Πηνελόπη...

HC-256 Penelope and the Suitors, 1912 - John William Waterhouse (The Hopkins Collection)


Ομήρου Οδύσσεια τ

Οδυσσέως και Πηνελόπης ομιλία. Τα νίπτρα.

Το όνειρο της Πηνελόπης για τον Αετό!

ΠΗΝΕΛΟΠΗ: -Ξένε, εσύ που από μακρυά έρχεσαι και την πείρα της ζωής κουβαλάς στους ώμους σου, άκου αυτό μου τ’ όνειρο να μου το ξεδιαλύνεις…

Στο σπίτι μου ήμουνα
κι απ’ το νερό   είκοσι χήνες βγήκαν έξω κι άρχισαν να τρώνε στάρι…
Και μένα η καρδιά μου χαιρόταν να τις βλέπω…

Μα ξαφνικά,
ένας αετός με δύναμη πάνω τους χύμηξε και μία – μία, κόβοντάς τους το λαιμό, τις εξολόθρευσε όλες!

Κι ύστερα στον γαλάζιο αιθέρα πέταξε κι έφυγε.
Κι εγώ, μέσα στ’ όνειρο μου θρηνούσα για την συμφορά, γιατί έχασα απ’ τον αετό τις χήνες…
Μα εκείνος πάλι γύρισε κι έκατσε στου Παλατιού τη στέγη και με ανθρώπινη φωνή άρχισε να με παρηγορεί και να λέει:

– Έχε θάρρος Πηνελόπη!
Κι αυτό που είδες δεν ήταν ψεύτικο όνειρο, μα όνειρο που θ’ αληθέψει, γιατ’ είναι σαν να έχει κιόλας γίνει…
Οι χήνες είναι οι Μνηστήρες κι ο Αετός εγώ, ο άνδρας σου είμαι, που θάνατο σκληρό ήρθα να φέρω στους Μνηστήρες!

-Αχ, Ξένε… Υπάρχουν όνειρα τρελλά, αξεδιάλυτα. Κι όσα ονειρεύονται οι Θνητοί δεν αληθεύουν όλα. Γιατ’ είναι των ονείρων δυό οι Πύλες: η μιά είναι κεράτινη κι η άλλη φιλντισένια… Κι όσα όνειρα περνούν απ’ την φιλντισένια την λεία πύλη, όλα ξεγελούν τον άνθρωπο με τις ψεύτικες εικόνες που φέρνουν… Ενώ, όσα περνούν από την κεράτινη την ελικοειδή πύλη, βγαίνουν αληθινά στους ανθρώπους εκείνους που τα βλέπουν…




(πολύ όμορφα, τα συνάντησα όλα, ευχαριστώ)
http://e-lions.blogspot.com/