Ηρώ και Λέανδρος.

Ηρώ και Λέανδρος



Σηστός. Αρχαία πόλη της Θράκης, κτισμένη στα παράλια του Ελλησπόντου στο πιο στενότερο μέρος του. Άβυδος. Αρχαία πόλη και αυτή των Θρακών, κτισμένη στην άλλη πλευρά του Ελλησπόντου, απέναντι από τη Σηστό. Πάνω σε έναν απόκρημνο βράχο της παραλίας της Σήστου υψώνεται ο ναός της Αφροδίτης. Ιέρεια του Ναού η νεαρή και πανέμορφη Ηρώ. Κάθε χρόνο την άνοιξη τελείται στο ναό η γιορτή της Αφροδίτης και του Άδωνη. Προσκυνητές πολλοί κάθε χρόνο. Για πρώτη του φορά έρχεται ως προσκυνητής και ένας ωραίος νεαρός από την Άβυδο. Είναι ο Λέανδρος.

Στη διάρκεια της γιορτής διασταυρώνονται τα βλέμματα των δύο νέων. Αστραπές ανάβουν ευθύς και η φωτιά του έρωτα πυρπολεί τις καρδιές τους. Και είναι τόσο σφοδρός και ακατανίκητος ο πόθος τους, ώστε υπερπηδούν κάθε ανθρώπινο και ιερό φραγμό. Η Ηρώ την ιεροσύνη της, ο Λέανδρος την ιερότητα της παρθένου. Στο δωμάτιο της τον καλεί το βράδυ η ερωτευμένη. Μένουν μαζί όλη τη νύχτα. Και στο κρεβάτι της, τώρα βωμός στον Έρωτα, συντελείτε η θυσία στον πόθο και στον Ίμερο…..

Κάθε βράδυ τώρα η Ηρώ τοποθετεί στην υψηλότερη κορυφή του Πύργου μια λυχνία αναμμένη. Μετά κατεβαίνει στο δωμάτιο της. Και με τη λαχτάρα στο κορμί και στην καρδιά, καρτερεί τον αγαπημένο της. Και ο αγαπημένος της, με οδηγό το φως του λύχνου, διαπλέει κολυμπώντας τον Ελλήσποντο. Και σπεύδει στην αγκαλιά που τον προσμένει. Αυτό το βράδυ τα κύματα της θάλασσας σκοτώνονται στα βράχια και η θύελλα αφήνει ουρλιαχτά στο βίαιο πέρασμά της. Η Ηρώ ανάβει και πάλι το λυχνάρι. Και περιμένει.
Και περιμένει… και περιμένει…
Ο Λέανδρος δεν ήρθε.
Ανήσυχη σαν έφεξε, τρέχει στο παράθυρο. Βλέπει ψηλά σβηστό το λυχνάρι. Βλέπει κάτω ένα πτώμα ταλαντεύεται στην ακτή από το ήρεμο πια κύμα. Αντιλαμβάνεται αμέσως τι συνέβη. Η θύελλα είχε σβήσει το λυχνάρι. Και ο Λέανδρος παλεύοντας με τα κύματα, χωρίς τον φωτεινό οδηγό, σκοτώνεται στα βράχια. Δεν πολυσκέφτεται η Ηρώ για να αποφασίσει. Ολοφυρόμενη για το χαμό του αγαπημένου της, κρίνει πως δεν μπορεί να ζει χωρίς αυτός….

…. Εξέσχισε τον κεντητό χιτώνα της στα στήθη
Και ρίχνεται στο κενό από τον όρθιο πύργο.
Πάνω στον άψυχό της άντρα απέθανε η Ηρώ
και απομείναν αγκαλιά τα δυο τα λείψανά τους….

Κάπως έτσι περιέγραψε ο ποιητής τον θάνατό της. Και έτσι είχε γίνει.
Οι κάτοικοι της Σήστου αναζητώντας την ιέρεια, βρίσκουν δύο πτώματα στα βράχια. Το ένα κοντά στο άλλο.


Είναι η Ηρώ και ο Λέανδρος.
Θάβουν και τους δύο στον ίδιο τάφο…

Ο μύθος της Ηρώς και του Λέανδρου εμπνέει μεταγενέστερους ποιητές, ζωγράφους, γλύπτες.