Το κουμπάκι -on-.

Αυτό το πράσινο κουμπάκι καλέ μου Στρατή δεν το πατάνε εύκολα όλοι. Ομολογω ότι εχουν αρκετα προβλήματα και δε θέλουν επιπλέον σκοτούρες και βάρη. Το γαμώτο είναι ότι απαιτούν εξηγήσεις απ τους άλλους που το χουν πατημένο και τους κάνουν και παρατηρήσεις για ότι δε κάνουν σωστά κατά τη δικιά τους άποψη. Ε εκεί είναι που λέω βρε χόι! Επαναστάτες του καναπέ και κριτές με ποδαράκια στεγνά. Και πάλι όμως τους καταλαβαίνω. Τουλάχιστον ν αποφασίσουν τι θενε. Θέλουν να κάνουν κάτι κι οι ίδιοι; η θέλουν οι άλλοι να κάνουν κάτι γι αυτούς; Στη δεύτερη περίπτωση όμως να κάτσουν ήσυχα κι ωραία και να μη πετάνε κοτρώνες νομίζοντας ότι επειδή δε συμμετείχαν είναι αθώοι. Γι αυτό λέω καλύτερα όλοι μαζί. Το πε κι ο Πάγκαλος το θεριό! όλοι μαζί τα φάγαμε! Θα χει ο τόπος ένα πάγκαλο και θα προλάβεις να φας; Ναι ξέρω.........η ζέστη!!!!! λίγη κατανόηση. 

Κι εγώ τους καταλαβαίνω Αριστέα. Όμως δεν τους δικαιολογώ πλέον. Στεκόμαστε στο σημείο εκείνο που πρέπει να αντιδράσουμε και να δράσουμε, χωρίς να δικαιολογούμε την αδράνεια και την παθητικότητα μας. Και δεν αναφέρομαι σε μεγάλα γεγονότα, γιατί δεν μπορούμε όλοι να πάρουμε θέση δράσης στα μεγάλα κοινωνικο-πολιτικά δρώμενα του πλανήτη, ορίζοντας αποφάσεις. 

Αρκεί να πράξουμε στον εαυτό μας, στην οικογένεια μας, στον περίγυρο μας. Ο καθένας όπου βρίσκεται, όπως μπορεί, όπου έχει πρόσβαση. 

Όχι δεν απογοητεύομαι και δεν φοβάμαι. Μοιάζουν τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. 
Στην πράξη όμως αυτό που συμβαίνει, είναι ότι οι δυνάστες της ανθρωπότητας, δίνουν ότι χειρότερο έχουν. Τα δίνουν όλα αυτή την εποχή. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Παίζουν όσα χαρτιά έχουν, σαν μια πράξη απελπισίας για να κρατήσουν την θέση και την ισχύ τους. 
Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ξέρουν ότι σύντομα τελειώνει ο καιρός τους. Το ξέρουν καλά. Γι' αυτό και βγάζουν όλη τους την αγριότητα τώρα, παίζοντας τα όλα για όλα. 

Τίποτα δεν θα καταφέρουν. Κι αυτοί με τις πράξεις τους, σπρώχνουν χωρίς να το επιδιώκουν όλο και περισσότερους ανθρώπους στην συνειδητοποίηση αλλαγής κι αφύπνισης. 

Και δεν λέω να κάνουμε υπομονή. Λέω να αντέξουμε και να πολεμήσουμε, ο καθένας με τα όπλα του και τις δυνάμεις του. 
Το φτερούγισμα μιας πεταλούδας μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες του σύμπαντος. Αρκεί να συμβεί την κατάλληλη στιγμή. 
Και ποιος μπορεί να πει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή; Κανείς. 

Γι' αυτό ας είμαστε ενεργοί, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε μπορεί να συμβεί. Μπορεί να είναι το επόμενο λεπτό, ώρα, ημέρα, εβδομάδα, μήνα, χρόνο. 

Χαίρομαι που είμαι εδώ, αυτήν την εποχή, σ' αυτό το κόσμο, με αυτή την μορφή. 
Δεν λέω, μ' αρέσει να διαβάζω την ιστορία. Περισσότερη μ' αρέσει να την ζω. Και κάποιες φορές να την γράφω κιόλας, έστω και σαν ένας ανώνυμος συντελεστής, ή μέτοχος κάποιου δρώμενου.

Δε θα διαφωνήσω διόλου μαζί σου Στρατή μου!

iam έγραψε:

Κι εγώ τους καταλαβαίνω Αριστέα. Όμως δεν τους δικαιολογώ πλέον. Στεκόμαστε στο σημείο εκείνο που πρέπει να αντιδράσουμε και να δράσουμε, χωρίς να δικαιολογούμε την αδράνεια και την παθητικότητα μας. Και δεν αναφέρομαι σε μεγάλα γεγονότα, γιατί δεν μπορούμε όλοι να πάρουμε θέση δράσης στα μεγάλα κοινωνικο-πολιτικά δρώμενα του πλανήτη, ορίζοντας αποφάσεις. 

Αρκεί να πράξουμε στον εαυτό μας, στην οικογένεια μας, στον περίγυρο μας. Ο καθένας όπου βρίσκεται, όπως μπορεί, όπου έχει πρόσβαση. 

Όχι δεν απογοητεύομαι και δεν φοβάμαι. Μοιάζουν τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. 
Στην πράξη όμως αυτό που συμβαίνει, είναι ότι οι δυνάστες της ανθρωπότητας, δίνουν ότι χειρότερο έχουν. Τα δίνουν όλα αυτή την εποχή. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Παίζουν όσα χαρτιά έχουν, σαν μια πράξη απελπισίας για να κρατήσουν την θέση και την ισχύ τους. 
Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ξέρουν ότι σύντομα τελειώνει ο καιρός τους. Το ξέρουν καλά. Γι' αυτό και βγάζουν όλη τους την αγριότητα τώρα, παίζοντας τα όλα για όλα. 

Τίποτα δεν θα καταφέρουν. Κι αυτοί με τις πράξεις τους, σπρώχνουν χωρίς να το επιδιώκουν όλο και περισσότερους ανθρώπους στην συνειδητοποίηση αλλαγής κι αφύπνισης. 

Και δεν λέω να κάνουμε υπομονή. Λέω να αντέξουμε και να πολεμήσουμε, ο καθένας με τα όπλα του και τις δυνάμεις του. 
Το φτερούγισμα μιας πεταλούδας μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες του σύμπαντος. Αρκεί να συμβεί την κατάλληλη στιγμή. 
Και ποιος μπορεί να πει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή; Κανείς. 

Γι' αυτό ας είμαστε ενεργοί, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πότε μπορεί να συμβεί. Μπορεί να είναι το επόμενο λεπτό, ώρα, ημέρα, εβδομάδα, μήνα, χρόνο. 

Χαίρομαι που είμαι εδώ, αυτήν την εποχή, σ' αυτό το κόσμο, με αυτή την μορφή. 
Δεν λέω, μ' αρέσει να διαβάζω την ιστορία. Περισσότερη μ' αρέσει να την ζω. Και κάποιες φορές να την γράφω κιόλας, έστω και σαν ένας ανώνυμος συντελεστής, ή μέτοχος κάποιου δρώμενου.

Πάντως,για μένα,το πράσινο κουμπάκι είναι η δύναμη της συμπόνοιας,της εν-συναίσθησης για τους γύρω μας,για τα πάντα γύρω μας.
Το κίνημα της νέας εποχής,έχει πάρει γνώσεις και αλήθειες,που δεν ήταν ποτέ δικές του εξ αρχής και τις έχει πλάσει και τοποθετήσει με τρόπο τέτοιον,ώστε να νομίζεις ότι λειτουργείς με την δύναμη της σκέψης σου και της θετικής σου δόνησης που έλκει τα αντίστοιχά της από το σύμπαν,αλλά στην πραγματικότητα,την δύναμη σου,την έχεις πάλι δώσει αλλού,έξω από εσένα.
Κι αυτό γιατί είπαν μισές αλήθειες,το πως να αντιμετωπίσεις τα αρνητικά δεν το είπαν.Την μόνη λύση που έδωσαν είναι να τα αγνοήσεις,να στρέψεις αλλού το βλέμμα.
Κι όταν το κάνεις αυτό,τότε χάνεις και παραδίνεις μέρη του εαυτού σου,της ουσίας σου,που είναι η συμπόνοια.Όταν πάλι,κάτι μέσα σου σκιρτήσει,θα πεις αντί για το ¨ο θεος τους τιμωρεί",το σύμπαν ή το κάρμα ή δεν έκανε διαλογισμό στην παράγκα ο άστεγος και άρα φταίει,θα υπάρξουν πάντα δικαιολογίες για να πάψει το συναίσθημα που αντιδρά σε αυτές τις θεωρίες.
Και όλοι αυτοί,οι ακόλουθοι του κινήματος,κάνουν παρέα μόνο με το σινάφι τους,κοιτάνε με πλαστό οίκτο όσους δεν γνωρίζουν τις μαγικές λύσεις τους και αν τους πεις το πρόβλημά σου,θα σου πετάξουν ετοιματζίδικες ατάκες που έχουν απομνημονεύσει.Μοιάζουν ήρεμοι,χαμογελαστοί και ίσως γλυκοί.Αλλά είναι κενοί μέσα τους κι αν λίγο τους πιέσεις,καταρρέει το όλο σύστημα τους και βλέπεις το πραγματικό τους πρόσωπο.

Στρατή μου κι από μένα μπράβο για τα λόγια σου! Τα συνυπογράφω!