"Ο ΜΑΥΡΟΣ ΘΕΟΣ" και "Ο ΛΕΥΚΟΣ ΘΕΟΣ"

" Ο Μαύρος Θεός μιλάει για τη Γη κι εκείνους που κατοικούν πάνω της και μέσα της.
  Ο Λευκός Θεός μιλάει για τον Ουρανό και για εκείνους που ζουν πάνω απ'το κεφάλι μας.
  Ο Μαύρος Θεός βοηθά ναείσαι κοντά στις ρίζες σου.
  Ο Λευκός Θεός καλεί στο δρόμο.
  Ο Μαύρος Θεός δεν αφήνει να ξεχάσεις. Ο Λευκός Θεόςαποκαλύπτει το μέλλον.
  Ο Μαύρος Θεός είναι μέσα σου. Ο Λευκός Θεός είναι γύρω σου.
  Ο Μαύρος Θεός είμαι Εγώ.
  Ο Λευκός Θεός... είμαι Εγώ.
  Ο κόσμος ταλαντεύεται αλλά είναι ισορροπημένος.
  Δεν υπάρχει ηρεμία σε τίποτα. Ο χρόνος καταστρέφει την κάθε ηρεμία.
  Ο έξω κόσμος καταστρέφει την κάθε ηρεμία.
  Η κάθε ηρεμία είναι ασταθής.
  Αυτός που ξέρει να κρατάει ισορροπίες
  βρισκόμενος είτε αριστερά είτε δεξιά, είτε πάνω είτε κάτω, είτε μέσα είτε έξω
...μόνο αυτός μπορεί να κυβερνάει τον κόσμο. Να είναι ο αυτοκράτορας του Μαύρου και του Λευκού Θεού.
 Η χαρά πάντα μετατρέπεται σε θλίψη.
 Τα δάκρυα πάντα μετατρέπονται σε γέλιο.
 Το απαλό με τον χρόνο γίνεται τραχύ.
 Η φιλία μετατρέπεται σε αγάπη.
 Η αγάπη μετατρέπεται σε συνήθεια. Συνήθεια σε μίσος. Μίσος σε ηρεμία. Ηρεμία σε περιέργεια. Η περιέργεια σε μια φιλία.
Ο Μαύρος Θεός μετατρέπεται σε Λευκό Θεό. Ο Λευκός Θεός μετατρέπεται σε Μαύρο Θεό.
Όταν ο Μαύρος Θεός έρχεται στο φως, γίνεται γκρι, όπως τα πάντα γύρω.
Όταν ο Λευκός Θεός βυθίζεται στο σκοτάδι, γίνεται γκρι, όπως τα πάντα γύρω,
Όταν ο Μαύρος Θεός κοιτάει τον Λευκό Θεό κι ο Λευκός τον Μαύρο...
...όλα γύρω χρωματίζονται.
Όταν ο Μαύρος και ο Λευκός Θεός γίνονται Ένα, τότε αποκαλύπτεται το Εγώ.
Συνείδηση είναι ο Λευκός Θεός. Το σώμα είναι ο Μαύρος Θεός.
Εγώ είμαι ο Μαύρος και ο Λευκός Θεός.
Εγώ είμαι αυτός που θυμάται τι γινόταν και σκέφτεται για το τι θα γίνει.
Εγώ είμαι αυτός που δεν είναι ούτε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον.
Εγώ είμαι το τώρα. Όλος ο κόσμος είναι το αιώνιο τώρα.
Εγώ είμαι το κέντρο αυτού του κόσμου.
Εγώ είμαι το κέντρο της δικής μου πραγματικότητας. "

  ...Και κάποιες σκέψεις μου πάνω σε αυτό το πολύ καλό βίντεο:


Ελευθερία ίσως είναι η ισορροπία μιας ολοκληρωμένης ύπαρξης. Που όταν κρυσταλλωθεί σε αυτή, διαχέεται και προς τα έξω, ψηλαφίζοντας τα κύτταρα ενός κόσμου παραδομένου στην ανισορροπία, την υπερβολή, την πλάνη, την προκατάληψη, την αυτ-απάτη.
Και το "καλό" και "κακό" αποτελούν συμπληρωματικές ποιότητες αυτού που αποκαλείται εαυτός. Ο εξισορροπητικός παρεμβατικός παράγοντας σε αυτό το δίπολο είναι ίσως η συμφιλίωση ανάμεσα στους δύο αντίθετους πόλους.
(Ίσως εννοούσε κι αυτό ο φιλόσοφος Γ.Ι. Γκουρτζίεφ όταν συνιστούσε σαν "προσευχή", κάτι σαν μάντρα, ετούτα τα λόγια: "αγία Κατάφαση, αγία Άρνηση, αγία Συμφιλίωση, μετουσιωθείτε στην ουσία μου για το Είναι μου")
Και ο διαχωρισμός της διάνοιας του πνεύματος από την ευαίσθητη συνείδηση του σώματος αποτελεί καταστροφική και εκφυλιστική κατάσταση για τα ανθρώπινα όντα. Και τη συγκρότηση κοινωνιών, ιεραρχικά δομημένων...
Κι ο γραμμικός χρόνος είναι μια τεράστια ψευδαίσθηση. Ο χρόνος είναι άχρονος και κάθε ύπαρξη αποτελεί το ρολόι. Και η πραγματικότητα είναι εύπλαστη. Ας γίνουμε οι καλλιτέχνες στον καμβά της, με τις μπογιές και τα πινέλα στο χέρι.

Σκεφτείτε το...

" Ο θεός μου είναι ο Εαυτός μου! Δεν πιστεύω σε άλλον εαυτό εκτός από τον ίδιο μου το Θεό"
ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΤΗΣ ΓΕΝΟΒΑΣ