Αυτομέδων._

Ένα ποίημα όπου αλληγορικά παρουσιάζεται η περιπέτεια της Ψυχής στους μορφοποιημένους κόσμους, όλων των διαστάσεων της δημιουργίας.

ΑΥΤΟΜΕΔΩΝ

Το άρμα σου το άϋλο θωρώ
Ετοίμασε απόψε Αυτομέδων
Και τρέξε είς τα σύμπαντα
Στη χώρα των ωραίων Ανδρομέδων
Να φέρεις την ψυχή που καρτερώ

Ο δρόμος σου θα είναι μακρινός
Με τη φωτιά από παντού ζωσμένος
Κάθε στιγμή, σε κάθε σου λεπτό
Μπροστά σου θα έχεις του ανθρώπου τον εχθρό
Μ ένα μονάχα του σκοπό
Να ματαιώσει το ταξίδι σου αυτό

Τα άλογα σου διάλεξε μαζί τον Φοίβο πάρε
Την τέχνη σου την μαγικά
Σαν οδηγείς την αστραπή
Στο άρμα σου απόψε βάλε

Αν τρέξεις με την δύναμη που μοιάζει με την σκέψη
Θα βρεις τον δρόμο ανοικτό για να περάσεις το στενό
Ανάμεσα στον Πήγασο και στον Περσέα
Όπως με τη δική μου σκέψη τον περνώ
Κάθε νυχτιά και μέρα, να δω
Μέσα στη φωτολάμψη της την ΘΕΙΑ ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ

Την αλησμόνητη στον κόσμο ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ
Σου ζητώ στην γη ξανά να φέρεις
Την κόρη του Αιθίοπα του πονεμένου βασιλέα
Κηφέως να γυρέψεις
Να της φορέσω το ατίμητο της δόξης
Δαφνοστόλιστο στεφάνι που κρατώ

Ω Ανδρομέδα ξακουστή σ ευγνωμονώ αιώνια
Για τη θυσία σου στη γη σε βλέπω με συμπόνοια
Είσαι ψυχή ηρωική του Ηρακλή προμάμη
Οι γενεές σε θαύμασαν κανείς μας δεν σε φτάνει
Ο Αυτομέδων ερχεται μαζί του να σε πάρει
Σε περιμένουν οι ψυχές σου το ζητούν σα χάρη
Έλα να σπείρεις στη Ζωή, το σπόρο της αγάπης
Όπως τον έσπειρες εκεί αλυσσοσταυρωμένη
Καταμεσής στη θάλασσα στο βράχο στηλωμένη

Φέρε στη γη μας τη χαρά και διώξε πάλι μακριά
Τον πόνο και το δάκρυ απ την πικρή ζωή μας
Και στάλαξε μας στην καρδιά ένα ρυθμό
Να κυβερνά με λύτρωση, την δύσμοιρη ψυχή μας
Ας γίνει ο κόσμος μας αυτός
Ένας παράδεισος σωστός
Κι ένας Θεός αληθινός
Να βασιλεύει διαρκώς
Μες στη ψυχή του καθ ενός
Εκείνος της αγάπης ο Θεός

Ν. Μαργιωρής
Red20Daylily20II.jpg


---
Να έχετε αγάπη στην καρδιά, φως στο πνεύμα, θάρρος στην ψυχή και αλήθεια στο στόμα.