Ελλάς.

Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.

Β) ένα δικό μου κείμενο περί πατρίδας(και των συμβόλων όπως οι σημαίες που λειτουργούν ως ψυχαναγκαστικό εργαλείο για τις μάζες των υπηκόων):

ΠΑΤΡΙΔΑ

ETΣΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ  ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ...

Η δικιά μας πατρίδα δεν καθορίζεται από σύμβολα, ιδεοληπτικές στάμπες, ευαγγέλια και μπούρκες και σαχλαμάρες περί εκλεκτών λαών ελιτιστών θεών. Και δεν υπόκειται στα προηγούμενα εργαλεία ελέγχου μαζικών ανακλαστικών. Είναι ασύμβατη με καταθέσεις πατριωτικών και λογής ιδεολογικών φρονημάτων, ούτε τη βρίσκει με σωτηριολογικές ή θανατολάγνες (ή και τα δυο μαζί) ονειρώξεις. Που έχει αποδειχτεί ιστορικά τόσες φορές ότι λειτουργούν προς όφελος μαυραγοριτών, σαράφηδων(=ο αργυραμοιβός) και κάθε μικρού ή μεγάλου τοκογλύφου που θησαυρίζει τρελά από "παιχνίδια" μαζικού ολέθρου κι από παζάρια μεταξύ των χειραγωγών πατριωτών και πατριδοκάπηλων.

Η δικιά μας πατρίδα δεν είναι δυνατόν να αποδεχτεί ως "κανονικότητα" ροπαλοφόρους κι ένοπλους φύλακες και λογής δήμιους (σε αυτούς εντάσσουμε και τα hedge funds κι οκόκληρη τη χρηματοπιστωτική πανούκλα), να την ευτελίζουν, να τη φιμώνουν και να την κακοποιούν κάθε φορά που γυρεύει να αυτοκαθοριστεί. Και να υφάνει με χρώματα και σχήματα, που εμπνέουν την ψυχή της, το "χαλί" που πάνω του θα πατάει και το τοπίο που μέσα του θα υπάρχει. Γιατί η δικιά μας πατρίδα δεν ευδοκιμεί ούτε στο ελάχιστο μέσα σε κουτιά αφύσικου κατακερματισμού των δυνατοτήτων ανάπτυξης κάθε ικανότητας και ταλέντου. Ούτε είναι δυνατόν να αναπνεύσει μέσα σε σκοτεινά κελιά εγκλεισμού της γνώμης της, των κινήσεών της, της διαφορετικότητάς της.

Η δικιά μας πατρίδα δεν είναι δυνατόν να μισεί ή να υπονομεύει την ετερότητα, αλλά τη σέβεται και συνδιαλλέγεται μαζί της και για το δικό της και για το κοινό όφελος. Ούτε όμως ανέχεται να ξεγελιέται από κούφιες ιδιοτελείς ρητορείες περί ισοπέδωσης της ελευθερίας της υπόστασής της προς όφελος της ομοιομορφίας, δηλαδή μιας ύπουλης μορφής υλικών και πνευματικών δεσμών. Δεν κοιμάται μακάρια και δεν αφήνεται άναυδη στο έλεος πισώπλατων μαχαιρωμάτων από φίδια που μπορεί να ζεσταίνει και στον κόρφο της.

Η δικιά μας πατρίδα αγαπάει τη θαλπωρή της ανθρώπινης επαφής και των ανεκτίμητων δώρων της κι απεχθάνεται το άνεϋ όρων τάξιμο και την προπαγανδιστική εργασία υπέρ απελευθερωτικών καθηκόντων, που καταλήγουν να στραγγαλίζουν τη δημιουργική χαρά της ύπαρξης και τη ζωτική σημασία της ατομικότητας. Γιατί η δική μας πατρίδα λαχταρά ελεύθερους χώρους για να κινείται, να στοχάζεται, να μοιράζεται, να αλληλεπιδρά και να δρα. Δεν έχει καμία θέση μέσα σε απόλυτα προβλέψιμες πορείες νοικοκυρεμένης ανίας και θαψίματος της ζωής, μέσα σε αγέλες (μικρές ή μεγάλες) που στοχοποιούν την ενσυνειδησία της προσωπικότητας και το χάρισμα της ευθικρισίας υπέρ ομόφωνων κι απαρέγκλιτων βελασμάτων.

Και, φυσικά, θεωρεί ολέθρια τραγικό το να βρεθεί μέσα σε πεδία μαχών υπέρ δογμάτων και "πατρώων ιδανικών" και ιδεολογιών ενάντια στα "εχθρικά" ανάλογα ιδανικά κι "αξίες". Πάντα προς όφελος των μεγαλο-κατασκευαστών και μικρών ή μεγάλων εμπόρων, που κατασκευάζουν κι εμπορεύονται σαν κομποσχοίνια, για μαζική διανομή, ιδεολογήματα και ιδανικά. Τιμωρώντας, ραπίζοντας και μαστιγώνοντας όσους αρνούνται τα αλισβερίσια τους και την ψυχαναγκαστική κατανάλωση των πνευματικά απονεκρωτικών προϊόντων τους.

Η δική μας πατρίδα εδρεύει πρώτιστα μέσα στα ελεύθερα πεδία της καρδιάς. Και στεριώνει όπου της παρέχονται (είτε απλόχερα είτε μέσα από τη δική της επίμονη προσπάθεια) όλες οι δυνατότητες ώστε όλο το εσωτερικό δυναμικό της να εξωτερικευτεί σε διεργασίες που οδηγούν σε μια αρμονική κι ολοκληρωμένη ζωή. Που όταν νιώθει πως απειλείται από τους ορκισμένους εχθρούς της, δεν φοβάται να υπερασπιστεί τα δικαιώματά της στον αυτοπροσδιορισμό και την ελευθερία έκφρασης και ύπαρξης.

Η δικιά μας πατρίδα δεν φιλοδοξεί βέβαια να επιβληθεί στις πατρίδες των άλλων. Αλλά να συνυπάρχει μαζί τους, χωρίς να επιτρέπει ούτε την αφομοίωσή της απ'αυτούς ούτε την υποτίμηση κι εκμετάλλευσή τους.
Η δικιά μας πατρίδα αρέσκεται να έχει το μυαλό της τόσο στη γη όσο και στον έναστρο ουρανό! Για να ταξιδεύει σε ανεξερεύνητες διαδρομές ως τα πέρατα των κόσμων. Μήπως και συναντήσει τους σπινθήρες κι άλλων ταξιδευτών ώστε να γίνουν συνοδοιπόροι. "Συνωμοτώντας" στο χτίσιμο μιας ου-τοπικής πραγματικότητας, όπου η έννοια πατρίδα θα είναι συνυφασμένη με αυτή της ολότητας, της αυτο-επίγνωσης και της ανεξαρτησίας της αντίληψης.
Δηλαδή με αυτό το είδος ανεξαρτησίας που θεωρούμε ως δομικό υλικό κάθε "πατρίδας".
(προσθήκη από τον φίλο 'Ενοικο Ανάμεσα στους Κόσμους) Και βεβαίως "η δικιά μας πατρίδα" θέλει να εξελίσσεται. Mέσω και του στοχασμού και αναστοχασμού. Μαθαίνοντας απ'τα λάθη της, τις αστοχίες, λανθασμένες εκτιμήσεις και τις πάντα υπάρχουσες όποιες ευθύνες της. Έχει ειπωθεί ότι "πρέπει να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας". Όμως καλό είναι, όπως έχει επισημάνει και κάποιος άλλος, "να έχουμε το θάρρος να επιτεθούμε και στις ίδιες τις γνώμες μας". "Τα πάντα ρει". Άρα υπόκεινται σε αλλαγή!
Διαφορετικά ο άνθρωπος θα καθηλωνόταν στο στάδιο των προϊστορικών σπηλαίων.

(Το παρακάτω άρθρο αποτελεί συνέχεια της ακριβώς προηγούμενης ανάρτησής μου περί "εθνικής συγκίνησης" που δεν νιώθω καθόλου αντικρίζοντας το πανί που θα'πρεπε να με καθορίζει, πωρώνει, φορτίζει με συγκινησιακή πανούκλα (που έλεγε και ομέγας Βίλχελμ Ράιχ), ριγεί, δονεί ή οτιδήποτε άλλο "υψηλό"...τόσο που θα'πρεπε να σκοτώσω ή και να πεθάνω γι'αυτό...Και ποιοι θα'βγαιναν άραγε κερδισμένοι από ένα τέτοιο "ηρωικό γεγονός"; Μήπως αυτοί που χρειάζονται τα "εθνικά μαντριά" και τα σύμβολα-ψυχαναγκαστικά δεσμά για να εκμεταλλεύονται, αποπροσανατολίζουν, αποβλακώνουν και αποκτηνώνουν τους ανθρώπους, μετατρέποντάς τους σε αγελαίους μαζάνθρωπους; Όχι μάτια μου! Εγώ δεν θα πάρω!
Χρήστος)

Η Ελληνική σημαία και ο μύθος του συμβολισμού της
Posted on 14 Ιανουαρίου, 2011 12:43 μμ από risinggalaxy
307

Γράφει ο Γιώργος Γαλανός
Αναδημοσιεύει από το freeinquiry.gr , ο risinggalaxy.


Υποστηρίζεται από εθνικόφρονες κύκλους, ότι η ελληνική σημαία αποτελεί σύμβολο ελευθερίας, γιά το οποίο έχουν χυθεί ποταμοί αίματος, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΄40. Τις τελευταίες ημέρες σε συζητήσεις στο διαδίκτυο και στους τηλεοπτικούς δέκτες αυξάνουν αυτοί, που υποστηρίζουν, ότι ο κόσμος πρέπει να αντιταχθεί στο Δ.Ν.Τ. κατεβαίνοντας στους δρόμους κρατώντας -όχι κομματικές, αλλά- μόνο την ελληνική σημαία, σαν ένδειξη εθνικής ενότητας.Η  ελληνική σημαία ωστόσο, συμβολίζει ακριβώς εκείνες τις «αξίες», που έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση (βυζαντινισμό, διαπλοκή, διαφθορά, θεοκρατία, υπανάπτυξη κ.λπ.). Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμε πώς προέκυψε η «εθνική» μας σημαία και τι συμβολίζει.


Ένας ακόμα μύθος της Ρωμιοσύνης


Η επιλογή των χρωμάτων και τής μορφής τής σημαίας τού νεοελληνικού κρατιδίου αποτελεί έναν ακόμα μύθο τής Ρωμιοσύνης, οι νεαροί μαθητές τής οποίας διδάσκονται στα σχολεία, ότι τα χρώματά της συμβολίζουν δήθεν το γαλάζιο τής θάλασσας τού Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων, ενώ οι εννέα λωρίδες της τις συλλαβές τής φράσης «ελευθερία ή θάνατος».
Η πλειονότητα των σημερινών κατοίκων τής Ελλάδας αγνοούν την πραγματικότητα, ότι δηλαδή τα χρώματα τής σημαίας τής σύγχρονης Ελλάδας (μπλέ και άσπρο) καθορίστηκαν από τον Όθωνα, για να ταιριάζουν με τα χρώματα τής σημαίας τής Βαυαρίας, ενώ η μορφή της (πέντε μπλέ και τέσσερις λευκές οριζόντιες λωρίδες με σταυρό επάνω αριστερά) καθορίστηκε από τον αγγλόφιλο Αλ. Μαυροκορδάτο κι αποτελεί απλή αντιγραφή τής σημαίας των Άγγλων αποικιοκρατών στην Ινδία.

Απόφαση καθιέρωσης σημαίας γιά το νέο κράτος


Με το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος», που προέκυψε από την Α΄ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο (Ιανουάριος 1822) καθορίστηκε γιά πρώτη φορά ενιαίος τύπος εθνικής σημαίας με χρώματα γαλάζιο και λευκό, ανατέθηκε δε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της (παρ. ρδ΄ και ρε΄).
Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η με αριθμό 540 απόφαση τής Προσωρινής Διοίκησης υπογεγραμμένη από τον πρόεδρο Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, με την οποία καθοριζόνταν η μορφή τής σημαίας. Για την ακρίβεια καθορίστηκαν τρείς τύποι σημαιών:  μία πολεμική για την ξηρά (γαλάζια με μεγάλο άσπρο σταυρό) και δύο για τη θάλασσα: εμπορική (γαλάζια με άσπρο τετράγωνο επάνω αριστερά και γαλάζιο σταυρό εντός του) και πολεμική (γαλάζια, και ακριβώς ίδια στη μορφή με τη σημερινή σημαία, που γνωρίζουμε). Από τότε μέχρι σήμερα ακολούθησαν σειρά διαταγμάτων, που επέφεραν διάφορες παραλλαγές στους τύπους και τις διαστάσεις τών σημαιών (προσθαφαιρέσεις βασιλικών παρασήμων, στεμμάτων, εικόνας του αγ. Γεωργίου κ.λπ.).
Από τους διάφορους τύπους σημαιών δεν άλλαξε η μορφή (αλλά μόνο το χρώμα) τής πολεμικής σημαίας τής θάλασσας. Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε ειδικά με αυτή τη σημαία και τους λόγους, που επιλέχθηκε η συγκεκριμένη της μορφή και τα χρώματα, καθ΄ ότι έχει ταυτισθεί απόλυτα με τήν έννοια του νεοελληνικού έθνους / κράτους και αποτελεί σήμερα την επίσημη -ενιαία γιά όλες τις εκδηλώσεις- σημαία της σύγχρονης Ελλάδας.

Ο Όθων αλλάζει τα χρώματα τής ελληνικής σημαίας για να ταιριάζουν με τα χρώματα τής σημαίας τής Βαυαρίας

Μερικά χρόνια μετά την πρώτη εθνοσυνέλευση, ο νέος βασιλιάς αποφάσισε να αλλάξει το γαλάζιο χρώμα τής σημαίας και να το κάνει πιό σκούρο (λιγότερο γαλάζιο και περισσότερο μπλέ), προκειμένου να ταυτίζεται με τα χρώματα τής σημαίας τής Βαυαρίας (βλ. παραπλεύρως εικόνα), από τον βασιλικό οίκο τής οποίας προερχόταν ο Όθων.

Ο αγγλόφιλος Μαυροκορδάτος αντιγράφει
τη σημαία των άγγλων αποικιοκρατών



Η εικονιζόμενη σημαία ήταν τής East India Company (1700). Aποτελείτο αρχικά από έξη κόκκινες και πέντε λευκές οριζόντιες λωρίδες, που αργότερα μειώθηκαν σε πέντε και τέσσερις αντίστοιχα. Ο σταυρός επάνω αριστερά είναι τού Αγίου Γεωργίου και συμβολίζει το Βασίλειο τής Αγγλίας. Η σημειολογική πλευρά τής επιλογής τής μορφής τής σύγχρονης ελληνικής σημαίας, που έγινε από τον εκφραστή τής αγγλικής πολιτικής, Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, ήταν η ανάδειξη τής χώρας -πριν ακόμη απελευθερωθεί από τους οθωμανούς- σε προτεκτοράτο των Άγγλων…


Περισσότερο ενδιαφέρον όμως, παρουσιάζει ο λόγος, γιά τον οποίο ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος είχε επιλέξει τη συγκεκριμένη μορφή γιά τη σημαία. Ο Μαυροκορδάτος, τόσο κατά τη διάρκεια της επανάστασης, όσο και επί Όθωνα ήταν ο κύριος εκφραστής τής αγγλικής πολιτικής. Επέλεξε λοιπόν ως μορφή τής ελληνικής σημαίας τη σημαία τής περιβόητης αποικιοκρατικής British East India Company, τής -υπό την αιγίδα τού αγγλικού κράτους- εταιρείας των Ανατολικών Ινδιών.

Μιάς εταιρείας, η οποία καταλήστευσε τον πλούτο τής Ινδίας (βαμβάκι, αλάτι κ.λπ.).  Μιά εξέγερση Ινδών το 1857 καταπνίγηκε στο αίμα με μαζικές δολοφονίες αμάχων. Η εταιρεία πλούτισε ακόμα περισσότερο από το λαθρεμπόριο οπίου με την Κίνα. Το όπιο, που παραγόταν στις Ινδίες με ελάχιστο κόστος, διοχετευόταν στην Κίνα μέσω διεφθαρμένων κρατικών μηχανισμών, όπου ανταλλασσόταν κυρίως με τσάι και μετάξι, προϊόντα, που έβρισκαν έντονο αγοραστικό ενδιαφέρον στην Αγγλία. Η αντίδραση τής Κίνας στο λαθρεμπόριο οπίου τής East India Company οδήγησε το 1839 τις δύο χώρες σε πόλεμο.


Διάφοροι ανατολικοί λαοί έκαναν χρήση σημαιών· όπως γιά παράδειγμα αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη: «Ας στρατοπεδεύωσιν οι υιοί Ισραήλ έκαστος πλησίον τής σημαίας αυτού μετά τού σημείου τού οίκου των πατέρων αυτών κύκλω τής σκηνής του μαρτυρίου». («Αριθμοί», β: 1-2). Οι αρχαίοι Έλληνες τουλάχιστον μέχρι την κλασική εποχή (όπως άλλωστε και κάθε ελεύθερος άνθρωπος), δεν χρησιμοποιούσαν σημαίες, όπως σήμερα, αφού δεν είχαν ανάγκη να σέρνονται σαν πρόβατα στη σφαγή, πίσω από «σύμβολα». Αυτό δεν οφειλόταν, στο ότι… οι σημαίες δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί -χρησιμοποιούνταν ενίοτε σημαίες, γιά να δηλώνουν όμως, διαταγές κατά τη διάρκεια των μαχών- αλλά, στο ότι διαμόρφωναν οι ίδιοι (και όχι μέσω «εξηγητών») τα σημαίνοντα και σημαινόμενα των πολιτειών τους, έτσι ώστε να μην χρειάζονται «συμβολοποιήσεις», «επεξηγήσεις» και άλλες μαντροποιήσεις. Ευρύτερη χρήση σημαιών εμφανίστηκε σταδιακά με το θάνατο τού πολιτικού ανθρώπου, από την επικράτηση των Μακεδόνων κι ύστερα (οπότε θάφτηκε και η πολιτική αυτονομία των πόλεων κι οι άνθρωποι άρχισαν να κοπαδοποιούνται), κατά τη ρωμαιοκρατία, ενώ άκμασε κατά το βυζαντινό μεσαίωνα.




Αφρίζουν οι νεοέλληνες υπερπατριώτες κάθε φορά, που ένα κομμάτι τής κοινωνίας αποφασίζει να δείξει έμπρακτα την αποστασιοποίησή του από το κοινωνικό μαντρί τού «πατριωτισμού»/εθνικισμού.


Μέσα στο παραλήρημά τους, οι ντοπαρισμένοι από το πατριωτικό ναρκωτικό, ελληναράδες, αγνοούν παντελώς την αρχαιοελληνική έννοια τής πατρίδας, όχι ως απλού εδαφικού χώρου, αλλά ως κατ΄ εξοχήν πολιτικού χώρου έμπρακτης κοινωνικής ευημερίας για όλους. (Βλ. Η έννοια τής πατρίδας και ο ιδεολογικός ευτελισμός της).
Αγνοούν επίσης ότι η σημαία, ο εθνοποιητικός αυτός μηχανισμός (όπως είναι κι ο εορτασμός επετείων, οι παρελάσεις, οι εκφωνήσεις λόγων κ.λπ., βλ. Τα έθνη επινοούνται και κατασκευάζονται), που τούς έχουν δώσει, για να κάθονται μπροστά του προσοχή σαν πειθήνια και καλοκουρδισμένα αυτόματα, δεν στοχεύει σε τίποτε άλλο από τον διαρκή έλεγχο των αντανακλαστικών τους.
Όσον αφορά δε στο αίμα, που έχει χυθεί γιά την ελληνική σημαία και ειδικότερα γιά το ΄40, στο άρθρο μας 28η Οκτωβρίου 1940: Μιά «εθνική» επέτειος ντροπής δείξαμε, ότι αποτελεί μύθο η εκούσια «ηρωική» εμπλοκή μας στο αιματοκύλισμα, η οποία έγινε λόγω του ότι η Ελλάδα ήταν έρμαιο της βρετανικής εξωτερικής πολιτικής. Αντιγράφουμε από το άρθρο αυτό: «Σε αντίθεση με τους πολιτικάντηδες και τους πάτρωνές τους, που γνώριζαν εξ αρχής τα πάντα, αυτός που δεν γνωρίζει τίποτα είναι -ως συνήθως- ο «κυρίαρχος» λαός, που αποδεκατίστηκε για «ιδεώδη», τα οποία πρώτοι και καλύτεροι τα «γράφουν» στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, αυτοί που τόν έχουν βάλει να τα απαγγέλει σαν ποιηματάκια στις εθνικές επετείους, ή να τα ανεμίζει στις παρελάσεις. Όταν ο ηρωισμός δεν έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης, οι δάφνες «ηρωισμού» και «αυταπάρνησης», που οι δήμιοι απονέμουν στους σφαγμένους είναι ειρωνείες, που τα θύματα απλώς δεν τις αντιλαμβάνονται… Η μεγαλύτερη ντροπή και αυτοεξευτελισμός είναι το να τιμάς με «εθνικές» επετείους -και έτσι να διαιωνίζεις- την προσωπική και συλλλογική σου θυματοποίηση».
Όπως έλεγε κι ο Ινδός φιλόσοφος, Όσσο (βλ. Όσσο: «Θέλω να βγάλω την τρέλα από μέσα σας…»): «Θυσίασε τον εαυτό σου για κάθε ηλίθια ιδέα· για τη σημαία, για ένα κομμάτι ύφασμα. Θυσίασε τον εαυτό σου για το έθνος, που είναι απλώς κάτι φανταστικό, επειδή η γη δεν είναι πουθενά χωρισμένη σε έθνη. Είναι η πονηριά των πολιτικών, που χωρίζει τη γη πάνω στο χάρτη. Θυσιάζεσαι για γραμμές, που είναι ζωγραφισμένες πάνω στο χάρτη!»
*     *     *
Η αγγλοβαυαρική σημαία τού νεοελληνικού προτεκτοράτου, μαρκαρισμένη με τον χαρακτηριστικό χριστιανικό σταυρό, δεν συμβολίζει τίποτε άλλο από το θρησκευτικό προσανατολισμό τού σύγχρονου νεοελληνικού κρατιδίου, τον επιβιώσαντα κοτσαμπασισμό τού Βυζαντίου και τής Τουρκοκρατίας και το χρέος υποταγής (μέχρι θανάτου) των Ρωμηών σε αυτά. Δεν πρόκειται επομένως γιά σύμβολο ελευθερίας, αλλά σκλαβιάς…


Γιώργος Γαλανός

Χρήστο διάβασα όλα όσα έγραψες για την χθεσινή επέτειο, τη σημαία και και και.
Εχεις την εντύπωση ότι δεν ξέρουμε πόσο στημένα είναι όλα αυτά που έχουν συμβεί στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στην ιστορία του πλανήτη; Νομίζεις ότι δεν ξέρουμε....αλλά ας μιλήσω για μένα.......δεν ξέρω ότι όλοι αυτοί οι απανταχού παπαροηγέτιδες χρησιμοποιούν σαν πιόνια τους πολίτες των χωρών για τα σχέδια τους; Νομίζεις δεν ξέρω ότι η Ελλάδα είναι κατεχόμενη 2000 χρόνια τουλάχιστον κι ότι την έχουν κάνει μπαλάκι του κάθε ανθρωπόμορφου ψυχοσαρκοφαγου τέτρατος; Σύμμαχοι και άντε να μην πω τώρα! Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ συμμάχους όπως δεν είχε ποτέ Ελληνες ηγέτες κι ας γράφει ότι θέλει η ταυτότητα που δήθεν τάχα μαρτυρά ρίζες!
Τα ξέρουμε. Οκ ως εδώ.
Αλλά εγώ όταν κοιτάζω τη σημαία αυτή, που μ αφήνει παντελώς αδιάφορη ποιος διάλεξε τα υφάσματα και τα σχέδια και τα χρώματα, δε βλέπω κανέναν απ όλα αυτά τα ονόματα που ανέφερες!! Πως να στο πω........Τα παιδιά μου τα λατρεύω όπως κι αν υπογράφουν στο χαρτί,ότι χρώμα μαλλιών κι αν έχουν, όπως κι αν τα βάφτισε η νονά τους. Κι εχθές δεν σκεφτόμουν ούτε θυμόμουν το Μεταξά και τον κάθε γελοίο φασίστα Μεταξά, ούτε τον Χίτλερ και τον Μουσουλίνι κι όλη αυτή τη τσογλαναρία που διαδέχεται ο ένας τον άλλον σε κάθε χώρα του πλανήτη κι οργανωνει πολέμους και αρρωστημένα σχέδια. Σκεφτόμουν όμως και σφιγγόταν το στομάχι μου για όλους εκείνους τους Ελληνες και Ελληνίδες μικρούς μεγάλους για όσα πίστευαν και για όσα έκαναν γι αυτά που πίστευαν.
Ξέρω τι θα μου πεις αλλα ειλικρινά μην μπεις στον κόπο γιατί υπάρχουν πράγματα που δεν τα διαπραγματεύομαι. Εχω αποφασίσει ποια είμαι και τι είμαι. Και δεν πρόκειται να αλλάξει το αίσθημα μου και η αγάπη μου γι αυτό το τόπο, τίποτα απ όσα διάβασα. ούτε πρόκειται να ποδοπατήσω τη σημαία αυτή τη γαλανόλευκη όσο κι αν θυμίζει Βαυαρία. Εγώ άλλα πράματα βλέπω όταν την κοιτάζω. Κι αυτά κρατώ.
Πολλά βγαίνουν τα τελευταία χρόνια σε σχέση με την ιστορία της Ελλάδας κι έχει γίνει μεγάλη κι οργανωμένη συλλογική προσπάθεια για να κατασταλεί το αίσθημα εκείνο που πάντα κράταγε τους Ελληνες δυνατούς κι ενωμένους. Λίγα πράματα πλέον μπορούν να τους ενώσουν. Κι αυτά τα λίγα προσπαθούν να τα αποδυναμώσουν και να τα αμαυρώσουν.
Όλα αυτά λοιπόν που έγραψαν αυτοί που τα έγραψαν......να πάνε να τα πούνε σ αυτούς που πολέμησαν και στις οικογένειες τους. Γιατί είναι ανόητοι αν πιστεύουν ότι έκαναν ότι έκαναν για τον Μεταξά και τον κάθε Μεταξά.
Αν κάποιος προσπαθήσει να μπει σπίτι μου να το καταστρέψει και να βλάψει τα παιδιά μου, δε θα χω στο νου μου κανένα άρθρο Συνταγματος που μου κατοχυρώνει το όποιο δίκιο. Θα χω στο νου μου μόνο το σπίτι μου και την οικογένεια μου. και δε θα κάτσω να σκεφτώ εκείνη τη στιγμή καμία σκοπιμότητα που μπορεί να κρύβεται από πίσω. ΄Μ αυτό θ ασχοληθώ μετά.
Τωρα θα μου πεις......ασχοληθήκαμε μετά; Οχι. Αν μιλούσες γι αυτό θα ημουνα μαζί σου εξ αρχής σ όσα ανέβασες.
Και σταματάω εδώ γιατί μου τη δίνουν πολύ όλοι αυτοί που δεν λέρωσαν το ρουχαλάκι τους και δε κάνουν τίποτα άλλο απ το να το παίζουν γνώστες κι έξυπνοι, την στιγμή που κάθονται μέσα στο ζεστό δωμάτιο τους μ ένα ποτήρι ζεστό καφέ και μόνο ακουστά έχουν για τους ήρωες Ελληνες που το μόνο που έκαναν ήταν να υπερασπιστούν τη πατρίδα τους. Γιατί αν έκείνοι τότε σκέφτονταν ποιος έβαλε τα ΄σχεδιάκια και τα χρώματα της σημαίας που κρατούσαν, δε νομίζω να γυρνάγαν σπίτι τους. Κι ούτε θα κάθονταν με σταυρωμένα χέρια βλέποντας αδιάφορα την επέλαση των Γερμανών και των όποιων εκτελεστών.
Σήμερα βέβαια όλοι εμείς εδώ μπορούμε ωραία ωραία να κάνουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση και να απλώσουμε στο τραπέζι μας τις πληροφορίες μας να δούμε ποιος θα νικήσει. Η αλήθεια όμως είναι μία. Ανθρωποι έχασαν τις ζωές τους αμυνόμενοι υπερ της γης τους και της ελευθερίας τους. Κι εγώ αυτούς τιμούσα εχτές. Εσείς;

Eγώ αυτά που βλέπω, όσο επώδυνη διαδικασία όσο και ριζικά απομυθοποιητική (και γι'αυτό ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ από κάθε είδους ονειρώξεις, αγκυλώσεις, μίση κι εμμονοληπτικές φαντασιώσεις), είναι: ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΟΝΩΝ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΟΒΛΑΚΩΣΗ, ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΚΑΙ...α-νοησία! Γιατί;
Μα πολύ απλά κάθε πόλεμος έχει οικονομικά (παλιότερα θρησκευτικά και φυλετικά) κίνητρα και πάνω σε ποταμούς αθώου αίματος νέων ανθρώπων θησαυρίζουν οι εξουσιαστές της μειοψηφίας και των κρυφών ατζέντων: μεγαλοτραπεζίτες (Ρότσιλντ: "ο καλύτερος τρόπος να θησαυρίουμε είναι όταν το αίμα χύνεται στα πεδία των μαχών!"-σχ΄λιο δικό μου: κι άσε τα κορόιδα τους λαούς να μασάνε κουτόχορτο υψηλών ιδανικών και ηρωισμού!)είναι μόνο μια πτυχή τους! Ειδικά ο Β Παγκ.Πόλεμος θα μπορούσε να είχε αφήσει αλώβητη την Ελλάδα που κυριολεκτικά την έσυραν τα σκοτεινά συμφέροντα σε αυτή την καταστροφή. Κι όπου μετά, αφού η παγκόσμια ρημαγμένη οικονομία απ'τη δεκαετία του'30, πήρε τα πάνω της λόγω της άνθισης της πολεμικής βιομηχανίας και των έργων ανοικοδόμησης των συντριμιών,  έγινε μια αναδιανομή "χωραφιών" από τους νικητές, η Γερμανία ενισχύθηκε οικονομικά κι αποτέλεσε το σύμμαχο της Δύσης ενάντια στον σοβιετικό νέο μπαμπούλα και το νεοελληνικό προτεκτοράτο από το 1827 κυοφόρησε με την ευγενή χορηγία των Άγγλων αποικιοκρατών και μετά των ΗΠΑ όλους εκείνους τους νοσηρούς παράγοντες που οδήγησαν στο φοβερό εμφύλιο, που οι πληγές του ακόμα δεν έχουν κλείσει και οι νεκροί ήταν πολύ περισσότεροι από το αλβανικό μέτωπο!
Για το τι θα μπορούσε να γίνει ή όχι το'40 και τι θα μπορούσε να πράξει ή όχι η Ελλάδα, (ξανα)διαβάστε προσεχτικά αυτή την ανάρτηση με όλα τα ιστορικά ντοκουμέντα που παραθέτει (και το σύνδεσμο που παραθέτει κι οδηγεί στο β'μέρος της):http://www.aoratos-naos.com/t3262-topic#26358
Διαβάστε αν μπορείτε αποστασιοποιημένοι από ιδεολογικο-συναισθηματικές συγκινησιακές φορτίσεις πουμας εμφυτευουν από τα πρώτα μας τρυφερά χρόνια σε αυτό τον κόσμο-σφαγείο και ιδιοκτησία των "μεγαλοτσιφλικάδων". Η Ιστορία αν τη μελετήσεις αποστασιοποιημένος από κάθε είδους στράτευση είναι ωμή! και απλή! και σε βοηθά να κατανοήσεις την πραγματική φύση αυτού του αντι-κόσμου!

Όσο για τη σημαία, τα κρατικά μαντριά (που μόνος στόχος τους είναι η φορολόγηση και ο έλεγχος των πολιτών, ενάντια στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ=ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, που έλεγε κι ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ΑΡΑ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΣΗ! όλα τ'άλλα είναι πατριωτικού τύπου πολύ ύποπτες και νοθευμένες κρατικές "κρεμούλες" για μονίμως ανώριμους και χειραγωγήσιμους πληθυσμούς!), εμένα με εκφράζουν απόλυτα οι στίχοι που παρέθεσα στην πρώτη ανάρτηση πιο πάνω, του σπουδαίου ποιητή Μιχάλη Κατσαρού!
Κι όσοι σκέφτονται και λειτουργούν έτσι, σκεφτείτε πόσο επώδυνη εσωτερικά (κι ενίοτε και εξωτερικά) διαδικασία βιώνουν, καθώς είναι υποχρεωμένοι να υπάρχουν ανάμεσα στις ανθρωποαγέλες και μέσα στις ανθρωποφάρμες και να ανέχονται(ως πότε ρε γαμώτο και γιατί;) αυτή τη μεγάλη μαζική παράκρουση (κι ενίοτε να την αποφεύγουν με κάθε τρόπο ή να αντιστέκονται με κάθετρόπο) που τόσομεστά και ασυμβίβαστα προσδιορίζουν οι στίχοι του Κατσαρού. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνουν όλοι τι πασχίζω να πω...ο νοών νοείτω!

Και κλείνω, όσον αφορά τη "συγκίνηση" για τους ήρωες κάθε πολέμου(που αποτελεί τη χειρότερη και μόνιμη μορφή αποκτήνωσης κι απαξίωσης του τελείως αντιηρωικού ανθρώπινου υπο-είδους όπως το έχουν καταντήσει οι ξεζουμιστές του) με αυτό το θαυμάσιο άρθρο του Θοδωρή Λαμπρόπουλου (ας το μελετήσετε να δείτε τι έχει να πει πριν βιαστείτε να το προσπεράσετε!). Εγώ δεν θέλω να πω τίποτε άλλο πια...εξάλλυ τα πολλά λόγια είναι φτώχια, ίσως μεγαλύτερη κι από την...εθνική μνημονιακή και ανιστόρητη ένδεια.

Η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

              John Lennon - I Don't Want To Be A Soldier (από το άλμπουμ Imagine, 1971)



  Η απάτη των «εθνικών» και των «θρησκευτικών» πολέμων

Η πολιτική αντίληψη περί πολέμου στους αρχαίους έλληνες

Ο πόλεμος ήταν για τους έλληνες της κλασικής εποχής ανεπιθύμητος, αλλά  αναπόφευκτος και γι' αυτό αποδεκτός. Οι έλληνες δεν μάχονταν για άυλες «ιδέες», «ιδανικά» και άλλες ιδεολογικοποιημένες (αυτ)απάτες αλλά, για απολύτως καθορισμένες και χειροπιαστές σημασίες όπως  η πόλη-πατρίδα. Η τελευταία, σε πλήρη αντίθεση με τον νεώτερο συσκοτισμό της (βλ. «έθνος-κράτος»), δεν ήταν μια ιδεολογική αφαίρεση: ήταν πρωταρχικά μια αυτοκυβερνώμενη ανθρώπινη κοινότητα (=άμεση δημοκρατία,[size=13][size=13] παντελής απουσία πολιτικής ιεραρχίας, "αντιπροσώπευσης" και κυβέρνησης)[/size][/size], η οποία αυτοπροσδιοριζόταν  βιολογικά (κοινός γεννήτορας και πρόγονοι), χρονικά (κοινή ιστορική διαδρομή), φαντασιακά (κοινά έθιμα, θεσμοί, σημασίες  κλπ.) και  μόνο δευτερευόντως  γεωγραφικά(1). Ήταν, κατά συνέπεια, κάτι απολύτως συγκεκριμένο, για το οποίο άξιζε να πεθάνει κάποιος, ακριβώς επειδή δεν άξιζε να ζει χωρίς αυτό.Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οι αρχαίοι έλληνες, σαν ο πρώτος πολιτικά ελεύθερος λαός της Ιστορίας, είναι οι εφευρέτες της πατρίδας.

Το αντιπροσωπευτικότερο επιχείρημα, που μπορεί να επικαλεστεί κανείς σχετικά με το πώς οι έλληνες της κλασικής εποχής αντιλαμβάνονταν την κατεξοχήν πολιτική διάσταση της πατρίδας, βρίσκεται στον Ηρόδοτο(3):  «Φαίνεται δε όχι μόνο από ένα παράδειγμα αλλά γενικώς πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η ισηγορία. Διότι όταν οι αθηναίοι διοικούντο τυραννικά  δεν ήσαν καθόλου καλύτεροι στα πολεμικά από κανέναν από τους γείτονές τους, απαλλαγέντες όμως από τους τυράννους έγιναν οι καλύτεροι όλων. Τούτο φανερώνει, ότι όταν ήσαν υποταγμένοι συμπεριφέρονταν εκουσίως ως δειλοί, σκεπτόμενοι ότι εργάζονται για τον δεσπότη τους, όταν όμως ελευθερώθηκαν, ο καθένας έδειχνε προθυμία να εργαστεί σκεπτόμενος ότι εργάζεται για τον εαυτό του». Με άλλα λόγια ο άνθρωπος αποκτά πατρίδα μόνο όταν γίνεται πολίτης. Και τότε, αν χρειαστεί, πολεμάει για τον εαυτό του και άρα για την πατρίδα του (και όχι το αντίστροφο). Καμία σχέση με υπήκοους, που σύρονται στα πεδία των μαχών ωθούμενοι από το ιδεολογικό («εθνικό») κουτόχορτο που τούς έχει ταϊσει κάποιος   πατριδοκάπηλος εξουσιαστής.

Αρχαίος ελληνικός παγκόσμιος χάρτης (κατά την ηροδότεια εκδοχή): πουθενά δεν διακρίνονται σύνορα «θεοσεβών» βασιλείων, ή «εθνών-κρατών». Μήπως αυτό σημαίνει, ότι οι αρχαίοι έλληνες  υστερούσαν... ως προς την αίσθηση της ιερότητας, ή τής εθνικής συνείδησης;  (πηγή: Samuel Butler, Ernest Rhys, Suffolk, 1907.)

Οι έλληνες αντιλήφθηκαν, λοιπόν, την σύγκρουση με τους βαρβάρους, όπως και κάθε άλλη πολεμική σύγκρουση, ως κατεξοχήν πολιτική. Δεν αντιλήφθηκαν τον πόλεμο εκείνο ως «εθνικό» (η σημερινή  έκφραση «εθνικός πόλεμος» θα τους ήταν μάλλον ακατανόητη) αλλά, πέρα για πέρα υλιστικά και πολιτικά, εν προκειμένω ως αναμέτρηση μεταξύ  αυτοκαθοριζόμενων  (συλλογικά και προσωπικά) ανθρώπων και ενός στρατού σκλάβων. Η έννοια του «εθνικού» και, συνακόλουθα, του «εμφυλίου» πολέμου, είναι παντελώς άγνωστη τόσο στον Ηρόδοτο, όσο και στον Θουκυδίδη, αφού κανείς τους δεν αντιμετώπιζε ιδεολογικά, ή συγκινησιακά τον πόλεμο.

     Ακόμα και μετά τον πελοποννησιακό πόλεμο, όπου  παρατηρείται μια όξυνση των κοινωνικών συγκρούσεων εντός των εξασθενημένων πόλεων, και όπου η κοινωνική συνοχή τίθεται συχνά υπό αίρεση, οι έλληνες παραμένουν υποψιασμένοι πολίτες και  δεν συγκινούνται από καμιά υποκριτική επίκληση για κοινωνική ειρήνη στο όνομα δήθεν της πατρίδας-πόλης.

από εμένα:
Η συνέχεια του άρθρου(κι όλο) που διδάσκει πολιτική σκέψη και Ιστορία (όποιον έχει φυσικα το τάλαντο να μάθει, να κρίνει και να συνθέσει) ΕΔΩ

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ (σε αυτό το σύμπαν)