Η αφύπνιση έρχεται μέσω της μνήμης

Η αφύπνιση έρχεται μέσω της μνήμης


Ο κόσμος , έτσι όπως είναι και υπάρχει και διατηρεί την έννοια της υλικότητας και της μορφής , κατά την φυσική επιστήμη οφείλεται στην Βαρύτητα. Η Βαρύτητα, πού καταγράφετε ώς η πρώτη θεμελιώδης δύναμη του σύμπαντος, και πού είναι αυτή πού συγκρατεί τον Ήλιο και όλα τα ουράνια σώματα , καθώς και το δικό μας σε δομική ύπαρξη στον χώρο, είναι μια ανεξιχνίαστη ιδιότητα ακόμα, η οποία ερευνάται .

Όμως, εκείνο που μπορεί να φαντασθεί και να υποθέσει κανείς και από το οποίο μπορεί να εξάγει κάποιο συμπέρασμα για να την προσδιορίσει , είναι η πιθανότητα η Βαρύτητα να είναι αποτέλεσμα δύο αντίθετων δυνάμεων. Της έλξης και της απώθησης. Ως έλξη θεωρείται το κέντρο, και ως απώθηση η περιφέρεια.
Στο κέντρο των σωμάτων διατηρείται το πύρ , ή ψυχή του σώματος, που προέρχεται από την Πρώτη Αρχή, ενώ στην περιφέρεια υπάρχει η απώθηση αυτής της ενέργειας. Στο κέντρο υπάρχει ο Ήλιος του Μεσονυκτίου, ο Διόνυσος, ενώ έξω από την περιφέρειά του ο Ήλιος Απόλλων.
Αφορά το εσωτερικό και εξωτερικό φώς. Δηλαδή ενώ η ενέργεια λειτουργεί εσωτερικά μαγνητικά διαμορφώνοντας έναν κεντρικό πυρήνα, η εκπεμπόμενη από έξω λειτουργεί ηλεκτρικά , δημιουργώντας ένα στατικό πεδίο ανάμεσα στα σώματα. Και οι δύο μαζί δημιουργούν την δεύτερη δύναμη του σύμπαντος , τον ηλεκτρομαγνητισμό .
Αυτή ή δεύτερη δύναμη , ισχυρότερη της βαρύτητας , έχει την ικανότητα εξουδετέρωσης της. Όπως όταν ηλεκτρίζοντας διά της τριβής ένα στυλό σηκώνουμε μικρά τμήματα χαρτιού, αυτό σημαίνει ότι η βαρύτητα χάνει την δύναμή της και την εξουσία της.
Το στατικό πεδίο του ηλεκτρομαγνητικού κύματος πού δημιουργείται με την επίδραση ηλεκτρισμού και μαγνητισμού το ονομάζουμε ατμόσφαιρα και αύρα των σωμάτων. Είναι το Αστρικό ή και ψυχή των σωμάτων . Αυτή η σχέση δημιουργεί την Βαρύτητα. Και από την Βαρύτητα διαμορφώνονται οι Νόμοι κάτω από τους οποίους εξαρτώνται, ελέγχονται και δεσμεύονται όλα τα σώματα.
Στο σημείο λοιπόν αυτό του διαφράγματος, εκεί που συσσωρεύονται οι επιθυμίες , τελειώνει η υπό την Σελήνη διαδρομή καθόδου των ψυχών στην υλική μορφοποίηση, ο κοσμικός Τριτόκοσμος, και αρχίζει η ανοδική πορεία απελευθερώσεώς της , η οποία δεν είναι άλλο από την ενσυνείδητη , και πέραν της Λήθης , οδήγησή της στην Αλήθεια και το Φώς.
Γιαυτό , για να μπορέσει ή ψυχή να απεγκλωβιστεί από τά γήινα δεσμά της και να ταξιδέψει πέρα από τον ήλιο μας στον συμπαντικό χώρο προς τον Δημιουργό, θα πρέπει να αφυπνισθεί. Η αφύπνιση έρχεται μέσω της μνήμης . Η έδρα της μνήμης είναι στην παρεγκεφαλίτιδα. Ο Απόλλων – Ήλιος περιτριγυρίζετε από τις Μούσες , κόρες της Μνημοσύνης και του Διός.
Από το διάφραγμα ,που ώς σκύλος Κέρβερος, φύλακας του Άδη σύμφωνα με τον μύθο, που δεν αφήνει εύκολα να βγεί κανείς από τον σκοτεινό αυτόν χώρο προς το φώς, ενώ με χαρά τον δέχεται στο δεσμωτήριο, εκεί που πάλλετε η καρδιά, αρχίζει το επίπεδο της συνειδητότητας.
Με τον Θύμο αδένα, και σε συνδυασμό με την καρδιά , γίνετε χώρος έκφρασης των συναισθημάτων, καί σχετίζετε με την κυκλοφορία του αίματος και το ανοσοποιητικό σύστημα μέσω της παραγωγής λευκών αιμοσφαιρίων.
Στον ουράνιο χώρο βρίσκουμε την αντιπροσωπευτική θέση της καρδιάς να την κατέχει ο Ήλιο μας , που διαμέσου των πόλών του γίνεται η διέλευση της συμπαντικής ενέργειας όπως η κυκλοφορία του αίματος , και η συγκοινωνία με τους άλλους ήλιους.
Την θέση του διαφράγματος – Κέρβερου , παίρνει η υποσελήνια περιοχή, και γιαυτό στις μυστικιστικές παραδόσεις βλέπουμε την Σελήνη να την συνδυάζουν με τον σκύλο. Για τον ίδιο λόγο, στους λυκάνθρωπους συνδέουν την μεταμορφωτική τους ικανότητα με την πανσέληνο.
Ο Θυρεοειδής αδένας που βρίσκετε στο λαιμό, κοντά στο σημείο, που προφανώς όχι τυχαία, έχει ονομασθεί «Μήλο του Αδάμ» , μια και αυτός ό καρπός του Παραδείσου ήταν η αιτία της «πτώσης» του ανθρώπου κατά τις εβραϊκές γραφές και κατ’ επέκταση και στην Χριστιανική θρησκεία, αντιπροσωπεύονται στον ουράνιο χώρο από το πέρασμα του αστερισμού των Διδύμων στην περιοχή του Ταύρου.
Το κομβικό αυτό τμήμα που είναι ένα είδος φράγματος ανάμεσα στο κάτω, κόσμος συναισθημάτων και συγκινήσεων = Ήλιος μας {θύμος – καρδιά} , και το πάνω , κόσμος σκέψεων = Σείριος {εγκέφαλος- Υπόφυση – Επίφυση}, το φυλά ο σκύλος Άργος.
Για να καταφέρει να ξεφύγει κάποιος από την προσοχή του Κέρβερου , θα πρέπει να σκοτώσει τον Δράκο, ή τον Μινώταυρο, ή να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας και να αντιμετωπίσει τον Άργο.
Τα τέρατα αυτά είναι εκφράσεις των ενστίκτων και των άλογων επιθυμιών, που ξεκινούν από τον «κοιλιακό εγκέφαλο» από το βαθύ σκοτεινό μέρος του σώματος, πού αν ανέβουνε στο συγκινησιακό τμήμα του στέρνου, το θυμικό, τότε επηρεάζουν με την μορφή πάθους πού επιφέρουν τά πάθη, και εγκλωβίζονται στον θυρεοειδή μέχρι να βρούνε τρόπο έκφρασης. Η έκφραση σηματοδοτείται μέσω του στόματος.
Πρώτον, με την κατάποση τροφής και κατ’ επέκταση ικανοποίησης του κάτω τμήματος και της εν ακολουθία συντήρησης του σώματος με ενέργεια, και δεύτερον με την δια του λόγου εκφραζόμενη αναζήτηση πραγμάτωσης των επιθυμιών και των πόθων. Αυτό το δεύτερο είναι και το πιο επικίνδυνο. Διότι ο λόγος, ως ενεργειακός ήχος των φωνητικών χορδών, δονεί τον εγκέφαλο μέσω του οργάνου της γλώσσας , και παράγονται ηλεκτρομαγνητικά κύματα.
Αυτά επιδρούν σαν πληροφοριακό υλικό στο DNA, το οποίο επηρεάζεται δια μέσω του λόγου ή της σκέψεως. Μπορούμε να κατανοήσουμε τις επιδράσεις επάνω του αν συγκρίνουμε την απειλή μιας κατάρας με την ευλογία μιας ευχής. Η μία προέρχεται από τα χαμηλά ένστικτα , ενώ η άλλη από τα ανώτερα συνειδησιακά μέρη .
Με τον αδένα της Υπόφυσης , κλείνει η επιρροή τών νόμων, τών υπό την φύση, και ανοίγετε η προς το φώς πύλη. Για να την περάσει ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει περιέλθει στην θέωση , πράγμα το οποίο γίνετε κατορθωτό όταν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου έχουν ενοποιηθεί με την από κοινού συνεργασία τους. Στον ουράνιο χώρο το σημείο αυτό είναι εκείνο που αποκαλείται Ενοποιημένο Πεδίο.
Εκεί όπου οι τέσσερις δυνάμεις που συγκροτούν το κοσμικό Σύμπαν , η βαρύτητα , ο ηλεκτρομαγνητισμός , η ασθενής πυρηνική αντίδραση όπως και η ισχυρή, γίνονται μια ενοποιημένη αρχή, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε αρχικό εγκέφαλο εκπόρευσης, Δημιουργό , Θεό.
Το σημείο – πύλη, το πέρασμα δηλαδή προς το άχρονο χώρο της δημιουργίας, προς το Φώς, γίνεται από τον Σείριο. Στις μυστικές παραδόσεις θεωρείται ιερό άστρο και αν στην ανατολική φιλοσοφία το προσφωνούν με το όνομα του θεού Σουρία, και στην Αίγυπτο ήταν ο αναγραμματισμός του Όσιρη , εμείς οι Έλληνες μέσω της συμπαντικής έκφρασης της γλώσσας μας , έχουμε πολύ σωστά προσδώσει στις έννοιες , αλυσίδα, ένας πίσω από τον άλλον , γραμμή , επανάληψη, και ότι παρόμοιο, την λέξη Σειρά.
Γιατί ο Σείριος θεωρείται το άστρο – πύλη από όπου εισέρχεται το δημιουργικό φώς στον κόσμο και κατέρχεται με σειρά την κλίμακα έως τα βαθύτερα μέρη της δημιουργίας . Έτσι , και το σημείο της Επίφυσης θεωρείται είσοδος του φωτός μέσα μας.

http://www.apocalypsejohn.com/2012/11/afypnisi-mnimi.html

Η αθανασία της ψυχής και οι αναμνήσεις της.


Ο Πλάτωνας στο βιβλίο του «ΜΕΝΩΝ» αναλύει επακριβώς την άποψή του για την ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, αλλά και για το άμεσο συμπέρασμα που προκύπτει από αυτό καθεαυτό το γεγονός της αθανασίας.

Υποστηρίζει δηλαδή, ότι η Ψυχή μας, λόγω της αιώνιας και άφθαρτης φύσης της, είναι σε θέση να γνωρίζει τα πάντα, αφού κατά την διάρκεια των προηγουμένων ενσαρκώσεών της, έχει ζήσει πάρα πολλές και διαφορετικές καταστάσεις, τις οποίες όμως δυστυχώς δεν μπορεί να θυμάται, όσο βρίσκεται σε ένσαρκη κατάσταση.

Σε αυτήν την λογική βασίζεται η περίφημη άποψη του Πλάτωνα ως προς το θεμελιώδες θέμα της ανάμνησης, υποστηρίζοντας ξεκάθαρα ότι «Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΗ».
Ας δούμε όμως αναλυτικά, το σχετικό απόσπασμα του διαλόγου μεταξύ του Σωκράτη και του Μένωνα, σε ό,τι αφορά στο θέμα της ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ:

-Σωκράτης: ἔγωγε: ἀκήκοα γὰρ ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν σοφῶν περὶ τὰ θεῖα πράγματα.
(Βεβαίως, έχω ακούσει πολλούς σοφούς άνδρες και γυναίκες, που ανέπτυξαν θεολογικές συζητήσεις.
-Μένων: τίνα λόγον λεγόντων;
(Ποια επιχειρήματα πιστεύεις ότι χρησιμοποιούσαν;)
-Σωκράτης: ἀληθῆ, ἔμοιγε δοκεῖν, καὶ καλόν.
(Πιστεύω ότι ο τρόπος που ανέπτυσσαν τα θέματά τους, βασιζόταν στην αλήθεια και γι αυτό παρουσίασαν ωραίες ιδέες.)
-Μένων: τίνα τοῦτον, καὶ τίνες οἱ λέγοντες;
(Ποια είναι αυτά τα λόγια και ποιοι ήταν αυτοί οι σοφοί άνθρωποι που τα ανέπτυσσαν;)
-Σωκράτης: οἱ μὲν λέγοντές εἰσι τῶν ἱερέων τε καὶ τῶν ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε περὶ ὧν μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τ᾽ εἶναι διδόναι.
(Άλλοι μεν από τους ομιλητές ανήκαν στην τάξη των ιερέων ή και των ιερειών, εφόσον αυτοί είχαν το ενδιαφέρον να αναπτύξουν τέτοιου είδους θεολογικά θέματα, κάτι που βεβαίως θεωρούμε δεδομένο.)
-Σωκράτης: λέγει δὲ καὶ Πίνδαρος καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν ὅσοι θεῖοί εἰσιν.
(Το αναφέρει μάλιστα και ο Πίνδαρος, όπως και πολλοί άλλοι ποιητές που ασχολούνται με θεολογικά θέματα και είναι θεόπνευστοι.)
-Σωκράτης: ἃ δὲ λέγουσιν, ταυτί ἐστιν:
(για τα οποία ισχυρίζονται ότι όσα λένε είναι αλήθεια.)
-Σωκράτης: ἀλλὰ σκόπει εἴ σοι δοκοῦσιν ἀληθῆ λέγειν.
(Αλλά προσπάθησε να διερευνήσεις αν πράγματι τα όσα λένε ανταποκρίνονται στην αλήθεια.)
-Σωκράτης: φασὶ γὰρ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀθάνατον.
(Αυτοί οι σοφοί, ισχυρίζονται λοιπόν ότι η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη.)
-Σωκράτης: καὶ τοτὲ μὲν τελευτᾶν ὃ δὴ ἀποθνῄσκειν καλοῦσι τοτὲ δὲ πάλιν γίγνεσθαι.
(και αυτό που ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΘΑΝΑΤΟ θεωρείται ένα προσωρινό τέλος που συμβαίνει κάποια δεδομένη στιγμή, ενώ κάποια άλλη στιγμή αργότερα, Η ΨΥΧΗ ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ ΣΕ ΝΕΟ ΣΩΜΑ.)
-Σωκράτης: ἀπόλλυσθαι δ᾽ οὐδέποτε:
(με αποτέλεσμα, Η ΨΥΧΗ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ.)
-Σωκράτης: δεῖν δὴ διὰ ταῦτα ὡς ὁσιώτατα διαβιῶναι τὸν βίον:
(Για τον λόγο αυτόν, θα έπρεπε κάθε άνθρωπος να διάγει τον βίο του με ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΤΙΜΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ.)
-Σωκράτης: οἷσιν γὰρ ἂν
(Αυτοί οι σοφοί, θα πρέπει να γνωρίζουν το εξής ποίημα (του Πινδάρου) που ακολουθεί).
-Σωκράτης: Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ πένθεος δέξεται,
(«Η Περσεφόνη υποδέχεται την Ψυχή του νεκρού, (στον κάτω κόσμο του Πλούτωνα) και της επιβάλλει την ποινή που αναλογεί στις αμαρτίες του προηγούμενου ένσαρκου βίου της)
-Σωκράτης: εἰς τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ ἔτεϊ ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν.
(Για να τιμωρηθεί όταν επανενσαρκωθεί, μετά την πάροδο εννέα ετών (στον επάνω κόσμο της θάλασσας του Ποσειδώνα) που ζούνε οι ένσαρκες Ψυχές.»)
-Σωκράτης: ἐκ τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ.
(Μέσα από αυτήν την διαδικασία της επανενσάρκωσης, επανέρχονται στη ζωή ακόμα και οι βασιλικές ψυχές.)
-Σωκράτης: καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε μέγιστοι ἄνδρες αὔξοντ᾽.
με ισχυρό σθένος και με σοφία, ώστε να εξελιχθούν σε ανθρώπους μέγιστης σημασίας.
ἐς δὲ τὸν λοιπὸν χρόνον ἥρωες ἁγνοὶ πρὸς ἀνθρώπων καλεῦνται.
(Αυτές τις ενσαρκωμένες ψυχές οι άνθρωποι τις αποκαλούν ήρωες και τις λατρεύουν αιωνίως.)
-Σωκράτης: ἅτε οὖν ἡ ψυχὴ ἀθάνατός τε οὖσα καὶ πολλάκις γεγονυῖα,
(Εφόσον λοιπόν αυτή η Ψυχή έχει ενσαρκωθεί πολλές φορές ΚΑΘΟΤΙ ΕΧΕΙ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΘΑΝΑΤΗ.)
-Σωκράτης: καὶ ἑωρακυῖα καὶ τὰ ἐνθάδε καὶ τὰ ἐν Ἅιδου καὶ πάντα χρήματα.
(και έχει δει πάρα πολλά, τόσο τα ΟΡΑΤΑ που συμβαίνουν στον κόσμο των ζωντανών, όσο και τα ΑΟΡΑΤΑ που συμβαίνουν στον κόσμο του Άδη, και με τον τρόπο αυτόν, έχει γνωρίσει όλα αυτά που κάποια στιγμή θα της χρησιμεύσουν.)
-Σωκράτης: οὐκ ἔστιν ὅτι οὐ μεμάθηκεν.
(ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΟΤΙ Η ΨΥΧΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.)
-Σωκράτης: ὥστε οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ περὶ ἀρετῆς καὶ περὶ ἄλλων οἷόν τ' εἶναι αὐτὴν ἀναμνησθῆναι, ἅ γε καὶ πρότερον ἠπίστατο.
(Ώστε δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση ούτε και θαυμασμό, το γεγονός ότι η Ψυχή έχει την δυνατότητα να επαναφέρει στην μνήμη της όλα αυτά για τα οποία έχει αποκτήσει γνώσεις στις προηγούμενες ενσαρκώσεις της, τόσο όσον αφορά το θέμα της αρετής όσο και όλα τα άλλα θέματα.)
-Σωκράτης: ἅτε γὰρ τῆς φύσεως ἁπάσης συγγενοῦς οὔσης.
(Επειδή λοιπόν ο,τιδήποτε που βρίσκεται μέσα στη φύση, συγγενεύσει με το σύνολό της,.)
-Σωκράτης: καὶ μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς ἅπαντα.
(και εφόσον Η ΨΥΧΗ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.)
-Σωκράτης: οὐδὲν κωλύει ἓν μόνον ἀναμνησθέντα ὃ δὴ μάθησιν καλοῦσιν ἄνθρωποι
(δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο, η Ψυχή να μπορέσει να επαναφέρει στην μνήμη της ένα γεγονός, το οποίο οι άνθρωποι ονομάζουν διδασκαλία.)
-Σωκράτης: τἆλλα πάντα αὐτὸν ἀνευρεῖν.
(Κατόπιν η Ψυχή θα έχει την δυνατότητα να θυμηθεί όλα τα υπόλοιπα γεγονότα που έχει βιώσει στις προηγούμενες ζωές της, όπως επίσης και όλες τις γνώσεις που είχε αποκτήσει.)
-Σωκράτης: ἐάν τις ἀνδρεῖος ᾖ
(Όλα αυτά θα συμβούν υπό την προϋπόθεση ότι διαθέτει κάποιος την απαιτούμενη ανδρεία, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμα και τις δύσκολες καταστάσεις που βίωσε η ψυχή στις προηγούμενες ζωές).
-Σωκράτης: καὶ μὴ ἀποκάμνῃ ζητῶν.
(και να μην παραιτηθεί με την δικαιολογία της εξάντλησης από αυτήν την προσπάθεια.)
-Σωκράτης: τὸ γὰρ ζητεῖν ἄρα καὶ τὸ μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν.
(Σαν τελικό συμπέρασμα καταλήγουμε ότι κάθε έρευνα αλλά και κάθε διδασκαλία πρέπει να έχει σαν στόχο, ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είχαν απίστευτες γνώσεις πάνω στο θέμα ''ΨΥΧΉ'' και την πορεία που αυτή διαγράφει στο πέρασμα των ετών με τις μετενσαρκώσεις της. Άλλωστε δεν ήταν μόνο ο Σωκράτης που είχε μιλήσει γι' αυτήν, αλλά σχεδόν όλοι οι φιλόσοφοι μας: Θαλής, Αναξίμανδρος, Πλάτων, Ηράκλειτος κτλ.

Συμπερασματικά λοιπόν, με βάση αυτά τα δεδομένα που επί 1.750 ''κάποιοι'' μας κρατούσαν κρυφά, προτρέποντάς μας να... ''μην δοκιμάσουμε ποτέ το ξύλο της γνώσης'', καταλαβαίνουμε το εξής: Ξανά υπήρξαμε εδώ, ξανά βιώσαμε πράγματα, ξανά βρεθήκαμε μεταξύ μας ακόμη κάποιοι που τώρα έχουμε κοινές ιδέες, σκοπούς, στόχους. Πιθανόν να έχουμε ξανά πολεμήσει κιόλας μαζί (μην σας φαίνεται καθόλου παράξενο αυτό), και τώρα που η πατρίδα μας καλεί και πάλι σε βοήθεια, αφού κάποιοι λυσσαλέα προσπαθούν να την καταστρέψουν. Το κάλεσμα της ψυχής μας ενώνει ξανά.




Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/08/h.html#ixzz2iNaXJf5l