδύσσειας.
Στίχος [α202]
Ουτε τι μαντις εων ουτ’οιωνων σαφα ειδως =6812[8]-[ούτε μάντις είμαι ούτε από οιωνούς σαφώς γνωρίζω]
Με την απλή αλλαγή στη σειρά κάποιων γραμμάτων δυο μόνο λέξεων του στίχου και χωρίς καμία αλλαγή στην αριθμολογικη του αξία, η την ταυτότητα του λεξαριθμου , αποκαλύπτεται η κρυμμένη αλήθεια του κωδικοποιημένου μηνύματος. 
Ουτι τε μαντις εων ουτ’ οιωνων σαφα ειδως=6812[8]-[ ο «ουτις» είναι μάντις, ο «ουτις» σαφώς από οιωνούς γνωρίζει.]
Ερμηνεία,
Η Αθηνά δηλώνει πως αυτή δεν είναι ούτε μάντις ούτε σαφώς γνωρίζει από οιωνούς.
Με την απλή μετάθεση δυο γραμμάτων της πρότασης, η έννοια αλλάζει και η Αθηνά μας φανερώνει το «κρυφό» και συγχρόνως αληθινό μήνυμα της πρότασης της.
Ο Ελληνικός Γενετικός Κώδικας [ουτις=κανενας=αορατος/κύριο χαρακτηριστικό του] είναι ο μάντις και αυτός ΕΙΝΑΙ που ΣΑΦΩΣ γνωρίζει από οιωνούς.
Η Αθηνά εδώ μας δίνει την παράπλευρη σημαντική πληροφορία πως και η ίδια δεν είναι κάποιο φυσικό σοφό πρόσωπο αλλά το αποτέλεσμα της Ελληνικής διπλής βίο-νανοελικας** αυτή είναι ο κυρίαρχος «θεός» του σύμπαντος αυτή είναι παντογνώστης και πατέρας των πάντων. 
**Ο Γενετικός Κώδικας οντοτήτων όπως η ΑΘΗΝΑ είναι κατά πολύ διαφορετικός από τον δικό μας ακόμη και αν είχαμε την τεχνολογία να γίνουμε θνητοί- αθανατοι***.Οι οντότητες αυτές έχουν την ικανότητα, που απορρέει από τον Γενετικό τους Κωδικα, αυτοπροσδιορισμού τους σε κάθε δεδομένη στιγμή, αυτό τους κάνει αθάνατους –αθάνατους
***Ο Γενετικός Κώδικας του ανθρώπου, κάποτε στο μέλλον, θα τον οδηγήσει στην αθανασία που σημαίνει δεν θα πεθαίνει λογω ηλικίας η κάποιας αρρώστιας.
Αν όμως κάποιος του αφαιρέσει βίαια το κεφάλι τότε θα πεθάνει, έτσι προκύπτει ο όρος θνητός –αθανατος.Δεν είναι εφεύρημα δικό μου το αναφέρει σαφέστατα η ΑΘΗΝΑ.
Ένα απλό συμπέρασμα που μπορεί να βγάλουμε, εξετάζοντας μόνο αυτά τα ζευγάρια απόλυτα ταυτιζόμενων-ομοίων λεξαριθμων και ένα στίχο της Οδύσσειας ,είναι πως η ανάλυση του κειμένου με εργαλείο το Ελληνικό Γραμμαριθμικο Σύστημα κάνει στην κυριολεξία «θαύματα».
Αποκαλύφτηκε γνώση, που δεν κατέχουμε και είναι άγνωστο αν ποτέ μπορέσουμε να προσλάβουμε με τον ορθόδοξο επιστημονικό τρόπο, η που γνωρίζουμε αλλά έγινε κτήμα μας μόλις τις τελευταίες δεκαετίες.
ΟΡΙΣΜΟΣ λοιπόν 1] .- δυο λέξεις [λεξαριθμοι] θεωρούνται απόλυτα ταυτιζόμενοι-όμοιοι όταν αποτελούνται από τα ίδια ακριβώς γράμματα του Ελληνικού-Ομηρικού αλφαβήτου άρα έχουν και την ίδια αριθμητική αποτίμηση.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ-ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΙ ΙΣΟΙ
ισοι λεξαριθμοι είναι αυτοί που η αριθμητική αποτίμηση των γραμμάτων τους είναι ο ίδιος αριθμός.
Ο τεράστιος όγκος των ισων λεξαριθμων που παρέχει το κείμενο βοηθά αποτελεσματικά στην λεπτομερή ερμηνεία κάθε στίχου της Οδύσσειας προς κάθε δυνατή κατεύθυνση. Αυτό ακριβώς είναι που τους τοποθετεί στην δεύτερη θέση,από πλευράς βαρύτητας-σημασίας ,στην διαδικασία της αποκωδικοποίησης.
Η επιλογή της χρήσης τους γίνεται πάντα με οδηγό την ερμηνεία του εξεταζόμενου στίχου. 
Παράδειγμα ο λεξαριθμος [91[10]
91[10]=Αιει ενι.-[αιώνια μέσα μας θα βρίσκεται]
91[10]= Επεα. –[μέσα στα μυαλά μου αιώνια ο θειος λόγος της].-α122
91[10]=δηθα δ’ενθα*.-[για μεγάλο χρονικό διάστημα βρίσκεται εκεί]
91[10]=δηθα θεαν δ’*.-[για μεγάλο χρονικό διάστημα βρίσκεται εκεί η θεά]
91[10]=δηθα δ’εεδνα.-[εεδνα =αλληγορικά η ιερή γνώση/για πάρα πολύ χρόνο θα σας δίνει ιερή γνώση]
91[10]=εινεκα .-[εξ αιτίας της παρουσίας του θειου λόγου αιώνια μέσα μου]
91[10]=αμμι.- [αιώνια μέσα μας].-α123
91[10]=αιει νεα δε.-[αιώνια νέα παραμένει]
91[10]=αιει ξεινε*.- [η Ελληνική Έλικα είναι αιώνια]
91[10]=αιει ενι εξ*.-[η Ελληνική Έλικα αιώνια θα έχει έξι δις «γράμματα»]
91[10]=αιει Γαιαν.-[ο θειος λόγος αιώνια τη ΓΗ θα πληροφορει]
91[10]=θεα ναιει.-[αιώνια η Θεά μέσα στα μυαλά σας βρίσκεται]
91[10]=θεά Αθηνη.-[η Ελληνική Έλικα είναι η θεά Αθηνά].-α221-α178
91[10]=θεά ναιει.-[η θεά κατοικεί].-α51
Έχουμε [14] λεξαριθμικες ισότητες και μια από αυτές [91[10]=επεα=λογια] αντιστοιχεί στο στίχο α122
Ο στίχος [α122] .- και μιν φωνησας επεα πτεροεντα προσηυδα.-
Ο στίχος αντιστοιχεί στο διάλογο του θεοειδούς Τηλέμαχου, αντιπρόσωπου των Αχαιών, με την Αθηνά και φυσικά διεξάγεται τηλεπαθητικά [επεα πτεροεντα]
Ο λεξαριθμος λοιπόν [επεα=91[10]= λόγια] θα ερμηνευτεί-αποκωδικοποιηθεί ανάλογα με τις διαθέσιμες λεξαριθμικες ισότητες του.Τα [επεα] αντιπροσωπεύουν τον αιώνιο θειο λόγο της Αθηνάς ,που δεν είναι άλλη από την Ελληνική Έλικα. 
ΟΡΙΣΜΟΣ .- ίσοι λεξάριθμοι είναι αυτοί που η αριθμητική αποτίμηση των γραμμάτων τους είναι ο ίδιος πάντα αριθμός.
 
…

Ηλιόδωρος έγραψε:

Από το βιβλίο του Β.Ι.ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΛΙΑΔΑ 
Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ 
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΤΟΥ ΓΗΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ
Το ρήμα [λύω] έχει πολλές ερμηνείες στα Ομηρικά κείμενα. Όπως ,[λύω = λύνω –λύω –απελευθερώνω – αφήνω ελεύθερο – διαλύω –χωρίζω –παραλύω –καταστρέφω ].
Η μετοχή [λυσομενος ] σημαίνει ,ο απελευθερωμένος -αυτος που ελευθερώνεται που ελευθερώνει που καταστρέφεται – καταστρέφει κοκ.
Την συναντάμε στο στιχο Α12-13 της Ιλιαδας και αναφέρεται άμεσα στη λέξη [ΑΧΑΙΩΝ]
[Λυσομενος Αχαιων ] που σημαίνει αυτος που απελευθερώνει τους Αχαιους, η αυτος που καταστρέφει του Αχαιους κοκ.
Ποιοι είναι οι Αχαιοί ;;;
Αχαιοί ονομάζονται όλοι οι πολιτισμοί που οι πλανήτες τους ανήκουν στην σπείρα του Ωρίωνα .Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγεται και το δικό μας αστρικό σύστημα ,των [9] εννεα πλανητών .Αρα και εμείς, οι Ιθακήσιοι – Γήινοι ,είμαστε ταυτοχρονα Αχαιοί και Αργειοι ,αφού η σπείρα του Ωρίωνα ανήκει στον γαλαξία ΑΡΓΟ, του οποίου το όνομα γνωρίζουμε ηδη από το βιβλίο άλφα, στίχος 344 της Οδύσσειας.
Επομένως η ερμηνεία του όρου [λυσομενος Αχαιων = αυτος που ήρθε να απελευθερώσει του Ιθακήσιους – Γήινους ], είναι απόλυτα ορθή και δεν αποτελεί ερμηνευτικό τερατούργημα κάποιου με απεριόριστη φαντασία.
Τα υπόλοιπα, άκρως ενδιαφέροντα και σημαντικά , για την κατάσταση του μυαλού μας, αρα και της νοημοσύνης μας, τα προσφέρει ο αναγραμματισμός του όρου [λυσομενος].
[1065[3]= Λυσομενος = Λουσμένος ]. Αυτος που έρχεται να απελευθερώσει του ανθρώπους πρέπει να είναι [λουσμένος ], δηλαδή , εξαγνισμένος,με καθαρή ψύχη, με αγνά και αγαθά κίνητρα και τέτοιος ήταν ο Απόλλωνας –Χρηστός.
Τι ήρθε να απελευθερώσει ο Απόλλωνας –Χρηστός ;;;
1065[3]= Λύσε νοος μ’[ε] *.-[ απελευθέρωσε το μυαλό μου –την νοημοσύνη μου από τα δεσμά της ].- Α12-13-μ
1065[3]= σον μυελός *.-[ σον = το δικό του / μυελός = το μυαλό –η νοημοσύνη / το δικό του μυαλό απελευθέρωσε ].- Α12-13-μ
Ήρθε να απελευθερώσει το δικό μου μυαλό, την δική μου νοημοσύνη, με την διδασκαλία του και της πράξεις του.
Ήρθε να διώξει από τα μυαλά των ανθρώπων, ειδικά της συγκεκριμένης εποχής και περιοχής ,το λάθος σκεπτικό με το οποίο είχαν μάθει να ζουν.
Εμπίπτει η ερμηνεία του [λυσομενος ] με την διδασκαλία του Απόλλωνα –Χρηστού ;;;
Απόλυτα. Έχουμε την αναφορά του Ματθαίου για τα παιδιά.
Ματθαίος 19 / 14
« ο δε Ιησούς ειπεν αφετε τα παιδιά και μην κωλύετε αυτά ελθειν προς με ,τω γαρ τοιούτων εστί η βασιλεία των ουρανών».
[Αφήσατε τα παιδιά και μην τα εμποδίζετε να έρθουν προς εμένα ,διότι για αυτούς που θα γίνουν σαν αυτά ,είναι η βασιλεία των ουρανών] .
Σε τι αναφέρετε κωδικοποιημένα ο Απόλλωνας –Χρηστός ;;;
Μας εξηγεί ,πριν 2000 χρόνια, πως αν δεν ανανεώνουμε τακτικά τα πιστεύω μας και δεν φρεσκάρουμε τα μυαλά μας, να γίνονται σαν αυτά των μικρών παιδιών, δεν έχουμε καμία τύχη να βρεθούμε στα Ηλύσια πεδία του ΑΡΓΟΥ, η αν θέλετε στην βασιλεία των Ουρανών .
Το ίδιο μας εξηγούν και οι αναγραμματισμοί του [λυσομενος], της Ομηρικής γλώσσας, πριν 3000 χρόνια .Απελευθερώστε το μυαλό σας από όσα ηδη γνωρίζετε. Καταστρέψτε ότι παλιό έχετε μέσα στο μυαλό σας. Αναζητήσετε το νέο ,που θα προέρθει πάλι από το μυαλό σας, αν είναι ελεύθερο να λειτουργεί, διότι εκεί βρίσκετε η πηγή της γνώσης για τα πάντα όλα [ΕΕ].
Εμείς, οι εκλεκτοί, γνωρίζαμε πολύ πιο μπροστά την αλήθεια των πραγμάτων [ένδοξη αρχαία Ελληνική ιστορία] . Όμως, όλα δείχνουν ,πως αποτύχαμε να την προωθήσουμε περαιτέρω την εποχή του ΚΡΙΟΥ. Μετά τα πράγματα πήραν διαφορετική πορεία.
Ο Απόλλωνας –Χρηστός ήρθε και ζητά από εσάς να αφήσετε πίσω σας ότι ξέρατε και να ακούστε τα νέα .Την διδασκαλία του Απόλλωνα – Χρηστού, αν θέλετε να σωθείτε, αν θέλετε να κατακτήσετε τη «βασιλεία των ουρανών».
Μπορεί τότε οι άνθρωποι να δυσκολευόταν να κατανοήσουν τον όρο [βασιλεία των Ουρανών ] ,αλλα σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά, πως πρόκειται για την κατάκτηση της αθανασίας και του ταξιδίου μας στο γαλαξία, για την συνάντηση με τους δημιουργούς μας .
Την συμμετοχή μας, δηλαδή, στα γαλαξιακά δρώμενα σαν ισοι προς ισους με τους υπόλοιπους πολιτισμούς του ΑΡΓΟΥ.
Συνέβη αυτό που περιγραφεί ο Όμηρος και ο Απόλλων-Χρηστός στον πλανήτη μας ;;;
Η απάντηση είναι πως συμβαίνει, αλλα με αργούς ρυθμούς και από μια μειονότητα μόνο της κάθε γενιάς που εμφανίζεται στο προσκήνιο .
Ετσι, η κατεστημένη πορεία του ανθρωπινου γενους της ΓΗΣ είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο να αλλάξει, από τις υγιείς δυνάμεις της ανανέωσης, που υπάρχουν αλλα τα μηνύματα τους αδυνατούν να φτάσουν στην κοινωνία.
Η φτάνουν, αλλα δεν υπάρχει η δυνατότητα πραγματικής παρέμβασης, διότι η σιωπηλή πλειοψηφία είναι μακριά από την εξουσία και αδυνατεί να παρουσιαστεί κάτω από μια «σημαία» ενωμένη, ώστε να ανατρέψει τα πράγματα.
Το μυαλό των περισσότερων από εμάς ,αν κρίνουμε από τη δική μας γενιά ,είναι βαλτωμένο –τελματωμένο από τα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης, τους πολέμους, την λανθασμένη πορεία ,το λανθασμένο σκεπτικό που υπηρετούμε.
1065[3]= νους μ’ έλος *.-[ έλος = βαλτός –έλος –τέλμα / το βαλτωμένο – τελματωμένο μυαλό μου χρειάζεται απελευθέρωση για να δημιουργήσει ].- Α12-13-μ
Και πιο είναι αυτό το σκεπτικό ;;;
Μας έχουν περάσει την ιδέα πως είμαστε βιολογικά προϊόντα μιας χρήσης, πως το νόημα της ζωής μας είναι να περάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα, στην μοναδική μας ζωή , κερδίζοντας όσα περισσότερα μπορούμε και καταναλώνοντας ακόμη περισσότερα, αφού … μια ζωή την έχουμε και αν δεν την γλεντήσουμε τι θα καταλάβουμε τι θα καζαντίσουμε… που λέει και τα τραγούδι . Αυτή η ιδεολογία οδηγεί στον αφανισμό του ανθρωπινου γενους της ΓΗΣ πολύ σύντομα. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε το έτος 2000μ.χ. Την ημέρα που οι επιστήμονες της ΓΗΣ μέτρησαν τα 6 δις «γράμματα» του γενετικου μας κωδικα.
Σε αντίθεση με την αλήθεια των πραγμάτων, που ο Όμηρος μας εξηγεί .Είσαστε όντα με διττή υπόσταση. Το νόημα της ζωής σας είναι να νικήσετε το ζώο μέσα σας και να γίνετε πνευματικά, αθάνατα όντα, όπως κάθε κάτοικος του γαλαξία που σας περιβάλλει.
Πως τα υλικά αγαθά είναι μια αυταπάτη .Πως μπορούμε να ορίζουμε την υλη ,κατά το δοκούν, αρκεί να αποκτήσουμε την σχετική τεχνολογία.
Και συνεχίζει ο Όμηρος
1065[3]= λύσε νομός *.-[ νομός = τόπος βοσκής – τόπος κινήσεως – τόπος που κυκλοφορεί κάτι –Όπως μια νέα ιδέα – σκεπτικό – συμφωνία –συμβόλαιο – θρησκεία –δόγμα / Λύσε – απελευθερώσου από την πεπατημένη δες το νέο που κυκλοφορεί ].- Α12-13-μ
1065[3]= λύσε ΝΟΜΟΣ *.-[ Νόμος = γραπτός κανόνας δικαίου – το σύνολο των νομοθετημάτων μιας χώρας – η νομοθεσία – κανόνες που ρυθμίζουν ορισμένη ενεργεία του ανθρώπου- σταθερή σχεση μεταξύ αιτίας και φαινόμενου / απελευθερώσου από τους ανθρώπινους Νόμους ].- Α12-13-μ
Απελευθερώσου από την πεπατημένη. Κατέστρεψε ακόμη και τους υπάρχοντες ΝΟΜΟΥΣ.
Γνωρίζατε πως η σημερινή, Ελληνική Δημοκρατία, λειτουργεί ακόμη και με αποφάσεις του παρελθόντος που έγιναν ΝΟΜΟΙ του κράτους την εποχή του Οθωνα ;;; Τόσο καλά !!!
Γνωρίζατε πως οι «ισχυροί» του κόσμου βγάζουν ΝΟΜΟΥΣ που τους προστατεύουν ενάντια στα εγκλήματα τα οποία διαπράττουν ;;;
Ρίξτε μια ματιά τι συμβαίνει και στη δική μας κοινωνία τα τελευταία [8] οκτώ χρόνια.
Έχει άδικο να μας ζητά κάτι τέτοιο, σε ότι αφορά τους ΝΟΜΟΥΣ της κοινωνίας μας ;;;
Τι μας περιγραφεί εδώ ο Όμηρος;;;
Ξεχάστε ότι γνωρίζατε έως τωρα. Είναι ξεπερασμένο, παλιό ,δεν ισχύει, αφήστε το πίσω σας. Ψάξτε να βρείτε το καινούργιο, το υποσχόμενο νέα πράγματα, νέες καταστάσεις. Όλα όσα ξέρατε έως τωρα είναι λανθασμένα, η στηρίζονται σε λάθος εκτιμήσεις.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα ανοικτό μυαλό να αντιληφτεί άπλα αυτό .Ότι βαδίζουμε από το κακό στο χειρότερο. Πως 3257 χρόνια «εξέλιξης» δεν μας έχει οδηγήσει πουθενά.
Πως λειτουργούμε ακόμη και σήμερα με το σύνδρομο του πηγαδιού*.
*Έχεις πηγάδι με νερό ;;; εγώ δεν έχω, αρα, έρχομαι να σε σκοτώσω και να σου το πάρω.
Τα ίδια ισχύουν και για τους αρχαιολόγους μας. Αλλάξτε μυαλά. Δείτε τα πράγματα κάτω από νέο πρίσμα- νέα οπτική . ΟΙ γνώσεις που αποκτήσατε, πριν από δεκαετίες στα πανεπιστήμια του εξωτερικού ,δεν επαρκούν για να εξηγήσετε τα ανεξήγητα. Και δηλώσεις του τύπου «το μνημείο είναι μοναδικό» και «η αρπαγή της Περσεφόνης» ,δεν επαρκούν πλέον για τον Ελληνικό λαό, ο οποίος αδημονεί να μάθει την αλήθεια για το παρελθόν του.
Πιο είναι το καινούργιο, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος/α ;;;
Το καινούργιο υπήρχε πάντα, εμείς το αγνοούσαμε. Πρόκειται για τις δυνατότητες του γονιδιωματος μας, του αόρατου θεού μέσα μας. Όταν διαπιστώσαμε την ύπαρξη του και τα μυστικά του [ μετά το 2000μ.χ.], πέσαμε με τα μούτρα στην απόκτηση κερδών, για ακόμη μια φορά. Τόσο καλά !!!
Μόνο που η ανακάλυψη του ταφικού μνημειου του Αλέξανδρου [2014-15 ] μας πληροφορεί πως το πάρτι έχει ημερομηνία λήξης. Οι δημιουργοί μας αγανάκτησαν με την ηλιθιότητα μας. Το 2025 μ.χ. θα εμφανιστούν για να βάλουν τα πράγματα και σε αυτόν τον πλανήτη, στην πρέπουσα θέση. Μόνο που εμείς θα αποτελούμε παρελθόν, αν δεν συμμορφωθούμε ΑΜΕΣΑ.
Οι Αρειανοι, αδημονούν να επανέλθουν στο αγαπημένο τους αστρικό σύστημα.
Εμείς, απλά χάσαμε την ευκαιρία.
Αναγραμματισμός του [ λυσομενος ]
1065[3]= Λυσομενος*.-[ λυσομενος = λύω = λύνω –λύω – απελευθερώνω – διαλύω –παραλύω - χωρίζω-παύω –καταστρέφω / αυτός που έχει απελευθερωθεί – έχει απελευθερώσει ].-Α12-13-μ
1065[3]= Λουσμένος *.-[ λουω = λούζω = μεταφορικά ο σωματικός και ψυχικός καθαρισμός ενός ανθρώπου / ο σωματικά και ψυχικά καθαρός = αυτος που έχει απελευθερωθεί από τις σωματικές του ανάγκες και έχει ανελιχτεί σε πνευματική οντότητα = αυτος που δεν έχει αμαρτίες = δεν έχει επιτελέσει ύβρη = Ο Ιησούς Χρηστός απελευθερώνει με ορμή τα ψυχικά του χαρίσματα στους ανθρώπους ].-Α12-13-μ
1065[3]= Λύσο μένος*.-[ λύσο = λύω = λύνω –λύω – απελευθερώνω – διαλύω –χωρίζω-παύω–καταστρέφω / μένος = η ορμητικότητα καθόλου αυτή που χαρακτηρίζει ρωμαλέους και ισχυρούς = η σωματική και ψυχική δύναμη μαζί εκδηλωμένη σε πράξεις- θάρρος / απελευθερώνω με ορμή θάρρος τα ψυχικά μου χαρίσματα ].-Α12-13-μ
1065[3]= Λυσο νεμος*.-[ νεμος = νεμω = μοιράζω –βοσκώ –κατέχω-νέμομαι – κατοικώ – φθείρω / απελευθερώσου και προσέλαβε [βόσκησε] τις γνώσεις που έχεις ανάγκη].-Α12-13
1065[3]= Λύσε μόνος *.-[ απελευθέρωσε μόνος σου εσύ ο ψυχικά καθαρός – ο χωρίς αμαρτίες το ποίμνιο σου από τα πνευματικά δεσμά του / μόνος σου απελευθερώσου από τα πνευματικά δεσμά σου ].- Α12-13-μ
1065[3]= ύλες μόνος *.-[ ύλες = τα υλικά – εδώ τα πνευματικά εργαλεία / Βρες μόνος σου τα πνευματικά εργαλεία που θα σε βοηθήσουν για αυτό – π.χ. = διάβασε τα κατάλληλα βιβλία ].- Α12-13-μ
1065[3]= Λύσε νοος μ’[ε] *.-[ απελευθέρωσε το μυαλό μου –την νοημοσύνη μου από τα δεσμά της ].- Α12-13-μ
1065[3]= Λύσε όνος μ’[ε] *.-[ όνος = Γαϊδούρι / απελευθέρωσε έμενα με την νοημοσύνη του γαϊδουριού από τα πνευματικά δεσμά μου – χρειάζεται γαϊδουρινή υπομονή για να καταφέρεις να απελευθερωθείς από τα δεσμά του μυαλού σου ].-Α12-13-μ
1065[3]= σον μυελός *.-[ σον = το δικό του / μυελός = το μυαλό –η νοημοσύνη / το δικό του μυαλό απελευθέρωσε ].- Α12-13-μ
1065[3]= λύσε νομός *.-[ νομός = τόπος βοσκής – τόπος κινήσεως – τόπος που κυκλοφορεί κάτι –Όπως μια νέα ιδέα – σκεπτικό – συμφωνία –συμβόλαιο – θρησκεία –δόγμα / Λύσε – απελευθερώσου από την πεπατημένη δες το νέο που κυκλοφορεί ].- Α12-13-μ
1065[3]= λύσε ΝΟΜΟΣ *.-[ Νόμος = γραπτός κανόνας δικαίου – το σύνολο των νομοθετημάτων μιας χώρας – η νομοθεσία – κανόνες που ρυθμίζουν ορισμένη ενεργεία του ανθρώπου- σταθερή σχεση μεταξύ αιτίας και φαινομένου / απελευθερώσου από τους ανθρώπινους Νόμους ].- Α12-13-μ
1065[3]= νους μέλος *.-[ μέλος = τα μελή του σώματος / το μυαλό ως μέλος της ανθρώπινης φυσιολογίας χρειάζεται να απελευθερωθεί για να δημιουργήσει ].- Α12-13-μ
1065[3]= νους μ’ έλος *.-[ έλος = βαλτός –έλος –τέλμα / το βαλτωμένο – τελματωμένο μυαλό μου χρειάζεται απελευθέρωση για να δημιουργήσει ].- Α12-13-μ
1065[3]= ους μέλος ν’[υ] *.-[ους = το αυτί = μεταφορικά η αίσθηση της ακοής / το αφτί είναι μέλος της φυσιολογίας σου Προσλαμβάνεις νέα –πληροφορίες Απελευθερώσου από τα όσα τετριμμένα ακούς καθημερινά ].- Α12-13-μ
1065[3]= όλμος σε νυ *.-[ όλμος = λίθος κυλινδρικός = αγνωστη η μεταφορική του έννοια / ].- Λ- 147 -Α12-13-μ
1065[3]= σ’ ουλος μεν *.-[σε = εσύ –εσένα / ουλος [1] =ολόκληρος –ακέραιος –σώος / μεν = βέβαια / εσύ βέβαια όταν απελευθερωθείς θα σωθείς ].- Α12-13-μ
1065[3]= σ’ ουλος μεν *.-[ ουλος [2] = σγουρός –πυκνός = πυκνή είναι η διπλή έλικα με τα 6 δις «γράμματα» / εσύ βέβαια με τον νέο γενετικό κωδικα του Δια απελευθέρωσε το νου σου για να σωθείς ].- Α12-13-μ
1065[3]= σ’ ουλος μεν *.-[ ουλος [3] = απατηλός / η απελευθέρωση του νου σου είναι απατηλό όνειρο για εσένα βέβαια τον σύγχρονο άνθρωπο της ΓΗΣ ].- Α12-13-μ
1065[3]= σ’ ουλος μεν *.-[ ουλος [4] = ολέθριος –καταστρεπτικός / για εσένα τον σύγχρονο άνθρωπο η απελευθέρωση του νου σου θα είναι ολέθρια - η εσύ αν δεν απελευθερώσεις το μυαλό σου αυτό θα αποβεί ολέθριο για εσένα ].- Α12-13-μ
1065[3]= σ’ ουλος μεν’[ω] *.-[σε = εσύ –εσένα / ουλος [1] =ολόκληρος –ακέραιος –σώος / μεν ‘ = μένω = παραμένω –μένω –υπομένω –περιμένω / εσύ βέβαια ολόκληρος περιμένεις να απελευθερωθείς ].- Α12-13-μ
1065[3]= σ’ ουλος μεν’[ω] *.-[ ουλος [2] = σγουρός –πυκνός = πυκνή είναι η διπλή έλικα με τα 6 δις «γράμματα» / εσύ βέβαια με τον νέο γενετικό κωδικα του Δια περιμένεις να απελευθερώσεις το μυαλό σου ].- Α12-13-μ
1065[3]= σ’ ουλος μεν’[ω] *.-[ ουλος [3] = απατηλός / η απελευθέρωση του νου σου παραμένει απατηλό όνειρο ].- Α12-13-μ
1065[3]= σ’ ουλος μεν’[ω] *.-[ ουλος [4] = ολέθριος –καταστρεπτικός / για εσένα τον σύγχρονο άνθρωπο η απελευθέρωση του νου σου παραμένει ολέθρια - η εσύ αν δεν απελευθερώσεις το μυαλό σου αυτό θα παραμένει ολέθριο για εσένα ].- Α12-13-μ
1065[3]= νους ος μελ’[ω] *.-[ μελω = γίνομαι –είμαι αιτία φροντίδας –κινώ την φροντίδα – την προσοχή κάποιου / μυαλό το οποίο είναι αιτία φροντίδες είναι αυτό που χρειάζεται απελευθέρωση από την πεπατημένη ].- Α12-13-μ
1065[3]= λυσο νέος μ’[ε]*.-[ νέος [1] = ο νέος σε ηλικία άνθρωπος / απελευθέρωσε έμενα τον νέο άνθρωπο – απελευθέρωσε το μυαλό του νέου ανθρώπου – η απελευθέρωσε το μυαλό σου άνθρωπε γίνε νέος –παιδί ξανά ].-Α12-13-μ
1065[3]= νέος μύλος*.-[ νέος[2] = νέος –καινούργιος / μύλος = χειρόμυλος – μηχανή που αλέθει και ο χώρος όπου αλέθονται σιτηρά = σιτηρά στο Όμηρο = τροφή = πληροφορία = ο χώρος όπου «αλέθονται» οι πληροφορίες είναι το μυαλό μας αρα μύλος = το ανθρώπινο μυαλό / χρειάζεστε νέο «μύλο» άνθρωποι απελευθερωθείτε από τις παλιές ιδέες –σκέψεις –προκαταλήψεις ].-Α12-13-μ
1065[3]= ενός μύλος*.-[ ενός = ενός ανθρώπου όπως ο Απόλλωνας - Χρηστός / Ενός ανθρώπου το απελευθερωμένο μυαλό αρκεί για να απαλλαγούμε από τις προκαταλήψεις μας – Το απελευθερωμένο μυαλό του Απόλλωνα –Χρηστού άλλαξε τα πιστεύω – προκαταλήψεις δισεκατομμυρίων ανθρώπων διαχρονικά ].-Α12-13-μ
1065[3]= νέος μύλος*.-[ νέος[3] = πλοίο = μεταφορικά = αστρικό σκάφος / ο βίο-υπολογιστής [μύλος] του αστρικού σκάφους θα μας απελευθερώσει από τις προκαταλήψεις μας ].-Α12-13-μ
Σχόλιο.- Απαλλαγείτε από όλες τις προκαταλήψεις σας. Όλα τα «κουτάκια» που έχετε μέσα στο μυαλό σας για οτιδηποτε.
Απελευθερώστε το μυαλό σας. Ανοιχτό μυαλό σημαίνει δημιουργία και προκοπή.
Γίνετε σαν μικρά παιδιά προκειμένου να κατανοήσετε τα ακατανόητα.
Γίνε σωματικά και ψυχικά – πνευματικά καθαρός. Βρες μόνος σου τα πνευματικά υλικά που θα απελευθερώσουν την νοημοσύνη σου – μυαλό σου. Χρειάζεται «γαϊδουρινή» υπομονή για αυτό.
ο Ιησούς Χρηστός είναι αυτος ,που είναι καθαρός από αμαρτίες και απελευθερώνει τα ψυχικά του χαρίσματα για να βοηθήσει άλλους να κάνουν το ίδιο. Στην προκειμένη περίπτωση το ανθρώπινο γένος της ΓΗΣ. Η θυσία του γιου του θεού στο όνομα της αγάπης, της ταπεινότητας, της συγχώρεσης και της απλότητας , έδωσε κίνητρα στο ανθρώπινο γένος της ΓΗΣ, να απελευθερωθεί από τα αχαλίνωτα δεσμά των αισθήσεων του, της διττής του υπόστασης και της αμφιλεγόμενης ελεύθερης βούλησης του.
Είναι λυπηρό να παρατηρούμε σήμερα την τροπή, που είχε διαχρονικά η θυσία του γιου του θεού και ο θειος λόγος του.
Ποιος φταίει για το αποτέλεσμα αυτό ;;;
Εμείς οι άνθρωποι .

από εδώ

Μας έλεγαν το 2000 πώς θα ήταν το τέλος μας. μας είπαν το 2012 το ίδιο το αποτέλεσμα;  Δεν έγινε ακόμα το τέλος του κόσμου ίσως και να συμβεί εξαιτίας μας όχι δεν χρειαζόμαστε φίλοι μου τους Αριανους μόνοι μας θα αυτοκαταστραφουμε τόσο απλά οπότε οι Αριανοι δεν δίνουν δεκάρα για εμάς είμαστε ίσως το χειρότερο είδος στο Σύμπαν. Ο πλανήτης Γη απλά ένα πείραμα εάν πετύχει αποτύχει η αλλάξει κάτι εξαρτάται από εμάς οπότε το ερώτημα είναι εάν αξίζει να σωθουμε και η απάντηση βρίσκεται σε κάθε έναν μας ξεχωριστά...

Ηλιόδωρος έγραψε:

Alicetwiligh έγραψε:

Μας έλεγαν το 2000 πώς θα ήταν το τέλος μας, μας είπαν το 2012 το ίδιο το αποτέλεσμα. Δεν έγινε ακόμα το τέλος του κόσμου, ίσως και να συμβεί εξαιτίας μας, όχι δεν χρειαζόμαστε φίλοι μου τους Αριανους, μόνοι μας θα αυτοκαταστραφουμε, τόσο απλά, οπότε οι Αριανοι δεν δίνουν δεκάρα για εμάς, είμαστε ίσως το χειρότερο είδος στο Σύμπαν. Ο πλανήτης Γη απλά ένα πείραμα εάν πετύχει, αποτύχει ή αλλάξει κάτι, εξαρτάται από εμάς, οπότε το ερώτημα είναι, εάν αξίζει να σωθουμε και η απάντηση βρίσκεται σε κάθε έναν μας ξεχωριστά...

Έβαλες το ίσως και το έσωσες, δεν είμαστε το χειρότερο είδος, όχι, είμαστε όσα μας άφησαν να κατανοήσουμε το τι είμαστε. .. Είμαστε ανθρώπινοι θεοί, δίχως ακόμη την επίγνωση το τι μπορούμε να κάνουμε για να το υλοποιήσουμε.
Πείραμα είμαστε, αλήθεια, αλλά από ποιούς, ξέρεις; 
Θέλεις να μάθεις;
Ποιοι ήταν αυτοί που τα άφησαν τα πράγματα έτσι ώστε να δείχνουν τόσο άσχημα;
Πάντως όσο η ανθρωπότητα ξυπνά, τόσο πολομιέται και ο αγώνας είναι δύσκολος, μα όχι χαμένος για την ανθρωπότητα.
Αυτή είναι η θέση μου.
Ποιοί στέλνουν σ αυτό το πείραμα τέτοιες υπέροχες οντότητες, τέτοια avatar's για να βοηθήσουν τον άνθρωπο;
Γιατί;
Έρχονται από μόνοι τους εδώ στο κόσμο μας έτσι απλά;
Όχι, δεν το πιστεύω.
Αλλιώς είναι γραμμένη η πραγματική ιστορία της Γαίας και κανείς δεν την έχει γραμμένη..., ούτε ειπωμένη...


Για πολλές σκέψεις σαν κι αυτές έχω τις επιφυλάξεις μου για ότι μας έχει δοθεί και απλά ψάχνω και δίνω όση προσοχή χρειάζεται σε στοιχεία που εμφανίζονται από πηγές που δεν χρειάστηκε ακόμη να λογοκριθούν ή να πάρουν έγκριση...

Η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία απλά μη περιμένουμε σωτηρία από άλλους ας σωθουμε μόνοι μας ακριβώς όπως είπες δεν ξέρουμε ακόμα όσα στην πραγματικότητα μπορούμε. Ανθρώπινοι θεοί;  Κοίτα έχουμε θνητο σώμα και αθάνατη ψυχή μετά τον σωματικό θάνατο η ψυχή πηγαίνει σε άλλο σώμα που γεννιέται και αυτός είναι ο κύκλος μας μέχρι που κάποτε θα τελειώσει ο κύκλος για τον καθένα μας και θα είμαστε έτοιμοι να ενωθουμε με την θεία πηγή εάν φυσικά θα είναι επιλογή μας... Υπάρχουν παλιές και όλο καινούργιες ψυχές κάπως όμως αυτές δημιουργούνται εδώ σε αυτό το κομμάτι δυσκολεύομαι εγώ.. Ψάχνω και κάτι θα βρω το πιστεύω... Η ανθρωπότητα δεν είναι ακόμα χαμένη όχι όσο ακόμα υπάρχουν ΆΝΘΡΩΠΟΙ υπάρχουν όμως και ορισμένοι που δεν μας αφήνουν και εμποδιζουν και την Αφυπνιση μας όπως οι Αννουνακι αυτούς λοιπόν πολεμαμε πριν εγκαταστηθουμε στην Για ναι δεν είμαστε οι χειρότεροι αυτά τα ερπετά μας ξεπερνούν... Περνούν ανθρώπινη μορφή και κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Θεωρίες συνωμοσίας ίσως να είναι απλά θεωρίες όμως όπως λέει και ένα ρητό όπου υπάρχει σπιθα υπάρχει και η φωτιά.. Υπάρχει τρόπος μα πρώτα θα χρειαστεί να εννοσουμε τις δυνάμεις μας, ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα καταλάβουν ότι όλοι μας μαζί αυτό είναι το πραγματικό μας όπλο. Πότε όλοι ήταν μαζί χωρίς πολέμους και εχθρες θα υπάρξει άραγε τέτοια εποχή Αδέλφια;;;; Γιατί αδέλφια είμαστε, ψυχές προερχόμενος από την ίδια Πηγή. Αυτό είναι η άποψη μου

«Ιστορικά είναι αμφίβολο ότι ο Ιησούς υπήρξε. Αλλά και να υπήρξε, το σίγουρο είναι ότι δεν ξέρουμε τίποτα γι' αυτόν» Μπέρτραντ Ράσελ (Βρετανός φιλόσοφος)
«Το να δεχόμαστε άκριτα την ιστορικότητα του Ιησού είναι σα να διυλίζουμε κώνωπες και να καταπίνουμε καμήλους» Ηω Αναγνώστου (συγγραφέας)
Όσο κι αν φαίνεται απίθανο στον αδαή, το σύμβολο Χριστός, κατά τον πρώτο αιώνα, δε συνδέθηκε ποτέ με το όνομα Ιησούς. Δεκάδες προσωπικότητες που έγραφαν την περίοδο εκείνη και διαβάζονταν μανιωδώς, σε ολόκληρη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δεν αναφέρουν κουβέντα για τον Ιησού! Φιλόσοφοι σαν τον Πλούταρχο, το Σενέκα και τον Επίκτητο που παραπέμπουν σε ιδεαλιστικές φιλοσοφίες και ποιητές σαν το Γιουβενάλη και τον Πετρώνιο που με τα ποιήματά τους τόσο πιστά προσεγγίζουν την ηθική παρακμή, τον εκφυλισμό και την καθημερινότητα της ρωμαϊκής κοινωνίας, αγνοούν το όνομα αυτό, γιατί σε καμιά κίνηση δεν πρωτοστατεί κανένας Ιησούς και πουθενά δεν αναφέρεται. Ο τελευταίος, μάλιστα, υπηρετώντας επί Νέρωνα κυβερνήτης της Βιθυνίας, είχε την ευκαιρία από πρώτο χέρι, όχι μόνον να αναφέρει, αλλά και να καυτηριάσει σατιρίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις προκειμένου να παρουσιάσει ρεαλιστικότερα την καθημερινή ζωή της εποχής του.
Θεωρώντας ότι στο θέμα αυτό, τίποτα ουσιωδέστερο δε θα μπορούσε να ειπωθεί, ακόμα κι αν αναφέραμε δεκάδες τέτοια παραδείγματα, θα αναφερθώ απλά σε τρία ονόματα Λατίνων. Ενός πολιτικού συγγραφέα και δυο ιστορικών (α) που περισώζουν ψήγματα σχετικών μαρτυριών, για δεοντολογικούς και μόνο λόγους.
Ο Πλίνιος ο νεότερος (61-113) θετός γιος του Πλίνιου του πρεσβύτερου, ήταν Ρωμαίος συγγραφέας και συγκλητικός που έκανε χρέη αποικιακού κυβερνήτη, διοικώντας τη Βιθυνία του Πόντου, από το 111 μέχρι το 113. Σε μία επιστολή του, το 112, προς τον αυτοκράτορα Τραϊανό ζητά οδηγίες μεταχείρισης για μία νεοεμφανιζόμενη ομάδα δεισιδαιμόνων. Η λέξη «Χριστιανοί» για πρώτη φορά στην ιστορία λανσάρεται! Μετά από τις ανακρίσεις που διενεργεί ο Πλίνιος, να τι γράφει ξανά στο Ρωμαίο Αυτοκράτορα.
«Με διαβεβαίωσαν ότι το μόνο παράπτωμά τους ήταν αυτό. Οι Χριστιανοί συνήθιζαν να μαζεύονται μία ορισμένη μέρα πριν βγει ο ήλιος ψάλλοντας ο ένας μετά τον άλλον ύμνο στο Χριστό, σαν να είναι θεός. Μετά ορκίζονταν, όχι να κάνουν έγκλημα, αλλά ότι δε θα κλέψουν, δε θα ληστέψουν και δε θα μοιχεύσουν. Δεν απέμεινε πόλη ή κόμη ή ακόμα και αγρός, που να μην εισέδυσε το μόλυσμά της. Οι ναοί των θεών μας ερημώθηκαν και εδώ και καιρό δεν προσφέρονται θυσίες σε αυτούς». (β) Αν κι ο λόγος φαίνεται πολύ εγκωμιαστικός ενώ θα έπρεπε να δείχνει την ταραχή του ρωμαίου διοικητή, ζητώντας οδηγίες αντιμετώπισης από τον αυτοκράτορα, δε θα σταθούμε στις όποιες επεμβάσεις που μάλλον και εδώ έκανε κάποιος χριστιανός αργότερα. Προφανώς όπως αναφέρει και ο Τερτυλλιανός η σύγχυση του Ρωμαίου διοικητή οφειλόταν στην ταραχή του από το μεγάλο αριθμό των οπαδών, που θεωρήθηκε ανησυχητικός. (β)
Η απάντηση του Τραϊανού ήταν, αν και χωρίς να αναζητούνται (οι ένοχοι χριστιανοί) όταν συναντιούνται να τιμωρούνται αναλόγως! (γ) Η απάντηση αυτή, όπως μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ο αναγνώστης, δε συνάδει με την ερώτηση του Πλίνιου. Αν έτσι απάντησε ο Τραϊανός κάτι περισσότερο επιλήψιμο πρέπει αρχικά να έγραφε, ο διοικητής του Πόντου, που το χέρι του παραχαράκτη, φαίνεται, δεν ήθελε να μάθουμε. Επειδή όμως, ελλείψει άλλων στοιχείων, τίποτε άλλο δεν μπορούμε να εικάσουμε, σε γενικές γραμμές, ίσως θα μπορούσαμε να δεχτούμε τη μαρτυρία αυτή σχεδόν γνήσια. Όμως ακόμα κι αν θεωρηθεί γνήσια εξ ολοκλήρου η επιστολή αυτή, δεν αναιρεί τίποτα απ' ό,τι μέχρι στιγμής κάναμε δεκτό. Το όνομα Ιησούς, η ιστορία, ακόμα και το 112, φαίνεται να το αγνοεί. Την εποχή αυτή, μάλλον, εμφανίζεται για πρώτη φορά το όνομα Χριστός, ονομάζοντας τους οπαδούς της κίνησης αυτής, Χριστιανούς. Η ιδιότητα του Μεσσία φαίνεται να βγήκε από την Παλαιστίνη μέσω της διασποράς των Εβραίων και ταυτίστηκε με τη λέξη Χριστός σαν προσιτή «εθνική» έκφραση.
Την εποχή εκείνη περίπου γράφουν δύο ακόμα Λατίνοι ιστορικοί, ο Τάκιτος και ο Σουητώνιος. Και οι δυο τους αναφέρονται στην πιο πάνω δεισιδαιμονία. Ο Τάκιτος (56-120) σπουδαίος ρήτορας και ιστορικός, φίλος και συμμαθητής του Πλίνιου του νεότερου, φέρεται να γράφει στα «Χρονικά» του μεταξύ άλλων και για το Νέρωνα τα εξής. «Η κοινή γνώμη κατηγορεί το Νέρωνα σαν αυτουργό της πυρκαγιάς. Για να κατασιγαστούν οι θρύλοι αυτοί ο Νέρων υπέδειξε άλλους σαν ενόχους επιβάλλοντας πρωτοφανείς ποινές σε εκείνους για τους οποίους η κοινή γνώμη μισούσε για τα βδελυρά τους έργα και τους ονόμαζε Χριστιανούς. Ο Χριστός από τον οποίο πήραν το όνομα τους, είχε εκτελεστεί από τον procuratorem (επίτροπο) Πόντιο Πιλάτο επί αυτοκρατορίας Τιβέριου. Η βδελυρή αυτή δεισιδαιμονία αρχικά ελεγχόταν στην Ιουδαία, αλλά ξέσπασε τώρα και στη Ρώμη, στην πόλη που όλα τα τρομερά και αισχρά πράγματα βρίσκουν πατρίδα. Άρχισε λοιπόν να συλλαμβάνει εκείνους που ομολογούσαν ένοχοι (χριστιανοί) και μετά με την υπόδειξη του πλήθους καταδικάζονταν όχι τόσο με την κατηγορία του εμπρησμού της πόλης, όσο με την κατηγορία του μίσους κατά της ανθρωπότητας.
Ο εμπαιγμός προστέθηκε στους θανάτους τους. Καλυμμένοι με τομάρια ζώων ξεσκίζονταν από τα σκυλιά ή καρφωμένοι σε σταυρούς ή καταδικασμένοι στην πυρά, καίγονταν σαν νυχτερινός φωτισμός όταν έφευγε το φως της ημέρας. Ο Νέρων πρόσφερε τους κήπους του για θέαμα παρουσιάζοντας αγώνα στον Ιππόδρομο ενώ ο ίδιος χάνονταν μέσα στο πλήθος ντυμένος Ηνίοχος ή κορδώνονταν πάνω σε άρμα. Γι αυτό ακόμα και για εγκληματίες που άξιζαν μία υποδειγματική τιμωρία τους έπρεπε κάποια συμπόνια, γιατί όπως φαίνεται δεν καταδικάζονταν εκείνοι για το κοινό καλό αλλά για να πληρωθεί η κακία ενός ανθρώπου». (δ)
Δεν είναι περίεργο, ο Τάκιτος, να πληροφορήθηκε από το φίλο του τον Πλίνιο γύρω από την κίνηση των νεοεμφανιζόμενων χριστιανών. Άλλωστε κι ο ίδιος το 112 ήταν ανθύπατος στη Μικρά Ασία. Όμως να συνδέει τους χριστιανούς με την εποχή του Νέρωνα, πρώτα-πρώτα δε θα τον τιμούσε σαν ιστορικό, τη στιγμή που κανένας ιστορικός δεν αναφέρει αυτό το γεγονός. Έπειτα, μία τέτοια πληροφορία, θα αντέφασκε φανερά με την πληροφορία του Πλίνιου, που γράφει για νεοεμφανιζόμενους χριστιανούς του δεύτερου αιώνα στην Μικρά Ασία. Πόσο μάλλον στη Ρώμη, μισό αιώνα νωρίτερα!
Ο Σουητώνιος ο έτερος ιστορικός, που φέρεται να έγραψε κι αυτός για τους Χριστιανούς, όπως επίσης και λίβελο ενάντια στο Νέρωνα, κάνοντας λόγο για την πυρκαγιά της Ρώμης, δεν την συνδέει με αυτούς. Επιχειρώντας μία αντιπαράθεση στοιχείων μεταξύ των Λατίνων ιστορικών, όπως κάναμε και μεταξύ του Ιώσηπου, του Ωριγένη και του Ευσέβιου, θα επιχειρήσουμε να βρούμε τη χρυσή τομή της αλήθειας. Ο Σουητώνιος που έγραψε το 122 τη «Ζωή των Καισάρων» (De Vita Caesarum) γράφει συγκεκριμένα. «Επειδή οι Ιουδαίοι δημιουργούσαν συνεχώς ταραχές, με την υποκίνηση του Χρήστου, τους έδιωξε από τη Ρώμη». (ε) Επίσης. « ...ένας άλλος νόμος προέβλεπε ποινές για τους χριστιανούς, μια παράνομη, θρησκευτικά και νομικά, θρησκευτική λατρεία». (στ) Συνηθίζοντας ο Σουητώνιος να αναμειγνύει παράλληλα με την ιστορική του διήγηση φήμες και διαδόσεις, δε φαίνεται να συνδέει την πυρκαγιά της Ρώμης με τους χριστιανούς.
Αν ο Τάκιτος πραγματικά είχε γράψει όλο εκείνο τον οχετό για το Νέρωνα, σίγουρα ο Σουητώνιος θα το είχε υπ' όψιν του και σαν υλικό θα το αξιοποιούσε κατάλληλα. Άρα λοιπόν η νοθεία στον Τάκιτο έγινε μετά το 120, όταν ο ίδιος είχε πεθάνει και οι βιογραφίες των Καισάρων από το Σουητώνιο είχαν γραφτεί. Όμως το κείμενο εκείνο μας βάζει σε σοβαρές υποψίες. Ποιος θα μπορούσε να είχε κάνει μία τέτοια νοθεία γράφοντας για παράνομες και βδελυρές πράξεις χριστιανών; Σίγουρα ο παρεμβολέας δεν πρέπε να ήταν χριστιανός. Αυτός που ήταν ικανός για κάτι τέτοιο έπρεπε να είχε μεγάλο μίσος, όχι μόνο για τους χριστιανούς αλλά και για το Νέρωνα και τέτοιος δεν μπορεί να ανήκε πουθενά αλλού παρά μονάχα στους Ιουδαίους! Γράφοντας, ο Τάκιτος, για την ενοχή τους, μετά την έρευνα που διενήργησε ο αυτοκράτορας, κάποιος ιουδαίος νόθευσε την πληροφορία, βάζοντας στη θέση των Ιουδαίων το όνομα των Χριστιανών, τη μισητή τους αίρεση, έτσι απλά και γρήγορα, όπως σπρώχνουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Έτσι απλά, σαν προβοκάτσια!
Συνηθισμένη συμπεριφορά και προσφιλής ιουδαϊκή τακτική η παραχάραξη της ιστορίας από τη φυλή αυτή. Όμως σαν βιβλιοθηκονόμος του Αδριανού, ο Σουητώνιος, έχοντας υπ' όψιν τους διωγμούς των Εβραίων από τη Ρωμαϊκή πρωτεύουσα, προφανώς έτσι ξερά αναφέρει το γεγονός, πράγμα που έκανε πολλούς χριστιανούς αργότερα να μπερδεύουν το όνομα των Ιουδαίων με τη δική τους θρησκεία. Χριστιανοί (ιουδαιοχριστιανοί τότε) και Ιουδαίοι πολλές φορές συγχέονταν, αφού αμφότεροι Εβραίοι ήταν, πιστεύοντας μάλιστα στον ίδιο Θεό. Η αναφορά του Σουητώνιου στο βιβλίο του Νέρωνα, κάνοντας λόγο για βδελυρές πράξεις, φαίνεται προκλητικά να αντλείται από την επιστολή του Πλίνιου, αφού για τους Έλληνες και Ρωμαίους η πίστη στο χριστιανισμό ήταν μια παράνομη ενέργεια (βδελυρή πράξη) και γι αυτό μάλιστα αποκαλούσαν τους χριστιανούς άθεους. (ζ)
Όσο για την αναφορά στον «Κλαύδιο» αν δεν αναφέρεται σε κάποιο ντόπιο, ονόματι Χρήστο, (η) που υποκινούσε ταραχές, τότε όπως είπαμε αναφέρεται απλά και μόνο στους Ιουδαίους ταραξίες. Όπως και να έχει όμως, το όνομα Ιησούς ήταν ανύπαρκτο ακόμα το 122 ή έστω η διάδοση του τόσο περιορισμένη που παραμένει ακόμα φωλιασμένη μέσα στα όρια της Ιουδαίας ή πέριξ αυτής. Αν όμως, ούτε σε γενικές γραμμές, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε γνήσια την επιστολή του Πλίνιου, τότε ίσως ακόμα αργότερα, ο Χριστός σαν σύμβολο ταυτίζεται με τον ιουδαϊκό Μεσσία και μέσω αυτού ο Ιησούς με το Χριστό. Η μεγάλη διασπορά άλλωστε θα πραγματοποιηθεί μετά την ήττα του Μπαρ Κεχομπά το 135/136, σταθμό στην ιστορία του εβραϊκού έθνους, όταν ανάμεσα στους διεσπαρμένους ιουδαίους αναζητείται ο αποδιοπομπαίος τράγος για τον εξοβελισμό του από την Ιουδαία. Αναζητείται δηλαδή ο αμαρτωλός που σαν υπεύθυνος των γεγονότων, Ιουδαίοι και αιρετικοί (ιουδαιοχριστιανοί), εξορίστηκαν από την πατρίδα.
Πριν ακόμα χρισθεί Μεσσίας και «Γιος του άστρου» ο Μπαρ Κεχομπά από τους Ιουδαίους δεν υπήρχαν αντιζηλίες ανάμεσα στους Ιουδαίους και τους Ιουδαιοχριστιανούς, πέρα από τις διαφορές που έχουν δυο αντίθετα πολιτικά κόμματα. Όταν όμως η διασπορά πήρε διαστάσεις και οι Ιουδαίοι διώχτηκαν μακριά από την Ιουδαία αμφότεροι μπήκαν στη διαδικασία να αποδείξουν του λόγου το αληθές. Αληθές για τους Ιουδαιοχριστιανούς ήταν ότι ο Ιησούς ήταν ο πραγματικός Μεσσίας (Χριστός) που σταυρώθηκε από τους Ιουδαίους. Για τους Ιουδαίους όμως, που ο δικός τους Μεσσίας μπροστά στην ανωτερότητα των Ρωμαίων, φαινόταν τόσο μικρός και ψεύτικος, που πολεμώντας τους τα έχασε όλα και ο ίδιος σαν ποντικός πιάστηκε, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να συκοφαντήσουν τους ιουδαιοχριστιανούς που τους χρέωναν την τιμωρία της διασποράς.
Οι χριστιανοί οπαδοί, πρόβατα του Ιησού της αγάπης και τα έργα τους.
[url=http://ellania.pblogs.gr/files/f/564419-OI XRISTIANOI.jpg][/url] 
Ο εσωτερικός εχθρός συνήθως είναι αισχρότερος από το βάρβαρο (εθνικό) γιατί συν τοις άλλοις, αποδεικνύεται και προδότης. Έτσι φάνηκαν οι Χριστιανοί στα μάτια των Ιουδαίων που ο πόλεμος εναντίον τους στην ουσία μόλις τότε άρχιζε. Για τους χριστιανούς, ο Μπαρ Κεχομπά πήρε τον τίτλο Μπαρ Κοζίμπα (Γιος του Ψεύδους) και για τους Ιουδαίους, ο Ιησούς ήταν ο νόθος γιος μιας πόρνης, που την έδιωξε ο άνδρα της, ένας μαραγκός, σαν αντελήφθη ότι τον απατούσε με ένα στρατιώτη ονόματι Πάνθηρα! (θ) Οι Μεσσιανιστές, αυτοί δηλαδή που αργότερα ονομάστηκαν Χριστιανοί, έπρεπε τάχιστα να βρουν ένα ιστορικό άλλοθι για το δικό τους Μεσσία. Τότε ξεθάφτηκε ο ξεχασμένος Ιησούς, εκείνος ο επαναστάτης ζηλωτής που ξεσήκωνε τον κόσμο και διέδιδε πως ήταν απεσταλμένος του θεού. Μα ποιος απ' όλους; Τι σημασία έχει!!! Ο μύθος που κτίστηκε γύρω του, τον έκανε αγνώριστο! Είχε ζήσει πριν από έναν αιώνα σχεδόν, (ι) χρόνος προσιτός και ομιχλώδης, όπως πρέπει να είναι για κάθε μυθικό ήρωα, που αργότερα θα λαμπρύνουν οι επιτήδειοι και πλαστογράφοι της ιστορίας.
Αν οι χριστιανοί δε χρειάζονται κανένα στοιχείο για να αποδείξουν την ιστορικότητα του Ιησού, επειδή τους αρκεί η πίστη, σε μας δεν αρκεί τέτοια παραλογική. Όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές, πιστεύουμε ότι η ιστορία είναι αποτέλεσμα ανθρώπινης δραστηριότητας πραγματικών γεγονότων και όχι εγκεφαλική δραστηριότητα που παράγει μυθικά και σκόπιμα επινοήματα. Την ιστορία με τον Ιησού δεν μπορούμε να την κατατάξουμε παρά μονάχα στην ιστορική μυθιστοριογραφία του παραδόξου και ίσως, ελλείψει ιστορικών στοιχείων, ούτε εκεί. Ο Ιησούς των ευαγγελίων βρίσκεται στην κυριολεξία μέσα στο θρύλο. Εμπνέεται από κάποιο ιστορικό γεγονός αλλά καταλήγει ένα μυθικό πρόσωπο ή επειδή οι υπέρζηλοι πιστοί του ήταν τόσο αφελείς ή επειδή η προφορική διάδοση και οι γραφτές διηγήσεις που ανεξέλεγκτα και με μυστικότητα διακινούνταν μεταξύ των οπαδών τους, δημιούργησαν αυτόν τον πραγματικό κυκεώνα! Ο Ιησούς των ευαγγελίων έκτοτε πλάθεται κατά τις επιταγές της επικρατούσας ανάμεσα στους οπαδούς του φιλοσοφίας, όπου τα αιώνια σύμβολα παίρνουν σάρκα και οστά.
Η τόσο αναμφισβήτητα διαδομένη προσωπικότητα του Ιησού των ευαγγελίων μπορεί να εκτυφλώνει με τη λάμψη της τους χριστιανούς μέσα από τα χιλιάδες συγγράμματα που γράφτηκαν γι αυτόν, στη διάρκεια 19 σχεδόν αιώνων, όμως στην ιστορία των πραγματικών γεγονότων τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Ο χριστιανισμός δε λάμπει από κάποια εξαίσια πνευματική προσωπικότητα, ας πούμε του Ιησού, αλλά από την εξαίσια Ελληνική Φιλοσοφία που εκλεκτικά υιοθέτησαν οι επινοητές του. Αυτοί, με περίσσιο εγωισμό, σύμφωνα με την ιουδαϊκή συνήθεια, απέδωσαν τη σύλληψη της ιδέας σε κάποιο Ιησού, ιδέα που καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με αυτό που θα δημιουργούσε αργότερα το χριστιανισμό. Όπως λέει και ο Κάουτσκυ «τον χριστιανισμό μπορούμε να τον εξηγήσουμε χωρίς να αναφερθούμε στο πρόσωπο αυτό».[1] Πριν φτάσουμε όμως να συζητήσουμε ακριβώς αυτήν τη διάσταση προσώπων και πραγμάτων ας ανιχνεύσουμε την εποχή του Ιησού μέσα από τα ιστορικά δρώμενά της.

Μαρτυρεί άραγε κάποιο ιστορικό άτομο την ύπαρξή του;
Ένα πρόσωπο που ενσαρκώνεται τον Υιό του Θεού δε θα πέρναγε απαρατήρητο από κανέναν κάτοικο της γης, όσο και απομακρυσμένος κι αν ήταν από τον τόπο της ιεροφάνειας. Τα παράδοξα φυσικά γεγονότα και τα απίστευτα θαυματουργικά συμβάντα που λέγεται πως συνόδεψαν ολόκληρη τη διαδρομή της ζωής του, χωρίς να καταγραφούν από κανένα ιστορικό, ακόμα και από τους σύγχρονους Ιουδαίους, μας βάζουν σε σοβαρές υποψίες.
Ο «συμπαντικός συναγερμός» κατά το Ματθαίο, με την εμφάνιση του άστρου πάνω από τη Βηθλεέμ κατά τη διάρκεια της γέννησής του, η συσκότιση του ήλιου, κατά το Μάρκο, σε ολόκληρη τη γη, στη διάρκεια του θανάτου του. Η Ανάσταση, κατά το Λουκά και η εμφάνισή του στους αγαπημένους του μαθητές, παρά την υπερβολή τους, συνοψίζουν με θαυμαστά γεγονότα τη ζωή του «θεανθρώπου», έτσι όπως αξίζει στον Υιό του Υψίστου να μνημονευτεί από τους ανθρώπους που τον πίστεψαν. Όμως όλα αυτά βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας και του παραλόγου, για λόγους που δεν άπτονται, για την ώρα, με το θέμα μας.
Από την εποχή εκείνη περισσότερο αρμόδιος να καταγράψει τέτοια γεγονότα ήταν ο Αλέξανδρος ο Μύνδιος (2) που σαν σύγχρονος Charles Fort, σε ολόκληρη τη ζωή του τα κυνηγούσε. Τα βιβλία του είναι γεμάτα παράξενα φυσικά φαινόμενα και μυστήρια συμβάντα. Οι αναγνώστες των συνοπτικών ευαγγελίων θα απογοητευτούν, διαβάζοντας τον Αλέξανδρο Μύνδιο, γιατί στα γραφτά του δε θα βρουν τίποτα απ' όσα «μνημονεύονται» στην Καινή Διαθήκη. Όπως θα απογοητευθούν και όσοι αναζητήσουν οτιδήποτε σχετικό στην πλούσια «Φυσική Iστορία» (Naturalis Historia) του Πλίνιου του πρεσβύτερου, που έζησε από το 23 μέχρι το 79 όπου πέθανε από τις αναθυμιάσεις της έκρηξης του Βεζούβιου που παρακολουθούσε καταγράφοντας το συγκλονιστικό γεγονός.
Αλλά αν τέτοια συμπαντικά και παγκόσμια φαινόμενα του παραλόγου πέρασαν απαρατήρητα από τους ειδικούς συγγραφείς, τους κυνηγούς του παράδοξου που μια ζωή τα αναζητούσαν, διανοούμενοι Ιουδαίοι, φιλόσοφοι, κυνηγοί της ιεροφάνειας, όπως ήταν ο Φίλων της Αλεξάνδρειας που έζησε ακριβώς εκείνη την εποχή στη μεγαλύτερη Ιουδαϊκή κοινότητα της διασποράς, θα έπρεπε κάτι να έχει ακούσει για τον Ιησού.
Ζώντας μία δωδεκάδα χρόνια πριν τη υποτιθέμενη γέννηση του Ιησού και πεθαίνοντας άλλα τόσα μετά από αυτόν, ο Φίλων ήταν ο πιο κατάλληλος για να επιβεβαίωνε την ύπαρξη του περιβόητου Ιησού. Όμως κι αυτός την αγνοεί. Το ότι ζει στην Αλεξάνδρεια δε δικαιολογείται με κανένα τρόπο η άγνοιά του. Ο ίδιος άλλωστε θεωρεί την πόλη αυτή, με τον πολυάριθμο Εβραϊκό πληθυσμό πόλη εβραϊκή. Ο ίδιος ταξίδεψε στην Ιουδαία και αντιστρόφως ο Ιησούς, υποτίθεται, επισκέφτηκε την Αίγυπτο.(3) Στα τρία χρόνια που λέγεται ότι έμεινε εκεί, το νήπιο Ιησούς, έκανε σπουδαία θαύματα, αποκτώντας σύμφωνα με το απόκρυφο «Ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας»(4) τους πρώτους πιστούς στην αλλοδαπή!
Αν ακόμα και ο ανεψιός του Φίλωνα, ο Αλέξανδρος Τιβέριος(5) ανθύπατος του Ρωμαϊκού στρατού, που τον καιρό εκείνο πολεμούσε τα αντάρτικα κινήματα της Ιουδαίας δεν είπε τίποτα στο θείο του για τον περιβόητο Ιησού, που υποτίθεται έπρεπε να συγκλονίζει την κοινή γνώμη στους κύκλους της Ιουδαίας μετά την «ανάστασή» του, τότε ίσως πουθενά αλλού δε θα έπρεπε να αναζητήσουμε ιστορικά στοιχεία για την ύπαρξή του, παρά μονάχα στον κατ εξοχήν ιστορικό των Εβραίων Ιώσηπο και πουθενά αλλού.
Οι σημερινοί προστάτες του χθεσινού εγκλήματος της ιστορίας ας μην ξεσχίζουν τα ενδύματά τους, σαν τους παραδοσιακούς Ιουδαίους, ρίχνοντας στάχτη στα κεφάλια τους από τη οργή, αναζητώντας αποδείξεις στις πλάνες και νοθείες που η ιστορία ύπουλα διέσωσε μέχρι σήμερα. Οι «αποδείξεις» που πασχίζουν να μας μεταδώσουν από τις τάχα ιστορικές μαρτυρίες, ακόμα πιο πολύ ενοχοποιούν, σαν κάλπικες λίρες στο πουγκί του απατεώνα, τονίζοντας το δόλο και την απάτη.
Έτσι ακριβώς «λάμπει» η περίφημη «Μαρτυρία του Φλάβιου»(6) που μέσα από τα είκοσι βιβλία των Αρχαιοτήτων του αφιερώνει μόλις δέκα γραμμές για να περιγράψει ολόκληρη τη ζωή του Ιησού, όταν για άλλα και μάλιστα ασήμαντα θέματα, αφιερώνει σελίδες ολόκληρες. Πριν περάσουμε όμως στον Ιώσηπο, που στην κυριολεξία θα μονοπωλήσει την έρευνα μας, πρέπει να κάνουμε μία παρένθεση. Σαν τους μυθιστοριογράφους που ανακοινώνουν το θάνατο του ήρωα τους από την αρχή του βιβλίου και κατόπιν εξιστορούν τη ζωή και την κατάληξή του, έτσι κι εγώ από την αρχή θα ανακοινώσω το τελικό συμπέρασμα της έρευνας. Μετά, αναπτύσσοντας το θέμα και ερευνώντας τις βασικές μαρτυρίες, πρέπει να αποδείξω του λόγου το αληθές.
Θεωρώ ότι ο Ιησούς αν δεν ήταν πραγματικά, όπως φαίνεται, ένα ανύπαρκτο πρόσωπο, ήταν τόσο ασήμαντο που κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί σαν να μην υπήρξε ποτέ! Πρέπει όμως πάντα να έχουμε κατά νου ότι Χριστός και Ιησούς δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Το πρώτο (Χριστός) είναι σύμβολο κι όχι πρόσωπο. Πρόσωπο γίνεται μόνον όταν ταυτίζεται με τον Ιησού, έναν Εβραίο επαναστάτη, αλλά αυτό γίνεται πολύ αργότερα, όπως θα δούμε πιο κάτω, τουλάχιστον ενάμιση αιώνα αργότερα από την υποτιθέμενη γέννησή του. Μετά από αυτές τις διευκρινήσεις, ας επιστρέψουμε στη μαρτυρία του Ιουδαίου ιστορικού, ζώντας ηδονικά την πλοκή της έρευνας και την πλοκή της ιστορικής πλαστογραφίας.
Η μαρτυρία αυτή που κατέστη τόσο δημοφιλής, εδώ και αιώνες που συζητείται, καθιστώντας τον Ιουδαϊκό ιστορικό έναν από τους βασικότερους μάρτυρες στην «υπόθεση αντιδικίας για την ύπαρξη του Ιησού», δεν ήταν δυνατόν να απουσιάζει από την έρευνα αυτή. Ας ξετυλίξουμε μαζί το νήμα του μυστηρίου, κάνοντας αρχή από την περιβόητη T.F. Να τι γράφει, κατά λέξη, ο Ιουδαίος ιστορικός. «Εκείνη την περίοδο περίπου, έζησε ο Ιησούς, ο σοφός άνθρωπος, αν βέβαια μπορεί κανείς να τον αποκαλέσει άνθρωπο. Ήταν εκείνος που έκανε απίστευτα πράγματα και ήταν ο δάσκαλος ανθρώπων που δέχονται την αλήθεια ευχαρίστως. Προσέλκυσε πολλούς Ιουδαίους αλλά και πολλούς Έλληνες. Ήταν ο Χριστός. Όταν ο Πιλάτος, αφού άκουσε να τον κατηγορούν άνθρωποι που είναι επιφανέστεροι ανάμεσα μας, τον καταδίκασε να σταυρωθεί, εκείνοι που από την αρχή τον αγάπησαν δεν έπαψαν να τον αγαπούν. Διότι εμφανίστηκε σε αυτούς την τρίτη ημέρα αναστημένος, όπως οι προφητείες του Θεού το είχαν προφητέψει μαζί με πολλά άλλα θαυμαστά πράγματα γι αυτόν. Ενώ οι Χριστιανοί, όπως ονομάστηκαν από αυτόν, δεν έχουν εξαφανισθεί μέχρι σήμερα».(7)
Η παρεμβολή( αυτή είναι τουλάχιστον αφελής. Ανόητη, ακόμα κι αν δεν είχαμε εκείνη την ατυχή για τους χριστιανούς αναφορά του Ωριγένη. Πρώτα-πρώτα γιατί ο Ιουδαίος ιστορικός, που ήταν κι ιερέας, δε θα ανέφερε ποτέ τον Ιησού σαν Χριστό, πράγμα που προδίδει και την ταυτότητα του επίδοξου παρεμβολέα! Κάθε φορά που μιλά γι αυτούς τους επαναστάτες, ακόμα και αν οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Μεσσίες, ο Ιουδαίος ιστορικός τους αποκαλεί, αν όχι με το όνομά τους, τουλάχιστον με την ιδιότητά τους, όπως για παράδειγμα ληστές κι απατεώνες. Άλλους αποκαλεί επίδοξους προφήτες κι αναφερόμενος στο λαό που ακολουθεί έναν τέτοιο «προφήτη» γράφει «εκείνων που είχαν εξαπατηθεί από κάποιον που υποσχόταν σωτηρία». Ποτέ λοιπόν δε χαρακτηρίζει κάποιο Μεσσία ή Χριστό, έστω κι ειρωνικά! Αλλά ακόμα κι αν μπορούσε στο πρόσωπο του Ιησού να δει ένα Μεσσία, δε θα του αφιέρωνε μόνο δέκα γραμμές, πράγμα που θα τον έκθετε όχι μόνο σαν ιερέα κι ιστορικό αλλά και σαν μάρτυρα.
Επίσης, η τελευταία πρόταση της T.F. προδίδει τη μεγάλη χρονική διαφορά που καλύπτει το χρόνο της παρεμβολής από το χρόνο που ο Ιώσηπος έγραψε την ιστορία του (93-94). Αν η μαρτυρία ήταν αληθής, ακόμα κι ο πιο αφελής χριστιανός, πριν τη Δύση του πρώτου αιώνα, δε θα έγραφε ότι «οι Χριστιανοί δεν έχουν εξαφανιστεί μέχρι σήμερα». Προφανώς η προσβολή του κειμένου έγινε πολύ αργότερα!
Πολλές παρατηρήσεις ακόμα θα μπορούσε να κάνει ο σχολαστικός ερευνητής, όπως λόγου χάριν ότι, ζώντας στη Ρώμη, σαν Ρωμαίος πολίτης ο Ιώσηπος, δεν ήταν δυνατόν να απευθύνει κατηγορία σε Ρωμαίο επίτροπο (procurator), τον Πιλάτο δηλαδή, για άδικη καταδίκη ενός τόσο σημαντικού ανθρώπου χωρίς αιτιολογία, έστω για τους τύπους. Ο Ιώσηπος όμως και σε ένα σημείο ακόμα της «Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας» αναφέρει τον Ιησού, αν και το θέμα του ήταν άλλο. Η πλάγια αναφορά, φαινομενικά δείχνει πιο ισχυρή, γιατί είναι φυσική. Γράφοντας λοιπόν για το γιο του Άνανου που λεγόταν κι αυτός Άνανος, σαν αρχιερέας συγκάλεσε δικαστήριο των Σανχεντρίν «και έφερε ενώπιόν του τον αδελφό του Ιησού του λεγόμενου Χριστού, Ιάκωβο και μερικούς άλλους. Τους κατηγόρησε ότι είχαν παραβιάσει το νόμο και τους παρέδωσε για λιθοβολισμό» (ο.π. Κ΄ IX 1).
Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι κι εδώ, αν δεν έχουμε μία παρεμβολή, έχουμε σίγουρα μια νοθεία με τη φράση «αδελφό του Ιησού του λεγόμενου Χριστού». Πολλοί ερευνητές θεωρούν τη φράση αυτή γνήσια, αναφέροντας ότι ο Ωριγένης(9) τη γνώριζε, δηλαδή στην εποχή του στα γραπτά του Ιώσηπου ήταν γραμμένη έτσι, αλλά αποκαλώντας τον αδερφό του Ιάκωβου Ιησού «του λεγόμενου Χριστού» (δηλαδή αυτόν που κάποιοι τον έλεγαν Χριστό) θεωρούσε το χαρακτηρισμό ειρωνικό και γι αυτό λένε ότι ο Ιώσηπος δεν πίστευε. Αυτό είναι λάθος!
Ο Ωριγένης αγνοεί αυτή την περικοπή γιατί απλούστατα δεν υπήρχε στα γραπτά του Ιώσηπου έτσι όπως την αποδίδει ο Ευσέβιος στην Εκκλησιαστική Ιστορία (Β΄ 23,20) όταν καταπιάνεται να μας πει για την άλωση της Ιερουσαλήμ. Στον αντιρρητικό του «Κατά Κέλσου» γράφει «αυτά συνέβησαν στους Ιουδαίους κατ' εκδίκηση του Ιάκωβου του δικαίου, ο οποίος ήταν ο αδελφός του Ιησού του λεγόμενου Χριστού επειδή αν και ήταν δικαιότατος τον σκότωσαν» (Ι 47). Όταν όμως ο Ευσέβιος μας λέει ότι γράφει ο Ιώσηπος, φράσεις που εμείς δεν γνωρίζουμε, σημαίνει ότι το γραφτό του ήταν έρμαιο των πλαστογράφων της εποχής. Πρόσθεταν, παρέμβαλλαν, έκοβαν κι έραβαν, νοθεύοντας τα κείμενα κατά το πως βόλευε τον καθένα.
Όμως, αυτό που έχει σημασία εδώ είναι ότι όταν ο Ωριγένης γράφει «Ηπίστει ο Ιώσηπος τω Ιησού Χριστώ»(10) ενώ είχε υπόψη του την πιο πάνω περικοπή του Ιώσηπου δεν σημαίνει πως κατάλαβε ότι o τελευταίος ειρωνεύεται αλλά ότι η εντύπωση της δυσπιστίας του για τον Ιουδαίο ιστορικό πρέπει να πήγασε από κάποια άλλη περικοπή, που έκδηλα φανερώνει και την απιστία του ιουδαίου ιστορικού. Ποια όμως; Η «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» όπως μας διασώθηκε μετά την Ευσεβίου εποχή μόνο την T.F. περιέχει. Αν η περικοπή αυτή υπήρχε στην «Αρχαιολογία» που διάβαζε ο Ωριγένης δε θα είχε αυτήν την εντύπωση για το συγγραφέα της! Αυτός που έγραψε την T.F. φαίνεται να πιστεύει πολύ. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι, όχι μόνο το σύγγραμμα νοθεύτηκε, άλλα η νοθεία έγινε μετά το θάνατο του Ωριγένη.
Κανένας σοβαρός ερευνητής δεν παραδέχεται την T.F. σαν γνήσια μαρτυρία. Ηλίου φαεινότερον είναι ότι η περικοπή εκείνη νοθεύτηκε από χέρι χριστιανού, που δεν άντεχε στην ιδέα, ο Ιώσηπος να μαρτυρά για τον Ιησού αρνητικά. Γκρεμίζονταν ο κόσμος του συθέμελα. Έτσι αποφάσισε να επέμβει για να ... αποκαταστήσει την «αλήθεια».(11) Τι μπορούσε όμως να έγραφε εκείνη η περικοπή που δημιούργησε τόσο κακή εντύπωση στον Ωριγένη; Μέχρι τις αρχές του εικοστού αιώνα μόνον από υπαινιγμούς της Καινής Διαθήκης και απολογητικών κειμένων του πρώιμου χριστιανισμού, βγάζαμε το συμπέρασμα ότι ο Ιησούς ήταν ένας από εκείνους τους επαναστάτες που ο Ιώσηπος αναφέρει σαν απατεώνες ή επίδοξους προφήτες. Δεν είχαν και άδικο όσοι το πίστευαν. Όμως στις αρχές του 20ου αιώνα μια αναπάντεχη ανακάλυψη έγινε.
Το 1906 ο καθηγητής θεολογίας A. Berednts στο Ντόρπατ της Ρωσίας καταπιάστηκε με τη μετάφραση ενός νεοανακαλυφθέντος χειρογράφου, γραμμένο σε παλαιοσλαβική γλώσσα, που έφερε τον τίτλο «Περί Αλώσεως Ιερουσαλήμ». Ο καθηγητής αναγνώρισε ότι το χειρόγραφο εκείνο πρέπει να ήταν αντίγραφο κάποιου συγγράμματος γραμμένου αρχικά σε αραμαϊκή γλώσσα. Μάλιστα διαπίστωσε ότι αναμφισβήτητα είχε το ύφος του Ιώσηπου. Ένα τέτοιο κείμενο πρώτη φορά είδε το φως της δημοσιότητας, μετά από δέκα εννέα αιώνες, δεδομένου ότι τα αντίγραφα που μέχρι τότε είχαμε στη διάθεσή μας, ήταν γραμμένα στα Ελληνικά. Ο Ιώσηπος, αρχικά είχε γράψει το έργο του στα αραμαϊκά, για να τον διαβάσουν οι Εβραίοι και γι αυτό οι ερευνητές είναι πεπεισμένοι ότι βρίσκονται μπροστά σε ένα παλαιότατο κείμενο σχεδόν δέκα εννέα αιώνων! Φυσικά και αυτό υπέστη τη μαρτυρική χριστιανική επέμβαση, όμως η εποχή εκείνη δεν απαιτούσε ριζοσπαστική νόθευση. Έτσι μπορούμε να διακρίνουμε το αρχαϊκό του νόημα, αντιλαμβανόμενοι ακόμα και την επεμβατική γραφίδα του πλαστογράφου που το νόθευσε. Να τι έγραφε το περιβόητο εκείνο κείμενο.
«Ζούσε εκείνο τον καιρό ένας άνδρας, αν μπορούμε να τον πούμε άνδρα, που το σώμα και η μορφή του ήταν ανθρώπινα, αλλά το παρουσιαστικό του είχε κάτι παραπάνω από ανθρώπου. Βλέποντας τη μορφή του βέβαια δεν μπορώ να πω πως ήταν άγγελος. Όλα όσα έκανε τα έκανε με το λόγο και την προσταγή αόρατων δυνάμεων. Πολλοί δε έλεγαν ότι ήταν ο πρώτος νομοθέτης (ο Μωυσής δηλαδή) που αναστήθηκε και έτσι γιατρεύει αρρώστιες και κάνει θαύματα. Άλλοι πάλι πίστευαν πως είναι απεσταλμένος από το Θεό. Αν και πολλές φορές δεν τηρούσε τις πατροπαράδοτες διατάξεις του Σαββάτου και του Μωσαϊκού Νόμου. Τίποτα όμως αξιοκατάκριτο και παράνομο δεν έκανε, κι όλα όσα έκανε τα έκανε με τον προφορικό λόγο και μόνο. Πολλοί από το λαό που τον ακολούθησαν δέχτηκαν τη διδασκαλία του. Και ακόμα πιο πολλοί εκείνοι που ενθουσιάστηκαν πιστεύοντας ότι αυτός θα τους ελευθέρωνε από τα Ρωμαϊκά χέρια. Είχε δε τη συνήθεια να συχνάζει μπροστά από την πολιτεία, στο όρος των Ελαιών. Εκεί έκανε το θεραπευτή και από το λαό μαζεύτηκε γύρω του πολύς κόσμος.
Ακόμα κοντά του μαζεύτηκαν και εκατόν πενήντα δούλοι. Επειδή είδαν ότι είχε δύναμη και πως ό,τι ήθελε με το λόγο του το έκανε, τον προσκάλεσαν να μπει στην πόλη να σφάξει τους Ρωμαίους στρατιώτες και τον Πιλάτο και να γίνει βασιλιάς τους. Ύστερα, όταν το έμαθαν οι άρχοντες, έκαναν Συμβούλιο οι αρχιερείς και αποφάνθηκαν. Εμείς δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τους Ρωμαίους. Επειδή ωστόσο και εμείς κινδυνεύουμε, ας το αναφέρουμε στον Πιλάτο. Έτσι κανένας δε θα μπορεί να μας κατηγορήσει. Γιατί αν ο Πιλάτος μάθει από άλλους τη συνωμοσία και το Θεό μας θα χάσουμε και το κεφάλι μας και ο λαός του Ισραήλ θα εκπατριστεί. Έτσι πήγαν και τα είπαν όλα στον Πιλάτο. Αυτός έστειλε στρατό και σκότωσε πολλούς από τους επαναστάτες και το θαυματοποιό τον έπιασαν και τον έφεραν μπροστά του. Αφού δε τον ανέκρινε τον πήραν οι Ρωμαίοι και σύμφωνα με το νόμο τους, τον σταύρωσαν».(12)
[url=http://ellania.pblogs.gr/files/f/564421-IHSOUS 4.jpg][/url] 
Τώρα ξέρουμε περίπου τι θα μπορούσε να έγραφε εκείνη η αρχική μαρτυρία του Φλάβιου, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση στον Ωριγένη ότι «ο Ιώσηπος δεν πίστευε στον Ιησού». Η μαρτυρία αυτή μπορεί αρχικά να περιείχε το όνομα του Ιησού και απλά ο αντιγραφέας της, επιχειρώντας τη νοθεία, να το έκρυψε πίσω από την ανωνυμία κι αυτό γιατί είναι λίγο περίεργο ένας ιστορικός να κρύβει ένα όνομα από την ιστορία που γράφει, για οποιοδήποτε λόγο, προσωπικό ή μη. Ανωνυμίες αυτού του είδους μυρίζουν έντονα νοθεία, ιδιαίτερα αν το χέρι που με δόλο επεμβαίνει στο κείμενο, επιδιώκει να κρύψει ένα όνομα, όπως στο ΙΗ΄ IV 1 των «Ιουδαϊκών Αρχαιοτήτων».(13)
Το σλαβενικό χειρόγραφο φαίνεται να απαντά σε μία σειρά ερωτημάτων που αρχικά θόλωναν την εικόνα, και να γιατί. Ο ιουδαίος ιστορικός, πραγματικά, δεν αναφέρεται στον Ιησού με την ιδιότητα του Χριστού (Μεσσία). Του αφιερώνει, εξαιρουμένης της σλαβενικής νοθείας, τόσο χώρο όσο αναλογεί σε έναν επαναστάτη ζηλωτή, χωρίς να εκθέτει ούτε την ιεροσύνη του, ούτε τη συνέπεια που τον διακρίνει σαν ιστορικό. Σαν χειρόγραφο φαίνεται αξιόπιστο για το χρόνο που φέρεται πως γράφτηκε. Αιτιολογεί κάλλιστα το λόγο για τον οποίο ο Πιλάτος καταδίκασε τον Ιησού και τέλος όχι μόνο δείχνει αλλά και πείθει για το λόγο που ο Ωριγένης δυσανασχετεί για την απιστία του Ιώσηπου. Δε χρειάζεται να απορεί κανείς, γιατί ο απολογητής δε σχολίασε τη μαρτυρία αυτή, έτσι όπως την διάβασε τότε. Το να σχολιάσει ένα σαθρό για εκείνον επιχείρημα, όπως ήταν η επαναστατική ιδιότητα του Ιησού, που σαφώς απέδιδε στο φαρισαϊσμό του Ιώσηπου, δε θα ωφελούσε σε τίποτα. Αρκούσε το σχόλιο στον Ιάκωβο που τον ανέφερε ειρωνικά για τη δήθεν χριστότητα του Ιησού. Αλλά κι αν τελικά κάτι έγραψε, ποιος πιστεύει, μετά απ όλες αυτές τις νοθείες ότι και ο Ωριγένης θα έμενε αλώβητος από τη γραφίδα κάποιου ελεεινού παραχαράκτη;
Γιατί όμως, εύγλωττα θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς, η αναφορά στον αδερφό του Ιάκωβου, τον Ιησού το λεγόμενο Χριστό, έτσι όπως την διάβασε ο Ωριγένης ή ο Ευσέβιος ή ακόμα κι εμείς θα μπορούσε να την εκλάβει κανείς σαν ανόθευτη και όχι σαν παρεμβολή όπου θα αποδείκνυε ότι, ιστορικά, ο Ιησούς ήταν ένα ανύπαρκτο πρόσωπο; Η εκδοχή αυτή είναι πολύ πιθανή και τη δέχονται αρκετοί ερευνητές όπως ο Bruno Bauer, Albert Kalthoff, John Robertson, Arthur Drews και πολλοί άλλοι.
Όμως η εκδοχή του ιστορικά υπαρκτού προσώπου, παρά την ασημαντότητά του, γίνεται αποδεκτή γιατί απαντά και σε μία σειρά άλλων ερωτημάτων που λογικά εμφανίζονται στο δρόμο της έρευνας. Θεωρώντας ότι μικρή μόνο διαφορά μπορεί να έχει η μία εκδοχή από την άλλη, αφού ακόμα κι αν δεν υπήρξε ποτέ ένα τέτοιο πρόσωπο, εκείνοι οι Εβραίοι που σκέφτηκαν να χαλκεύσουν την ιστορία, κατά τη συνήθεια που τους διακρίνει, επιδεικνύοντας ένα δικό τους άνθρωπο, από τη δική τους φυλή, σαν Χριστό (Μεσσία) που ανέμεναν όλοι οι λαοί, πάλι έναν «Ιησού» θα διάλεγαν, Ζηλωτή, με επαναστατική ιδεολογία και ήρωα σαν το γιο του Ναυή, κτυπώντας το ιουδαϊκό κατεστημένο και καινοτομώντας στα έθνη, ανοίγοντας νέους δρόμους για την ανάδειξη της «εκλεκτής φυλής».
Αποσπάσματα από το βιβλίο "Χαλκεύοντας την Ιστορία" του Απόστολου Λυμπερίδη εκδόσεις Ενάλιος
«Η ιστορική πορεία του ανθρώπου, προς τη γνώση και την επιστήμη, μετά τη βίαιη αποκαθήλωση της Ελληνικής Φιλοσοφίας κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους υπήρξε μαρτυρική και επώδυνη. Η βία της εξουσίας (πολιτική και θρησκευτική) τα βασανιστήρια και οι θανατικές καταδίκες, για τη δόξα του Θεού, εκμηδένισαν και εξευτέλισαν τον άνθρωπο. Ο Ανθρωπισμός, η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός είναι το τρίπτυχο της νέας εποχής, που ανασύροντας από το μεσαιωνικό χρονοντούλαπο τις χαμένες ανθρώπινες αξίες, οδήγησε την ανθρωπότητα και πάλι στην κατάκτηση της φύσης και στην κοινωνική πρόοδο» από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

http://ellania.pblogs.gr/ απο εδω πηρα το κειμενο

emmanouil έγραψε:

Ειμαστε  ,  αληθεια  ειναι  αυτο , αν  και  δεν  ειμαι  σιγουρος  για  το  ''ολοι''  ...

Περισσοτερο  σιγουρος  ειμαι  οτι  ολοι   χρησιμοποιουμαι  την  πηγη  με  τον  εναν  η  τον  αλλο  τροπο 

αλλα  η  χρηση των  δυνατοτητων  της  εστιας   δεν  προυποθετει  απαραιτητα  και  συνδεση  μαζι  της ..!

διοτι  αν  πραγματι  ειμαστε   συνδεδεμενοι  η  ανθρωποτητα   δεν  θα   ειχε  πλανευτει  τοσο   οικτρα  απο  

τα  κατακαθια  ολων  εκεινων  των  συνειδησιακων  μολυνσεων   που  απορεουν  επειτα  απο  καθε 

αλχημικη   δραση  στο  ηφαιστειακο  καμινι   της  υπαρξης ....

Εν  τελει  αυτο  το  παραμυθι  της   αναγκαστικης  εξελικτικοτητας  πρεπει  να  σταματησει  

δινει  τεραστιο  αλλοθι   στον   σκατοψυχη  να  κανει  οτι  θελει  για  το  ''καλο''  μας ....

πως    να   εξελιχθεις  αν  κοιμηθεις  το  βραδυ  και  αυριο  το  πρωι  που  θα  ξυπνησεις  δεν  θυμασαι  

τιποτα  απο  την προηγουμενη  ημερα ;  

Α ..!!   το  κερδιζεις  και  αυτο  λενε  ....   ενεργοποιησε  τον  αστρικο  εγκεφαλο  να  συγκρατει  μνημες .

αν  ''κοιματε ''   πως   θα  θυμαται   περασμενες   ζωες ....;  

ενεργοποιησε  τον  ελευθερο  γεννετικο  σου  κωδικα  λενε  ...!!

πιθανον  να  γινεις  και  αθανατος  ..  γιατι ...;   για  να  διευρυνθει  η  συνειδηση  μου  τοσο  ωστε  να  

βλεπω  τις   εξουσιες   του  τρομου  να  αλλαζουν   χερια  σαν  τα  νομισματα  μεσα  στο  παρον  συμπαν .; 

εν  τελει  ολοι   εμεις  θα  πρεπει  να  αναρωτηθουμε   σοβαρα ...

αυτο  το  συμπαν   ειναι  συνδεδεμενο  με  την  πηγη  ,   περι  αυτου καμια  αμφιβολια ...

μηπως   ομως  οπως  μια  μπαταρια  σε  ενα  υπολογιστη ...!!      

Θα σου πω ότι δεν το ξέρω απλά το νοιώθω και δεν μπορώ να εξηγήσω ορισμένα αισθήματα μου απλώς υπάρχουν εκεί να μου υπενθυμιζουν πράγματα τίποτα δεν ξέρουμε φίλε μου απλά μπορούμε να ελπίζουμε και να κάνουμε όνειρα για ένα καλύτερο αύριο... Γιατί γίνονται τα κακά στο κόσμο;  Δεν φταίει η πηγή το ξερό κεφάλι μας φταίει. Θα σου δώσω παράδειγμα με την οικονομική κρίση όλοι σκέφτονται ας μη μειωθεί άλλο ο μισθός και αυτός όντως μειώνεται για άλλαξε λίγο την σκέψη όχι εσύ όλοι μας τότε ναι κάτι θα βγει και η σκέψη έχει τρομερή δύναμη αρκεί να την χειριστεις σωστά. Είμαστε συνδεδεμένοι με την πηγή γιατί από εκεί ήρθαμε οι ψυχές είναι κάτι σαν την μάνα των ψυχών. Πχ γενναω ένα παιδί και γίνεται δολοφόνος το ότι ξέφυγε από τις αρχές που τον μεγάλωσα και το γεγονός ότι έφυγε και δεν θα το ξαναδώ ποτέ δεν σημαίνει ότι η συγγένεια χάνεται έτσι και με την πηγή. Τώρα γιατί υπομενουμε ένα μαρτύριο δεν ξέρω είναι καθαρά επιλογή μας αν θες ξανά γεννιεσαι εάν όχι γυρνάς στη Πηγή. Πιστεύω ότι πολλοί επιλέγουμε και πάλι το υλικό κόσμο γιατί μας αρέσει η ύλη πως να το κάνουμε. Έλα εκεί στη Πηγή πως θα γευτεις πως θα νιώσεις την αφή το ανθρώπινο άγγιγμα κτλ:;;Μόνο έχοντας σάρκα απολαμβάνεις ορισμένες δυνατότητες η επιλογή μας δεν εξαρτάται από την θεία Πηγή η πηγή βρίσκεται κάπου εκεί από εκεί και πέρα ευθύνεται ο καθένας μας ξεχωριστά. Για την αθανασια δεν ξέρω δεν νομίζω ότι την επιθυμώ εγώ προσωπικά