Να σαι τ' αστερι του ουρανου να διωχνεις το σκοταδι
η φεγγαροφωτη νυχτια το φως περα απ τον αδη
να σαι η φλογα στην ψυχη της παναγιας το δακρυ
να γινεσαι εικονισμα στης μοναξιας την ακρη
να σαι της πινδου η κορυφη ο αγερας
ν' αγναντευεις να σκορπας της λογικης το τερας
να σαι στην πλωρη ανεμος στην πρυμνη νηνεμια
να μενει στην ψυχουλα μας παντοτινη λατρεια
να σαι βοριας στον ανεμο και στο ονειρο δρεπανι
να λιωνεις στις ψυχρες καρδιες πρωτομαγια στεφανι
να εισαι κυκλαμινο μικρο σαν φως σαν τ'αντικρυζω
να βγαινω στην αγκαλη σου γλυκα και να μυριζω
να σαι τσακαλι στο σαγια και περδικα στην μανη
να παιρνω απο την ανασα σου την γευση απο λιβανι
να σαι της μανας το φιλι το βλεμμα του πατερα
το χαμογελο του μωρου ο ηλιος την ημερα
να σαι το χαδι του ερωτα και τ ης ψυχης το ναμα
να σε εχω παντα στολισμα να ειμαστε ανταμα
να σαι αυγουστιατικη ματια να λιωνουμαι τα χιονια
το παλεψες και κερδισες την θεση σου αιωνια
να σαι πολλα και αμετρητα να σαι τα παντα ολα
γη ουρανος και θαλασσα πουλι μελιου λελουδα
να σαι για παντα ανοιξη γλυκεια μου πεταλουδα