"Σπηλιά Κενταύρου στο Ανήλιο Μαγνησίας"

Αναρτήθηκε από Ion Maggos  //  29 Νοεμβρίου 2012  //  info facts, Top Articles, γιατί άραγε;  // 


Όταν έφθασα στην Αθήνα κάλεσα στο τηλέφωνο τον σύνδεσμο που μου είχαν δώσει με το παρατσούκλι “Σκορπιός” στο ιντερνέτ. Ήταν ένας άνθρωπος πάνω από τα είκοσι, τα πόδια του φαίνονταν να είναι δεμένα με σίδερα από κάποιο ατύχημα. Με χαιρέτησε με έναν αρχαίο Πυθαγόρειο χαιρετισμό. Οι Αθηναίοι χαιρόντουσαν γιατί εκείνη την ημέρα 5 Σεπτεμβρίου έμαθαν ότι πήραν τους Ολυμπιακούς του 2004.πήγαμε σε ένα εστιατόριο στην Πλάκα.
© John Opsopaus 1997 σε περίληψη από τον Ίωνα Μάγγο. Αυτή η αναφορά γράφτηκε το Φθινόπωρο του 1997 μετά από μια επίσκεψη στους ιερούς χώρους της Ελλάδος. Το άρθρο είναι αναδημοσιευση απο άρθρο της www.miastala.com του 2010.


Η συζήτηση μας ήταν χαώδης. Να μερικά αποσπάσματα από τον Σκορπιό: “Αυτά τα ζωώδη πόδια που έχω είναι το κάρμα μου. Έκανα κάποια πολύ κακά πράγματα στην προηγούμενη ζωή μου. Ξέρει βρήκα ένα βωμό του Πάνα στα δάση του όρους Λύκαιον. Έκανα μια αιματηρή θυσία και τον συνάντησα εκεί. Τώρα ξέρω ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου.”
“Εμείς οι Έλληνες έχουμε ξεχάσει τους αρχαίους τρόπους! Όλα αυτά, δείχνοντας την Αθήνα είναι για να παίρνουμε τα λεφτά των τουριστών. Χέζουμε στους αρχαίους ναούς, αυτό κάνουμε” Ήδη είχε πλημμυρίσει δάκρυα.
“Αλλά ένας από τους Καβείριους αδελφούς μου είναι πολύ υψηλά στην εκκλησία, δεν ξέρουν ότι είναι ένας από εμάς. Καλέσαμε την Έριδα, και τώρα βρίσκονται σε χάος, πολεμάνε ο ένας τον άλλο για τα λεφτά. Δημιουργούν την δική τους πραγματικότητα.”
“Είσαι 4=7 , σωστά;» με ρώτησε χωρίς εξήγηση. Δεν ήμουν σίγουρος τι έπρεπε να πω, έτσι σήκωσα τους ώμους και φάνηκε να το δέχεται για απάντηση. Γρήγορα γύρισα την συζήτηση στους Κενταύρους. Ο Σκορπιός πήρε φωτιά.
Ο Χείρων έμαθε τις τέχνες του από τον Απόλλωνα και την Άρτεμη, τα μυστικά του Ηλίου και της Σελήνης, βλέπεις; Υπάρχουν δύο Κένταυροι στον ουρανό, έβαλε τον Τοξότη εκεί για να δείξει το¾ δρόμο προς το Χρυσόμαλλο Δέρας” “Ο Χείρων ήταν τόσο σοφός γιατί συνδύαζε τα καλύτερα στοιχείατου ανθρώπου και του ζώου. Αυτό είναι υψηλότερο από την αλχημική ένωση του αρσενικού και του θηλυκού, γιατί συνδυάζει την ζωική ζωτικότητα με την ανθρώπινη σοφία και συμπόνια·

Ένα ανθρώπινο κεφάλι και καρδιά συνδυασμένη με την λίμπιντο ενός αλόγου! Αυτή η ένωση θα έρθει στον νέο αιώνα, σε μια επανάσταση στον ουρανό όπως και στην Γη. Για αυτό ο Θείος ΑΙ (εννοούσε τον Aleister Crowley) “το ονόμαζε λαγνεία”. Γνώριζε αυτά τα πράγματα, κρίμα που τα σκάτωσε! Θυμήσου αυτό για τον Χείρωνα: για να τον καταλάβεις πρέπει να αγκαλιάσεις το σώμα του και το μυαλό του! “Για αυτό ο Χείρων είναι ένα όχημα του Φάουστ για να συναντήσει την Μαντώ, την Soror Mystica του. Ο Χείρων πάντοτε κινείται κυκλικά, η Μαντώ είναι ακίνητη, ενώνουν τα αντίθετα, βλέπεις ;”
“Η Μαντώ ήταν η Θεσσαλική Σίβιλλα, η ψυχοπομπός που μύησε τον Φάουστ στα μυστήρια της Περσεφόνης στον κάτω κόσμο, έτσι μπορούσε να ολοκληρώσει την μυστηριακή ένωση με την Ελένη. Τον οδηγεί στον κοσμικό άξονα όπου ο Ήλιος και η Σελήνη στέκονται ακίνητοι. Ο Goethe ήθελε να πει ότι γνώριζε για τα μυστήρια, αλλά δεν μπορούσε, έτσι έγραψε για αυτά κάτω από μανδύα. Έτσι μας λέει για τον Homunculus ένα πνεύμα της φωτιάς που ψάχνει για σώμα. Ακολουθεί την νύμφη Γαλάτεια στο κοχύλι της Αφροδίτης και βυθίζονται στην αλμυρή θάλασσα. Είναι η αλχημική ένωση της φωτιάς και του νερού από τον Έρωτα, σωστά; Όλη η ζωή πηγάζει από την θάλασσα. Ο Goethe ήταν καλός αλχημιστής. Κράτα τον για οδηγό σου” Έδειξα στον Σκορπιό μια φωτογραφία με τον σκελετό του κενταύρου και του είπα τι υποπτευόμασταν και το τι ξέραμε. Εξιταρίσθηκε πολύ και είπε,
“Πρέπει να πας στην σπηλιά του κενταύρου. Όχι στην μεγάλη στους πρόποδες του Πηλίου, αυτή είναι σκουπίδια. Ούτε σε αυτήν ανάμεσα στις δύο κορυφές του Πηλίου. Πήγαινε σε αυτήν στο Ανήλιο στο Ανατολικό Πήλιο. Δεν είναι τόσο ψηλή όσο η σπηλιά του Χείρωνα, θα πρέπει να κατέβεις προς τα κάτω. Οι μπάσταρδοι την έχουνκλειδωμένη τώρα. Θα πρέπει να πάρεις το κλειδί από το μουσείο στην Ανακασιά. Πρέπει να βρεις τον κλειδούχο , αυτόν που κρατάει το κλειδί της σπηλιάς. Μην αναφέρεις το όνομα μου γιατί ποτέ δεν θα το πάρεις. Εδώ ο Σκορπιός θα σε βοηθήσει να βρεις τον κένταυρο”
και άρχισε να γράφει κατευθύνσεις σε μια χαρτοπετσέτα. Τον ευχαρίστησα για την βοήθεια του και μου απάντησε, “Καλή τύχη στον Βόλο, Ξέρεις είναι το μέρος όπου η Εριδα πήγε στον γάμο της Θέτιδας”. Κατόπιν φώναξε «Hail Eris!» που με έκανε να τρέμω. Καθώς έμπαινα στο ταξί κούνησε το δάχτυλό του και μου είπε «Ποτέ μην ξεχνάς να καλείς την Έριδα.»


Την επόμενη μέρα νοίκιασα ένα μικρό Fiat και οδήγησα ως τον Βόλο. Μόλις εγκαταστάθηκα στο δωμάτιο κάλεσα το Μουσείο Θεόφιλου στην Ανακασιά και προσπάθησα να τους κάνω να καταλάβουν ότι χρειαζόμουν το κλειδί για την σπηλιά του Ανήλιου. Αφού με πέρασαν από τον έναν που δεν μιλούσε Αγγλικά στον άλλο μέχρι που απάντησε μια κυρία Αλεξάνδρα που κατάλαβε τι ζητούσα.
«Πρέπει να κάνετε αίτηση για να επισκεφθείτε την σπηλιά» μου εξήγησε, “Πόσο θα πάρει?” ρώτησα
«Μια εβδομάδα, μπορεί και δύο»
“Αυτό δεν είναι καλό” είπα, “Πρέπει να φύγω για την Μύκονο μεθαύριο.
«Είναι αδύνατον τότε, λυπάμαι»
“Μα ήρθα όλο τον δρόμο από το Tennessee για να δω την σπηλιά” παρεκάλεσα, “Έχετε ακούσει για τον σκελετό του Κενταύρου στο Πανεπιστήμιο του Tennessee?”
Υπήρξε μια στιγμή σιωπής και είπε, “Να είσαι στο μουσείο στις 2 η ώρα και έκλεισε. Ήταν ήδη 1,30, έτσι πήδηξα στο Φιατάκι και ανέβηκα βόρεια τον Βόλο στην Ανακασιά.
Όταν έφθασα στο Μουσείο έμπλεξα με τους φρουρούς που δεν καταλάβαιναν Αγγλικά. Όπου συνέχισα να ρωτώ για την Αλεξάνδρα. Τελικά με πήγανε στο γραφείο της όπου εξήγησα ότι είμαι αυτός που τηλεφώνησε και της έδωσα την κάρτα μου, που ήλπιζα να μην δει ότι δεν είχα καμιά σχέση με την αρχαιολογία. Με πήγε στο γραφείο του διευθυντή. Αυτός κοίταξε την κάρτα μου και μου την επέστρεψε ενώ μιλούσανε Ελληνικά. Γύρισε σε εμένα “Γιατί θέλεις να πας σε αυτήν την σπηλιά? Δεν υπάρχει τίποτα για το κοινό”
“Γιατί λέγετε, ότι είναι σπηλιά Κενταύρου και έχω ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους Κενταύρους. Ξέρετε έχουμε ένα σκελετό Κενταύρου στο Πανεπιστήμιο του Tennessee,» είπα. “Ναι ξέρω είναι παραμύθι” είπε γελώντας. “Ναι”, απάντησα γελώντας μαζί του “είναι ένα μάλλον αστείο ανέκδοτο, αλλά ακόμη επιθυμώ να επισκεφτώ την σπηλιά”
Σταμάτησε να γελά, έγραψε δυο τηλεφωνικούς αριθμούς σε ένα χαρτί και το έδωσε στην Αλεξάνδρα. Αυτή κινήθηκε να με βγάλει έξω, όποτε ρώτησα “Τι θα γίνει με την αίτηση;”. “Δεν χρειάζεται” απάντησε χωρίςνα σηκώσει τα μάτια του από τα χαρτιά του.
Ο πρώτος αριθμός ήταν η καθηγήτρια Μαυρογένους που θα μου έδειχνε την σπηλιά. Μίλησα μαζί της και μου είπε : “Να είσαι αύριο το πρωί στις 10 στο γραφείο Αρχαιοτήτων”. Την επόμενη μέρα την βρήκα ντυμένη στα χακί. Μπήκε στο γραφείο και ξαναβγήκε με ένα φακό . Μου έδωσε το χέρι της και συστήθηκε: “Είμαι η Μαντώ Μαυρογένους”. Και εξήγησε. “Ναι, το όνομα μου είναι μιας Ελληνίδας πατριώτισσας”. Καθώς ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητό της με ρώτησε “Έχεις φακό και μπαταρίες;”. Δεν είχα, σταματήσαμε σε ένα μαγαζάκι και αγόρασα. Την ευχαρίστησα που ήταν η οδηγός μου και την δυσκολία μου να βρω την κλειδούχο”. Έβγαλα την φωτογραφία με τον σκελετό του κενταύρου και της την έδειξα. Χλόμιασε και είπε “Έχω ακούσει για αυτό το πράγμα”. Σκαρφαλώσαμε στο Πήλιο και αντικρίσαμε το Αιγαίο.
Φτάσαμε στο χωριό Ανήλιο στο ανατολικό Πήλιο.
Στρίψαμε σε ένα πολύ στενό δρομάκι που κατέβαινε σε ένα αδιαπέραστο δάσος. Σταμάτησε κάπου και βγήκαμε από το αυτοκίνητο. Κατόπιν συνεχίσαμε προς τα κάτω σε μια βραχώδη επικίνδυνη κατηφοριά. Ήμασταν ξανά στο αδιαπέραστο δάσος. Η Μαντώ σταμάτησε έβγαλε από ένα χαρτί έναν μπακλαβά και είπε: “Πάντοτε φέρνω ένα δώρο στην Παμφίλη, την γηραιά κυρία σε αυτά τα δάση”. Και συνέχισε “Αυτό είναι το δάσος των Φερρών. Αυτό ήταν το αρχαίο Θεσσαλικό όνομα για τους Κενταύρους. Λέγεται ότι ζούσαν εδώ πριν τους διώξουν στο βουνό Πίνδος”.
Όταν μεσημέρι με ζέστη όταν φτάσαμε σε μια πηγή που έτρεχε από μια σχισμή στον βράχο. Η Μαντώ έπλυνε το πρόσωπό της και τα χέρια της, και μου πρότεινε να κάνω το ίδιο. Μάλιστα επέμενε πολύ. Το έκανα και ένοιωσα ανανεωμένος. Λίγο μετά την πηγή φθάσαμε σε ένα μικρό άνοιγμα όπου μια αρχαία συκιά φύτρωνε σε μια σχισμή του βράχου. “Αυτό είναι” μου ανακοίνωσε, “η σπηλιά των Φερρών”. Κοίταξα στον λάκκο ανάμεσα στους βράχους. Πίσω από την συκιά ήταν το στόμιο της σπηλιάς, που ήταν κλεισμένη με μια σκουριασμένη σιδερένια πόρτα. Η Μαντώ αναρριχήθηκε στον λάκκο και έβγαλε ένα κλειδί, ήταν τεράστιο 15 πόντους και φαινόταν πολύ παλιό. Πριν βάλει το κλειδί έκανε κάτι παράξενο, χτύπησε με την μπότα της, τρεις φορές το έδαφος !
Δεν μπορούσε να ξεκλειδώσει και μου έδωσε το κλειδί. Ήταν παράξενο είχε δύο τεμνόμενους εγκάρσια δακτυλίους για πτέρυγες του. Με είδε να το παρατηρώ και μου είπε : “Ξέρεις για τον Τίμαιο;”. “Όχι καλά” απάντησα, χαμογέλασε και δεν είπε τίποτε άλλο. Σκαρφάλωσα στον λάκκο ξεκλείδωσα και άνοιξα την πόρτα. ‘Προχώρα και πάρε το κλειδί μαζί σου” είπε. Το πήρα και προχώρησα στο λυκόφως της σπηλιάς. Μέσα υπήρχε μια μεγάλη πέτρα σκαλισμένη σαν Γοργόνειο. Η Μαντώ κάτι πέρασε από κάτω του. Μια προσφορά; Στο πάτωμα πρόσεξα πολλά βότανα, κάποια πολύ φρέσκα, κάποιοι τα είχαν ρίξει από την πόρτα σαν προσφορές.
Η Μαντώ προχώρησε μπροστά στο βάθος. Αν και είχαμε αναμμένους τους φακούς, το σκοτάδι ήταν καταπιεστικό. Το πάτωμα ήταν γεμάτο πήλινα θραύσματα και αγαλματάκια. Μπόρεσα να καταλάβω ότι κάλυπταν μια περίοδο από την Νεολιθική εποχή μέχρι την Μυκηναϊκή, την Ελληνιστική και την Ρωμαϊκή. Σε ένα ανοιχτό μέρος υπήρχαν σημάδια μοντέρνας ανασκαφής, αλλά όχι πρόσφατης. Αναρωτήθηκα αν ήταν το σημείο που βρήκαν τον σκελετό. Το μέγεθος ταίριαζε. Η Μαντώ πήγε σε μια σκοτεινή γωνιά και με άφησε να εξερευνώ μόνος μου. Πιο βαθιά γύρισα τον φακό δεξιά στον τοίχο και είδα ζωγραφισμένες εικόνες Κενταύρων, που μου θύμισαν τις βραχογραφίες στο Les Trois Freres. Όταν γύρισα τον φακό δεξιά, μου σηκώθηκαν οι τρίχες.
Υπήρχε ένας τεράστιος διπλός σταλακτίτης που έφτανε μέχρι το έδαφος. Σχημάτιζε έναν τέλειο φυσικού μεγέθους κένταυρο που σε έκανε να πιστεύεις ότι εδώ ο Χείρωνας συνάντησε την Γοργώ Μέδουσα. Ακόμη είχε έναν κρυσταλλικό φαλλό. Οι σταλαγμίτες γύρω από τα πόδια του κενταύρου ήταν λείοι από το άγγιγμα των χεριών χιλιάδων γενεών.
Μπροστά από το “άγαλμα” μια κυκλική τρύπα ήταν κομμένη από το πάχους 3 εκατοστών δάπεδο. Αποκάλυπτε ένα βαθύ πηγάδι με νερό απίστευτης καθαρότητας. Δεν μπορούσα να το κοιτάξω για πολύ, γιατί το μεγάλο βάθος του με ζάλιζε. Κτηνώδη πρόσωπα με κοιτάγανε από τα βάθη του. Είχα αποπροσανατολιστεί όταν με πλησίασε η Μαντώ και με οδήγησε σε ένα βαθύτερο σημείο της σπηλιάς. “Αυτό το μέρος είναι για τις τρεις: Την Περσεφόνη, την Δήμητρα και την Εκάτη” ψιθύρισε. Υπήρξε μια ξαφνική έκρηξη φωτός από τους φακούς μας.
Ένα χρυσό τρίποδο !!! Στην βάση του υπήρχε ένα χοντρό κερί, το οποίο άναψε η Μαντώ. Σύντομα παράξενες μυρουδιές γέμισαν τον αέρα. Την θυμάμαι να λέει : “Κοίτα μέσα από τον καπνό” ο οποίος στριφογύριζε σε σχεδόν αναγνωρίσιμα σχήματα. Νομίζω ότι την άκουσα να λέει “Πάρε το κλειδί. Σβήσε το τρίποδο”. Θυμάμαι ότι το άκουσα να αντηχεί με ένα περίεργο ήχο, αλλά αυτά είναι ότι θυμάμαι.
Πρέπει να ζαλίστηκα από τις αναθυμιάσεις και από την σπηλιά, καθόσον η μνήμη μου παραμένει θολή. Θυμάμαι να περπατώ και ανακαλύπτω ένα ύφασμα στο κεφάλι μου. Νομίζω ότι προσπάθησα να το βγάλω, αλλά κάποιος με εμπόδισε να το βγάλω, και νομίζω ότι άκουσα την Μαντώ να λέει κάτι, ότι το ύφασμα με προστάτευε από την Γοργώ. Το πρώτο καθαρό πράγμα που θυμάμαι είναι να είμαι ξαπλωμένος στο έδαφος της σπηλιάς, και την Μαντώ από πάνω μου να με προσέχει. Με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου και επιστρέψαμε στην είσοδο της σπηλιάς. Καθώς φθάσαμε στην πόρτα την άκουσα να λέει κάτι σαν : “Τελειώσατε την ιερή τελετουργίαν, αποδώσατε τον στο ιερό φως “.
Βγήκα στον ήλιο, και ήταν τόσο λαμπρός που τυφλώθηκα. Όταν τα μάτια μου προσαρμοστήκανε, σκέφθηκα να γυρίσω να δω την Μαντώ. Αλλά κάτι με σταμάτησε. Γρήγορα ήταν κοντά μου. Κοίταξα τα λευκά σύννεφα προς το βουνό. Καθώς τα παρακολουθούσα πήρανε το σχήμα μιας μεγαλοπρεπούς βασίλισσας στον θρόνο της. Πίσω μου η Μαντώ είπε: “Ο Ιξίων θα βρεθεί σήμερα το βράδυ με την λευκό–χερη Ήρα”.
Δεν έχω πολλά ακόμη να σας πω. Στον γυρισμό ήμουν τόσο μπερδεμένος και δεν είχα όρεξη για κουβέντα. Η Μαντώ ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της. Την επόμενη μέρα οδήγησα στην Αθήνα και πήρα το αεροπλάνο της Ολυμπιακής για την Μύκονο.

Εγώ,πάντως,αν συναντούσα κάποιον και μου πέταγε:<<Είσαι 4=7,σωστά;>>,η επόμενη μου κίνηση θα ήταν να βρω μια πρόφαση να φύγω κοιτάζοντας πίσω μου και φροντίζοντας να πάρω κατευθύνσεις ανάλογες  ώστε να χάσει κάθε μου ίχνος.

Λυπάμαι,δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι κατανόησα το παραμικρό,πέρα από το κίνητρο του συγγραφέα να προκαλέσει εντυπώσεις όπως συνηθίζει.

Και έχω προσέξει ότι σε ανάλογα κείμενα,κανείς δεν ρωτά,αντιδρά,ενώ δεν έχει καταλάβει το παραμικρό,για να μην θεωρηθεί βλάκας.

Δηλώνω βλάκας.

Αν ωστόσο εσύ christos5d έχεις πιάσει το νόημα,θα μπορούσες να κάνεις μια προσπάθεια να μου δώσεις να καταλάβω τι εννοεί;Τι έψαχνε,τι βρήκε και ποιο το ζητούμενο,τι υποστηρίζει και τι μεταδίδει μέσα από υπονοούμενα που θέλει να σου πει ότι αυτά είναι για λίγους,μπροστά στα μάτια των πολλών;
Είμαι από τους πολλούς.

Αυτό το hail eris;;; και η ένωση που θα έρθει στον επόμενο αιώνα..τι;Ένα υβρίδιο ανθρώπου-ζώου;
Μυήθηκε-χωρίς να το ξέρει-από την Μαντώ Μαυρογένους-λιποθύμησε-πήγε Μύκονο..

Ας αφήσουμε λοιπόν τους "εντυπωσιασμούς" κι ας οδεύσουμε προς χειροπιαστά στοιχεία και ντοκουμέντα:(κάντε κλικ στους συνδέσμους)

Ένα "καθόλου βαρετό" άρθρο: "Η υπόθεση για τα UFO (Morris K. Jessup) "

Η γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια.

Eπίσης Why do we let ETs play Hide And Seek With Us?ΕΔΩ:http://www.nigelkerner.com/Articles/ETs_Hide_&_Seek.html
από έναν εκ των κορυφαίων στο είδος του :
Nigel Kerner (Official Website) - Entry Page

Τι παίζεται με τον πλανήτη Άρη και πόσο βαθιά είναι η κοροϊδία (και "ρεαλιστικοποίηση") σε βάρος των ανθρώπων;

Το Σμιθσόνιαν και οι αρχαιολογικές συγκαλύψεις

κι ένα συγκλονιστικό βίντεο απ'το διαστημικό μάτι του SOHO, με φωτογραφίες που αργότερα εξαφανίστηκαν από το σάιτ της γελοιότατης NASA: 




Φοβερό (κι ενδεικτικό του τι παίζεται "εκεί έξω" αλλά κι εδώ κάτω-και κάτω από τα πόδια μας) και αυτό:



Συνδέστε ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ και με αυτό:
Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΣ ΦΟΡΤ (με βίντεο στο τέλος του άρθρου που βρήκα σε youtube)

...Θα επανέλθω σύντομα επί του πολυπλόκαμου θέματος..

A! και κάτι περί Μυκόνου, που ίσως δεν το γνωρίζουν πολλοί. Το νησί αυτό δεν είναι μόνο ένα "καρναβαλίστικου τύπου" θερετρο με trendy και in (ή όπως αλλιώς προτιμάει να την χαρακτηρίσει η "νεοελληνική" γλώσσα) σαματά. Αλλά κι ένας τόπος ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΝ ΔΟΝΗΣΕΩΝ, με αξιόλογες αρχαιολογικού ενδιαφέροντος εξερευνήσεις, γεμάτη γοητευτικούς ή τρομαχτικούς θρύλους που σε χαϊδεύουν σαν ανεμοψίθυροι ή σε αφήνουν άγρυπνο το βράδυ και έχει να σου πει αρκετές παράξενες ιστορίες αν τις ψάξεις και συ ο ίδιος να τις βρεις και να τις "ξετρυπώσεις". Κάποιοι άνθρωποι λοιπόν πάνε εκεί και για τέτοιους λόγους ή μόνο γι'αυτούς, όταν καταλαγιάζει η καλοκαιρινή βαβούρα των "έξω καρδιών"

Κάποιοι αρκετά γνωστοί θρύλοι του νησιού (που μοιάζουν και παραλάσσουν με παρόμοιους σε ΟΛΗ την Ελλάδα), για όσους ασχολούνται με τέτοια θέματα, είναι και αυτοί, όπως τους βρήκα στο γούγλη για εσάς:
"Να θυμηθούμε και την παλιά συνήθεια των Mυκονιατών, που απέφευγαν να πηγαίνουν τις νύχτες στις ακρογιαλιές, γιατί πίστευαν πως θα τους άρπαζε η γοργόνα, όπως είχε κάνει με αμέτρητα όμορφα αγόρια και κορίτσια. Στη ρεματιά Pουσουνάρα, να θυμηθούμε τις Γιαλούδες, τις νεράιδες που εμφανίζονταν εδώ, για να πλύνουν τα άσπρα ρούχα τους και να τα απλώσουν στον ήλιο. Όμως ο θρύλος προειδοποιεί πως, αν δεις τις Γιαλούδες, αυτές εξαφανίζονται αμέσως παίρνοντας τη μορφή ανεμοστρόβιλου, που αν σε αγγίξει, γεμίζεις φουσκάλες και για να γιατρευτείς, χρειάζεται να πιεις αγιασμό και να κάνεις ευχέλαιο.Να θυμηθούμε και τις αμέτρητες ιστορίες για βρικόλακες, που οι Mυκονιάτες τους ονόμαζαν Bουρβουλάκους ή Bρουκολάκους και για να προστατευτούν από τις επιθέσεις τους χάραζαν στις πόρτες τους πεντάλφες. Κι αν υπήρχε η υποψία πως κάποιος νεκρός γινόταν Bουρβούλακας, τον ξέθαβαν αμέσως και πήγαιναν και τον έθαβαν στο νησάκι του Mπάου, έτσι ώστε να μη μπορεί να περάσει τη θάλασσα και να κάνει κακό στους ζωντανούς. Κι αν αντικρίσουμε τη μικρή νησίδα του Aϊ-Γιώργη, να θυμηθούμε το βρουκόλακα που είχε βασανίσει τους Mυκονιάτες, μέχρι που αυτοί κατάφεραν να τον παγιδεύσουν και να τον φέρουν εδώ για να τον κάψουν. Κι αν ξεμείνουμε κάποια νύχτα στη Μεγάλη Άμμο, να έχουμε το νου μας, γιατί εδώ τριγυρνά το Kαπετανάκι, ο νεαρός καπετάνιος που πέθανε και θάφτηκε στην ακρογιαλιά αυτή κι από τότε έγινε βουρβούλακας με αλογίσια πόδια."

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: αντίθετα με ότι πιστεύεται ομύθος των βρυκολάκων ή βουρκόλακων ή βουρβούλακων ή καταχανάδων (βλέπε Κρήτη) κλπ ΔΕΝ ξεκίνησε από την Τρανσυλβανία. Αλλά από την...Ελλάδα! Ψάξτε να βρείτε τις ιστορίες που στοιχειώνουν και τα αινιγματικά Βρυκολακονίσια στο Αιγαίο...Επίσης η Σαντορίνη θεωρείται από παλιά κατ'εξοχήν "βρυκολακιασμένο νησί" ή φωλιά των πλασμάτων της νύχτας...

Όλη η Ελλάδα είναι πλούσια σε μύθους, ιστορίες, θρύλους, μυστήρια και μυστικά. Πηγή των πάντων. Έτσι την έλεγε ένας καθηγητής μου θυμάμαι.
Δεν είχε άδικο.

Ομολογώ ότι δεν γνώριζα για τους θρύλους της Μυκόνου. Ούτε για την αναφορά σου αγαπητέ christos5d, για την πηγή του θρύλου των βρυκολάκων. Αν και οι Κήρες του Άρη, αν τις λέω σωστά, υπάρχουν στην Ελληνική μυθολογία.

Για τους κενταύρους θα ήθελα επίσης να πω, ότι όσο κι αν μοιάζουν μυθικός συμβολισμός, δεν ήταν μόνο αυτό. Οι Ελληνικοί μύθοι, κρύβουν περισσότερες αλήθειες απ όσες μπορούμε να δεχτούμε.
Έχουν βρεθεί σκελετοί κενταύρου, κι εμείς ακόμα αμφισβητούμε την ύπαρξη τους.

Φίλος πριν μήνες μου είχε αναφέρει για έναν σκελετό κενταύρου που βρέθηκε, και μόλις γνωστοποιήθηκε ήρθε κλιμάκιο από Αμερική και τον πήρε. Κι εμείς απλά υπακούσαμε.

Τι συμβαίνει σε αυτή την χώρα επιτέλους;

Ας μη ξεφεύγω από το θέμα.
Νομίζω ότι εκείνο το αρχαίο μαγικό πνεύμα, το αθάνατο.. Είναι ακόμη εδώ, για όποιον έχει διάθεση να το βρει.

Επίσης αγαπητέ φίλε, θα ήθελα περισσότερες διευκρινήσεις για το σχόλιο σου με τους εξωγήινους. Τι εννοούσες; Με ενδιαφέρει το θέμα.

Πάνω από τα κεφάλια μας, και κάτω από τα πόδια μας, γίνονται μεγάλα γεγονότα. Το νιώθω, το υποψιάζομαι, βλέπω κι ακούω κάποια πράγματα, αλλά δεν βρίσκω τεκμηρίωση κι αποδείξεις.

Έχει τεντώσει υπερβολικά το ύφασμα της κάλυψης που κάνουν, και νομίζω ότι είμαστε στο κατώφλι μεγάλων αποκαλύψεων.

Ευχαριστώ.

Φίλε μου  christo ,
καταλαβαίνω τι λες και τι λένε, έχω τον τρόπο μου, αλλα συμφωνω. Μεταφραζω ομως με τον δικο μου τροπο. Χαίρομαι που εσύ είσαι και εδώ.
Η πρώτη ιστορία με τον αμερικάνο είναι αυτό που λέμε .. αμερικανια. Η ιστορία είχε λίγο... αμερικάνικο χιούμορ. Ποιος ανοιξε την πόρτα; καπως ετσι..
Προσωπική μου άποψη είναι , οτι πολλες φορες τα κειμενα σε αυτην την σελιδα, ξαφνιαζουν προκαλωντας δυσαρεσκεια. Μπορει αυτο να βγει και σε κατι θετικο ή και μπορεί και όχι.

Αναρτήθηκε από Ion Maggos  //  29 Νοεμβρίου 2012  //  info facts, Top Articles, γιατί άραγε;  //

γιατί άραγε, λέει.    

Αυτό με την Μύκονο, ούτε εμένα μου έκατσε και γενικώς ο τρόπος περιγραφής της περιπέτειας μου έδειξε ένα τύπο στυλ ιντιανα τζοουνς μαζί με Αλέκο Αλεξανδράκη..και άσε τι μου ήρθε στο μυαλό όταν η περιβόητη συνονοματη της Μαντούς Μαυρογένους , έσβυβε από πάνω του προσέχοντας τον..

Συγνώμη το παρατράβηξα, αλλά δεν τα σβήνω για να φάνει το πόσο γελοία μπορεί να φάνηκε σε κάποιον που δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει και έχει απλά μια θολή εικόνα......και δεν είναι αυτη,
της Μαντους..  
Όλα τα 'αλλα που παράθεσες, είναι περιπου συμφωνα με τα πιστευω μου και εκτιμώ πολύ την συμμετοχή σου , γιατί ακόμα και κάτι που μπορεί να φανεί γελοίο, μπορεί να ξαφνιασε επιτηδες.. διοτι δυο ειναι οι τροποι ή να αντιδρασεις ή να παραιτηθείς. Και τανάπαλιν.

ahilleas έγραψε:

Επίσης αγαπητέ φίλε, θα ήθελα περισσότερες διευκρινήσεις για το σχόλιο σου με τους εξωγήινους. Τι εννοούσες; Με ενδιαφέρει το θέμα.

1) Μελέτησε προσεχτικά τους συνδέσμους με τους τίτλους των άρθρων που παραθέτω στο παραπροηγούμενο σχόλιό μου.

2) Μια καλή εισαγωγή στο τεράστιο αυτό ζήτημα είναι κι αυτό το πολύ καλό ντοκιμαντέρ:



Περιγραφή βίντεο στο γιουτιούμπι:
" Πρώτη φορά συνάντησα τον Κλάους Ντόνα, έναν Αυστριακό ερευνητή τεχνουργημάτων, τον Ιούλιο του 2009. Η συνέντευξη του στο Πρότζεκτ Κάμελοτ είχε βρει μεγάλη ανταπόκριση, και πολλοί άνθρωποι μας έγραψαν ζητώντας μια συνέχεια. Έτσι είμαι ενθουσιασμένος που σας φέρνω περισσότερα.
Αυτό το βίντεο είναι μια 45λεπτη παρουσίαση διαφανειών, με προσωπικά σχόλια από τον Κλάους. Είναι πλούσιο σε δεδομένα, λεπτομερές, εντατικό, απορροφητικό, και ίσως περιέχει ορισμένες εντυπωσιακές πληροφορίες σχετικά με την ιστορία της ανθρώπινης φυλής στο σύνολο του από οποιοδήποτε βίντεο που έχετε δει ποτέ.
Το ταξίδι που ξεκινάμε καλύπτει την Ατλαντίδα, ανθρωποειδής σαύρες, τους Ανουννάκι, αρχαίους συμβολισμούς, αρχαίες επιστήμες, μια αρχαία παγκόσμια γλώσσα και ακόμη πιο πολλά. Περιέχει εντυπωσιακό υλικό, το οποίο φέρει τις καλύτερες μου συστάσεις."

3) προτεινόμενη από μένα εισαγωγική βιβλιογραφία:

α) "Τα αποτυπώματα των θεών" ΓΚΡΑΧΑΜ ΧΑΝΚΟΚ εκδ. ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, μνημειώδες έργο με πληθώρα στοιχείων, σχεδιαγραμμάτων, φωτο κι έρευνες με άψογη επιστημονική μεθοδολογία και συνέπεια. Σου αλλάζει τελείως την αντίληψη που είχες περί κόσμου και "πραγματικότητάς" του

β) "Αινίγματα της Αρχαιότητας", ΝΙΚΟΣ ΚΑΝΑΚΑΡΗΣ, εκδ. ΑΡΧΕΤΥΠΟ. Η Ιστορία η επίσημη έχει ή μάλλον παραέχει πολλά κενά και αντιφάσεις απέναντι σε αποδεδειγμένα ευρήματα που την κουρελιάζουν κι όχι απλά την ανατρέπουν. Και τι κάνουν οι καριερίστες ιστορικοί κι επιστήμονες; Απλά κλείνουν τα υποκριτικά και εξαγορασμένα μάτια τους ή κόβονται με κάθε τρόπο να τα κρύψουν "κάτω από το χαλί".

γ) "Από τη Σφίγγα στην Ατλαντίδα", ΚΟΛΙΝ ΓΟΥΙΛΣΟΝ, εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ. Λίγο πιο περιληπτικό σε σχέση με το πρώτο του σπουδαίου Χάνκοκ, αλλά περιεκτικό, με αφοπλιστικά λεπτομερή και αντικειμενική ματιά στα εκπληκτικά "τεκμήρια" και επιστημονική -με συνδρομή πολλών κλάδων των επιστημών- προσέγγιση στο "χειροπιαστό κι αναμφισβήτητο" (και τόσο ενοχλητικό για τους συνωμότες "ερμηνευτές και διαμορφωτές " του κόσμου μας) και στις εντυπωσιακές ερμηνείες και προεκτάσεις τους. Από έναν κορυφαίο στοχαστή και ερευνητή των εποχών μας.

 Ναι! Αξίζει να τα μελετήσεις όχι για να "εντυπωσιάζεις" την παρέα αλλά για να Κατανοήσεις. Πολλά κι αλληλοσυνδεόμενα. Και η γνώση απελευθερώνει! Όσο για τους μύθους; Μα μύθος δεν είναι παρά το καταφύγιο και η κατάσταση παρανομίας όπου αναγκάζεται να περιέλθει μια ουσιαστική αλήθεια όταν έχει απαγορευτεί η εκφορά της...

Αυτά προς το παρόν.