Τι σημαίνει φασισμός;

Με βαλες στη πρίζα τώρα Χρήστο!   Πρέπει να σιγουρευτώ ότι μπορώ ν απαντήσω σ όλα...........όχι αυτό δεν!

1,2,3,4,5,6,7 εκεί οκ μπορώ ν απαντήσω σίγουρα ότι δεν......με το 8 πρέπει να το σκάψω το είναι μου λιγάκι γιατί δεν είμαι σίγουρη μήπως δίνω λάθος εξηγήσεις στον εαυτό μου κι άλλο κάνω κι άλλο νομίζω!!! Λες;;;;;;;   Εχει γούστο;;;;;;  

christos5d έγραψε:

Όταν δημιουργείς ανυπόστατους και διάτρητους μύθους και πασχίζεις με κάθε μέσο κι άφθονη προπαγάνδα να τους επιβάλλεις στους άλλους ως μία και μοναδική και θέσφατη πραγματικότητα (με σαφείς θρησκευτικές εμμονές), την οποία οφείλουν να αποδεχτούν...

Όταν θεωρείς ότι το δικό σου σχέδιο είναι το μόνο κατάλληλο για να αλλάξει τον κόσμο, υποτίθεται προς το συμφέρον του... ακόμη κι αν δεν ρωτηθεί, ακόμη κι αν δεν του δοθούν όλες οι ευκαιρίες και δυνατότητες να κρίνει και να επιλέξει ο ίδιος...

Όταν βλέπεις τον άλλον ως αναλώσιμο και εν δυνάμει πιόνι στη σκακιέρα των εργοδοτών και μεντόρων σου, γιατί κι εσύ δεν έχεις τα εφόδια να είσαι τίποτα περισσότερο από ένα χειραγωγούμενο πιόνι, αλλά τουλάχιστον δικαιολογείσαι πως είσαι στρατευμένο και ορκισμένο στο ρόλο που του ανέθεσαν...

Όταν απαιτείς το σεβασμό του άλλου λόγω της θέσης σου στην οποιουδήποτε είδους ιεραρχία ή λόγω της όποιας επαγγελματικής, πολιτικής, ακαδημαϊκής, οικογενειακής σου ιδιότητας, χωρίς να μεριμνάς ούτε στο ελάχιστο να τον κερδίσεις...

Όταν ταμπουρώνεσαι πίσω από θεωρίες, ιδεολογίες, δημοφιλείς πεποιθήσεις και προσωπικούς πόθους και αντιμετωπίζεις τον άλλο με θανάσιμο συχνά μίσος γιατί απλώς διαφοροποιείται ή δεν τις ενστερνίζεται...

Όταν λες με περίσσιο στόμφο κι ανάλογο υφάκι "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;" σε αυτόν που για οποιοδήποτε λόγο δεν σε αντιμετωπίζει κι αποδέχεται  ως βασιλιά, παντογνώστη, υπόδειγμα εμπειρίας και ειλικρίνειας ή ό,τι άλλο προσπαθείς να πείσεις την αφεντιά σου ότι μπορεί και να είσαι. Ενώ δεν είσαι τελικά παρά ένας φαφλατάς, υποκριτάκος και συχνά ένα τέρας παθολογικού εγωισμού...

Όταν απαιτείς από την/το φίλο, σύντροφό σου και τα ίδια σου τα παιδιά να σε αγαπούν αλλά εσύ δεν ξέρεις ή δεν έμαθες ποτέ τι σημαίνει πραγματική αγάπη κι αρμονική συμβίωση...

Όταν στρατιές από τα θέλω σου και τα πρέπει σου καταλαμβάνουν κι ονοματίζουν (και νιώθεις και περήφανος γι'αυτό) το είναι σου...Και φιλοδοξούν  να νουθετήσουν, να δασκαλέψουν, να "σώσουν" ή να καβαλήσουν το είναι του άλλου...

...Τότε δεν είσαι για μένα παρά άλλη μία ψηφίδα (που διόλου σπάνια δεν το συνειδητοποιεί καν η ίδια) στο θλιβερό, πολυπλόκαμο και κακάσχημο ψηφιδωτό του καθημερινού, υφέρποντος έως και δώρα φέροντος, έως ενδυόμενου με χρώματα κι αποχρώσεις, γαλόνια, αξιώματα, κελιά και μαστίγια, φασισμού!

                 

 Τεσπά.............Κάτι είχα αφήσει μισό για τσεκάρισμα. Λοιπόν...............Οκ! Ούτε το 8! Είμαι σίγουρη τωρα.

Mαγισσούλα, επέτρεψέ μου να σου προτείνω μια πολύ καλή ταινία για το θέμα αυτό. Για το πώς ο Φόβος για τη διαφορετικότητα, οι προκαταλήψεις, η κοντόφθαλμη μικροαστική αντίληψη για τη ζωή και τις "αξίες της", το σερνάμενο  σκουλήκι μέσα στο μυαλό ολόκληρων κοινωνιών κι από την παιδική κιόλας ηλικία, κυοφορούν, τροφοδοτούν, θρέφουν και στο τέλος ξερνοβολούν το τέρας του φασισμού.

Πρόκειται γιατη Λευκή Κορδέλα του περίφημου Χάνεκε
Διάβασε εδώ μια σύντομη κριτική και δες το τρέηλερ κι αν δεν την έχες δει να την δεις οπωσδήποτε. Επιμένω. Όλοι πρέπει να την δουν: http://www.athinorama.gr/cinema/movie.aspx?id=1009023

Aπό http://www.myfilm.gr/article4963.html :

Η ΛΕΥΚΗ ΚΟΡΔΕΛΑ
DAS WEISSE BAND / THE WHITE RIBBON
του Μίκαελ Χάνεκε

Η συγκλονιστική νέα δουλειά του Michael Haneke εξερράγη στο 62ο Φεστιβάλ Καννών!
Μια ιστορία συγκαλυμμένης βίας, που παρουσιάζεται με την μορφή της αφήγησης μιας μακρινής ανάμνηση από τον κάποτε νεαρό δάσκαλο ενός χωριού, μετατρέπεται από τον μεγάλο σκηνοθέτη, σε μια εκπληκτικά βαθιά και αφαιρετική αλληγορία πάνω στην γενιά που θα εκθρέψει λίγο αργότερα των φασισμό. Μέσα από την ωμή εικόνα με την οποία οι εσωτερικά διαρρηγμένες σχέσεις του συλλογικού νου ενός φαινομενικά πρότυπου αγροτικού οικισμού στις αρχές του αιώνα στην Γερμανική Κεντρική Ευρώπη , μας δίνουν να καταλάβουμε πως ο ίδιος θέλει να αντιληφθούμε το γραφικό παρελθόν, ως μια διαρκή πραγματωμένη βία! Βία απέναντι στις παρορμήσεις, βία απέναντι στις γυναίκες, συλλογική βία από την πλευρά των ανώτερων τάξεων προς τις κατώτερες έστω και καλυμμένης από παραδοσιακές γιορτές του θερισμού με άφθονη μπύρα να ρέει και φαγητό..." ("Δεν θα πεινάσετε σήμερα αφού δουλέψατε τόσο σκληρά !" λέει σε κάποια στιγμή στη γιορτή του θερισμού ο αρχι-πατριάρχης Βαρόνος).
Σε αυτό το χωριό με τα τόσα ένοχα μυστικά, όπου:

Παράθεση :

πνευματικοί ταγοί-ιερείς, δένουν τα παιδιά τους στα κρεβάτια για εξαγνισμό, των εφηβικών παρορμήσεων
τυλίγουν λευκές ταινίες γύρω από τα μπράτσα τους για να θυμίζουν την αγνότητα που κατακτάται μέσα από την τιμωρία,
παιδάκια που δολοφονούν μικρά ζώα για να εκδικηθούν τους πατέρες τους,
τη στιγμή που κάποιοι από αυτούς και μάλιστα μορφωμένοι και σεβαστοί όπως ο γιατρός κακοποιούν σεξουαλικά τις κόρες τους,
μια σειρά από ανεξιχνίαστα γεγονότα, (Θάνατος μιας αγρότισσας, μια φωτιά, ο βαρύς τραυματισμός σε στημένο ατύχημα του γιατρού, το μαστίγωμα και η κακοποίηση του μικρού γιου του Βαρόνου από αγνώστους, αλλά και η ακόμα χειρότερη μοίρα του διανοητικά καθυστερημένου γιου της οικονόμου του γιατρού),
έρχονται σαν υποδείξεις μιας αρρώστιας και ενός σκοταδιού που το πνεύμα της γρήγορα θα διαλύσει για μια πεντηκονταετία ολόκληρη την Ευρώπη!

Ερωτήσεις που η απάντηση τους παρά τις προσπάθειες του νεαρού και καλοπροαίρετου δάσκαλου, διαμορφώνονται, τραντάζουν τα θεμέλια και τις κατεστημένες εικόνες, μένοντας όμως τελικά χωρίς απάντηση! Όλα καλυμμένα από μια υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία!

Μεγαλοφυές και αφαιρετικό!

του Γιάννη Ραουζαίου

Δεν θα διαφωνήσω. Σπουδαία ταινία. Με έκανε να νιώσω πολλά συναισθήματα.

Την συστήνω κι εγώ σε όλους, για διαφορετικούς λόγους στον καθένα ξεχωριστά.

Να πω μόνο, ότι στην πραγματικότητα, δεν είναι η διαφορετικότητα που ενοχλεί.
Πίσω από αυτό το σοβαρό θέμα, υπάρχει φόβος. Φόβος που τον έχουν καλλιεργήσει κάποιοι, για να πραγματοποιούν τα βρώμικα σχέδια τους.

Η κατανόηση κι ο σεβασμός, είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξει αυτή η λανθασμένη οπτική. Κατανόηση, άρα "βαθιά γνωριμία" πρώτα, και μετά σεβασμός. Και θα ακολουθήσουν τα υπόλοιπα.

Βαθιά γνωριμία.

Δεν την ξέρω την ταινία που αναφέρεις Χρήστο αλλά θα την δω.

Επίσης πολύ καλή ταινία.

Και αυτή επίσης.

Αν η ταινία που μου λες είναι σαν αυτό που φαντάζομαι, γιατί το θέμα της δήθεν διαφορετικότητας το δημιουργούν κάποιοι ώστε να καλλιεργήσουν το φόβο που οδηγεί στον φανατισμό και στο ρατσισμό και στην ενστικτώδη βία λόγο φόβου αλλά και στη καθοδηγούμενη βία για να ελέγχουν καλύτερα τις ομάδες......τοτε αυτές οι τρεις ταινίες μπορούν να οδηγήσουν στη πηγή πολλών κακών που μαστίζουν την ανθρωπότητα.