Οι

oi

Ναι! το φως βρίσκει τρόπο και περνάει από την μπόχα και τη μαύρη και άρρωστη ατμόσφαιρα κι εξακολουθεί να φωτίζει πολλά πρόσωπα, πρόσωπα ανήσυχα ή που αν και κουρασμένα, ταλαιπωρημένα, χτυπημένα από τους "φύλακες" του παραπάνω εφιαλτικού σεναρίου-παγίδα, σαν από μια μαγική εσώτερη λάμψη, είναι αποφασισμένα να πιστέψουν, να σιμώσουν και να εμπιστευτούν το ένα το άλλο, "να τα βάλουν κάτω για να δουν πόσο κάνει", να αλληλοβοηθηθούν, να παλέψουν...


Να πουν "όχι ρε σεις! δεν σας (υπ)ακούμε, δεν μας πείθετε και δεν θα πάρουμε αυτά που μας πετάτε!", εκεί που απαιτείται από τους "σεναριογράφους και σκηνοθέτες" η αποδοχή των ξεροκόματων ως αμοιβή-και όχι για όλους-και η συναίνεση στην αδιατάραχτη, νοσηρή ροή της εφιαλτικής "ταινίας".


Να αναλάβουν δράσεις δημιουργίας, στήριξης και συνδρομής όπου αυτή απαιτείται (και απαιτείται από πάρα πολλές πλευρές που "λαβώνονται βαρύτατα" από τα πυρά "των εξολοθρευτών" και σωριάζονται ανήμπορες στο πεδίο εξόντωσης που αντικαθιστά την επιβίωση που αντικατέστησε τη ζωή...). Να χαρίσουν σε αυτούς που το χρειάζονται κουράγιο και εκείνη τη λυτρωτική σιγουριά ότι δεν είναι πια μόνοι και εγκαταλελειμμένοι! Να μετατρέψουν τη βροχή της αδιαφορίας σε θαλπωρή συντροφικότητας και συμπόρευσης.


Να συλλάβουν και να γονιμοποιήσουν ιδέες, να πρωτοπορήσουν, να τολμήσουν, να καινοτομήσουν.


Να αποβάλλουν απ'την καρδιά και το λογισμό τους όλα τα "αμαρτωλά κουσούρια" του παρελθόντος και να αποκηρύξουν όλες εκείνες της παρωχημένες κι αποτυχημένες, ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, "συνταγές ιδεολογικής απελευθέρωσης", οι οποίες αντί να απελευθερώσουν έχωσαν πιο βαθιά στην κινούμενη άμμο της εθελοτυφλίας, της μονολιθικότητας, της στασιμότητας, της υποκρισίας, της ακινησίας που οι λογής ποδηγέτες βάφτιζαν κίνηση. Των αλυσίδων πρώτα απ'όλα στο πνεύμα...


Να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, να προστατέψουν όσα άυλα και υλικά δικαιωματικά ανήκουν σε όλους, να υψώσουν σαν οδοφράγματα τα κορμιά τους, αδιαφορώντας αν θ'αποτελέσουν βολικό στόχο για τους "φύλακες" του εφιάλτη...


Να μεταγγίσουν δύναμη και πίστη για δραπέτευση απ'τον εφιάλτη σε όλους όσους σκύβουν μπροστά στο μαστίγιο...Και να φροντίσουν ώστε να μη στοιχειώσει κανέναν πια ξανά!


Να ερωτευτούν ελεύθερα, να εκφραστούν ακόμα πιο ελεύθερα, να ονειρευτούν άφοβα, να γυρίσουν περιφρονητικά την πλάτη σε όλα τα επιβαλλόμενα μοντέλα κανονικότητας και τα γαβγίσματα περί ορθότητας και ωριμότητας...


Να χαράξουν μια ολοκαίνουρια προοπτική και ν'ανακαλύψουν ένα διάφανο καθάριο νόημα!





Ναι! Αυτές οι αχτίδες φωτός θα μεταμορφωθούν σε μαγικά ραβδιά στα χέρια όλων των ανώνυμων μάγων στις απρόσωπες και αφιλόξενες και σκοτεινές πόλεις. Και θα διαλύσουν την ομίχλη και θα σκορπίσουν το άρρωστο σκοτάδι εις τα εξ ων συνετέθη...


Ο καθένας από εμάς μπορεί να ανήκει σε αυτή την απερίφραχτη μαγική παρέα, που θα γίνεται όλο και πιο αισθητή η παρουσία της..!

Κι ας μη το ξέρει ακόμη!


Ακόμα κι αν ακολουθεί μοναχικούς δρόμους, ικανούς να εμπνεύσουν τους άλλους και να τους ανοίξουν περάσματα σε άλλους, πιο συναρπαστικούς και γεμάτους χρώματα κόσμους!