"Γιάννης (ή Χρήστος;) κερναέι Γιάννης πίνει..."

Μην ωριμάσεις ποτέ, αδέλφι μου!

Γιατί η περίφημη ωρίμανση δεν είναι άλλο από μια χοάνη που σε ρουφάει ολόκληρο και σε ξερνάει μισό! Δεν είναι παρά μια μαύρη πνευματική τρύπα που σε ξερνάει από την άλλη της πλευρά στεγνό, "άνυδρο". Δεν είναι παρά μια αντλία που κατασκεύασαν οι διαμορφωτές της συναινετικής πραγματικότητας (αυτή η μαζική συναίνεση είναι η υπογραφή όλων στο συμβόλαιο της υποδούλωσής τους!). Μια  φοβερή αντλία που σε αδειάζει απ'όλους τους "ζωτικούς χυμούς" σου, σε στραγγίζει από την πολύτιμη ενέργειά σου...

Ενέργεια απαραίτητη για να ονειρεύεσαι τα πιο όμορφα, τα πιο εμπνευσμένα, τα πιο μεγαλοπρεπή, τα πιο αποκηρυγμένα γι'αυτούς όνειρα, επειδή ξέρουν πόσο θα κινδυνεύσουν αν θελήσεις να τα χρησιμοποιήσεις ως μαγιά για να πλάσεις μια άλλη, εναλλακτική πραγματικότητα! Η οποία θα είναι ασύμβατη με τη μιζέρια και τη μετριότητα, τις εύπεπτες ερμηνείες των πραγμάτων, τα δόγματα, τους μονόδρομους, σε αυτό το κβαντικό σύμπαν άπειρων πιθανοτήτων! Αν έχεις την απαραίτητη Ενέργεια για ένα κβαντικό άλμα συνείδησης. Για την υπέρβαση, την εισχώρηση στον κόσμο του θαυμαστού. Όπου αυτό μεταφράζεται σε δέος για το θαύμα της ζωής και της απλότητάς της μέσα στην πολυπλοκότητά της, σε Κίνηση, σε μεταμόρφωση ολάκερης της Ύπαρξης με το μαγικό ραβδί της πιο μεθυστικής ελευθερίας!

Κι αυτή η καταραμένη αντλία "αποστράγγισης", που σου στερεί όλα τα θετικά δυναμικά για ένα παρόν και μέλλον που σου ταιριάζει, έχει και όνομα: κανονικότητα! Η οποία οδηγεί στην πολυπόθητη ενσωμάτωση. Πολυπόθητη για τις "κεφαλές" της κοινωνίας (κάτι σαν τη Λερναία Ύδρα) και διαπιστευτήριο αποδοχής απ'όλα τα "κανονικά" μέλη της.

Με άλλα λόγια σε μαθαίνουν από μικρό/ή να "ρίξεις άγκυρα" (άρα να σταματήσεις να πλέεις με τη δική σου ρότα στους ωκεανούς της ζωής) σ'ένα "πρέπον" κι "αξιοπρεπές" επίπεδο και να παραμείνεις εκεί για να μην αποτελείς απειλή γι'αυτούς. Να γίνεις μέρος μιας νεκρής κουλτούρας (άρα να απονεκρωθείς κι εσύ), ενός πεδίου απόλυτα ελεγχόμενου και άνεϋ ουσιαστικών αλλαγών (κι ας αλλάζουν ενίοτε οι μορφές του).

Ένα διαπλανητικό, παγκοσμιοποιημένο, περιφραγμένο "χωράφι ανθρωποκαλλιεργειών" από αλαζονικότατους και μισάνθρωπους "καλλιεργητές"-μαριονετίστες. Και "μη μασάς", αδέλφι μου, από τις διαβαθμίσεις και τις κάστες των "μαριονετών", που η υπέρβαση γι'αυτές σημαίνει μεταπήδηση από τη μια κάστα στην άλλη:
στρατιές  εργατών υπό την επήρεια εργατοπατέρων, "φυλές" υπαλλήλων, στελέχη και διευθυντάδες εταιρειών και παρασιτικών οργανισμών, ακαδημαϊκοί της κοντόφθαλμης διανόησης και επιστήμονες ευνουχισμένων ή διπρόσωπων επιστημών, αστέρες ενός ανόητου σταρ σύστεμ, φρουροί της "τάξης" και μισθοφόροι της ένοπλης κτηνωδίας.

Και παρά την υποτιθέμενη επιτυχία και προτυποποίηση κάποιων απ'αυτούς, μη γελιέσαι! Δεν παύει να τους προσδιορίζει όλους η ομοιομορφία, η προβλεψιμότητα, η-παρά κάποια ξεσπάσματα-ρουτίνα από τη γέννηση μέχρι τον τάφο...

Γιατί; Μα γιατί είναι ώριμοι!


Κι ας τους ακούς, κάμποσες φορές, να διαμαρτύρονται για όλα αυτά που θα ήθελαν να αλλάξουν ώστε να εισχωρήσει κάποιος αέρας ευελιξίας, κάποιες ανάσες δήθεν ελευθερίας μέσα στο περιφραγμένο μαντρί τους. Αλλά κι αυτή η εισχώρηση, πάρα πολλές φορές (κι ας μη τ'ομολογούν ανοιχτά) δεν θεωρείται δεδομένη για όλους, αλλά μόνο για όσους θεωρούν δικούς τους...

Στην ουσία, όμως, φοβούνται να ψάξουν και να βρουν εξόδους από την πολιτισμένη φυλακή τους (α!ναι! αυτή την παλινωδία, με άφθονες δόσεις παράνοιας και φρίκης, την ονομάζουν και πολιτισμό!), για ν'ανακαλύψουν και να εξερευνήσουν και τα... άλλα πεδία. Απερίφραχτα, γεμάτα δυνατότητες και απεριόριστες προοπτικές. Πεδία όπου οι μαριονέτες μετατρέπονται σε δημιουργικά και θαυμαστά ανθρώπινα όντα, που δεν έχουν ανάγκη από ποιμένες όπως τα κοπάδια, αλλά γίνονται δάσκαλοι του εαυτού τους και απελευθερωτές της καρδιάς τους!


Όχι όμως! Δεν επιθυμούν πραγματικά να δραπετεύσουν, ακόμη κι αν έχουν ακούσει ή φανταστεί κάτι γι'αυτές τις δυνατότητες. Ούτε καν ν'αγωνιστούν, να πολεμήσουν, να ματώσουν με όλο τους το είναι για να γκρεμίσουν το ασφυχτικό μαντρί και να το μετατρέψουν σε κάτι τελείως αντίθετο.
 Όχι βέβαια! Φοβούνται! Υποφέρουν απ'το σύνδρομο της ιδρυματοποίησης κι ας μη θέλουν να το παραδεχτούν. Κι όχι μόνο αυτό! Όσοι αγωνίζονται για αυτό που αναφέρθηκε ακριβώς παραπάνω, με διάφανη θέληση, είναι στα μάτια τους ταραχοποιοί και απόβλητοι!

Γιατί; Μα είπαμε: είναι ώριμοι!

Προτιμούν, μάλιστα, ν'αναθέτουν συχνά την ευθύνη του εαυτού τους, τις τύχες τους σε διάφορους "ειδικούς", "φωτισμένους" μπροστάρηδες που "ξέρουν αυτοί καλύτερα". Ακόμη κι αν αυτοί φλερτάρουν, άλλοτε φανερά κι άλλοτε κρυφά, με τους φύλακες και τους τοποτηρητές της στάνης, ώστε να τους αντικαταστήσουν οι ίδιοι κάποια στιγμή. Κι ας καταλήξουν τα μέρη του κοπαδιού, που είχαν αναλάβει κάποτε την ευθύνη γι' αυτά, στην κουρά ή και τη σφαγή...

Γιατί και πάλι; Μα γιατί και αυτοί είναι ώριμοι!
Μια ατέλειωτη κουστωδία ωρίμων...τυχερών και άτυχων, επιτυχημένων και αποτυχημένων!

Γι'αυτό, αδελφέ/ή μου, σε εκλιπαρώ: μην τους κάνεις ποτέ μα ποτέ τη χάρη να ωριμάσεις κι εσύ!
Μείνε "διαβρωμένος" από εκείνο το αμετανόητο σαράκι που'χει τρυπώσει μέσα σου και σε δονεί στους δικούς του σκοπούς, ακατανόητους για όλους τους "ώριμους".
Μείνε μονίμως πασπαλισμένος/η ως το μεδούλι μ'εκείνη την "αστερόσκονη" που τόσο αγαπούν τα ζωηρά από τη φύση τους (άρα και φυσιολογικά) παιδιά, μέχρι να μεγαλώσουν λίγο και...να ωριμάσουν! Αυτό το υλικό της πιο ασυμβίβατης περιέργειας, της επίμονης παιδικής λαχτάρας για εξερεύνηση και πειραματισμό, του να σου φαίνονται όλα σοβαρά μα και αστεία συνάμα και ν'απεχθάνεσαι τους σοβαροφανείς,  της αμφισβήτησης όσων σου λένε να κάνεις ή ν'αποφεύγεις οι "ώριμοι και κατασταλαγμένοι" ενήλικες, της απέχθειας στις νουθεσίες και στην εκφοβιστική απειλή περί μπαμπούλων, της αλανιάρικης αίσθησης για περιπέτεια, του να αδράττεις ολάκερο τον κόσμο με αγνότητα, αλλά και του να επαναστατείς με όλους τους πόρους σου ενάντια στην αδικία (κάτι που τα παιδιά δεν συγχωρούν και ξεχωρίζουν με την πρώτη ματιά) και στις πρακτικές των "μπούληδων" και ψευτοπαλικαράδων (κι ας φαντάζουν μεγαλύτεροι και πιο δυνατοί) και... να τους κλωτσάς δυνατά στ'αχαμνά, εκεί που δεν το περιμένουν συχνά, όταν σου φράζουν απειλητικά το δρόμο που επέλεξες ν'ακολουθήσεις κι ας μην είναι ο "ορθός"..!

Γιατί είσαι ανώριμος!
Όπως αποφάσισα από νωρίς να είμαι κι εγώ...