Ψευτοδιδάσκαλοι και ψευτογνώστες!

Επισκέπτης

zizanio έγραψε:

Παράθεση :: Έτσι είναι,δεν τα ενεργοποιούμε,αλλά σκέφτηκα κάτι..κάτι..κάτι που ακόμη είναι έμβρυο και ποιος θα μου το ξε-γεννήσει;
Μια μαία θέλω.
Καλά,την έχω βρει,αλλά μετά πρέπει το έμβρυο,να τραφεί,να μεγαλώσει.

Θα ήθελα να το ακούσω αυτό.

Κι όμως έχει σχέση με το κείμενο που έβαλες,έχει.
Κάπου νομίζω το λάθος μου ήταν στο μόνη κι όχι στο μαζί.
Για κάθε πλάσμα,σε κάθε πλάσμα υπάρχουν οι αντιστοιχίες του,κάτι που τον συμπληρώνει και συμπληρώνει και το άλλο κάτι.Κι αυτές οι αντιστοιχίες ορίστηκαν από σχέσης αγάπης.
Όχι,δεν μιλώ για το άλλο μισό μας.
Είναι σαν να έχεις ένα πόδι και το άλλο πλάσμα έχει κι αυτό ένα,μαζί περπατάτε.

Ξέχωρα,το βήμα είναι κουτσό και αργό.

Χύθηκε Κόσμος, μάτια μου...

Ο Νους του Κόσμου, προηγήθηκε της ύλης.

Η Ύλη ήταν μία ανάγκη του, είτε για να αποδείξει και να εκφράσει τον εαυτό του, είτε για να τον εξερευνήσει με μυριάδες άλλους τρόπους.

Ο Νους δεν επαναπαύεται... έχει μια ακούραστη τάση, να δοκιμάζει τον εαυτό του, την ύπαρξη του και τις εναλλασσόμενες διαστάσεις του.

Δεν αρκείται στο "έχω", ή "είμαι", ή "γνωρίζω". Θέλει να βιώνει και πώς είναι, την κάθε φορά, στην κάθε επιλογή.

Ο λόγος της δημιουργίας...
Του Νου του Κόσμου... και κάθε νου.

Σου αρκεί να σκέπτεσαι;
Να νιώθεις;
Να γνωρίζεις;

Χρειάζεσαι να εκφράζεσαι και να αυτο-εκπληρώνεσαι.

Πονηρός ο Νους του Κόσμου... σου το έκανε ανάγκη απόκρυφη... το έδεσε στον κώδικα της ύπαρξης σου.

Τυχαίο τίποτε δεν είναι...

Χμ...
Βλέπεις περισσότερα από όσα παραδέχεσαι.

Το ''μόνη'' και το ''μαζί'', είναι δύο διαφορετικές πορείες.
Και οι δύο, όμως, εάν δεν είναι συμβατές με αυτό που όντως είμαστε, είναι εξίσου δύσκολες.

Επισκέπτης

Οι ψυχικές φιλίες δεν είναι συμβατές με αυτό που είμαστε;
Κι ας είναι η πορεία μοναχική.
Δεν είναι για την συμπόρευση,αλλά για την συνδημιουργία ο λόγος.
Ας πούμε...είμαι το χλώριο και γυρεύω το νάτριο

Όλα εξαρτόνται από αυτό που ζητάς, ως Ον, και από αυτό που ήδη είσαι.
Κατανόησε με σωστά.

Αυτό που ήθελα να πω, είναι πως καθώς βαδίζεις τον Κόσμο, διαγράφεις δύο πορείες.
Αυτήν του "είμαι" και αυτήν του ''είμαστε''.
Εάν και στις δύο, δεν εκφράζεις αυτό που πραγματικά είσαι (ΕΙΣΑΙ!)... τότε;

Όμως...

Υπό την οπτική που το θέτεις, σαφέστατα και όλα είναι συμβατά μεταξύ τους.
Δεν είναι δυνατόν να μην είναι, όταν όλα εμπεριέχονται σε όλα.
Κάθε τι μέσα σε αυτόν τον Κόσμο, είναι φτιαγμένο από τα ίδια ακριβώς συστατικά.

Ο τρόπος που αυτά τα ''όλα'', έχουν συνδεθεί και έχουν δομήσει το κάθε ένα ξεχωριστά,
ώστε να καταλαμβάνει μία θέση χωρίς να παρεμποδίζει την κάθε ξεχωριστή μονάδα,
είναι που του δίνει μία ''συμβατότητα'' στον (και με τον) ''χώρο'' που βρίσκεται.

Όσο για τις ψυχικές φιλίες...
Όλα τα του κόσμου, περνούν από την ψυχή μας.
Παραμένουν αυτά που αγαπήσαμε περισσότερο.
Και παραμένουν για όσο εξακολουθούμε να τα αγαπάμε και να τα επιλέγουμε.

Επισκέπτης

Αν δεν βαδίζεις σύμφωνα με αυτό που είσαι,τότε...θα είναι αυτό το συναίσθημα μέσα μας ότι είμαστε σε λάθος δρόμο,η έλλειψη χαράς και το κενό από την απόσταση εκείνη που φέρνει η ασυμβατότητα.

Υγ.Σε αγαπώ σαν το αλάτι.

Πάω να παίξω με μια μικρή.

Επισκέπτης

Και η μικρή(δυόμιση ετών),με ρώτησε,με σοβαρό ύφος:
-Χθιστίνα,εσύ είσαι πιο μικρή από εμένα;

Αιθηρόη έγραψε:: Το ''μόνη'' και το ''μαζί'', είναι δύο διαφορετικές πορείες.
Και οι δύο, όμως, εάν δεν είναι συμβατές με αυτό που όντως είμαστε, είναι εξίσου δύσκολες.

Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό να είμαστε ο εαυτός μας σε ότι κάνουμε. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να είμαστε αληθινοί. Σε ότι λέμε, σ ότι κάνουμε, δείχνουμε κι επιλέγουμε. Όχι μιμητές για εντυπωσιασμό, η φόβο, η ανάγκη, η κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Είναι ο μόνος τρόπος. Αλλιώς τον χάσαμε τον δρόμο! Και πως να χωρέσεις σε ξένα ρούχα, και να είσαι και καλά; Ποιος είναι καλά όταν καταπιέζει την αλήθεια και την φύση του; Κανένας. Απολύτως κανένας! Κι ας μην το λέει ποτέ.

Αιθηρόη έγραψε:: Τα έχετε ακούσει πολλές φορές...
Τα έχετε διαβάσει άλλες τόσες...
Τα ξέρετε...
Τα γνωρίζετε...
Όλοι...
Αιώνες τώρα...
Σας αρέσουν...

Αλήθεια...;
Ασφαλώς.

Δεν έχετε κανέναν λόγο, άλλωστε, να πείτε ψέματα.

Αφού λοιπόν είναι όλα γνωστά, και τετριμμένα...

Αναρωτιέμαι... και συγχωρέστε με για την αδιακρισία...

Γιατί, συνεχίζετε να ζείτε σε έναν κόσμο που δεν σας αρέσει;

Γιατί είναι ο κόσμος, όπως είναι;

Γιατί οι άνθρωποι δεν ζουν όπως ονειρεύτηκαν;

Γιατί συνεχίζουν να ψάχνουν τον τρόπο να αλλάξουν τα "πράγματα";

Ξέρω τι σκέφτεστε, αλλά μην το πείτε... σκεφτείτε ξανά...

Η αλήθεια είναι, ότι δεν ενεργοποιείτε τίποτε από όσα γνωρίζετε, στην ζωή σας.

Περιμένετε πρώτα να αλλάξουν τα "πράγματα"... και μετά να...

Αλήθεια... ποιοι θα το κάνουν αυτό; Πώς; Πότε; Με ποιο τρόπο;

Τι περιμένετε;
Ποιον περιμένετε;

Το ίδιο έκαναν, για αιώνες, άλλοι πριν από εσάς... χιλιάδες χιλιάδων άλλοι...

Έχω ακούσει αμέτρητες φορές:
- Ναι το κατάλαβα, το ξέρω, το πιστεύω, αλλά γιατί δεν γίνεται τίποτα;

Ως δια μαγείας, δεν μπορούν να συμβούν τα πράγματα, εάν δεν "ανάψουμε το κερί".

Χρειάζεται να είσαι "σύμφωνος" 100%. Πρέπει να είσαι ενωμένος ολοκληρωτικά, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία να σπάει το σύνολο σου.

Και να γνωρίζεις Ακριβώς, τι θέλεις και κάνεις.

Ο μόνος τρόπος για να επανέρθει η μνήμη, είναι η πίστη και η αποδοχή.

Η πίστη, προηγείται της μνήμης.
Η πίστη σου δίνει την Όραση. Όχι η όραση την πίστη.

Έκπτωτοι σε έναν κόσμο μορφών... σε μία προσωρινή πραγματικότητα.

Χάσατε την μνήμη.

Έχει μιληθεί άπειρες φορές, η επιστροφή στα άστρα.

Δεν είναι στην κατανόηση το πρόβλημα. Αυτό έπεται.
Στην αποδοχή είναι... στην πίστη.

Εάν δεν πιστέψετε εσείς στον εαυτό σας, καμία βοήθεια δεν είναι αρκετή.

Οι νέες ιδέες χρειάζονται τον κατάλληλο καιρό και τις ανάλογες νοητικές "συνθήκες".

Σε αυτά "εργαζόμαστε" τώρα.
Και αυτήν την διαδικασία προσπαθούν να καταστείλουν.

Τα πάντα γύρω σας επιθυμούν να εξελιχθούν, να "αναβαθμιστούν", να αναγεννηθούν ποιοτικά και πνευματικά.

Τα μόνα εμπόδια είναι η άρνηση, η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης από εσάς, για Εσάς.

Αυτά που θέτεις ως "παλαιά και γνωστά", Έλενα, υπάρχουν στην σκέψη, αλλά όχι στον τρόπο ζωής.

Συμπερασματικά, λοιπόν... όχι δεν ισχύει αυτό που λες. Το να "ξέρεις" έως το να "είσαι", έχει μία απόσταση που χρειάζεται να μηδενιστεί.

Κατανοώ...

Δεν είναι εύκολο, χωρίς μνήμη, χωρίς ελευθερία...

Ανοίξτε την καρδιά και τον νου σας... το πρώτο (και βασικότερο) που χρειάζεται.
Και αργά ή γρήγορα (βεβαιότατα!), θα βρει ο κάθε ένας την Θέση και την Αλήθεια του στον Κόσμο.