Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί

Σήμερα στην χώρα μας οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί θα μπορούσαν να είναι: Μία ενδεχόμενη λύση για όσους πετάγονται εκτός απασχόλησης, για όσους δεν ελπίζουν σε διορισμό στο δημόσιο και ούτε θέλουν να περιμένουν να έρθουν οι ξένες επενδύσεις.
Ένας τρόπος για την οργάνωση της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης.
Ένας τρόπος που επιτρέπει να πάρει μέρος ο καθένας μας στην προσπάθεια για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, ένας δρόμος διαφορετικός από εκείνους της αγοράς και του κράτους
Μια ευκαιρία για να αρχίσουμε να πειραματιζόμαστε από σήμερα με την «ζωή μετά τον καπιταλισμό», να ξαναπιάσουμε το νήμα με ότι χάσαμε εδώ και καιρό, ένα πολιτισμό που έχει στο κέντρο του όχι το εμπόρευμα αλλά το δώρο, την προσφορά και την ανταπόδοση, να ξαναμάθουμε να βάζουμε και να επιτηρούμε εμείς οι ίδιοι τους κανόνες
Οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί θα μπορούσαν να γίνουν ο τόπος στον οποίο συναντιώνται οι ανάγκες της επιβίωσης με τα πιο ευγενικά οράματα και την ανάκτηση της αξιοπρέπειας. Για παράδειγμα στο Χαλάνδρι, εδώ και περίπου δύο χρόνια έχουν ξεκινήσει οι πρώτες προσπάθειες («Μαζί να τα φάμε», συνεταιριστικό φροντιστήριο κ.λπ).
Στην Ελλάδα της κρίσης ένας καινούριος κόσμος είναι ήδη εδώ (αγορές χωρίς μεσάζοντες, δίκτυα ανταλλαγής υπηρεσιών, εναλλακτικά νομίσματα, κοινωνικοί συνεταιρισμοί, με ένα ευρύ φάσμα αντικειμένων. Πάνω από 3.000 πρωτοβουλίες υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε ολόκληρη την χώρα. Και αυτός ο κόσμος έχει ανοίξει ήδη την συζήτηση και για τα πιο ιδιαίτερα ζητήματα που τον απασχολούν: δικτύωση σε διάφορα επίπεδα, ανταλλαγή εμπειριών, πληροφόρηση, πηγές χρηματοδότησης ή τεχνογνωσίας, νομικό και φορολογικό πλαίσιο, αυτοοργανωμένοι και αυτοδιοικούμενοι θεσμοί αξιολόγησης και πιστοποίησης κ.λπ.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Κοινωνική οικονομία απασχολεί 11 εκατομμύρια ανθρώπους, το 6% του ενεργού πληθυσμού ενώ σε μερικές χώρες οι εργασίες της φτάνουν το 10% του ΑΕΠ. Όχι μόνο οι επιδοτήσεις της χώρας μας μέχρι την έλευση της κρίσηςήταν πολύ φτωχότερες αλλά επίσης το συνεταιριστικό κίνημα είχε υποστεί μία σοβαρή κάμψη τις τελευταίες δεκαετίες και όπως και τα συνδικάτα είχε γίνει – όχι πάντα δίκαια – αντικείμενο διασυρμού και χλεύης.
Μπορούμε από ουραγοί να γίνουμε πρωτοπόροι; Είναι αυτά τα πρώτα βήματα, τα πρώτα σημάδια για μια αντιστροφή της κατάστασης; Είναι εν τέλει οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί μία απάντηση στην κρίση; Τις απαντήσεις πρέπει να τις σκεφτούμε, να τις συζητήσουμε και να τις δώσουμε όλοι…

- See more at: http://www.matrix24.gr/2014/02/%CE%B1%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CF%83%CF%85%CE%BD/#sthash.ms9hAF5v.dpu