Η ΘΕΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Ο Λόγος ,το υπέρτατο ον ,το οποίο αποτελεί καθαρή αφαίρεση και δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο σαν απροσπέλαστη ουσία από την οποία προκύπτουν τα πάντα ,εκδηλώνεται ως τριάδα.
Αυτή η τριάδα υπάρχει σ όλες τις θρησκείες και σ όλες τις φιλοσοφίες.
(Η γνώση του Θεού είναι έμφυτη στον άνθρωπο, μέσω των τριών αχώριστων βεβαιοτήτων: Την ύπαρξη (ο Πατέρας), τη γνώση (ο Υιός) και τη βούληση (το Άγιο Πνεύμα) Αυγουστίνος)
Στον εσωτερισμό η τριάδα αυτή ονομάζεται τριπλός Λόγος.
(Πρώτος Λόγος-Δεύτερος Λόγος-Τρίτος Λόγος)

Ο πρώτος Λόγος είναι ταυτόσημος με την ανεκδήλωτη μορφή.

Είναι άπειρος ,απροσπέλαστος και ανεξιχνίαστος.
Είναι καθαρό πνεύμα.
Στο χριστιανισμό ονομάζεται Πατήρ.
Στον ινδουισμό ονομάζεται Σίβα.
Στον βουδισμό ονομάζεται Vajradhara
Στον ορφισμό ονομάζεται Μήτις (αυτός που δεν ορίζεται)
Στην Ησιόδεια κοσμογονία ονομάζεται Χάος.
Στην εβραική θρησκεία ονομάζεται kether.
Στον ζωροαστρισμό Αhuramazda κ.τ.λ.
Ο δεύτερος Λόγος είναι ο εκδηλωμένος στο κόσμο Θεός.
Ο Πρώτος Λόγος εκδηλώνεται πλέον σωματικά στο σύμπαν.
Το σύμπαν αποτελείται από επτά πεδία εκδήλωσης.
Τα πρώτα τρία είναι καθαρά πνευματικά ενώ τα υπόλοιπα τέσσερα είναι υλικά
με τελευταίο το έβδομο που είναι το υλικότερο.

Ο δεύτερος Λόγος η εκδηλωμένος Θεός εκδηλώνεται ως πνεύμα-ύλη.

Στο πρώτο πεδίο το σώμα είναι περισσότερο πνευματικό ,ενώ στο τελευταίο
το σώμα είναι καθαρά υλικό.
Χριστιανισμός : Υιός.
Ινδουισμός : Bίσνου.
Βουδισμός : Vajarasattva
Oρφισμός : Φάνης( Αυτός που φανερώνεται).
Ησίοδος : Γαία.
Ιουδαικη θρησκεία : Binah
Zωροαστρισμός : Asha.

Oταν ο δεύτερος Λόγος ενσαρκώνεται στο υλικό πεδίο ονομάζεται:
Xριστιανισμός : Χριστός
(Η λέξη "Χριστός", χρησιμοποιούταν στα αρχαία ελληνικά μυστήρια για τον Νεόφυτο που προετοιμαζόταν για την τελετή της μύησης. Όταν ο Νεόφυτος μετά από τα διάφορα σταδία μυήσεως περνούσε τις δοκιμασίες και έφτανε το επίπεδο του μυημένου ονομαζόταν Χριστός.(Ο έχων το χρίσμα). Ήταν ένας όρος που συμβόλιζε μια κατάστασης συνείδηση αφύπνισης της ψυχής.)

Ινδουισμός : Avatar
(Κρίσνα ενσάρκωση του Βίσνου ,ενσαρκωμένος Λόγος υιός του Θεού ,η άφιξη του προβλέφθηκε από προφήτες ,γεννήθηκε από παρθένο μετά από αναγγελία αγγέλου ,ημερομηνία γέννησης 25 δεκεμβρίου,κατά τη γέννηση του δέχθηκε την επίσκεψη σοφών και ποιμένων,αποκαλούνταν σωτήρας κι έστειλε αποστόλους για τη διαδοση της θρησκείας.

Bουδισμός : bodhisattva
Bodhisattvas είναι φωτισμένα όντα που έχουν αρνηθεί την είσοδο στον παράδεισο, προκειμένου να βοηθήσουν όλα τα όντα στην επίτευξη της φώτισης. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί Bodhisattvas, αλλά ο πιο γνωστός είναι ο Avalokitesvara, γνωστός στα κινέζικα ως Guanyin.Αποκηρύσσοντας τη δική τους σωτηρία και την άμεση είσοδό τους σε νιρβάνα, αφιερώνουν όλη τη δύναμη και την ενέργειά τους για τη σωτηρία όλων των όντων που υποφέρουν σε αυτόν τον κόσμο.

Ελληνική θρησκεία : Μύστης = ο υιός του θεού ,δηλαδή ο εκδηλωμένος με σάρκα Θεός.
Διόνυσος (λύσιος, λυτρωτής, ἐλευθέριος, απελευθερωτής, ἰσοδαίτης, «ο μοιράζων εις πάντας εξίσου»).

Πυθαγόρας (Πυθαγόρας ο αγορητής ,αυτός που προφέρει τους λόγους της Πυθίας, του Πύθιου Απόλλωνα ,άρα ο Απολλώνιος προφήτης.
Υιός του Υπερβορείου Απόλλωνα που γεννήθηκε από άσπορη σύλληψη όπως όλοι
οι μύστες.)

Απολλώνιος ο Τυανεύς.
(Η μητέρα του Απολλώνιου λίγο πριν από τη γέννησή του είδε ένα Θεϊκό όνειρο. Της παρουσιάστηκε ένας θεός, ο οποίος όταν τον ρώτησε για το μέλλον του παιδιού της, αυτός της απάντησε: Θα γεννήσεις Εμένα !
- Και ποιος είσαι εσύ τον ρώτησε εκείνη.
- Είμαι ο Πρωτεύς, ο θαλάσσιος γέρων.
Πράγματι ο Απολλώνιος είχε την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον σαν τον Πρωτέα.
Ο Απολλώνιος γεννήθηκε όταν η μητέρα του είχε πάει σε ένα λιβάδι για να μαζέψει λουλούδια. Τότε ένα σμήνος λευκών κύκνων την περικύκλωσε με σηκωμένα τα φτερά προς τον ουρανό, κάτω από τον ήχο ενός μελωδικού παιάνα. Καθώς ξυπνούσε από αυτήν την εξαίσια μελωδία γέννησε τον θεόσταλτο Απολλώνιο, χωρίς πόνο. Ταυτόχρονα, ένας κεραυνός σταλμένος από τον Δία έπεσε δίπλα του χωρίς να τον αγγίξει.

Ταξίδεψε σε Ανατολή και Δύση, ήρθε σε επαφή με πολλά και διαφορετικά ιερατεία όπου έλαβε μέρος σε όλες τις ανά τόπο άρρητες μυητικές τελετές. Αυτό ήταν εφικτό καθώς παρά τις διαφορές των θρησκειών ως προς το τυπικό, τη λατρεία δηλαδή και την πίστη, ήταν κοινή η συνείδηση της αλληλοσυνδέσεις των μερών του σύμπαντος και των σχέσεων εξάρτησης των μερών του με την Θεική πηγή τους.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο ως μυημένος δεν έκανε διακρίσεις μεταξύ εθνών ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, έχοντας υπερβεί το στάδιο των δογμάτων μέσα στα οποία ζουν, αντιλαμβάνονται το Θείο οι περισσότεροι άνθρωποι. Οι Ιερείς τον αποδέχτηκαν σαν ομότιμο τους, και η φήμη του απλώθηκε σε όλες τις περιοχές που επισκέφθηκε και θεωρήθηκε «ως θείος Άνθρωπος».

Όταν ο Απολλώνιος επισκέφτηκε το Μαντείο των Δελφών στεφανώθηκε από τους ιερείς, και έλαβε τον κάτωθι χρησμό από την Πυθία: «Για εκατοντάδες χρόνια θα μείνεις ξακουστός στην Γη, αλλά και για εκατοντάδες χρόνια θα σε συκοφαντούν οι αντίπαλοι σου».

Ζωροαστρισμός : Mithra.
Ο Μίθρα είναι ο περσικός θεός του φωτός.Το όνομα του εμφανίζεται στις Βέδες ως μια απο τις προσωποποιήσεις του Ηλιου και στα αρχαιότερα τμήματα της συλλογής Αβέστα (της αγίας γραφής της ζωροαστρικής θρησκείας).
Στους περσικούς ύμνους ονομάζεται Γαθθές δηλαδή Θεός-διαμεσολαβητής.
Ο διαμεσολαβητής Μίθρα έγινε ο Θεός της αλήθειας και της δικαιοσύνης κάτι ανάλογο με τον ελληνικό Θεό Απόλλωνα.
Ο Μίθρα ήταν Θεός αγνός που αγαπούσε την μοναστική ζωή και την πνευματική άσκηση.Ως ρόλο του είχε τον διαρκή αγώνα εναντίον των δαιμόνων του Κακού και του Σκότους και του ηγέτη τους Αρειμάν ,με συμπολεμιστές του τους αγαθούς δαίμονες και τους ενάρετους ανθρώπους στη Γή.
Ετσι έσωζε τους ευάλωτους θνητούς απο τις συμφορές που έστελνε ο Αρειμάν.Λίγο πριν απο την επάνοδο του στους ουρανούς ,παρέθεσε αποχαιρετηστήριο δείπνο και ακολούθησε θριαμβευτική του άνοδος στο ουρανό επάνω στο άρμα του Ηλίου.
Μετά το θανατό του και την θεία ανάληψη του οι ψυχές των ανθρώπων γίνονταν αντικείμενο διεκδίκησης των αγαθών και των κακών δαιμόνων.
Τότε εμφανιζώταν ο Μίθρα ως κριτής και σωτήρας και οδηγούσε τις ενάρετες ψυχές στο αιώνιο φώς.

O Τρίτος Λόγος είναι η θεία Νόηση ,ο Παγκόσμιος Θείος Νούς,ο Θεός δημιουργός.

Χριστιανισμός : Αγιο πνεύμα.
Ινδουισμός : Μπράχμα.
Βουδισμός : Akshobya
Oρφισμός : Ηρικεπαιος (Εννοια αντίστοιχη του έρωτος δηλαδη της συνδυαστικής δημιουργικής δύναμης.)
Ησίοδος : Ερως. (Η δημιουργική δύναμη που ενώνει ,συνδέει και συνδυάζει.)
Ιουδαικη θρησκεία : Chokma
Zωροαστρισμός : Vohu Manah
 
 
ΠΛΑΤΩΝ

Εν δ' ούν τω παρόντι χρή γένη διανοηθήναι τριττά, τό μέν γιγνόμενον, τό δ' εν ώ γίγνεται, τό δ' όθεν αφομοιούμενον φύεται τό γιγνόμενον καί δή καί προεικάσαι πρέπει τό μέν δεχόμενον μητρί, τό δ' όθεν πατρί, τήν δέ μεταξύ τούτων φύσιν εκγόνω.
(Πλάτων, Τίμαιος, 18d(50))

Κατά τό παρόν λοιπόν πρέπει νά έχουμε υπ' όψιν Τρία γένη, εκείνο που γεννάται, εκείνο μέσα στό οποίο αυτό γεννάται καί εκείνο, κατ' απομίμηση τού οποίου γεννάται τό γεννώμενον καί ακριβώς τό μέν δεχόμενον αρμόζει νά παρομοιάσουμε μέ Μητέρα, εκείνο από τό οποίο έρχεται η γέννησις μέ Πατέρα καί τήν μεταξύ αυτών φύσιν (τό γεννώμενον) μέ Υιόν.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Η δέ κρείττων καί Θειοτέρα φύσις εκ τριών εστι, τού νοητού καί τής ύλης καί τού εκ τούτων, όν κόσμον Ελληνες ονομάζουσιν.
(Πλούταρχος, περί Ισιδος καί Οσιριδος,373F)

Η δέ καλύτερη καί περισσότερο αρμόζουσα στό Θείον φύσις (υπόσταση) συνίσταται από τρία στοιχεία, από τό Νοητόν (τό προσεγγίσημο διά τής Νόησης), τό Υλικόν (τό προσεγγίσημο διά τής αντί-λήψεως) κι απ' αυτό πού προκύπτει από τήν σύνθεση αυτών καί πού οι Ελληνες ονομάζουν Κόσμον.

Τριάδα της Θεογονίας του Ησιόδου
ΧΑΟΣ - ΓΑΙΑ - ΕΡΩΤΑΣ

Τριάδα του Δωδεκάθεου
ΔΙΑΣ - ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ - ΠΛΟΥΤΩΝ
Ο Δίας/Ζεύς είναι ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων. Σύμβολο της δύναμής του είναι
ο κεραυνός, είναι προστάτης της οικογένειας και της κοινωνίας. Στην Τριάδα εκφράζει το
ουράνιο επίπεδο.
Ο Ποσειδώνας είναι ο θεός των θαλασσών και εκφράζει το ζωτικό, ενεργειακό επίπεδο.
Ο Πλούτωνας είναι ο θεός του κάτω κόσμου, Βασιλιάς του Άδη, εκφράζει το γήινο επίπεδο.

Αλχημική Τριάδα
ΘΕΙΟΝ - ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ - ΑΛΑΣ

Το Θείο είναι εκείνη η Ουράνια Φωτιά που ενυπάρχει στους κόλπους κάθε ύπαρξης και με την δόνηση του οποίου κάνει να εκδηλωθεί η εσωτερική μορφή της ύλης.

Ο Υδράργυρος, είναι η υγρή ουσία, τα πρωταρχικά νερά, η παρθένα ύλη στους κόλπους της οποίας βρίσκονται κρυμμένες όλες οι μορφές της εκδηλωμένης ζωής. Είναι το φιλοσοφικό νερό.

Το Άλας, είναι το αποτέλεσμα της Ένωσης των δύο παραπάνω Αρχών.

Ο Πλωτίνος αφήνει να εννοηθεί ότι η λέξη «ΘΕΟΣ» προέρχεται από το «θεάομαι» (βλέπω). Οι τρεις υποστάσεις ΕΝ ΝΟΥΣ ΨΥΧΗ δημιουργούν τις κατώτερες πραγματικότητες, ακτινοβολώντας το ανώτερο στο κατώτερο, ως μία αναγκαστική συνέπεια της ίδιας του της ύπαρξης. Η Φύση, αποτελεί γέννημα της Ψυχής, (η Ψυχή είναι γέννημα του Νου, ο Νους είναι γέννημα του Ενός), και γεννάει τον φυσικό μας κόσμο. Το Έν είναι άμορφο άρα δεν παρέχει καμία δυνατότητα να το δούμε. Όχι μόνο δεν μπορούμε να το δούμε , αλλά δεν μπορούμε να του αποδώσουμε καν ιδιότητες, διότι τότε θα το καταστούσαμε διττό. Αποτελούμενο δηλ. από τον πύρινα του συν μία πρόσθετη ιδιότητα. Ωστόσο ο Πλωτίνος κάνει νύξεις για έμμεση θέαση του Εν.

Ο Ιάμβλιχος ευρύνει το σύστημα του Πλωτίνου πολλαπλασιάζοντας το Ον δια της τριαδικής διαιρέσεως παρεμβάλλοντας συνεχώς νέες υποδιαιρέσεις ώσπου στο τέλος δεν διαιρείται πλέον η αρχική ενότητα της ουσίας αλλά κυριαρχεί δυϊσμός μεταξύ πνεύματος και ύλης. Συνέπεια αυτού οι ατομικές ψυχές δεν είναι απόρροιες του θειου Ενός διακρινόμενες από τον βαθμό της απομακρύνσεων τους από τον Ένα θεό αλλά κατ’αρχην ξεχωριστές υπάρξεις.

1
Η πρώτη η πάντα άρρηκτος αρχή το Εν αδιαίρετο και ακίνητο δεν έχει καμία ιδιότητα από τις οποίες χαρακτηρίζονται τα λοιπά όντα.

2
Μετά από αυτό έρχεται η δεύτερη αρχή ο Νους στον οποίο διακρίνεται ο κόσμος νοητός και ο κόσμος νοερός όπου μόνο αντικατοπτρισμοί τον όντων υπάρχουν, ενώ στον νοητό είναι αυτές οι ίδιες οι ουσίες.

3
Η τρίτη αρχή είναι η ψυχή, ο δημιουργός ο οποίος εξελίσσει τις νοητές δυνάμεις.

Στην πρώτη και στην δεύτερη αρχή παρεμβάλλονται σειρές τριαδικών υποδιαιρέσεων, 3 νοητές και 3 νοερές και άλλοι κατώτεροι της ψυχής νέοι δημιουργοί και σειρά αγγέλων και δαιμόνων.

ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
Ο Νους Θεός που είναι αρσενικοθήλυκος,ζωή και φώς μαζί ,γέννησε άλλον δημιουργό Νού ,ο οποίος είναι Θεός της φωτιάς και του πνεύματος και ο εννιαίος
Δημιουργός επτά διοικητών που περιέχουν σε κύκλους τον αισθητό κόσμο και η διοίκηση τους καλείται Ειμαρμένη και αμέσως από τα κατώτερα στοιχεία ξεπήδησε ο Θεικός Λόγος στη περιοχή της καθαρής φυσικής δημιουργίας κι ενώθηκε με το δημιουργό Νού (προς τον οποίον είναι ομοούσιος).Και ο δημιουργός Νούς μαζί με το Λόγο ,που περιβάλλει τους κύκλους και τους κάνει να στριφογυρίζουν με κραδασμούς στριφογύρισε τα δικά του δημιουργήματα και τα άφησε να στρέφονται από απροσδιόριστο χρόνο και θα συνεχίσουν να στρέφονται διαρκώς ζωρίς τέλος.
(Λατινικό κείμενο PL 6.461-2, αγγλική μετ. Fletcher, vol. 1 p. 221. Το ελληνικό απόσπασμα έχει καταχωρηθεί στο Corpus Hermeticorum vol. 2 p. 304)


ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
Η Μονάδα αντιστοιχούσε με το πνεύμα, τον αιθέρα, την ενέργεια, τη δύναμη από τη οποία γίνεται το παν.
Η δυάδα είναι η ύλη που αποτελείται από νερό και γη.
Η τριάδα είναι ο Χρόνος σαν θεότητα, δηλαδή το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Η τετράδα είναι ο Χώρος, η τάξη του Κόσμου. Εδώ βρίσκεται η περίφημη Τετρακτύς, πάνω στην οποία δομήθηκε το καμπαλιστικό Δέντρο της Ζωής.