Δύο σε ένα

Όλα όσα αναφέρθηκαν, είναι το αποτέλεσμα.

Και ποιός φταίει για  αυτά, λοιπόν;
 (απάντηση..).... "Εκείνος ο βλάκας..", "εκείνη η άχαρη!"

Τσου τσου τσου, πάμε πάλι.. ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;        ...Εγω

αρα, αυτη ειναι η αιτία ..

Παρακμή είναι να συμπαρασύρεσαι μέσα στην Δίνη του Γίγνεσθαι

Παρακμή είναι να μην θυμάσαι τον Ευατό σου

εδώ λοιπόν αν δεν κάνω λάθος , (επιτέλους..) κατοικεί η ..


Ενθαλπία

Η Ενθαλπία είναι θερμοδυναμικό μέγεθος που αντιπροσωπεύει το ολικό ποσό θερμότητας που περιέχει ένα θερμοδυναμικό σύστημα. Ειδικότερα αποτελεί το άθροισμα της εσωτερικής ενέργειας ενός σώματος και του γινομένου της εξωτερικής πίεσης επί του όγκου που καταλαμβάνει μια ουσία[1]. Το γινόμενο εκφράζει την ενέργεια που απαιτείται για να εκτοπίσει το σώμα το περιβάλλον του και να καταλάβει τη θέση στην οποία βρίσκεται.

    Παλαιότερα αντί του όρου "ενθαλπία" χρησιμοποιούταν ο όρος "περιεχόμενη θερμότητα" (περιεχομένη θερμότης - Wärmeinhalt)

Με τον ελληνικό όρο, διεθνή σήμερα, Ενθαλπία, που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό ρήμα ενθάλπω = ζεσταίνω, κρύβω μέσα μου, περιθάλπω, χαρακτηρίζεται στη Χημεία η ενέργεια που προσφέρεται κατά τη θέρμανση ουσιών και που εγκλωβίζεται στα μόριά τους ιδίως σ΄ εκείνα των υδρατμών τους. Συνέπεια αυτού είναι ότι τα μόρια αυτά έχουν μεγαλύτερο ενεργειακό περιεχόμενο από τα αρχικά μόρια. Έτσι στη γλώσσα της χημείας η ενθαλπία αποτελεί το θερμικό περιεχόμενο κάθε χημικού συστήματος η οποία και συμβολίζεται συνήθως με το γράμμα Η.

Η ενέργεια αυτή οφείλεται στις δυνάμεις των χημικών δεσμών που συγκρατούν τα άτομα μέσα στο μόριο, αλλά και στη κίνηση των ατόμων, των ηλεκτρονίων καθώς και του ίδιου του μορίου. Έτσι η χημική αυτή ενέργεια παραμένει εγκλωβισμένη μέσα στο μόριο που μπορεί ν΄ αποδοθεί άλλοτε εύκολα π.χ. με σπινθήρα στη βενζίνη, και άλλοτε δύσκολα.

Η ενθαλπία είναι προσδιοριστική έννοια στις χημικές αντιδράσεις.


ευχαριστω για το ευχαριστο κειμενο

Φυσικά και αυτός που φταίει είμαι Εγώ και τα εγώ μου. Αλλά δεν είναι εύκολο να νην πέσεις από μικρός στην καλοστημένη αυτή παγίδα, για πολλούς λόγους. Μπορείς όμως στην πορεία, και κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες και αξιοποίηση των ερεθισμάτων και των ολόγυρα σημαδιών, να φτάσεις(εγώ ψάχνομαι κι έχω και πισωγυρίσματα γιατί πολλοί "δαίμονες χορεύουν στο μικρό μου κεφάλι") στο μονοπάτι (-ια) που οδηγεί στην α-λήθη (ή αλήθεια). "Παρακμή είναι να μη θυμάσαι τον εαυτό σου" σωστά;

  "Παρακμή είναι να συμπαρασύρεσαι μέσα στην Δίνη του Γίγνεσθαι" Σωστή! Αλλά μόνο αν έχεις κατακτήσει την αυτοεπίγνωση! Και είσαι τόσο αποστασιοποιημένος και έτοιμος συνάμα για να μετατρέψεις και να διαμορφώσεις το γίγνεσθαι, με "ένα απλό, 'θορυβώδες" ή "αδιόρατο" σχεδόν χτύπημα ή άνοιγμα των φτερών σου στην αθήνα, πχ, προκαλώντας αλυσιδωτές αναταράξεις και τυφώνες ως τη Wall Street,πχ, στη N.Y., έως στα σχεδιαστήρια κρυφών ατζέντων μέσα σε σκοτεινές στοές, έως στην οπτική της πραγματικότητας στα μάτια πάρα πολλών ανθρώπων...Να πάρεις το πινέλο στα χέρια σου! Και να χρησιμοποιήσεις τα πιο ξεχωριστά χρώματα για τα πιο θαυμαστά και απλά συνάμα σχέδια. Έννοια σου και όσοι είναι να δουν θα δουν. Ποτέ οι όποιες σημαντικές αλλαγές στην(επίσημη τουλάχιστον Ιστορία) Δεν ξεκίνησαν από τις μάζες...Κι αν μας ενοχλεί η λέξη μάζα ε! Τότε ας πάψουμε να λειτουργούμε ως μαζάνθρωποι ή απόμακροι(αυτό από μόνο του κι υπό συγκεκριμένες συνθήκες δεν είναι κακό) μισάνθρωποι κι ας θυμηθούμε τον Εαυτό μας γινόμενοι ο καθένας ανεξάρτητο άτομο. Δηλ. με ασύλληπτες ικανότητς και προοπτικές, αγκαλιάζοντας και το θνητό και το αθάνατο κομμάτι μας...
 
Συντονισμένος-η στη Δίνη της ευρυθμίας του μεταμορφωτικού Χάους...που είναι γίγνεσθαι! Ενάντια στην παγιωμένη τάξη. Η εισροή μιας τέτοιας Ενέργειας αλλάζει ακόμα και τη μοριακή δομή του...Πολεμιστή! (Εγώ δεν είμαι, είμαι απλώς ένας γκρινιάρης που πιστεύει πως η ουτοπία είναι ένας πραγματικός τόπος, "τόσο κοντά και τόσο μακριά")

 Και βέβαια η παρακμή είναι αποτέλεσμα! Αν ψάχνεις βαθιά ΜΕΣΑ στο γίγνεσθαι (έξω απ'αυτό απλά Δεν συμμετέχεις, άρα δεν έχεις βιώματα αυθεντικά, όσο καλός παρατηρητής κι αν είσαι. Γιατί μέσα από τα βιώματα αυξάνεται η Προσοχή- βελτιώνεται η Παρατηριτικότητα - εξασφαλίζεται η Μη Ταύτιση με τα εξωτερικά είδωλα, κάτι σαν το μοντέλο του Έρμαν Έσσε στα θαυμάσια έργα του)...τότε να βοηθήσω λίγο κι ευχαριστώ για το ενδιαφέρον κείμενο περί Ενθαλπίας:


«… Ο κόσμος είναι όπως τον ονειρεύεσαι… είναι ένας καθρέφτης. Έξω βρίσκεις εσένα! Πήγαινε να δεις ποιος είσαι. Εκεί έξω βρίσκεις τον δικό σου κόσμο, τον κόσμο που έχτισες, που ονειρεύτηκες. Θ΄ ανακαλύψεις ότι οι άλλοι είναι η αντανάκλαση της εικόνας του ψέματος που έχεις μέσα σου, του συμβιβασμού, της άγνοιάς σου… Άλλαξε!… και ο κόσμος θ’ αλλάξει. Δημιουργείς έναν άρρωστο κόσμο και έπειτα φοβάσαι το δημιούργημά σου, τη βία που εσύ ο ίδιος προκάλεσες.
Πιστεύεις ότι ο κόσμος είναι αντικειμενικός… αλλά ο κόσμος είναι όπως εσύ τον ονειρεύεσαι. Πήγαινε στον κόσμο και αποδέξου τον… Συνάντησε τους φτωχούς, τους βίαιους, τους λεπρούς που έχεις μέσα σου.  Αποδέξου τους… Μην τους αποφεύγεις, μην τους κατηγορείς… Παραδώσου στον κόσμο σου. Πήγαινε και συνειδητά αποδέξου αυτό που έχεις δημιουργήσει: έναν κόσμο σε άγνοια, σκληρό, αμαθή… έναν κόσμο χωρίς ζωή.
Η δύναμη ενός ανθρώπου είναι να εξουσιάζει τον εαυτό του και την ίδια στιγμή να παραδίδεται στον εαυτό του. Η ζωή σου, ο κόσμος όπου πιστεύεις ότι μπορείς να επιλέγεις και να αποφασίζεις, είναι πλασματικά… είναι ένας φρικτός εφιάλτης. Μόνο το «όνειρο» είναι πραγματικό. Το «όνειρο» είναι το πιο αληθινό πράγμα που υπάρχει. Αυτό που εσύ αποκαλείς πραγματικότητα είναι μόνο φαινόμενα, πρέπει να την αναποδογυρίσεις τελείως και δεν μπορείς να κρατήσεις μέσα σου τίποτα από τα παλιά… Θα πρέπει να μάθεις έναν νέο τρόπο να σκέφτεσαι, ν’ αναπνέεις, να δρας και ν’ αγαπάς…" Πηγή: http://www.terrapapers.com/?p=12206

Ετσι ακριβώς! Μας έχει ειπωθεί τόσες φορές! Τα διαβάσαμε τ ακούσαμε τα νιώσαμε αλλά δε μπορούμε να τα σκεφτο'υμε. Μα δε σκεφτόμαστε κάτι που δε καταλαβαίνουμε. Ε μη μας πουν και χαζούς! Αλλα δεν είναι χαζομαρα γιατί δεν ειν εύκολο να καταλάβεις μια τοσο τεράστια αλήθεια! Που να χωρέσει το μυαλό που το μαστορεψαν να δουλεύει με τικ τακ; Ν ακούει μόνο το τικ τακ και ν μιλάει μονο με τικ τακ; τ κ ι α. Δεν έχει αλλα γράμματα έτσι του παν! Τωρα ξαφνικά ακούει οτι υπάρχουν κι αλλα γράμματα και ήχοι νότες χρώματα ωρέ! Θα φτάσει ν αρχίσει να σκέφτεται και πάλι το παραπάνω που κάποτε πολυυυυ παλια το ξερε! Θα το βρει που θα πάει! Και θ αρχίσει να σκέφτεται κι αυτά που φοβόταν οτι δε καταλαβαίνει. Κι οταν γίνει αυτό; Ω χο χο! Είναι να μπει για τα καλά εκει. Τότε θα βρει τα κότσια να βάλει πάλι τα χέρια στο πηλό και ν αρχ'ισει να φτιάχνει απ την αρχή το κόσμο. Αμα καταλάβεις πως ειν δική σου η επιχείρηση.....ε αλλιώς τη πονάς! Ααχ μήπως κι αυτός δεν ηταν πάντα ο φόβος των ακατανομαστων; Τρέμουν στη σκέψη οτι θα τους χαλάσει το μοντέλο κι ο κόπος και θ αρχίσει το ρομπότ να σκέφτεται! Μη τυχόν και καταλάβει οτι δεν ειν ρομπότ ότι είναι θεός στο κόσμο του μη τυχόν και καταλάβει οτι κάτω απ τα ρούχα τα πατσαβουρια του σκλαβου κρύβει ενα βασιλιά. Ααχ! Ειμαστε σπορεις είπε η αγαπημένη μου! Το κακό σ αυτό είναι οτι τα κάναμε μπάχαλο! Αχ μωρέ χωράφι μου τι σου κανα! Το καλό είναι οτι υπάρχει τρόπος. Κι αφου εγω σπερνω κι εγω θερίζω........ας θερισω πρώτα το χάλι μου......να καθαρίσω το χώμα αυτό τ άγιο και βουρ για νέα σπορά. Θέλω χέρια όμως ρε παιδιά κι εγω ο άνθρωπος! Ε; Ετσι δεν είναι; Αλλαααα....πάντα πρώτα ηταν λίγοι. Μετάααα....αχ μετά! έστω και πολυ μετά γίνονταν πολλοί. Θα γίνει το λοιπόν αργά η γρήγορα.

Πολυ μ άρεσε το κείμενο που βαλες christo5d!! Σ ευχαριστώ!

Ωραίος ο διάλογος σας! Εντυπωσιακά αυτά που λέγονται. Εξαιρετικό το κείμενο που παρέθεσε ο σπουδαίος φίλος christos5d! Η ιδέα αυτή για τον κόσμο, είναι διάχυτη μέσα σ αυτό το χώρο, στα γραφτά της Αιθηρόης, σε επιλεγμένα βίντεο και κείμενα. Άρα εδώ έχουμε κάτι μεγάλης σημασίας, και το νιώθω! Αλλά!

Έχω ένα θέμα. Δεν μπορώ να την φέρω στο μυαλό μου αυτήν την ιδέα, να την καταλάβω. Πως είναι ακριβώς. Πως να το πω; Δεν μπορώ να την δω, να την οπτικοποιήσω για να συλλάβω τον τρόπο που λειτουργεί και παρουσιάζεται, ώστε να επεξεργαστώ τι κρύβει, και τι σημαίνει.

Πως μπορεί να αποδοθεί αλλιώς αυτή η ιδέα; Πιο ειδικά, πιο απλά; Ελπίζω να με καταλαβαίνετε. Είμαι λίγο οπτικός τύπος, πριν αρχίσω να ξεφλουδίζω την εικόνα σε μια άλλη διάσταση.

"Η δύναμη ενός ανθρώπου είναι να εξουσιάζει τον εαυτό του και την ίδια στιγμή να παραδίδεται στον εαυτό του."
Πόσο τεράστια αλήθεια!
Ανακαλύπτωντας τον κόσμο μέσα μου, γνωρίζοντας τον εαυτό μου, αποδεχόμενη αυτόν ως είναι κι όχι όπως"πρέπει"να είναι...
Αποδεσμεύομαι από αλυσίδες που ουσιαστικά μόνη μου"φόρεσα"...
Ξεγυμνωνοντας τον από τα"δανεικά"κι άρα άβολα ρούχα που τον έντυσα...
Ανακαλύπτω πως η"γύμνια "του τελικά δεν είναι"ντροπή"όπως έμαθα και δέχθηκα να πιστέψω ,άλλα ο μόνος γνήσιος κι αυθεντικός τρόπος να Είμαι...
Ο"σπινθήρας"δημιουργήθηκε από βιώματα, σκέψεις...δράση...και ανάλογη αντίδραση...
Είπε κάποιος, συγχωρήστε με δεν θυμάμαι το όνομα του, πως μόνο κινούμενοι δλδ εν δράση μπορούμε να είμαστε σε αρμονία με τον κόσμο και τον εαυτό μας, να εξελισσόμαστε, καθώς τίποτα δεν μένει αδρανές...όλα κινούνται...
Ενθαλπία λοιπον...όμορφη λεξη και με οδήγησε σε δυνατές σκέψεις, ευχαριστώ!
..." Το γινόμενο εκφράζει την ενέργεια που απαιτείται για να εκτοπίσει το σώμα το περιβάλλον του και να καταλάβει τη θέση στην οποία βρίσκεται...."
Οι υπέροχες αναρτήσεις σας...
Όπως πάντα ακριβώς την κατάλληλη στιγμή!

Θυμάμαι από πότε στοχαζόταν, η ακούραστη και διορατική nnan, πάνω στην Ενθαλπία και Εντροπία.

Ο Χρήστος, έχει έναν απίστευτο τρόπο να αντιλαμβάνεται... να νιώθει... να "βλέπει"... να εκφράζεται... να μοιράζεται τα του "οίκου" του νου του... και όχι μόνον!

Είναι σπουδαίος σύντροφος στο δρόμο αυτό της ανθρωπότητας. Το έντιμο της ψυχής του, σφραγίζει κάθε απόπειρα κατανόησης και αυτο-έκφρασης του.

Ας μου επιτρέψει να συνδράμω στην προσπάθεια του...

Μέσα μας είναι ο κόσμος... εκεί πρωτο-σχηματίζεται... εκεί γεννάται και εκδηλώνει το πρώτο "εγώ".

(Χμ... η ζήτηση και οι ανάγκες, φέρουν το... "προϊόν". Έτσι, κάπως, δεν λέγεται; Ένα "σαν" εκφράζω.)

Και εμείς, μέσα από όλη αυτήν την διαδικασία...

Χμ... σαν...

(να θυμάστε... σαν! Συγνώμη. Σαν! Και ο κόσμος που παρατηρούμε είναι "σαν" και μία πρόχειρη αναπαράσταση των λέξεων που εφηύρε ο άνθρωπος στην πορεία της νόησης του. Διότι με λέξεις σου περιγράφεται ό,τι εσύ δεν γνωρίζεις. Και αλίμονο σε αυτόν που μιλάει! Είθε να χρησιμοποιεί τις καλύτερες!)

( Η γλώσσα, πλέον, δεν είναι αυτή που εκδηλώνει την εξέλιξη της νόησης και της συνείδησης του πνεύματος της ανθρωπότητας;)

Λοιπόν... όλη αυτή η Ιδέα, περί της μορφής του κόσμου αυτού, είναι σαν την κινηματογραφική μηχανή που παρουσιάζει, προς τα έξω, αυτον τον κόσμο.

Μόνο που εδώ, γίνεται κάτι μυστήριο... όσο πιο πολλοί αναπαράγουν μία εικόνα... αυτή η Εικόνα εντυπώνεται στον Χώρο! Σταθεροποιείται, αποκτά υλική υπόσταση.

(Ο νους προηγείται της ύλης...)

Οι σκέψεις... αυτές τα καρέ της ταινίας... αυτές...

Μέγας συνεργός ο χώρος της φαντασίας.

Όταν είσασταν παιδιά, τι εύκολο που ήταν! Πότε χάσατε την μυστική είσοδο; Κάπου κοντά στην εφηβεία. Τότε άρχισε να συρρικνώνεται και η επίφυση στο πίσω μέρος του εγκεφάλου...

Η Φαντασία άδειασε... η αχρησία ξεθωριάζει τα πραγματικά, δημιουργήματα, μέχρι που τα σβήνει.

Το ξέρουν!
Το ήθελαν.

Πώς θα έβρισκαν χώρο να βάλουν τα δικά τους;

Και τι δίνουν;

Δεν ξέρετε;

Τι παρακολουθείτε στις οθόνες σας;
Τι διαβάζετε στα εμπορικά βιβλία, χωρισμένα σε επισόδεια, διότι θέλει χρόνο η "εν-τύπωση".

Η τηλεόραση και η κινηματογραφία, πήρε την θέση των πνευματικών σχολών και της κοπιαστικής αναζήτησης για γνώση...

Εθισμός στην πνευματική αδράνεια... fast food, η γνώση.

Και αντί να δημιουργούμε εμείς, αναπαράγουμε έναν κόσμο που υποδεικνύουν με συγκλονιστικά εφέ και θόρυβο.

Ποιος είσαι; Αυτό, είναι το εργαστήριο του αλχημιστή.

Τι ζητάς; Αυτό, είναι η Πρόθεση που κινεί την μαγεία του Ποιώ.

Πίστεψε και τόλμησε! Αυτό, είναι το Τραπέζι του.

Φαντάσου! Αυτό, είναι το σχέδιο του δημιουργού.

Σκέψου! Αυτό, είναι τα εργαλεία σου.

Αλχημιστής ή τσαρλατάνος;
Δημιουργός ή σκλάβος;

Η επανάσταση, πάντα ξεκινάει εντός μας.
Εάν δεν υψώσεις φωνή εκεί, δεν θα σε ακούσει κανείς... ούτε εσύ ο ίδιος.

Μην γερνάς μάταια...
Κέρδισε τον εαυτό σου...

Μόνο τότε τα δύο μέτρα, γίνονται γη "άμετρη"...

Διότι "παιδί" της γης μεν... αλλά και Παιδί αστερόεντος Ουρανού.

Πού θα... "πας";
Πού θα... "ζήσεις";

Καιρός να σε πάρεις πίσω!
Εσένα... τον Κόσμο σου.

Πώς;

Χμ... έχω μία ιδέα...

Ξεκινήστε ελέγχοντας την σκέψη σας.
Όλα όσα πιστεύετε... είναι δικό σας πόρισμα;

Όλα όσα σας είπαν, είναι αλήθεια;

Σε κάθε σας σκέψη, όπου μπαίνουν οι λέξεις...
Πιστεύω, αγαπώ, μισώ, αρέσει, αντιπαθώ, θέλω, είναι, δεν είναι, ξέρω, δεν, νιώθω, επιλέγω, θεωρώ, υποστηρίζω, καταλαβαίνω, έχω, δεν έχω, είμαι δεν είμαι... ρωτήστε ΓΙΑΤΙ;

ΡΩΤΗΣΤΕ ΓΙΑΤΙ!
Και εάν βρείτε απάντηση, ρωτήστε πάλι ΓΙΑΤΙ!
Και συνεχίστε... ΓΙΑΤΙ;

Μέχρι να φτάσετε... Εκεί...
Εκεί που πλέον θα πρέπει να βρείτε μία απάντηση, που θα επεξεργαστείτε μόνοι σας... θα την ακούσετε να πηγάζει από μέσα σας... θα μοιάζει σαν ήχος από σταθμό, που η βελόνα δεν έκατσε καλά... μην "το" κλείσετε!

Συντονιστείτε...
Μόλις επικοινωνήσατε με δίαυλο του Κοσμικού Νου.

Ο κόσμος είναι αυτός που είναι τώρα.

Μόλις τώρα, έγινε αυτός που είναι τώρα.

Ω! Αυτήν την στιγμή, έγινε αυτός που είναι τώρα!

Θαυματουργό αυτό το... "τώρα"!

Πόσο υπέροχοι είστε!

Νιώθω δέος.

Γενναίες ψυχές και πνεύματα!
Γενναία Ανθρωπότητα!
Γενναία εποχή!

Πόσο γενναία επιλέξατε, να είστε εδώ... τώρα...

Νιώθω δέος.

Όλα αυτά τα γιατί, μου θυμίζουν ξεφλούδισμα του εαυτού. Μοιάζει απλό, αλλά κάτι μου λέει πως δεν είναι.

Σκεφτόμενος αυτή την εργασία στον εαυτό μας, προσπαθώντας να το φανταστώ, κάτι έσφιξε μέσα μου. Κάτι αντιδράει. Είναι το ψέμα που έχει θρονιαστεί και δεν θέλει να εκθρονιστεί; Είναι η αλήθεια που ελπίζει φως; Είναι η οκνηρία που είπες, και η συνήθεια του έτοιμου φαγητού;

Εσύ νιώθεις δέος, με τα απέραντα εδάφη που έχεις κατακτήσει μέσα σου; Φαντάσου εμάς. Φαντάσου εμένα, όταν διαβάζω όλες αυτές τις καταθέσεις πνεύματος.
Άνθηση! Και τι να πω για σένα;

Δέος και σεβασμό. Προς όλους.

Ευχαριστώ αγαπητέ christos5d για την πολύτιμη εισφορά σου.
Αληθινά, φίλος σου.

Εντυπωσιάστηκα από τις ιδέες και τις σκέψεις αυτές!

Παρακμή. Θα μιμηθώ την romantiki και θα πω κάτι που θυμήθηκα. Μου είχε πει να θυμηθώ εκείνη την οθόνη στα νοσοκομεία, που δείχνουν τους παλμούς της καρδιάς. Υπάρχει μια γραμμή που ανεβαίνει και κατεβαίνει. Όσο το κάνει, δηλώνει κίνηση, παλμό και ζωή. Η ευθεία είναι θάνατος.

Ακμή και παρακμή. Έτσι είναι η ζωή, αυτό κατάλαβα στη λιγοστή ζωή μου. Ότι ανεβαίνει κατεβαίνει. Ότι αρχίζει, τελειώνει και δίνει την θέση του σε κάτι καινούργιο. Έτσι δουλεύει αυτός ο υλικός κόσμος.

Η παρακμή δείχνει κάτι που πάλιωσε κι είναι καιρός να δώσει την θέση του σε κάτι καινούργιο. Κι εμείς που νιώθουμε κουρασμένοι από το παλιό, ας ψάξουμε νέα τοπία. Ας τολμήσουμε να πάρουμε την ευθύνη με χαρά.

Αυτό που λείπει απ την ζωή μου, είναι η έκπληξη για κάτι καινούργιο, άκουσα την μητέρα μου να λέει σε μια συζήτηση με τον πατέρα μου. Συζητούσαν για μεταφυσικά πράγματα. Κι εκείνος την ρώτησε, γιατί δεν δοκιμάζει τα όσα μελετάει. Η απάντηση της μάνας μου με ξάφνιασε, και μου έκανε εντύπωση τόση, που την σκέφτομαι συνέχεια. Του είπε, ότι το μόνο που φοβόται, είναι μην τυχόν και χτυπήσει την πόρτα, και δεν της ανοίξει κανείς.

Θέλω να πω δηλαδή, μήπως αυτό φοβούνται οι άνθρωποι;

Εύχομαι όχι. Και να τολμήσουν γελώντας!

«… Ο κόσμος είναι όπως τον ονειρεύεσαι… είναι ένας καθρέφτης. Έξω βρίσκεις εσένα! Πήγαινε να δεις ποιος είσαι. Εκεί έξω βρίσκεις τον δικό σου κόσμο, τον κόσμο που έχτισες, που ονειρεύτηκες. Θ΄ ανακαλύψεις ότι οι άλλοι είναι η αντανάκλαση της εικόνας του ψέματος που έχεις μέσα σου, του συμβιβασμού, της άγνοιάς σου… Άλλαξε!… και ο κόσμος θ’ αλλάξει. Δημιουργείς έναν άρρωστο κόσμο και έπειτα φοβάσαι το δημιούργημά σου, τη βία που εσύ ο ίδιος προκάλεσες. Πιστεύεις ότι ο κόσμος είναι αντικειμενικός… αλλά ο κόσμος είναι όπως εσύ τον ονειρεύεσαι. Πήγαινε στον κόσμο και αποδέξου τον… Συνάντησε τους φτωχούς, τους βίαιους, τους λεπρούς που έχεις μέσα σου. Αποδέξου τους… Μην τους αποφεύγεις, μην τους κατηγορείς… Παραδώσου στον κόσμο σου. Πήγαινε και συνειδητά αποδέξου αυτό που έχεις δημιουργήσει: έναν κόσμο σε άγνοια, σκληρό, αμαθή… έναν κόσμο χωρίς ζωή. Η δύναμη ενός ανθρώπου είναι να εξουσιάζει τον εαυτό του και την ίδια στιγμή να παραδίδεται στον εαυτό του. Η ζωή σου, ο κόσμος όπου πιστεύεις ότι μπορείς να επιλέγεις και να αποφασίζεις, είναι πλασματικά… είναι ένας φρικτός εφιάλτης. Μόνο το «όνειρο» είναι πραγματικό. Το «όνειρο» είναι το πιο αληθινό πράγμα που υπάρχει. Αυτό που εσύ αποκαλείς πραγματικότητα είναι μόνο φαινόμενα, πρέπει να την αναποδογυρίσεις τελείως και δεν μπορείς να κρατήσεις μέσα σου τίποτα από τα παλιά… Θα πρέπει να μάθεις έναν νέο τρόπο να σκέφτεσαι, ν’ αναπνέεις, να δρας και ν’ αγαπάς…"

Σας ευχαριστώ όλους! Δεν θα απευθυνόμουν σε κάποιους που θα ένιωθα ότι δεν ξέρουν να ακούν. Το διαλεκτικό αυτό "αλισβερίσι" που εξελίσσεται σ'ένα ειλικρινές και γενναίο μοίρασμα βιωμάτων, γνώσεων, ιδεών, αγωνιών και σώψυχων του ενός προς τον άλλο, αποτελεί αυτό το μαγικό συστατικό που χαρίζει σε τούτη τη γωνιά την ομορφιά και μαγεία της. Σαν ένα κοσμικό διαμάντι που αστράφτει μέσα στο σκοτάδι της πιο μεγάλης νύχτας...

Αιθηρόη, δεν ξέρω αν αξίζω όλα όσα λες για μένα. Ξέρω μόνο ότι σε νιώθω σαν δικό μου άνθρωπο και ξέρω πως το ξέρεις κι εσύ. Όσο για την φαστ φουντ ζωή, αυτή συνεχίζει ακάθεκτη όσο υπάρχουν τα πλήθη των πελατών που την "καταναλώνουν" άκριτα, υπνωτισμένα, μηχανικά...

Κλείνω με ένα βουδιστικό ρητό που με αγγίζει μέχρι τα πιο φωτεινά βάθη του λαγουμιού μου (γιατί υπάρχουν και οι πιο απρόβλεπτες, σκοτεινές γωνιές του που δίνω μάχη να μη με καταπιούν. Και ίσως η δύναμή μου να είναι η αδυναμία μου που μεταλάσσεται σε σθένος και πείσμα, για να καταπέσω και πάλι στο κενό της παραίτησης και της ακροβασίας στην κόψη των ξυραφιών, που γυρνάει ξαφνικά στη λαχτάρα του "οιρειβάτη" για ανύψωση στους πιο δύσβατους, καθάριους και ονειρικούς μαζί ορίζοντες...):

"αν ανεβείς στην κορυφή ενός ψηλού βουνού συνέχισε να ανεβαίνεις..."

Πόσο πιο ενδιαφέρουσα είναι αυτή η "σκάλα" όταν τη μοιράζεσαι με συνοδοιπόρους συντρόφους...που η παρουσία τους και μόνο έχει τη δύναμη να διαλύσει όλα τα εσώτερα σκοτάδια της ψυχής...

Μπορεί να διαφέρουμε σε αρκετά με πολλούς από εσάς ή και να μοιάζουμε σε άλλα τόσα, κι όπως κι αν είναι σας θεωρώ συνοδοιπόρους μου.

επίσης
 

ελαβα μια υπεροχη προσφορα γνωσης , ειμαι ευγνωμων γι αυτο, το επιζητουσα
ειμαι ευτυχης
αισθανομαι οτι επερασαμε μια εμπειρια Εναρμονισης .
ευχομαι σε αυτο για την Συνέχεια
Εις Υγιειαν

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Δεν λέω τίποτα άλλο προς το παρών, γιατί θέλω και να το κατακτήσω το θέμα! Κι όσο για τα ΓΙΑΤΙ; Επιτέλους ένας τρόπος! Μ αρέσει!
Έχω πολύ δουλειά με τα καρέ μου!

ahilleas έγραψε:

Όλα αυτά τα γιατί, μου θυμίζουν ξεφλούδισμα του εαυτού. Μοιάζει απλό, αλλά κάτι μου λέει πως δεν είναι.

Σκεφτόμενος αυτή την εργασία στον εαυτό μας, προσπαθώντας να το φανταστώ, κάτι έσφιξε μέσα μου. Κάτι αντιδράει. Είναι το ψέμα που έχει θρονιαστεί και δεν θέλει να εκθρονιστεί; Είναι η αλήθεια που ελπίζει φως; Είναι η οκνηρία που είπες, και η συνήθεια του έτοιμου φαγητού;

Εσύ νιώθεις δέος, με τα απέραντα εδάφη που έχεις κατακτήσει μέσα σου; Φαντάσου εμάς. Φαντάσου εμένα, όταν διαβάζω όλες αυτές τις καταθέσεις πνεύματος.
Άνθηση! Και τι να πω για σένα;

Δέος και σεβασμό. Προς όλους.

Ευχαριστώ αγαπητέ christos5d για την πολύτιμη εισφορά σου.
Αληθινά, φίλος σου.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ! ΑΥΤΟΣ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΓΙΕΛΙΕΣΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΚΟΛΕΣ ΑΡΧΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.