Μια ματιά στη γυάλινη σφαίρα

Οι οικογενειακοί δεσμοί έχουν διαρρηχτεί,
Η κοινωνική συνοχή έχει σπάσει,
Η οικονομία της χώρας έχει καταβαραθρωθεί,
Το ευρωπαϊκό χωρίο έχει αποσυντεθεί,

Η παγκόσμια ειρήνη έχει διασαλευθεί.


Τα τελευταία χρόνια ζούμε σε μια χαοτική κατάσταση που μας αγγίζει όλους. Πολλοί από εμάς ψάχνουν τρόπους επίλυσης των προβλημάτων. Αγγίζουν το πρόβλημα είτε οικονομικά είτε κοινωνιολογικά. Αναζητούν τα αίτια και την λύση του προβλήματος σε μια εξωατομική συσχέτιση.


Στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι αλλιώς. Ό,τι βλέπουμε, ό,τι αντιλαμβανόμαστε και ό,τι βιώνουμε γύρω μας είναι το εσωτερικό μας καθρέφτισμα.


Δεν δημιουργεί και δεν βιώνει το πρόβλημα η ανθρωπότητα, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος – ατομικά -. Αυτό που είμαστε και δεν το έχουμε ανακαλύψει, αυτά που πράττουμε για προσωπικό όφελος και αδιαφορούμε για τις συνέπειες, όλα αντανακλώνται στο σύνολο της ανθρωπότητας. Το εσωτερικό μας χάος είναι αυτό που αντανακλάται έξω από εμάς. Το χάος της μηχανικής και ανεξέλεγκτης σκέψης μας και το εσωτερικό μας κομμάτιασμα είναι αυτό που δημιουργεί και τον κατακερματισμό της ζωής της ανθρωπότητας. Αυτό που έχουμε στο κεφάλι μας μπορεί εύκολα να παρομοιαστεί με το κομφούζιο στο κέντρο μιας μεγαλούπολης σε ώρα αιχμής! Είμαστε οι παράφωνοι που δημιουργούμε την γενική κακοφωνία.

Το εσωτερικό μας κομμάτιασμα, η εσωτερική μας διχοτόμηση και διάσπαση είναι τα αίτια που δημιουργείται η σύγκρουση. Το όλον, το ενιαίο δεν έχει χώρο για σύγκρουση. Όταν όμως υπάρχει διάσπαση, τότε ανάμεσα στα κομμάτια υπάρχει χώρος για ανάπτυξη αντιθέσεων και για καλλιέργεια της διαφορετικότητας. Άρα αν υπάρχει εσωτερική πάλη σε ένα άτομο πώς γίνεται να μην την μεταφέρει και στον στίβο της ζωής; Όλοι μας έχουμε πει ή έχουμε ακούσει την φράση «τα έχω με τον εαυτό μου». Αν δεν τα βρίσκω με τον εαυτό μου, πώς θα συνυπάρξω με τον συνάνθρωπο μου;


Ο άνθρωπος έχει τα πάνω του, έχει και τα κάτω του. Έχει την παλίρροια του, έχει και την άμπωτη του. Η προσωπική μας κυματοειδής πορεία ταυτίζεται απόλυτα με την κυματοειδή πορεία της ανθρωπότητας.
Ό,τι έχει φτιάξει ο άνθρωπος είναι σύνολα από μονάδες. Δεν υπάρχει τίποτα καθ’ ολοκληρίαν. Αλλάζοντας τις δομικές μονάδες αλλάζεις και το σύνολο.

Αν εργαστούμε προσωπικά και ατομικά ο καθένας μας να βάλει τάξη στο εσωτερικό του χάος, αν μαζέψουμε και κολλήσουμε τα κομμάτια μας τότε η εσωτερική μας τάξη και η εσωτερική μας ενότητα θα ακτινοβολήσει έξω από εμάς. Τότε όλα όσα ευχόμαστε αλλά δεν ξέρουμε πώς να τα πετύχουμε θα έρθουν ως απόρροια της προσωπικής μας αλλαγής. Όσο αλλάζουμε εμείς τόσο θα έλκουμε γύρω μας την αλλαγή, σαν ντόμινο.


Θυμηθείτε το παιχνίδι που παίζαμε μικρότεροι, το οθέλλο…



Η λύση συνεπώς δεν είναι κάπου εκεί έξω κρυμμένη. Το κρυμμένο δισκοπότηρο της θεμιτής αλλαγής εδράζεται μέσα μας. Η αλλαγή που αναζητάμε δεν κρύβεται σε μεγαλεπήβολα σχεδιάσματα πολιτικά, κοινωνικά ή οικονομικά παγκόσμιας εμβέλειας.


Το βέλος για να εκτοξευθεί πρέπει να το τραβήξουμε με την χορδή του τόξου προς τα πίσω. Όταν η ζωή μας τραβάει πίσω με δυσκολίες, σημαίνει πως είναι κοντά η εκτόξευση μας προς κάτι νέο, κάτι σπουδαίο! Ας εγρηγορούμε και ας στοχεύουμε μπροστά, στην αλλαγή!