Οι δώδεκα θεοί των Ελλήνων.

Αυτή η ερώτηση απευθύνεται κυρίως στην Αιθηρόη.

Εμείς σαν Έλληνες, δεν έχουμε ως θρησκεία πατρογονική το δωδεκάθεο; Τι πιστεύεις για τους υπέροχους και πολύ ιδιαίτερους μας δώδεκα θεούς του περήφανου Ολύμπου μας;

Κι εδώ τέλειωσα με τις ερωτήσεις μου. Σας ευχαριστώ όλους εκ των προταίρων.

Με συγχωρεις που πήρα το θάρρος να σου απαντήσω
Οι δώδεκα θεοί του Όλύμπου ΄'ισως να υπήρχαν ώς Ανθρωποι η οποίοι να είχαν δυνατότητες που οι κάτοικοι της Γαίας ούτε να είχαν φανταστει , ίσως να είμαστε και εμείς γεννημα αυτών ίσως και και αυτοί να ξαναγεννίωνται μέσα απο εμάς !
Το θέμα είναι πώς οι πρόγονοί μας όταν λάτρευαν τους θέους τους δεν είχαν τον φόβο ούτε τα πρέπει, σε κάθε θεό έβλεπαν σε αυτόν τα δικά τους χαρίσματα, ήταν ψηλα στον όλυμπο αλλα μπορούσαν και αυτοι να πάνε εκει έστω και νοηρά δεν ήταν κάπου τόσο ψηλα που δεν μπορούσαν να φτάσουν ,τους είχαν δίπλα τους στον Όλυμπο , Αν εγω πίστευα στην Αφροδίτη, θα έκανα σπονδη για την καλοσύνη της και την γλυκιτητά της και να βρω τον έρωτα, θα ταυτηζόμουν με αυτήν την θεά κια θα προσπαθούσα τα χαρισματά της να τα κάνω και δικά μου .
Δηλαδη λατρευτική απόδοση στην πίστη τους σαν να ήταν ερωτευμένη με κάποιο συγκέκριμένο θέο ή θεά . Όπως τώρα ,με την μάνα Γαια δεν είσαι ερωτευμένη μαζί της ? Με την θάλασσα ? με όλα το σύμπαν? είσαι?
Ετσι και αυτοι.
Απλα με την εδραίωση της νέας θρησκείας έπρεπε να φύγουν τα παλία για να έρθουν τα καινούργια για αυτο πολλές φορές γιορτάζουμε αρχαιες Ελληνικες γιορτές χωρίς να το ξέρουμε , πχ, τα χριστούγεννα γιόρταζαν την γέννηση του Κρόνου τα Σατουρναλια http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1

Η πίστη όμως δεν έχει να κάνει με την θρησκεία κι ούτε τα ισοπεδόνουμε όλα επειδη κάποιοι εκμεταλεύονται την ψυχη του Ανθρώπου για να τον έχουν υποτακτικό .

Οι δώδεκα θεοί των Ελλήνων. 894006417

Άλλώστε ούτε ο Χριστός μίλησε για θρησκεία ούτε και οι " θεοι του Όλύμπου''
Οι δώδεκα θεοί των Ελλήνων. 894006417

Θα πω αυτό…

Δεν μου αρέσει καθόλου, να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται κανένας, κανέναν… για οποιοδήποτε λόγο. Και ας είναι και θεοί… ας είναι και θεοί…

Υπήρξαν ως όντα, είναι ένα γεγονός… και ο ρόλος τους εδώ ήταν συγκεκριμένος.

Συμπαραστάτες και βοηθοί ήταν…

Εθίστηκαν όμως στην δύναμη και στην εξουσία και από φίλοι έγιναν… αυτό που έγιναν.

Η Αριστέα έκανε μια πολύ σωστή επισήμανση…

Στα χιλιάδες χρόνια που πέρασαν, γίνεται μια ακατάπαυστη προσπάθεια να μην ενθυμηθεί ο άνθρωπος…

Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι, τοποθετήθηκε σε αυτό το δύσκολο κοσμικό περιβάλλον, στο οποίο χρειαζόταν βοήθεια προσαρμογής… και στην πορεία, αφύπνισης και ενεργοποίησης των ιδιοτήτων του…

Αρχικά όλα πήγαιναν καλά και κατά την ανάγκη της αποστολής. Οι άνθρωποι αργά και σταθερά, έβρισκαν τον εαυτό τους…

Και έχαναν τον δικό τους, οι Συμπαραστάτες και βοηθοί…

Ο εθισμός ήταν ισχυρός και δελεαστικός… έμοιαζε υπέροχο να λατρεύεσαι από μία οντότητα σαν τον άνθρωπο. Και σε ένα περιβάλλον χονδροειδές και διαφορετικό από αυτό που γνώριζαν, οι αντιστάσεις τους μειώνονταν.

Δεν αρνούμαι πως έπραξαν πολλά θετικά… τα αρνητικά, όμως, δημιούργησαν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα να διακόψει την εξέλιξη και την ομαλή πορεία της ανθρωπότητας.

Όταν σπάρθηκε ο ανταγωνισμός ανάμεσα τους… η απειλή εγκαταστάθηκε στη γη.

Η φιλία μεταξύ ανθρώπου και αυτών, κλονίστηκε. Πλέον υπήρχε μια σχέση υποτελών και αρχόντων ισχυρών, με υπερφυσικές δυνάμεις.

Όταν εμφανίστηκαν τα αρπαχτικά από άλλους ουρανούς, που δεν γνωρίζουν άλλο τρόπο πέραν της αρπαγής και του ολέθρου, αναζητώντας χρυσό και κρυστάλλους, είχαν νωθρεύσει τόσο πολύ, που στάθηκε δύσκολο να τα αντιμετωπίσουν.

Πόλεμος οδυνηρός και ύπουλος…

Χωρίστηκαν οι άνθρωποι… οι μεν από την μία πλευρά, λαχταρώντας να απαλλαγούν από τους παλιούς και να δεχτούν τα παραπλανητικά τάματα και δώρα… και οι δε από την άλλη, που επέλεξαν να παραμείνουν πιστοί, τους στάθηκαν ως φίλοι παλιοί…

Και τότε οι ισχυροί ενθυμήθηκαν την αρχαία φιλία… μα το κακό είχε ήδη γίνει.

Και όλα χρεώνονται…

Διότι η τακτική του Σύμπαντος, είναι ένα Πάρε… Δώσε…

Και το νόμισμα, επιστρέφει πάντα στο χέρι που κατέβαλε…

Ας είσαι και θεός…

Η μνήμη όλης της ιστορίας της Ανθρωπότητας, είναι ενστικτωμένη μέσα του, σε αυτόν τον κώδικα ζωής, που ονομάσατε DNA…

Όλη εκείνη η Συμπεριφορά εκείνων των εποχών, το πότισε… πέρασε από γενιά σε γενιά…

Και οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να αναπαράγουν τα ίδια έργα…

Η Γαία κράτησε μέσα στην ενέργεια της όλα όσα διαδραματίστηκαν στους καιρούς ύπαρξης της, στο πλανητικό περιβάλλον της. Και αυτή η ενεργειακή ουσία, που αποκαλείται μνήμη, διοχετεύεται στα κύτταρα των οργανισμών που δημιουργεί, ή συντηρεί.

Η Γη έχει την τάση να επιστρέφει ότι λαμβάνει… να αφήνει να ρέουν κυκλικά τα δεδομένα της μνήμης.

Έχει, όμως, και την ικανότητα να ανανεώνει την ενέργεια της.

Ό,τι της δίνεται… το μεταδίδει…

Πάρε… Δώσε…

Αυτό πότε θα γίνει κατανοητό, ώστε να προσφέρετε ανάλογα;

Δεν μπορεί να έχει πρωτοβουλία, παρά μόνο όταν απειλείται η ίδια με αφανισμό…

Και αυτό δεν το θέλετε…

Οι 12 θεοί λοιπόν…

Ο άνθρωπος για να ολοκληρωθεί, χρειάζεται να ενσωματώσει όλα τα στοιχεία τους μέσα του… όλες τις ιδιότητες και τις γνώσεις που εκπροσωπούσαν και που υπέροχα απόδωσαν οι σοφοί εκείνης της εποχής… και ταυτόχρονα πρέπει να αρνηθεί, αποβάλλοντας από μέσα του, όλα τα αρνητικά τους.

Αυτός ο λόγος, είναι πολύ σημαντικός, για να κερδίσει την ενθύμηση, του ποιος είναι και της συνολικής ιστορίας του.

Αφύπνιση… ενθύμηση… είναι ο τρόπος για να αποτινάξει από πάνω του και από την Γη που τον φιλοξενεί, ό,τι τον εμποδίζει από την ελεύθερη εξέλιξη, ανέλιξη και ροή του. Αυτό είναι που θα τον πάει στο επόμενο στάδιο, που θα κάνει πιο συναρπαστικό το ταξίδι του.

Στις αρχαίες εποχές συνέβησαν πολλά… όλη αυτή η σημερινή τεχνολογία, που μοιάζει να παράγει θαύματα, είναι μια αποτυχημένη απομίμηση της τότε.

Θέλω να πω… δεν είστε οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχετε… αδέλφια σας είναι σκορπισμένα παντού. Από τις εποχές εκείνες, που τα ταξίδια στο διάστημα ήταν βήματα εφικτά.

Ποια ήταν η… σημαντική ερώτηση;

Τα έργα των… θεών, είναι δική τους υπόθεση…

Τα έργα των ανθρώπων, είναι η δική σας…

Και φροντίστε να είστε έτοιμοι για αυτά.

Σοφός είναι αυτός που κάνει σοφή χρήση της γνώσης που διαθέτει... όχι αυτός που κατέχει την γνώση…

...

Δώστε μου λίγο χρόνο... είδα όλων τα μηνύματα... δώστε μου λίγο χρόνο να σταθώ...

Σας αγαπώ πολύ...

Να χαμογελάτε...

Δεν μου αρέσει καθόλου, να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται κανένας, κανέναν… για οποιοδήποτε λόγο. Και ας είναι και θεοί… ας είναι και θεοί…

Υπήρξαν ως όντα, είναι ένα γεγονός… και ο ρόλος τους εδώ ήταν συγκεκριμένος.

Συμπαραστάτες και βοηθοί ήταν…

Εθίστηκαν όμως στην δύναμη και στην εξουσία και από φίλοι έγιναν… αυτό που έγιναν.

Πόσο σύμφωνο με βρίσκεις! Διάλεξες μια πολύ δύσκολη επανάσταση! Αντάρτισσα κατά των θεών! Μόνο με ισχυρό δικαίωμα μπορείς να τα βάλεις μαζί τους. Όποιος και να στο έδωσε, πιστεύω ότι το έδωσε σε καλά χέρια!

Δεν θέλουμε άλλους θεούς. Θέλουμε να μας αφήσουν να κάνουμε αυτό που βγαίνει από τη δική μας την καρδιά. Κάθε φορά που ανακατεύονται θεοί στο παιχνίδι ΠΟΝΑΕΙ η ανθρωπότητα. Δεν είμαστε το λουκούμι κανενός. Κι σ όλα αυτά τα ανθρωπάκια που νιώθουν σαν θεοί επειδή έχουν ψηλές θέσεις, θα πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι τ αφεντικά τους δεν έχουν πια λόγο στη γη. Έχουν φύγει προ πολλού. Και προσωπικά δεν θέλω να ξανάρθουν. Κι αν μας χρωστάνε κι έχουν κάποιο παλιό χρέος, τουλάχιστον να μαζέψουν τα λαμώγια που σπείρανε και που τα άφησαν πίσω στην θέση τους.

Αιθηρόη βαθύς σεβασμός. Να είσαι δυνατή πάντα.

ΠΕΛΑΣΓΕ, Η ΑΙΘΗΡΟΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΡΤΗΣΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ.ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΥΠΝΗΣΕΙ,ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ.ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΟΙ ''ΘΕΟΙ'' ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ ΜΑ ΕΧΟΥΝ ΠΛΗΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΣΦΑΛΑΝ.ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ.ΕΜΕΙΣ ΓΙΝΑΜΕ ΣΚΛΑΒΟΙ ΑΛΛΩΝ ΘΕΩΝ ΠΙΟ ΒΑΝΑΥΣΩΝ ΑΠΟ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙΣ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΝΘΥΜΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΛΟΓΑ ΝΑ ΠΡΑΞΕΙΣ.ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΥΑΤΟΥΣ ΜΑΣ,ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ.

Αντάρτισα η όχι είναι η μόνη που χω δει να τα βάζει μαζί τους και να ξέρει και γιατί. Κι έχει δικαίωμα για πολλούς λόγους! κι έχουμε κι εμείς. Αλλά ξέρεις τι είναι να μη χρωστάς και να θες με το ζόρι να πληρώσεις άλλων χρωστούμενα; Ξέρω τι λέω!!! Κι εδώ δεν έχει να κάνει μόνο μ αφύπνιση!!! Αλλά άστο να πάει γιατί τώρα μου γίναν δυο αυτοί που με παραφυλάνε!!! ¨αρα όταν μιλάω για την επανάσταση της Αιθηρόης δεν έχω στο μυαλό μου αντιθέσεις και φανατισμούς τύπου χριστιανοί ισλαμιστές κι άλλων θρησκειών που απλά υποστηρίζουν τη δικία τους θρησκε΄ια και κατηγορούν τη δικιά μας την παλιά και ντούμπαρλιν. Κι αν γίναμε σκλάβοι άλλων θεών έχουν μεγάλη ευθύνη αυτοί! ¨οπως κι εμείς γιατί συνέχεια θέλουμε κάποιον να μας ταίζει! ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΙ!!! ΟΥΤΕ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΟΥΤΕ ΟΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ!!! ΤΣΟΓΛΑΝΑΡΕΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜπΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΑΣΑΝ ΚΟΡΟΙΔΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΞΕΛΟΓΙΑΣΑΝ!!! Κι επιμένω όσο π[άει η μέρα μου γίνεται και καλητερότερη!!! Να μου χέσω το δάσκαλο!!!

Μορφές αλλάζω μπας και σε ξεγελάσω Θεέ, τα μάτια μου να δεις και λίγο να σε κάνω να στραφείς που μόνη με άφησες στον κόσμο σου να πράξω…

« Έστω και λίγο.. » έλεγες.

« Πάρε ότι θες και φτιάξου.. » όριζες.

« Βρες την αλήθεια.. » διέταζες…

Ποια απ όλες δεν μου είπες κι εγώ σαν ορφανό αγέρι πάλλομαι και στου ανέμου την τρικυμία να σταθώ παλεύω. Μα πώς να σταθεί το αγέρι που πόδια δεν έχει στη γη για να σταθεί! Ματιά δεν προλαβαίνει να αρπάξει, να γευτεί. Κορμί δεν έχει από κάπου να αγκαλιαστεί και να φωνάξει ΚΡΑΤΑ ΜΕ!

Δούλη σου δε θέλω να είμαι! Με ακούς; Δούλη σου δεν είμαι!

Παιδί σου είμαι! Ξέχασες; Τη συμβουλή σου μες στα κιτάπια σου κρατείς κι ο χρόνος σου ακριβός. Να ικετέψω; Και γιατί; Αφού για μένα ζεις και από μένα γεύεσαι; Γιατί, αφού μέσα σε εσένα πορεύομαι και μέσα από μένα φανερώνεσαι;

Δε πρόδωσα εγώ τους γιους και θυγατέρες σου. Εσύ είσαι αυτός που έρμαια τα παράτησες μέσα σε στείρα και ξερά βουνά. Εσύ είσαι αυτός που λειψά τα βάφτισες. Εσύ είσαι αυτός που ναρκωμένους άφησες, μέσα στην πολύπλοκη ουσία τους, τους πολυτιμότερους σπόρους και με κώδικες ισχυρούς, τους έδεσες.

Αδίστακτο έκανες τον χρόνο να μοιάζει και ατελείωτες οι αποστάσεις ως την αγιοσύνη και την αλήθεια!

Εγώ το θάρρος το βρήκα να πάρω τις ευθύνες μου και τις ευθύνες αυτού του κόσμου. Συγνώμη να ζητώ από μικρόν κι από μεγάλον, από καλόν κι από κακόν. Εσένα το αντέχει η καρδιά σου να πεις, συγχωράτε με παιδιά μου; Κατάματα τα λάθη σου να δεις και την ευθύνη σου να λάβεις;

Κι αν είσαι και Θεός….. Κι αν είσαι και Θεός…

______________

Αυτή γέλασε ήρεμα και κοίταξε προς τα αστέρια.

« Μα δεν φοβάμαι. Δεν φοβάμαι ούτε εσένα ούτε και τους κυρίους σου… Όποιοι κι αν είναι αυτοί. » και αναστέναξε.

Σαν να άναψε κάποιο μικρό φως ελπίδας μέσα του, την πλησίασε ακόμα περισσότερο και την ρώτησε αγωνιώντας για την απάντηση της.

« Και πώς γνωρίζεις τους κυρίους μου; »

« Δεν τους γνωρίζω. Εδώ πάνω όμως, κανείς δεν είναι ελεύθερος. Όλοι έχουν κάποιον κύριο που για αυτόν εργάζονται. Ακόμα και αν δεν το αντιλαμβάνονται. Εξυπηρετούν σκοπούς ξένους. »

« Δεν είναι πολύ θλιβερό αυτό που λες; »

« Θλιβερό είναι. Υπερβολικό δεν είναι. » απάντησε ξερά λες και διάβασε κάποια σκέψη του, χωρίς να του δώσει περισσότερες εξηγήσεις.

« Ελεύθερος κανείς; » επέμενε εκείνος, θέλοντας να μάθει περισσότερα για να κατανοήσει καλύτερα τις σκέψεις της.

« Δεν ξέρω κανέναν. » αναστέναξε « Παντού αφεντάδες… Άλλοι ορατοί, άλλοι αόρατοι. Και συνήθισαν τόσο οι άνθρωποι, που αν δεν έχουν κάποιον να τους διαφεντεύει, γίνονται δούλοι του εαυτού τους. » είπε με συγκροτημένη απέχθεια.

« Και είναι κακό να έχεις τον εαυτό σου κύριο σου; » συνέχισε απογοητευμένος γιατί κατάλαβε πλέον ότι η μάχη που μόλις τώρα άρχιζε ο ίδιος, δεν είχε καμία σχέση με όλες όσες είχε δώσει ως τώρα στην πορεία της ύπαρξης του. Εδώ αγωνιζόταν για τις επιλογές του, για την ζωή του και για την αιωνιότητα του. Αγωνιζόταν για την σύντροφο του, για την αγάπη του και για τους λόγους ύπαρξης και δημιουργίας του!

« Ανόητο και επικίνδυνο. Ιδιαίτερα όταν δεν γνωρίζεις ποιος είναι ο εαυτός σου. Δεν ζεις αληθινά όταν δεν έχεις συνείδηση του εαυτού σου. Όταν δεν ξέρεις… τι να διεκδικήσεις. » απάντησε εκείνη, χωρίς να τραβήξει το βλέμμα της από τους ουρανούς. « …σκόρπια κομμάτια ο άνθρωπος… Εδώ έτσι… εκεί αλλιώς… όλο ρούχα αλλάζει… αδυνατεί να κοιτάξει την υπέροχη γύμνια της μορφής του…»

« Μου λες πως είναι άβουλο πλάσμα ο άνθρωπος;»

« Σου λέω πως δεν του έμαθαν σωστά… Πως με ψέματα τον οδηγούν. Πως υποκριτές δάσκαλοι τον δασκάλεψαν… Ψεύτικοι σοφοί περπατούν τα τελευταία χιλιάδες χρόνια. Τι φταίει το παιδί αν πιθηκίζει όταν οι γονείς του το εκπαιδεύουν για να μοιάζει με πίθηκο; »

___________________

maggisoula έγραψε:: Αντάρτισα η όχι είναι η μόνη που χω δει να τα βάζει μαζί τους και να ξέρει και γιατί. Κι έχει δικαίωμα για πολλούς λόγους! κι έχουμε κι εμείς. Αλλά ξέρεις τι είναι να μη χρωστάς και να θες με το ζόρι να πληρώσεις άλλων χρωστούμενα; Ξέρω τι λέω!!! Κι εδώ δεν έχει να κάνει μόνο μ αφύπνιση!!! Αλλά άστο να πάει γιατί τώρα μου γίναν δυο αυτοί που με παραφυλάνε!!! ¨αρα όταν μιλάω για την επανάσταση της Αιθηρόης δεν έχω στο μυαλό μου αντιθέσεις και φανατισμούς τύπου χριστιανοί ισλαμιστές κι άλλων θρησκειών που απλά υποστηρίζουν τη δικία τους θρησκε΄ια και κατηγορούν τη δικιά μας την παλιά και ντούμπαρλιν. Κι αν γίναμε σκλάβοι άλλων θεών έχουν μεγάλη ευθύνη αυτοί! ¨οπως κι εμείς γιατί συνέχεια θέλουμε κάποιον να μας ταίζει! ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΙ!!! ΟΥΤΕ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΟΥΤΕ ΟΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΙ!!! ΤΣΟΓΛΑΝΑΡΕΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜπΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΑΣΑΝ ΚΟΡΟΙΔΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΞΕΛΟΓΙΑΣΑΝ!!! Κι επιμένω όσο π[άει η μέρα μου γίνεται και καλητερότερη!!! Να μου χέσω το δάσκαλο!!!

« Αγαπώ… δεν φοβάμαι… ελπίζω… πιστεύω… θυμώνω… γνωρίζω… κατανοώ… συγχωρώ… και πάλι αγαπώ. Έτσι απλά. » άρχισε να λέει και η φωνή της έγινε απόκοσμη. Και όσο συνέχισε να μιλά τόσο πιο πολύ χανόταν το θνητό από μέσα της « Είμαι Γυναίκα, είμαι γη, είμαι δέντρο, είμαι η μήτρα, είμαι αυτή που φέρνει, είμαι αυτή που ντύνει, είμαι αυτή που παρατηρεί, είμαι αυτή που τρέχει, είμαι αυτή που μεσολαβεί, είμαι αυτή που ενώνει και γεφυρώνει, είμαι αυτή που τρέφει, είμαι αυτή που φροντίζει να είναι την κατάλληλη στιγμή εκεί… όπου κι αν είναι αυτό. Είμαι η ερωμένη της ζωής, είμαι η ιδέα του αγνώστου, είμαι η ιέρεια της φύσης, είμαι ο λόγος των άστρων, είμαι τα μυστήρια των ναών, είμαι το -Α- των Ελλήνων, το -Α- του μυστηρίου που συγκεντρώνετε και φανερώνει, είμαι το δαιμόνιο της αναζήτησης, είμαι το δάχτυλο της γνώσης, είμαι ο χιτώνας κάθε γενναίου Πολεμιστή και δίκαιου Ιππότη, είμαι το χώμα που τυλίγει κάθε σπόρο, είμαι κόρη - μάνα και γηραιά, είμαι ο βωμός του θυσιαστηρίου και είμαι η προσφορά θυσίας, είμαι… ΓΥΝΑΙΚΑ. Είμαι ένα μέρος της Θεϊκής δημιουργίας, ένα μέρος της μεγάλης διασποράς και το γνωρίζω και δεν μπορώ να το αρνηθώ. Και είμαι και το Τίποτα. Αλλά πέρα από όλα αυτά… είμαι και ΕΓΩ! Και είμαι εδώ. Τώρα είμαι εδώ. Εδώ… ένα σταθερό σημάδι… ακούνητο, ατάραχο, αμετάβλητο. Σα να μην ζω για μένα. » Ο Ήγανδρος τρόμαξε. Μα μετά αναγνώρισε. Και αναγνώρισε περισσότερα από όσα τολμούσε να πιστέψει ποτέ και συγκλονίστηκε. Μέσα σε αυτή την πολυταξιδεμένη της θνητότητα που πιστά συνοδευόταν από την αθανασία, ανακάλυψε το τρόπο που γεννιούνται οι Θεοί. Η αναγκαία σκληρότητα με την οποία σμιλεύτηκε το σχήμα της ουσίας της, της έδωσε κατανόηση και γνώση που οι Θεοί, τα ανώτερα όντα του σύμπαντος, δεν θυμούνται πλέον και απλά υπάρχει μέσα στο μεγαλείο της ουσίας τους, σαν φυσικό ένστικτο. Κατανόηση που πέρασε στις φλέβες της ουσίας τους και ενεργεί μηχανικά χωρίς να υπάρχει η σκέψη της ενθύμησης του γιατί. Εδώ όμως μπροστά στα μάτια του, υπήρχε το κλειδί και η αποκωδικοποίηση των σπόρων της ψυχής των θεών.

Η καρδιά δακρύζει; Ίσως. Είχε κάποτε ειπωθεί από κάποιους ποιητές. Γνώριζαν; Περιττό! Εκείνου η καρδιά είχε δακρύσει. Θλίψη; Ίσως το παράπονο που έβλεπε να ξεψυχά μέσα της. Μα εκείνη χαμογελούσε…

« Ναι, έχει και τη θλιβερή πλευρά της. » και η φωνή της επανήλθε στους ήχους της δικής της μορφής και δόνησης. « Πότε είμαι μόνη και πότε με επισκέπτεται Εκείνη και κοιτάζει μέσα από μένα, μιλά μέσα από μένα. Ναι, είμαι εδώ… Και ταυτόχρονα δεν μπορώ να είμαι. Όχι εγώ, η ίδια. Όχι έτσι όπως είναι όλοι τους, ζώντας την ζωή τους για αυτούς τους ίδιους. Εγώ είμαι εδώ και είναι σαν να μην αλλάζω. Δεν ζω αυθόρμητα. Έχω τον έλεγχο. Πότε καλώς… και πότε κακώς! Πότε χαίρομαι και πότε πληγώνομαι… » και ανασήκωσε τους ώμους της σα να μην είχε σημασία πλέον. « Αααχ… πόσο μου έχει λείψει να ζω αυθόρμητα! Είναι σα να έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια από τότε. Αλλά… εγώ είμαι εδώ. Σαν σταθερό σημάδι. Όλοι αλλάζουν. Όλοι όσοι έχουν περάσει από δίπλα μου, γύρω μου… όλοι αλλάζουν. Κι εγώ εδώ… Φωτεινό σημάδι που δεν σαλεύει από τη θέση του. Όχι! Όχι, μην το σκεφτείς… » είπε καθώς είδε τα μάτια του να στενεύουν, και άπλωσε το χέρι της κάνοντας μία κίνηση σα να έσβηνε σε έναν αόρατο πίνακα, σκέψεις πικρές που έγραφε ο νους του. « …Όχι, δεν με ανάγκασε κανείς. Απλά είναι κάτι που εγώ μπορώ να το κάνω. Είναι φορές που… που δεν θυμάμαι αν μπορώ να φύγω, να μετακινηθώ, να πάω αλλού… Και η συνήθεια, μία λήθη είναι… » και στάθηκε για λίγο σκεφτική.

Εκείνος περίμενε. Περίμενε αθόρυβα και σιωπηλά. Και η φωνή της ακούστηκε και πάλι απαλή. « Και τότε μου μιλάω και με ρωτάω «Γιατί το κάνεις;» Και τότε διαισθάνομαι, πως κάτι περιμένω. Και θυμάμαι και τον άνθρωπο… μήπως γι αυτόν ήρθα εδώ; » και τον κοίταξε λες και περίμενε από εκείνον κάποια απάντηση. « Και κάπου εκεί, αρχίζω να υποψιάζομαι πως κάποιοι μακρινοί Θεοί κάποιο ρόλο έπαιξαν σε αυτό και με την επιθυμία τους με έστειλαν. Μοίρα; Πεπρωμένο; Συνομωσία; Αποστολή; Ποιος μπορεί να πει με σιγουριά; » κόμπιασε για άλλη μια φορά. Ήταν σα να μην είχαν ξαναπεράσει αυτές οι σκέψεις από το νου της. Μα και αν είχαν περάσει, εκείνη εξακολουθούσε να ψάχνει για απαντήσεις. « Το ήξερα άραγε; Το επέλεξα; Λες να ήταν μια αποστολή που ζήτησα; Μήπως βιαστικά διάλεξα το δρόμο αυτό και με επιπολαιότητα πίστεψα περισσότερο απ όσο θα έπρεπε στις δυνάμεις μου; » και ανασήκωσε τα χέρια της, δείχνοντας πως αγνοούσε την απάντηση. « Και τελικά, η μόνη αλήθεια μέσα σε όλα αυτά, είναι πως δεν μπορώ να μένω αμέτοχη. Και μέχρι να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, γιατί πόλεμος γίνετε στο σύμπαν και δημιουργία στήνεται, μένω πιστή στο έργο μου. Αν και είναι φορές που αναρωτιέμαι μήπως με ξέχασαν. Η μήπως τους ξέχασα εγώ; Η μήπως εγώ η ίδια ξέχασα την αλήθεια του εαυτού μου; Ξέχασα τον δρόμο της επιστροφής ή μήπως χάθηκα και σαν υπνωτισμένη ψάχνω τον νέο δρόμο, τον δρόμο που θα με οδηγήσει στα επόμενα βήματα; » μιλούσε στον εαυτό της και ο ήχος της φωνής της χαμήλωσε. « Ποιος ξέρει… »

Γύρισε και τον κοίταξε. Ένα θλιμμένο χαμόγελο φώτισε θαμπά το πρόσωπο της. « Και έτσι… είμαι εδώ… Γυναίκα και Θεά. Γυναίκα του κόσμου τούτου. Θεά ενός κόσμου άλλου. Με βλέπεις; Είμαι εδώ. Τι λες λοιπόν… Αντέχω; » έπαψε την φωνή της και τον κοίταξε απαλά και με σεμνή γλυκύτητα. Αυτός γονάτισε μπροστά της και την κοίταξε με μάτια που έλαμπαν γεμάτα κατανόηση, σα να μόλις μυήθηκε σε μία καινούργια γνώση.

Αιθηρόη έγραψε:: Θα πω αυτό…

Δεν μου αρέσει καθόλου, να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται κανένας, κανέναν… για οποιοδήποτε λόγο. Και ας είναι και θεοί… ας είναι και θεοί…

Υπήρξαν ως όντα, είναι ένα γεγονός… και ο ρόλος τους εδώ ήταν συγκεκριμένος.

Συμπαραστάτες και βοηθοί ήταν…

Εθίστηκαν όμως στην δύναμη και στην εξουσία και από φίλοι έγιναν… αυτό που έγιναν.

Η Αριστέα έκανε μια πολύ σωστή επισήμανση…

Στα χιλιάδες χρόνια που πέρασαν, γίνεται μια ακατάπαυστη προσπάθεια να μην ενθυμηθεί ο άνθρωπος…

Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι, τοποθετήθηκε σε αυτό το δύσκολο κοσμικό περιβάλλον, στο οποίο χρειαζόταν βοήθεια προσαρμογής… και στην πορεία, αφύπνισης και ενεργοποίησης των ιδιοτήτων του…

Αρχικά όλα πήγαιναν καλά και κατά την ανάγκη της αποστολής. Οι άνθρωποι αργά και σταθερά, έβρισκαν τον εαυτό τους…

Και έχαναν τον δικό τους, οι Συμπαραστάτες και βοηθοί…

Ο εθισμός ήταν ισχυρός και δελεαστικός… έμοιαζε υπέροχο να λατρεύεσαι από μία οντότητα σαν τον άνθρωπο. Και σε ένα περιβάλλον χονδροειδές και διαφορετικό από αυτό που γνώριζαν, οι αντιστάσεις τους μειώνονταν.

Δεν αρνούμαι πως έπραξαν πολλά θετικά… τα αρνητικά, όμως, δημιούργησαν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, το οποίο είχε σαν αποτέλεσμα να διακόψει την εξέλιξη και την ομαλή πορεία της ανθρωπότητας.

Όταν σπάρθηκε ο ανταγωνισμός ανάμεσα τους… η απειλή εγκαταστάθηκε στη γη.

Η φιλία μεταξύ ανθρώπου και αυτών, κλονίστηκε. Πλέον υπήρχε μια σχέση υποτελών και αρχόντων ισχυρών, με υπερφυσικές δυνάμεις.

Όταν εμφανίστηκαν τα αρπαχτικά από άλλους ουρανούς, που δεν γνωρίζουν άλλο τρόπο πέραν της αρπαγής και του ολέθρου, αναζητώντας χρυσό και κρυστάλλους, είχαν νωθρεύσει τόσο πολύ, που στάθηκε δύσκολο να τα αντιμετωπίσουν.

Πόλεμος οδυνηρός και ύπουλος…

Χωρίστηκαν οι άνθρωποι… οι μεν από την μία πλευρά, λαχταρώντας να απαλλαγούν από τους παλιούς και να δεχτούν τα παραπλανητικά τάματα και δώρα… και οι δε από την άλλη, που επέλεξαν να παραμείνουν πιστοί, τους στάθηκαν ως φίλοι παλιοί…

Και τότε οι ισχυροί ενθυμήθηκαν την αρχαία φιλία… μα το κακό είχε ήδη γίνει.

Και όλα χρεώνονται…

Διότι η τακτική του Σύμπαντος, είναι ένα Πάρε… Δώσε…

Και το νόμισμα, επιστρέφει πάντα στο χέρι που κατέβαλε…

Ας είσαι και θεός…

Η μνήμη όλης της ιστορίας της Ανθρωπότητας, είναι ενστικτωμένη μέσα του, σε αυτόν τον κώδικα ζωής, που ονομάσατε DNA…

Όλη εκείνη η Συμπεριφορά εκείνων των εποχών, το πότισε… πέρασε από γενιά σε γενιά…

Και οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να αναπαράγουν τα ίδια έργα…

Η Γαία κράτησε μέσα στην ενέργεια της όλα όσα διαδραματίστηκαν στους καιρούς ύπαρξης της, στο πλανητικό περιβάλλον της. Και αυτή η ενεργειακή ουσία, που αποκαλείται μνήμη, διοχετεύεται στα κύτταρα των οργανισμών που δημιουργεί, ή συντηρεί.

Η Γη έχει την τάση να επιστρέφει ότι λαμβάνει… να αφήνει να ρέουν κυκλικά τα δεδομένα της μνήμης.

Έχει, όμως, και την ικανότητα να ανανεώνει την ενέργεια της.

Ό,τι της δίνεται… το μεταδίδει…

Πάρε… Δώσε…

Αυτό πότε θα γίνει κατανοητό, ώστε να προσφέρετε ανάλογα;

Δεν μπορεί να έχει πρωτοβουλία, παρά μόνο όταν απειλείται η ίδια με αφανισμό…

Και αυτό δεν το θέλετε…

Οι 12 θεοί λοιπόν…

Ο άνθρωπος για να ολοκληρωθεί, χρειάζεται να ενσωματώσει όλα τα στοιχεία τους μέσα του… όλες τις ιδιότητες και τις γνώσεις που εκπροσωπούσαν και που υπέροχα απόδωσαν οι σοφοί εκείνης της εποχής… και ταυτόχρονα πρέπει να αρνηθεί, αποβάλλοντας από μέσα του, όλα τα αρνητικά τους.

Αυτός ο λόγος, είναι πολύ σημαντικός, για να κερδίσει την ενθύμηση, του ποιος είναι και της συνολικής ιστορίας του.

Αφύπνιση… ενθύμηση… είναι ο τρόπος για να αποτινάξει από πάνω του και από την Γη που τον φιλοξενεί, ό,τι τον εμποδίζει από την ελεύθερη εξέλιξη, ανέλιξη και ροή του. Αυτό είναι που θα τον πάει στο επόμενο στάδιο, που θα κάνει πιο συναρπαστικό το ταξίδι του.

Στις αρχαίες εποχές συνέβησαν πολλά… όλη αυτή η σημερινή τεχνολογία, που μοιάζει να παράγει θαύματα, είναι μια αποτυχημένη απομίμηση της τότε.

Θέλω να πω… δεν είστε οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχετε… αδέλφια σας είναι σκορπισμένα παντού. Από τις εποχές εκείνες, που τα ταξίδια στο διάστημα ήταν βήματα εφικτά.

Ποια ήταν η… σημαντική ερώτηση;

Τα έργα των… θεών, είναι δική τους υπόθεση…

Τα έργα των ανθρώπων, είναι η δική σας…

Και φροντίστε να είστε έτοιμοι για αυτά.

Σοφός είναι αυτός που κάνει σοφή χρήση της γνώσης που διαθέτει... όχι αυτός που κατέχει την γνώση…

...

Δώστε μου λίγο χρόνο... είδα όλων τα μηνύματα... δώστε μου λίγο χρόνο να σταθώ...

Σας αγαπώ πολύ...

Να χαμογελάτε...

Κι ας είναι και θεοί! Έτσι ακριβώς! Δεν μπορεί να ειπωθεί διαφορετικά μα ούτε πρέπει. Όλοι έχουμε ευθύνη για την κατάσταση πάνω σ αυτήν τη γη.

Και κάτι μου λέει ρε φίλε ότιο είναι ακόμα εδώ!!!! Μπορεί όχι όλοι και κάποοιοι να την κάναν λαμόγιο λούηςςςςςςςςςςςς!!!!!!! Οι τελείως φευγάτοι ψ'αχνουμε στα γκρι και πράσινα ανθρωπάκια να κρύβονται από πίσω και και και καιιιιιιιιιιιιιι.......................οι αποστάτες χου αρ δέι;;;; εδώ είναι και κρύβονται να δεις. Τώρα γιατί και πως ποιοι πότε που............κάτι γίνεται......κάτι γίνεται......

Σε νίωθω μαγισούλα σίγουρα κάτι γίνεται , είναι φόρες που κοιτώ πάνω ψηλά και νομίζω πώς με ακούνε , ας να είναι καλά αυτοι που είναι φίλοι, δεν μπορω να πώ τιποτά άλλο, νομίζω ότι και εμείς επηρεάζουμε με τις σκέψεις μας όλο αυτό που συμβαίνει στο άπειρο, ίσως η ελευθερία που έχουμε να επιλέξουμε μας έβαλε σε αντιθετα στρατόπεδα , ίσως η μάχη που δίνουμε με τον κατώτερο μας εαυτό να βοηθάει και εκείνους εκει ψήλα , ίσως και αυτοι που είναι εδώ να μας κόβουν την φόρα να ανεβούμε μέσω της λήθής .
Συνεχίζουμε όμως !!!!!!!!!!!

Οι δώδεκα θεοί των Ελλήνων. 894006417

Τι να πιστέψω;;; Για ρωτά τους Θεούς ας πουμε να δεις αν σου απαντούν...Θεοί δεν ειναι ακριβώς πιστεύω αλλα ειναι ίσως βοηθοί του ενός Θεού ....όλη η γη τους γνωρίζει .....και ειναι Δώδεκα οι κυριότεροι ....τυχαίο;;; Μα τους νιωθω κοντά μου....θα ειμαι βλασφημη να πω ότι μπορεί να ειναι κάτι σαν άγγελοι βοηθοί; Μα ειναι μια η Αληθεια τόσο απλη μα και τόσο μπερδεμένη...ειπε ο Καζαντζακης ότι ο ο άνθρωπος μόνο όταν πεθάνει καταλαβαίνει ότι κουβαλάει θεό...οποτε ειμαστε θεοί δημιουργοί...τότε ειναι βοηθοί μας...Έλληνες ειναι απο φως φτιαγμένοι ..... Στο μυαλό μας ειναι και γύρω μας ειναι και παντού ειναι και ποτε δεν έφυγαν ....τώρα ο καθένας όπως και αν τους ονομάζει ειναι το ίδιο ....

Ρουλα Πυρ έγραψε:: Τι να πιστέψω;;; Για ρωτά τους Θεούς ας πουμε να δεις αν σου απαντούν...Θεοί δεν ειναι ακριβώς πιστεύω αλλα ειναι ίσως βοηθοί του ενός Θεού ....όλη η γη τους γνωρίζει .....και ειναι Δώδεκα οι κυριότεροι ....τυχαίο;;; Μα τους νιωθω κοντά μου....θα ειμαι βλασφημη να πω ότι μπορεί να ειναι κάτι σαν άγγελοι βοηθοί; Μα ειναι μια η Αληθεια τόσο απλη μα και τόσο μπερδεμένη...ειπε ο Καζαντζακης ότι ο ο άνθρωπος μόνο όταν πεθάνει καταλαβαίνει ότι κουβαλάει θεό...οποτε ειμαστε θεοί δημιουργοί...τότε ειναι βοηθοί μας...Έλληνες ειναι απο φως φτιαγμένοι ..... Στο μυαλό μας ειναι και γύρω μας ειναι και παντού ειναι και ποτε δεν έφυγαν ....τώρα ο καθένας όπως και αν τους ονομάζει ειναι το ίδιο ....

ο ηρακλητος απο ενα αποσπασμα τα λεει ολλα για τους θεους τουλαχιστον τους αρχαιους
τη εστη θεος αθρωπος αθανατος
τη εστη αθρωπος θεος θνητος

ioessa έγραψε:: Με συγχωρεις που πήρα το θάρρος να σου απαντήσω
Οι δώδεκα θεοί του Όλύμπου ΄'ισως να υπήρχαν ώς Ανθρωποι η οποίοι να είχαν δυνατότητες που οι κάτοικοι της Γαίας ούτε να είχαν φανταστει , ίσως να είμαστε και εμείς γεννημα αυτών ίσως και και αυτοί να ξαναγεννίωνται μέσα απο εμάς !
Το θέμα είναι πώς οι πρόγονοί μας όταν λάτρευαν τους θέους τους δεν είχαν τον φόβο ούτε τα πρέπει, σε κάθε θεό έβλεπαν σε αυτόν τα δικά τους χαρίσματα, ήταν ψηλα στον όλυμπο αλλα μπορούσαν και αυτοι να πάνε εκει έστω και νοηρά δεν ήταν κάπου τόσο ψηλα που δεν μπορούσαν να φτάσουν ,τους είχαν δίπλα τους στον Όλυμπο , Αν εγω πίστευα στην Αφροδίτη, θα έκανα σπονδη για την καλοσύνη της και την γλυκιτητά της και να βρω τον έρωτα, θα ταυτηζόμουν με αυτήν την θεά κια θα προσπαθούσα τα χαρισματά της να τα κάνω και δικά μου .
Δηλαδη λατρευτική απόδοση στην πίστη τους σαν να ήταν ερωτευμένη με κάποιο συγκέκριμένο θέο ή θεά . Όπως τώρα ,με την μάνα Γαια δεν είσαι ερωτευμένη μαζί της ? Με την θάλασσα ? με όλα το σύμπαν? είσαι?
Ετσι και αυτοι.
Απλα με την εδραίωση της νέας θρησκείας έπρεπε να φύγουν τα παλία για να έρθουν τα καινούργια για αυτο πολλές φορές γιορτάζουμε αρχαιες Ελληνικες γιορτές χωρίς να το ξέρουμε , πχ, τα χριστούγεννα γιόρταζαν την γέννηση του Κρόνου τα Σατουρναλια http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%AC%CE%BB%CE%B9%CE%B1

Η πίστη όμως δεν έχει να κάνει με την θρησκεία κι ούτε τα ισοπεδόνουμε όλα επειδη κάποιοι εκμεταλεύονται την ψυχη του Ανθρώπου για να τον έχουν υποτακτικό .

Άλλώστε ούτε ο Χριστός μίλησε για θρησκεία ούτε και οι " θεοι του Όλύμπου''

ναι πολλυ σωστα οι θεοι ηταν αθρωποι κανονηκη το μονο που ξεχωρηζαν ηταν οτη ηταν αθανατοι
ειχαν γνωσης τρομερης τεχνολογιας
ειχαν της γνωσης να κανουν θαυματα να ξεκληδωνουν της δυναμης του εγκεφαλου τους
της πνευματηκες και ψυχηκες δυναμης τους
στην μυθολογια υπαρχουν αναφορες που καποιοι αθρωποι απο απλη αθρωποι τους καναν και αυτους θεους ομοιος τους

εδω παλλι και ισως ειμαι κουραστηκος
οτι ειπε ο ηρακλητος τη εστη θεος αθρωπος αθανατος
τη εστη αθρωπος θεος θνητος

κατα τον εμπεδοκλη λεει σε καποιον μαθητη του
μονο σε εσενα θα μαθω βοτανα που απομακρηνουν το γηρας
θα σε μαθω να ελεγχης τον καιρο και τους ανεμους
θα σε μαθω να αναστενης νεκρους απο τον αδη ανασταση νεκρων

δυνατοτητες θεων που φαινονται στην μυθολογια και σε εργα αρχαιον συγραφεων

δυνατοτητα να αλαζουν μορφη
δυνατοτητα να ειναι αορατοι
δυνατοτητα να τηλεμεταφερονται
δυνατοτητα ελεγχου καιρου
δυνατοτητα να πετανε
δυνατοτητα να εποικηνωνουν τηλεπαθητηκα
δυνατοτητα να επηρεαζουν το μυαλο του αλλου
δυνατοτητα ελεγχου καιρου
δυνατοτητα αναστασης νεκρων
δυνατοτητα προβλεψης μελοντος
και ποσα αλλα θα εχουν σιγουρα
το οποιο αποδυκνηει οτι μπορουμε και εμεις

και οπως ξαναειπα ειναι απλη αθρωποι με εμας
οσση εχουν θρησκεια τους δωδεκα θεους του ολυμπου
θα ζητηω συγνωμη για αυτο που θα πω αλλα εγω δεν τους πιστευω και ας σεβομαι το θρησκευτηκο τους πιστευω
αλλα ηταν και παλιαθρωποι να το πω ετσι
μην ξεχναμε την αιτια τρωικου πολεμου που εκει δειχνουν τον χαρακτηρα τους
και της αδικες δολοφονιες που κατα καιρους τους εγραψαν αρχαιοι συγραφης

υ.γ εγω θα λεγα καλο θα ειναι να κοιταξουμε πως να γινουμε σαν αυτους αν θελουμε
το αξηζουμε

ΠΕΛΑΣΓΟΣ έγραψε:: Δεν μου αρέσει καθόλου, να χρησιμοποιεί και να εκμεταλλεύεται κανένας, κανέναν… για οποιοδήποτε λόγο. Και ας είναι και θεοί… ας είναι και θεοί…

Υπήρξαν ως όντα, είναι ένα γεγονός… και ο ρόλος τους εδώ ήταν συγκεκριμένος.

Συμπαραστάτες και βοηθοί ήταν…

Εθίστηκαν όμως στην δύναμη και στην εξουσία και από φίλοι έγιναν… αυτό που έγιναν.

Πόσο σύμφωνο με βρίσκεις! Διάλεξες μια πολύ δύσκολη επανάσταση! Αντάρτισσα κατά των θεών! Μόνο με ισχυρό δικαίωμα μπορείς να τα βάλεις μαζί τους. Όποιος και να στο έδωσε, πιστεύω ότι το έδωσε σε καλά χέρια!

Δεν θέλουμε άλλους θεούς. Θέλουμε να μας αφήσουν να κάνουμε αυτό που βγαίνει από τη δική μας την καρδιά. Κάθε φορά που ανακατεύονται θεοί στο παιχνίδι ΠΟΝΑΕΙ η ανθρωπότητα. Δεν είμαστε το λουκούμι κανενός. Κι σ όλα αυτά τα ανθρωπάκια που νιώθουν σαν θεοί επειδή έχουν ψηλές θέσεις, θα πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι τ αφεντικά τους δεν έχουν πια λόγο στη γη. Έχουν φύγει προ πολλού. Και προσωπικά δεν θέλω να ξανάρθουν. Κι αν μας χρωστάνε κι έχουν κάποιο παλιό χρέος, τουλάχιστον να μαζέψουν τα λαμώγια που σπείρανε και που τα άφησαν πίσω στην θέση τους.

Αιθηρόη βαθύς σεβασμός. Να είσαι δυνατή πάντα.

συμφωνο πελασγε καιρος να παψουμε να τους πιστευουμε και καιρος να ξεσηκωθουμε
εναντιον τους να παψουν πια να μας ελεγχουν
το αν φυγαν σε αλλους πλανητες βαση λογηκης φυγανε αλλα δυστηχως καποιοι θα μηνανε
αλλα και παλι αυτο δεν λεει τιποτα οσσο αυτο που ειπες καιρος να απαλαγουμε απο αυτους
και ας μας αφησουν υσηχους

» Πικρό Αμύγδαλο.
» Γίγαντες, Θεοί και Άνθρωποι.
» "ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΩΝ ΘΕΩΝ" και τ ανθρώπινα κοπάδια τους!
» Όταν οι άνθρωποι ήταν θεοί...
» H ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ