Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
H Ψυχή... το Εργαστήριο του Κόσμου...
Και ο Νους... ο Αλχημιστής των Πάντων... και η Αλήθεια, οδηγός!
Είθε στους δρόμους της ουσίας σου να πορευθείς και στα μυστικά απόκρυφα αρχεία της ψυχής σου...Είναι άπειρες οι κατευθύνσεις στο Άπειρο Σύμπαν…Το ταξίδι μαγικό και ατελείωτο…Έχεις πολλά να χαρτογραφήσεις…
Θέμα: Carpe Diem-Άδραξε την μέρα Τετ 8 Οκτ - 13:47:44
Η ταινία μικρού μήκους Carpe Diem που συμμετείχε στον διαγωνισμό του ΕΕΚ Πρώτο Βήμα. Εμπνευσμένη από την ομώνυμη φράση που ακούγεται στην Ταινία : Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών. Γυρισμένη το 2007 στο Αμύνταιο του Νομού Φλώρινας.
Αιθηρόη Admin
Ημερομηνία εγγραφής : 28/02/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 2443
Την έχω δει 8 φορές. Και την παρακολουθούσα κάθε φορά με το ίδιο ενδιαφέρον.
Πόσο θυμώνω με τους γονείς του παιδιού που αυτοκτονεί! Η μητέρα απούσα, από επιλογή και φόβο απούσα, για όσα βλέπει να συμβαίνουν στον γιο της και τις ανάγκες κι επιθυμίες του, κι ο πατέρας ένας ευνουχισμένος κοινωνικά και συναισθηματικά που εξελίχθηκε σε έναν ψυχολογικό τύραννο! Ακόμα κι όταν έχασε τον γιο του, δεν είχε την ευαισθησία και το θάρρος να αναγνωρίσει ότι υπήρξε ο θύτης αυτής της τραγικής κατάληξης.
Δυστυχώς Άρρητε,οι γονείς του παιδιού,έτσι έμαθαν και από τους δικούς τους γονείς. Ανήκουν στην κλειστή κοινωνία της υψηλής τάξης και στην προσπάθεια να διατηρήσουν την δύναμη,την εξουσία,το χρήμα,το φαίνεσθαι,αποβάλλουν τα συναισθήματα και την έκφραση τους, θεωρώντας τα ως αδυναμία. Στην πραγματικότητα,τα φοβούνται. Αν παρατηρήσεις,οι καλλιτέχνες,ποιητές,μουσικοί,στιχουργοί ηθοποιοί και γενικότερα η οποιαδήποτε εκδήλωση τέχνης,έρχεται από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα.Στις όποιες εξαιρέσεις,θα εντοπίσεις και το ανάλογο κόστος στην ζωή τους. Στην ταινία ο γιος με την αυτοκτονία του,ήθελε να δώσει ένα μήνυμα,έκανε μια δήλωση,δεν ξέρω αν θα μπορούσε απλά να φύγει,γιατί τα φτερά του ήταν ήδη κομμένα.Το κακό είναι πως,συνήθως,αυτοκτονεί το πνεύμα των παιδιών και αυτό,από αγάπη για τους γονείς.
ΠΕΛΑΣΓΟΣ
Ηλικία : 50 Ημερομηνία εγγραφής : 09/08/2011 Αριθμός μηνυμάτων : 155
Θα συμφωνήσω με τον Άρρητο. Κι εγώ εκνευρίστηκα πολύ με τον πατέρα! Αδιάφορος τελείως για τα συναισθήματα του παιδιού του. Τρελένομαι όταν βλέπω τέτοιο φόβο σε παιδιά! Απ ότι θυμάμαι ladosifa, ο πατέρας δεν ήταν από πλούσια οικογένεια. Μήπως κάνω λάθος και πρέπει να το ξαναδώ; Είχα την αίσθηση ότι ήταν απ αυτούς που απλά είχε μια καλή θέση κάπου κι ήταν κάτι σαν σόγαμπρος στους υψηλούς κύκλους. Α μάλλον θα το ξαναδώ!
Πρέπει να είναι όπως τα λες,Πελασγέ και θυμάσαι καλύτερα.Αυτές οι περιπτώσεις,όπως του πατέρα που περιέγραψες,είναι και οι χειρότερες. Με την συζήτηση,μου ήρθε να την ξαναδώ κι εγώ,πάνε χρόνια από την τελευταία φορά...(σινεμά ο ναός).
Γιατί διαβάζουμε ποίηση: Δεν διαβάζουμε ποίηση, επειδή είναι χαριτωμένη. Διαβάζουμε ποίηση,επειδή ανήκουμε στην ανθρώπινη φυλή. Και η ανθρώπινη φυλή,είναι γεμάτη με πάθος. Η ιατρική,η νομική..είναι ευγενικοί στόχοι,απαραίτητοι για την ζωή.
Αλλά η ποίηση,η ομορφιά,το ρομάντζο,η αγάπη... γι' αυτά ζούμε! Ο Γουίτμαν λέει:
<<Ω εγώ,
Ω ζωή των ερωτήσεων,χωρίς τελειωμό. Των ατέλειωτων τρένων, των άπιστων πόλεων,γεμάτων ανόητους. Τι το καλό έχουν όλα αυτά ω,εγώ,ω,ζωή;>>
Απάντηση: Το ότι είσαι εδώ. Το ότι υπάρχει ζωή,ύπαρξη και ταυτότητα, Το παντοδύναμο παιχνίδι συνεχίζεται...και ίσως,συνεισφέρεις μια στροφή.