Το είπες πολύ ωραία Αιθηρόη! Όπως πάντα.
δυο λόγια, ως εισαγωγή, από εμένα:
Πραγματικά, οι τρεις τελευταίες φωτογραφίες είναι συγκλονιστικές! Γιατί αποτυπώνουν την έλλειψη, την απουσία, την απώλεια σε όλη της την τραγικότητα! Με άγγιξε βαθιά μέσα στην ψυχή η ιστορία της Jen και του Angelo. Και ναι! Η αγάπη είναι ό,τι πιο αυθεντικό, πιο ζωογόνο, πιο λαμπερό, πιο δυνατό απ'όλα τα δεινά, απ'όλη την ασχήμια και την κακία του κόσμου! Είναι ίσως η κινητήριος δύναμη που επιτρέπει στον πλανήτη να περιστρέφεται, στον κόσμο να υπάρχει ακόμα! Και είν'αυτό, είναι η άφθαρτη ενέργεια που συνεχίζει να πλανιέται στην ατμόσφαιρα, ανάμεσα στα σύννεφα, στην αστρόσκονη, στον πυρήνα του έναστρου κόσμου, όταν οι υλικοί φορείς της παύουν να υπάρχουν. Και όπως είχε γράψει και ο Παύλος Κάγιος: "οι άνθρωποι ζούνε όσο υπάρχουν μέσα μας και περπατάμε μαζί τους. Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν παύουν να συγκατοικούν στο μυαλό μας" Και στην ψυχή μας.
Η αγάπη ΕΙΝΑΙ..!
Αυτό κι εγώ το ένιωσα christos5d! Nαι η αγάπη είναι!