Ενα ατελείωτο απόγευμα,
γεμάτο συναισθήματα που με ώθησαν να γίνω ένα ολόκληρο,
όχι μοναχά τμήμα ,
να νιώσω πληρότητα μέχρι το άκρο μου ,
όχι μέχρι με του δάχτυλου τον ηλεκτρισμό ,..
ένα με την λησμονιά της ανάμνησης μου ,
ένας ατελείωτος χορός
Ζωγραφίζοντας με τα χερια στου ανέμου της πνοής ,
εκεί οπού μέχρι ο ίδιος ζήλευα την αυθορμητοσυνη μου ,
ένας κόσμος ανοίγονταν μπρος μου ,
η ιστορία διαγράφονταν τόσο ζωηρά ,
Ζωηρά συναισθανόμουν το Δάκρυ που κυλούσε από μέσα μου ,
εξαγνισμός , ίαση από το εσώτερο πόθο μου . ..
Ένας πολεμιστής που χάθηκε από ένα χτύπημα ,
αυτός που θα τον ζήλευε η κάθε σπιθαμή σε κάθε Λάμψη της Ακινησίας του ,
αυτός που προπορεύεται
& κόσμους Ανοίγει με την προσταγή του
με την Φαντασία του μοναχά . ..
Στέκει ακίνητος να αφήσει να Δει το λειψό του,
να άνοιξη δειλά το βιβλίο & να πάρει μιλιά το στόμα του . ..
Ενός γεννησιμιού του Δάκρυ που έπεσε είμαι ,
ένας τρυφερός απόγονος της Θέλησης ,
ένας δαμαστής των συναισθημάτων που εγείρουν την κάθε σπίθα των κυττάρων ,
σε πιάνω από το χέρι & μας ταξιδεύω ,
εκεί οπού ο θεός δακρύζει & κόσμους γεννά
τόσο μεγάλη είναι η ιδέα της συγκίνησης του ,
της αίσθηση των κινήσεων του
που η επιλογή του είναι τόσο τρυφερή
ώστε συγκλονίζει το ίδιο του το είναι ,
ένα πυρ αιώνιο ,
ένα Δάκρυ που είναι ανώτερο από το Θεϊκό . ..
Γλυκεία μου μνημοσύνη ,
ποσό σε σέβομαι ,
δεν θέλω να σε σπιλώσω, καθάρια σε θέλω ,
να Λάμπεις Φάρος Αιώνιος,
να σε Ανταμώσω όταν η Θέληση στερέψει,
εδώ στο άλλο Άκρο της απόστασης στέκομαι
& υψώνω τα χεριά μου ,
στις μύτες των ποδιών μου Όρθιος σε Βλέπω & σε Αγγίζω ,
σου ψιθυρίζω δειλά ,
όλο αγάπη στάζει το Βασίλειο μου ,
δεν έχω κάτι στην μνήμη μου παρά εσένα ,
το Αιώνιο Δάκρυ που κύλησε & κόσμους Δημιούργησε . ..
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου... 
Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν… Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο… Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις… 
Τρι 31 Μαρ - 22:20:05
