Η δύναμη του θανάτου.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Το νοητικό σώμα και οι σκεπτομορφές - Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Σύμφωνα με την Αρχαία Σοφία, το νοητικό σώμα αποτελείται από τα εξής μέρη:

[list="font-family: arial;"]
[*]Τη λεπτή ουσία, ηλεκτρική στη φύση της, που χρησιμοποιείται για τη δόμηση σκεπτομορφών.
[*]Τον Ηλιακό Άγγελο, το Στοχαστή.
[*]Τις διάφορες σκεπτομορφές, που σαν μικροσκοπικά σύννεφα κινούνται στην ατμόσφαιρα του νου.
[*]Ένα κέντρο στο νου απ’ όπου ακτινοβολούν εννιά πέταλα ενέργειας, αν ο άνθρωπος πλησιάζει την τρίτη μεγάλη διεύρυνση συνείδησης.
[*]Ένα φωτεινό μαργαριτάρι, το νοητικό μόνιμο άτομο.

[/list]
Η νοητική ουσία διαιρείται σε εφτά διαδοχικούς κραδασμούς που ο καθένας τους ονομάζεται πεδίο. Κάθε πεδίο έχει τη δική του λειτουργία. Καθώς ο άνθρωπος προοδεύει, δομεί και στη συνέχεια χρησιμοποιεί ανώτερα νοητικά επίπεδα, επειδή η ουσία των ανωτέρων επιπέδων είναι πιο κατάλληλη για το σχηματισμό υψηλών ιδεών με μεγαλύτερη σαφήνεια.

Ο Στοχαστής μέσα μας είναι ο Ηλιακός Άγγελος. Τα αποκρυφιστικά βιβλία μας λένε πως ο Ηλιακός Άγγελος βρίσκεται σε βαθύ διαλογισμό. Αυτό σημαίνει ότι σ κ έ φ τ ε τ α ι. Σκέψη είναι μία διαδικασία επικοινωνίας με ανώτερες σφαίρες και μια διαδικασία αφομοίωσης και διερμήνευσης της Θέλησης ή του Σκοπού που προσεγγίστηκε μ’ αυτό τον τρόπο.

Πιστεύουμε πως κάθε άνθρωπος σκέφτεται. Αυτό δεν είναι αληθινό στην πλειοψηφία των ανθρώπων. Στοχαστές είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν υψώσει την εστία της συνείδησής τους στο επίπεδο του Ηλιακού Αγγέλου και είναι σε θέση να συλλαμβάνουν τις εκφράσεις του Ηλιακού Αγγέλου, να τις απορροφούν και έπειτα να σχηματίζουν νέες σκεπτομορφές για να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν σιγά-σιγά να εισέλθουν στο φως του Ηλιακού Αγγέλου, να μεταδώσουν και να συνεισφέρουν τη σκέψη τους, ή να κάνουν ερωτήσεις και να λάβουν απαντήσεις σύμφωνα με το περιβάλλον τους, με τις συνθήκες της εκπαίδευσής τους, με τη δεκτικότητα του νοητικού τους σώματος και την ευαισθησία του εγκεφάλου τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναμασούν τις σκέψεις άλλων ή δημιουργούν «νέες» σκέψεις αναμιγνύοντας τις σκέψεις άλλων, σχηματίζοντας μια νέα μορφή απ’ αυτές. Είναι καταναλωτές.

Οι σκέψεις είναι αντικείμενα. Έχουν υπόσταση. Έχουν τη δική τους μορφή, χρώμα και διάρκεια ζωής. Είναι μαγνητικές, δυναμικές, ή επιφανειακές και αδύναμες. Όταν μια ιδέα ή μια παρόρμηση ή μια ακτίνα φωτός, προερχόμενη από τα ανώτερα επίπεδα συνείδησης, λαμβάνει μορφή, γίνεται ένα ουσιαστικό αντικείμενο μέσα ή γύρω στη νοητική σφαίρα. Μερικές απ’ αυτές τις σκεπτομορφές ταξιδεύουν με μεγάλη ταχύτητα. Μερικές απ’ αυτές διατηρούν την ταυτότητά τους. Άλλες συγχωνεύονται με παρόμοιες σκεπτομορφές και εξαφανίζονται. Άλλες χάνουν την ύπαρξή τους προσβαλλόμενες από αντίθετες σκεπτομορφές και διαλύονται σαν σαπουνόφουσκες.

Μερικές απ’ αυτές τις σκεπτομορφές έχουν έναν προορισμό΄ ταξιδεύουν στο χώρο και παρασύρονται προς τα κάτω, αν υπάρχει κάποια μαγνητική έλξη από ένα νου. Άλλες απ’ αυτές συσσωρεύονται και σχηματίζουν ένα μεγάλο σύννεφο καταστροφής, ή ειρήνης και αγάπης. Κάθε σκέψη συνεισφέρει στο καλό ή στο κακό.

Η ατμόσφαιρα της υφηλίου είναι γεμάτη με αναρίθμητες σκεπτομορφές διαφορετικού μεγέθους, πυκνότητας και χρώματος. Είναι φορτισμένες με διαφορετικό είδος ενέργειας και κινητήριας δύναμης και είναι τρομερά ενεργητικές.

Όλα αυτά τα στρώματα σκεπτομορφών στην ατμόσφαιρα του πλανήτη είναι σαν ένας πλανητικός πίνακας διακοπτών. Απαντήσεις, ανταποκρίσεις και επικοινωνίες λαμβάνουν χώρα αυτόματα κατ’ απαίτηση μιας ή πολλών ανθρώπινων διανοιών.

Οι περισσότερες από τις σκεπτομορφές που έχουν ίδια ουσία συνδέονται ηλεκτρικά μεταξύ τους. Μπορούν να σχηματίσουν μια δεξαμενή «ιδεών» για κείνους τους ανθρώπους που είναι σε θέση να συντονιστούν με μια απ’ αυτές και βαθμιαία μπορεί να κυριαρχηθούν απ’ αυτή.

Αν ένας άνθρωπος βρίσκεται σε ανώτερα επίπεδα του νοητικού πεδίου έρχεται σε επαφή με τα σπάνια «νέφη αναγνωρίσιμων πραγμάτων» και αντλεί μεγάλο κάλλος και σοφία απ’ αυτά. Αυτά τα τηλεπαθητικά νέφη δημιουργούνται από τα οράματα, τη σοφία και τις διεισδυτικές σκέψεις εξελιγμένων στοχαστών. Ένας άνθρωπος μπορεί ακόμα να έλθει και σε επαφή τηλεπαθητικά με τέτοιους εξελιγμένους στοχαστές μέσω σκεπτοκυμάτων και να αντλήσει μεγάλη έμπνευση απ’ αυτούς.

Σε ακόμα ανώτερα επίπεδα, έχουμε μεγαλύτερες ωραιότητες δημιουργημένες από τους θείους ενορατικούς και σε σπάνιες περιπτώσεις ο άνθρωπος έρχεται σ’ επαφή μ’ αυτές μέσω προχωρημένου διαλογισμού και θεωρίας.

Στα κατώτερα στρώματα έχουμε σκοτεινά νέφη σκεπτομορφών μίσους, ζηλοτυπίας και χωριστικότητας. Αυτές είναι εύκολα προσιτές σε κείνους που έχουν παρόμοιες τάσεις.

Ένας άνθρωπος που ενδίδει σε τέτοιες τάσεις δημιουργεί στην αύρα του ένα σταθμό λήψης γι’ αυτές τις σκεπτομορφές και τελικά το σκοτεινό στρώμα σκεπτομορφών τον ελέγχει και τον καταλαμβάνει μετατρέποντάς τον σε μια άμεση προφυλακή γι’ αυτά τα εγκληματικά κύματα.

Το πράγμα μπορεί να χειροτερεύσει αν ο δέκτης είναι μια ομάδα ή ένα έθνος. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι σκοτεινές δυνάμεις εκμεταλλεύονται αυτή την επικοινωνία και διοχετεύουν το δηλητήριό τους σ’ αυτή και ο μεσάζων γίνεται πραγματικό θύμα των αρνητικών σκεπτομορφών του.

Ο κίνδυνος δεν ισχύει για κείνους που είναι ακόμα νοητικά αδρανείς. Ισχύει για κείνους που εκπαιδεύουν το νου τους και πολώνονται νοητικά.

Καθώς η ανθρώπινη φυλή εξελίσσεται νοητικά, είναι επιτακτικό να λάβουμε τα μέτρα μας για να πειθαρχήσουμε το νου μας και να τον κάνουμε διαβιβαστή του φωτός, πηγή δημιουργικής ενέργειας που μ’ αυτή θα είναι δυνατόν να χτιστούν γέφυρες ανάμεσα στους ανθρώπους, ανάμεσα στα έθνη, και ανάμεσα στον πλανήτη μας και σε μακρινούς κόσμους.

Αυτό δεν είναι ένα εύκολο έργο. Ο νους είναι σαν τον υδράργυρο. Προσπαθείτε να τον κρατήσετε με τα δάχτυλά σας, αλλά διαφεύγει και κυλάει σε σταγόνες. Όμως αν αρχίσετε να τον ελέγχετε και να τον εστιάζετε στο μεγαλύτερο φως του Ηλιακού Αγγέλου, θα γίνετε ένας οδηγός, ένας άνθρωπος, μια πηγή κάλλους, υγείας, χαράς, ειρήνης και μια χρυσή γέφυρα μεταξύ ανθρώπου και απείρου.

Ένας μεγάλος σοφός είπε κάποτε: «Είναι γιορτή για μας κάθε φορά που μια τέλεια κατεύθυνση σκέψης προβάλλεται στη σφαίρα της αόρατης ύπαρξης» (Agni yoga society-Καρδιά). «Η σκέψη για τους ανώτερους κόσμους είναι αποδεδειγμένα η καλύτερη αντιτοξίνη. Οι υψηλές σκέψεις όχι μόνο επηρεάζουν τη νευρική ουσία, αλλά και καθαρίζουν το αίμα» (Agni yoga society-Αum).

Διαλογισμός είναι η διαδικασία της ορθής και καθαρής σκέψης. Είναι η επιστήμη του νου. Μέσω του διαλογισμού το τρεμοσβήνον φως του ανθρώπινου νου δυναμώνει και γίνεται μια ακτινοβόλα ακτίνα μεγάλης λαμπρότητας.

Σ’ αυτή την ατραπό της αιώνιας ανθοφορίας, το εξελισσόμενο ανθρώπινο ον περνάει μέσα από διάφορες κατηγορίες δυσκολιών και ανάπτυξης.

Μερικοί από τους πασίγνωστους Διδασκάλους μάς λένε ότι:

«Είναι δύσκολο να διατηρηθεί μια ακριβής ισορροπία ανάμεσα στην ψυχή και στην προσωπικότητα όταν το πνευματικό ερέθισμα είναι αδιάκοπα υψηλό. Η εισροή της ψυχικής δύναμης στην προσωπική ζωή είναι σαν το φως του ήλιου σ’ έναν κήπο. Βγαίνουν λουλούδια, αλλά και αγριόχορτα» (Αλίκη Μπαίηλυ, Μαθητεία στην Νέα Εποχή).

«Υπάρχει ένας παράξενος νόμος στον αποκρυφισμό... μόλις κάποιος δεσμευτεί σαν «δόκιμος» επακολουθούν ορισμένα απόκρυφα αποτελέσματα. Απ’ αυτά το πρώτο είναι η εμφάνιση κάθε κρυμμένου στη φύση του ανθρώπου: τα σφάλματα, οι συνήθειες, οι ιδιότητες, ή οι υποταγμένες επιθυμίες, καλές, κακές ή ουδέτερες» (Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, Η Μυστική Δοξασία).

«Ευλογημένα ας είναι τα εμπόδια, αφού μέσω αυτών αναπτυσσόμαστε» (Agni yoga society, Φύλλα από τον Κήπο του Μορύα).

«Εξέλιξη είναι ένας αιώνιος κύκλος του γίγνεσθαι» (Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, Η Μυστική Δοξασία).

«Η βασική δοξασία της εσωτερικής φιλοσοφίας δε δέχεται «προνόμια» ή ειδικά χαρίσματα στον άνθρωπο, εκτός από κείνα που αποκτούνται από το δικό του Εγώ μέσω προσωπικών προσπαθειών και τη χάρη που αποκτάται μέσω μιας μεγάλης σειράς μετεμψυχώσεων και επανενσαρκώσεων» (Ε.Π.Μπλαβάτσκυ, Η Μυστική Δοξασία).

Υπάρχει ένας όμορφος στίχος στην Μπάγκαβαντ Γκίτα: «Έχοντας διαπεράσει όλο αυτό το σύμπαν με ένα τμήμα του εαυτού μου – παραμένω».

Το τ μ ή μ α είναι η ανθρώπινη ψυχή, ο πεσμένος Σπινθήρας μέσα στα σώματα. Είναι ο αιώνιος προσκυνητής που αντιμετωπίζει και δοκιμάζει όλη την τριβή στην Ατραπό της επιστροφής. Είναι αυτός που έχει ταυτιστεί με τους φορείς του, που μέσω αυτών διευρύνει τη συνείδησή του και απολυτρώνει την ύλη των φορέων του.

Το μέρος που παραμένει ποτέ δεν ταυτίζεται με τους φορείς, αλλά μένει εκεί στο δικό του υψηλό επίπεδο ύπαρξης, σαν Σιωπηλός Παρατηρητής και σαν ένα Αιώνιο Φως. Το τ μ ή μ α που ονομάζεται ανθρώπινη ψυχή είναι η αντανάκλαση της εσωτερικής λαμπρότητας, συγχωνευμένη με την ύλη των κατώτερων σωμάτων που αποτελούν τον κατώτερο εαυτό.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων αυτό το τ μ ή μ α εργάζεται μέσα στο φυσικό σώμα αντιμετωπίζοντας τις ανάγκες αυτού του σώματος. Έπειτα αρχίζει να δραστηριοποιείται στο συναισθηματικό σώμα και αυτή η δραστηριότητα εκδηλώνεται σαν βίαιες συγκινήσεις, ισχυρές επιθυμίες και παρορμήσεις. Ένας στενότερος δεσμός αρχίζει να δημιουργείται ανάμεσα στο φυσικό και στο συναισθηματικό σώμα. Οι αιώνες περνούν και το τμήμα ανατείνει υψηλότερα στο νοητικό πεδίο και εκεί αρχίζει σιγά-σιγά ο φόβος, το μίσος, και η διάκριση αρχίζει και επηρεάζει τρομερά τα κατώτερα σώματα. Καθώς συνεχίζει η νοητική ανάπτυξη, δημιουργείται μια στενότερη ευθυγράμμιση μέσα στα τρία σώματα και ο άνθρωπος γίνεται μια προσωπικότητα. Αυτό σημαίνει πως έχει ένα σώμα, έναν οργανωμένο συναισθηματικό κόσμο και έναν καλλιεργημένο νου. Όμως αυτό δε σημαίνει πως το άτομο είναι απαλλαγμένο από θυμαπάτες και πλάνες. Πιθανόν για πολλούς, πολλούς αιώνες το άτομο να έζησε μια πολύ ιδιοτελή ζωή, εκμεταλλευόμενο όλο το περιβάλλον του και τις περιστάσεις προς όφελος του χωριστικού εαυτού του. Αλλά το πράγμα δε σταματάει εκεί, γιατί το ανώτερο μέρος του, ο Αιώνιος Μαγνήτης, τον τραβάει πίσω στον Οίκο του. Έτσι η έφεσή του αυξάνεται και όταν η νοητική του ζωή είναι αρκετά δραστήρια, χτίζει μια λεπτή γέφυρα προς το διαισθητικό επίπεδο.

Σε όλο αυτό το ταξίδι επιστροφής στο σπίτι ο αιώνιος προσκυνητής, το τ μ ή μ α, αντιμετωπίζει πολυάριθμα προβλήματα και εμπόδια που τον κάνουν πιο άγρυπνο και αποκτάει βαθύτερες και υψηλότερες εφέσεις.

Πρώτον έχει τα φυσικά του προβλήματα. Καθώς το σώμα του αναπτύσσεται και φτάνει στο πρότυπο του αιθερικού του σώματος, περνάει πολλές κρίσεις. Για παράδειγμα, αντιμετωπίζει τα προβλήματα της οδοντοφυΐας, προβλήματα με διάφορους αδένες, προβλήματα της κυκλοφορίας του αίματος κλπ. Αυτά και διάφορα άλλα προβλήματα δείχνουν πότε το τ μ ή μ α αρχίζει να χρησιμοποιεί και να οργανώνει το συναισθηματικό σώμα και να το ευθυγραμμίζει με το φυσικό. Σ’ αυτό το διάστημα, το φυσικό σώμα υφίσταται ισχυρότερη πίεση και εμφανίζονται προβλήματα των αδένων και των νεύρων.

Ο άνθρωπος τώρα αγωνίζεται σε δύο πεδία μάχης: ένα το φυσικό σώμα και τη ζωή του΄ και το άλλο, το συναισθηματικό σώμα και τη ζωή του. Γίνεται ευαίσθητος στη συναισθηματική ατμόσφαιρα του εαυτού του και του περιβάλλοντος και σιγά-σιγά εκδηλώνει θυμαπάτες, επιθυμίες, πόθους, αγάπη και μίσος, πονώντας και υποφέροντας. Αυτά τον αναγκάζουν να επικαλεστεί τον ανώτερο κόσμο μέσα του και μια αμυδρή λάμψη νοητικού φωτός αρχίζει να εμφανίζεται στην πυκνή ομίχλη του συναισθηματικού του σώματος. Όμως αυτό δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στον κόσμο του, γιατί αρχίζουν οι θυμαπάτες του και οι επιθυμίες του γίνονται πιο ισχυρές. Το νοητικό φως αυξάνεται όλο και πιο πολύ σε ισχύ, καθώς αυξάνουν τα προβλήματα και οι δυσκολίες της ζωής, και ο άνθρωπος αρχίζει να διαμορφώνει ερωτήματα και να προσπαθεί να βρει τις απαντήσεις. Αυτό αναπτύσσει το νου του.

Όταν το τ μ ή μ α γίνεται δραστήριο στο συναισθηματικό πεδίο, το φυσικό σώμα προβάλλει τα πιο μεγάλα εμπόδια μέχρις ότου διευθετηθεί και ευθυγραμμιστεί. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει στο συναισθηματικό σώμα όταν το τ μ ή μ α περνάει στο επόμενο στάδιο και γίνεται ενεργό στο νοητικό επίπεδο. Σ’ αυτό το διάστημα το εμπόδιο και η πηγή των προβλημάτων είναι το συναισθηματικό σώμα. Αυτό επαυξάνεται όταν ο προσκυνητής προχωράει στα ανώτερα νοητικά επίπεδα. Εδώ όλες οι κληρονομικές, συναισθηματικές και νοητικές επιρροές, θυμαπάτες και πλάνες παίζουν το ρόλο τους για να παρεμποδίσουν το πέρασμα του προσκυνητή στον ανώτερο κόσμο. Μερικές φορές αυτή η μάχη διαρκεί αιώνες και ο άνθρωπος γίνεται θύμα, δεσμώτης στο έλεος των θυμαπατών και των πλανών του.

Στην αρχή το προχώρημα του προσκυνητή δε λύνει το πρόβλημα. Όλες οι περασμένες οφειλές έρχονται και απαιτούν μια λύση. Όλοι οι πόθοι και οι επιθυμίες του κρέμονται σαν μολυβένια βαρίδια από τα πόδια του. Όλες οι περασμένες πλάνες και οι αρνητικές αποκρυσταλλωμένες σκεπτομορφές ορθώνουν ένα τείχος στην ατραπό του. Η κατάστασή του γίνεται όλο και πιο πολύ περίπλοκη καθώς επεκτείνει τις σχέσεις του προς την οικογένειά του, την ομάδα, την κοινωνία κλπ. Τα προβλήματά του αντηχούν στην ύπαρξή του και τα προβλήματά του αναμιγνύονται με τα προβλήματα άλλων και δημιουργούν μια πραγματική ζούγκλα στην ατραπό του.

Ο προσκυνητής συχνά αποθαρρύνεται και απελπίζεται. Ο προσκυνητής συχνά παρεκκλίνει από την Ατραπό και γυρνάει στις ομαλές εκτάσεις και στα αβαθή νερά και μερικές φορές γίνεται ο ασυνείδητος εχθρός του κάλλους, της αγαθότητας και της αλήθειας. Μπορεί για αιώνες να χάσει το όραμα. Όλο αυτόν τον καιρό αναπτύσσει μιά ισχυρή προσωπικότητα που ονομάζεται Ένοικος στο Κατώφλι – το κατώφλι ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, ανάμεσα στο πραγματικό και στο απατηλό, ανάμεσα στην αθανασία και στο θάνατο.

Ο Ένοικος στο Κατώφλι σχηματίζεται από όλες τις εγωιστικές μας συνήθειες, θυμαπάτες, πλάνες και τη μάγια, από όλες τις επιθυμίες μας για υλικές ικανοποιήσεις και το επακόλουθο κάρμα, σχηματίζοντας έτσι ένα μεγάλο φράγμα ανάμεσα στον Εσωτερικό Ένοικο και στην αναπτυσσόμενη ανθρώπινη ψυχή. Ο Μ α γ ν ή τ η ς ή Εσωτερικός Ένοικος περιοδικά προκαλεί μια ανταπόκριση από το τ μ ή μ α και η ανθρώπινη ψυχή εκδηλώνει μια βαθύτερη έφεση για μεγαλύτερη ελευθερία. Αλλά πριν εισέλθει στη σφαίρα της ανώτερης ελευθερίας, περνάει μέσα από τις «σκοτεινές νύχτες», με όλες τις αγωνίες, τους φόβους και τις αυταπαρνήσεις αυτών των ψυχολογικών νυχτών. Εδώ τού παρουσιάζεται η ευκαιρία για κάθαρση όλων των μηχανισμών του και η ευκαιρία να αναπτύξει τις ηρωικές του ιδιότητες.

Έτσι αρχίζει η μεγάλη διαδικασία της μεταμόρφωσης. Είναι επίπονες εμπειρίες, όπου σιγά-σιγά όλες οι ταυτίσεις πρέπει να πάψουν και όλες οι ανθρώπινες αλυσίδες και φυλακές πρέπει να καταστραφούν΄ οι αρχαίες οφειλές πρέπει να πληρωθούν και η ελεύθερη ψυχή απαλλαγμένη να εισέλθει σε μια νέα διάσταση φώτισης.

Φυσικά η πνευματική ανάπτυξη ασκεί μεγάλη πίεση στους τρεις φορείς του ανθρώπου και πριν ο άνθρωπος απελευθερωθεί, περνάει ένα μακρινό χρονικό διάστημα στην ταραχή των φυσικών, συναισθηματικών και νοητικών προβλημάτων.

Πρώτον οι εισερχόμενες ενέργειες διεγείρουν τα αιθερικά του κέντρα και ο άνθρωπος πέφτει θύμα απρόσμενων παρορμήσεων και δυνάμεων. Αυτό ανοίγει τις πύλες σε μακροχρόνια φυλακισμένες επιθυμίες και παρορμήσεις και, σαν ηφαιστειακός κρατήρας, ανοίγει μια μυστηριώδη πόρτα και ο άνθρωπος εκδηλώνει οτιδήποτε κοιμόταν μέσα του, καλό και κακό. Ως εκείνη τη στιγμή ήταν σε θέση να τα ελέγχει, αλλά τώρα δεν μπορεί. Ο εσωτερικός του κόσμος ξεσπάει σαν μια έκρηξη λάβας. Να γιατί μερικές φορές παρατηρούμε μια απροσδόκητη συμπεριφορά σε κάποιον που ήταν αντικείμενο του θαυμασμού μας και το δικό μας πρότυπο κάλλους. Ξαφνικά αλλάζει΄ μεταστρέφει τη ζωή του, προκαλώντας μας μεγάλη απογοήτευση.

Στις αρχαίες αδελφότητες και στους ναούς της η πιο ισχυρή έμφαση δινόταν στη διαδικασία της μεταρσίωσης και έτσι η βαθύτερη γνώση δε μεταδιδόταν στους μαθητές πριν η προσωπικότητά τους μετουσιωθεί και μετασχηματιστεί σε μια ανώτερη βαθμίδα.

Καθώς οι ζηλωτές ταξιδεύουν ψηλότερα στην Ατραπό παρουσιάζουν μεγαλύτερη ανταπόκριση και αντίδραση στην ενεργειακή πλευρά της φύσης. Ένας απλός άνθρωπος μπορεί να πει ένα ψέμα και οφείλει να πληρώσει. Αλλά ένας μαθητής πληρώνει για τα σφάλματά του χίλιες φορές περισσότερο, η ζημιά που μπορεί να προξενήσει σε άλλους είναι χίλιες φορές μεγαλύτερη κι έτσι τα προβλήματά του είναι χίλιες φορές περισσότερα. Ένα μικρό σφάλμα στο χαρακτήρα του μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τις σκοτεινές δυνάμεις για να καταστρέψουν αυτόν, τους συντρόφους του και το σχεδιασμένο έργο υπηρεσίας του.

Τον παλιό καιρό ήταν σημαντικό να μάθει ο ζηλωτής καλύτερα να ε ί ν α ι παρά να έχει: να τρώει, να καταναλώνει λίγα, αλλά να αφομοιώνει τέλεια. Οι διδάσκαλοι συνήθιζαν να τους δοκιμάζουν πολύ προσεκτικά, να τους δοκιμάζουν φυσικά, συναισθηματικά και νοητικά για να ανακαλύψουν τα αδύνατα σημεία και να τα εξαλείψουν πριν ο ζηλωτής εισέλθει στην πύλη των μυστηρίων.

Όταν ο άνθρωπος γίνει μιά προσωπικότητα, το πρώτο σημάδι που παρατηρείται είναι μιά ισχυρή έκφραση θέλησης για ελευθερία, ελευθερία στο φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό επίπεδο, μια στάση ανεξαρτησίας. Αυτό δημιουργεί μεγάλες εντάσεις γύρω του, στην οικογένειά του, στο κοινωνικό περιβάλλον, στην ομάδα του, ακόμα και στο έθνος, αν είναι σε σημαντική θέση. Όλη αυτή η ένταση δρα και αντιδρά ενάντιά του, αυξάνοντας τη θέλησή του για ελευθερία παρά τους μεγάλους περιορισμούς που προκαλούνται από τις αντιδράσεις. Πολλοί, πάρα πολλοί περιορισμοί του επιβάλλονται, με διάφορα μέσα, αλλά πάντα βρίσκει έναν τρόπο να διακηρύξει την ανεξαρτησία του αν και πάντα δε δικαιώνεται.

Πολλοί συχνά οι τύραννοι και οι δικτάτορες είναι θύματα αυτής της διαδικασίας ανάπτυξης. Μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε επίπεδο ανθρώπινης προσπάθειας. Καθώς η ενέργεια αυξάνει μέσα τους, εστιαζόμενοι κυρίως σε ιδιοτελή και αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις, τους εξωθεί να ικανοποιήσουν τις αναπτυσσόμενες επιθυμίες και προθέσεις.

Μπορούμε να δούμε αυτό το γεγονός στην οικογένεια, όταν, για παράδειγμα, η σύζυγος αναπτύσσει την προσωπικότητά της σε κάποιο βαθμό και αρχίζει να λειτουργεί ανεξάρτητα. Αρχίζει με πείσμα, απερισκεψία, τραχύτητα και ψυχρότητα στα λόγια και στις πράξεις της. Αν αυτό υπερβεί τα όρια και την οικογενειακή κατανόηση, το σπίτι αρχίζει να αποδιοργανώνεται. Αν αυτό συμβεί σε περισσότερα μέλη της οικογένειας, τότε έχετε μεγαλύτερα προβλήματα, γιατί βλέπουν μόνο τους δικούς τους σκοπούς και δε σκέφτονται με βάση την οικογενειακή ευημερία. Αλλά αν υπάρχει κατανόηση από όλες τις πλευρές, ο κίνδυνος μειώνεται σημαντικά και μετά από σύντομο διάστημα η θέληση για ελευθερία χρησιμοποιείται με ομαδική κατανόηση και για την ομαδική ευημερία, κατευθυνόμενη από τη σοφία και τη νοημοσύνη.

Κι εδώ συντελεί η δύναμη της υπομονής, της ανεκτικότητας και της μη επίκρισης, κάτι που είναι τρομερά σημαντικό στην Ατραπό.

Αν αυτό συμβεί σε μας τους ίδιους οφείλουμε αμέσως να δραστηριοποιηθούμε έτσι ώστε να μη φτάσει στο ναρκισσισμό, στη δικτατόρευση, ή στη θέληση για κυριαρχία. Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να παρατηρούμε τις σκέψεις μας, τα λόγια μας και τις πράξεις μας και να τα αλλάζουμε ενσυνείδητα αν είναι εκφράσεις υπερηφάνειας, θέλησης για κυριαρχία, ή τυραννίας. Μια φορά το μήνα πρέπει να διαλογιζόμαστε όσο είναι δυνατόν βαθιά στις έννοιες της ταπεινότητας, της συνεργασίας, της κατανόησης, και της ανεκτικότητας.

Το δεύτερο βήμα είναι να δημιουργήσουμε ένα πεδίο έρευνας για εργασία στον τομέα της θρησκείας, της ψυχολογίας, της επιστήμης, της εκπαίδευσης, της οικονομίας κλπ. Οι άνθρωποι που είναι στο περιβάλλον του ατόμου δεν πρέπει να ασκούν καμία πίεση πάνω του, αλλά να του προσφέρουν το μερίδιο της αγάπης τους, της κατανόησης και της ανεκτικότητας, ενώ, στο μεταξύ, θα διατηρούν μια νοητική αναλυτική στάση.

Σε καιρούς κρίσης, ή όταν η τριβή ανάμεσα στο ανώτερο και στο κατώτερο είναι μεγάλη, ή όταν εισρέει υπερβολική ενέργεια στην τριπλή προσωπικότητα, υπάρχει μεγάλη ευκαιρία για ανάπτυξη, αλλά και μεγάλος κίνδυνος για εκφυλισμό. Αν οι φορείς δεν είναι έτοιμοι, οι ενέργειες θα τους καταστρέψουν, ή θα επαυξήσουν την κυριαρχία των αρνητικών στοιχείων σε τέτοιο βαθμό, ώστε θα απορρίπτουν αμέσως οποιαδήποτε μεταγενέστερη κρούση πνευματικής ενέργειας ή τη διείσδυση μιας νέας ακτίνας φωτός στο νου του ανθρώπου.

Οι φορείς μας έχουν τη συνήθεια της αποκρυστάλλωσης. Η αποκρυστάλλωση συμβαίνει σε περιπτώσεις κούρασης, κρυώματος, φόβου, διαφόρων σοκ, σχηματισμού σταθερών συνηθειών, στον υπερτονισμό μιας πλευράς, της αλήθειας, σε δογματισμούς και δόγματα, σε πλάνες και θυμαπάτες. Όλα αυτά είναι σημάδια αποκρυστάλλωσης στη νοητική ατμόσφαιρα.

Η τριβή συμβαίνει ανάμεσα στην ενέργεια της ζωής και στα τρία σώματα όταν φτάνουν σε ένα σημαντικό στάδιο αποκρυστάλλωσης όπου αποκόπτουν τη ροή της ενέργειας της ζωής. Σ’ αυτό το σημείο αρχίζει η σύγκρουση ανάμεσα στα σώματα, ή το σώμα, και στην ενέργεια της ζωής που έρχεται μέσω της ψυχής. Αυτό δημιουργεί μια κρίση. Μερικές φορές η αποκρυστάλλωση αποσοβείται και η ανάπτυξη συνεχίζει με καλύτερο τρόπο. Άλλες φορές η τριβή συνεχίζεται και εκδηλώνεται πολύς εκνευρισμός με άσχημα αποτελέσματα. Μερικές φορές εμφανίζεται υπερδιέγερση με πολλές φυσικές και ψυχοσωματικές ενέργειες, ή άλλες φορές η αποκρυστάλλωση είναι τόσο μεγάλη, ώστε η ενέργεια της ζωής δεν μπορεί να περάσει και το σώμα, ή ένα μέρος του, δεν μπορεί να δεχτεί πια τις ανώτερες επιδράσεις και βαθμιαία αποσυντίθεται. Σ’ αυτό το σημείο αρχίζει η φθορά οποιουδήποτε φορέα.

Αν συμβεί στο νοητικό επίπεδο, το νοητικό σώμα γίνεται σιγά-σιγά πιο αρνητικό, πιο επιθετικό, μέχρις ότου αυτή η αρνητικότητα αποκόψει κάθε επικοινωνία με την ενέργεια της ζωής και το νοητικό σώμα αρχίζει να εκφυλίζεται. Αυτό συμβαίνει σε άτομα, σε κοινωνικές ομάδες, σε θρησκείες και σε έθνη. Στο εθνικό επίπεδο, όταν η αποκρυστάλλωση βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, οι εισερχόμενες ενέργειες της εξέλιξης προκαλούν επαναστάσεις και πολέμους, επειδή έρχονται σ’ επαφή με τους αποκρυσταλλωμένους παράγοντες.

Φυσικά η ανάπτυξη είναι εξωτερική και εσωτερική. Η εξωτερική ανάπτυξη είναι το αποτέλεσμα εκείνων των πλανητικών και ηλιακών ενεργειών που κυκλικά διεγείρουν και προωθούν το μηχανισμό του ανθρώπου. Η εσωτερική ανάπτυξη, επίσης κυκλική, είναι το αποτέλεσμα των κυκλικών διεγέρσεων που προκαλούνται περιοδικά από την Ψυχή, την Πνευματική Τριάδα, την Ιεραρχία και τη Σαμπάλα.

Ο οδηγός αυτής της «εξέλιξης» είναι ο Πνευματικός Ήλιος. Είναι ένας μεγάλος τροχός, σαν ρολόι. Καθώς περιστρέφεται επιφέρει όλες τις πολυάριθμες αλλαγές στα βασίλεια της φύσης προάγοντας και εξελίσσοντάς τα. Το μεγάλο καθήκον του ανθρώπου είναι να αρχίσει να γυρίζει ενσυνείδητα στον τροχό αυτής της μεγάλης πηγής ενέργειας, ή μεγάλης συνείδησης, και να τιθασεύσει τις κυκλικές εκδηλώσεις φωτός, αγάπης και δύναμης μέσω του διαλογισμού του και μέσω των πράξεων της θυσιαστικής υπηρεσίας του.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Η επιστήμη του διαλογισμού

Καλημέρα,  


Πολύ ενδιαφέρον κείμενο το δεύτερο και ενδιαφέρον βιβλίο, προφανώς.
Ευχαριστώ Μανωλιό μας :)

iam έγραψε:

Σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι.

Όλο αυτό το διάστημα σκέφτομαι βαθιά το ζήτημα του θανάτου. Τις επιρροές που ασκεί, το κακό και το καλό που κρύβει, την δύναμη του και όλα όσα τέλος πάντων φέρνει, παίρνει, καταστρέφει ή και δημιουργεί.

Από όλα αυτά, θαυμάζω την δύναμη που έχει, στο να κάνει τα πάντα εδώ πάνω να μοιάζουν ασήμαντα.

Φεύγει κάποιος, και σκεφτόμαστε πόσα δεν κάναμε μαζί του, πόσα είπαμε ή δεν είπαμε, και πόσο λυπόμαστε για όλα αυτά. Και μοιάζουμε τόσο ανόητοι για όλες τις ανόητες διαφορές και ανόητους εγωισμούς. Και μετανιώνουμε. Και σκεφτόμαστε ότι αν είχαμε αυτή τη γνώση πριν, θα τα κάναμε όλα διαφορετικά μαζί του και γενικά ότι είχε σχέση με αυτόν που έφυγε.

Να φέρω ένα δυσάρεστο παράδειγμα; Φανταστείτε ότι όλοι εμείς εδώ που αγαπάμε την Αιθηρόη και τον ναό που έφτιαξε, ότι διαβάζαμε ξαφνικά να κοινοποιείται ότι η Αιθηρόη έφυγε για πάντα από αυτόν τον κόσμο. Σκεφτείτε το έστω για μία στιγμή. Μην σας τρομάζει η σκέψη, και μην αγριεύετε. Συχνά για κάποια πράγματα υπάρχει ένας τρόπος για να τα δούμε και να τα νιώσουμε. Λοιπόν σκεφτείτε το.

Τι θα σκεφτόμασταν αλήθεια; Τι θα νιώθαμε; Πώς θα λειτουργούσαμε στην πορεία μέσα στον ναό;

Αιθηρόη με συγχωρείς που σε έφερα σαν τέτοιο παράδειγμα. Το έκανα για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ξέρω ότι δεν θα σε πείραζε ούτε θα σε φόβιζε μια τέτοια σκέψη, και δεύτερον γιατί είσαι συνδετικός κρίκος όλων, μιας και όλοι εσένα σε αγαπούν εδώ μέσα, και μιας και ποτέ δεν έγραψες κακό λόγο για κανέναν, κι έτσι θα ένιωθαν όλοι πιο άμεσα αυτό που θέλω να πω.

Ότι κανένα ΄΄ΘΑ΄΄ δεν έχει αλήθεια και πραγματικότητα. Ότι έχουμε ένα παρών να διαχειριστούμε και δεν πρέπει να αφήνουμε τίποτα για μετά, κι ούτε πρέπει να αδιαφορούμε και να προσπερνάμε όσα νιώθουμε κι όσα θέλουμε να κάνουμε και να πούμε.

Έχασα μια καλή φίλη και τώρα έχασα και κάθε ευκαιρία να αλλάξω την πραγματικότητα μου μαζί της. Ναι με έκανε καλύτερο το φευγιό της με όλα αυτά που αναγκάστηκα να δω, να σκεφτώ και να νιώσω, αλλά εκείνη δεν θα το γνωρίσει και δεν θα το ζήσει μαζί μου, δεν θα μπορέσω να το μοιραστώ μαζί της.

Αυτό θέλω να μοιραστώ με όλους τους φίλους μου και γνωστούς μου. Η κακία, ο θυμός, ο εγωισμός, κι όλα τα αρνητικά αισθήματα, είναι τόσο άχρηστα και φτιαγμένα μόνο για να νομίζουμε. ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ! Είναι μια αυταπάτη, που όμως κάνει καλά την δουλειά της. Η ioessa το λέει σωστά. ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ.
Ναι συγχωρέστε με αν μιλάω μπερδεμένα και φέρνω σύγχυση, αλλά νιώθω έτσι ακριβώς όπως μιλάω, οπότε δείξτε μου λίγη κατανόηση.

Καλέ μου σε νιώθω. ειλικρινά σε νιώθω. όταν φύγει ένα αγαπημένο πρόσωπο, τα πρώτα που μας χτυπούν είναι τα λάθη μας με αυτό το πρόσωπο. Δεν πειράζει. Είναι υγιές αυτό να βλέπουμε τα λάθη μας. Κι ευχής έργων αν αυτό μας βοηθήσει να αλλάξουμε προς το καλύτερο. Τεσπά τι να σου πω τώρα. Ετσι κι αλλιώς μόνο εσύ ξέρεις τι νιώθεις και πως. Να είναι καλοτάξιδη και να έχει αφήσει πίσω της ανθρώπους που θα την θυμούνται και θα χαμογελούν.
Κι οσο για το παράδειγμα σου με την Αιθηρόη...............ντοντ ντου ετ! Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις αλλά εγώ δεν θέλω να μπω στην διαδικασία της σκέψης κάτω από αυτό το παράδειγμα. άλλωστε δεν θα επηρεάσει ιδιαίτερα αυτό το παράδειγμα εκείνους που δεν την ξέρουν και δεν την έχουν συναντήσει. Εμένα όμως όπως και κάποιους άλλους, ναι πολύ και είναι φυσικό. Για πολλούς λόγους. Και γι αυτό δεν μου αρέσει το παράδειγμα. Δημιουργεί πόνο.

Καλώς τον Εμμανουήλ μας! Χαίρομαι που είσαι καλά, σε σκεφτόμουν και δεν σου κρύβω ότι είχα ανησυχήσει. Πολύ ωραία λοιπόν, που είσαι καλά!

Αχ αυτά τα μάτια και να ταν δικά μου! Χε χεε! Όταν είσαι εδώ φαίνεται ότι εχεις τη σκεψη σου εδώ. Το εκδηλώνεις αναδρομικά.

Επειδή έμεσα μου λες ότι με έμμεσο τρόπο βλέπεις μέσα από το σαν που προβάλω με το αβαταρ μου, τι θέλω να δείξω και ότι μοιάζει με το εσώτερο μου........γιατί έτσι με βολεύει εμένα τώρα ..................δεν θα διαφωνήσω διόλου! Και ξέρω ότι μπορείς να βλέπεις περισσότερα απ όσα βλέπουν οι περισσότεροι,κι αυτό το λέω μπέσα. Δεν το ξέρω εκ πραγμάτων και δεδομένων αλλά εκ ενστίκτου και παρατήρησης.

Συνήθως ότι μας βολεύει δεν ακουμπάει στην αλήθεια αλήθεια, αλλά σε κάτι που το δουλέψαμε για να μοιάζει με αλήθεια ώστε να μπορούμε να το υποστηρίζουμε χωρίς τύψεις. παράδειγμα λέω ψέματα ότι πήγα σούπερ μάρκετ το πρωί. Νιώθω τύψεις. Τι κάνω; Πάω τελικά σουπερ μάρκετ για να υποστηρίζω ότι τελικά πήγα. Μερική αλήθεια που όμως τελικά καλύπτει ένα ψέμα. Άσχετο! Ξέρω.

Ασχετο επί του θέματος που ανοίξαμε τα δυο μας αλλά κάτι σκεφτόμουν την στιγμή που διάβαζα όσα έγραψες και μου δίναν πάσα τα λόγια σου για να πω αυτά που σκεφτόμουν. Χρίζω επιστημονικής ψυχολογικής παρακολούθησης λες;   Εσύ δεν θα το πεις αλλά εγώ το χω σκεφτεί πολλές φορές και με χαμόγελο πάααντα βεβαίως!
Είμαι από τους τυχερούς που καμαρώνουν για την ανισορροπία τους!

emmanouil έγραψε:

Μερικες   φορες ,  απλως   θεωρησε    οτι    αυτο  που  πιθανον   βολευει   συμπιπτει  και με   καθαρη   αληθεια  ....

Αλλά κι αν συμπίπτει..........μπορεί να μην έτυχε.....αλλά........απλά πέτυχε.

Σε αυτό δεν θα διαφωνήσω. Ομως αυτό το σπαρτάρισμα αυτής της εποχής που πληγώνει πολλούς ανθρώπους χωρίς άμεση λογική αιτία, δεν μας επιτρέπει τόση κατανόηση και αφαιρεί δυνάμεις αντίστασης, κάνοντας τα φαινόμενα που βιώνει ο άνθρωπος σε διάφορα επίπεδα να μοιάζουν αφύσικα. Βλέπω πολλούς ανθρώπους να αναζητούν κουράγιο για να χαμογελάσουν αισιόδοξα. Και σε επίσης πολλούς μοιάζει κάθε αισίοδοξο μήνυμα να μοιάζει με ειρωνεία και παραπλάνηση. Σ όλα τα χρόνια της ζωής μου ποτέ πριν δεν ένιωσα τόση ψυχολογική και πνευματική άσκηση βίας. Ξέρω ότι δεν είναι τυχαίο κι είναι το σπαρτάρισμα που αρκετές φορές έχει γραφτεί εδώ μέσα. αλλά πόση πίεση μπορεί να αντέξει πια κι αυτός ο κόσμος. Και δε περιμένω ούτε θέλω καμιά βοήθεια απ έξωθεν η άνωθεν. Είναι ο καιρός που πρέπει να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και να ελαφρύνουμε κάποιους απ το βάρος το δικό μας ώστε να μείνουν επικεντρωμένοι στο έργο τους. Εμείς,εδώ,κι ο ένας να βοηθάει τον άλλον. Να μην αγνοούμε τις κραυγές αγωνίας κι ανάγκης για ψυχικη και πνευματική στήριξη. Γιατί βγήκε το σκοτάδι παγανιά κι ευνουχίζει ψυχές και πνεύματα. Και αυτόν τον νταβατζή που ακούει στ όνομα ΦΟΒΟΣ εγώ τον βαρέθηκα και τον σιχάθηκα.

Καλημέρα σε όλους.

Αριστέα μου καλή σου μέρα. Τα γραφόμενα σου μου θύμισαν ένα κείμενο του Ελύτη. Ένα απόσπασμα που μου είχε κάτσει όταν το είχα διαβάσει.

" Ήδη, σας το είπα.
Είναι η βαρβαρότητα.

Τη βλέπω να 'ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις.

Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το....παν.

Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ' αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι' αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό.

Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.

Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν.

Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ' όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας, και της εποχής μας."

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Καλησπέρα κοριτσάρα μου! Ελπίζω να είσαι καλά Σαπφώ μου!

Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ' όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας, και της εποχής μας."