La celestina

Επισκέπτης

La celestina.

Κόρη μου,στάσου για μια στιγμή μαζί μου
Γιατί σέρνεις στον διάβα σου τόση δυστυχία;
Περίμενε με ένα λεπτό να σε λύσω
Μα με τι σύγχυση έχεις δέσει τον εαυτό σου,νεαρή μου;

Τι πικρά που είναι τα γεγονότα που μαντεύεις!
Πόσο σκοτεινός είναι ο κύκλος της μνήμης σου!
Κι όσο για εκείνο το αγκάθινο στέμμα σου,
σου πάει πολύ,μα θα το πληρώσεις ακριβά.

Με εκείνο το βλέμμα σου,του προσβεβλημένου άγριου θηρίου.
Με αυτούς τους επιδέσμους σου,όπου πληγή δεν υπάρχει.
Με εκείνους τους αναστεναγμούς της μάνας σου που υποφέρει,
Θα τρομάξεις και την τελευταία σου ελπίδα.

Στέψε την γροθιά σου σε κάτι τρυφερό
Και αντέστρεψε όλα τα ''Αντίο'' σε ''Εδώ είναι η αγάπη μου''
Το συνοφρύωμα σου σε μικρό χαμόγελο.
Και το φευγιό σου σε ''Έρχομαι!Έρχομαι,είμαι σχεδόν εκεί''

Κόρη μου,πόσο με πονά να βλέπω
το σώμα σου παρατημένο στην λήθη.
Τόσο έξυπνη, φτωχά ανόητα ,να αφιερωθεί
στην αιώνια ανατομία ενός μικρού πταίσματος.

Γυναίκα γδύσου και ακίνητη στάσου!
Εσένα ψάχνει το βέλος.
Και είναι ο άνθρωπος,εν τέλει,σαν την αιμορραγία
όπου κάποιες φορές σε θεραπεύει ενώ κάποιες φορές,σε σκοτώνει.